What do you think?
Rate this book
خیابان کاتالین
خیابان کاتالین، اثر ماگدا سابو، نخستین بار در سال ۱۹۶۹ در مجارستان منتشر شد و در سال ۲۰۱۷ با ترجمهٔ لن ریکس به دست انتشارات نیویورک ریویو بوکس به زبان انگلیسی منتشر شد. این کتاب در سال ۲۰۰۷ برندهٔ جایزهٔ «سهوِن» بهترین رمان اروپایی شد و در سال ۲۰۱۸ برنده «جایزه ترجمه پن» شد.
ماگدا سابو در خیابان کاتالین روابط انسانی را در تصویری بزرگ روایت میکند و سرنوشت سه خانواده را، که زمانی در خیابان کاتالین در شهر بوداپست همسایههای دیواربهدیوار هم بودند، در طول سه دههٔ متلاطم تاریخی به تصویر میکشد. (نیویورک تایمز)
ماهیت گمراهکنندهٔ زمان همراه با خطاها و گسستها و سکوتها مضمون مسلط رمان است که در دو بخش «جاها» و «آنات و برشهایی از اتفاقات» به قلم درآمده است. (آیریشتایمز)
رمان سابو عمیقا در معنای وطن یا زندگی در وطن غور میکند، در جهانی که این مفهوم در آن فرو میپاشد و به ویرانهٔ خود بدل میشود. (اندرو مارتینو)
ماگدا سابو در خیابان کاتالین روابط انسانی را در تصویری بزرگ روایت میکند و سرنوشت سه خانواده را، که زمانی در خیابان کاتالین در شهر بوداپست همسایههای دیواربهدیوار هم بودند، در طول سه دههٔ متلاطم تاریخی به تصویر میکشد. (نیویورک تایمز)
ماهیت گمراهکنندهٔ زمان همراه با خطاها و گسستها و سکوتها مضمون مسلط رمان است که در دو بخش «جاها» و «آنات و برشهایی از اتفاقات» به قلم درآمده است. (آیریشتایمز)
رمان سابو عمیقا در معنای وطن یا زندگی در وطن غور میکند، در جهانی که این مفهوم در آن فرو میپاشد و به ویرانهٔ خود بدل میشود. (اندرو مارتینو)
368 pages, Paperback
First published January 1, 1969
272 people are currently reading
8101 people want to read
About the author
Magda Szabó
79 books1,171 followersMagda Szabó was a Hungarian writer, arguably Hungary's foremost female novelist. She also wrote dramas, essays, studies, memories and poetry.
Born in Debrecen, Szabó graduated at the University of Debrecen as a teacher of Latin and of Hungarian. She started working as a teacher in a Calvinist all-girl school in Debrecen and Hódmezővásárhely. Between 1945 and 1949 she was working in the Ministry of Religion and Education. She married the writer and translator Tibor Szobotka in 1947.
She began her writing career as a poet, publishing her first book Bárány ("Lamb") in 1947, which was followed by Vissza az emberig ("Back to the Human") in 1949. In 1949 she was awarded the Baumgarten Prize, which was--for political reasons--withdrawn from her on the very day it was given. She was dismissed from the Ministry in the same year.
During the establishment of Stalinist rule from 1949 to 1956, the government did not allow her works to be published. Since her unemployed husband was also stigmatized by the communist regime, she was forced to teach in an elementary school during this period.
Her first novel, Freskó ("Fresco"), written in these years was published in 1958 and achieved overwhelming success among readers. Her most widely read novel, Abigél ("Abigail", 1970), is an adventure story about a schoolgirl boarding in eastern Hungary during the war.
She received several prizes in Hungary, and her works have been published in 42 countries. In 2003, she was the winner of the French literary prize Prix Femina Étranger for the best foreign novel.
Her novel Abigél was popularized through a much-loved television series in 1978. Abigél was also chosen as the sixth most popular novel at the Hungarian version of Big Read. Her three other novels that were in the top 100 are Für Elise , An Old-Fashioned Story , and The Door .
Born in Debrecen, Szabó graduated at the University of Debrecen as a teacher of Latin and of Hungarian. She started working as a teacher in a Calvinist all-girl school in Debrecen and Hódmezővásárhely. Between 1945 and 1949 she was working in the Ministry of Religion and Education. She married the writer and translator Tibor Szobotka in 1947.
She began her writing career as a poet, publishing her first book Bárány ("Lamb") in 1947, which was followed by Vissza az emberig ("Back to the Human") in 1949. In 1949 she was awarded the Baumgarten Prize, which was--for political reasons--withdrawn from her on the very day it was given. She was dismissed from the Ministry in the same year.
During the establishment of Stalinist rule from 1949 to 1956, the government did not allow her works to be published. Since her unemployed husband was also stigmatized by the communist regime, she was forced to teach in an elementary school during this period.
Her first novel, Freskó ("Fresco"), written in these years was published in 1958 and achieved overwhelming success among readers. Her most widely read novel, Abigél ("Abigail", 1970), is an adventure story about a schoolgirl boarding in eastern Hungary during the war.
She received several prizes in Hungary, and her works have been published in 42 countries. In 2003, she was the winner of the French literary prize Prix Femina Étranger for the best foreign novel.
Her novel Abigél was popularized through a much-loved television series in 1978. Abigél was also chosen as the sixth most popular novel at the Hungarian version of Big Read. Her three other novels that were in the top 100 are Für Elise , An Old-Fashioned Story , and The Door .
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 655 reviews
August 25, 2023
خیابان کاتالین یک اثر مبهوت کننده وشگفت انگیز از خانم ماگدا سابوست که تاریخ مجارستان و شهر بوداپست و مردمان آن را در سه برهه پر ماجرا و خونین نشان می دهد .
خانم سابو برخلاف کتاب در ، در خیابان کاتالین بیشتر به حوادث و اتفاقات سیاسی می پردازد و اثرات آن را بر سه خانواده نشان می دهد ، دوره اول زمان صلح و زندگی عادی و بدون استرس کاراکترهای کتاب هست و مجالی ایست برای خواننده تا با سه خانواده و خانه خیابان کاتالین که مانند بهشت و سرزمین آرزوهای آنهاست آشنا شود .
زمان دوم هنگامی ایست که جنگ دوم به مرزهای مجارستان و شهر بوداپست می رسد و اثرات خرد کننده خود را بر جا می گذارد ، فاجعه ای برای یکی از خانواده ها رخ می دهد که هیچ گاه فراموش و کم رنگ نمی شود .
زمان سوم هم پس از استقرار حکومت کمونیستی در مجارستان و راندن ساکنان خیابان کاتالین از خانه خود و زندگی اشتراکی آنان در یک آپارتمان است که منظره ای هم به همان خانه قدیمی وبهشت آرزوهای آنان دارد .
زاویه دید کتاب گاهی اول شخص ایرن و زمانی هم روایت سوم شخص غایبی ایست که تمرکز زیادی روی بلینت دارد ، زمانی هم شخصی از دنیای مردگان روایات خود را از زندگی قهرمان های کتاب می گوید ، افرادی که پس از آن فاجعه زندگیشان سرد و تاریک شده است .
کتاب خیابان کاتالین با زمان ها و راویان مختلف کتاب نسبتا سخت خوانی ایست و همین امر مرا واداشت که آنرا دو بار پشت سر هم بخوانم ، کتاب شروع تکان دهنده ای دارد ، آغازی که در اصل پایان کتاب است و نویسنده با کمک ذهن خلاق خود و روایت غیر خطی داستان ، آنرا در اول کتاب نگاشته است .
بدون شک گذشته مهمترین شخصیت و کاراکتر کتاب است ، گذشته حضور پر رنگ و سنگین و اثر گذار در تمام لحظات زندگی افراد داستان دارد ، دست انتفام گذشته است که داستان را به جلو می برد .
در پایان کتاب خیابان کاتالین اثری ایست دوست داشتنی و فراموش نشدنی ، با وجود فضای سرد و تاریک آن .
خانم سابو برخلاف کتاب در ، در خیابان کاتالین بیشتر به حوادث و اتفاقات سیاسی می پردازد و اثرات آن را بر سه خانواده نشان می دهد ، دوره اول زمان صلح و زندگی عادی و بدون استرس کاراکترهای کتاب هست و مجالی ایست برای خواننده تا با سه خانواده و خانه خیابان کاتالین که مانند بهشت و سرزمین آرزوهای آنهاست آشنا شود .
زمان دوم هنگامی ایست که جنگ دوم به مرزهای مجارستان و شهر بوداپست می رسد و اثرات خرد کننده خود را بر جا می گذارد ، فاجعه ای برای یکی از خانواده ها رخ می دهد که هیچ گاه فراموش و کم رنگ نمی شود .
زمان سوم هم پس از استقرار حکومت کمونیستی در مجارستان و راندن ساکنان خیابان کاتالین از خانه خود و زندگی اشتراکی آنان در یک آپارتمان است که منظره ای هم به همان خانه قدیمی وبهشت آرزوهای آنان دارد .
زاویه دید کتاب گاهی اول شخص ایرن و زمانی هم روایت سوم شخص غایبی ایست که تمرکز زیادی روی بلینت دارد ، زمانی هم شخصی از دنیای مردگان روایات خود را از زندگی قهرمان های کتاب می گوید ، افرادی که پس از آن فاجعه زندگیشان سرد و تاریک شده است .
کتاب خیابان کاتالین با زمان ها و راویان مختلف کتاب نسبتا سخت خوانی ایست و همین امر مرا واداشت که آنرا دو بار پشت سر هم بخوانم ، کتاب شروع تکان دهنده ای دارد ، آغازی که در اصل پایان کتاب است و نویسنده با کمک ذهن خلاق خود و روایت غیر خطی داستان ، آنرا در اول کتاب نگاشته است .
بدون شک گذشته مهمترین شخصیت و کاراکتر کتاب است ، گذشته حضور پر رنگ و سنگین و اثر گذار در تمام لحظات زندگی افراد داستان دارد ، دست انتفام گذشته است که داستان را به جلو می برد .
در پایان کتاب خیابان کاتالین اثری ایست دوست داشتنی و فراموش نشدنی ، با وجود فضای سرد و تاریک آن .
December 19, 2024
«دریافته بودند که تفاوت میان زندهها و مردهها صرفا تفاوتی کیفی است، تفاوتی که چندان به حساب نمیآید؛ و پی برده بودند که در زندگی هرکس تنها یک نفر هست که آدم نامش را در لحظهی مرگ فریاد میزند.»
