What do you think?
Rate this book
Zomerburen
Opgroeien hoort een rechte lijn te zijn. Niet… dit.
Olivia heeft haar toekomst al helemaal uitgestippeld: na de zomer gaat ze Nederlands studeren en samenwonen met haar vriendje Niels. Dat plan valt echter in duigen als hij in de eerste week van de zomervakantie alleen naar Australië vertrekt.
Verdrietig en in de war besluit Olivia de zomer door te brengen bij haar opa en oma in Drenthe, waar ze elke dag afspreekt met hun buurmeisje Ilse. Met Ilse durft ze haar twijfels te delen; over haar vriendje, haar studie en haar toekomst. Olivia merkt dat ze langzaam weer vrolijker wordt. Zou dat komen door de lieve lach en de mooie krullen van Ilse waar ze opeens zo vaak aan moet denken?
Olivia heeft haar toekomst al helemaal uitgestippeld: na de zomer gaat ze Nederlands studeren en samenwonen met haar vriendje Niels. Dat plan valt echter in duigen als hij in de eerste week van de zomervakantie alleen naar Australië vertrekt.
Verdrietig en in de war besluit Olivia de zomer door te brengen bij haar opa en oma in Drenthe, waar ze elke dag afspreekt met hun buurmeisje Ilse. Met Ilse durft ze haar twijfels te delen; over haar vriendje, haar studie en haar toekomst. Olivia merkt dat ze langzaam weer vrolijker wordt. Zou dat komen door de lieve lach en de mooie krullen van Ilse waar ze opeens zo vaak aan moet denken?
236 pages, Paperback
First published September 23, 2020
14 people are currently reading
413 people want to read
About the author
Rianne Robben
2 books25 followersRianne Robben klom al op jonge leeftijd in de pen. Als kind verslond ze de cowboyboeken van haar vader. Een tikkeltje koppig besloot ze dat verhalen over cowgirls veel leuker zouden zijn, en dat ze die het beste zelf kon schrijven.
Rianne ziet het als haar persoonlijke missie om jongeren te helpen zich niet te laten leiden door onzekerheid. Het maakt niet uit wat anderen van je vinden en twijfelen is oké.
Vroeger werd haar herhaaldelijk verteld dat ze door haar dyslexie nooit een boek zou kunnen schrijven. Keer op keer zeiden docenten dat ze niet zoveel zou bereiken.
Inmiddels heeft ze haar rechtenstudie succesvol afgerond, verscheen haar debuut Zomerburen en ziet ze als au pair meer van de wereld.
Rianne ziet het als haar persoonlijke missie om jongeren te helpen zich niet te laten leiden door onzekerheid. Het maakt niet uit wat anderen van je vinden en twijfelen is oké.
Vroeger werd haar herhaaldelijk verteld dat ze door haar dyslexie nooit een boek zou kunnen schrijven. Keer op keer zeiden docenten dat ze niet zoveel zou bereiken.
Inmiddels heeft ze haar rechtenstudie succesvol afgerond, verscheen haar debuut Zomerburen en ziet ze als au pair meer van de wereld.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 144 reviews
June 11, 2023
Soms een beetje braaf en een hoog Wikipedia gehalte. Desondanks een supervlot boek wat invoelbaar maakt hoe het is je seksualiteit te ontdekken.
Ik wilde het mijn ouders eerst niet vertellen, ook al wist ik dat ze het zouden accepteren.
Ik had het gevoel dat ik ze pijn zou doen door mezelf te zijn.
De 18 jarige Olivia zit in een soort omgekeerde situatie als Olivier uit De dagen van de bluegrassliefde van Edward van de Vendel. In plaats van naar het buitenland te vluchten, doet haar vriend Niels dat, en besluit zij zelf soul searching te doen in een fictief dorpje in de buurt van Emmen in Drente. Ook hier speelt ontdekking van seksualiteit in een vreemde omgeving een rol, samen met vluchtgedrag en onzekerheid. Soms vond ik Olivia wel irritant met haar gezwijmel over haar vriend, en dat ze als een puppy op hem wacht. Maar ook meer serieuze thema's komen terug, geweld tijdens het uitgaan, maar ook heel open en accepterende ouders en omgeving, steun als er uiteindelijk om gevraagd wordt. Een beetje braaf was Zomerburen soms wel (Olivia had wel van me, naast twijfelachtigheid, een eigenschap mogen hebben die wat meer schuurde), maar goed in representatie en qua boodschap, zonder dat de interne worsteling van het hoofdpersonage uit de weg wordt gegaan.
Quotes:
Ik denk niet dat ik een goede lhbtq+er zou kunnen zijn. Ik denk niet dat ik hier veel vaker mee om zou kunnen gaan.
Ik ben blij dat mijn kleinkinderen normaal zijn.
Er werd nooit gevraagd of hetero’s mochten trouwen, of die veilig mochten zijn, of er speciale lessen over hen gegeven moesten worden op school.
Ik hoefde toch ook niet met pap en mam te delen dat ik hetero ben?
Ik wilde het mijn ouders eerst niet vertellen, ook al wist ik dat ze het zouden accepteren.
Ik had het gevoel dat ik ze pijn zou doen door mezelf te zijn.
De 18 jarige Olivia zit in een soort omgekeerde situatie als Olivier uit De dagen van de bluegrassliefde van Edward van de Vendel. In plaats van naar het buitenland te vluchten, doet haar vriend Niels dat, en besluit zij zelf soul searching te doen in een fictief dorpje in de buurt van Emmen in Drente. Ook hier speelt ontdekking van seksualiteit in een vreemde omgeving een rol, samen met vluchtgedrag en onzekerheid. Soms vond ik Olivia wel irritant met haar gezwijmel over haar vriend, en dat ze als een puppy op hem wacht. Maar ook meer serieuze thema's komen terug, geweld tijdens het uitgaan, maar ook heel open en accepterende ouders en omgeving, steun als er uiteindelijk om gevraagd wordt. Een beetje braaf was Zomerburen soms wel (Olivia had wel van me, naast twijfelachtigheid, een eigenschap mogen hebben die wat meer schuurde), maar goed in representatie en qua boodschap, zonder dat de interne worsteling van het hoofdpersonage uit de weg wordt gegaan.
Quotes:
Ik denk niet dat ik een goede lhbtq+er zou kunnen zijn. Ik denk niet dat ik hier veel vaker mee om zou kunnen gaan.
Ik ben blij dat mijn kleinkinderen normaal zijn.
Er werd nooit gevraagd of hetero’s mochten trouwen, of die veilig mochten zijn, of er speciale lessen over hen gegeven moesten worden op school.
Ik hoefde toch ook niet met pap en mam te delen dat ik hetero ben?
December 8, 2021
Hoeveel woorden heb je nodig om te vertellen dat dit boek je hart raakt? Dat je dit nodig had gehad toen je zestien was? Dat je dit boek met iedereen in heel de wereld wilt delen? Dat dit beter uitlegt wat ik voelde dan ik dat zelf kan? En uitleggen is iets dat ik blijkbaar goed kan, dus dat zegt veel.
Lees het. Gewoon, lezen die handel.
Lees het. Gewoon, lezen die handel.
August 1, 2022
First up: verhalen over biseksuele mensen zijn belangrijk. Verhalen over lesbische mensen zijn belangrijk. Vooral in het YA genre, vooral met vrouwen in de hoofdrol. Ook nog eens geschreven door een Nederlander én het speelt zich af in Drenthe? Petje af.
Dit boek staat in de Regenboog top 100 van 2022 (te vinden op zomerlezen.nl). Ik had het boek al een paar keer voorbij zien komen en ik dacht, weet je, ik zet hem gewoon op mijn ereader en we zien wel.
Er is een aantal punten in dit boek die mij dwars zitten. Vanaf hier lees je MOGELIJKE SPOILERS:
•
•
•
•
•
> Ten eerste slordigheid. Zo duurt de bus van Emmen naar Groningen niet twee uur, zoals in het boek staat, maar één uur. Dit is gemakkelijk online op te zoeken en best wel erg om fout te hebben, vind ik. Ook slordige spellingsfouten (kan gebeuren, heb ik ook wel eens) zoals wanneer “hart” als “hard” wordt geschreven. Maar ook slordige details zoals de beroving waar eigenlijk niet echt een staartje aan komt en een beetje blijft hangen in het grote niets.
