What do you think?
Rate this book
Lot 202
Zwyczajna, piątkowa noc w Nowej Hucie. Kamery monitoringu u zbiegu dwóch ulic rejestrują młodego chłopaka o drugiej piętnaście. Nie ma go na nagraniu z przecznicy dalej...
Sześć lat później, podkomisarz Agnieszka Oliwa odnajduje ciało chłopaka w Opolu. Wszystko wskazuje na to, że w wyjątkowo osobliwy sposób popełnił samobójstwo.
Tymczasem z Okęcia startuje samolot z premierem na pokładzie. Zwykły lot do Toronto ma potrwać dziewięć godzin i trzydzieści pięć minut. Szybko okazuje się jednak, że najprawdopodobniej nigdy nie dotrze do celu… rozpoczyna się wyścig z czasem, a jedyną poszlaką jest chłopak, który niegdyś zaginął na krakowskich ulicach.
Sześć lat później, podkomisarz Agnieszka Oliwa odnajduje ciało chłopaka w Opolu. Wszystko wskazuje na to, że w wyjątkowo osobliwy sposób popełnił samobójstwo.
Tymczasem z Okęcia startuje samolot z premierem na pokładzie. Zwykły lot do Toronto ma potrwać dziewięć godzin i trzydzieści pięć minut. Szybko okazuje się jednak, że najprawdopodobniej nigdy nie dotrze do celu… rozpoczyna się wyścig z czasem, a jedyną poszlaką jest chłopak, który niegdyś zaginął na krakowskich ulicach.
512 pages, Paperback
First published May 20, 2020
35 people are currently reading
480 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 83 reviews
May 24, 2020
Najpopularniejszy polski autor w Polsce, czyli Remigiusz Mróz, po raz kolejny uderza w listy bestsellerów, przejmując je niczym wygłodniała horda Hunów swoją najnowszą powieścią z pogranicza sensacji i political fiction – "Lot 202".
Remigiusz Mróz przyzwyczaił swoich czytelników do serwowania dobrze znanych, popularnych schematów, ale w nowej, odświeżonej odsłonie. Nie inaczej jest z "Lotem 202", który od pierwszych scen na pokładzie samolotu przypomina jeden z kultowych filmów z Harrisonem Fordem i Garym Oldmanem, czyli "Air Force One". Wątki i motywy są podobne, bo powieść Remigiusza Mroza to również jest sensacja z politycznym wątkiem, walka z czasem i terrorystami, którzy nie cofną się przed niczym, by osiągnąć swój cel. Takich mniejszych podobieństw jest całkiem sporo, ale autor zaskakuje przede wszystkim tym, jak rozegrał całą fabułę, a to z pewnością zbije niejednego czytelnika z tropu. Schemat co prawda jest dobrze znany, ale nie ma co spodziewać się tu amerykańskich fajerwerków, nie ma też co się spodziewać nieludzkich wyczynów rodem z filmów o superbohaterach. Przed czytelnikiem opowieść, która pokazuje zwykłych ludzi w niezwykłych, bezlitosnych okolicznościach, a ich reakcje są nam bliskie i zrozumiałe, co sprawia, że nie sposób oderwać się od lektury do samego, szokującego końca.
"Lotu 202" nie postawię co prawda pośród moich ulubionych "mroźnych" tytułów, ale w przypadku jego powieści to kwestia czysto subiektywna – wolę jego dreszczowce i kryminały. Niemniej polecam "Lot 202" każdemu, kto lubi porządnie skrojone sensacje z politycznym wątkiem w tle. Tym bardziej, że Remigiusz serwuje swoim czytelnikom nie lada podróż, a finał niejednego zmiecie z nóg.
Remigiusz Mróz przyzwyczaił swoich czytelników do serwowania dobrze znanych, popularnych schematów, ale w nowej, odświeżonej odsłonie. Nie inaczej jest z "Lotem 202", który od pierwszych scen na pokładzie samolotu przypomina jeden z kultowych filmów z Harrisonem Fordem i Garym Oldmanem, czyli "Air Force One". Wątki i motywy są podobne, bo powieść Remigiusza Mroza to również jest sensacja z politycznym wątkiem, walka z czasem i terrorystami, którzy nie cofną się przed niczym, by osiągnąć swój cel. Takich mniejszych podobieństw jest całkiem sporo, ale autor zaskakuje przede wszystkim tym, jak rozegrał całą fabułę, a to z pewnością zbije niejednego czytelnika z tropu. Schemat co prawda jest dobrze znany, ale nie ma co spodziewać się tu amerykańskich fajerwerków, nie ma też co się spodziewać nieludzkich wyczynów rodem z filmów o superbohaterach. Przed czytelnikiem opowieść, która pokazuje zwykłych ludzi w niezwykłych, bezlitosnych okolicznościach, a ich reakcje są nam bliskie i zrozumiałe, co sprawia, że nie sposób oderwać się od lektury do samego, szokującego końca.
"Lotu 202" nie postawię co prawda pośród moich ulubionych "mroźnych" tytułów, ale w przypadku jego powieści to kwestia czysto subiektywna – wolę jego dreszczowce i kryminały. Niemniej polecam "Lot 202" każdemu, kto lubi porządnie skrojone sensacje z politycznym wątkiem w tle. Tym bardziej, że Remigiusz serwuje swoim czytelnikom nie lada podróż, a finał niejednego zmiecie z nóg.
