What do you think?
Rate this book
新唐遺玉 #10
นวลหยกงาม เล่ม 10
เขาคือคนที่นางต้องการครอบครองเพียงคนเดียวในใต้หล้าไม่ใช่เคียงคู่กันเท่านั้นแต่เป็น ‘ครอบครอง’ ส่วนนาง คือสิ่งเดียวที่เขาหมายมาดปรารถนา รอวันที่จะได้เป็นเจ้าของนางโดยสิทธิ์ขาด
คราใดที่คิดถึงจุดนี้ การควบคุมตัวเองและความเยือกเย็นก็เหมือนจะถูกไฟเผาผลาญ เมื่อวันมงคลของทั้งคู่มาถึง การรอคอยสิ้นสุดลง ความหวานล้ำแผ่ซ่านทั่วสรรพางค์กาย...
ทว่าความกังวลและความขวากหนามของเขาและนางกลับยังไม่หมดไป! ภายในคืนเดียวเกิดคดีใหญ่ที่พัวพันกับหลี่ไท่สองคดี ดวงวิญญาณยี่สิบแปดศพต้องเซ่นสังเวยแด่ความอยุติธรรมนี้ อี๋อวี้ไม่อาจนิ่งนอนใจ ลงมือใช้วิชาความรู้ที่มีเข้าช่วยเหลือ
ด้านจ่างซุนซีทั้งที่รู้ว่ามิมีประโยชน์ใดก็ยังเอาตนเองมาแทรกกลางไม่จบสิ้น แม้อี๋อวี้คร้านจะสนใจ แต่ก็ตั้งใจให้บทเรียนกับนางสักครา ไม่ว่าจ่างซุนซีหรือผู้ใด หากหมายมายุ่งกับนางและหลี่ไท่มันผู้นั้นจะได้เห็นดีกันสักครา!
คราใดที่คิดถึงจุดนี้ การควบคุมตัวเองและความเยือกเย็นก็เหมือนจะถูกไฟเผาผลาญ เมื่อวันมงคลของทั้งคู่มาถึง การรอคอยสิ้นสุดลง ความหวานล้ำแผ่ซ่านทั่วสรรพางค์กาย...
ทว่าความกังวลและความขวากหนามของเขาและนางกลับยังไม่หมดไป! ภายในคืนเดียวเกิดคดีใหญ่ที่พัวพันกับหลี่ไท่สองคดี ดวงวิญญาณยี่สิบแปดศพต้องเซ่นสังเวยแด่ความอยุติธรรมนี้ อี๋อวี้ไม่อาจนิ่งนอนใจ ลงมือใช้วิชาความรู้ที่มีเข้าช่วยเหลือ
ด้านจ่างซุนซีทั้งที่รู้ว่ามิมีประโยชน์ใดก็ยังเอาตนเองมาแทรกกลางไม่จบสิ้น แม้อี๋อวี้คร้านจะสนใจ แต่ก็ตั้งใจให้บทเรียนกับนางสักครา ไม่ว่าจ่างซุนซีหรือผู้ใด หากหมายมายุ่งกับนางและหลี่ไท่มันผู้นั้นจะได้เห็นดีกันสักครา!
- GenresChina
520 pages, Paperback
Published May 1, 2020
2 people are currently reading
34 people want to read
About the author
San Yue Guo
15 booksAssociated Names:
* San Yue Guo (English)
* 三月果 (Chinese)
* ซานเยวี่ยกั่ว (Thai)
* San Yue Guo (English)
* 三月果 (Chinese)
* ซานเยวี่ยกั่ว (Thai)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
September 28, 2020
อี๋อวี้เอ้ย งมงายในรักจนจะเป็นทาสรักอยู่แล้วยังไม่รู้ตัว เฮ้อ
ก่อนหน้านี้ที่ดองไปช่วงนึงก็เบื่อหน่ายกับนิสัยแบบนี้ของนางเอก ที่ใช้ชีวิตด้วยความประมาทยึดโยงพึ่งพิงบุคคลอื่นทางใจเป็นอย่างมากจนละทิ้งตัวเองเพื่อให้คนนั้นยังยอมจะอยู่กันด้วยต่อไป พอดีเราไม่ถูกกับคน Type นี้ในชีวิตจริงด้วย
แต่ไม่รู้ตัวว่าที่ดองเพราะเหตุนี้ แถมเล่มนั้นที่เริ่มดองมาเกินครึ่งปีก็ยังแค่ยกครอบครัวญาติพี่น้องไว้เหนือหัว ตัวเองจะเป็นยังไงก็ช่างจนเกินน่าเห็นใจ เกือบจะน่าสมเพชแล้ว
ซึ่งก็เข้าใจได้อยู่ก็เธอคนนี้เป็นเด็กกำพร้ามาก่อน น่าสงสารอยู่
แต่พอมาถึงเรื่องคนรักกับสามีเธอก็ยังกระทำตัวแบบเดิม
หมดสิ้นความเป็นตัวของตัวเองกลัวแต่คุณแม่พี่น้องและสามีจะไม่รักถ้าเรียกร้องสิ่งที่ควรได้รับจากพวกเค้าสมวัยสมสถานการณ์ที่เป็นอยู่
มีอะไรก็ไม่พูดออกมา ไหนรู้ว่าพวกเค้ารัก แต่ทำไมไม่เชื่อใจมั่นใจตัวเองบ้างว่ามีสิทธิ์ที่จะพูดนะ
กับตัวร้ายก็ปล่อยให้เรื่องเลยเถิดค่อยพิกุลร่วงออกจากปาก อันนี้ตั้งแต่ชาติแรกในยุคปัจจุบันแล้วปะคะ พอมาชาติใหม่ในยุคถังเริ่มอ่านแล้วลืมต้นเรื่องไปแล้ว แถมดูปรับปรุงนิสัยอยู่
สุดท้ายก็ยังทำตัวแบบบทนำนั่นแหละ พี่ตายแม่หายถึงได้ปรับปรุงตัวอีกรอบ
ตอนนี้กลับมาทำแบบเดิมอีกคงเป็นนิสัยฝังลึกของเธอคนนี้จริงๆ เจอไปขนาดนั้นยังแก้ไม่ได้
หรือว่านี่คือคนเขียนเก่งมาก Keep Character ได้ดีไม่มีหลุด 55 เราผิดเองก็ไม่ชอบอะค่ะ
โดนตัวละครแวดล้อมกับพล๊อตเรื่องหลอกแท้ๆ ว่าน่าสนุก โดยตัวคุณนางเอกที่แท้นั้นไร้เสน่ห์จริงๆ
คนไม่มีความมั่นใจตัวเองตัองพึ่งพิงคนอื่นทางใจอย่างรุนแรงลักษณะนี้น่ะ ควรไปคบกับคนที่สว่างไสวอบอุ่นใจให้ความรู้สึกมั่นคงแบบครอบครัวแล้วจะหายจากอาการแบบนี้ มีความมั่นใจในตัวเองได้เองในที่สุด
อ่านจบแล้วจะได้อิ่มอกอิ่มใจ ได้อยู่ดีแล้วนะเธอดีใจด้วยจริงๆ
ดันเขียนมาให้คบมารักกับคนแบบพระเอก Toxic Relationship ชัดๆ
ดีที่ในเรื่องนี้คุณพระเอกพอรู้เรื่องแล้วก็ไม่บ้าจี้ตาม แก้ปัญหาให้นางเอกมีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ ซึ่งกว่าจะรู้ได้ว่านางเอกมีอาการประหลาดๆ เพราะนิสัยแบบนี้ก็ต้องอาศัยปากคนอื่นบอกตั้งหลายคน ถ้าเป็นเรื่องจริงคงไม่มีอะค่ะ คบก็คบกันแค่สองคนล่ะนะ
เดี๋ยวนางเอกก็ได้ทำแบบเดิมให้มันเกิดเรื่องอีกขอฟันธง เพราะเค้าวาง Character ให้มีนิสัยเบื้องลึกมาแบบนี้แล้วคงเปลี่ยนไม่ได้แล้ว
เลยเริ่มเบื่อมาหลายเล่มแล้วค่ะ เพราะรู้สึกว่า Drive ของนางเอกจะถูกผลักดันทุกอย่างจากสิ่งนี้ พาให้นึกถึงเหล่ากระทู้พันทิปหรือคลับฟลายเดย์พวกนั้นที่เคยอ่าน ต่อให้มีคนชี้ทางสว่างให้เห็น เลิกกตัญญูจนตัวตาย เลิกกับความสัมพันธ์อันเป็นพิษจากคนรัก เห็นแก่หัวใจตัวเองบ้าง ก็ไม่เอา
วันไหนทนไม่ไหวก็มาระบายตั้งกระทู้ แล้วก็กลับไปทรมานเหมือนเดิม
แถมรวมอายุ 2 ภพ ก็ 35 ปีแล้วเป็นผู้ใหญ่พอนะ ทำตัวเหมือนเด็ก 15 คิดไม่ตกตามอายุจริงในภพที่สองเลย เลยอ่านแล้วกระอักกระอ่วนพอสมควรค่ะ มันไม่เนียนอะ
ต่อให้เป็นคนรักที่ดีเจอมีอะไรไม่พูดไปคิดเองเออเองมันน่ารำคาญมากกก ใครจะไปตรัสรู้ได้ ถ้าบอกแล้วไม่ทำก็ไปอย่าง
และในความคิดของเรา ถ้าต้องให้บอกกันทุกเรื่อง คิดทำให้ก่อนปัญหาจะเกิดไม่ได้ นิสัยคงไปกันไม่ได้จริงๆ มันไม่ Smooth อะ เหมือนคบกับคนที่เข้ากันไม่ได้ดีนี่มันเหนื่อยใจมาก เซ็งแทน
ในเรื่องนี้ความสามารถที่เห็นชัดก็เขียนอักษรกับปรุงยา
เขียนอักษร
ดูจะเป็นสิ่งที่ชอบและทำได้ดี มีแววพัฒนาต่อไปอีก ดูมีใจอยากทำ อยากสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ
แต่ไม่ได้เอามาเป็นอาวุธหลักของนางเอก มีไว้ประดับตัวให้มีชื่อเสียงไปวันๆ ไม่ดำเนินเรื่องไปในเส้นทางนั้น
อุตส่าห์เอามาคู่กับหลี่ไท่ที่ในประวัติศาสตร์ก็มีชื่อเสียงเป็นบัณฑิตผู้เลื่องชื่อแท้ๆ เสียของหมด
ปรุงยา
ท่าทางไม่ได้หลงใหลในสิ่งนี้เลย เรียนเพื่อความจำเป็น กลับมีบทบาทดำเนินเรื่องเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่เขียนให้นางเอกมี Passion กับสิ่งนี้สักนิด
เขียนว่าเก่งว่าทำได้เฉยๆ จะเพื่ออยู่รอดยังไม่อิน มาถึงก็เขียนตัดฉากว่าทำได้แล้วเก่งแล้วมีอาจารย์ดี
แต่ระหว่างทางก่อนไปเก่งมันไม่มีอะค่ะ ลอยมาก
พอเห็นบทเอายาใหม่ๆ ที่คิดได้ออกมาเลยไม่ซาบซึ้งไปด้วยอะค่ะ คนไม่ได้ชอบแค่เรียนก็กระอักแล้ว ทำได้ตามตำราก็เก่งเกินความจริง แต่ก็เอาสิ่งนี้มาอวยเพื่อดำเนินเรื่องมากกว่าอีก ทำไมไม่เขียนให้รักชอบมาตั้งแต่ต้นก็ไม่รู้
แม้แต่ตอนนี้ที่มาจนถึงเล่ม 10 ปลายเรื่องแล้วก็ยังไม่เห็นว่าจะเขียนให้ชอบมันทุ่มเทใจเพื่อมันเลย เหมือนแค่ดีใจว่ามีไม้กายสิทธิ์เสกยาได้ดั่งใจราวของเล่น ตอนนี้ฉันเก่งแล้วนะเห็นไหมพวกเธอ อย่ากล้าดีมาแหยม
เอาละบ่นมากพอแล้ว แฟนนิยายเรื่องนี้คงหมั่นไส้เราน่าดู อย่ายิงเรา 55
เราอ่านมาถึงเล่ม 10 แล้วจนแจ่มแจ้งกับนิสัยนางเอกที่เราไม่ชอบคน Type แบบนี้ นี่ยังไม่รวมกับนิสัยนางร้ายปัญญาอ่อนเกรดแบนแต๊ดแต๋ขนาดนี้ด้วยนะ แต่ในเมื่อได้หลวมตัวมาแล้วจนขนาดนี้ ก็จะอ่านต่อไปให้จบ 15 เล่มให้ได้รวดเดียวค่ะ
บางทีถ้าเค้าเขียนให้เป็นเด็กจริงๆ ที่เกิดในยุคถังเราอาจอินกว่านี้และยอมรับได้มากกว่า
พอเขียนให้เป็นคนยุคปัจจุบันเรียนจบมหาลัยกำลังเริ่มทำงานย้อนเวลาทะลุมิติมาแล้วทำตัวง๊องแง๊งคิดแบบเด็กจริงๆ มันเหนือจริงเกินไปเลยเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ
ก่อนหน้านี้ที่ดองไปช่วงนึงก็เบื่อหน่ายกับนิสัยแบบนี้ของนางเอก ที่ใช้ชีวิตด้วยความประมาทยึดโยงพึ่งพิงบุคคลอื่นทางใจเป็นอย่างมากจนละทิ้งตัวเองเพื่อให้คนนั้นยังยอมจะอยู่กันด้วยต่อไป พอดีเราไม่ถูกกับคน Type นี้ในชีวิตจริงด้วย
แต่ไม่รู้ตัวว่าที่ดองเพราะเหตุนี้ แถมเล่มนั้นที่เริ่มดองมาเกินครึ่งปีก็ยังแค่ยกครอบครัวญาติพี่น้องไว้เหนือหัว ตัวเองจะเป็นยังไงก็ช่างจนเกินน่าเห็นใจ เกือบจะน่าสมเพชแล้ว
ซึ่งก็เข้าใจได้อยู่ก็เธอคนนี้เป็นเด็กกำพร้ามาก่อน น่าสงสารอยู่
แต่พอมาถึงเรื่องคนรักกับสามีเธอก็ยังกระทำตัวแบบเดิม
หมดสิ้นความเป็นตัวของตัวเองกลัวแต่คุณแม่พี่น้องและสามีจะไม่รักถ้าเรียกร้องสิ่งที่ควรได้รับจากพวกเค้าสมวัยสมสถานการณ์ที่เป็นอยู่
มีอะไรก็ไม่พูดออกมา ไหนรู้ว่าพวกเค้ารัก แต่ทำไมไม่เชื่อใจมั่นใจตัวเองบ้างว่ามีสิทธิ์ที่จะพูดนะ
กับตัวร้ายก็ปล่อยให้เรื่องเลยเถิดค่อยพิกุลร่วงออกจากปาก อันนี้ตั้งแต่ชาติแรกในยุคปัจจุบันแล้วปะคะ พอมาชาติใหม่ในยุคถังเริ่มอ่านแล้วลืมต้นเรื่องไปแล้ว แถมดูปรับปรุงนิสัยอยู่
สุดท้ายก็ยังทำตัวแบบบทนำนั่นแหละ พี่ตายแม่หายถึงได้ปรับปรุงตัวอีกรอบ
ตอนนี้กลับมาทำแบบเดิมอีกคงเป็นนิสัยฝังลึกของเธอคนนี้จริงๆ เจอไปขนาดนั้นยังแก้ไม่ได้
หรือว่านี่คือคนเขียนเก่งมาก Keep Character ได้ดีไม่มีหลุด 55 เราผิดเองก็ไม่ชอบอะค่ะ
โดนตัวละครแวดล้อมกับพล๊อตเรื่องหลอกแท้ๆ ว่าน่าสนุก โดยตัวคุณนางเอกที่แท้นั้นไร้เสน่ห์จริงๆ
คนไม่มีความมั่นใจตัวเองตัองพึ่งพิงคนอื่นทางใจอย่างรุนแรงลักษณะนี้น่ะ ควรไปคบกับคนที่สว่างไสวอบอุ่นใจให้ความรู้สึกมั่นคงแบบครอบครัวแล้วจะหายจากอาการแบบนี้ มีความมั่นใจในตัวเองได้เองในที่สุด
อ่านจบแล้วจะได้อิ่มอกอิ่มใจ ได้อยู่ดีแล้วนะเธอดีใจด้วยจริงๆ
ดันเขียนมาให้คบมารักกับคนแบบพระเอก Toxic Relationship ชัดๆ
ดีที่ในเรื่องนี้คุณพระเอกพอรู้เรื่องแล้วก็ไม่บ้าจี้ตาม แก้ปัญหาให้นางเอกมีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ ซึ่งกว่าจะรู้ได้ว่านางเอกมีอาการประหลาดๆ เพราะนิสัยแบบนี้ก็ต้องอาศัยปากคนอื่นบอกตั้งหลายคน ถ้าเป็นเรื่องจริงคงไม่มีอะค่ะ คบก็คบกันแค่สองคนล่ะนะ
เดี๋ยวนางเอกก็ได้ทำแบบเดิมให้มันเกิดเรื่องอีกขอฟันธง เพราะเค้าวาง Character ให้มีนิสัยเบื้องลึกมาแบบนี้แล้วคงเปลี่ยนไม่ได้แล้ว
เลยเริ่มเบื่อมาหลายเล่มแล้วค่ะ เพราะรู้สึกว่า Drive ของนางเอกจะถูกผลักดันทุกอย่างจากสิ่งนี้ พาให้นึกถึงเหล่ากระทู้พันทิปหรือคลับฟลายเดย์พวกนั้นที่เคยอ่าน ต่อให้มีคนชี้ทางสว่างให้เห็น เลิกกตัญญูจนตัวตาย เลิกกับความสัมพันธ์อันเป็นพิษจากคนรัก เห็นแก่หัวใจตัวเองบ้าง ก็ไม่เอา
วันไหนทนไม่ไหวก็มาระบายตั้งกระทู้ แล้วก็กลับไปทรมานเหมือนเดิม
แถมรวมอายุ 2 ภพ ก็ 35 ปีแล้วเป็นผู้ใหญ่พอนะ ทำตัวเหมือนเด็ก 15 คิดไม่ตกตามอายุจริงในภพที่สองเลย เลยอ่านแล้วกระอักกระอ่วนพอสมควรค่ะ มันไม่เนียนอะ
ต่อให้เป็นคนรักที่ดีเจอมีอะไรไม่พูดไปคิดเองเออเองมันน่ารำคาญมากกก ใครจะไปตรัสรู้ได้ ถ้าบอกแล้วไม่ทำก็ไปอย่าง
และในความคิดของเรา ถ้าต้องให้บอกกันทุกเรื่อง คิดทำให้ก่อนปัญหาจะเกิดไม่ได้ นิสัยคงไปกันไม่ได้จริงๆ มันไม่ Smooth อะ เหมือนคบกับคนที่เข้ากันไม่ได้ดีนี่มันเหนื่อยใจมาก เซ็งแทน
ในเรื่องนี้ความสามารถที่เห็นชัดก็เขียนอักษรกับปรุงยา
เขียนอักษร
ดูจะเป็นสิ่งที่ชอบและทำได้ดี มีแววพัฒนาต่อไปอีก ดูมีใจอยากทำ อยากสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ
แต่ไม่ได้เอามาเป็นอาวุธหลักของนางเอก มีไว้ประดับตัวให้มีชื่อเสียงไปวันๆ ไม่ดำเนินเรื่องไปในเส้นทางนั้น
อุตส่าห์เอามาคู่กับหลี่ไท่ที่ในประวัติศาสตร์ก็มีชื่อเสียงเป็นบัณฑิตผู้เลื่องชื่อแท้ๆ เสียของหมด
ปรุงยา
ท่าทางไม่ได้หลงใหลในสิ่งนี้เลย เรียนเพื่อความจำเป็น กลับมีบทบาทดำเนินเรื่องเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่เขียนให้นางเอกมี Passion กับสิ่งนี้สักนิด
เขียนว่าเก่งว่าทำได้เฉยๆ จะเพื่ออยู่รอดยังไม่อิน มาถึงก็เขียนตัดฉากว่าทำได้แล้วเก่งแล้วมีอาจารย์ดี
แต่ระหว่างทางก่อนไปเก่งมันไม่มีอะค่ะ ลอยมาก
พอเห็นบทเอายาใหม่ๆ ที่คิดได้ออกมาเลยไม่ซาบซึ้งไปด้วยอะค่ะ คนไม่ได้ชอบแค่เรียนก็กระอักแล้ว ทำได้ตามตำราก็เก่งเกินความจริง แต่ก็เอาสิ่งนี้มาอวยเพื่อดำเนินเรื่องมากกว่าอีก ทำไมไม่เขียนให้รักชอบมาตั้งแต่ต้นก็ไม่รู้
แม้แต่ตอนนี้ที่มาจนถึงเล่ม 10 ปลายเรื่องแล้วก็ยังไม่เห็นว่าจะเขียนให้ชอบมันทุ่มเทใจเพื่อมันเลย เหมือนแค่ดีใจว่ามีไม้กายสิทธิ์เสกยาได้ดั่งใจราวของเล่น ตอนนี้ฉันเก่งแล้วนะเห็นไหมพวกเธอ อย่ากล้าดีมาแหยม
เอาละบ่นมากพอแล้ว แฟนนิยายเรื่องนี้คงหมั่นไส้เราน่าดู อย่ายิงเรา 55
เราอ่านมาถึงเล่ม 10 แล้วจนแจ่มแจ้งกับนิสัยนางเอกที่เราไม่ชอบคน Type แบบนี้ นี่ยังไม่รวมกับนิสัยนางร้ายปัญญาอ่อนเกรดแบนแต๊ดแต๋ขนาดนี้ด้วยนะ แต่ในเมื่อได้หลวมตัวมาแล้วจนขนาดนี้ ก็จะอ่านต่อไปให้จบ 15 เล่มให้ได้รวดเดียวค่ะ
บางทีถ้าเค้าเขียนให้เป็นเด็กจริงๆ ที่เกิดในยุคถังเราอาจอินกว่านี้และยอมรับได้มากกว่า
พอเขียนให้เป็นคนยุคปัจจุบันเรียนจบมหาลัยกำลังเริ่มทำงานย้อนเวลาทะลุมิติมาแล้วทำตัวง๊องแง๊งคิดแบบเด็กจริงๆ มันเหนือจริงเกินไปเลยเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 19, 2020
งงโดยสมบูรณ์ ไม่ได้งงเนื้อหานะ เข้าใจและน่าติดตาม
แต่งงแกนเรื่อง ตอนแรกให้นางเอกมีพลังวิเศษ เรื่องครอบครัว
เรื่องยาพิษ ตอนนี้มาชันสูตรแล้ว เห้ยยยนี่ตกลงเน้นเรื่องไหนอะ
เรื่องพลังแล้วโยงไปยาพิษยังเข้าใจนะ แต่ชันสูตรนี่ไม่ใช่มั้ง
นางเรียนเรื่องยา แล้วสรีระคน ตรวจสอบร่างกายนี่มาได้ไง
ช่างเถอะ ขอให้อย่าเยอะแล้วกัน มันจะดูออกทะเล
เรื่องครอบครัวในเล่มนี้ หลังจากด่าหลูซื่อมาหลายเล่ม(ชั้นด่าเอง)
ก็ให้อภัยได้ นางรู้สึกผิด หานลี่รู้สึกผิด ค่อยดีหน่อย
อีหลี่ไท่คนหื่นจะรุนแรงกับน้องไปถึงไหน จับกดแรงเกิ๊น
แต่ก็ชอบนะ 5555 ส่วนอิจ่างซุนซีนี่อยากตบมาก แกนังคนเลว
และชั้นคิดถึงหลูจื้ออีกแล้ว 80%นางไม่น่าตาย 20%เผื่อหน้าแตก555 น่าจะอยู่ในหอขุยซิงแน่
หานอ๋องแค่คนหน้าคล้ายปะ ยังไงไม่รู้ขอให้เดาถูกที ชอบนางมาก
แต่งงแกนเรื่อง ตอนแรกให้นางเอกมีพลังวิเศษ เรื่องครอบครัว
เรื่องยาพิษ ตอนนี้มาชันสูตรแล้ว เห้ยยยนี่ตกลงเน้นเรื่องไหนอะ
เรื่องพลังแล้วโยงไปยาพิษยังเข้าใจนะ แต่ชันสูตรนี่ไม่ใช่มั้ง
นางเรียนเรื่องยา แล้วสรีระคน ตรวจสอบร่างกายนี่มาได้ไง
ช่างเถอะ ขอให้อย่าเยอะแล้วกัน มันจะดูออกทะเล
เรื่องครอบครัวในเล่มนี้ หลังจากด่าหลูซื่อมาหลายเล่ม(ชั้นด่าเอง)
ก็ให้อภัยได้ นางรู้สึกผิด หานลี่รู้สึกผิด ค่อยดีหน่อย
อีหลี่ไท่คนหื่นจะรุนแรงกับน้องไปถึงไหน จับกดแรงเกิ๊น
แต่ก็ชอบนะ 5555 ส่วนอิจ่างซุนซีนี่อยากตบมาก แกนังคนเลว
และชั้นคิดถึงหลูจื้ออีกแล้ว 80%นางไม่น่าตาย 20%เผื่อหน้าแตก555 น่าจะอยู่ในหอขุยซิงแน่
หานอ๋องแค่คนหน้าคล้ายปะ ยังไงไม่รู้ขอให้เดาถูกที ชอบนางมาก
September 7, 2020
เล่ม 10 พิมพ์ครั้งที่ 1 : พฤษภาคม 2563
โปรยปกหลังเล่ม 10 :
เขา คือคนที่นางต้องการครอบครองเพียงคนเดียวในใต้หล้า ไม่ใช่เคียงคู่กันเท่านั้น แต่เป็น ‘ครอบครอง’
ส่วนนาง คือสิ่งเดียวที่เขาหมายมาดปรารถนา รอวันที่จะได้เป็นเจ้าขอ���นางโดยสิทธิ์ขาด
คราใดที่คิดถึงจุดนี้ การควบคุมตัวเองและความเยือกเย็นก็เหมือนจะถูกไฟเผาผลาญ
เมื่อวันมงคลของทั้งคู่มาถึง การรอคอยสิ้นสุดลง ความหวานล้ำแผ่ซ่านทั่วสรรพางค์กาย...