> De love interest heeft een boek op haar kamer die ze niet wil lezen omdat het homofoob schijnt te zijn, HEEL VALID!! Maar daarna wel doodleuk zegt dat ze het boek heeft gekocht omdat er een lesbisch personage is en ze de uitgever wil laten weten dat er vraag is naar boeken met lesbische personages… Bestie, boo, my dear, zo laat je ze toch ook weten dat er vraag is naar homofobische boeken, of ben ik nou gek?
> Een ontzettend unlikable main character. Nooit in mijn hele leven zal ik ook maar een greintje begrip kunnen opwekken voor mensen die hun toekomst inrichten op basis van hun high school lover. Je kiest je studie omdat hij die specifieke studie wel? Extremely embarrassing. Echt onuitstaanbaar embarrassing. Ook haar volledige onwetendheid over LHBTIQ+ zaken… Misschien ben ik wel te chronisch online, maar kom op zeg. Iedereen weet ondertussen toch wat “cis” is — al helemaal Gen Z?
> Het feit dat de MC aan het einde van het verhaal nog vrienden is met haar lowkey homofobische ex. Hij is de grootste lul op aarde. Echt een vies naar zelfzuchtig ventje… Hoe hou je zo iemand in je leven? Op een gegeven moment denkt ze iets in de trant van “Na een half jaar dacht ik ‘ik kijk uit naar het moment dat hij mij eindelijk gaat vragen wat ík van dingen vind’”…. homie….
> OKE EN HET FEIT DAT DE MC HAAR STUDIEKEUZE EN TOEKOMST UITKOOS OP BASIS VAN HAAR BF….. EN DAN AAN HET EINDE VAN HET BOEK OP BASIS VAN HAAR GF 😩😩😩 ma’am pls
> Het boek voelde soms echt wayyy too much LHBTIQ+ educative… Een heel dialoog over The Stonewall Riots en andere educatieve stukken die voor mij te geforceerd voelden.
Belangrijk punt: ik ben 24 jaar oud. Dit boek is geschreven voor jong-volwassenen, waar ik ondertussen niet meer onder val. Sommige van mijn kritiekpunten zullen hierdoor met een korreltje zout moeten worden genomen. Ook moet ik eerlijk zeggen dat als queer zijnde myself ik wellicht af en toe éxtra kritisch ben over queer boeken. Niet helemaal hoe het hoort, maar toch is het zo.
Afrondend kan ik mij écht voorstellen dat mensen ontzettend van dit boek hebben genoten. Cute queer sapphic NEDERLANDS (!!!!) zomerse lovestory — who wouldn’t love it. Ook spreekt het feit dat dit boek in de Regenboog top 100 staat ook al boekdelen; veel mensen vonden het een tof boek! En dat recht heb je! Maar voor mij was het het helaas niet.
Dit boek staat in de Regenboog top 100 van 2022 (te vinden op zomerlezen.nl). Ik had het boek al een paar keer voorbij zien komen en ik dacht, weet je, ik zet hem gewoon op mijn ereader en we zien wel.
Er is een aantal punten in dit boek die mij dwars zitten. Vanaf hier lees je MOGELIJKE SPOILERS:
•
•
•
•
•
> Ten eerste slordigheid. Zo duurt de bus van Emmen naar Groningen niet twee uur, zoals in het boek staat, maar één uur. Dit is gemakkelijk online op te zoeken en best wel erg om fout te hebben, vind ik. Ook slordige spellingsfouten (kan gebeuren, heb ik ook wel eens) zoals wanneer “hart” als “hard” wordt geschreven. Maar ook slordige details zoals de beroving waar eigenlijk niet echt een staartje aan komt en een beetje blijft hangen in het grote niets.
> De love interest heeft een boek op haar kamer die ze niet wil lezen omdat het homofoob schijnt te zijn, HEEL VALID!! Maar daarna wel doodleuk zegt dat ze het boek heeft gekocht omdat er een lesbisch personage is en ze de uitgever wil laten weten dat er vraag is naar boeken met lesbische personages… Bestie, boo, my dear, zo laat je ze toch ook weten dat er vraag is naar homofobische boeken, of ben ik nou gek?
> Een ontzettend unlikable main character. Nooit in mijn hele leven zal ik ook maar een greintje begrip kunnen opwekken voor mensen die hun toekomst inrichten op basis van hun high school lover. Je kiest je studie omdat hij die specifieke studie wel? Extremely embarrassing. Echt onuitstaanbaar embarrassing. Ook haar volledige onwetendheid over LHBTIQ+ zaken… Misschien ben ik wel te chronisch online, maar kom op zeg. Iedereen weet ondertussen toch wat “cis” is — al helemaal Gen Z?
> Het feit dat de MC aan het einde van het verhaal nog vrienden is met haar lowkey homofobische ex. Hij is de grootste lul op aarde. Echt een vies naar zelfzuchtig ventje… Hoe hou je zo iemand in je leven? Op een gegeven moment denkt ze iets in de trant van “Na een half jaar dacht ik ‘ik kijk uit naar het moment dat hij mij eindelijk gaat vragen wat ík van dingen vind’”…. homie….
> OKE EN HET FEIT DAT DE MC HAAR STUDIEKEUZE EN TOEKOMST UITKOOS OP BASIS VAN HAAR BF….. EN DAN AAN HET EINDE VAN HET BOEK OP BASIS VAN HAAR GF 😩😩😩 ma’am pls
> Het boek voelde soms echt wayyy too much LHBTIQ+ educative… Een heel dialoog over The Stonewall Riots en andere educatieve stukken die voor mij te geforceerd voelden.
Belangrijk punt: ik ben 24 jaar oud. Dit boek is geschreven voor jong-volwassenen, waar ik ondertussen niet meer onder val. Sommige van mijn kritiekpunten zullen hierdoor met een korreltje zout moeten worden genomen. Ook moet ik eerlijk zeggen dat als queer zijnde myself ik wellicht af en toe éxtra kritisch ben over queer boeken. Niet helemaal hoe het hoort, maar toch is het zo.
Afrondend kan ik mij écht voorstellen dat mensen ontzettend van dit boek hebben genoten. Cute queer sapphic NEDERLANDS (!!!!) zomerse lovestory — who wouldn’t love it. Ook spreekt het feit dat dit boek in de Regenboog top 100 staat ook al boekdelen; veel mensen vonden het een tof boek! En dat recht heb je! Maar voor mij was het het helaas niet.
October 17, 2020
4,5*, maar afgerond naar boven :)
Eigenlijk wilde ik wachten om al iets over dit boek te zeggen totdat het verschijnt op 23 september, maar aangezien ik het vijf minuten geleden uitgelezen heb en er helemaal ondersteboven van ben, schrijf ik hier een kleine recensie. (Op 23 september zul je de uitgebreide versie kunnen lezen op mijn blog The Confession of a Book Nerd.)
Redenen waarom dit boek zo goed is:
1. Dit boek is zo herkenbaar op zoveel vlakken. Het platteland, het geweldige dialect, de sfeer die er helemaal hangt op de boerebuiten en het contrast met het drukke leven in een grote stad. Rianne Robben heeft het allemaal kunnen vangen op papier.
2. Dit boek was zo oprecht. Voor mensen die zelf worstelen met seksualiteit of gender, die zelf zoeken naar wat ze willen voor zichzelf, is dit het perfecte boek. Zeker voor jongere lezers die net in hetzelfde schuitje als het hoofdpersonage zitten. En ook voor mensen die helemaal niet tot die doelgroep behoren, is het ontzettend leerrijk. Rianne Robben haalde zoveel problematiek aan op zo'n eerlijke manier. Loved it. Er mogen wel meer boeken zijn die scherpe dialogen willen én kunnen aanhalen. (Dit boek zou je zo goed in klas kunnen bespreken. Echt waar.)
3. Dank u goede representatie. Als elke schrijver zoveel research zou doen om iedereen en alles oprecht op papier te krijgen zonder te leunen op clichés zoals Rianne Robben, dan kunnen we zeggen dat we in de boekenhemel leven.
4. Het boek leest ZO VLOT. Maar echt, kon het niet nog een beetje langer zijn?
5. Ik spreek voor alle Vlamingen in mijn laatste puntje: je merkt dat dit boek door Vlaamse proeflezers is nagelezen én het was dan ook een plezier om dit boek te lezen. Rianne Robben schrijft al heel toegankelijk, maar dat het dan ook inclusief is voor ons taalgebied vond ik heel erg fijn.
Dus ja, preorder (net als ik) dit boek even. Je zal er geen spijt van hebben.