May 26, 2020
Kolejny przykład na to jak Mróz nie szanuje ani swoich bohaterów ani swoich czytelników
April 12, 2023
Oj długo trwał ten lot na pokładzie PA202. Ostatecznie udało mi się wylądować, chociaż bez bicia braw. Bardziej szukałem maski z tlenem. Szczerze? Political-fiction to nie moja bajka. Zabierałem się jak pies do jeża, aż w końcu się przemogłem. No co? Ja nie dam rady? Jest intryga i jest brutalnie. Mamy tu liczne zwroty akcji, wymyślną zbrodnię, premiera na wózku, jego żonę panią prezydent oraz niesamowicie przebiegłych terrorystów. W sumie to brakowało tylko Yeti. Zakończenie? Świetnie oddaje to scena z filmu ,,Kiler-ów 2-dwóch": ,,No i w pizdu wylądował. I cały misterny plan też w pizdu".
,,Lot 202" to czytadło na kocyk do kiełbasek z grilla i komosy ryżowej. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale jak czyta się szybko to nie zwraca się uwagi na liczne nieścisłości i absurdy.
Ciekawostka: słowo ,,podkomendna" wjeżdża tutaj więcej razy niż reklama Media Markt z Zenkiem w radio, czyli w opór. Plus za realizację w formie słuchowiska zrobioną przez Audiotekę.
Reasumując. Tak sobie myślę, że może faktycznie autor powinien skupić się na jakości, a nie ilości pisanych książek. Ja rozumiem, że maszyna marketingowa działa i etc. Pomysły są zacne, ale jednak często niedopieszczone. O co dokładnie mi chodzi? Przede wszystkim o emocje. Bohaterowie ,,Lotu 202" po wstrząsających dla nich wydarzeniach bardzo szybko przechodzą do porządku dziennego. Jak gdyby nic się nie stało prowadzą luźne dialogi, często dowcipkując. Bije z tego sztuczność, którą ciężko przeskoczyć. Daje ona po oczach jak typowy Janusz w skarpetach i sandałach szarpiący się w dyskoncie o polędwicę.
Dlaczego wciąż w takim razie czytam Mroza? Po prostu dobrze się bawię. Sprawdzam jaki pomysł zaserwował nam tym razem, często odkładając na bok te niewiarygodne sceny. W końcu czytamy to co sprawia nam frajdę.
,,Lot 202" to czytadło na kocyk do kiełbasek z grilla i komosy ryżowej. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale jak czyta się szybko to nie zwraca się uwagi na liczne nieścisłości i absurdy.
Ciekawostka: słowo ,,podkomendna" wjeżdża tutaj więcej razy niż reklama Media Markt z Zenkiem w radio, czyli w opór. Plus za realizację w formie słuchowiska zrobioną przez Audiotekę.
Reasumując. Tak sobie myślę, że może faktycznie autor powinien skupić się na jakości, a nie ilości pisanych książek. Ja rozumiem, że maszyna marketingowa działa i etc. Pomysły są zacne, ale jednak często niedopieszczone. O co dokładnie mi chodzi? Przede wszystkim o emocje. Bohaterowie ,,Lotu 202" po wstrząsających dla nich wydarzeniach bardzo szybko przechodzą do porządku dziennego. Jak gdyby nic się nie stało prowadzą luźne dialogi, często dowcipkując. Bije z tego sztuczność, którą ciężko przeskoczyć. Daje ona po oczach jak typowy Janusz w skarpetach i sandałach szarpiący się w dyskoncie o polędwicę.
Dlaczego wciąż w takim razie czytam Mroza? Po prostu dobrze się bawię. Sprawdzam jaki pomysł zaserwował nam tym razem, często odkładając na bok te niewiarygodne sceny. W końcu czytamy to co sprawia nam frajdę.
June 9, 2024
Lot 202 to moje pierwsze zetknięcie z twórczością Remigiusza Mroza, i muszę przyznać, że jestem w ciężkim szoku. Początkowo wyglądało na to, że dam tej książce trzy gwiazdki, napiszę w recenzji: "pomysł świetny, intrygująca fabuła, ale nie umiałam w żaden sposób zżyć się z bohaterami.", i tyle, poszukam sobie czegoś nowego do poczytania.
Ale hej, HEJ, TA KSIĄŻKA JEST ŚWIETNA.
Nie mogę napisać, że zaangażowałam się w fabułę od pierwszych stron, bo tak nie było. Miałam również ogromne problemy z polubieniem któregokolwiek z bohaterów. Ale im dłużej czytałam, tym bardziej wciągało mnie to, co się działo, i, ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu, zaczęłam również przejmować się postaciami.
Szczerze, gdyby losy Fiszera oraz Bydlenia były inne, Lot 202 dostałby ode mnie o wiele więcej gwiazdek. Dałabym je lekką ręką, bo ta książka naprawdę zasłużyła sobie na wysoki rating (jedyne do czego mogę się chyba doczepić to to, że poczucie humoru autora zupełnie do mnie nie trafiło). Ma wszystko co powieść sensacyjna powinna zawierać. Nie raz opadła mi szczęka podczas czytania, zwłaszcza jeśli chodzi o końcówkę. No bo kto kończy swoją historię w taki sposób?! Dlaczego?! Wiem, że nie zawsze można liczyć na szczęśliwe zakończenie. Życie potrafi naprawdę dokopać. Ale chociaż w fikcyjnych historiach chciałabym się spotkać ze sprawiedliwością i szczęśliwym zakończeniem :(
Zanim ktoś chwyci za tę książkę, chciałabym ostrzec przed niektórymi treściami, które mogą być nieodpowiednie dla wrażliwych osób . Jest tu dużo okropnych scen, które zostały opisane w bardzo obrazowy sposób. Ilość przemocy zawartej w tej książce jest naprawdę duża, proszę mieć to na uwadze, biorąc tę książkę do ręki.
Ale hej, HEJ, TA KSIĄŻKA JEST ŚWIETNA.
Nie mogę napisać, że zaangażowałam się w fabułę od pierwszych stron, bo tak nie było. Miałam również ogromne problemy z polubieniem któregokolwiek z bohaterów. Ale im dłużej czytałam, tym bardziej wciągało mnie to, co się działo, i, ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu, zaczęłam również przejmować się postaciami.
Szczerze, gdyby losy Fiszera oraz Bydlenia były inne, Lot 202 dostałby ode mnie o wiele więcej gwiazdek. Dałabym je lekką ręką, bo ta książka naprawdę zasłużyła sobie na wysoki rating (jedyne do czego mogę się chyba doczepić to to, że poczucie humoru autora zupełnie do mnie nie trafiło). Ma wszystko co powieść sensacyjna powinna zawierać. Nie raz opadła mi szczęka podczas czytania, zwłaszcza jeśli chodzi o końcówkę. No bo kto kończy swoją historię w taki sposób?! Dlaczego?! Wiem, że nie zawsze można liczyć na szczęśliwe zakończenie. Życie potrafi naprawdę dokopać. Ale chociaż w fikcyjnych historiach chciałabym się spotkać ze sprawiedliwością i szczęśliwym zakończeniem :(
Zanim ktoś chwyci za tę książkę, chciałabym ostrzec przed niektórymi treściami, które mogą być nieodpowiednie dla wrażliwych osób . Jest tu dużo okropnych scen, które zostały opisane w bardzo obrazowy sposób. Ilość przemocy zawartej w tej książce jest naprawdę duża, proszę mieć to na uwadze, biorąc tę książkę do ręki.
June 4, 2020
Nie jest żadną tajemnicą, że Remigiusz Mróz pisze swoje powieści w takim tempie, które pozwala mu mniej więcej co 3 miesiące wydać nową książkę. "Lot 202" został co prawda napisany już w 2013 roku, ale autor długo zwlekał z decyzją wydania jej i oddania w ręce fanów, recenzentów i blogerów. Osobiście przeczytałem już ponad 30 pozycji Remigiusza i ciągle się zastanawiam, czy jest on mnie w stanie jeszcze czymś zaskoczyć ...Jak było tym razem?
Otóż, "Lot 202" to mieszanka literatury sensacyjnej z political fiction. Ponadto jeżeli czytaliście już serię w "Kręgach władzy", to spotkacie tutaj znanych bohaterów tj. premiera Patryka Hauera oraz jego żonę Milenę. I już sam fakt, iż postacie z różnych powieści Mroza tworzą jedno wielkie Universum bardzo mi się podoba. Autor już co prawda nie pierwszy raz stosuje ten zabieg, ale za każdym razem fabuła i treść koniec końców tworzą jedną logiczną i spójną całość. Dość powiedzieć, że sama akcja "Lotu 202" pędzi z zawrotną prędkością, a czytelnik nie ma chwili odpoczynku podczas lektury. Jak to zwykle u Remigiusza bywa, mamy tutaj świetny research w obszarze lotnictwa oraz obecnych i działających po dzień dzisiejszy grup antyterrorystycznych. To co mi się chyba najbardziej podobało, to fakt, iż autor nie oszczędza tutaj swoich bohaterów i stawia ich przed trudnymi życiowymi wyborami.
Reasumując, "Lot 202" to moim zdaniem ścisła czołówka, jeżeli chodzi o wszystkie do tej pory wydane książki Mroza. Fani literatury sensacyjnej oraz miłośnicy samego autora powinni być naprawdę usatysfakcjonowani!
Otóż, "Lot 202" to mieszanka literatury sensacyjnej z political fiction. Ponadto jeżeli czytaliście już serię w "Kręgach władzy", to spotkacie tutaj znanych bohaterów tj. premiera Patryka Hauera oraz jego żonę Milenę. I już sam fakt, iż postacie z różnych powieści Mroza tworzą jedno wielkie Universum bardzo mi się podoba. Autor już co prawda nie pierwszy raz stosuje ten zabieg, ale za każdym razem fabuła i treść koniec końców tworzą jedną logiczną i spójną całość. Dość powiedzieć, że sama akcja "Lotu 202" pędzi z zawrotną prędkością, a czytelnik nie ma chwili odpoczynku podczas lektury. Jak to zwykle u Remigiusza bywa, mamy tutaj świetny research w obszarze lotnictwa oraz obecnych i działających po dzień dzisiejszy grup antyterrorystycznych. To co mi się chyba najbardziej podobało, to fakt, iż autor nie oszczędza tutaj swoich bohaterów i stawia ich przed trudnymi życiowymi wyborami.