خیابان کاتالین، داستان زندگی سه خانواده رو روایت میکنه که در همسایگی هم، در بوداپست قبل از جنگ جهانی دوم زندگی میکنن و روابط نزدیک و صمیمانهای با هم دارن. بعد از شروع جنگ زندگی این سه خانواده از هم فرو میپاشه، مجارستان توسط نازیها اشغال میشه و تمام اعضای یکی از این سه خانواده که یهودی هستن کشته میشن، پس از جنگ هم رژیم کمونیستی، اونها رو مجبور به ترک خونههای خیابان کاتالین و زندگی در یک آپارتمان کوچک و محقر میکنه. خیابان کاتالین تبدیل میشه به بهشت گمشده شخصیتها و نمادی از کودکی و زندگی از دسترفتهشون. دیگه هیچچیز درباره زندگی اونها مثل گذشته نیست، و تضاد بین زندگیای که باید وجود میداشت با زندگیای که وجود داره، غیرقابلتحمله.
روایت رمان خطی نیست و اتفاقات از زوایای دید متعدد نشون داده میشه، اوایل کتاب سردرگم میشید و نمیفهمید که چی به چیه، ولی بعدش همهچی سر جای خودش میشینه و متوجه میشید که اتفاقا چه شروع و روایت قدرتمندی داشته کتاب.
من کتابهای زیادی در مورد جنگ جهانی دوم خوندم، اما هیچکدوم به اندازه این کتاب مبهوتم نکرده بود، در این کتاب حرفی از خود جنگ، اردوگاهها، جبههها و وحشت نیست، بلکه تمرکز روی شخصیتهاست، روی تبعات جنگ، روی پرداخت ظریف و دقیق از ضرباتی که به روح تکتک شخصیتها وارد میشه.
سابو میخواد بهمون نشون بده که، وقتی دنیای ما از هم فرو میپاشه، مردگان برامون زندهتر از زندگی میشن، که آثار بعضی ضربهها، هرگز بهطور کامل از بین نمیرن. میخواد بهمون روابط خانوادگی رو، شکنندگی عشق رو و ماهیت خیانت رو نشون بده. و شاید هم فقط میخواد یه آینه مقابل زندگیامون قرار بده تا ببینیم چقدر از اتفاقات این زندگی، تحت کنترل ماست.
وقتی رمان «در» رو تموم کردم هم، چنین حسی داشتم؛ آمیزهای از بهت و حیرت و تحسین. خاص و متفاوت بود و البته تأثیرگذار، خیلی زیاد دوستش داشتم و خوندنش رو بهشدت توصیه میکنم.
خیابان کاتالین، داستان زندگی سه خانواده رو روایت میکنه که در همسایگی هم، در بوداپست قبل از جنگ جهانی دوم زندگی میکنن و روابط نزدیک و صمیمانهای با هم دارن. بعد از شروع جنگ زندگی این سه خانواده از هم فرو میپاشه، مجارستان توسط نازیها اشغال میشه و تمام اعضای یکی از این سه خانواده که یهودی هستن کشته میشن، پس از جنگ هم رژیم کمونیستی، اونها رو مجبور به ترک خونههای خیابان کاتالین و زندگی در یک آپارتمان کوچک و محقر میکنه. خیابان کاتالین تبدیل میشه به بهشت گمشده شخصیتها و نمادی از کودکی و زندگی از دسترفتهشون. دیگه هیچچیز درباره زندگی اونها مثل گذشته نیست، و تضاد بین زندگیای که باید وجود میداشت با زندگیای که وجود داره، غیرقابلتحمله.
روایت رمان خطی نیست و اتفاقات از زوایای دید متعدد نشون داده میشه، اوایل کتاب سردرگم میشید و نمیفهمید که چی به چیه، ولی بعدش همهچی سر جای خودش میشینه و متوجه میشید که اتفاقا چه شروع و روایت قدرتمندی داشته کتاب.
من کتابهای زیادی در مورد جنگ جهانی دوم خوندم، اما هیچکدوم به اندازه این کتاب مبهوتم نکرده بود، در این کتاب حرفی از خود جنگ، اردوگاهها، جبههها و وحشت نیست، بلکه تمرکز روی شخصیتهاست، روی تبعات جنگ، روی پرداخت ظریف و دقیق از ضرباتی که به روح تکتک شخصیتها وارد میشه.
سابو میخواد بهمون نشون بده که، وقتی دنیای ما از هم فرو میپاشه، مردگان برامون زندهتر از زندگی میشن، که آثار بعضی ضربهها، هرگز بهطور کامل از بین نمیرن. میخواد بهمون روابط خانوادگی رو، شکنندگی عشق رو و ماهیت خیانت رو نشون بده. و شاید هم فقط میخواد یه آینه مقابل زندگیامون قرار بده تا ببینیم چقدر از اتفاقات این زندگی، تحت کنترل ماست.
وقتی رمان «در» رو تموم کردم هم، چنین حسی داشتم؛ آمیزهای از بهت و حیرت و تحسین. خاص و متفاوت بود و البته تأثیرگذار، خیلی زیاد دوستش داشتم و خوندنش رو بهشدت توصیه میکنم.
November 10, 2023
فرآیند پیر شدن آدمها به چیزی که رمانها یا کتابهای پزشکی درباره پیر شدن میگویند ربط چندانی ندارد. صفحه ۱۹ کتاب
وحشتناکترین چیز در مورد از دست رفتن جوانی آن چیزهایی نیست که آدم از دست میدهد، بلکه آن چیزی است که به او داده میشود. نه خردمندی؛ و نه آسودگی. نه قوهی تمیز بی عیب و نقص نه آرامش. بلکه فقط آگاهی از فروپاشی همگانی. صفحه ۲۰ کتاب
همه چیز درنهایت باز هم تکرار میشود، روزهای زندگی و خاطرات گذشته کنار هم قرار میگیرند، درست مثل شیشهای که وقتی روی آینهای قرار میگیرد مثل همان آینه عمل میکند. صفحهی ۹۷ کتاب
آن موقع این را نمیدانستم که بعضیها خیلی قبل از مرگ واقعیشان میمیرند. حتی چنین تصوری هم نداشتم که آخرین بار که آنها را دیدهای ممکن است آخرین باری بوده باشد که به راستی زنده بودهاند. صفحه ۱۴۷ کتاب
وحشتناکترین چیز در مورد از دست رفتن جوانی آن چیزهایی نیست که آدم از دست میدهد، بلکه آن چیزی است که به او داده میشود. نه خردمندی؛ و نه آسودگی. نه قوهی تمیز بی عیب و نقص نه آرامش. بلکه فقط آگاهی از فروپاشی همگانی. صفحه ۲۰ کتاب
همه چیز درنهایت باز هم تکرار میشود، روزهای زندگی و خاطرات گذشته کنار هم قرار میگیرند، درست مثل شیشهای که وقتی روی آینهای قرار میگیرد مثل همان آینه عمل میکند. صفحهی ۹۷ کتاب
آن موقع این را نمیدانستم که بعضیها خیلی قبل از مرگ واقعیشان میمیرند. حتی چنین تصوری هم نداشتم که آخرین بار که آنها را دیدهای ممکن است آخرین باری بوده باشد که به راستی زنده بودهاند. صفحه ۱۴۷ کتاب
September 6, 2020
I took 5 pages of notes on Katalin Street (‘Katalin’ is Hungarian for ‘Catherine’). With some books I can speed-read through. That is impossible for me to do with works by Magda Szabó. You’ll miss things if you read too quickly. Szabó does not include worthless minutiae in her novels…and there are no unnecessary characters…and her prose is polished (but then kudos to the translator also, Len Rix).
I was going to give this novel 3 stars, but after taking more notes after I had finished the book (because there were still some things I did not grasp upon reading the final page), I give it 3.5 stars. Which rounded up is 4 stars. 😊 The writing as I said was polished…. crystal clear…beautiful. A large part of the novel in terms of story line was pitch perfect. But then I felt at a certain point the story could have ended right then and there and should have ended there, and it would have been a great story (5 stars for me). But then she added another “ending” and then another “ending” and my enthusiasm was diminishing because it just started to get to be too much—not too long (it’s only 233 pages), just some additional twists to the story that I thought could have been left out. But that’s just my opinion…
I must say the novel held my attention throughout. I very much liked the structure of the novel. It was broken into two main sections (PLACES [ PP. 1-40] and MOMENTS AND EPISODES [PP. 41-233]). The narration of the novel is either the third person narrator Szabó or Irén (in the first person). The novel goes from 1934 to 1968. The last section of the book, MOMENTS AND EPISODES, is divided into chapters titled with the years 1934, 1944, 1952, 1956, 1961 and 1968.
Synopsis (taken from back cover): In prewar Budapest three families live side by side on gracious Katalin Street, their lives closely intertwined. A game is played by the four children in which Bálint, the promising son of the Major, invariably chooses Irén Ekeles, the headmaster’s dutiful elder daughter, over her younger sister, the scatterbrained Blanka, and little Henriette Held, the daughter of the Jewish dentist. Their lives are torn apart of 1944 by the German occupation, which only the Ekeles family survives intact. The postwar regime relocates them to a cramped Soviet-style apartment and they struggle to come to terms with social and political change, personal loss, and unstated feelings of guilt over the deportation of the Held parents and the death of their little Henriette, who had been left in their protection. But the girl survives in a miasmal afterlife, and reappears at key moments as a mute witness to the inescapable power of past events.
I hope this is not the final work of hers that I read. She wrote some 16 novels, but only 4 of them to date are widely available and have been translated into English and I’ve read them all. So unless or until the New York Review of Books (or some other publisher) publishes more of her works, then I’m stuck. Here are her books translated into English:
• Iza’s Ballad, 1963, translated by George Szirtes in 2014, published by Harvill Secker 2014 and NYRB 2016 with Introduction by George Szirtes (I gave it 5 stars)
• Katalin Street, 1969, translated by Len Rix in 2017, published by NYRB 2017
• Abigail, 1970, translated by Len Rix in 2020, published by NYRB 2020 with Introduction by Len Rix, 2019 (I gave it 5 stars)
• The Door, 1987, translated by Len Rix in 2005, published by Harvill Secker in 2005 and by NYRB 2005 with Introduction by Ali Smith, 2005, rated as one of the best 10 books by the NY Times Book Review in 2015 (I gave it 5 stars)
Actually she did have an earlier work published by Knopf and Jonathan Cape in 1963 but it is extremely scarce, The Fawn (translated by Kathleen Szasz).
Notes:
• Katalin (Hungarian for Catherine) was a winner of the 2007 Prix Cevennes for Best European novel.
• Here is a bio of Magda Szabó: https://en.wikipedia.org/wiki/Magda_S...
• This is interesting in that it lists all of Magda Szabo’s works up to 2000: https://web.archive.org/web/200508260...
• This says that Katalin Street was translated prior to the NYRB edition: Katalin Street, first translated by Agnes Farkas Smith (Kids 4 Kids, 2005)
Reviews:
https://web.archive.org/web/202005300...