* note: deze recensie is gebaseerd op de ongecorrigeerde drukproef van Zomerburen
Eigenlijk wilde ik wachten om al iets over dit boek te zeggen totdat het verschijnt op 23 september, maar aangezien ik het vijf minuten geleden uitgelezen heb en er helemaal ondersteboven van ben, schrijf ik hier een kleine recensie. (Op 23 september zul je de uitgebreide versie kunnen lezen op mijn blog The Confession of a Book Nerd.)
Redenen waarom dit boek zo goed is:
1. Dit boek is zo herkenbaar op zoveel vlakken. Het platteland, het geweldige dialect, de sfeer die er helemaal hangt op de boerebuiten en het contrast met het drukke leven in een grote stad. Rianne Robben heeft het allemaal kunnen vangen op papier.
2. Dit boek was zo oprecht. Voor mensen die zelf worstelen met seksualiteit of gender, die zelf zoeken naar wat ze willen voor zichzelf, is dit het perfecte boek. Zeker voor jongere lezers die net in hetzelfde schuitje als het hoofdpersonage zitten. En ook voor mensen die helemaal niet tot die doelgroep behoren, is het ontzettend leerrijk. Rianne Robben haalde zoveel problematiek aan op zo'n eerlijke manier. Loved it. Er mogen wel meer boeken zijn die scherpe dialogen willen én kunnen aanhalen. (Dit boek zou je zo goed in klas kunnen bespreken. Echt waar.)
3. Dank u goede representatie. Als elke schrijver zoveel research zou doen om iedereen en alles oprecht op papier te krijgen zonder te leunen op clichés zoals Rianne Robben, dan kunnen we zeggen dat we in de boekenhemel leven.
4. Het boek leest ZO VLOT. Maar echt, kon het niet nog een beetje langer zijn?
5. Ik spreek voor alle Vlamingen in mijn laatste puntje: je merkt dat dit boek door Vlaamse proeflezers is nagelezen én het was dan ook een plezier om dit boek te lezen. Rianne Robben schrijft al heel toegankelijk, maar dat het dan ook inclusief is voor ons taalgebied vond ik heel erg fijn.
Dus ja, preorder (net als ik) dit boek even. Je zal er geen spijt van hebben.
* note: deze recensie is gebaseerd op de ongecorrigeerde drukproef van Zomerburen
November 24, 2020
Ik kijk al zolang enorm uit naar Zomerburen dat ik er gelijk ingedoken ben toen ik het boek in handen had. En na nog maar een hoofdstuk gelezen te hebben, wist ik al dat dit een nieuwe favoriet zou worden. Ik las het boek binnen een paar uur uit en het was de perfecte manier om mijn zaterdagmiddag door te brengen.
Riannes schrijfstijl is fris, grappig en enorm toegankelijk. Ik voelde me vanaf de eerste pagina meteen emotioneel betrokken bij het verhaal. Het is vooral knap hoe ze het boek, ondanks dat het soms zwaardere thema’s behandelt, altijd luchtig weet te houden.
Maar bovenal was dit zo’n ontzettend herkenbaar boek. Voor mij als Groninger die dichtbij Drenthe woont, was het een feest der herkenning en ik kan me geen ander boek indenken waarin je tegelijk leest over Stonewall en spekkedikken. Het was geweldig om kennis te maken met een groep van LGBTQ+-vrienden uit een Drents dorp. Ik kon me zo levendig voorstellen hoe alles eruit zag, en dan was er het Drents. En het was vooral zo speciaal om queer mensen in deze setting te zien – het gaf me zo het gevoel dat ik ook gezien werd en dat ik er mag zijn. Het deed me realiseren dat je jezelf toch niet helemaal ziet als je alleen mensen zoals jij gerepresenteerd ziet in buitenlandse boeken of in de grote stad. Ik hoop en geloof dat heel veel jongeren hier zoveel aan gaan hebben.
Riannes schrijfstijl is fris, grappig en enorm toegankelijk. Ik voelde me vanaf de eerste pagina meteen emotioneel betrokken bij het verhaal. Het is vooral knap hoe ze het boek, ondanks dat het soms zwaardere thema’s behandelt, altijd luchtig weet te houden.
Maar bovenal was dit zo’n ontzettend herkenbaar boek. Voor mij als Groninger die dichtbij Drenthe woont, was het een feest der herkenning en ik kan me geen ander boek indenken waarin je tegelijk leest over Stonewall en spekkedikken. Het was geweldig om kennis te maken met een groep van LGBTQ+-vrienden uit een Drents dorp. Ik kon me zo levendig voorstellen hoe alles eruit zag, en dan was er het Drents. En het was vooral zo speciaal om queer mensen in deze setting te zien – het gaf me zo het gevoel dat ik ook gezien werd en dat ik er mag zijn. Het deed me realiseren dat je jezelf toch niet helemaal ziet als je alleen mensen zoals jij gerepresenteerd ziet in buitenlandse boeken of in de grote stad. Ik hoop en geloof dat heel veel jongeren hier zoveel aan gaan hebben.
December 9, 2020
Oh, ik weet niet of ik dit boek recht kan doen met een review...
Het is sowieso, hands down, het beste boek over en met diversiteit dat ik OOIT gelezen heb. Representatie is zo goed gedaan! En het is niet alleen divers wat betreft seksualiteit, maar ook afkomst bijvoorbeeld. Er zit een personage in dat uit Suriname komt, maar ook de vooroordelen vanuit de Randstad over andere regio's zoals Drenthe worden goed neergezet.
En dat hoe goed dit geschreven is. Dit verhaal pakte me. Ik kon gisteravond niet slapen, dus ik ging een klein stukje lezen. Was het plan. Dat werkt vaak goed bij mij. Daar is dit niet het geschikte boek voor, want het ging dus in één ruk uit en toen was het 2.00u 's nachts... Het is een hele goede coming-of-age.
Ik kan niet goed uitdrukken hoe GEWELDIG goed dit boek is, merk ik. Dus er zit niets ander op: snel naar (de webshop van) je lokale boekhandel en aanschaffen en lezen die hap!
Oh en extra hulde voor Myrthe over het aankaarten van het probleem met #ownvoices in het voorwoord. dat is een hele sterke!
Het is sowieso, hands down, het beste boek over en met diversiteit dat ik OOIT gelezen heb. Representatie is zo goed gedaan! En het is niet alleen divers wat betreft seksualiteit, maar ook afkomst bijvoorbeeld. Er zit een personage in dat uit Suriname komt, maar ook de vooroordelen vanuit de Randstad over andere regio's zoals Drenthe worden goed neergezet.
En dat hoe goed dit geschreven is. Dit verhaal pakte me. Ik kon gisteravond niet slapen, dus ik ging een klein stukje lezen. Was het plan. Dat werkt vaak goed bij mij. Daar is dit niet het geschikte boek voor, want het ging dus in één ruk uit en toen was het 2.00u 's nachts... Het is een hele goede coming-of-age.
Ik kan niet goed uitdrukken hoe GEWELDIG goed dit boek is, merk ik. Dus er zit niets ander op: snel naar (de webshop van) je lokale boekhandel en aanschaffen en lezen die hap!
Oh en extra hulde voor Myrthe over het aankaarten van het probleem met #ownvoices in het voorwoord. dat is een hele sterke!
September 24, 2020
Desondanks ik geen fan ben van boeken die midden in een actie beginnen zonder echt al te duidelijke info, maar dat was gewoon een gevoel, geen idee hoe of wat, heb ik toch wel echt genoten van dit verhaal.
Pff, het enige kritiek punt is dus dat en dat ik wou dat dit verhaal langer was. Oké oké, het is echt heeeeeeeel goed en ik hou er echt heeeeeeel veel van, ik wil echt meer oké? 😭
Verder kan ik tot de conclusie komen dat dit gewoon een boek is die je eens moet gelezen hebben! Een deftige recensie volgt nog.
Pff, het enige kritiek punt is dus dat en dat ik wou dat dit verhaal langer was. Oké oké, het is echt heeeeeeeel goed en ik hou er echt heeeeeeel veel van, ik wil echt meer oké? 😭
Verder kan ik tot de conclusie komen dat dit gewoon een boek is die je eens moet gelezen hebben! Een deftige recensie volgt nog.
October 25, 2020
*4.5
Dit is dus echt precies het soort boeken dat we meer nodig hebben, zeker in de Nederlandse boekcommunity. Zomerburen is een grote stap voor ons, dus ik denk dat iedereen Rianne Robben gerust mag bedanken! Recensie volgt.