ทว่าความกังวลและความขวากหนามของเขาและนางกลับยังไม่หมดไป!
ภายในคืนเดียวเกิดคดีใหญ่ที่พัวพันกับหลี่ไท่สองคดี
ดวงวิญญาณยี่สิบแปดศพต้องเซ่นสังเวยแด่ความอยุติธรรมนี้
อี๋อวี้ไม่อาจนิ่งนอนใจ ลงมือใช้วิชาความรู้ที่มีเข้าช่วยเหลือ
ด้านจ่างซุนซีทั้งที่รู้ว่ามิมีประโยชน์ใดก็ยังเอาตนเองมาแทรกกลางไม่จบสิ้น
แม้อี๋อวี้คร้านจะสนใจ แต่ก็ตั้งใจให้บทเรียนกับนางสักครา
ไม่ว่าจ่างซุนซีหรือผู้ใด หากหมายมายุ่งกับนางและหลี่ไท่
มันผู้นั้นจะได้เห็นดีกันสักครา!
คำนำสำนักพิมพ์เล่ม 10 :
เมื่อความจริงเรื่องตงฟางหมิงจูถูกเปิดเผย และอี๋อวี้ต้องมาเห็นหลี่ไท่อยู่กับสตรีที่เป็นหนามยอกอกอย่างจ่างซุนซีซ้ำไปมาหลายคราเช่นนี้ นางทั้งทุกข์ตรมและเจ็บช้ำทั้งกายใจจนป่วยไข้รุนแรง ไม่รู้ว่าอี๋อวี้จะต้องแต่งออกไปทั้งๆ ที่ในใจมีทุกข์หรือได้สุขใจจนล้นกันนะคะ มิหนำซ้ำยังเกิดคดีใหญ่ขึ้นสองคดีพร้อมกัน ซึ่งทั้งสองคดีนั้นล้วนเกี่ยวข้องกับเว่ยอ๋อง แล้วนางจะนิ่งนอนใจอยู่เฉยๆ รอดูเขาจัดการทุกอย่างได้อย่างไร ทว่าจะออกตัวน้อยไปก็ไม่ได้ จะวางตัวนิ่งเฉยเหินห่างไปก็ไม่ดี การเป็นอี๋อวี้นี่ช่างไม่ง่ายดายจริงๆ ค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม 10 :
เมื่อประชันศาสตร์เสร็จอี๋อวี้รีบหนีกลับไปก่อน ส่วนหลี่ไท่ที่รู้ว่าบางเวลาน้ำหนักพี่ชายในใจนางยังมากกว่ามารดาก็รับไม่ค่อยได้ แต่ตัวเองก็รีบกลับวังเพราะข่าวที่มีโจรบุกวังอ๋อง สรุปคือในคลังของไม่หายที่หาไปคือของในห้องลับที่อยู่ในห้องโอสถที่อี๋อวี้อยู่เป็นประจำ และคนที่ขโมยก็คือเสิ่นเจี้ยนถัง
วันที่สิบสามเดือนสามเป็นการประชันศาสตร์การเขียนอักษร ตอนเช้าฝนตกอี๋อวี้มาถามให้แน่ใจว่าจะมีการแข่งหรือไม่ก็เจอกับหลี่ไท่และจ่างซุนซี ที่ทำชอบแสดงความใกล้ชิดต่อต่อให้อี๋อวี้เห็นระหว่างทางยังเจอเหยาอีตี๋ที่บอกอี๋อวี้เรื่องตงฟางหมิงจู ตอนแรกอี๋อวี้ยังไม่เชื่อเมื่อฟังจากเฉิงเสี่ยวเฟิงทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องจริงก็ไปตามหาหลี่ไท่ ที่สำนักอักษรไม่อยู่ ที่วังก็ไม่อยู่ มาพบที่หอเทียนอ่าย หลี่ไท่อยู่ในชุดเสื้อตัวใน ยังมีจ่างซุนซีที่แสดงอาการไม่เหมาะสม อี๋อวี้มีเรื่องจะพูดด้วยจ่างซุนซีก็ใช้วิธีเสแสร้งจนอี๋อวี้บาดเจ็บ พอหลี่ไท่หันมาอีกทีอี๋อวี้ก็หนีกลับไปแล้ว
ช่วงบ่ายอี๋อวี้ยังคงไปเข้าแข่งขัน ส่วนจ่างซุนซีนั้นหลี่ไท่บอกถอนชื่อออกจากการแข่ง อี๋อวี้ได้รับป้ายตามคาดและก็ยังโดนฉู่เสี่ยวซือพูดจาทำนองว่าเพราะจ่างซุนซีไม่มาอี๋อวี้ถึงชนะ แต่อี๋อวี้ไม่สนใจ คนที่เดือดร้อนแทนคือจิ้นลู่อัน เมื่อได้รับชัยชนะแล้วอี๋อวี้ขอให้หลี่ไท่ถอนชื่อจากการแข่งที่เหลือทั้งหมดและกลับไปโดยไม่พบหน้า ส่วนหลี่ไท่ผู้ไม่เคยเก็บอะไรมาใส่ใจก็คิดว่าอี๋อวี้อยากถามเรื่องตงฟางหมิงจู ไม่คิดว่าเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ
อี๋อวี้กลับไป คืนนั้นฝันร้ายในฝันมีแต่คนถามว่าแน่ใจแล้วหรือที่จะแต่งงาน และต่อมาก็เป็นไข้ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย หลูซื่อตามหมอมาก็รักษาแล้วไม่ฟื้น พอให้คนไปตามหมอหลวงที่วังเว่ยอ๋องก็ไม่ได้เจอ และยังโดนกักตัวเพราะก่อนหน้านี้มีโจร ทำให้หลี่ไท่ยังไม่รู้เรื่องราว กว่าจะรู้ก็อีกสามวันให้หลัง หลังจากนี้เมื่ออี๋อวี้ไข้สูงไม่ลดหลูซื่อร้องไห้เสียใจ ในที่สุดหานลี่ก็ตัดสินใจพาอี๋อวี้ออกไปรักษากลางดึกคืนวันที่สอง ซึ่งคนที่รักษาอี๋อวี้ก็คือเหยาฮ่วง เหยาปู้จื้อนั้นเอง
ระหว่างนั้นหลี่ไท่ก็ส่งคนมาตามที่สวนผูเจิน ถึงรู้ว่าอี๋อวี้เป็นไข้และหายตัวไป ก็ส่งคนออกตามหาแต่ยังไงก็หาไม่พบ เฉิงเสี่ยวเฟิงมาโวยวายใส่หลี่ไท่ เพราะเป็นคนตรงหลังจากพูดไปเรื่อยๆก็รู้ว่ายังไงเรื่องนี้หลี่ไท่ก็ต้องมีส่วนเพราะอี๋อวี้ถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างหลี่ไท่กับสองพี่น้องจ่างซุน ในที่สุดหลี่ไท่ก็รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
อี๋อวี้ฟื้นขึ้นมาก็กลัวว่าหลี่ไท่เป็นห่วงหลังจากห้าวันที่ไม่ได้เจอก็ขอให้เหยาจื่อชีส่งข่าวให้ หลี่ไท่ก็ตามมาอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนจะได้พบอี๋อวี้หลูซื่อบอกกับหลี่ไท่เรื่องราววัยเด็กของอี๋อวี้และนิสัยของนางที่ชอบเก็บเรื่องต่างๆไว้ในใจ ส่วนหลี่ไท่ไม่ช่างพูดนานไปจากคู่รักก็จะกลายเป็นคู่ชัง ขอให้ตัดใจจากอี๋อวี้ตั้งแต่ตอนนี้ แต่หลี่ไท่บอกว่าในนางเลือกแล้ว และนางเลือกไปแล้ว
เมื่อเจอกันหลี่ไท่ก็ใช้วิธีพูดให้เสียใจให้อี๋อวี้พูดออกมาว่าอะไร เพราะตัวเองก็ไม่รู้ว่าอี๋อวี้คิดอะไร อี๋อวี้ถึงบอกว่าไม่เชื่อใจเพราะหลี่ไท่เคยทิ้งนางมาสองครั้งแล้วที่เขาต้าหมั่ง และที่หลัวผูซา หลี่ไท่เลยบอกว่าทีหลังมีอะไรให้พูดออกมา
เมื่อคืนดีกันอี๋อวี้กลับไปพักฟื้นที่วังอ๋อง รอเวลาแต่งงาน พอหายดีอี๋อวี้ก็กลับไปอยู่ที่สวนผูเจินรอเวลาออกเรือน สินสอดจากหยางโจวเดินทางมาถึงมีมากกว่าที่คิด เพราะท่านย่าบอกให้ท่านป้าหลูจิ่งซานมาอยู่เป็นเพื่อนหลูซื่อ
วันแต่งงานโจวฮูหยินแต่งหน้าอี๋อวี้จนคนออกปากว่าเหมือนภาพวาด อี๋อวี้ก็คิดถึงเรื่องที่บอกว่าตัวเองหน้าเหมือนภาพวาดท่านย่า และภาพวาดที่เหยาอีตี๋พูดถึง ขบวนรับเจ้าสาวไม่เหมือนใคร สินเจ้าสาวยิ่งกว่าองค์หญิงคนที่รอชมเรื่องสนุกถึงกับพูดไม่ออก ในที่สุดทั้งสองก็ได้แต่งงานกัน
หลังวันแต่งงานเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ตอนกลับได้พบหลูซูฉิง ทำให้หลี่ไท่เล่าเรื่องต่างๆของสกุลหลูให้อี๋อวี้ฟัง และไม่ให้อี๋อวี้โทษตัวเอง อี๋อวี้ที่ชอบคิดมากก็ยังเห็นความดีของท่านปู่
วันถัดมาเดินเล่นทำให้อี๋อวี้เห็นหญ้างูแดง ทำให้หลี่ไท่สนใจในสรรพคุณของยา และเล่าเรื่องราวให้อี๋อวี้ฟัง อี๋อวี้ดีใจที่ได้แบ่งเบางานให้หลี่ไท่ได้
อู๋อ๋องเชิญร่วมงาน ทั้งยังวางแผนเล่นงานหลี่ไท่ ในงานอี๋อวี้พบหานอ๋อง เสด็จอาสิบเอ็ด หลี่หยวนจยาที่ให้ความรู้สึกคล้ายพี่ใหญ่ก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากเกินไป และหลี่ไท่ก็จับสังเกตได้
เพราะในเหล้ามียาปลุกกำหนัดหลี่ไท่ที่โดนวางยา และเพราะมีอี๋อวี้เลยไม่ระวังตัวทำให้ถูกเล่นงาน วันรุ่งขึ้นเกิดเรื่องกับฉีอ๋อง หลี่โย่ว ที่มีเรื่องกับหลี่ไท่ หลี่ไท่ถูกฮ่องเต้เรียกเข้าวัง และถามว่าเป็นคนวางแผนทำร้ายหลี่โย่วใช่หรือไม่ซึ่งหลี่ไท่ไม่ได้ทำ แต่เพราะตอนที่ช่วยขึ้นจากแม่น้ำ ก่อนที่หลี่โย่วจะหมดสติกลับพูดว่าหลี่ไท่ทำร้ายข้า ทำให้หลี่ไท่เป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง จึงถูกฮ่องเต้ให้อยู่ที่ตำหนักฉยงหลินห้ามออกไปไหน
อีกด้านก็เกิดเรื่องที่สำนักอักษร บัณฑิตที่ร่วมเขียนบันทึกคุนยวนถูกพบเป็นศพยี่สิบแปดศพ ไม่พบยาพิษ ศาลอาญาจะสรุปว่าเป็นการเร่งเขียนตำราจนเหนื่อยตาย แต่อี๋อวี้ไม่ยอมรับและไปตรวจศพด้วยตัวเอง จากนั้นก็ไปพบหลี่ไท่และเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตอนแรกหลี่ไท่จะให้ปล่อยเรื่องนี้ไปแต่อี๋อวี้ไม่ยอม และบอกว่าพบจ่างซุนซีและบอกว่าตัวเองนำความโชคร้ายมาให้หลี่ไท่ตั้งแต่ท่านปู่ตาย มารดาหาย พี่ชายตาย ตระกูลตกต่ำ จนหลี่ไท่ยอมรับให้อี๋อวี้จัดการ
อี๋อวี้ไปตรวจที่สำนักศึกษาอีกครั้งและพบเบาะแสกลับไม่รู้ว่ากำลังมีมือมืดคนรอเล่นงานอยู่ลับหลัง
หลังอ่านเล่ม 10 :
ในที่สุดทั้งสองก็ได้แต่งงานกัน และจ่างซุนซีก็เผยด้านร้ายออกมาให้เห็นกันแบบจะจะ ไม่ต้องเสแสร้งกันอีกต่อไปสำหรับอี๋อวี้ ตอนนี้อี๋อวี้ยังต้องคอยช่วยเหลือให้หลี่ไท่รอดตัวจากชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ ใครก็ไม่เห็นว่าหลี่ไท่ทำงานหนักแค่ไหนเท่าอี๋อวี้อีกแล้วนะ ยังไงก็ไม่ยอม โกรธมากจริงๆ ต้องจัดการเองซะแล้ว สนุกมากค่ะ อ่านต่อเล่มต่อไปเพื่อคลี่คลายคดีโดยเร็วเลย
โปรยปกหลังเล่ม 10 :
เขา คือคนที่นางต้องการครอบครองเพียงคนเดียวในใต้หล้า ไม่ใช่เคียงคู่กันเท่านั้น แต่เป็น ‘ครอบครอง’
ส่วนนาง คือสิ่งเดียวที่เขาหมายมาดปรารถนา รอวันที่จะได้เป็นเจ้าขอ���นางโดยสิทธิ์ขาด
คราใดที่คิดถึงจุดนี้ การควบคุมตัวเองและความเยือกเย็นก็เหมือนจะถูกไฟเผาผลาญ
เมื่อวันมงคลของทั้งคู่มาถึง การรอคอยสิ้นสุดลง ความหวานล้ำแผ่ซ่านทั่วสรรพางค์กาย...