Very nice review but reveals too much…consider reading after reading the book: https://www.nytimes.com/2017/11/10/bo...
https://www.irishtimes.com/culture/bo...
https://tonysreadinglist.wordpress.co...
https://www.cleavermagazine.com/katal...
(not so much a review but a writer’s quest to find the real Katalin Street, from Guernica Magazine): https://www.guernicamag.com/looking-f...
I was going to give this novel 3 stars, but after taking more notes after I had finished the book (because there were still some things I did not grasp upon reading the final page), I give it 3.5 stars. Which rounded up is 4 stars. 😊 The writing as I said was polished…. crystal clear…beautiful. A large part of the novel in terms of story line was pitch perfect. But then I felt at a certain point the story could have ended right then and there and should have ended there, and it would have been a great story (5 stars for me). But then she added another “ending” and then another “ending” and my enthusiasm was diminishing because it just started to get to be too much—not too long (it’s only 233 pages), just some additional twists to the story that I thought could have been left out. But that’s just my opinion…
I must say the novel held my attention throughout. I very much liked the structure of the novel. It was broken into two main sections (PLACES [ PP. 1-40] and MOMENTS AND EPISODES [PP. 41-233]). The narration of the novel is either the third person narrator Szabó or Irén (in the first person). The novel goes from 1934 to 1968. The last section of the book, MOMENTS AND EPISODES, is divided into chapters titled with the years 1934, 1944, 1952, 1956, 1961 and 1968.
Synopsis (taken from back cover): In prewar Budapest three families live side by side on gracious Katalin Street, their lives closely intertwined. A game is played by the four children in which Bálint, the promising son of the Major, invariably chooses Irén Ekeles, the headmaster’s dutiful elder daughter, over her younger sister, the scatterbrained Blanka, and little Henriette Held, the daughter of the Jewish dentist. Their lives are torn apart of 1944 by the German occupation, which only the Ekeles family survives intact. The postwar regime relocates them to a cramped Soviet-style apartment and they struggle to come to terms with social and political change, personal loss, and unstated feelings of guilt over the deportation of the Held parents and the death of their little Henriette, who had been left in their protection. But the girl survives in a miasmal afterlife, and reappears at key moments as a mute witness to the inescapable power of past events.
I hope this is not the final work of hers that I read. She wrote some 16 novels, but only 4 of them to date are widely available and have been translated into English and I’ve read them all. So unless or until the New York Review of Books (or some other publisher) publishes more of her works, then I’m stuck. Here are her books translated into English:
• Iza’s Ballad, 1963, translated by George Szirtes in 2014, published by Harvill Secker 2014 and NYRB 2016 with Introduction by George Szirtes (I gave it 5 stars)
• Katalin Street, 1969, translated by Len Rix in 2017, published by NYRB 2017
• Abigail, 1970, translated by Len Rix in 2020, published by NYRB 2020 with Introduction by Len Rix, 2019 (I gave it 5 stars)
• The Door, 1987, translated by Len Rix in 2005, published by Harvill Secker in 2005 and by NYRB 2005 with Introduction by Ali Smith, 2005, rated as one of the best 10 books by the NY Times Book Review in 2015 (I gave it 5 stars)
Actually she did have an earlier work published by Knopf and Jonathan Cape in 1963 but it is extremely scarce, The Fawn (translated by Kathleen Szasz).
Notes:
• Katalin (Hungarian for Catherine) was a winner of the 2007 Prix Cevennes for Best European novel.
• Here is a bio of Magda Szabó: https://en.wikipedia.org/wiki/Magda_S...
• This is interesting in that it lists all of Magda Szabo’s works up to 2000: https://web.archive.org/web/200508260...
• This says that Katalin Street was translated prior to the NYRB edition: Katalin Street, first translated by Agnes Farkas Smith (Kids 4 Kids, 2005)
Reviews:
https://web.archive.org/web/202005300...
Very nice review but reveals too much…consider reading after reading the book: https://www.nytimes.com/2017/11/10/bo...
https://www.irishtimes.com/culture/bo...
https://tonysreadinglist.wordpress.co...
https://www.cleavermagazine.com/katal...
(not so much a review but a writer’s quest to find the real Katalin Street, from Guernica Magazine): https://www.guernicamag.com/looking-f...
April 18, 2021
As a general rule, I am not a "completist," needing to read everything ever written by an author that I admire, but I have to make an exception for Magda Szabo. This is my third novel by her, with one more translated book yet to go, until more are published in English. Once again, I am in awe. Her characters are so complex, her plots so layered, the non-linear chain of events revealing some secrets, and keeping others hidden, that the books are not quick and amusing, but take some work and thought to get to the heart of them. Not a wasted word or throw away scene to be found, so you have to pay attention.
This story concerns three families living side by side in pre-WWII Budapest, how the war affects them, and the lives of those that remain in the years beyond. Powerful and stark and beautiful. No wonder Szabo is considered a national treasure in her native Hungary.
This story concerns three families living side by side in pre-WWII Budapest, how the war affects them, and the lives of those that remain in the years beyond. Powerful and stark and beautiful. No wonder Szabo is considered a national treasure in her native Hungary.
June 6, 2021
تفاوت اصلی این کتاب با تمام داستانهایی که درباره جنگ و انقلاب نوشته شدند اینه که بدون اینکه ازشون بطور مستقیم حرف بزنه، تاثیر عجیب و هولناکی که روی زندگی آدمها میذاره رو شرح میده.
به جز اطلاعاتی که مترجم ابتدای کتاب از حوادث مربوط به دهه چهل، پنجاه و شصت در مجارستان میده، ما چیز زیادی ازشون تو کتاب نمیشنویم. اما با این وجود سایهی جنگ و انقلاب عین یه گودال تاریک تمام آدمهای قصه رو به سمت خودش میکشه و به انتهای ناامیدی می بره.
این کتاب اولین کتابی بود که از ماگدا سابو میخوندم و چقدر قلمشو دوست داشتم. روایت خطی نیست و ذره ذره سرگذشت سه خانواده که باهم در خیابان کاتالین همسایهاند رو تعریف میکنه. راوی ها تغییر میکنند و البته بنظرم سابو در توصیف احساسات و روحیات شخصیتهای داستان شاهکار کرده!
فصل اول داستان رو بعد از تموم شدنش دوباره خوندم و انگار شروع در حقیقت پایانه؛ گذشته اصلیترین بخش زندگی آدمهای خیابان کاتالینه، چیزی که تا انتها به هم پیوندشون میده.
فصلی که از بلانکا حرف میزنه و فریادش رو به ساحل وقتی میگه: برف، یخ! قلبم رو عجیب به درد آورد.. بلانکای محبوب و دوست داشتنی من..
غمگین، جذاب و درگیرکننده بود و قطعا بازم از ماگدا سابو میخونم.
به جز اطلاعاتی که مترجم ابتدای کتاب از حوادث مربوط به دهه چهل، پنجاه و شصت در مجارستان میده، ما چیز زیادی ازشون تو کتاب نمیشنویم. اما با این وجود سایهی جنگ و انقلاب عین یه گودال تاریک تمام آدمهای قصه رو به سمت خودش میکشه و به انتهای ناامیدی می بره.
این کتاب اولین کتابی بود که از ماگدا سابو میخوندم و چقدر قلمشو دوست داشتم. روایت خطی نیست و ذره ذره سرگذشت سه خانواده که باهم در خیابان کاتالین همسایهاند رو تعریف میکنه. راوی ها تغییر میکنند و البته بنظرم سابو در توصیف احساسات و روحیات شخصیتهای داستان شاهکار کرده!
فصل اول داستان رو بعد از تموم شدنش دوباره خوندم و انگار شروع در حقیقت پایانه؛ گذشته اصلیترین بخش زندگی آدمهای خیابان کاتالینه، چیزی که تا انتها به هم پیوندشون میده.
فصلی که از بلانکا حرف میزنه و فریادش رو به ساحل وقتی میگه: برف، یخ! قلبم رو عجیب به درد آورد.. بلانکای محبوب و دوست داشتنی من..
غمگین، جذاب و درگیرکننده بود و قطعا بازم از ماگدا سابو میخونم.
April 17, 2024
«جبر دور بودن از خانه جبری ظالمانه بود.یک جورهایی تحمل این وضعیت را نداشت. درواقع بیشتر وقت ها این رنج و ناراحتی جمعی و دوطرفه بود. ولی آنها دور هم مینشستند و حرف میزدند، چون واضح بود که بدون یکدیگر نمیتوانند زندگی را تاب بیاورند. برای تحمل وزن تصاویری که موقع حرف زدن برایشان تداعی میشد کم بودند؛ دل تنگی برای کسانی که مرده بودند برایشان دردناک بود و کم کم حال و هوای اتاق سنگین میشد و به نظر میرسید مثل سقفی که فرو بریزد، روی سرشان آوار میشود. چیزی نمیگذشت که میفهمیدند کارشان بیهوده است؛ اما از آنجا که هنوز با این موضوع کنار نیامده بودند باز این کار را تکرار میکردند. امیدوار بودند که با آویختن به هم و گرفتن دست همدیگر و انتخاب درست کلمات، راهی به بیرون از هزارتو بیابند و یک جورهایی به خانه بازگردند.»
حدودا هشتاد صفحهی اولش خیلی گنگ پیش میره. اصلا نمیتونی بفهمی داستان از چه زاویه ای داره روایت میشه و اصلا چی شده که اینجوری شده. تو میمونی و کلی سوال بیجواب. اول فکر میکردم مشکل از منه و آمادگی ذهنی لازم رو برای خوندش ندارم. تصمیم داشتم کنارش بذارم و چه خوب شد که این کار رو نکردم.
وقتی کتاب رو تموم کردم، برگشتم و صفحات اولیه رو خوندم و اونجا بود که فهمیدم چه شروع قدرتمند و فوق العاده ای داره!
درحال حاضر واقعا نمیتونم کلماتی که باهاشون این کتاب رو توصیف کنم، پیدا کنم. نمیدونم چه جوری از حسی که به این کتاب دارم بگم. تا به حال چنین چیزی نخوندم. تا به حال چنین حسی نداشتم.
حدودا هشتاد صفحهی اولش خیلی گنگ پیش میره. اصلا نمیتونی بفهمی داستان از چه زاویه ای داره روایت میشه و اصلا چی شده که اینجوری شده. تو میمونی و کلی سوال بیجواب. اول فکر میکردم مشکل از منه و آمادگی ذهنی لازم رو برای خوندش ندارم. تصمیم داشتم کنارش بذارم و چه خوب شد که این کار رو نکردم.
وقتی کتاب رو تموم کردم، برگشتم و صفحات اولیه رو خوندم و اونجا بود که فهمیدم چه شروع قدرتمند و فوق العاده ای داره!