Dit is dus echt precies het soort boeken dat we meer nodig hebben, zeker in de Nederlandse boekcommunity. Zomerburen is een grote stap voor ons, dus ik denk dat iedereen Rianne Robben gerust mag bedanken! Recensie volgt.
October 14, 2020
In plaats van op Goodreads rond te hangen, kun je ook gewoon dit boek gaan lezen.
January 23, 2022
'En ik snap niet dat jij met vijfentwintig graden nog met een jas aan loopt, maar daar zeg ik ook niets over.'
'Wat doe je nu dan?'
Ilse lachte. 'Je bent al bijna zo onuitstaanbaar als ik.'
Hmmmm, waar te beginnen?
Een deel van dit boek gaat over taal. Dat is helemaal mijn dada, natuurlijk, dus keitof dat dat erin steekt. We hebben een personage dat talen gaat studeren en ook in taal geïnteresseerd is! Zalig! De Universele Grammatica van Chomsky kwam bijna letterlijk ter sprake! En al dat Drents is ook geweldig. Ik had er graag meer van gewild, want helaas lijkt de aandacht voor Drents na een tijdje te verslappen; de meeste woorden en uitdrukkingen zitten in de eerste honderd bladzijdes, daarna wordt er niet veel meer mee gedaan. Het had best wat langer mogen duren, of meer gespreid mogen worden.
En een Vlaams personage! Er stond een 'amai' in het boek. Jammer dat zij niet meer scènes kreeg, maar ja, je moet kiezen.
Over taal gesproken: het leest heel erg vlot. Dit leest als een trein, zonder enige hapering, zonder te ontsporen. Ik heb drie kleine kiezelsteentjes op de rails gevoeld: een komma die een punt moest zijn, en twee punten die er misten. Op de een of andere manier komt dat veel vaker voor bij origineel Nederlandstalig dan bij vertaalde boeken, heb ik de indruk. Maar verder: chapeau.
Er is me nog iets kleins, iets grappigs opgevallen wat de taalverschillen tussen Vlaanderen en Nederland betreft. Ik heb Maria Postema eens horen zeggen dat Vlamingen zeggen dat ze op de trein zitten en Nederlanders in de trein, en Nederlanders interpreteren 'op' alsof je dus letterlijk op het dak zit. Daar moest ik bij Zomerburen wel een beetje om lachen, want op twee verschillende keren bevindt Olivia zich op Amsterdam Centraal. Dus... staat ze dan ook op het dak van het station? Want hier zeggen Vlamingen dus in. Logischer kan het niet worden.
Over de personages gesproken... ik weet het niet helemaal. Olivia is voor mij net iets te besluiteloos en een te grote twijfelaar om haar echt te mogen. Ik had graag toch ietsje meer daadkracht bij haar gezien. Wat dat betreft vond ik Ilse en Anna bijvoorbeeld veel aangenamer - niet dat Olivia zoals hen moet zijn, want natuurlijk twijfelt ze over een aantal dingen, en anders zou er maar weinig verhaal overschieten... maar voor mij was het toch te veel getwijfel om haar echt aantrekkelijk te maken - want ze twijfelt zo'n beetje over alles. Maar misschien komt het ook wel doordat ik me op dat vlak totaal niet met haar kan vereenzelvigen. Twijfels over studiekeuze, seksualiteit en relaties en dergelijke zijn mij allemaal vreemd. Waarschijnlijk zou ik haar aangenamer vinden als ik me meer in haar zou herkennen.
Maar ja, Ilse is wél aangenaam, zij bezit net die punch die er nodig is om het op te krikken. Het contrast tussen de twee wordt mooi benadrukt. Olivia's vriendinnen mogen er ook wel zijn, en Anna dus ook, al zijn die op zich minder van belang. Het is wel een beetje vreemd dat er nogal wat personages opgevoerd worden die we daarna nooit meer zien: waar zijn Camila en Pieter en al die anderen naartoe? Ik had eerst moeite om ze uit elkaar te houden - en daarna waren ze er gewoon niet meer. Dan denk ik, misschien beter gewoon een paar personages minder? Behoud Camila en co. en geef ze op het einde nog een extra scène ter vervanging van Olivia's vriendinnen in Amsterdam. En laat die laatste het gewoon op chatberichten houden - dan waren er een paar personages die wat meer diepgang hadden kunnen krijgen.
En Niels! Ik zou 'm bijna vergeten. Wat een klootzak. Zoals hij Olivia aan het lijntje houdt. Ik ergerde me dood aan hem, maar ja, betekent dan wel dat hij goed is neergezet. Maar echt, wat een gast. Als ik ooit een vriendin krijg en iemand merkt dat ik me zoals hem gedraag, breng dan alsjeblieft een geweer mee de volgende keer dat je me nog 's ziet.
We hebben een keer een boek van Nederlandse bodem, nu ja, van Drenthe zelfs. Soms moest ik wel lachen met alle verschillen - en soms was ik heel erg blij dat ik in (ver)stedelijk(t) gebied woon en niet op den boerenbuiten. 'Plattelandsbeleefdheid'? Lieve goden wat een gruwel! Ik ga soms al een straat rond als ik kennissen zie die ik liever niet tegenkom, laat staan dat je tegen iedereen die je tegenkomt hallo zegt. De horror! Maar al die kleine dingetjes erin waren zeker wel interessant en grappig om te lezen. Net zoals al die andere totaal willekeurige en rare feiten die Ilse en Olivia zitten te spuien.
Alleen... had ik verwacht dat het boek op zich iets grappiger zou zijn. Dat er ook echt grappige scènes in zouden zitten, en niet hier en daar een uitspraak. Het was bovenal een erg serieus boek, en daar had ik niet op gerekend; ik had gedacht dat het een mix van de twee zou zijn.
Over dat serieuze aspect is door anderen al heel wat gezegd, dus ik ga het kort houden: ja, het is zeker belangrijk dat een boek met een onderwerp als dit uitgegeven wordt, zeker als het gaat om oorspronkelijk Nederlands(talig), én ook met aandacht voor Vlaanderen (en de rest van België). Er zullen vast heel wat mensen zijn die hier iets mee zijn. Zelf kan ik daar niets over zeggen, want ik bevind me niet in die wereld, ik heb er niks mee te maken, dus wat dat betreft is het boek gewoon... ik zit niet echt in de doelgroep, denk ik? Het is niet 'voor mij' geschreven? Ik weet niet goed hoe ik het juist moet uitdrukken. Maar als je wel in de doelgroep zit, als je wel het idee krijgt dat het 'voor jou' geschreven, ja, dan denk ik dat dit boek best een verschil kan maken.
Zo na een paar hoofdstukken voelde het aan alsof het iets te snel ging. Ik weet dat Rianne Robben het begin van het verhaal wat heeft moeten inkorten, maar bij mij kwam het idee 'het had iets kalmer gemogen' pas na een hoofdstuk of vijf, denk ik. Daar werd het even verwarrend - maar daarna werd het ook wel weer beter. De tweede helft van het verhaal vond ik duidelijk beter dan de eerste, al kan ik er niet goed de vinger opleggen hoe dat juist komt.
6,7/10
PS: Ik ben er nog steeds niet over waarom je in vredesnaam bloemen in je schoenen zou stoppen. Schuurt dat niet? Jeukt dat niet? Krijg je er geen uitslag van? Rianne, doen mensen dit echt??
'Wat doe je nu dan?'
Ilse lachte. 'Je bent al bijna zo onuitstaanbaar als ik.'
Hmmmm, waar te beginnen?
Een deel van dit boek gaat over taal. Dat is helemaal mijn dada, natuurlijk, dus keitof dat dat erin steekt. We hebben een personage dat talen gaat studeren en ook in taal geïnteresseerd is! Zalig! De Universele Grammatica van Chomsky kwam bijna letterlijk ter sprake! En al dat Drents is ook geweldig. Ik had er graag meer van gewild, want helaas lijkt de aandacht voor Drents na een tijdje te verslappen; de meeste woorden en uitdrukkingen zitten in de eerste honderd bladzijdes, daarna wordt er niet veel meer mee gedaan. Het had best wat langer mogen duren, of meer gespreid mogen worden.
En een Vlaams personage! Er stond een 'amai' in het boek. Jammer dat zij niet meer scènes kreeg, maar ja, je moet kiezen.
Over taal gesproken: het leest heel erg vlot. Dit leest als een trein, zonder enige hapering, zonder te ontsporen. Ik heb drie kleine kiezelsteentjes op de rails gevoeld: een komma die een punt moest zijn, en twee punten die er misten. Op de een of andere manier komt dat veel vaker voor bij origineel Nederlandstalig dan bij vertaalde boeken, heb ik de indruk. Maar verder: chapeau.
Er is me nog iets kleins, iets grappigs opgevallen wat de taalverschillen tussen Vlaanderen en Nederland betreft. Ik heb Maria Postema eens horen zeggen dat Vlamingen zeggen dat ze op de trein zitten en Nederlanders in de trein, en Nederlanders interpreteren 'op' alsof je dus letterlijk op het dak zit. Daar moest ik bij Zomerburen wel een beetje om lachen, want op twee verschillende keren bevindt Olivia zich op Amsterdam Centraal. Dus... staat ze dan ook op het dak van het station? Want hier zeggen Vlamingen dus in. Logischer kan het niet worden.
Over de personages gesproken... ik weet het niet helemaal. Olivia is voor mij net iets te besluiteloos en een te grote twijfelaar om haar echt te mogen. Ik had graag toch ietsje meer daadkracht bij haar gezien. Wat dat betreft vond ik Ilse en Anna bijvoorbeeld veel aangenamer - niet dat Olivia zoals hen moet zijn, want natuurlijk twijfelt ze over een aantal dingen, en anders zou er maar weinig verhaal overschieten... maar voor mij was het toch te veel getwijfel om haar echt aantrekkelijk te maken - want ze twijfelt zo'n beetje over alles. Maar misschien komt het ook wel doordat ik me op dat vlak totaal niet met haar kan vereenzelvigen. Twijfels over studiekeuze, seksualiteit en relaties en dergelijke zijn mij allemaal vreemd. Waarschijnlijk zou ik haar aangenamer vinden als ik me meer in haar zou herkennen.
Maar ja, Ilse is wél aangenaam, zij bezit net die punch die er nodig is om het op te krikken. Het contrast tussen de twee wordt mooi benadrukt. Olivia's vriendinnen mogen er ook wel zijn, en Anna dus ook, al zijn die op zich minder van belang. Het is wel een beetje vreemd dat er nogal wat personages opgevoerd worden die we daarna nooit meer zien: waar zijn Camila en Pieter en al die anderen naartoe? Ik had eerst moeite om ze uit elkaar te houden - en daarna waren ze er gewoon niet meer. Dan denk ik, misschien beter gewoon een paar personages minder? Behoud Camila en co. en geef ze op het einde nog een extra scène ter vervanging van Olivia's vriendinnen in Amsterdam. En laat die laatste het gewoon op chatberichten houden - dan waren er een paar personages die wat meer diepgang hadden kunnen krijgen.
En Niels! Ik zou 'm bijna vergeten. Wat een klootzak. Zoals hij Olivia aan het lijntje houdt. Ik ergerde me dood aan hem, maar ja, betekent dan wel dat hij goed is neergezet. Maar echt, wat een gast. Als ik ooit een vriendin krijg en iemand merkt dat ik me zoals hem gedraag, breng dan alsjeblieft een geweer mee de volgende keer dat je me nog 's ziet.
We hebben een keer een boek van Nederlandse bodem, nu ja, van Drenthe zelfs. Soms moest ik wel lachen met alle verschillen - en soms was ik heel erg blij dat ik in (ver)stedelijk(t) gebied woon en niet op den boerenbuiten. 'Plattelandsbeleefdheid'? Lieve goden wat een gruwel! Ik ga soms al een straat rond als ik kennissen zie die ik liever niet tegenkom, laat staan dat je tegen iedereen die je tegenkomt hallo zegt. De horror! Maar al die kleine dingetjes erin waren zeker wel interessant en grappig om te lezen. Net zoals al die andere totaal willekeurige en rare feiten die Ilse en Olivia zitten te spuien.
Alleen... had ik verwacht dat het boek op zich iets grappiger zou zijn. Dat er ook echt grappige scènes in zouden zitten, en niet hier en daar een uitspraak. Het was bovenal een erg serieus boek, en daar had ik niet op gerekend; ik had gedacht dat het een mix van de twee zou zijn.
Over dat serieuze aspect is door anderen al heel wat gezegd, dus ik ga het kort houden: ja, het is zeker belangrijk dat een boek met een onderwerp als dit uitgegeven wordt, zeker als het gaat om oorspronkelijk Nederlands(talig), én ook met aandacht voor Vlaanderen (en de rest van België). Er zullen vast heel wat mensen zijn die hier iets mee zijn. Zelf kan ik daar niets over zeggen, want ik bevind me niet in die wereld, ik heb er niks mee te maken, dus wat dat betreft is het boek gewoon... ik zit niet echt in de doelgroep, denk ik? Het is niet 'voor mij' geschreven? Ik weet niet goed hoe ik het juist moet uitdrukken. Maar als je wel in de doelgroep zit, als je wel het idee krijgt dat het 'voor jou' geschreven, ja, dan denk ik dat dit boek best een verschil kan maken.
Zo na een paar hoofdstukken voelde het aan alsof het iets te snel ging. Ik weet dat Rianne Robben het begin van het verhaal wat heeft moeten inkorten, maar bij mij kwam het idee 'het had iets kalmer gemogen' pas na een hoofdstuk of vijf, denk ik. Daar werd het even verwarrend - maar daarna werd het ook wel weer beter. De tweede helft van het verhaal vond ik duidelijk beter dan de eerste, al kan ik er niet goed de vinger opleggen hoe dat juist komt.
6,7/10
PS: Ik ben er nog steeds niet over waarom je in vredesnaam bloemen in je schoenen zou stoppen. Schuurt dat niet? Jeukt dat niet? Krijg je er geen uitslag van? Rianne, doen mensen dit echt??
April 21, 2021
4.5/5. Heerlijk boek met belangrijke onderwerpen die worden aangekaart, en welke voor mijn gevoel heel goed en herkenbaar zijn beschreven. Ook leuk dat het zich in Drenthe afspeelt!
Ik vond de stijl af en toe wel nog iets hakkelig, maar ik kan niet wachten tot ik meer van Rianne kan lezen :)
Ik vond de stijl af en toe wel nog iets hakkelig, maar ik kan niet wachten tot ik meer van Rianne kan lezen :)
December 19, 2022
Ik keek uit naar een boek waarin ik mezelf zou kunnen herkennen, een queer boek voor jongeren waar er zo weinig van zijn, en in het Nederlands nog wel! Oh boy was I wrong.
Tja, waar moet ik beginnen? Laat ik beginnen met wat ik leuk vond. De setting van het boek, en verder kom ik eigenlijk niet. Het hele boek is zo 'on the nose', alsof de schrijfster een pamflet in een boek heeft proberen te duwen. Heel toevallig komt er net een queer item op de tv langs om een voorbeeld te noemen, de vriendengroep die nergens anders over kan praten dan de lgbtqia+ com, en dan met elkaar praten in feitjes inplaats van normale gesprekken.
Het verhaal is flinterdun en een samenraapsel uit van alles wat al eerder geschreven is, niets origineels aan.
En dan wat me echt heel erg dwars zat, de personages in dit boek zijn niet meer dan hun sexuele voorkeur en that's it. Zo vreselijk stereotyperend, ze zijn geen mensen maar cut outs van hoe het volgens de schrijfster moet zijn om bijvoorbeeld gay te zijn. Alsof je, als queer persoon, alleen nog maar kan praten en denken over je sexualiteit. En alle hetero's in het boek komen meteen super dom over, nog zo'n bizar stereotype.
In plaats van een boek met een leuk verhaal over een zomerliefde met queer personages kreeg ik een lezing en werd ik beledigd als queer persoon. Zo ontzettend jammer want dit soort boeken zijn zo belangrijk voor jongeren! Ik hoop echt serieus dat tieners dit boek niet lezen, want je verliest niet alleen je plezier in lezen, je gaat ook heel raar denken over queer personen.
Dus helaas 1 ster.
Tja, waar moet ik beginnen? Laat ik beginnen met wat ik leuk vond. De setting van het boek, en verder kom ik eigenlijk niet. Het hele boek is zo 'on the nose', alsof de schrijfster een pamflet in een boek heeft proberen te duwen. Heel toevallig komt er net een queer item op de tv langs om een voorbeeld te noemen, de vriendengroep die nergens anders over kan praten dan de lgbtqia+ com, en dan met elkaar praten in feitjes inplaats van normale gesprekken.
Het verhaal is flinterdun en een samenraapsel uit van alles wat al eerder geschreven is, niets origineels aan.
