What do you think?
Rate this book
Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας
Η γοητεία του καπιταλισμού εντοπίζεται από τον ιδιοφυή αναρχικό σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, από ταινία του οποίου δανειστήκαμε τον τίτλο του βιβλίου, στην "αμαρτία" ή, αν προτιμάτε, στην ανηθικότητα. Όμως η ανηθικότητα του καπιταλισμού πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο διακριτική προκειμένου να είναι γοητευτική. Οπως δεν απατά κανείς τη γυναίκα του φανερά, έτσι δεν πρέπει να απατά και το συνέταιρό του φανερά. Ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται απατεώνες, αλλά πονηρούς και ευέλικτους απατεωνίσκους, προκειμένου το παιχνίδι να γίνεται όσο το δυνατό λιγότερο ανιαρό και επικίνδυνο. Στον καπιταλισμό τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται με κανόνες και όλα να φαίνονται ευπρεπή. Όμως, αλίμονο στον καπιταλιστή που δεν παραβαίνει διακριτικά και με τρόπο τους κανόνες και που είναι πράγματι ευπρεπής. Η γοητεία του σωστού καπιταλιστή συνίσταται στην ικανότητά του να είναι απατεώνας χωρίς να φαίνεται.
232 pages, Paperback
First published March 1, 1991
14 people are currently reading
260 people want to read
About the author
Βασίλης Ραφαηλίδης
42 books148 followersΟ Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν Έλληνας κριτικός κινηματογράφου, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δοκιμιογράφος.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Απόστολος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).
Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το Βυζαντινό μνημόσυνο και τους Γουναράδες της Καστοριάς και την τέχνη τους . Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.
Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της Αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα στη "Δημοκρατική Αλλαγή". Στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό "Ελληνικός Κινηματογράφος" το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο "Σύγχρονος Κινηματογράφος".
Με τη Μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως "Το Βήμα" (1974 - 1983), το "Έθνος" (1983 - 1998) και η "Ελευθεροτυπία" (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.
Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επιπλέον εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από τα βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.
Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Απόστολος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).
Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το Βυζαντινό μνημόσυνο και τους Γουναράδες της Καστοριάς και την τέχνη τους . Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.
Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της Αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα στη "Δημοκρατική Αλλαγή". Στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό "Ελληνικός Κινηματογράφος" το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο "Σύγχρονος Κινηματογράφος".
Με τη Μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως "Το Βήμα" (1974 - 1983), το "Έθνος" (1983 - 1998) και η "Ελευθεροτυπία" (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.
Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επιπλέον εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από τα βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.
Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
February 7, 2019
Το τρίτο βιβλίο που διαβάζω από τον αγαπημένο. Θα πω ότι είναι και το τρίτο στη σειρά σε ενδιαφέρον μετά τον Μαρξισμο και την ιστορία του Νεοελληνικου κράτους. Ενδιαφέροντα στοιχεία για άλλη μια φορά και ένα σωρό επιχειρήματα εάν σας ενδιαφέρουν με το χαρακτηριστικό απολαυστικό του ύφος. Το κύριο στοιχείο που ρέει μέσα σε διάφορα σημεία του βιβλίου τουλάχιστον για μένα προσωπικά είναι ότι οι κοινωνικές συνθήκες μαζί με τις οικονομικές καθορίζουν το πολιτικό σύστημα. Ο καπιταλισμός οπως με τα άλλα παρελθοντικα συστήματα ανεβαίνουν, ευημερουν και ύστερα αφήνουν την θέση τους στο επόμενο πιο εξελιγμένο σύστημα που κατά τον Μαρξισμο είναι ο σοσιαλισμος.. ανυπομονουμε λοιπόν.. αλλά μέχρι τότε με την σειρά μας παίζουμε τον ρόλο μας για να το επισπευσουμε
September 1, 2020
Είχα αρκετά χρόνια να διαβάσω βιβλίο του Ραφαηλίδη. Αγορασμένο χρόνια πριν με κιτρινισμένα φύλλα με έκανε να σκεφτώ ότι θα διαβάσω κάτι ωραίο αλλά αναχρονιστικό που αναφέρεται σε άλλη εποχή. Μπορώ να πω με εξέπληξε πολύ θετικά, καθότι αν εξαιρέσει κάνεις κάποια σημεία τα περισσότερα παραμένουν σχετικά ακόμα και σήμερα με τον υπαρκτό σοσιαλισμό νεκρό και μια εντελώς διαφορετική δυναμική της κοινωνίας που βασίζεται σημαντικά και στην τεχνολογική πρόοδο. Πάντα με τον αστείο και χαλαρό, αλλά βαθύ, τρόπο ανάλυσης ο Ραφαιλίδης δίνει μια φανταστική προοπτική για το τι σημαίνει κοινωνία και τις ενδιαφέρει την κάθε πλευρα.