درحال حاضر واقعا نمیتونم کلماتی که باهاشون این کتاب رو توصیف کنم، پیدا کنم. نمیدونم چه جوری از حسی که به این کتاب دارم بگم. تا به حال چنین چیزی نخوندم. تا به حال چنین حسی نداشتم.
September 29, 2017
In everyone’s life there is only one person whose name can be cried out in the moment of death.
Katalin Street is a strange little book. It’s easy at first to succumb to sentiments of “This is not as good as The Door” (or Iza’s Ballad, for that matter, which I happened to love even more). Admittedly, the first 30-40 pages were a bit confusing, as many reviewers said, and I wasn’t immediately captivated as I anticipated I might be; but the middle portion, oh, with Blanka’s exile and Henriette’s death* - suddenly my heart is in my throat and we’re in the thick of the dark, hollow, sadness that is Szabo’s writing. I would not have thought that a major character that is a spirit/ghost would work for me, but this is a story about the aftermath of war and the way it leaves people gutted and lost, and nothing could have been more apt .
But no one had told them that the most frightening thing of all about the loss of youth is not what is taken away but what is granted in exchange. Not wisdom. Not serenity. Not sound judgment or tranquility. Only the awareness of universal disintegration.
We reach no absolution or clarity in the end. This is not a book about hope; this is Europe during WWII. We don’t get over these things. The most alive person was the dead girl - Szabo was that kind of writer.
We set off, and I knew that never again, as long as we lived, would I really be myself, and that what had happened, and was going to happen, would be meaningless, pointless, and far too late.
*Not a spoiler. Her death is mentioned on the back of the book, as well as several times before it happens. Her death isn’t supposed to shock you – but the how and when of it will.
Katalin Street is a strange little book. It’s easy at first to succumb to sentiments of “This is not as good as The Door” (or Iza’s Ballad, for that matter, which I happened to love even more). Admittedly, the first 30-40 pages were a bit confusing, as many reviewers said, and I wasn’t immediately captivated as I anticipated I might be; but the middle portion, oh, with Blanka’s exile and Henriette’s death* - suddenly my heart is in my throat and we’re in the thick of the dark, hollow, sadness that is Szabo’s writing. I would not have thought that a major character that is a spirit/ghost would work for me, but this is a story about the aftermath of war and the way it leaves people gutted and lost, and nothing could have been more apt .
But no one had told them that the most frightening thing of all about the loss of youth is not what is taken away but what is granted in exchange. Not wisdom. Not serenity. Not sound judgment or tranquility. Only the awareness of universal disintegration.
We reach no absolution or clarity in the end. This is not a book about hope; this is Europe during WWII. We don’t get over these things. The most alive person was the dead girl - Szabo was that kind of writer.
We set off, and I knew that never again, as long as we lived, would I really be myself, and that what had happened, and was going to happen, would be meaningless, pointless, and far too late.
*Not a spoiler. Her death is mentioned on the back of the book, as well as several times before it happens. Her death isn’t supposed to shock you – but the how and when of it will.
August 27, 2025
خیابان کاتالین،کتابی دیگر از ماگدا سابو است.روایتی عمیق از زندگی سه خانواده در بوداپست است که با اشغال مجارستان و تبعات جنگ جهانی دوم سرنوشتشان برای همیشه تغییر میکند.
خیابان کاتالین روایت غیر خطی و کمی پیچیده دارد ولی داستان هرچقدر جلوتر بره قشنگتره میشه و البته تلخ.
سابو خیلی خوب تونسته موضوعاتی مثل فراموشی،عشق ،حسادت ،مرگ و بقا بپردازد.کتاب تصویری شاعرانه و تلخ از فروپاشی خانواده، جابهجایی اجتماعی و زخمهای ماندگار جنگ ارائه میدهد.
رمانی تکان دهنده و تاثیرگذار بود و این کتاب یکی از کتابهای محبوبم از سابو هست.
این کتاب هم بازخوانیه و خاستم براش ریویو بنویسم.
خیابان کاتالین روایت غیر خطی و کمی پیچیده دارد ولی داستان هرچقدر جلوتر بره قشنگتره میشه و البته تلخ.
سابو خیلی خوب تونسته موضوعاتی مثل فراموشی،عشق ،حسادت ،مرگ و بقا بپردازد.کتاب تصویری شاعرانه و تلخ از فروپاشی خانواده، جابهجایی اجتماعی و زخمهای ماندگار جنگ ارائه میدهد.
رمانی تکان دهنده و تاثیرگذار بود و این کتاب یکی از کتابهای محبوبم از سابو هست.
این کتاب هم بازخوانیه و خاستم براش ریویو بنویسم.
August 9, 2024
وقتی تو کتابخونم چشمم به این کتاب بخوره، احتمالا طعم یه خاطرهی تلخی میاد زیر زبونم که بعد چندثانیه متوجه میشم مال زندگی خودم نبوده و مال این کتاب بوده. یاد آدمایی که...هنوز کارم باهاشون تموم نشده بود اما کتاب تموم شد. رئالیسم جادویی، جنگ جهانی، راویهای مختلف و وصل بودنِ پایان کتاب به آغازش...همه چیز باعث میشد تحسینش کنم و تا طلوع بیدار بمونم و به خریدن کتابای دیگهی ماگدا فکر کنم.
August 25, 2021
این کتاب سرگذشت سه خانوادهی الکش، بیرو و هلد را طی سه دهه که درخیابان کاتالین همسایهی دیوار به دیوار بودند تعریف میکند.
در سالهای نخست آرامش و امنیت بر مجارستان حاکم است، سپس جنگ جهانی دوم آغاز میشود و رعب و کشتار سایه میگسترد و پس از آن حکومت کمونیستی در مجارستان مستقر میشود و اهالی خیابان کاتالین را از خانهی خود میراند.
این رمان یادآوری میکند که در جنگ علاوه بر شهرها، جان آدمی نیز فرو میپاشد.
راوی و زمان در این رمان مدام در حال تغییر است. خواننده همراه با تجارب متفاوت شخصیتها در این روایت پیچیده، همزمان با مکانهای متفاوت مواجه میشود.
گاه راوی سوم شخص هست، گاهی ایرن و گاه هنریت و همین امر سبب شده تا خواننده بهتر به احساسات، روحیات و تمایلات شخصیتهای کتاب پی ببرد. نثر این رمان به ما یادآوری میکند که زبان و حافظه چه ربط عمیقی به هم دارند.
بخشهایی از کتاب:
▪️وحشتناکترین چیز در مورد از دست رفتن جوانی آن چیزهایی نیست که آدم از دست میدهد، بلکه آن چیزی است که به او داده میشود. نه خردمندی؛ و نه آسودگی. نه قوهی تمیز و بیعیب و نقص نه آرامش. بلکه فقط آگاهی از فروپاشی همگانی.
▪️پی برده بودند که در زندگی هر کس تنها یک نفر هست که آدم نامش را در لحظهی مرگ فریاد میزند.
▪️حتی وقتی موفق میشدند جهان نهفتهی مشترکشان را از نو فرابخوانند، شور و حرارت و سروصدایشان، به اوجش که میرسید، زود فروکش میکرد. این کار خیلی زود آنها را از پا در میآورد. بازیشان دوام نداشت، شبیه میلی بود که پس از در آغوش کشیدنی طولانی برانگیخته میشد و با این همه آرامشان نمیکرد. برای تحمل وزن تصاویری که موقع حرف زدن برایشان تداعی میشد کم بودند؛ دلتنگی برای کسانی که مرده بودند برایشان دردناک بود و کمکم حالوهوای اتاق سنگین میشد و به نظر میرسید، مثل سقفی که فرو میریزد، روی سرشان آوار میشود.
▪️تنها واقعیتها نیستند که برگشتناپذیرند؛ اعمال و احساسات ما هم چنیناند. نه میشود دوباره تجربهشان کرد نه میشود تغییرشان داد.
▪️بالاخره به قدرت خاموش اشیا و خاطراتی که زندهشان میکردند پی برده بود.
پ.ن: یکی از ابهامات این کتاب در فصل اول برای من جنسیت برخی شخصیتها بود که در فصل دوم برایم مشخص شد.
برای دوستانی که این کتاب را نخواندهاندو قصد خواندنش را دارند میگویم: بلینت پسر است؛ ایرن، بلانکا و هنریت دختر.
۱۴۰۰/۶/۳
در سالهای نخست آرامش و امنیت بر مجارستان حاکم است، سپس جنگ جهانی دوم آغاز میشود و رعب و کشتار سایه میگسترد و پس از آن حکومت کمونیستی در مجارستان مستقر میشود و اهالی خیابان کاتالین را از خانهی خود میراند.
این رمان یادآوری میکند که در جنگ علاوه بر شهرها، جان آدمی نیز فرو میپاشد.
راوی و زمان در این رمان مدام در حال تغییر است. خواننده همراه با تجارب متفاوت شخصیتها در این روایت پیچیده، همزمان با مکانهای متفاوت مواجه میشود.
گاه راوی سوم شخص هست، گاهی ایرن و گاه هنریت و همین امر سبب شده تا خواننده بهتر به احساسات، روحیات و تمایلات شخصیتهای کتاب پی ببرد. نثر این رمان به ما یادآوری میکند که زبان و حافظه چه ربط عمیقی به هم دارند.
بخشهایی از کتاب:
▪️وحشتناکترین چیز در مورد از دست رفتن جوانی آن چیزهایی نیست که آدم از دست میدهد، بلکه آن چیزی است که به او داده میشود. نه خردمندی؛ و نه آسودگی. نه قوهی تمیز و بیعیب و نقص نه آرامش. بلکه فقط آگاهی از فروپاشی همگانی.
▪️پی برده بودند که در زندگی هر کس تنها یک نفر هست که آدم نامش را در لحظهی مرگ فریاد میزند.
▪️حتی وقتی موفق میشدند جهان نهفتهی مشترکشان را از نو فرابخوانند، شور و حرارت و سروصدایشان، به اوجش که میرسید، زود فروکش میکرد. این کار خیلی زود آنها را از پا در میآورد. بازیشان دوام نداشت، شبیه میلی بود که پس از در آغوش کشیدنی طولانی برانگیخته میشد و با این همه آرامشان نمیکرد. برای تحمل وزن تصاویری که موقع حرف زدن برایشان تداعی میشد کم بودند؛ دلتنگی برای کسانی که مرده بودند برایشان دردناک بود و کمکم حالوهوای اتاق سنگین میشد و به نظر میرسید، مثل سقفی که فرو میریزد، روی سرشان آوار میشود.
▪️تنها واقعیتها نیستند که برگشتناپذیرند؛ اعمال و احساسات ما هم چنیناند. نه میشود دوباره تجربهشان کرد نه میشود تغییرشان داد.
▪️بالاخره به قدرت خاموش اشیا و خاطراتی که زندهشان میکردند پی برده بود.