En dan wat me echt heel erg dwars zat, de personages in dit boek zijn niet meer dan hun sexuele voorkeur en that's it. Zo vreselijk stereotyperend, ze zijn geen mensen maar cut outs van hoe het volgens de schrijfster moet zijn om bijvoorbeeld gay te zijn. Alsof je, als queer persoon, alleen nog maar kan praten en denken over je sexualiteit. En alle hetero's in het boek komen meteen super dom over, nog zo'n bizar stereotype.
In plaats van een boek met een leuk verhaal over een zomerliefde met queer personages kreeg ik een lezing en werd ik beledigd als queer persoon. Zo ontzettend jammer want dit soort boeken zijn zo belangrijk voor jongeren! Ik hoop echt serieus dat tieners dit boek niet lezen, want je verliest niet alleen je plezier in lezen, je gaat ook heel raar denken over queer personen.
Dus helaas 1 ster.
December 9, 2020
Om te beginnen: 🥳 hoeraaaa een boek met een biseksueel hoofdpersonage!
Rianne Robben heeft die zeldzame kwaliteit die ik zo graag in boeken vind: ze schrijft verslavend. Vanaf de eerste pagina was ik hooked, ik wilde dit boek absoluut niet aan de kant leggen, ik moést gewoon verder lezen.
Ik vond Olivia en Ilse erg leuk samen, ik ben blij dat het verhaal zich in mijn favoriete provincie Drenthe afspeelt, ach eigenlijk zijn alle ingrediënten van Zomerburen het beste van het beste.
En dan toch geen 5*? Nee. Dat is omdat ik zeker, zo ontzettend zeker weet dat deze schrijfster nóg betere boeken gaat schrijven. Met dit boek is ze alleen nog maar aan het warmlopen, ik voel het aan mijn water.
Nu voelde het nog te vaak (vooral in de eerste helft van het verhaal) alsof ze een checklist had gemaakt van zaken die per se in het verhaal moesten voorkomen: Drentse uitspraken, landschappen en gerechten. Wijsheden over de lhb-etc gemeenschap. Het voelde soms wat geforceerd.
Maargoed, slakken en zout enzo. Het is onbelangrijk, want juist dit soort dingen maakt duidelijk dat Rianne Robben alleen nog maar aan het opwarmen is. Ik zal voortaan ieder boek van haar lezen!
Rianne Robben heeft die zeldzame kwaliteit die ik zo graag in boeken vind: ze schrijft verslavend. Vanaf de eerste pagina was ik hooked, ik wilde dit boek absoluut niet aan de kant leggen, ik moést gewoon verder lezen.
Ik vond Olivia en Ilse erg leuk samen, ik ben blij dat het verhaal zich in mijn favoriete provincie Drenthe afspeelt, ach eigenlijk zijn alle ingrediënten van Zomerburen het beste van het beste.
En dan toch geen 5*? Nee. Dat is omdat ik zeker, zo ontzettend zeker weet dat deze schrijfster nóg betere boeken gaat schrijven. Met dit boek is ze alleen nog maar aan het warmlopen, ik voel het aan mijn water.
Nu voelde het nog te vaak (vooral in de eerste helft van het verhaal) alsof ze een checklist had gemaakt van zaken die per se in het verhaal moesten voorkomen: Drentse uitspraken, landschappen en gerechten. Wijsheden over de lhb-etc gemeenschap. Het voelde soms wat geforceerd.
Maargoed, slakken en zout enzo. Het is onbelangrijk, want juist dit soort dingen maakt duidelijk dat Rianne Robben alleen nog maar aan het opwarmen is. Ik zal voortaan ieder boek van haar lezen!
January 21, 2021
Een mooi zomers verhaal over twijfel over je studiekeuze, je geaardheid en vriendschappen. Ik denk dat dit boek veel mensen kan helpen te ontdekken wat ze in het leven willen. En kijk naar die cover! Je wilt het meteen lezen!
April 14, 2021
3,5 sterren.
Een vlotlezende YA van Nederlandse bodem waar ik erg blij van werd. Het was heerlijk om weer eens een boek te lezen met herkenbare plaatsen en ook de Drentse invloeden kon ik erg waarderen. Soms was het wel een hoog encyclopedie-gehalte en wat mij betreft had er best minder uitgelegd mogen worden. Dat er lijken in het veen zijn gevonden en wat veen precies is, is volgens mij gewoon algemene kennis (in Nederland tenminste).
Ik miste hier en daar ook wat diepgang. Ondanks dat ik Ilse en Olivia samen erg leuk vond had het voor mijn gevoel nog wat duidelijker mogen zijn dat Olivia zich tot Ilse aangetrokken voelde. Het was op zich heel duidelijk waar het heen zou gaan, maar de omschrijvingen waren vaak veel van hetzelfde. Er wordt vooral heel veel gebloosd. Of soms was er een korte aanraking, maar daar werd dan weinig gevoel bij omschreven. Toen Olivia eindelijk doorkreeg dat ze misschien níet hetero was ging het verwerken van haar gevoelens ook erg snel. Zeker omdat leek ze daar wel erg snel overheen te stappen. Ik miste dus soms een beetje wat meer omschrijvingen van wat Olivia nou echt voelde. Een van de weinige keren dat er wat meer wordt beschreven is Dat voelde dan ineens weer heel overdreven (maar ja, misschien ben ik gewoon te aseksueel haha).
En over aseksualiteit gesproken, ik werd heel blij dat het niet 1 maar zelfs 3 (!!) keer werd genoemd in een boek dat niet eens over aseksualiteit ging. Wel klopte de uitleg over de afkorting LHBTQIAP+ niet helemaal. Het is niet zo dat de A alleen voor aseksueel staat en aromantisch onder de plus valt. De A staat voor zowel aseksueel als aromantisch én agender. En ondanks dat gatekeeping bij aseksuele en/of aromantische personen veel voorkomt is het gewoon een algemeen begrip wat ook buitensluiten van bijvoorbeeld biseksuelen beschrijft, wat ik niet heel erg duidelijk vond ik het boek. Ook heeft die buitensluiting niet alleen maar te maken met mate waarin mensen geseksualiseerd worden (wat overigens ook voorkomt bij zowel aseksuele als aromantische mensen - mensen die alloseksueel en aromantisch zijn worden bijvoorbeeld vaak weggezet als een slet) maar vaak in het algemeen het idee dat je geen discriminatie zou ervaren (want het is bijvoorbeeld niet zichtbaar dat iemand aseksueel is of een biseksuele vrouw in een relatie met een man wordt als 'niet queer genoeg' gezien) of dat je identiteit niet bestaat en je gewoon interessant wilt doen ("aseksuelen zijn gewoon preuts", "biseksuelen zijn gewoon in de war/ kunnen gewoon niet kiezen"). Maar verder werd wel meerdere keren seksuele aantrekking en romantische aantrekking apart benoemd en dat is zo goed voor begrip van zowel aseksualiteit als aromantiek!
Ondanks dat ik dus wel een paar kritiekpuntjes heb (het is altijd makkelijker om daarover te schrijven) voelde ik echt een drang om te blijven lezen. Al met al zeker een aardig debuut dat me benieuwd heeft gemaakt naar wat Rianne nog meer gaat schrijven.
Een vlotlezende YA van Nederlandse bodem waar ik erg blij van werd. Het was heerlijk om weer eens een boek te lezen met herkenbare plaatsen en ook de Drentse invloeden kon ik erg waarderen. Soms was het wel een hoog encyclopedie-gehalte en wat mij betreft had er best minder uitgelegd mogen worden. Dat er lijken in het veen zijn gevonden en wat veen precies is, is volgens mij gewoon algemene kennis (in Nederland tenminste).
Ik miste hier en daar ook wat diepgang. Ondanks dat ik Ilse en Olivia samen erg leuk vond had het voor mijn gevoel nog wat duidelijker mogen zijn dat Olivia zich tot Ilse aangetrokken voelde. Het was op zich heel duidelijk waar het heen zou gaan, maar de omschrijvingen waren vaak veel van hetzelfde. Er wordt vooral heel veel gebloosd. Of soms was er een korte aanraking, maar daar werd dan weinig gevoel bij omschreven. Toen Olivia eindelijk doorkreeg dat ze misschien níet hetero was ging het verwerken van haar gevoelens ook erg snel. Zeker omdat leek ze daar wel erg snel overheen te stappen. Ik miste dus soms een beetje wat meer omschrijvingen van wat Olivia nou echt voelde. Een van de weinige keren dat er wat meer wordt beschreven is Dat voelde dan ineens weer heel overdreven (maar ja, misschien ben ik gewoon te aseksueel haha).