Reasumując, "Lot 202" to moim zdaniem ścisła czołówka, jeżeli chodzi o wszystkie do tej pory wydane książki Mroza. Fani literatury sensacyjnej oraz miłośnicy samego autora powinni być naprawdę usatysfakcjonowani!
April 15, 2021
Wysłuchałem Lotu 202 w formie serialu audio, wyprodukowanego przez Audiotekę. To ważna informacja na początek notki, bo za tą świetną superprodukcję dodałem jedną gwiazdkę (7/10 zamiast 6) do oceny, co czyni z lotu najfajniejsze dzieło Mroza jakie dane mi było przeczytać.Teraz do rzeczy.
W powieści czuć klimat kina akcji lat '90 wtłoczonego w rodzimą rzeczywistość czasów obecnych, akcja gna - nie zawsze mądrze ale zawsze do przodu - na złamanie karku, cliffhangerów jest tu od metra i tylko to co zawsze kulało w książkach Mroza nadal kuleje: bohaterowie i ich motywacje (chociaż tutaj lekko ratuje sytuację Hauer i Milena, znani z innej mrozowej serii), oraz fabularne uproszczenia i punkty zwrotne. Nie zmienia to faktu, że naprawdę się w słuchanie wciągnąłem, dałem się porwać tak historii dziejącej się na pokładzie porwanego dreamlinera, jak i policyjnego śledztwa.
Ostatnie spostrzeżenie. Autor w posłowiu mówi czytelnikom, że Lot 202 napisał już w 2013 roku i zajęło mu to trzy tygodnie. Potem mimo namów ze strony wydawnictwa, nie chciał wydawać książki i tak przeleżała ona kilka ładnych lat na jego twardym dysku, by w 2019 po kolejnej redakcji i przeróbkach wreszcie ukazać się na rynku i ten okres "dojrzewania" jest podczas słuchania wyczuwalny, gdyby tak Remigiusz Mróz, czynił tak przy każdej książce ...
W powieści czuć klimat kina akcji lat '90 wtłoczonego w rodzimą rzeczywistość czasów obecnych, akcja gna - nie zawsze mądrze ale zawsze do przodu - na złamanie karku, cliffhangerów jest tu od metra i tylko to co zawsze kulało w książkach Mroza nadal kuleje: bohaterowie i ich motywacje (chociaż tutaj lekko ratuje sytuację Hauer i Milena, znani z innej mrozowej serii), oraz fabularne uproszczenia i punkty zwrotne. Nie zmienia to faktu, że naprawdę się w słuchanie wciągnąłem, dałem się porwać tak historii dziejącej się na pokładzie porwanego dreamlinera, jak i policyjnego śledztwa.
Ostatnie spostrzeżenie. Autor w posłowiu mówi czytelnikom, że Lot 202 napisał już w 2013 roku i zajęło mu to trzy tygodnie. Potem mimo namów ze strony wydawnictwa, nie chciał wydawać książki i tak przeleżała ona kilka ładnych lat na jego twardym dysku, by w 2019 po kolejnej redakcji i przeróbkach wreszcie ukazać się na rynku i ten okres "dojrzewania" jest podczas słuchania wyczuwalny, gdyby tak Remigiusz Mróz, czynił tak przy każdej książce ...
September 19, 2022
Ta książka jest wręcz niedorzeczna. Już do wielu rzeczy się u Mroza przyzwyczaiłam, ale każda następna jego książka to jeszcze większy odjazd.
Najlepsze jest to, że tyle tych historii spłodził, a tak naprawdę wszystkie są takie same. Bohaterowie to kropka w kropkę te same osoby. Relacje też są takie same. Dodatkowo tu jedna z postaci, z początku wydaje się być „przeciętna, ale grzeczna” a w połowie autor jakby stwierdza, że ma na nią inny plan i BAM, fikołek.
Odnoszę wrażenie, że podawanie godzin w tej książce też nie było potrzebne. Tam historia się niesamowicie rozjeżdża. Raz są w jednym miejscu, raz w drugim. Samolot lata po całej Europie. I oczywiście moje ulubione, „zabili go i uciekł”, nie tak idiotyczne jak u Forsta, ale wciąż. W ciągu czterech godzin nasi bohaterowie dwa razy giną, przezywają postrzału, pobicia, „wybuch” w mieszkaniu i prawie przedawkowanie. Crème de la crème.
#wrzesieńzpolskąksiążką
Najlepsze jest to, że tyle tych historii spłodził, a tak naprawdę wszystkie są takie same. Bohaterowie to kropka w kropkę te same osoby. Relacje też są takie same. Dodatkowo tu jedna z postaci, z początku wydaje się być „przeciętna, ale grzeczna” a w połowie autor jakby stwierdza, że ma na nią inny plan i BAM, fikołek.
Odnoszę wrażenie, że podawanie godzin w tej książce też nie było potrzebne. Tam historia się niesamowicie rozjeżdża. Raz są w jednym miejscu, raz w drugim. Samolot lata po całej Europie. I oczywiście moje ulubione, „zabili go i uciekł”, nie tak idiotyczne jak u Forsta, ale wciąż. W ciągu czterech godzin nasi bohaterowie dwa razy giną, przezywają postrzału, pobicia, „wybuch” w mieszkaniu i prawie przedawkowanie. Crème de la crème.