پ.ن: یکی از ابهامات این کتاب در فصل اول برای من جنسیت برخی شخصیتها بود که در فصل دوم برایم مشخص شد.
برای دوستانی که این کتاب را نخواندهاندو قصد خواندنش را دارند میگویم: بلینت پسر است؛ ایرن، بلانکا و هنریت دختر.
۱۴۰۰/۶/۳
October 8, 2024
آن موقع این را نمیدانستم که بعضی ها خیلی قبل از مرگ واقعی شان می میرند. حتی چنین تصوری هم نداشتم که آخرین بار که آن ها را دیده ای ممکن است آخرین باری بوده باشد که به راستی زنده بوده اند...
خیابان کاتالین قصه ی همه ی خیابوناییه که مفهوم مرگ و زندگی و هر انچه بین این اغاز و پایان زمینی که بر ساکنینش گذشته، زیر سایه ی جنگ ،تبعیض، وحشت و پیامدهای حاصل از اون دگرگون شده.
از مرده هایی که هنوز با جریان زندگی همسو هستن تا زنده هایی که یک روز، یکجا تا همیشه حیاتشون راکد مونده...
خیابان کاتالین قصه ی همه ی خیابوناییه که مفهوم مرگ و زندگی و هر انچه بین این اغاز و پایان زمینی که بر ساکنینش گذشته، زیر سایه ی جنگ ،تبعیض، وحشت و پیامدهای حاصل از اون دگرگون شده.
از مرده هایی که هنوز با جریان زندگی همسو هستن تا زنده هایی که یک روز، یکجا تا همیشه حیاتشون راکد مونده...
July 12, 2022
4.5 Stars.
This is my first novel by Magda Szabo, but it will not be my last. Not sure what took me so long, but happily I have arrived at her books. What brought me here now is that I will be in Budapest in September, and I love to read books set in the places I will be travelling to.
This book is a brilliant study of one family, the Elekes and Balint Biro who survive the war and are left bereft for their former life- a life lived on Katalin Street- 3 families, Mr. and Mrs Elekes and their daughters Iren and Blanka, Major Biro and his son, Balint and the Helds and their daughter, Henriette, living side by side, happy and content, knowing where their future was going and to have it all upended.
“The apartment was on the sixth floor of a relatively new block on the left bank of the Danube, with views across the river. From its windows they could see their old house….Balint, Iren and Mrs. Elekes would often linger on the balcony, staring across the river…”
Less is more with Magda Szabo. Much as the story takes place in tumultuous years, such as 1944 and 1956, the war and the Russian occupation is simply a backdrop to the people in this book. Her writing is spare and eloquent. I found myself rereading her sentences as they were so fraught with meaning.
“ Every item there had its own history, though the soldiers moving between them knew none of it:objects have nothing to say to strangers.”
With this book, the author weaves themes of family, friends, love, betrayal and guilt. Guilt for being alive when others were not. Sometimes the only way to survive is to remain with the ones that understand your loss. It is a wrenching book told beautifully and sparingly.
“..I knew that never again, as long as we lived, would I really be myself, and that what had happened, and was going to happen, would be meaningless, pointless and far too late.”
I can’t leave this review without saying how brilliant the translation by Len Rix was.
Published: 1969
This is my first novel by Magda Szabo, but it will not be my last. Not sure what took me so long, but happily I have arrived at her books. What brought me here now is that I will be in Budapest in September, and I love to read books set in the places I will be travelling to.
This book is a brilliant study of one family, the Elekes and Balint Biro who survive the war and are left bereft for their former life- a life lived on Katalin Street- 3 families, Mr. and Mrs Elekes and their daughters Iren and Blanka, Major Biro and his son, Balint and the Helds and their daughter, Henriette, living side by side, happy and content, knowing where their future was going and to have it all upended.
“The apartment was on the sixth floor of a relatively new block on the left bank of the Danube, with views across the river. From its windows they could see their old house….Balint, Iren and Mrs. Elekes would often linger on the balcony, staring across the river…”
Less is more with Magda Szabo. Much as the story takes place in tumultuous years, such as 1944 and 1956, the war and the Russian occupation is simply a backdrop to the people in this book. Her writing is spare and eloquent. I found myself rereading her sentences as they were so fraught with meaning.
“ Every item there had its own history, though the soldiers moving between them knew none of it:objects have nothing to say to strangers.”
With this book, the author weaves themes of family, friends, love, betrayal and guilt. Guilt for being alive when others were not. Sometimes the only way to survive is to remain with the ones that understand your loss. It is a wrenching book told beautifully and sparingly.
“..I knew that never again, as long as we lived, would I really be myself, and that what had happened, and was going to happen, would be meaningless, pointless and far too late.”
I can’t leave this review without saying how brilliant the translation by Len Rix was.
Published: 1969
March 20, 2021
واقعا زیبا بود با شخصیت پردازی فوق العاده و داستانی بی نهایت عالی
July 1, 2023
✔️ روایت رنجی که یهودیان مجارستان در زمان جنگ جهانی دوم متحمل شدند و روایت عشق از دید زنان .
✔️ اوایل کتاب کمی کیج کننده ست و ممکنه سردرگم بشید . باید مقداری صبوری کنید تا داستان براتون جا بیفته .
✔️آوارگی و مهاجرت و ترسیم روابط خانوادگی در دوران تیر و تار استبداد و ظلم و ستم .
✔️ لطمه ها و آسیبهایی که جنگ به انسان وارد می کنه و روند پیری شخصیت ها رو به خوبی به تصویر کشیده .
✔️ به جز چند مورد (مثلا سن و جنسیت کاراکترها) از نظر شخصیت پردازی قوی عمل کرده و شخصیت های کتاب برای مخاطب ملموس ه .
📖 بریده ای از کتاب :
آنموقع این را نمیدانستم که بعضیها خیلی قبل از مرگ واقعیشان میمیرند. حتی چنین تصوری هم نداشتم که آخرین بار که آنها را دیدهای ممکن است آخرین باری بوده باشد که بهراستی زنده بودهاند.
🗯 پ.ن : محتوای زیاد جالبی نداره و در خیلی صفحات داستان به صورت کاملا معمولی پیش میره و با این حجم چیز زیادی به مخاطب نمیرسونه . اثر قوی ای نمیدونم این کتاب رو و برای دوستانی که مجموعه آثار یه نویسنده رو میخونن میتونه جذاب تر باشه . میدونم که نوشتن یه داستان غیر خطی کار راحتی نیست و ممکنه در انسجام مطالب خلل ایجاد کنه . در این کتاب هم یه جاهایی مخاطب کاملا سر رشته رو گم میکنه و دچار سردر گمی میشه و تمرکز نداره . (البته از نظر من) . داستان فراز و فرود نداره و یکنواخت پیش میره .
🗓 02/04/09
✔️ اوایل کتاب کمی کیج کننده ست و ممکنه سردرگم بشید . باید مقداری صبوری کنید تا داستان براتون جا بیفته .
✔️آوارگی و مهاجرت و ترسیم روابط خانوادگی در دوران تیر و تار استبداد و ظلم و ستم .
✔️ لطمه ها و آسیبهایی که جنگ به انسان وارد می کنه و روند پیری شخصیت ها رو به خوبی به تصویر کشیده .
✔️ به جز چند مورد (مثلا سن و جنسیت کاراکترها) از نظر شخصیت پردازی قوی عمل کرده و شخصیت های کتاب برای مخاطب ملموس ه .
📖 بریده ای از کتاب :
آنموقع این را نمیدانستم که بعضیها خیلی قبل از مرگ واقعیشان میمیرند. حتی چنین تصوری هم نداشتم که آخرین بار که آنها را دیدهای ممکن است آخرین باری بوده باشد که بهراستی زنده بودهاند.
🗯 پ.ن : محتوای زیاد جالبی نداره و در خیلی صفحات داستان به صورت کاملا معمولی پیش میره و با این حجم چیز زیادی به مخاطب نمیرسونه . اثر قوی ای نمیدونم این کتاب رو و برای دوستانی که مجموعه آثار یه نویسنده رو میخونن میتونه جذاب تر باشه . میدونم که نوشتن یه داستان غیر خطی کار راحتی نیست و ممکنه در انسجام مطالب خلل ایجاد کنه . در این کتاب هم یه جاهایی مخاطب کاملا سر رشته رو گم میکنه و دچار سردر گمی میشه و تمرکز نداره . (البته از نظر من) . داستان فراز و فرود نداره و یکنواخت پیش میره .
🗓 02/04/09
May 21, 2025
They would glance at her briefly then look away, not particularly surprised or in any way troubled. None of them would believe for a moment that it was really her, Henriette, standing there or hurrying along beside them. The expression on their faces would soften for a moment, as if they had heard a fragment of song borne on the wind, an old song they had known and sung in childhood and not heard since.
Neste livro da grande Magda Szabó há um fantasma que vem visitar os antigos residentes que sobreviveram à Segunda Guerra Mundial, mas que agora não passam eles mesmos de espectros desiludidos e amargurados, que só se têm uns aos outros e ficam à janela da sua nova casa a observar com saudosismo a Rua Katalin, palco dos laços de amizade e lealdade entre as famílias Elekes, Biró e Held.
“Rua Katalin” fez-me recordar “A Ciranda de Pedra” de Lygia Fagundes Telles, em que um grupo de crianças vizinhas e irmãs formam um círculo em que uma delas nunca se integra completamente. É um grupo cujo futuro parece promissor, cujas alianças parecem claras e duradouras, mas a quem a vida não corre minimamente como planeado.
Szabó é das escritoras mais completas que conheço, porque tem domínio sobre as palavras, que nunca resvalam para o sentimentalismo mas criam a atmosfera certa, sobre a estrutura, que aqui é inusual, mas acima de tudo sobre as suas personagens, que são extremamente complexas e têm uma intensa vida interior. Além do mais, Szabó não faz a papinha para os estrangeiros que leiam as suas obras, nem duvida da cultura dos seus leitores. Se estamos na Hungria em 1944 e a família judia tem de se apresentar e não volta, não é preciso encher páginas de pormenores escabrosos; se estamos em 1956 e há distúrbios nas ruas, para bom entendedor meia palavra basta. E, ainda assim, com tanta subtileza, é um livro que, devido ao um premente sentimento de pertença a um local, li profundamente comovida praticamente desde o início.
He had struggled on for so long on his own and finally come to see that without us he would never find what he had always wanted, something from the time when the two of us were children. Only through us could he make his way back to Katalin Street. We were the only ones who remembered that time when everything in his life held hope and promise.
Neste livro da grande Magda Szabó há um fantasma que vem visitar os antigos residentes que sobreviveram à Segunda Guerra Mundial, mas que agora não passam eles mesmos de espectros desiludidos e amargurados, que só se têm uns aos outros e ficam à janela da sua nova casa a observar com saudosismo a Rua Katalin, palco dos laços de amizade e lealdade entre as famílias Elekes, Biró e Held.