En over aseksualiteit gesproken, ik werd heel blij dat het niet 1 maar zelfs 3 (!!) keer werd genoemd in een boek dat niet eens over aseksualiteit ging. Wel klopte de uitleg over de afkorting LHBTQIAP+ niet helemaal. Het is niet zo dat de A alleen voor aseksueel staat en aromantisch onder de plus valt. De A staat voor zowel aseksueel als aromantisch én agender. En ondanks dat gatekeeping bij aseksuele en/of aromantische personen veel voorkomt is het gewoon een algemeen begrip wat ook buitensluiten van bijvoorbeeld biseksuelen beschrijft, wat ik niet heel erg duidelijk vond ik het boek. Ook heeft die buitensluiting niet alleen maar te maken met mate waarin mensen geseksualiseerd worden (wat overigens ook voorkomt bij zowel aseksuele als aromantische mensen - mensen die alloseksueel en aromantisch zijn worden bijvoorbeeld vaak weggezet als een slet) maar vaak in het algemeen het idee dat je geen discriminatie zou ervaren (want het is bijvoorbeeld niet zichtbaar dat iemand aseksueel is of een biseksuele vrouw in een relatie met een man wordt als 'niet queer genoeg' gezien) of dat je identiteit niet bestaat en je gewoon interessant wilt doen ("aseksuelen zijn gewoon preuts", "biseksuelen zijn gewoon in de war/ kunnen gewoon niet kiezen"). Maar verder werd wel meerdere keren seksuele aantrekking en romantische aantrekking apart benoemd en dat is zo goed voor begrip van zowel aseksualiteit als aromantiek!
Ondanks dat ik dus wel een paar kritiekpuntjes heb (het is altijd makkelijker om daarover te schrijven) voelde ik echt een drang om te blijven lezen. Al met al zeker een aardig debuut dat me benieuwd heeft gemaakt naar wat Rianne nog meer gaat schrijven.
October 2, 2020
I need moooooooore.
Ah dit was zo’n “warm” boek, hoe leg ik dat uit haha... het gaf me een fijn gevoel & ik ben blij dat we nu een boek hebben over lgbtqia+ van eigen bodem (ale, de buurbodem haha). Heel leuk om te zien dat er rekening werd gehouden met de Vlaamse lezers & dat er ook in het nawoord Vlaamse (& Waalse!) info wordt aangeboden. Dit boek is nodig. Het bespreekt ‘moeilijke’ thema’s zonder echt heel zwaar te worden. Het leest super vlot.
Enige minpuntje waar ik aan zou kunnen denken is dat ik soms in de war was met wie wat zei.. (en dat er gerust nog 100 pagina’s meer hadden mogen zijn) maar voor de rest vond ik het op alle vlakken zo leuk!
Ah dit was zo’n “warm” boek, hoe leg ik dat uit haha... het gaf me een fijn gevoel & ik ben blij dat we nu een boek hebben over lgbtqia+ van eigen bodem (ale, de buurbodem haha). Heel leuk om te zien dat er rekening werd gehouden met de Vlaamse lezers & dat er ook in het nawoord Vlaamse (& Waalse!) info wordt aangeboden. Dit boek is nodig. Het bespreekt ‘moeilijke’ thema’s zonder echt heel zwaar te worden. Het leest super vlot.
Enige minpuntje waar ik aan zou kunnen denken is dat ik soms in de war was met wie wat zei.. (en dat er gerust nog 100 pagina’s meer hadden mogen zijn) maar voor de rest vond ik het op alle vlakken zo leuk!
January 3, 2021
Wat een heerlijk boek! Vanavond in 1 ruk uitgelezen want ik kon gewoon niet stoppen.
Het boek bevat zoveel herkenbare aspecten, fijne karakters, positieve blik op het mooie Drenthe, inclusief mijn boekhandel (mét glijbaan).
Ik vind enkel de conversaties wat verwarrend en soms moest ik even een stukje twee keer lezen om het goed te begrijpen, maar dat ligt meer aan mij dan aan het boek denk ik.
Daarnaast sluit ik me aan bij een andere review van dit boek. Dit is nog maar het begin, het debuut van Rianne Robben en ik denk dat ze nog heeeeel veel meer in haar mars heeft.
Rianne, bedankt dat je dit boek hebt geschreven.
Het boek bevat zoveel herkenbare aspecten, fijne karakters, positieve blik op het mooie Drenthe, inclusief mijn boekhandel (mét glijbaan).
Ik vind enkel de conversaties wat verwarrend en soms moest ik even een stukje twee keer lezen om het goed te begrijpen, maar dat ligt meer aan mij dan aan het boek denk ik.
Daarnaast sluit ik me aan bij een andere review van dit boek. Dit is nog maar het begin, het debuut van Rianne Robben en ik denk dat ze nog heeeeel veel meer in haar mars heeft.
Rianne, bedankt dat je dit boek hebt geschreven.
September 23, 2020
Een lief, maar tegelijkertijd heel belangrijk boek waar zware thema's worden aangekaart. Een boek met een boodschap erin verweven die me niet meer loslaat, namelijk dat het oké is om te twijfelen; over wie je bent en over wat je wil, over je verleden en over je toekomst, over jezelf en over anderen.
February 26, 2021
Review ook op mijn blog.
Wanneer Olivia’s vriendje hun relatie op ‘pauze’ zet en naar Australië vertrekt, zakt Olivia af naar Drenthe om op bezoek te gaan bij haar grootouders. Daar raakt ze opnieuw in contact met haar oude buurmeisje, Isle, nadat hun vriendschap verwaterd was over de jaren heen. ‘Zomerburen’ door Rianne Robben gaat over twijfels: over studiekeuzes en over je eigen geaardheid.
‘Zomerburen’ is een boek dat heel makkelijk wegleest. Het is sfeervol en vlot geschreven, waardoor je er dan ook snel doorheen komt.
Olivia en Ilse zijn in se wel goede personages. Olivia is een enorme twijfelaar en onzeker, terwijl Ilse spontaan en vrolijk is en weet wat ze wil. Hun interactie is dan ook leuk om te lezen. De dialogen toverden soms ook echt een glimlach op mijn gezicht. Ondanks dat miste ik zelf nog net dat beetje diepgang in de personages, wat jammer was.
Helaas vond ik dat er soms ook wat te veel personages waren. Van Olivia’s vrienden en het groepje LGBTQ+ mensjes van Ilse kan ik de namen niet eens onthouden en ik haalde ze continu door elkaar. Ik denk dat het beter geweest was als er telkens maar één vriend(in) was geweest, het verhaal zou er ook niet door veranderd zijn.
Wat me een beetje stoorde was dat dit boek soms wat las als een infoboek over LGBTQ+ problemen. Op zich ben ik er een voorstander van om deze problemen aan te kaarten, ook zeker in YA fictie, maar hier voelde het allemaal een beetje te ‘on the nose’ en liepen de gesprekken ook niet erg natuurlijk omdat er zoveel info in gegeven werd.
Mijn grootste probleem met dit boek was echter de diepgang. Soms had ik het gevoel dat er heel snel over de dingen heen werd gegaan. Ik had graag wat meer tijd doorgebracht in Olivia’s hoofd, zodat ik haar echt had leren kennen als personage. Nu voelde het alsof het allemaal vrij oppervlakkig bleef, waardoor er ook een soort afstand werd gecreëerd tussen de lezer en het boek.
Het boek haalt wel erg belangrijke thema’s aan en ik ben ook zo blij dat een sapphic romance, geschreven door een Nederlandstalige auteur, het zo goed doet. Ik hoop dat dit dan ook de deur heeft geopend voor meer diverse boeken hier op de Nederlandse/Vlaamse markt; iets waar ik echt heel erg naar uitkijk!
Al bij al was ‘Zomerburen’ dus wel een leuk boek om te lezen. Het is vlot en sfeervol, maar voelt soms een beetje te informatief aan en mist wat diepgang. Toch haalt het ook belangrijke onderwerpen aan en zet het hopelijk de deur open voor meer diverse boeken in de toekomst.
Wanneer Olivia’s vriendje hun relatie op ‘pauze’ zet en naar Australië vertrekt, zakt Olivia af naar Drenthe om op bezoek te gaan bij haar grootouders. Daar raakt ze opnieuw in contact met haar oude buurmeisje, Isle, nadat hun vriendschap verwaterd was over de jaren heen. ‘Zomerburen’ door Rianne Robben gaat over twijfels: over studiekeuzes en over je eigen geaardheid.