ทว่าความกังวลและความขวากหนามของเขาและนางกลับยังไม่หมดไป!
ภายในคืนเดียวเกิดคดีใหญ่ที่พัวพันกับหลี่ไท่สองคดี
ดวงวิญญาณยี่สิบแปดศพต้องเซ่นสังเวยแด่ความอยุติธรรมนี้
อี๋อวี้ไม่อาจนิ่งนอนใจ ลงมือใช้วิชาความรู้ที่มีเข้าช่วยเหลือ
ด้านจ่างซุนซีทั้งที่รู้ว่ามิมีประโยชน์ใดก็ยังเอาตนเองมาแทรกกลางไม่จบสิ้น
แม้อี๋อวี้คร้านจะสนใจ แต่ก็ตั้งใจให้บทเรียนกับนางสักครา
ไม่ว่าจ่างซุนซีหรือผู้ใด หากหมายมายุ่งกับนางและหลี่ไท่
มันผู้นั้นจะได้เห็นดีกันสักครา!
คำนำสำนักพิมพ์เล่ม 10 :
เมื่อความจริงเรื่องตงฟางหมิงจูถูกเปิดเผย และอี๋อวี้ต้องมาเห็นหลี่ไท่อยู่กับสตรีที่เป็นหนามยอกอกอย่างจ่างซุนซีซ้ำไปมาหลายคราเช่นนี้ นางทั้งทุกข์ตรมและเจ็บช้ำทั้งกายใจจนป่วยไข้รุนแรง ไม่รู้ว่าอี๋อวี้จะต้องแต่งออกไปทั้งๆ ที่ในใจมีทุกข์หรือได้สุขใจจนล้นกันนะคะ มิหนำซ้ำยังเกิดคดีใหญ่ขึ้นสองคดีพร้อมกัน ซึ่งทั้งสองคดีนั้นล้วนเกี่ยวข้องกับเว่ยอ๋อง แล้วนางจะนิ่งนอนใจอยู่เฉยๆ รอดูเขาจัดการทุกอย่างได้อย่างไร ทว่าจะออกตัวน้อยไปก็ไม่ได้ จะวางตัวนิ่งเฉยเหินห่างไปก็ไม่ดี การเป็นอี๋อวี้นี่ช่างไม่ง่ายดายจริงๆ ค่ะ
สำนักพิมพ์แจ่มใส
เล่ม 10 :
เมื่อประชันศาสตร์เสร็จอี๋อวี้รีบหนีกลับไปก่อน ส่วนหลี่ไท่ที่รู้ว่าบางเวลาน้ำหนักพี่ชายในใจนางยังมากกว่ามารดาก็รับไม่ค่อยได้ แต่ตัวเองก็รีบกลับวังเพราะข่าวที่มีโจรบุกวังอ๋อง สรุปคือในคลังของไม่หายที่หาไปคือของในห้องลับที่อยู่ในห้องโอสถที่อี๋อวี้อยู่เป็นประจำ และคนที่ขโมยก็คือเสิ่นเจี้ยนถัง
วันที่สิบสามเดือนสามเป็นการประชันศาสตร์การเขียนอักษร ตอนเช้าฝนตกอี๋อวี้มาถามให้แน่ใจว่าจะมีการแข่งหรือไม่ก็เจอกับหลี่ไท่และจ่างซุนซี ที่ทำชอบแสดงความใกล้ชิดต่อต่อให้อี๋อวี้เห็นระหว่างทางยังเจอเหยาอีตี๋ที่บอกอี๋อวี้เรื่องตงฟางหมิงจู ตอนแรกอี๋อวี้ยังไม่เชื่อเมื่อฟังจากเฉิงเสี่ยวเฟิงทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องจริงก็ไปตามหาหลี่ไท่ ที่สำนักอักษรไม่อยู่ ที่วังก็ไม่อยู่ มาพบที่หอเทียนอ่าย หลี่ไท่อยู่ในชุดเสื้อตัวใน ยังมีจ่างซุนซีที่แสดงอาการไม่เหมาะสม อี๋อวี้มีเรื่องจะพูดด้วยจ่างซุนซีก็ใช้วิธีเสแสร้งจนอี๋อวี้บาดเจ็บ พอหลี่ไท่หันมาอีกทีอี๋อวี้ก็หนีกลับไปแล้ว
ช่วงบ่ายอี๋อวี้ยังคงไปเข้าแข่งขัน ส่วนจ่างซุนซีนั้นหลี่ไท่บอกถอนชื่อออกจากการแข่ง อี๋อวี้ได้รับป้ายตามคาดและก็ยังโดนฉู่เสี่ยวซือพูดจาทำนองว่าเพราะจ่างซุนซีไม่มาอี๋อวี้ถึงชนะ แต่อี๋อวี้ไม่สนใจ คนที่เดือดร้อนแทนคือจิ้นลู่อัน เมื่อได้รับชัยชนะแล้วอี๋อวี้ขอให้หลี่ไท่ถอนชื่อจากการแข่งที่เหลือทั้งหมดและกลับไปโดยไม่พบหน้า ส่วนหลี่ไท่ผู้ไม่เคยเก็บอะไรมาใส่ใจก็คิดว่าอี๋อวี้อยากถามเรื่องตงฟางหมิงจู ไม่คิดว่าเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ
อี๋อวี้กลับไป คืนนั้นฝันร้ายในฝันมีแต่คนถามว่าแน่ใจแล้วหรือที่จะแต่งงาน และต่อมาก็เป็นไข้ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย หลูซื่อตามหมอมาก็รักษาแล้วไม่ฟื้น พอให้คนไปตามหมอหลวงที่วังเว่ยอ๋องก็ไม่ได้เจอ และยังโดนกักตัวเพราะก่อนหน้านี้มีโจร ทำให้หลี่ไท่ยังไม่รู้เรื่องราว กว่าจะรู้ก็อีกสามวันให้หลัง หลังจากนี้เมื่ออี๋อวี้ไข้สูงไม่ลดหลูซื่อร้องไห้เสียใจ ในที่สุดหานลี่ก็ตัดสินใจพาอี๋อวี้ออกไปรักษากลางดึกคืนวันที่สอง ซึ่งคนที่รักษาอี๋อวี้ก็คือเหยาฮ่วง เหยาปู้จื้อนั้นเอง
ระหว่างนั้นหลี่ไท่ก็ส่งคนมาตามที่สวนผูเจิน ถึงรู้ว่าอี๋อวี้เป็นไข้และหายตัวไป ก็ส่งคนออกตามหาแต่ยังไงก็หาไม่พบ เฉิงเสี่ยวเฟิงมาโวยวายใส่หลี่ไท่ เพราะเป็นคนตรงหลังจากพูดไปเรื่อยๆก็รู้ว่ายังไงเรื่องนี้หลี่ไท่ก็ต้องมีส่วนเพราะอี๋อวี้ถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างหลี่ไท่กับสองพี่น้องจ่างซุน ในที่สุดหลี่ไท่ก็รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
อี๋อวี้ฟื้นขึ้นมาก็กลัวว่าหลี่ไท่เป็นห่วงหลังจากห้าวันที่ไม่ได้เจอก็ขอให้เหยาจื่อชีส่งข่าวให้ หลี่ไท่ก็ตามมาอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนจะได้พบอี๋อวี้หลูซื่อบอกกับหลี่ไท่เรื่องราววัยเด็กของอี๋อวี้และนิสัยของนางที่ชอบเก็บเรื่องต่างๆไว้ในใจ ส่วนหลี่ไท่ไม่ช่างพูดนานไปจากคู่รักก็จะกลายเป็นคู่ชัง ขอให้ตัดใจจากอี๋อวี้ตั้งแต่ตอนนี้ แต่หลี่ไท่บอกว่าในนางเลือกแล้ว และนางเลือกไปแล้ว
เมื่อเจอกันหลี่ไท่ก็ใช้วิธีพูดให้เสียใจให้อี๋อวี้พูดออกมาว่าอะไร เพราะตัวเองก็ไม่รู้ว่าอี๋อวี้คิดอะไร อี๋อวี้ถึงบอกว่าไม่เชื่อใจเพราะหลี่ไท่เคยทิ้งนางมาสองครั้งแล้วที่เขาต้าหมั่ง และที่หลัวผูซา หลี่ไท่เลยบอกว่าทีหลังมีอะไรให้พูดออกมา
เมื่อคืนดีกันอี๋อวี้กลับไปพักฟื้นที่วังอ๋อง รอเวลาแต่งงาน พอหายดีอี๋อวี้ก็กลับไปอยู่ที่สวนผูเจินรอเวลาออกเรือน สินสอดจากหยางโจวเดินทางมาถึงมีมากกว่าที่คิด เพราะท่านย่าบอกให้ท่านป้าหลูจิ่งซานมาอยู่เป็นเพื่อนหลูซื่อ
วันแต่งงานโจวฮูหยินแต่งหน้าอี๋อวี้จนคนออกปากว่าเหมือนภาพวาด อี๋อวี้ก็คิดถึงเรื่องที่บอกว่าตัวเองหน้าเหมือนภาพวาดท่านย่า และภาพวาดที่เหยาอีตี๋พูดถึง ขบวนรับเจ้าสาวไม่เหมือนใคร สินเจ้าสาวยิ่งกว่าองค์หญิงคนที่รอชมเรื่องสนุกถึงกับพูดไม่ออก ในที่สุดทั้งสองก็ได้แต่งงานกัน
หลังวันแต่งงานเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ตอนกลับได้พบหลูซูฉิง ทำให้หลี่ไท่เล่าเรื่องต่างๆของสกุลหลูให้อี๋อวี้ฟัง และไม่ให้อี๋อวี้โทษตัวเอง อี๋อวี้ที่ชอบคิดมากก็ยังเห็นความดีของท่านปู่
วันถัดมาเดินเล่นทำให้อี๋อวี้เห็นหญ้างูแดง ทำให้หลี่ไท่สนใจในสรรพคุณของยา และเล่าเรื่องราวให้อี๋อวี้ฟัง อี๋อวี้ดีใจที่ได้แบ่งเบางานให้หลี่ไท่ได้
อู๋อ๋องเชิญร่วมงาน ทั้งยังวางแผนเล่นงานหลี่ไท่ ในงานอี๋อวี้พบหานอ๋อง เสด็จอาสิบเอ็ด หลี่หยวนจยาที่ให้ความรู้สึกคล้ายพี่ใหญ่ก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากเกินไป และหลี่ไท่ก็จับสังเกตได้
เพราะในเหล้ามียาปลุกกำหนัดหลี่ไท่ที่โดนวางยา และเพราะมีอี๋อวี้เลยไม่ระวังตัวทำให้ถูกเล่นงาน วันรุ่งขึ้นเกิดเรื่องกับฉีอ๋อง หลี่โย่ว ที่มีเรื่องกับหลี่ไท่ หลี่ไท่ถูกฮ่องเต้เรียกเข้าวัง และถามว่าเป็นคนวางแผนทำร้ายหลี่โย่วใช่หรือไม่ซึ่งหลี่ไท่ไม่ได้ทำ แต่เพราะตอนที่ช่วยขึ้นจากแม่น้ำ ก่อนที่หลี่โย่วจะหมดสติกลับพูดว่าหลี่ไท่ทำร้ายข้า ทำให้หลี่ไท่เป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง จึงถูกฮ่องเต้ให้อยู่ที่ตำหนักฉยงหลินห้ามออกไปไหน
อีกด้านก็เกิดเรื่องที่สำนักอักษร บัณฑิตที่ร่วมเขียนบันทึกคุนยวนถูกพบเป็นศพยี่สิบแปดศพ ไม่พบยาพิษ ศาลอาญาจะสรุปว่าเป็นการเร่งเขียนตำราจนเหนื่อยตาย แต่อี๋อวี้ไม่ยอมรับและไปตรวจศพด้วยตัวเอง จากนั้นก็ไปพบหลี่ไท่และเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตอนแรกหลี่ไท่จะให้ปล่อยเรื่องนี้ไปแต่อี๋อวี้ไม่ยอม และบอกว่าพบจ่างซุนซีและบอกว่าตัวเองนำความโชคร้ายมาให้หลี่ไท่ตั้งแต่ท่านปู่ตาย มารดาหาย พี่ชายตาย ตระกูลตกต่ำ จนหลี่ไท่ยอมรับให้อี๋อวี้จัดการ
อี๋อวี้ไปตรวจที่สำนักศึกษาอีกครั้งและพบเบาะแสกลับไม่รู้ว่ากำลังมีมือมืดคนรอเล่นงานอยู่ลับหลัง
หลังอ่านเล่ม 10 :
ในที่สุดทั้งสองก็ได้แต่งงานกัน และจ่างซุนซีก็เผยด้านร้ายออกมาให้เห็นกันแบบจะจะ ไม่ต้องเสแสร้งกันอีกต่อไปสำหรับอี๋อวี้ ตอนนี้อี๋อวี้ยังต้องคอยช่วยเหลือให้หลี่ไท่รอดตัวจากชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ ใครก็ไม่เห็นว่าหลี่ไท่ทำงานหนักแค่ไหนเท่าอี๋อวี้อีกแล้วนะ ยังไงก็ไม่ยอม โกรธมากจริงๆ ต้องจัดการเองซะแล้ว สนุกมากค่ะ อ่านต่อเล่มต่อไปเพื่อคลี่คลายคดีโดยเร็วเลย
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 1, 2020
กว่าจะเสร็จสิ้นพิธีแต่งงาน
2 คนนี้เค้าก็งอนกันได้จนถึงวันก่อนแต่งไม่กี่วันไม่กี่อาทิตย์เลยนะคะคุณ แต่ต้นตอคือมาจากน้องคิดมาก พี่พูดน้อย มีอะไรไม่สื่อสาร ทั้งหมดทั้งมวลก็พาให้คับข้องหมองใจ
ยิ่งพระเอกไม่ใช่หนอนในหัวนางเอก พี่ยิ่งไม่คิดแบบน้องนางคิด ทั้งหมดต้องให้ขุ่นแม่หลูมาสะกิดแง้มนิส นางคิดเยอะ ท่านพูดน้อย แต่งไปก็ต้องมีปัญหาแน่ๆ ให้ดีพี่ก็จากน้องไปซะะะ อย่าทำให้น้องเสียจัย!! ขุ่นแม่ถึงกับยื่นคำขาด
แต่พี่หลี่ไท่มีหรือจะยอม รอมาสองปี แทบจะอุ้มจะประคองในมือ พี่ก็ยืนกรานว่าไม่ แล้วรีบดำเนินการแก้ไขตามคุณแม่ว่า ปรี่เข้าไปหาน้องที่นอนซมด้วยความตรอมใจ พูดมา มีอะไรอยู่ในใจ (พี่เค้าก็ตรงๆ แบบนี้) อ่ะ น้องก็เลยได้ระบายได้คุย พี่ก็ไขความขุ่นข้องหมองใจ ที่นอนซมก็กลายเป็นกระฉับกระเฉง ที่ป่วยแท้จริงอยู่ที่ใจ
หลังจากนั้นคือพิธีแต่งงานที่ผ่านไปบทแล้วบทแล้ว แม่เจ้า ยังแต่งกันไม่เสร็จอีกหรา!!! เราก็รอดูการเข้าหอ แหม่ กว่าจะได้เข้าหอ ขุ่นพระครึ่งเล่มจ้ะ! น้องเจ็บช้ำไปทั้งตัว สมกะที่พี่หลี่ไท่รอคอย แต่พี่เค้าไม่เหมือนหลัวคนอื่น หลัวคนอื่นจะมีความระวังถนอม พี่หลี่ไร้ประสบการณ์ เป็นคนตรงๆ ทนไม่ไหวและจะไม่ทน! อี๋อวี้เอ้ยยยย แข็งใจไว้ลูกกกกก
แต่กระนั้นแต่งงานกันได้แค่ 3 วัน พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก พี่หลี่โดนแผนร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูกกักตัวเข้าไปในวังหลวง ภายนอกก็มีคดีที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของตัวเอง ทำอะไรขัดข้อง น้องอวี้ที่เพิ่งก้าวมารับตำแหน่งชายา ต้องกำราบบ่าวไพร่กำเริบเสิบสานไปคนนึง (อันนี้สะใจดี เฆี่ยน! น้องนิ่มๆ แต่พูดออกมาได้แหละ เฆี่ยน!) แล้วยังต้องรีบมาช่วยปกป้องชื่อเสียงของสามีหมาดๆ
มาถึงตรงนี้ก็คือต้องรีบพลิกหน้ารัวๆ หยุดไม่ได้เลย ตื่นเต้นดีแฮะ นับว่าเล่มนี้มาพริ้วเอาท้ายเล่มตอนมีคดี ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องให้เรากรุบกริบกะพระนาง อ้อ แน่นอนว่าคุณหนูสามจ่างซุนเริ่มออกลายแล้ว ทั้งพยายามพูดสร้างชื่อเสียงไม่ดีให้น้องอวี้ แล้วสุดท้ายยังมาพูดตรงๆ ว่าน้องเป็นตัวกาลกิณี ก็ต้องรอดูว่าคุณหนูสุดท้ายแล้วจะจบยังไง เสียดายจริงๆ ที่นางยังไม่รู้ตัวว่าพระเอกแต่ไหนแต่ไรไม่เคยมองนางเป็นคน แต่เป็นเบี้ย 55555 บรัยยยย
2 คนนี้เค้าก็งอนกันได้จนถึงวันก่อนแต่งไม่กี่วันไม่กี่อาทิตย์เลยนะคะคุณ แต่ต้นตอคือมาจากน้องคิดมาก พี่พูดน้อย มีอะไรไม่สื่อสาร ทั้งหมดทั้งมวลก็พาให้คับข้องหมองใจ
ยิ่งพระเอกไม่ใช่หนอนในหัวนางเอก พี่ยิ่งไม่คิดแบบน้องนางคิด ทั้งหมดต้องให้ขุ่นแม่หลูมาสะกิดแง้มนิส นางคิดเยอะ ท่านพูดน้อย แต่งไปก็ต้องมีปัญหาแน่ๆ ให้ดีพี่ก็จากน้องไปซะะะ อย่าทำให้น้องเสียจัย!! ขุ่นแม่ถึงกับยื่นคำขาด
แต่พี่หลี่ไท่มีหรือจะยอม รอมาสองปี แทบจะอุ้มจะประคองในมือ พี่ก็ยืนกรานว่าไม่ แล้วรีบดำเนินการแก้ไขตามคุณแม่ว่า ปรี่เข้าไปหาน้องที่นอนซมด้วยความตรอมใจ พูดมา มีอะไรอยู่ในใจ (พี่เค้าก็ตรงๆ แบบนี้) อ่ะ น้องก็เลยได้ระบายได้คุย พี่ก็ไขความขุ่นข้องหมองใจ ที่นอนซมก็กลายเป็นกระฉับกระเฉง ที่ป่วยแท้จริงอยู่ที่ใจ
หลังจากนั้นคือพิธีแต่งงานที่ผ่านไปบทแล้วบทแล้ว แม่เจ้า ยังแต่งกันไม่เสร็จอีกหรา!!! เราก็รอดูการเข้าหอ แหม่ กว่าจะได้เข้าหอ ขุ่นพระครึ่งเล่มจ้ะ! น้องเจ็บช้ำไปทั้งตัว สมกะที่พี่หลี่ไท่รอคอย แต่พี่เค้าไม่เหมือนหลัวคนอื่น หลัวคนอื่นจะมีความระวังถนอม พี่หลี่ไร้ประสบการณ์ เป็นคนตรงๆ ทนไม่ไหวและจะไม่ทน! อี๋อวี้เอ้ยยยย แข็งใจไว้ลูกกกกก
แต่กระนั้นแต่งงานกันได้แค่ 3 วัน พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก พี่หลี่โดนแผนร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูกกักตัวเข้าไปในวังหลวง ภายนอกก็มีคดีที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของตัวเอง ทำอะไรขัดข้อง น้องอวี้ที่เพิ่งก้าวมารับตำแหน่งชายา ต้องกำราบบ่าวไพร่กำเริบเสิบสานไปคนนึง (อันนี้สะใจดี เฆี่ยน! น้องนิ่มๆ แต่พูดออกมาได้แหละ เฆี่ยน!) แล้วยังต้องรีบมาช่วยปกป้องชื่อเสียงของสามีหมาดๆ
มาถึงตรงนี้ก็คือต้องรีบพลิกหน้ารัวๆ หยุดไม่ได้เลย ตื่นเต้นดีแฮะ นับว่าเล่มนี้มาพริ้วเอาท้ายเล่มตอนมีคดี ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องให้เรากรุบกริบกะพระนาง อ้อ แน่นอนว่าคุณหนูสามจ่างซุนเริ่มออกลายแล้ว ทั้งพยายามพูดสร้างชื่อเสียงไม่ดีให้น้องอวี้ แล้วสุดท้ายยังมาพูดตรงๆ ว่าน้องเป็นตัวกาลกิณี ก็ต้องรอดูว่าคุณหนูสุดท้ายแล้วจะจบยังไง เสียดายจริงๆ ที่นางยังไม่รู้ตัวว่าพระเอกแต่ไหนแต่ไรไม่เคยมองนางเป็นคน แต่เป็นเบี้ย 55555 บรัยยยย
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 7, 2020
งื้อออออ ทำไมท่านอ๋องลุนแลงกับน้อง น้องตัวนิดเดียว T T
May 28, 2025
รีวิวรวม 15 เล่มจบแบบไม่สปอยล์นะคะ
นางเอกเป็นหญิงสาวในยุคปัจจุบันที่กำพร้ายากจนและหัวไม่ดี ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในวัยกำลังจะเริ่มทำงานแล้วไปอยู่ในร่างของเด็กหญิงปัญญาอ่อนวัย 4 ขวบของมารดาม่ายและพี่ชายอีก 2 คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทของช่วงต้นราชวงศ์ถัง หลังจากนางเอกได้ร่างใหม่แล้วก็ค้นพบว่านางกลายเป็นคนสมองดีที่เห็นอะไรผ่านตาก็จำได้แม่นยำ แถมยังได้พรพิเศษบางอย่างที่ทำให้เลือดของนางมีความพิเศษในการทำให้พืชเติบโตได้งดงามแบบผิดปกติ นางจึงใช้ทั้งความฉลาดและความสามารถนี้บวกกับความรู้จากโลกปัจจุบัน ค่อย ๆ สร้างความมั่นคงให้กับครอบครัวของตน แต่ชีวิตของนางกลับไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่นางอยากให้เป็นเลย เพราะอุปสรรคสารพัดสารเพล้วนวิ่งเข้ามาให้นางแก้ปัญหาไม่หยุดหย่อน
เป็นมหากาพย์ที่เล่ารายละเอียดของชีวิตนางเอกตั้งแต่วัยสี่ขวบ ช่วงแรก ๆ ก็จะเกี่ยวกับการสร้างฐานะและความมั่นคงพื้นฐานให้กับครอบครัว การต่อสู้ฝ่าฟันปัญหาน้อยใหญ่ต่าง ๆ และค่อย ๆ ขยับขยายเปลี่ยนถิ่นฐานจากชนบทย้ายเข้าไปในเมืองหลวง บริบทเป็นช่วงต้นราชวงศ์ถังแต่บิดประวัติศาสตร์บางอย่างเพื่อให้เป็นเหมือนโลกคู่ขนานของประวัติศาสตร์จริงในช่วงนั้น คือรายละเอียดบางอย่างก็ตรงกับประวัติศาสตร์จริง แต่บางอย่างก็ไม่ตรงโดยเฉพาะเรื่องชาติกำเนิดของพระเอก
ช่วงเริ่มต้นก็สนุกดี แต่รายละเอียดยิบย่อยมากและตัวละครเยอะมาก พอเข้าซักกลาง ๆ เรื่องไปก็จะเริ่มรู้สึกว่าบางเรื่องไม่ต้องเล่าก็ได้ ตัวละครก็เยอะจนมาแบบวูบไปวูบมา นอกจากพระเอกกับนางเอกแล้ว ตัวละครอื่นล้วนมีบทบาทของตัวเองแค่ช่วงสั้น ๆ และเกือบทั้งหมดคือจบแบบไม่เคลียร์ หลายปมเปิดไว้แบบยิ่งใหญ่อลังการแต่จนจบ 15 เล่มแล้วก็เหมือนจะลืมปิด ภาคพิเศษช่วยตอบจุดที่เรื่องหลักค้างไว้ได้แค่จุดเดียวแต่นอกนั้นที่เหลือเหมือนเขียนมาเพื่อสร้างปมใหม่แล้วจบไปเลยดื้อ ๆ
นางเอกเป็นตัวหลักและตัวแบกของเรื่อง ขนาดพยายามแบ่งให้พระเอกรับหน้าที่หลักในการชิงอำนาจแต่สุดท้ายแล้วก็ต้องมีนางเอกเข้าไปเอี่ยวด้วยในทุกเรื่องอยู่ดี พระเอกก็เปิดเรื่องมาแบบกระด้างเย็นชา จิตใจมุ่งหวังใฝ่หาอำนาจและมองทุกคนเป็นเส้นทางให้ตัวเองก้าวสูงขึ้น ๆ แต่พอถึงจุดที่คลั่งรักแล้วอะไรก็ฉุดไม่อยู่จ้า ส่วนนางเอกนั้นคลั่งรักหนักกว่าพระเอกไปอีกจนบางฉากก็แอบรำคาญนางอยู่บ้าง ดังนั้นความหวานของเรื่องนี้เลยไม่เป็นรองใคร แค่กว่าจะไปถึงจุดนั้นก็ต้องใช้เวลานานอยู่ซักหน่อย
บังเอิญเราได้อ่านจีนแปลเรื่อง "นิติเวชหญิงแห่งต้าถัง" ก่อนอ่านเรื่องนี้ และเราชอบการดึงเอาประวัติศาสตร์ยุคต้นราชวงศ์ถังมาใช้ในเรื่องนั้นมาก ทำให้เราคาดหวังการผสมผสานเหตุการณ์และตัวละครจากประวัติศาสตร์จริงที่จะเอาเข้ามาเล่าในเรื่องนี้ไว้พอสมควร ซึ่งเอาจริงคือแอบผิดหวังอยู่เยอะเลย แม้นักเขียนจะพยายามบอกว่านี่คือโลกคู่ขนาน แต่พอมันมีทั้งบางส่วนที่ตรงกับของจริงและบางส่วนที่ไม่ตรง มันเลยดูลักลั่นไปหมดจนอยากจะบอกนักเขียนว่างั้นก็อย่าอิงประวัติศาสตร์ไปเลยจะดีกว่ามั้ยนะ
ส่วนตัวเรามองว่าเป็น 15 เล่มที่ตัดส่วนน้ำออกได้มากกว่านี้ แล้วเอาส่วนขยายต่าง ๆ ที่ไม่จำเป็นไปพูดถึงตัวละครสำคัญหลาย ๆ ตัวที่อยู่ดี ๆ ก็หายไปเฉย ๆ (โดยเฉพาะพี่ชายนางเอก / ตัวละครที่เกือบจะเรียกว่าเป็นพระรองได้อีก 2 ตัวละคร / และนางร้ายของเรื่อง) หรือเล่าถึงปมที่มันยังค้าง ๆ คา ๆ ให้เคลียร์กว่านี้ดีกว่า แต่ทั้งพระเอกและนางเอกก็ถือว่าเป็นคาแร็กเตอร์ที่ฉลาดและโดดเด่น ตัวละครที่มาช่วยเสริมบทก็ล้วนมีความน่าประทับใจในแบบต่าง ๆ กัน บวกกับความคลั่งรักของคู่พระนาง ก็ทำให้อ่านได้เพลิน ๆ อยู่ค่ะ
นางเอกเป็นหญิงสาวในยุคปัจจุบันที่กำพร้ายากจนและหัวไม่ดี ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในวัยกำลังจะเริ่มทำงานแล้วไปอยู่ในร่างของเด็กหญิงปัญญาอ่อนวัย 4 ขวบของมารดาม่ายและพี่ชายอีก 2 คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทของช่วงต้นราชวงศ์ถัง หลังจากนางเอกได้ร่างใหม่แล้วก็ค้นพบว่านางกลายเป็นคนสมองดีที่เห็นอะไรผ่านตาก็จำได้แม่นยำ แถมยังได้พรพิเศษบางอย่างที่ทำให้เลือดของนางมีความพิเศษในการทำให้พืชเติบโตได้งดงามแบบผิดปกติ นางจึงใช้ทั้งความฉลาดและความสามารถนี้บวกกับความรู้จากโลกปัจจุบัน ค่อย ๆ สร้างความมั่นคงให้กับครอบครัวของตน แต่ชีวิตของนางกลับไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่นางอยากให้เป็นเลย เพราะอุปสรรคสารพัดสารเพล้วนวิ่งเข้ามาให้นางแก้ปัญหาไม่หยุดหย่อน
เป็นมหากาพย์ที่เล่ารายละเอียดของชีวิตนางเอกตั้งแต่วัยสี่ขวบ ช่วงแรก ๆ ก็จะเกี่ยวกับการสร้างฐานะและความมั่นคงพื้นฐานให้กับครอบครัว การต่อสู้ฝ่าฟันปัญหาน้อยใหญ่ต่าง ๆ และค่อย ๆ ขยับขยายเปลี่ยนถิ่นฐานจากชนบทย้ายเข้าไปในเมืองหลวง บริบทเป็นช่วงต้นราชวงศ์ถังแต่บิดประวัติศาสตร์บางอย่างเพื่อให้เป็นเหมือนโลกคู่ขนานของประวัติศาสตร์จริงในช่วงนั้น คือรายละเอียดบางอย่างก็ตรงกับประวัติศาสตร์จริง แต่บางอย่างก็ไม่ตรงโดยเฉพาะเรื่องชาติกำเนิดของพระเอก
ช่วงเริ่มต้นก็สนุกดี แต่รายละเอียดยิบย่อยมากและตัวละครเยอะมาก พอเข้าซักกลาง ๆ เรื่องไปก็จะเริ่มรู้สึกว่าบางเรื่องไม่ต้องเล่าก็ได้ ตัวละครก็เยอะจนมาแบบวูบไปวูบมา นอกจากพระเอกกับนางเอกแล้ว ตัวละครอื่นล้วนมีบทบาทของตัวเองแค่ช่วงสั้น ๆ และเกือบทั้งหมดคือจบแบบไม่เคลียร์ หลายปมเปิดไว้แบบยิ่งใหญ่อลังการแต่จนจบ 15 เล่มแล้วก็เหมือนจะลืมปิด ภาคพิเศษช่วยตอบจุดที่เรื่องหลักค้างไว้ได้แค่จุดเดียวแต่นอกนั้นที่เหลือเหมือนเขียนมาเพื่อสร้างปมใหม่แล้วจบไปเลยดื้อ ๆ
นางเอกเป็นตัวหลักและตัวแบกของเรื่อง ขนาดพยายามแบ่งให้พระเอกรับหน้าที่หลักในการชิงอำนาจแต่สุดท้ายแล้วก็ต้องมีนางเอกเข้าไปเอี่ยวด้วยในทุกเรื่องอยู่ดี พระเอกก็เปิดเรื่องมาแบบกระด้างเย็นชา จิตใจมุ่งหวังใฝ่หาอำนาจและมองทุกคนเป็นเส้นทางให้ตัวเองก้าวสูงขึ้น ๆ แต่พอถึงจุดที่คลั่งรักแล้วอะไรก็ฉุดไม่อยู่จ้า ส่วนนางเอกนั้นคลั่งรักหนักกว่าพระเอกไปอีกจนบางฉากก็แอบรำคาญนางอยู่บ้าง ดังนั้นความหวานของเรื่องนี้เลยไม่เป็นรองใคร แค่กว่าจะไปถึงจุดนั้นก็ต้องใช้เวลานานอยู่ซักหน่อย
บังเอิญเราได้อ่านจีนแปลเรื่อง "นิติเวชหญิงแห่งต้าถัง" ก่อนอ่านเรื่องนี้ และเราชอบการดึงเอาประวัติศาสตร์ยุคต้นราชวงศ์ถังมาใช้ในเรื่องนั้นมาก ทำให้เราคาดหวังการผสมผสานเหตุการณ์และตัวละครจากประวัติศาสตร์จริงที่จะเอาเข้ามาเล่าในเรื่องนี้ไว้พอสมควร ซึ่งเอาจริงคือแอบผิดหวังอยู่เยอะเลย แม้นักเขียนจะพยายามบอกว่านี่คือโลกคู่ขนาน แต่พอมันมีทั้งบางส่วนที่ตรงกับของจริงและบางส่วนที่ไม่ตรง มันเลยดูลักลั่นไปหมดจนอยากจะบอกนักเขียนว่างั้นก็อย่าอิงประวัติศาสตร์ไปเลยจะดีกว่ามั้ยนะ
ส่วนตัวเรามองว่าเป็น 15 เล่มที่ตัดส่วนน้ำออกได้มากกว่านี้ แล้วเอาส่วนขยายต่าง ๆ ที่ไม่จำเป็นไปพูดถึงตัวละครสำคัญหลาย ๆ ตัวที่อยู่ดี ๆ ก็หายไปเฉย ๆ (โดยเฉพาะพี่ชายนางเอก / ตัวละครที่เกือบจะเรียกว่าเป็นพระรองได้อีก 2 ตัวละคร / และนางร้ายของเรื่อง) หรือเล่าถึงปมที่มันยังค้าง ๆ คา ๆ ให้เคลียร์กว่านี้ดีกว่า แต่ทั้งพระเอกและนางเอกก็ถือว่าเป็นคาแร็กเตอร์ที่ฉลาดและโดดเด่น ตัวละครที่มาช่วยเสริมบทก็ล้วนมีความน่าประทับใจในแบบต่าง ๆ กัน บวกกับความคลั่งรักของคู่พระนาง ก็ทำให้อ่านได้เพลิน ๆ อยู่ค่ะ
June 13, 2025
เป็นเล่มที่ขัดแย้งมาก ครึ่งเล่มแรกสนุก แต่ครึ่งเล่มหลัง ดันหน้าเบื่อสำหรับเรา ส่วนตัวอาจจะไม่ชอบนิยายสืบสวนของจีนด้วย+ คาแรคเตอร์ของนางเอกที่เหมือนคนที่ไม่ค่อยเข้มแข็ง ยึดติดกับคนอื่นมาก็ไป แต่พยายามทำตนให้เข้มแข็ง แต่มันดูฝืน + นางเอกเป็นคนคิดมาก + ขี้หึง + เป็นคนเจอปัญหาแล้วเงียบ หนีหน้า เลยกลายเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อคนหนึ่งเลย แถมประสบการณ์ เรื่องโดนทิ้งไว้ พ่อตัวเองก็ไม่ไดรักษาสัญญากับแม่ เพราะเรื่องรับเมียเพิ่มทั้งที่สัญญาว่าจะมีคนเดียว เรื่องนี้นางเอกโคตรมีปัญหา ไม่เข้าใจว่าทำมัยต้องใช้ยาแรงบีบคั้นให้นางเอกโตขึ้น ไม่ว่าจะพี่ลาย พระเอก และอีกหลายๆคน
ตัวละครที่เป็นปริศนาเยอะมาก มากจนคิดว่าจะใส่มาทำไม
อ่านมาจนเล่ม 10 รู้สึกว่านางเอกไม่ควรย้อนกลับมาเลย เพราะย้อนมาแล้วชีวิตเหนื่อยยากทางใจ + มีแต่คนไม่ชอบขี้หน้า + ตั้งแต่อ่านมานางเอกมีเพื่อนแค่ 1 คนถ้วน แต่เพื่อนคนนี้ที่ยังคบอยู่ก็เพราะนางเอกเป็นตัวแทนคนที่นางรัก เพราะฉะนั้นเอาจริงๆ นางเอกไม่มีเพื่อนเลยสักนิด
เนื้อเรื่องมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเยอะมาก อันนี้นักอ่านหลายคนรอ สุดท้ายนางเอกก็แต่งงานซักที มีฉากเข้าหอ พระเอกรุนแรงมากอะ ไม่ถนอมนางเอกเลย เหมือนพวกหน้ามืด พอแต่งเข้ามา พวกข้าทาสในวังอ๋องก็ไม่ค่อยจะฟัง กุนซือของพระเอกก็ไม่ค่อยเคารพนางเอก อ่านแล้ว เยอะจัด แถมนางเอกไม่ค่อยจะถือสาเท่าไหร่
ส่วนตัวอ่านมาจนเล่มนี้ พระเอกรักนางเอกน้อยกว่ามาก เพราะจริงๆ ปักธงไว้ที่ราชบัลลังค์ แต่เพราะเหตุการณ์ไม่คาดคิด กันไปชอบนางเอก แต่ปณิธานเรื่องบัลลังก์มาก่อนอยู่แล้ว และนางเอกกันขอเรื่องมีเมียเดียว พระเอกเลยต้องรับปาก แต่ถ้านางเอกทำไมตามที่พระเอกขอ พระเอกรับเมียเพิ่มแน่นอน แต่ถ้าในเรื่องมีแค่สองขอให้เลือก ส่วนตัวคิดว่าพระเอกเลือกราชบัลลังก์ ไม่ใช่นางเอก
ตัวละครที่เป็นปริศนาเยอะมาก มากจนคิดว่าจะใส่มาทำไม
อ่านมาจนเล่ม 10 รู้สึกว่านางเอกไม่ควรย้อนกลับมาเลย เพราะย้อนมาแล้วชีวิตเหนื่อยยากทางใจ + มีแต่คนไม่ชอบขี้หน้า + ตั้งแต่อ่านมานางเอกมีเพื่อนแค่ 1 คนถ้วน แต่เพื่อนคนนี้ที่ยังคบอยู่ก็เพราะนางเอกเป็นตัวแทนคนที่นางรัก เพราะฉะนั้นเอาจริงๆ นางเอกไม่มีเพื่อนเลยสักนิด
เนื้อเรื่องมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเยอะมาก อันนี้นักอ่านหลายคนรอ สุดท้ายนางเอกก็แต่งงานซักที มีฉากเข้าหอ พระเอกรุนแรงมากอะ ไม่ถนอมนางเอกเลย เหมือนพวกหน้ามืด พอแต่งเข้ามา พวกข้าทาสในวังอ๋องก็ไม่ค่อยจะฟัง กุนซือของพระเอกก็ไม่ค่อยเคารพนางเอก อ่านแล้ว เยอะจัด แถมนางเอกไม่ค่อยจะถือสาเท่าไหร่
ส่วนตัวอ่านมาจนเล่มนี้ พระเอกรักนางเอกน้อยกว่ามาก เพราะจริงๆ ปักธงไว้ที่ราชบัลลังค์ แต่เพราะเหตุการณ์ไม่คาดคิด กันไปชอบนางเอก แต่ปณิธานเรื่องบัลลังก์มาก่อนอยู่แล้ว และนางเอกกันขอเรื่องมีเมียเดียว พระเอกเลยต้องรับปาก แต่ถ้านางเอกทำไมตามที่พระเอกขอ พระเอกรับเมียเพิ่มแน่นอน แต่ถ้าในเรื่องมีแค่สองขอให้เลือก ส่วนตัวคิดว่าพระเอกเลือกราชบัลลังก์ ไม่ใช่นางเอก
December 28, 2020
นวลหยกงาม 10/15
โดย ซานเยวี่ยกั่ว
ในที่สุดก็อ่านมา 2 ใน 3 ของเรื่องแล้ว ใจความสำคัญก็เรื่องจัดงานแต่งงาน ทางนางเอกก็ต้อง
เตรียมสินเจ้าสาว นางอิจฉาก็ก่อกวนไปเรื่อย นางเอกของเรา แอบหึงบ้าง แต่ก็ใช้สมอง เข้าใจแต่ก็แอบเสียใจจนป่วยหนัก ก็ดีเหมือนกัน ป่วยรอบนี้ได้เปิดใจกับพระเอกซะที ยังไม่100% แต่ก็นับว่าดีกว่าเล่มก่อนๆที่ต่างคนต่างคิดเองเออเอง ถนอมน้ำใจกัน ดูแล ห่วงใย แบบไม่ถามอีกฝ่ายว่าต้องการแบบไหน
งานแต่งผ่านไปด้วยดี มีจัดการพวกกระด้างกระเดื่องบ้าง พระเอกก็ตัดขาดจ่างซุนซี แม่จะเสียดายเบี้ยดีๆในมือแต่ก็ให้นางเอกสบายใจดีกว่า
ฉากหวานมีพอสมควรให้คนอ่านชื่นใจ 10 เล่ม อ่านมา 5,000 กว่าหน้า กว่าเค้าจะได้อุ่นเตียงกัน คนอ่านช่างอดทน🤣🤣🤣
นี่ลังเลใจอีกละ ตอนแรกคิดว่าพี่ใหญ่ไม่ตาย และอยู่เบื้องหลังในเงามืด แต่อ่านเล่ม10 หรือพี่ใหญ่จะปลอมตัวเป็นท่านอ๋องหลี่หาน แววตามันปิดไม่ได้ใช่มั้ย พระเอกก็หึงจ้า หึงท่านอาสิบเอ็ดแน่ๆ
ท้ายๆเล่ม เหมือนจะมีนางอิจฉาคนใหม่โผล่มา คนนี้อยู่ในลิสต์ที่ฮ่องเต้หมายมั่นปั้นมือจะให้เป็นชายาเอกของหลี่ไท่ตั้งแต่แรกๆด้วย ไม่รู้ต่อไปจะร้ายแบบจาวซุ่นซีรึเปล่า เอาจริงจะชิงบัลลังก์พี่น้องตะวางแผนห้ำหั่นกันเองคนอ่านยังไม่หงุดหงิดเท่าเวลานางอิจฉาชอบมาเนียนพัวพันพระเอกแล้วทำให้นางเอกแอบหึงงอนเสียเสียใจ (🤣🤣🤣คนอ่านก็อินเกิ๊นส์)
ปลายเล่ม พระเอกโดนใส่ความอีกละ รอบนี้ 2 คดีติดๆ ทั้งคนที่สำนักอักษารตายรวด 28 ศพ ทั้งหลี่โยว่ตกน้ำจนความจำเสื่อม อะไรจะโดนจัดหนักแบบนี้ ด้วยนิยายสายสุขนิยม หวังว่าเล่ม11 ปม 2 คดีนี้จะคลี่คลาย😌😌😌
ปล. นางเอกก็ทำงานหนักมาก งานชันสูตรศพก็มา 😌😌😌
โดย ซานเยวี่ยกั่ว
ในที่สุดก็อ่านมา 2 ใน 3 ของเรื่องแล้ว ใจความสำคัญก็เรื่องจัดงานแต่งงาน ทางนางเอกก็ต้อง
เตรียมสินเจ้าสาว นางอิจฉาก็ก่อกวนไปเรื่อย นางเอกของเรา แอบหึงบ้าง แต่ก็ใช้สมอง เข้าใจแต่ก็แอบเสียใจจนป่วยหนัก ก็ดีเหมือนกัน ป่วยรอบนี้ได้เปิดใจกับพระเอกซะที ยังไม่100% แต่ก็นับว่าดีกว่าเล่มก่อนๆที่ต่างคนต่างคิดเองเออเอง ถนอมน้ำใจกัน ดูแล ห่วงใย แบบไม่ถามอีกฝ่ายว่าต้องการแบบไหน
งานแต่งผ่านไปด้วยดี มีจัดการพวกกระด้างกระเดื่องบ้าง พระเอกก็ตัดขาดจ่างซุนซี แม่จะเสียดายเบี้ยดีๆในมือแต่ก็ให้นางเอกสบายใจดีกว่า
ฉากหวานมีพอสมควรให้คนอ่านชื่นใจ 10 เล่ม อ่านมา 5,000 กว่าหน้า กว่าเค้าจะได้อุ่นเตียงกัน คนอ่านช่างอดทน🤣🤣🤣
นี่ลังเลใจอีกละ ตอนแรกคิดว่าพี่ใหญ่ไม่ตาย และอยู่เบื้องหลังในเงามืด แต่อ่านเล่ม10 หรือพี่ใหญ่จะปลอมตัวเป็นท่านอ๋องหลี่หาน แววตามันปิดไม่ได้ใช่มั้ย พระเอกก็หึงจ้า หึงท่านอาสิบเอ็ดแน่ๆ
ท้ายๆเล่ม เหมือนจะมีนางอิจฉาคนใหม่โผล่มา คนนี้อยู่ในลิสต์ที่ฮ่องเต้หมายมั่นปั้นมือจะให้เป็นชายาเอกของหลี่ไท่ตั้งแต่แรกๆด้วย ไม่รู้ต่อไปจะร้ายแบบจาวซุ่นซีรึเปล่า เอาจริงจะชิงบัลลังก์พี่น้องตะวางแผนห้ำหั่นกันเองคนอ่านยังไม่หงุดหงิดเท่าเวลานางอิจฉาชอบมาเนียนพัวพันพระเอกแล้วทำให้นางเอกแอบหึงงอนเสียเสียใจ (🤣🤣🤣คนอ่านก็อินเกิ๊นส์)
ปลายเล่ม พระเอกโดนใส่ความอีกละ รอบนี้ 2 คดีติดๆ ทั้งคนที่สำนักอักษารตายรวด 28 ศพ ทั้งหลี่โยว่ตกน้ำจนความจำเสื่อม อะไรจะโดนจัดหนักแบบนี้ ด้วยนิยายสายสุขนิยม หวังว่าเล่ม11 ปม 2 คดีนี้จะคลี่คลาย😌😌😌
ปล. นางเอกก็ทำงานหนักมาก งานชันสูตรศพก็มา 😌😌😌
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 27, 2024
รีวิวเล่ม 10 ให้ 4.5ดาว
เล่มนี้คืนฟอร์มแล้ว กลับมาสนุกขึ้นแล้ว เรื่องอื่นเค้าให้พอ.หลงนอ.อะไรๆก็ยอมรักและทุ่มเทให้นอ.หมดหน้าตัก แต่เรื่องนี้ปล่าวเลยจ้า น้องอี๋อะไรๆก็ยอมพี่หลี่ไท่ ยอมจนน่าหงุดหงิดอ่ะ ทุ่มเทให้ผช.หมดหน้าตัก ผช.ทำให้ตัวเองลำบากเกือบตายก็ยังไม่ต้องง้อจ้าพร้อมเข้าใจทุกสิ่ง🙄 แล้วงอนพอ.แบบใดเค้ายังไม่ง้อเลยก็หาเหตุผลมาคืนดีกะเค้าแล้วอ่ะ ประหนึ่งว่าเข้าใจสิ่งที่หลี่ไท่ทำทุกสิ่งโดยฮีไม่ต้องอธิบาย ยกเว้นเรื่องเดียวเรื่องผญ.อ่ะนะ นอกนั้นศรีทนได้จ้าาาาา🙄 งมงายบ้าบอมาก ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตบกบาลสักทีสองที ในส่วนของแม่นั้นดีมาก เออค่อยสมเป็นแม่หน่อย ส่วนอิหานลี่นั่นตอนแรกเกลียดมากเพราะเห็นแก่ตัวเกิ๊น อ้างว่ารักแต่โอ้โห้รักแบบใดวางแผนซ้อนแผนบ้าบอโน่นนั่นจนหลูซื่อลำบากปางตาย แล้วยังๆๆๆยังกล้ามาลักพาตัวเค้าไปหวังว่าเค้าจะมีใจให้ตัวเอง โถถถถคิดได้เนาะแต่ละอย่างที่ทำ แล้วพอเค้าดีขึ้นสะเออะมาพรากลูกพรากแม่อี๊กกก นี่ยังดีนะที่เล่มนี้รู้จักกลับใจ เรียนรู้ที่จะรักให้เป็นไม่ใช่เอาแต่ตัวเอง
หานอ๋องนี่ยังไง ดีหรือไม่ดี??? ฮีคล้ายหลูจื้อแล้วยังโผล่มาตอนมีเรื่องเยอะๆด้วย ส่วนท่านย่านอ.ก็ยังไง ใช่คนปราสาทแดงไหม แล้วไม่ว่าเหตุใดๆในเรื่องต้องโยงไปปราสาทแดงแทบจะทุกอัน สรุปว่าอิปราสาทแดงนี่คืออะไรยังไง
เล่มนี้คืนฟอร์มแล้ว กลับมาสนุกขึ้นแล้ว เรื่องอื่นเค้าให้พอ.หลงนอ.อะไรๆก็ยอมรักและทุ่มเทให้นอ.หมดหน้าตัก แต่เรื่องนี้ปล่าวเลยจ้า น้องอี๋อะไรๆก็ยอมพี่หลี่ไท่ ยอมจนน่าหงุดหงิดอ่ะ ทุ่มเทให้ผช.หมดหน้าตัก ผช.ทำให้ตัวเองลำบากเกือบตายก็ยังไม่ต้องง้อจ้าพร้อมเข้าใจทุกสิ่ง🙄 แล้วงอนพอ.แบบใดเค้ายังไม่ง้อเลยก็หาเหตุผลมาคืนดีกะเค้าแล้วอ่ะ ประหนึ่งว่าเข้าใจสิ่งที่หลี่ไท่ทำทุกสิ่งโดยฮีไม่ต้องอธิบาย ยกเว้นเรื่องเดียวเรื่องผญ.อ่ะนะ นอกนั้นศรีทนได้จ้าาาาา🙄 งมงายบ้าบอมาก ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตบกบาลสักทีสองที ในส่วนของแม่นั้นดีมาก เออค่อยสมเป็นแม่หน่อย ส่วนอิหานลี่นั่นตอนแรกเกลียดมากเพราะเห็นแก่ตัวเกิ๊น อ้างว่ารักแต่โอ้โห้รักแบบใดวางแผนซ้อนแผนบ้าบอโน่นนั่นจนหลูซื่อลำบากปางตาย แล้วยังๆๆๆยังกล้ามาลักพาตัวเค้าไปหวังว่าเค้าจะมีใจให้ตัวเอง โถถถถคิดได้เนาะแต่ละอย่างที่ทำ แล้วพอเค้าดีขึ้นสะเออะมาพรากลูกพรากแม่อี๊กกก นี่ยังดีนะที่เล่มนี้รู้จักกลับใจ เรียนรู้ที่จะรักให้เป็นไม่ใช่เอาแต่ตัวเอง
หานอ๋องนี่ยังไง ดีหรือไม่ดี??? ฮีคล้ายหลูจื้อแล้วยังโผล่มาตอนมีเรื่องเยอะๆด้วย ส่วนท่านย่านอ.ก็ยังไง ใช่คนปราสาทแดงไหม แล้วไม่ว่าเหตุใดๆในเรื่องต้องโยงไปปราสาทแดงแทบจะทุกอัน สรุปว่าอิปราสาทแดงนี่คืออะไรยังไง
December 24, 2020
รีวิวรวม ๆ
เป็นการอ่าน 15 เล่ม แล้วถามตัวเองว่า เราได้อะไรจากมันบ้าง??
ทั้งเล่ม เนื่อเรื่องดำเนินอยู่ที่ นางเอก และ นางเอกอนลี่
ใครเดินห่างจากนางปุ๊บ คือ หาย
ตัวละครเยอะมาก ทั้งสำคัญ และ ไม่สำคัญ แต่เหมือนเดิมคือ
ถ้าห่างจากนางเอก คือหาย ไม่ว่าจะเด่น จะดังมาแต่ไหน
แม้กระทั่งพระเอกก็ตาม
แต่พอต้องการใช้ไอเทม ตัวละครพวกนั้นก็จะกลับมาแบบงงๆ หน่อย ๆ
และในขณะที่ ทั้งเล่มเป็นการเล่าเรื่อง ดำเนินเรื่องที่ค่อดละเอียด
ที่แทบจะเล่าทุกอย่างที่เกินขึ้น วันต่อวันของนางเอก
ปริศนาที่พยายามใส่เข้ามา โน่นนี่นั่น กลับเฉลยออกมาได้ไม่กระจ่างเท่าไหร่ บางตัวละคร บางเรื่อง ก็โดนทิ้งกลางทางไปเลย แน่นอน เพราะเดินห่างจากนางเอก
ในตอนที่อ่านนั้น บอกได้เลยว่า อ่านแล้วติด อ่านแล้วจะอยากรู้ต่อไปเรื่อย ๆ ๆ แต่พออ่านจบปุ๊บ ก็มานั่งสงสัยว่าเราอ่านอะไรไป ก็จะรู้สึกเสียเวลานิด ๆ
เอาเป็นว่า ถ้าไม่ได้ว่างมาก ก็ผ่านไปก่อนดีกว่าชุดนี้
เป็นการอ่าน 15 เล่ม แล้วถามตัวเองว่า เราได้อะไรจากมันบ้าง??
ทั้งเล่ม เนื่อเรื่องดำเนินอยู่ที่ นางเอก และ นางเอกอนลี่
ใครเดินห่างจากนางปุ๊บ คือ หาย
ตัวละครเยอะมาก ทั้งสำคัญ และ ไม่สำคัญ แต่เหมือนเดิมคือ
ถ้าห่างจากนางเอก คือหาย ไม่ว่าจะเด่น จะดังมาแต่ไหน
แม้กระทั่งพระเอกก็ตาม
แต่พอต้องการใช้ไอเทม ตัวละครพวกนั้นก็จะกลับมาแบบงงๆ หน่อย ๆ
และในขณะที่ ทั้งเล่มเป็นการเล่าเรื่อง ดำเนินเรื่องที่ค่อดละเอียด
ที่แทบจะเล่าทุกอย่างที่เกินขึ้น วันต่อวันของนางเอก
ปริศนาที่พยายามใส่เข้ามา โน่นนี่นั่น กลับเฉลยออกมาได้ไม่กระจ่างเท่าไหร่ บางตัวละคร บางเรื่อง ก็โดนทิ้งกลางทางไปเลย แน่นอน เพราะเดินห่างจากนางเอก
ในตอนที่อ่านนั้น บอกได้เลยว่า อ่านแล้วติด อ่านแล้วจะอยากรู้ต่อไปเรื่อย ๆ ๆ แต่พออ่านจบปุ๊บ ก็มานั่งสงสัยว่าเราอ่านอะไรไป ก็จะรู้สึกเสียเวลานิด ๆ
เอาเป็นว่า ถ้าไม่ได้ว่างมาก ก็ผ่านไปก่อนดีกว่าชุดนี้
May 31, 2020
เล่มนี้แต่งแล้วจ้าาา เขาได้แต่งกันแล้ววว~~~ ใครที่รอฉากเข้าหออยู่เล่มนี้พี่อ๋องจัดให้สมใจละนะ ก็รอมาไม่นานหรอกเนอะ แค่10เล่มเอ๊งงงงงง(?) แต่รับรองฟินสะใจแน่นอน ไม่งั้นคงไม่มีแฮ็ชแท็ก #หลี่ไท่ไม่อ่อนโยน อะเนอะ 55555555 เล่มนี้อ่านแล้วนอกจากจะต้องระวังน้ำตาลในเลือดพุ่งสูง ครึ่งหลังยังมีเรื่องคดีมาให้ชวนติดตามอีกด้วย การเป็นอี๋อวี้น��่ไม่ง่ายเลยจริงๆ รู้สึกว่าน้องจะเป็นยอดมนุษย์อยู่แล้ว แม้จะทำได้ไม่หมดทุกอย่างแต่ก็เกือบละ555 เริ่มจากทำสวน ปลูกผัก รักษาโรค ปรุงพิษ คัดอักษร วาดภาพ ยิงธนู เดินหมาก ขี่ม้า แกะสลัก บลาๆ ล่าสุดนี่ชันสูตรศพช่วยสืบคดีไปได้อี๊กกกก ไม่แกร่งจริงเป็นนางเอกเรื่องนี้ไม่ได้นะ 😂😂😂
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 30, 2020
ช่วงต้นของเล่มนี้ อิฉันร้องไห้จนหมอนเปียกด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจ และ คับแค้นในความนิ่งเฉยของท่านอ๋องยิ่งนัก จนอยากไห้หนูอวี้หนีไปให้พ้นๆเลย ความรู้สึกช้านัก ไม่รู้เรื่องนักก็ไม่ต้องมาสนใจกันเลย ✊🏻✊🏻✊🏻 นางมารร้ายสกุลจ่างชุนนั่นก็อีกคน หน๊อยยย~~~ แผนเยอะนักนะ
ยังดีที่ตอนหลังพระเอกรู้จักปลับปรุง รู้จักแก้ไข ไม่ทำตัวครึ่งๆกลางๆเป็นผู้ชายสาธารณะที่ใครจะแตะต้องก็ได้อีก
ยังดีที่ตอนหลังพระเอกรู้จักปลับปรุง รู้จักแก้ไข ไม่ทำตัวครึ่งๆกลางๆเป็นผู้ชายสาธารณะที่ใครจะแตะต้องก็ได้อีก
March 13, 2022
รีวิวเล่ม 10… เล่มนี้กลับมาสนุกอีกแล้ว.. พระเอกนางเอกเข้าใจกันมากขึ้น.. กลางๆเล่มเนื่อยนิดนึง กว่าจะได้ถึงพิธี.. แต่พอหลังแต่งงานและท้ายๆเล่มเริ่มสนุก เริ่มมีคดีที่พระเอกพลาดท่าให้ลุ้นบ้าง นางเอกจะช่วยสำเร็จหรือไม่..
October 13, 2020
เค้าแต่งกันแล้ววววววววว กว่าจะแต่งได้ อุปสรรคนานับประการ นี่ค้องร้องเพลงรอเล่ม 11 แระ เพราะแจ่มบอกว่าebooks จะมาสิ้นเดือน 😩
ปล ขอให้น้องอวี้เอาคืนอิ fake lotus จ่างซุนซี แบบสะใจหน่อยนะ
ปล ขอให้น้องอวี้เอาคืนอิ fake lotus จ่างซุนซี แบบสะใจหน่อยนะ
Displaying 1 - 14 of 14 reviews