“Rua Katalin” fez-me recordar “A Ciranda de Pedra” de Lygia Fagundes Telles, em que um grupo de crianças vizinhas e irmãs formam um círculo em que uma delas nunca se integra completamente. É um grupo cujo futuro parece promissor, cujas alianças parecem claras e duradouras, mas a quem a vida não corre minimamente como planeado.
Szabó é das escritoras mais completas que conheço, porque tem domínio sobre as palavras, que nunca resvalam para o sentimentalismo mas criam a atmosfera certa, sobre a estrutura, que aqui é inusual, mas acima de tudo sobre as suas personagens, que são extremamente complexas e têm uma intensa vida interior. Além do mais, Szabó não faz a papinha para os estrangeiros que leiam as suas obras, nem duvida da cultura dos seus leitores. Se estamos na Hungria em 1944 e a família judia tem de se apresentar e não volta, não é preciso encher páginas de pormenores escabrosos; se estamos em 1956 e há distúrbios nas ruas, para bom entendedor meia palavra basta. E, ainda assim, com tanta subtileza, é um livro que, devido ao um premente sentimento de pertença a um local, li profundamente comovida praticamente desde o início.
He had struggled on for so long on his own and finally come to see that without us he would never find what he had always wanted, something from the time when the two of us were children. Only through us could he make his way back to Katalin Street. We were the only ones who remembered that time when everything in his life held hope and promise.
May 26, 2018
çok güzel bir romanmış. yıllardır kütüphanede duruyordu. geç kalmışım okumaya.
ikinci dünya savaşı'nın mahvettiği hayatlar anlatılıyor ama klasik bir ikinci dünya savaşı anlatısı beklemeyin. romanda üç komşu aileden birinin yahudi olduğunu ancak götürüldüklerinde anlıyoruz neredeyse. kurguya, karakterlere hiç etki eden bir kimlik değil ve aslında roman biraz da bunun üstüne kurulu, komşuluğa da engel değilken bir anda kabus gibi çöküyor sistem üstlerine.
bu üç ailenin çocukları, çocuklar arasındaki garip dostluğun bambaşka ilişkilere evrilişi, o çocukların olsun, anne-babaların olsun karakterlerinin detaylı ve ustaca betimlenmesi o kadar etkileyici ki... herkese hak verdiğimiz ama herkesi zaman zaman suçladığımız bir roman olmuş sanki.
ilk bölümdeki bilinç akışı tekniğine benzer bölümü roman bitince tekrar okumakta yarar var.
anlatıcıların seçimi -herkes 3. tekil şahısla anlatırken, en uzak durduğumuz iren'in 1. tekil şahısla anlatımı-, duygu sömürüsünden uzak durması, romanın doruk noktasının -birtakım yanlışlıklar sonucu yaşanan bir ölümün- nasıl da bir sürü kişiye etki edeceğinin incelikli anlatımı gerçekten çok ustacaydı.
ikinci dünya savaşı öncesi üst orta sınıfın savaşta ne hale geldiği, sonrasında komünist ve stalinist yönetimin insanlara yaşattıkları sadece sezdiriliyor ki bu da romanın sevdiğim yönlerinden biri oldu.
yazarın diğer romanlarını da okuyacağım.
ikinci dünya savaşı'nın mahvettiği hayatlar anlatılıyor ama klasik bir ikinci dünya savaşı anlatısı beklemeyin. romanda üç komşu aileden birinin yahudi olduğunu ancak götürüldüklerinde anlıyoruz neredeyse. kurguya, karakterlere hiç etki eden bir kimlik değil ve aslında roman biraz da bunun üstüne kurulu, komşuluğa da engel değilken bir anda kabus gibi çöküyor sistem üstlerine.
bu üç ailenin çocukları, çocuklar arasındaki garip dostluğun bambaşka ilişkilere evrilişi, o çocukların olsun, anne-babaların olsun karakterlerinin detaylı ve ustaca betimlenmesi o kadar etkileyici ki... herkese hak verdiğimiz ama herkesi zaman zaman suçladığımız bir roman olmuş sanki.
ilk bölümdeki bilinç akışı tekniğine benzer bölümü roman bitince tekrar okumakta yarar var.
anlatıcıların seçimi -herkes 3. tekil şahısla anlatırken, en uzak durduğumuz iren'in 1. tekil şahısla anlatımı-, duygu sömürüsünden uzak durması, romanın doruk noktasının -birtakım yanlışlıklar sonucu yaşanan bir ölümün- nasıl da bir sürü kişiye etki edeceğinin incelikli anlatımı gerçekten çok ustacaydı.
ikinci dünya savaşı öncesi üst orta sınıfın savaşta ne hale geldiği, sonrasında komünist ve stalinist yönetimin insanlara yaşattıkları sadece sezdiriliyor ki bu da romanın sevdiğim yönlerinden biri oldu.
yazarın diğer romanlarını da okuyacağım.
March 3, 2019
This is the third of the late Hungarian writer Magda Szabó's novels to be published in a translation by Len Rix. The first two were both brilliantly memorable - The Door was published in the UK in 2005 but took a lot longer to reach America, and Iza's Ballad followed in 2015. This time round NYRB got there first a couple of years ago, and this new Maclehose press edition has only just caught up. NYRB also have a fourth (Abigail) in the pipeline, so she is at last gaining the English speaking audience she so fully deserved. Katalin Street has been published in a different English translation once before, but that edition is now very hard to find.
This book starts with the street in Budapest that gives it its title. Three families live in neighbouring large houses - The Elekes's and their daughters Irén and Blanka, Major Bíró, his housekeeper Mrs Temes and his son Bálint and the Helds and their daughter Henriette.
The book has an interesting structure. First a brief introductory two pages, bookended by a couple of quotable lines:
"The process of growing old bears little resemblance to the way it is presented, either in novels or in works of medical science"
"They had discovered too that the difference between the living and the dead is merely qualitative; that it doesn't count for much. And they had learned that in everyone's life there is one person whose name can be cried out in the moment of death."
In the first full section Places we are introduced to those who survive in the "present day" (presumably late 60s when the book was written). Mr and Mrs Elekes live in a cramped Soviet-era flat with Irén, her daughter Kinga, her ex-husband Pali and Bálint. We then meet Blanka, who is living in exile on a Greek island with her new husband and in-laws. The main events are only hinted at. Then we meet Henriette, who is dead but exists in some ghostly afterlife, visiting and occasionally appearing to the other protagonists but never getting old herself.
After these three introductory chapters, we move to the main section Moments and Episodes, which is divided into six years - 1934, 1944, 1952, 1956, 1961 and 1968. 1934 is when the Helds move into Katalin Street - we see this first through the eyes of six year old Henriette, then Irén, who describes her difficult relationship with the wilful, impulsive Blanka and how she fell in love with Bálint.
The key section is the 1944 part. Irén and Bálint are celebrating their engagement, but the party is overshadowed by the events next door. The part-Jewish Held parents have been arrested by the Germans, and Major Bíró hides Henriette in his house, telling the Elekes family that he is taking her to join her parents in the country. Henriette sees her house being occupied, and the family's possessions being dumped in the garden. The families have arranged holes in the garden fences, so that she can escape and hide in a neighbouring cellar in the event of a search.
We then move to 1952. After a period of imprisonment, Bálint returns and gets a job in the hospital, where Blanka is working as a nurse. He finds himself unable to resume his relationship with Irén.
The remaining sections deal with the aftermath. As in The Door and Iza's Ballad, Szabó writes brilliantly about the way people who love one another can inadvertently cause pain, and about the long shadows history casts on later events.
This is another very fine book.
This book starts with the street in Budapest that gives it its title. Three families live in neighbouring large houses - The Elekes's and their daughters Irén and Blanka, Major Bíró, his housekeeper Mrs Temes and his son Bálint and the Helds and their daughter Henriette.
The book has an interesting structure. First a brief introductory two pages, bookended by a couple of quotable lines:
"The process of growing old bears little resemblance to the way it is presented, either in novels or in works of medical science"
"They had discovered too that the difference between the living and the dead is merely qualitative; that it doesn't count for much. And they had learned that in everyone's life there is one person whose name can be cried out in the moment of death."
In the first full section Places we are introduced to those who survive in the "present day" (presumably late 60s when the book was written). Mr and Mrs Elekes live in a cramped Soviet-era flat with Irén, her daughter Kinga, her ex-husband Pali and Bálint. We then meet Blanka, who is living in exile on a Greek island with her new husband and in-laws. The main events are only hinted at. Then we meet Henriette, who is dead but exists in some ghostly afterlife, visiting and occasionally appearing to the other protagonists but never getting old herself.
After these three introductory chapters, we move to the main section Moments and Episodes, which is divided into six years - 1934, 1944, 1952, 1956, 1961 and 1968. 1934 is when the Helds move into Katalin Street - we see this first through the eyes of six year old Henriette, then Irén, who describes her difficult relationship with the wilful, impulsive Blanka and how she fell in love with Bálint.
The key section is the 1944 part. Irén and Bálint are celebrating their engagement, but the party is overshadowed by the events next door. The part-Jewish Held parents have been arrested by the Germans, and Major Bíró hides Henriette in his house, telling the Elekes family that he is taking her to join her parents in the country. Henriette sees her house being occupied, and the family's possessions being dumped in the garden. The families have arranged holes in the garden fences, so that she can escape and hide in a neighbouring cellar in the event of a search.
We then move to 1952. After a period of imprisonment, Bálint returns and gets a job in the hospital, where Blanka is working as a nurse. He finds himself unable to resume his relationship with Irén.
The remaining sections deal with the aftermath. As in The Door and Iza's Ballad, Szabó writes brilliantly about the way people who love one another can inadvertently cause pain, and about the long shadows history casts on later events.
This is another very fine book.
April 9, 2023
"Pencerede durmuş dışarıyı, bahçeyi seyrediyordum. O anın nasıl bir an olduğunu ancak şimdi anlıyorum. İnsan bazen zamanı uzatmak, olabildiğince geciktirmek gerektiğini çok sonraları anlıyor. Geciktiremedim, o anı daha uzun bir zaman dilimine yayamadım - tam tersine hızlandırmak istiyordum."
Şu kitabı Budapeşte'de okuduğum için ne kadar, ne kadar şanslıyım. İçime içime işleyecekti zaten şüphesiz ama şehir, kitabın kudretini birkaç kat artırdı. Hele ki Terör Evi Müzesi'ne gidip tam da bu kitapta anlatılan Nazi işgali ve ardından gelen Sovyet dönemlerine dair epeyce bilgi edinince tüm taşlar yerine oturdu resmen.