#wrzesieńzpolskąksiążką
May 24, 2020
Było to dla mnie jedno z największych zaskoczeń książkowych ostatniego czasu. Po Mroza sięgam nieczęsto, bo wiadomo jak u niego z jakością taśmowej produkcji. Tutaj jednak przekonało mnie to, że pozycja ta nie należy do żadnej serii i w pewien sposób śledzimy w niej dalsze losy Hauera, którego jako postać po prostu uwielbiam. Czyta się to całkiem dobrze, zwroty akcji ciekawe - czasami co prawda zwalnia no ale nie może być idealnie. Jak przymkniemy oko na pewne niedorzeczności to mamy do czynienia z naprawdę solidną lekturą. A dlaczego? Zagadka rozwiązuje się w posłowiu - książka ta została napisana 7 lat lat temu czyli przed erą seryjnego wypluwania kolejnych tomów. Mam nadzieję, że jeszcze niejedna taka pozycja leży gdzieś tam na dnie autorskiej szuflady.
#85#25#2020
#85#25#2020
August 13, 2021
dnf na 65% 😬😬 Nie polecam tej książki 😭😭 Byłam pozytywnie nastawiona do Mroza po przeczytaniu serii z Gerardem Edlingiem (na razie 3 książek), ale bardzo się zawiodłam :(( Nie polubiłam żadnego z głównych bohaterów, a biednego Cryla, którego akuart polubiłam niestety uśmiercił. :(((((
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 21, 2024
Zbyt dużo akcji skumulowane na raz, potem przestoje i rozsupływanie wszystkiego, tylko po to, żeby zakończyć wszystko szybko, definitywnie i generalnie okrutnie. Schemat „dać nadzieję- zabrać nadzieję” przez absolutnie całą książkę, rozwiązanie clue fabuły po macoszemu potraktowane, przez to nie było efektu.
August 30, 2023
4,5/5
NIENAWIDZĘ MROZA PRZYSIĘGAM. Co najmniej trzy razy poleciały mi łzy + dwa razy płakałam jak głupia. Z tym że po pierwszym wyciu jak bóbr Mróz postanowił zasadzić nadzieję, którą potem bezdusznie wyrwał. Zostałam podeptana, przemielona i wypluta. Ale to wszystko dowodzi tego, że to była dobra historia. Naprawdę mi się podobała, w takim stopniu, że nie mogłam się oderwać i przeczytałam jednego dnia ponad 300str, gdzie już bardzo dawno nie osiągnęłam takiego wyniku. Było kilka elementów, które mi zgrzytały i stoją na drodze, by dać tej pozycji max gwiazdek, ale przez to zakończenie trudno poskładać mi myśli i je wymienić.
NIENAWIDZĘ MROZA PRZYSIĘGAM. Co najmniej trzy razy poleciały mi łzy + dwa razy płakałam jak głupia. Z tym że po pierwszym wyciu jak bóbr Mróz postanowił zasadzić nadzieję, którą potem bezdusznie wyrwał. Zostałam podeptana, przemielona i wypluta. Ale to wszystko dowodzi tego, że to była dobra historia. Naprawdę mi się podobała, w takim stopniu, że nie mogłam się oderwać i przeczytałam jednego dnia ponad 300str, gdzie już bardzo dawno nie osiągnęłam takiego wyniku. Było kilka elementów, które mi zgrzytały i stoją na drodze, by dać tej pozycji max gwiazdek, ale przez to zakończenie trudno poskładać mi myśli i je wymienić.
July 9, 2021
3.5⭐
September 6, 2022
Rewelacja! Wciągająca, nieprzewidywalna.
February 14, 2023
Fuzja WTC i Smoleńska. Do tego bez polotu.
February 1, 2024
„Umrę tylko raz”
April 16, 2023
WHAT THE FUCK
January 31, 2021
Mam bardzo duży problem z tą książką - uwielbiam kryminały, ale tutaj coś nie pykło. Wcześniej czytałam „Piętno” Piotrowskiego - tez kryminał, który wciągnął i zafascynował mnie bez końca. Tu niestety tak nie było.
Ponieważ wcześniej nie miałam styczności z twórczością pana Remigiusza, to ochoczo pobrałam z Legimi tą książkę, z myślą, że spróbuje, zobaczymy, mam nadzieje, że mi siądzie. Początek już niestety ostudził mój zapał - szło bardzo wolno. Generalnie od połowy książki w zwyż było już lepiej, ale jak na moje tempo to wynik aż pół miesiaca - bardzo słaby.
Końcówka dobra, lepsza niż reszta książki, od momentu kiedy akcja się trochę rozkręca to byłam bardziej zaangażowana emocjonalnie, ale generalnie nie jestem zachwycona tym, jak autor poprowadził historie.
No i to, ze do 3/4 książki nie polubiłam żadnego z bohaterów tez mówi samo za siebie.
Ponieważ wcześniej nie miałam styczności z twórczością pana Remigiusza, to ochoczo pobrałam z Legimi tą książkę, z myślą, że spróbuje, zobaczymy, mam nadzieje, że mi siądzie. Początek już niestety ostudził mój zapał - szło bardzo wolno. Generalnie od połowy książki w zwyż było już lepiej, ale jak na moje tempo to wynik aż pół miesiaca - bardzo słaby.