‘Zomerburen’ is een boek dat heel makkelijk wegleest. Het is sfeervol en vlot geschreven, waardoor je er dan ook snel doorheen komt.
Olivia en Ilse zijn in se wel goede personages. Olivia is een enorme twijfelaar en onzeker, terwijl Ilse spontaan en vrolijk is en weet wat ze wil. Hun interactie is dan ook leuk om te lezen. De dialogen toverden soms ook echt een glimlach op mijn gezicht. Ondanks dat miste ik zelf nog net dat beetje diepgang in de personages, wat jammer was.
Helaas vond ik dat er soms ook wat te veel personages waren. Van Olivia’s vrienden en het groepje LGBTQ+ mensjes van Ilse kan ik de namen niet eens onthouden en ik haalde ze continu door elkaar. Ik denk dat het beter geweest was als er telkens maar één vriend(in) was geweest, het verhaal zou er ook niet door veranderd zijn.
Wat me een beetje stoorde was dat dit boek soms wat las als een infoboek over LGBTQ+ problemen. Op zich ben ik er een voorstander van om deze problemen aan te kaarten, ook zeker in YA fictie, maar hier voelde het allemaal een beetje te ‘on the nose’ en liepen de gesprekken ook niet erg natuurlijk omdat er zoveel info in gegeven werd.
Mijn grootste probleem met dit boek was echter de diepgang. Soms had ik het gevoel dat er heel snel over de dingen heen werd gegaan. Ik had graag wat meer tijd doorgebracht in Olivia’s hoofd, zodat ik haar echt had leren kennen als personage. Nu voelde het alsof het allemaal vrij oppervlakkig bleef, waardoor er ook een soort afstand werd gecreëerd tussen de lezer en het boek.
Het boek haalt wel erg belangrijke thema’s aan en ik ben ook zo blij dat een sapphic romance, geschreven door een Nederlandstalige auteur, het zo goed doet. Ik hoop dat dit dan ook de deur heeft geopend voor meer diverse boeken hier op de Nederlandse/Vlaamse markt; iets waar ik echt heel erg naar uitkijk!
Al bij al was ‘Zomerburen’ dus wel een leuk boek om te lezen. Het is vlot en sfeervol, maar voelt soms een beetje te informatief aan en mist wat diepgang. Toch haalt het ook belangrijke onderwerpen aan en zet het hopelijk de deur open voor meer diverse boeken in de toekomst.
July 14, 2021
Ik wil als eerste kwijt dat ik totaal geen own voices reviewer ben.
Op zich heb ik wel genoten van het verhaal, maar ik heb me ook aan veel dingen geïrriteerd. Voor mij voelde heel veel erg performative en nep, omdat sommige dingen er zo dik bovenop lagen. Ik vond het ook jammer dat het verhaal zo voorspelbaar was. Alleen de titel al liet mij raden hoe het verhaal zou aflopen. Ik moet wel zeggen dat het onderwerp/thema van dit boek echt heel belangrijk is. En ik denk zeker dat het voor jongere lezers een heel goed boek kan zijn.
Op zich heb ik wel genoten van het verhaal, maar ik heb me ook aan veel dingen geïrriteerd. Voor mij voelde heel veel erg performative en nep, omdat sommige dingen er zo dik bovenop lagen. Ik vond het ook jammer dat het verhaal zo voorspelbaar was. Alleen de titel al liet mij raden hoe het verhaal zou aflopen. Ik moet wel zeggen dat het onderwerp/thema van dit boek echt heel belangrijk is. En ik denk zeker dat het voor jongere lezers een heel goed boek kan zijn.
May 3, 2021
Het verhaal leest vlot. Op mij kwam het verhaal wel wat kinderlijk over. Ik denk dat dat komt omdat ik niet tot de doelgroep behoor. Toch vind ik het wel goed dat een onderwerp als biseksualiteit in een boek voor jongeren aan bod komt. Ik denk dat er zeker behoefte is aan boeken over dit onderwerp. Ik vind het leuk dat het verhaal zich in Drenthe afspeelt. Al vind ik het jammer dat het dorp waar het verhaal zich afspeelt niet bestaat. Ik snap die keuze ook niet. Drenthe heeft zoveel leuke dorpen in de regio Emmen, waar het verhaal zich afspeelt. Ik stoorde mij soms aan de Drentse uitdrukkingen. Niet omdat er dialect wordt gebruikt. Dat is juist leuk. Maar het komt iets te gemaakt over. Ook kwamen bepaalde Drentse woorden en uitdrukkingen vreemd op mij over. Terwijl ik geboren ben in Drenthe. Ik ben er niet opgegroeid, maar mijn vader sprak plat. Net als mijn man, die uit de regio komt waar het verhaal zich afspeelt. Ook heb ik tijdens mijn studie stage gelopen in Emmen. Misschien komt dat omdat ik het dialect alleen ken van gesproken taal en niet geschreven. Voor de doelgroep vind ik dit boek wel een aanrader.
March 26, 2022
Ik vloog echt door dit boek heen & ondanks dat het soms wat van de hak op de tak ging, was het super ontspannend om te lezen! Het was echt heerlijk om te lezen over de activiteiten die ondernomen werden in het dorp. De ons-kent-ons mentaliteit die daar heerst, voelde erg warm aan.
Ik vond het erg herkenbaar om te lezen, dat je je soms pas later realiseert dat je eigenlijk gevoelens voor iemand had vroeger. Niels vond ik simpelweg irritant en hij gaf super onduidelijke signalen. Eigenlijk draaide alles om hem & iedereen moest zichzelf aan hem aanpassen.
Het boek is eerder geschikt voor tieners. Ondanks dat ik deze leeftijd al voorbij ben, waren een hoop dingen wel herkenbaar vanuit mijn eigen pubertijd en ontdekkingsfase.
Ik vond het erg herkenbaar om te lezen, dat je je soms pas later realiseert dat je eigenlijk gevoelens voor iemand had vroeger. Niels vond ik simpelweg irritant en hij gaf super onduidelijke signalen. Eigenlijk draaide alles om hem & iedereen moest zichzelf aan hem aanpassen.
Het boek is eerder geschikt voor tieners. Ondanks dat ik deze leeftijd al voorbij ben, waren een hoop dingen wel herkenbaar vanuit mijn eigen pubertijd en ontdekkingsfase.
October 8, 2020
Een heel leuk luchtig boekje. Ik moet zeggen dat ik het zeer leuk vond dat er plaats werd gemaakt voor dialect in dit boek en hopelijk zien we dit vaker (en hier doel ik ook naar Vlaamse begrippen door Vlaamse schrijvers of personages die zich in België bevinden). Ik denk dat er een hele mooie boodschap achter dit boek schuilt die naar de jeugd (en ouder) de opening kan bieden over hun geaardheid.
Dankzij de kleine hoofdstukjes las het boek heel vlot en was het nog eens genieten van een origineel Nederlands boek. Na alle lovende recensies had ik wel een knaller van een boek verwacht. Het stelde niet teleur maar voor mij was het gewoon een leuk boek en dat was het dan ook. Een aanrader maar zeker geen knaller (voor mij dan).
Dankzij de kleine hoofdstukjes las het boek heel vlot en was het nog eens genieten van een origineel Nederlands boek. Na alle lovende recensies had ik wel een knaller van een boek verwacht. Het stelde niet teleur maar voor mij was het gewoon een leuk boek en dat was het dan ook. Een aanrader maar zeker geen knaller (voor mij dan).
September 24, 2020
I'm actually sobbing. Ik ben zo trots, op zowel Olivia als mijn zielenzuster Rianne. Hayley Kiyoko is misschien de lesbische Jezus, maar Rianne Robben is de biseksuele Jezus ♥
February 14, 2021
Huilen dat een boek uit is, is me nog maar twee keer eerder gebeurd. Ik ben rete trots op Rianne, en verliefd op haar boek. Ik had gewoon direct toen hij uitkwam het boek moeten komen. Maar nu bracht het een zomerse bui, hartje winter met de gekste sneeuwbuien. Bedankt Rianne voor dit boek 💚
October 10, 2020
Echt een ontzettend groot cadeau voor de Nederlandse boekenwereld, loved it.
August 10, 2021
Lief verhaal, maar te hoog Wikipedia-gehalte. Ik denk dat dit verhaal in deze vorm beter had gewerkt als kort verhaal in plaats van als roman.
September 15, 2022
ik wou dat sophie 3 jaar geleden dit had gelezen
Displaying 1 - 30 of 144 reviews