Magda Szabo hakikaten müthiş bir yazar, kendisini yeterince övmediğimizi düşünüyorum açıkçası. Okuduğum üçüncü kitabı oldu bu ve yine öyle bir nüfuz etti ki bana; anlatması zor. Katalin Sokağı adlı bir sokakta (hayalî bir sokak kendisi, zira baktım, gerçek olsa ziyaret edecektim) yaşayan 3 ailenin 1934'ten 68'e uzanan öyküsünü okuyoruz kitapta. Bahsettiğim toplumsal süreçler ailelerin hayatını baştan aşağı değiştiriyor.
Szabo'nun yazma biçiminde çok acayip bir şeyler var. İncelikli mi onu tanımlayan sözcük? Belki, ama sadece o da değil. Çünkü kendisi kimi zaman da bir o kadar kaba, brutal, acımasız. Belki şöyle mi demeli - insanın en kaba, en karanlık hislerini eşsiz bir incelik ve iç görüyle aktarıyor insana. Ve her cümleye sinmiş de bir hüzün. Bu hüznü sadece kitaplarının arka planına yerleştirdiği yıkıcı toplumsal hadiselerle de açıklayamıyorum üstelik, bizzat hayata içkin bir hüzün bu; insan olmaya, insan olmanın karanlığına, sarsıcılığına, çelişkilerine dair bir hüzün. Bu kitapta da tüm karakterlerinin öyküsüne eşlik eden bir hüzün var.
Kitabın "Mekanlar" ve "Anlar & Epizodlar" başlıklı giriş bölümlerinde kafanız karışabilir, durmayın, devam edin. Hikaye bitince her şey yerli yerine oturacak, hem de ne oturmak. Nasıl güzeldin Katalin Sokağı ya. İyi ki okudum.
"Gençliğin artık geride kalmasının, onlardan bir şeyler götürdüğü için değil, tam tersine onlara yeni bir şeyler getirdiği için kaygı verici olduğunu henüz bilmiyorlardı. O yeni olan şey, bilgelik, neşe ya da sağduyu değil, bütünlük kavramının dağılmış olmasıydı."
Şu kitabı Budapeşte'de okuduğum için ne kadar, ne kadar şanslıyım. İçime içime işleyecekti zaten şüphesiz ama şehir, kitabın kudretini birkaç kat artırdı. Hele ki Terör Evi Müzesi'ne gidip tam da bu kitapta anlatılan Nazi işgali ve ardından gelen Sovyet dönemlerine dair epeyce bilgi edinince tüm taşlar yerine oturdu resmen.
Magda Szabo hakikaten müthiş bir yazar, kendisini yeterince övmediğimizi düşünüyorum açıkçası. Okuduğum üçüncü kitabı oldu bu ve yine öyle bir nüfuz etti ki bana; anlatması zor. Katalin Sokağı adlı bir sokakta (hayalî bir sokak kendisi, zira baktım, gerçek olsa ziyaret edecektim) yaşayan 3 ailenin 1934'ten 68'e uzanan öyküsünü okuyoruz kitapta. Bahsettiğim toplumsal süreçler ailelerin hayatını baştan aşağı değiştiriyor.
Szabo'nun yazma biçiminde çok acayip bir şeyler var. İncelikli mi onu tanımlayan sözcük? Belki, ama sadece o da değil. Çünkü kendisi kimi zaman da bir o kadar kaba, brutal, acımasız. Belki şöyle mi demeli - insanın en kaba, en karanlık hislerini eşsiz bir incelik ve iç görüyle aktarıyor insana. Ve her cümleye sinmiş de bir hüzün. Bu hüznü sadece kitaplarının arka planına yerleştirdiği yıkıcı toplumsal hadiselerle de açıklayamıyorum üstelik, bizzat hayata içkin bir hüzün bu; insan olmaya, insan olmanın karanlığına, sarsıcılığına, çelişkilerine dair bir hüzün. Bu kitapta da tüm karakterlerinin öyküsüne eşlik eden bir hüzün var.
Kitabın "Mekanlar" ve "Anlar & Epizodlar" başlıklı giriş bölümlerinde kafanız karışabilir, durmayın, devam edin. Hikaye bitince her şey yerli yerine oturacak, hem de ne oturmak. Nasıl güzeldin Katalin Sokağı ya. İyi ki okudum.
"Gençliğin artık geride kalmasının, onlardan bir şeyler götürdüğü için değil, tam tersine onlara yeni bir şeyler getirdiği için kaygı verici olduğunu henüz bilmiyorlardı. O yeni olan şey, bilgelik, neşe ya da sağduyu değil, bütünlük kavramının dağılmış olmasıydı."
July 10, 2023
«به هرحال عشق، با هر شدت و حدتی، همیشه نوعی مرحمت است.»
خیابان کاتالین داستان زندگی سه تا خانواده هست که قبل از شروع جنگ جهانی دوم در مجارستان زندگی میکنن و روابط نزدیک با هم دارن ولی بعد از شروع جنگ زندگی هر کدوم از این خانوادهها تغییرات بزرگی میکنه.
اوایل کتاب یه کم گیج کنندهس چون روایت خطی نداره ولی بعد از خوندن چند صفحه وقتی که داستان کتاب رو متوجه شدم و همه چیز سرجای خودش قرار گرفت، از هر صفحهش لذت بردم.
ماگدا سابو توی این کتاب زیاد حرفی از جنگ و وحشت ناشی از اون نمیزنه و بیشتر درمورد این حرف میزنه که جنگ چه تاثیراتی روی ادمها میذاره و هرکدوم از شخصیتها به چه شکل زندگیشون به خاطر جنگ تغییر میکنه.
شاید خیابان کاتالین بیشتر از اینکه درمورد جنگ باشه، درمورد انسانها و روابط و احساساتشونه.
۴.۵/۵
خیابان کاتالین داستان زندگی سه تا خانواده هست که قبل از شروع جنگ جهانی دوم در مجارستان زندگی میکنن و روابط نزدیک با هم دارن ولی بعد از شروع جنگ زندگی هر کدوم از این خانوادهها تغییرات بزرگی میکنه.
اوایل کتاب یه کم گیج کنندهس چون روایت خطی نداره ولی بعد از خوندن چند صفحه وقتی که داستان کتاب رو متوجه شدم و همه چیز سرجای خودش قرار گرفت، از هر صفحهش لذت بردم.
ماگدا سابو توی این کتاب زیاد حرفی از جنگ و وحشت ناشی از اون نمیزنه و بیشتر درمورد این حرف میزنه که جنگ چه تاثیراتی روی ادمها میذاره و هرکدوم از شخصیتها به چه شکل زندگیشون به خاطر جنگ تغییر میکنه.
شاید خیابان کاتالین بیشتر از اینکه درمورد جنگ باشه، درمورد انسانها و روابط و احساساتشونه.
۴.۵/۵
April 4, 2025
«یک روز فهمیدم که من هرگز نه آن چیزی بودهام که دیگران تصور میکردهاند نه آن چیزی که خودم خیال میکردهام: برای این به خودم باور داشته که یک نفر عاشقم بود، همیشه، طوریکه مسئولیت همۀ اشتباههایم را میپذیرفت، حتی قبل از اینکه خودم متوجه شوم احیاناً مرتکب چه اشتباهی شدهام، تازه اگر که اسبر عرف و اساساً ترسو نمیبودم و متوجهش میشدم.»
«میدانستم که دیگر هیچوقت، تا وقتی که زنده بودیم، دیگر خودم نخواهم بود و اینکه آنچه اتفاق افتاده بود، و آنچه قرار بود اتفاق بیشتر، بیمعنی و بیهوده بود و دیگر برای این کار هم خیلی دیر شده بود.»
بعد از مدتها یه کتاب خوندم که حسابی منو درگیر کرد.
دوستش داشتم، واقعاً بهم چسبید.
البته بعضی جاها حسابی حرص خوردم، ولی خب همین نشون میده که شخصیتپردازیش حسابی خوب بوده.
-آخرین لحظات تعطیلات ۰۴
«میدانستم که دیگر هیچوقت، تا وقتی که زنده بودیم، دیگر خودم نخواهم بود و اینکه آنچه اتفاق افتاده بود، و آنچه قرار بود اتفاق بیشتر، بیمعنی و بیهوده بود و دیگر برای این کار هم خیلی دیر شده بود.»
بعد از مدتها یه کتاب خوندم که حسابی منو درگیر کرد.
دوستش داشتم، واقعاً بهم چسبید.
البته بعضی جاها حسابی حرص خوردم، ولی خب همین نشون میده که شخصیتپردازیش حسابی خوب بوده.
-آخرین لحظات تعطیلات ۰۴
August 28, 2025
موقع خواندن خیابان کاتالین حس میکردم دارم رویا میبینم؛ رویایی قطعهقطعه، نامفهوم، اما پر از درد و رنج.
خیابان کاتالین اثر ماگدا سابو در سال ۱۹۶۹ منتشر شد و به نوعی همان دیدگاهها و درونمایههای رمانهای دیگر سابو، مثل در و ترانه ایزا را دنبال میکند. کتاب دربارهی جنگ و اثر مادامالعمر آن بر افرادی است که مستقیم درگیر آن بودهاند. گناه، اندوه، رنج و دردِ از دست دادن در سراسر کلمات کتاب حس میشود، بهگونهای که گاهی فراموش میکنید این شما نیستید که هنریت را از دست دادهاید.
داستان، روایت زندگی سه خانواده در خیابان کاتالین است؛ خیابانی که نمادی از زندگی و هویت افرادی است که در آن زندگی میکنند؛ هویتی که پس از جنگ تخریب و نابود میشود. ایرن، بَلینت، بلانکا و هنریت چهار دوستی هستند که از کودکی در همین خیابان بزرگ شدهاند. هنریت که یهودی است، به دست سربازهای نازی کشته میشود. او در سراسر رمان، مانند خاطرهای که رهایی از آن دشوار است، در کنار شخصیتهای کتاب زندگی میکند؛ گاه جسم او کنارشان است و گاه تنها روحی است که در خیابان کاتالین پرسه میزند. هر سه خانواده تحت تأثیر مرگ هنریت دگرگون میشوند و سالها پس از جنگ هم هنوز نمیتوانند خود را از این واقعه بیرون بکشند. مرگ هنریت نقطهای از زندگی آنهاست که شخصیتهای ایرن و بلانکا را دستخوش تغییر میکند، چرا که خود را مسئول مرگ او میدانند. در واقع زندگی سه خانواده درست پس از مرگ هنریت متوقف میشود؛ انگار که زمان همراه او مرده است. خیابان کاتالین در طی سالها تغییر میکند: دیوارها فرو میریزند، درختها قطع میشوند و از روزگاری که صدای خندهی سه خانواده در خیابان میپیچید، تنها حسرت و خاطرهای باقی میماند.