Końcówka dobra, lepsza niż reszta książki, od momentu kiedy akcja się trochę rozkręca to byłam bardziej zaangażowana emocjonalnie, ale generalnie nie jestem zachwycona tym, jak autor poprowadził historie.
No i to, ze do 3/4 książki nie polubiłam żadnego z bohaterów tez mówi samo za siebie.
May 27, 2020
Nie za bardzo mam ochotę pisać o tej książce. Coś z sensem mogłabym wymyślić, na przykład nawiązując do tytułu serii W kręgach władzy, z którą łączy powieść obecność w niej kilku postaci znanych z trzech tomów cyklu. Ale byłoby to możliwe jedynie odnosząc się do finału, co naturalnie wymagałoby Spoilerów, więc sobie daruję.
Krótko zatem: jest to pozycja dla miłośników mocnych wrażeń, konkretnie, krwawych łaźni. Z jedną jatką mamy do czynienia w rejsowym dreamlinerze lecącym z Warszawy do Toronto. Wśród pasażerów klasy ekonomicznej jest polski premier Patryk Hauer z ochroniarzami. Akcja na pokładzie jest bliźniaczo podobna do dziesiątek filmów katastroficznych, inspirowanych porwaniami samolotów pasażerskich przez politycznie motywowanych terrorystów. Moda na tego typu hollywoodzkie produkcje po pewnym czasie skutecznie mnie do tej tematyki zniechęciła.
Drugi, równolegle prowadzony wątek toczy się w Opolu i dotyczy polowania na okrutnego mordercę. Tutaj też trup ściele się gęsto, a ślady jakie pozostawia zabójca dość szybko pozwalają policjantom, Agnieszce Oliwie i Markowi Litmanowi, powziąć podejrzenie, że zbrodniarz ma jakieś powiązania z tym, co się dzieje w dreamlinerze. Nie zawsze jednak potrafią te tropy prawidłowo zinterpretować.
Jeśli chodzi o warsztat, trudno autorowi cokolwiek zarzucić. Jednak feralny Lot 202 potwornie mnie wymęczył, co w przypadku Remigiusza Mroza zbyt często mi się nie zdarza.
Krótko zatem: jest to pozycja dla miłośników mocnych wrażeń, konkretnie, krwawych łaźni. Z jedną jatką mamy do czynienia w rejsowym dreamlinerze lecącym z Warszawy do Toronto. Wśród pasażerów klasy ekonomicznej jest polski premier Patryk Hauer z ochroniarzami. Akcja na pokładzie jest bliźniaczo podobna do dziesiątek filmów katastroficznych, inspirowanych porwaniami samolotów pasażerskich przez politycznie motywowanych terrorystów. Moda na tego typu hollywoodzkie produkcje po pewnym czasie skutecznie mnie do tej tematyki zniechęciła.
Drugi, równolegle prowadzony wątek toczy się w Opolu i dotyczy polowania na okrutnego mordercę. Tutaj też trup ściele się gęsto, a ślady jakie pozostawia zabójca dość szybko pozwalają policjantom, Agnieszce Oliwie i Markowi Litmanowi, powziąć podejrzenie, że zbrodniarz ma jakieś powiązania z tym, co się dzieje w dreamlinerze. Nie zawsze jednak potrafią te tropy prawidłowo zinterpretować.
Jeśli chodzi o warsztat, trudno autorowi cokolwiek zarzucić. Jednak feralny Lot 202 potwornie mnie wymęczył, co w przypadku Remigiusza Mroza zbyt często mi się nie zdarza.
July 30, 2023
Początek i koniec mnie zabił. Te dwa cytaty spowodowały, że nie zapomniałam o tej książce, mimo że jej treść nie wywarła aż na mnie takiego wrażenia.
"Wszyscy umierają dwukrotnie. Raz, kiedy odchodzą z tego świata, i drugi, kiedy zostają zapomnieni."
"Większość tego, co powiedział, zachowała dla siebie, ale podzieliła się tym, jak brzmiało ostatnie zdanie wypowiedziane przez Patryka.
"Umrę tylko raz"."
"Wszyscy umierają dwukrotnie. Raz, kiedy odchodzą z tego świata, i drugi, kiedy zostają zapomnieni."
"Większość tego, co powiedział, zachowała dla siebie, ale podzieliła się tym, jak brzmiało ostatnie zdanie wypowiedziane przez Patryka.
"Umrę tylko raz"."
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 6, 2020
Mróz jak Mróz.
No nie spodziewa się człowiek literatury wysokich (nomen omen) lotów.
Guilty pleasure za to jak najbardziej ok ;)
No nie spodziewa się człowiek literatury wysokich (nomen omen) lotów.