February 4, 2014
Ενα συναρπαστικό και χρήσιμο βιβλίο απο τον Βασίλη Ραφαηλίδη που με οξύνοια και χιούμορ ανατέμνει τον Καπιταλισμό και προβλέπει τον φυσιολογικό του θάνατο που μπορεί να επιταχυνθεί με ενέσεις επαναστατικής ευθανασίας!
February 2, 2021
Εξαιρετικές οι απόψεις του πάντα σεβαστού Βασίλη Ραφαηλίδη , τροφή για σκέψη και αυτοβελτίωση.
June 25, 2022
Απολαυστικός Β.Ραφαηλιδης.
August 31, 2024
Ακόμα ένα εξαιρετικό βιβλίο από την Βασίλη Ραφαηλίδη. Σε αυτό το βιβλιο ο Ραφαηλίδης αναλύει την κοινωνία μέσα από το σύστημα του καπιταλισμού. Όποιος νομίζει, πως θα διαβάσει ένα αναχρονστικό βιβλίο ή ένα βιβλίο που είναι μία αριστερή προπαγάνδα, γιατί ο Ραφαηλίδης ήταν αριστερός, θα εκπλαγεί, γιατί τίποτα από αυτά τα δύο δεν συμβαίνει.
Το βιβλίο ακόμα και σήμερα είναι τρομερά επίκαιρο με όλα αυτά που συμβαίνουν. Και ναι ο Ραφαηλίδης θέλει μια αριστερή μαρξιστική λύση στα προβλήματα που φέρνει ο καπιταλισμός, αλλά μιλάει και για τα καλά πράγματα που έφερε αυτός σαν οικονομικό σύστημα μαζί του. Είναι το πιο "σοβαρό" του βιβλίο, αλλά υπάχρουν και κάποιες πινελιές με το μοναδικό του χιούμορ.
Για ακόμα μια φορά θαυμάζω τις απίστευτες γνώσεις που είχε και πως μπορούσε να συνδυάσει καταστάσεις και γεγονότα, για να επιχειρηματολογήσει για αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
Το βιβλίο ακόμα και σήμερα είναι τρομερά επίκαιρο με όλα αυτά που συμβαίνουν. Και ναι ο Ραφαηλίδης θέλει μια αριστερή μαρξιστική λύση στα προβλήματα που φέρνει ο καπιταλισμός, αλλά μιλάει και για τα καλά πράγματα που έφερε αυτός σαν οικονομικό σύστημα μαζί του. Είναι το πιο "σοβαρό" του βιβλίο, αλλά υπάχρουν και κάποιες πινελιές με το μοναδικό του χιούμορ.
Για ακόμα μια φορά θαυμάζω τις απίστευτες γνώσεις που είχε και πως μπορούσε να συνδυάσει καταστάσεις και γεγονότα, για να επιχειρηματολογήσει για αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
August 3, 2023
Για άλλη μια φορά ο Ραφαηλίδης εξηγεί, αναλύει και χλευάζει το θέμα με το οποίο πραγματεύεται, το όποιο στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο καπιταλισμός, ο πρώην υπαρκτός σοσιαλισμός καθώς και θεσμοί που αποτελούν/αποτελούσαν τα δύο αυτά συστήματα.
July 22, 2023
Η αλλιώς η κρυφή γοητεία του καπιταλισμού... Εξαιρετικό Βιβλίο!
January 30, 2024
Καταπληκτική και με πολύ χιούμορ εξήγηση στοιχείων του φαινομένου του καπιταλισμού. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews