Niepewność. Rozmowy o strachu i nadziei

by Agnieszka Jucewicz (Interviewer), Tomasz Kwaśniewski (Interviewer)

Pandemia koronawirusa sprawiła, że uniwersalne kwestie nadziei, tęsknoty, samotności, wyborów etycznych, a także lęku przed śmiercią i jakości relacji z najbliższymi stały się wyraźniejsze, domagające się odpowiedzi, które pozwolą nam lepiej żyć nie tylko w tej ekstremalnej sytuacji. Rozmowy Agnieszki Jucewicz i Tomasza Kwaśniewskiego z psychologami, psychoterapeutami, a nawet jednym etykiem, o tym, co się dzieje teraz z naszymi uczuciami i relacjami tworzą przestrzeń do zastanowienia się nad tymi fundamentalnymi kwestiami. Podpowiadają też sposoby na to, jak poradzić sobie emocjonalnymi trudnościami, których doświadczamy w obliczu tych pytań.

Autorzy rozmawiają z Bogdanem de Barbaro – o tym, czym jest nadzieja oraz jak ją w sobie pielęgnować; z Cezarym Żechowskim – o bliskości w czasach pandemii; z Bartłomiejem Dobroczyńskim – o tym, żeby uważać z marzeniami, o pięknie potrzebnym na złe czasy oraz o tęsknocie; z Danutą Golec – o tym, jak radzić sobie z niepewnością; z Pawłem Holasem – o współczuciu dla samego siebie; z Andrzejem Lederem – o lęku przed śmiercią; z etykiem Pawłem Łukowem – o tym, kiedy trzeba wybierać, czyli o etyce lekarskiej w czasie pandemii; z Beatą Wójcik – o tym, że młodzi mają trudniej, czyli o nastolatkach z dala od świata; z Jerzym Pawlikiem - o relacji dorosłych dzieci z rodzicami; z Anną Król-Kuczkowską – o traumie; z Julianne Holt-Lunstad - o epidemii zwanej samotnością i o tym, że posiadanie słabych więzi jest groźniejsze dla zdrowia niż otyłość; z sir Simonem Wesselyem o wpływie kwarantanny na psychikę i o tym, czy doświadczymy "zespołu pokoronawirusowego".

300 pages, Paperback

First published June 17, 2020

Reviews

[Z książką do łóżka · Rating 3 out of 5]

„Niepewność” to zbiór czternastu wywiadów z psychoterapeutami, psychologami, psychiatrami, neurobiologami oraz filozofami przeprowadzonymi przez Agnieszkę Jucewicz i Tomasza Kwaśniewskiego. Dziesięć z nich zostało przeprowadzonych po pojawieniu się koronawirusa (marzec-kwiecień), a pozostałe cztery wykonano jeszcze przed rozpoczęciem pandemii. Całość skupia się na aspektach psychologicznych doświadczanych obecnie wydarzeń, przede wszystkim na strachu, samotności, pokorze, współczuciu, bliskości, postrzeganiu, śmierci, relacjach. Podejmuje się wyjaśnienia uczuć, które teraz nam towarzyszą i z którymi sobie nie radzimy. Mnie osobiście na zmianę napawała lękiem i spokojem. Z jednej strony poczułam, że nie tylko ja w ten sposób odbieram daną sytuację, dzięki czemu odczułam przynależność do części społeczeństwa. Zmniejszyło się poczucie samotności, pojawiło się współczucie dla grup, których wcześniej nie rozumiałam (poświęcono cały wywiad dzieciom, które równie mocno przeżywają to co się dzieje – niekoniecznie cieszą się z długich wakacji). Jednocześnie zaczęłam czuć lęk o przyszłość, choć wcześniej nie myślałam o tym jako o czymś, co jest niepewne i aż tak kruche. Raczej skupiałam się na teraźniejszości, co autorzy wywiadów nazwaliby zapewne wypieraniem. Bardzo współodczuwałam rozdział o rodzicach, cierpiałam przy rozdziale o pogłębiających się chorobach psychicznych. Już wcześniej zaczęłam odczuwać współodpowiedzialność za nasze społeczeństwo, które w obliczu wirusa jest bezbronne, a ta książka utwierdziła mnie tylko w tym, że często postępuję dobrze. Jeśli się boisz – przeczytaj. Jeśli się nie boisz – przeczytaj tym bardziej.

[Life_substitute · Rating 4 out of 5]

"Poznanie czyjejś perspektywy, niekoniecznie takiej, z którą się zgadzamy, bywa kojące. Pozwala zobaczyć, że można tę sytuację przeżywać na różne sposoby, a przede wszystkim, że w ogóle da się ją jakoś opisać. To daje nadzieję."
Nasza rzeczywistość zmieniła się o 360 stopni i nie mamy pojęcia kiedy i czy wszystko wróci do równowagi, więc nic dziwnego, że czasami trudno nam się odnaleźć i że zaczynamy odczuwać wiele różnych emocji takich jak lęk, samotność czy niepewność. Ta książka to zbiór wywiadów z psychologami, psychiatrami i psychoterapeutami, którzy próbują nam pomóc zaakceptować i oswoić te wszystkie niepokojące uczucia, tłumaczą jak zmieniają się nasze relacje międzyludzkie, a także snują rozważania o długofalowych skutkach pandemii. Co ważne, całość nie ma charakteru pouczającego, wprost przeciwnie czytając odnosimy wrażenie, że przysłuchujemy się rozmowie przyjaciół. Bardzo przyjemna i wbrew pozorom lekka lektura.

[Zuzanna Lyko]

Mało wciągająca, dużo słabsza od „Czując” Pani Jucewicz. Dlatego odkładam, może kiedyś wrócę

[klaudia kulawiak · Rating 3 out of 5]

nw druga połowa lepsza