Guilty pleasure za to jak najbardziej ok ;)
September 18, 2020
More like 3,5 but the ending was disappointing
December 22, 2023
Książka bardzo przyjemna do zabicia przy niej czasu podczas nudy monotonnie wyglądającego tygodnia. Zwykły postronny czytacz mógłby powiedzieć że nest ona czasem drastyczna, lecz w mojej opinii nie jest to wada, lecz element z którego autor jest znany, za sprawą niektórych swoich literackich tworów. Książka ta posiada wiele barwnych postaci, takich jak główny antagonista Pawieł, policjant ćpun, trzymająca go w ryzach oliwka oraz ten cudny twór remigiusza jakim jest średnio rozgarnięty Czantyr, dodatkowo wybitne dialogi między premierem a Bydleniem dodawały fenomenalnego elementu komedii w takim tworze jak "lot 202" który bez wątpienia jest kryminałem. Książka trzyma napięcie, dzieje sie akcja, natomiast nie występuje w nim takie trzymanie czytelnika w napięciu jak przynajmniej w "Promie", co prawda jesy kilka nagłych zwrotów akcji, lecz nie występują one w taki sposób by nakręcić czytelnika na przeczytanie kolejnego rozdziału. W pewnych momentach książki można było złapać monotonię, czuć że mimo iż samolot leci to akcja stoi, wtedy książka ratowała się wątkiem policjantów z Opola którzy co chwila mieli jakiś nowy plan działania i łapali nowe poszlaki. Moim zdaniem książka jest dobra lecz zdecydowanie przehypowana gdyż wielu ludzi sądzi że jest to idealny kandydat do zapoznania się z autorem i przeczytać te książke w pierwszej kolejności by rozpocząć swoją przygodę z kryminałami. Według mnie jest to błąd i powinno się zacząć od czegoś krótszego i zdecydowanie bardziej zagadkowego jak chociażby 3 tomy o farerach. Książka ta w mojej opinii zasługuje na ocenę 3/5 gdyż jest ona bardzo wciągająca i dzieje się w niej bardzo dużo akcji i nierzadko możemy doświadczyć jej zwrotów, lecz nie jest to najwybitniejszy twór tego autora oraz (niestety) zbyt przehypowany.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 27, 2020
Remigiusz Mróz – Lot 202
Najnowsza powieść katastroficzna Mroza, wcale nie jest taka najnowsza jak się okazuje😯 Autor w posłowiu wyjawił, że stworzył ją w 2013 roku. W międzyczasie wydawane były inne książki, zatem finalnie dopiero teraz trafiła w nasze ręce. Ale powiem Wam, że… fajnie że w końcu ujrzała światło dzienne. Pomimo tego, że miałam kilka zgrzytów w trakcie czytania (pojawiła się oklepana już w kryminałach postać uzależnionego policjanta oraz wątek prze-bohaterskości niektórych postaci, która była mega nienaturalna) to mój odbiór całości jest bardzo pozytywny.
Bardzo lubię dynamiczne powieści i tego autorowi nie można odmówić. Każdy rozdział ma świetne tempo. Błyskawiczne zwroty akcji i trzymanie czytelnika w napięciu to niewątpliwy atut tej historii. Dwutorowo śledzimy poczynania opolskiej policji i losy porwanych pasażerów Dreamlinera. Spędzamy zatem czas zarówno na lądzie, jak i w powietrzu. W jednym i drugim miejscu dzieje się naprawdę dużo. Obydwa wątki są równie ciekawe. Zatem przeskakując między nimi, aż mnie skręcało żeby przekręcić te kilka stron i zobaczyć co dzieje u nieszczęśników z poprzednich rozdziałów. Zakończenie mogłoby smakować lepiej, gdyby nie było przesady z tym heroizmem, aaale jestem w stanie na to przymknąć oko. W końcu nie brałam się za powieść historyczną na temat katastrof lotniczych a thriller, mający na celu zapewnić rozrywkę i emocje – a ten cel został spełniony w 100%
Powieść przeczytałam dosłownie w 3 dni i ciężko mi się było od niej oderwać. Spełniła swoją rolę – to fajna, szybka lektura, która przyniosła mi dużo przyjemności 📖🤓
Najnowsza powieść katastroficzna Mroza, wcale nie jest taka najnowsza jak się okazuje😯 Autor w posłowiu wyjawił, że stworzył ją w 2013 roku. W międzyczasie wydawane były inne książki, zatem finalnie dopiero teraz trafiła w nasze ręce. Ale powiem Wam, że… fajnie że w końcu ujrzała światło dzienne. Pomimo tego, że miałam kilka zgrzytów w trakcie czytania (pojawiła się oklepana już w kryminałach postać uzależnionego policjanta oraz wątek prze-bohaterskości niektórych postaci, która była mega nienaturalna) to mój odbiór całości jest bardzo pozytywny.
Bardzo lubię dynamiczne powieści i tego autorowi nie można odmówić. Każdy rozdział ma świetne tempo. Błyskawiczne zwroty akcji i trzymanie czytelnika w napięciu to niewątpliwy atut tej historii. Dwutorowo śledzimy poczynania opolskiej policji i losy porwanych pasażerów Dreamlinera. Spędzamy zatem czas zarówno na lądzie, jak i w powietrzu. W jednym i drugim miejscu dzieje się naprawdę dużo. Obydwa wątki są równie ciekawe. Zatem przeskakując między nimi, aż mnie skręcało żeby przekręcić te kilka stron i zobaczyć co dzieje u nieszczęśników z poprzednich rozdziałów. Zakończenie mogłoby smakować lepiej, gdyby nie było przesady z tym heroizmem, aaale jestem w stanie na to przymknąć oko. W końcu nie brałam się za powieść historyczną na temat katastrof lotniczych a thriller, mający na celu zapewnić rozrywkę i emocje – a ten cel został spełniony w 100%
Powieść przeczytałam dosłownie w 3 dni i ciężko mi się było od niej oderwać. Spełniła swoją rolę – to fajna, szybka lektura, która przyniosła mi dużo przyjemności 📖🤓
June 22, 2020
Pierwsza moja książka Pana Mroza, którą czytam, poza serią o Chyłce i Zordonie, ale przyznać muszę że zaimponował mi i jestem pod nie małym wrażeniem. Już sam opis przed premierą (Premier - słowo klucz) wydał mi się mocno interesujący, a otwierające książkę sceny tylko to potwierdziły. Muszę przyznać, że jest to podręcznikowo napisany thriller, który ma wszelkie cechy, za które takie książki cenią czytelnicy. Wartka akcja, krótkie rozdziały, dwuwątkowa narracja, która napędza każdy kolejny rozdział, krwiści bohaterowie to cechy, które już na starcie dają tej powieści dobre noty. Dodajmy do tego zwroty fabuły, których nie powstydziłby się sam Dan Brown w swoich początkowych powieściach a mamy przepis na książkę idealną do pochłonięcia jednym tchem. Tak też było w moim przypadku. Każdy lubi powieści od których trudno się oderwać i ta niewątpliwie do takich właśnie należy. Oczywiście można dostrzec też mankamenty i znaczne naciągnięcia, ale giną one pod pomysłowością pisarza i gdy już myślisz, że wszystko jasne okazuje się że wcale i nie do końca. A rozpisanie akcji na 5 godzin i 6 minut to jest prawdziwe mistrzowskie posunięcie.
January 26, 2021
W dwóch (albo trzech) słowach - POPCORN TO POPCORN!!!
Nikt nie mówi, że jest bardzo odżywczy i zdrowy i że przy jego jedzeniu otwierają się czakry i stajesz się lepszym człowiekiem.
Popcorn ma być dobry, szybki i oprócz rozrywki nie powinien dostarczać nic innego.
I dokładnie taki jest "Lot 202".
Fabuła jest zaskakująca, zwroty i niespodzianki częste, bohaterowie może niezbyt głębocy ale ne odrzucają a strony lecą jak Dreamliner (hłe, hłe) i ani się obejrzysz - jest druga w nocy a ty sobie przypominasz, że na 6stą do roboty:)
Nie wymagam od Pana Mroza rozpisywania się na temat zasad pilotowania i całego samolotowego rzemiosła. Ma być popcornowo. I zdecydowanie jest.
Mróz to Mróz i każdy kto się bierze za jakąkolwiek jego książkę powinien wiedzieć czego się spodziewać. A jeżeli spodziewa się głębi, mądrości i tego typu rzeczy to sam jest sobie winien.
Polecam i już :)
Nikt nie mówi, że jest bardzo odżywczy i zdrowy i że przy jego jedzeniu otwierają się czakry i stajesz się lepszym człowiekiem.
Popcorn ma być dobry, szybki i oprócz rozrywki nie powinien dostarczać nic innego.
I dokładnie taki jest "Lot 202".
Fabuła jest zaskakująca, zwroty i niespodzianki częste, bohaterowie może niezbyt głębocy ale ne odrzucają a strony lecą jak Dreamliner (hłe, hłe) i ani się obejrzysz - jest druga w nocy a ty sobie przypominasz, że na 6stą do roboty:)
Nie wymagam od Pana Mroza rozpisywania się na temat zasad pilotowania i całego samolotowego rzemiosła. Ma być popcornowo. I zdecydowanie jest.
Mróz to Mróz i każdy kto się bierze za jakąkolwiek jego książkę powinien wiedzieć czego się spodziewać. A jeżeli spodziewa się głębi, mądrości i tego typu rzeczy to sam jest sobie winien.
Polecam i już :)
July 26, 2020
Gdybym sama czytała książkę na pewno dałabym jej mniej gwiazdek. Sama fabuła jest wciągająca do pewnego momentu, ale później czuć spadek formy. Jak dla mnie za dużo fragmentów niczym z Wikipedii.
Jednak miałam ogromna przyjemność wysłuchać jej jako audiobooka- superprodukcji Audioteki. Śledziłam losy bohaterów z zapartym tchem, poszłam nawet na dodatkowy spacer żeby mieć powód do słuchania książki dalej. Oczywiście, wciąż dostrzegałem mankamenty fabuły, jednak realizacja słuchowiska sprawiła ze niemal całkowicie o tym zapomniałam.
No i Malajkat występujący jako pilot 🥰
Zdecydowanie polecam w audiobooku!!
Jednak miałam ogromna przyjemność wysłuchać jej jako audiobooka- superprodukcji Audioteki. Śledziłam losy bohaterów z zapartym tchem, poszłam nawet na dodatkowy spacer żeby mieć powód do słuchania książki dalej. Oczywiście, wciąż dostrzegałem mankamenty fabuły, jednak realizacja słuchowiska sprawiła ze niemal całkowicie o tym zapomniałam.
No i Malajkat występujący jako pilot 🥰
Zdecydowanie polecam w audiobooku!!
Displaying 1 - 30 of 83 reviews