کتاب در واقع روایت زندگیهای ازدسترفته است؛ زندگیهایی که در بند گذشته اسیر شدهاند. گذشته در این کتاب نمیگذرد، بلکه مرگ هنریت همواره همراه سه خانواده میماند، به شکل یک حضور زنده. خیابان کاتالین در حقیقت استعارهای از گذشتهی ازدسترفته است.
رمان ساختاری غیرخطی دارد. روایتها از گذشته به حال و دوباره به گذشته میروند، انگار که خودِ شخصیتها هم نمیتوانند تفاوت حال و گذشته را حس کنند. زمان در کتاب یک حلقه است، نه یک خط.
ماگدا سابو با قلمی شاعرانه فضایی خوابمانند خلق میکند؛ فضایی که رهایی از آن دشوار است و هر لحظه برای خواننده مانند قطعهای از یک رویاست که پازل را تکمیل میکند. خیابان کاتالین یک رمان روانشناختی–فلسفی است، چون بیش از هر چیز دربارهی خاطرات، روان، زندگی و فلسفهی از دست دادن است.
خواندن این رمان تجربهای بسیار زیبا بود؛ بهویژه که آن را پس از تجربهی جنگ خواندم و توانستم رنج و اندوه شخصیتها را حس کنم. کتاب سختخوان است، اما کلمات همچون رودی جاری، خواننده را با خود همراه میکنند. پیشنهاد میکنم تجربهی خواندن این کتاب را به خودتان هدیه بدهید.
خیابان کاتالین اثر ماگدا سابو در سال ۱۹۶۹ منتشر شد و به نوعی همان دیدگاهها و درونمایههای رمانهای دیگر سابو، مثل در و ترانه ایزا را دنبال میکند. کتاب دربارهی جنگ و اثر مادامالعمر آن بر افرادی است که مستقیم درگیر آن بودهاند. گناه، اندوه، رنج و دردِ از دست دادن در سراسر کلمات کتاب حس میشود، بهگونهای که گاهی فراموش میکنید این شما نیستید که هنریت را از دست دادهاید.
داستان، روایت زندگی سه خانواده در خیابان کاتالین است؛ خیابانی که نمادی از زندگی و هویت افرادی است که در آن زندگی میکنند؛ هویتی که پس از جنگ تخریب و نابود میشود. ایرن، بَلینت، بلانکا و هنریت چهار دوستی هستند که از کودکی در همین خیابان بزرگ شدهاند. هنریت که یهودی است، به دست سربازهای نازی کشته میشود. او در سراسر رمان، مانند خاطرهای که رهایی از آن دشوار است، در کنار شخصیتهای کتاب زندگی میکند؛ گاه جسم او کنارشان است و گاه تنها روحی است که در خیابان کاتالین پرسه میزند. هر سه خانواده تحت تأثیر مرگ هنریت دگرگون میشوند و سالها پس از جنگ هم هنوز نمیتوانند خود را از این واقعه بیرون بکشند. مرگ هنریت نقطهای از زندگی آنهاست که شخصیتهای ایرن و بلانکا را دستخوش تغییر میکند، چرا که خود را مسئول مرگ او میدانند. در واقع زندگی سه خانواده درست پس از مرگ هنریت متوقف میشود؛ انگار که زمان همراه او مرده است. خیابان کاتالین در طی سالها تغییر میکند: دیوارها فرو میریزند، درختها قطع میشوند و از روزگاری که صدای خندهی سه خانواده در خیابان میپیچید، تنها حسرت و خاطرهای باقی میماند.
کتاب در واقع روایت زندگیهای ازدسترفته است؛ زندگیهایی که در بند گذشته اسیر شدهاند. گذشته در این کتاب نمیگذرد، بلکه مرگ هنریت همواره همراه سه خانواده میماند، به شکل یک حضور زنده. خیابان کاتالین در حقیقت استعارهای از گذشتهی ازدسترفته است.
رمان ساختاری غیرخطی دارد. روایتها از گذشته به حال و دوباره به گذشته میروند، انگار که خودِ شخصیتها هم نمیتوانند تفاوت حال و گذشته را حس کنند. زمان در کتاب یک حلقه است، نه یک خط.
ماگدا سابو با قلمی شاعرانه فضایی خوابمانند خلق میکند؛ فضایی که رهایی از آن دشوار است و هر لحظه برای خواننده مانند قطعهای از یک رویاست که پازل را تکمیل میکند. خیابان کاتالین یک رمان روانشناختی–فلسفی است، چون بیش از هر چیز دربارهی خاطرات، روان، زندگی و فلسفهی از دست دادن است.
خواندن این رمان تجربهای بسیار زیبا بود؛ بهویژه که آن را پس از تجربهی جنگ خواندم و توانستم رنج و اندوه شخصیتها را حس کنم. کتاب سختخوان است، اما کلمات همچون رودی جاری، خواننده را با خود همراه میکنند. پیشنهاد میکنم تجربهی خواندن این کتاب را به خودتان هدیه بدهید.
May 23, 2021
I love that Magda Szabó's books are in translation because it is so refreshing to spend some time rereading her as an author. She is the most translated Hungarian author. I enjoyed reading The Door and that novel still remains my favorite of the two I've read. Her books have an eerie and mysterious quality to them, like the characters. What I like is how she shows the strange forms the side effects of war take, how the human condition is transformed, how the ghosts of war live on. Nothing is direct, most things occur in subtle and complex layers, even the concept of survivor's guilt. It is as if Szabó speaks to those who know, as if she writes in code for those who truly know what she's trying to say. It sounds weird, but then again, so is this novel. Weird in a nicely distilling kind of way.
Death lingers in the plot and subtext. These are families living together in prewar Budapest. Katalin Street, where it all started, the point that connects them, can be said to be its own character. When the German Occupation relocates the family, they struggle to regain their identity and self worth, while living in a cramped apartment. They lose a sense of who they each have become. What binds them are those memories of Katalin Street because when a person loses everything, when a person must relocate out of fear, there are certain memories that stay intact:
During my reading I focused on two sisters who loved each other tremendously, yet hurt each other terribly: Iren and Blanka. As their lives are uprooted, they search to find good work to help provide for their family. They search for love. When one sister ends up in exile, the reader meets her in front story, but the true backstory is revealed slowly in subsequent chapters. That story is painful.
I think this is what makes this novel different, this way in which the chapters tease. The focus is on the psychological, something Szabó does so well. These characters each have inner turmoil, as does the ghost who remains with them. However, I did not like the ghost as a character. It confused the plot and characterization. I tried to focus on the story without the ghost, with the ghost as a living, and this worked better for me. If I were to recommend a Szabó read, I'd recommend starting with The Door. I can't wait to read another of her novels.
They had discovered too that the difference between the living and the dead is merely qualitative, that it doesn't count for much.
Death lingers in the plot and subtext. These are families living together in prewar Budapest. Katalin Street, where it all started, the point that connects them, can be said to be its own character. When the German Occupation relocates the family, they struggle to regain their identity and self worth, while living in a cramped apartment. They lose a sense of who they each have become. What binds them are those memories of Katalin Street because when a person loses everything, when a person must relocate out of fear, there are certain memories that stay intact:
Now of course I understand the significance of that instant, though I had no sense of it at the time. We always realize too late the importance of drawing out the moment while you can, while it is still possible.
During my reading I focused on two sisters who loved each other tremendously, yet hurt each other terribly: Iren and Blanka. As their lives are uprooted, they search to find good work to help provide for their family. They search for love. When one sister ends up in exile, the reader meets her in front story, but the true backstory is revealed slowly in subsequent chapters. That story is painful.
I think this is what makes this novel different, this way in which the chapters tease. The focus is on the psychological, something Szabó does so well. These characters each have inner turmoil, as does the ghost who remains with them. However, I did not like the ghost as a character. It confused the plot and characterization. I tried to focus on the story without the ghost, with the ghost as a living, and this worked better for me. If I were to recommend a Szabó read, I'd recommend starting with The Door. I can't wait to read another of her novels.
June 25, 2020
In everyone’s life there is only one person whose name can be cried out in the moment of death.
This is my first experience of Magda Szabo, a Hungarian writer, whose work is making its way into English translation, one book at a time. This was not the book I requested, but it was the one the library gave me, so I decided to just dig in and I’m pleased I did.
Szabo follows four major characters: Balint, Iren, Blanka and Henriette, four childhood friends caught in the upheaval and dangers that beset Hungary from the beginning of World War II until 1969. As we watch the changes of war and the subsequent restructuring of life in Budapest, we also watch the disintegration of the lives of the four friends.
“It’s so sad. You never could grasp the simplest facts,” he said. “Life. Death. Clean water. Life isn’t a schoolroom, Iren. There aren’t any rules.”
No rules. Nothing about their lives is as it was before, and the contrast between life as it should have been and life as it has become is unbearable. What each of them has to cling to is the relationship they shared with one another, and that thread is very thin and stretched.
The story is not written in a linear timeline, so it took a bit to adjust to the time movements; there is a dead character who persists beyond the grave and interacts with the living characters. Both of these devices might indicate trouble for me, but Szabo makes them work perfectly and the “ghost” character adds a level of understanding that would be quite impossible without her.
It was the first time in my life that I had an inkling that the dead are not dead but continue living in this world, in one form or another, indestructibly.
Perhaps Szabo is trying to tell us that when your world is destroyed, the dead become more alive to you than the living. Perhaps she wants us to see that trauma, once inflicted, never disappears entirely. Perhaps she wishes us to examine what constitutes family, the fragility of love, and the nature of betrayal. Or, perhaps she is just putting a mirror up to life and inviting us to see how little of it is really within our control.
I'm unsure how to feel about the ending. It seemed abrupt, but then what else could be said? Still, it kept this from being the full 5-stars for me. 4.5, rounded down.
This is my first experience of Magda Szabo, a Hungarian writer, whose work is making its way into English translation, one book at a time. This was not the book I requested, but it was the one the library gave me, so I decided to just dig in and I’m pleased I did.
Szabo follows four major characters: Balint, Iren, Blanka and Henriette, four childhood friends caught in the upheaval and dangers that beset Hungary from the beginning of World War II until 1969. As we watch the changes of war and the subsequent restructuring of life in Budapest, we also watch the disintegration of the lives of the four friends.
“It’s so sad. You never could grasp the simplest facts,” he said. “Life. Death. Clean water. Life isn’t a schoolroom, Iren. There aren’t any rules.”
No rules. Nothing about their lives is as it was before, and the contrast between life as it should have been and life as it has become is unbearable. What each of them has to cling to is the relationship they shared with one another, and that thread is very thin and stretched.
The story is not written in a linear timeline, so it took a bit to adjust to the time movements; there is a dead character who persists beyond the grave and interacts with the living characters. Both of these devices might indicate trouble for me, but Szabo makes them work perfectly and the “ghost” character adds a level of understanding that would be quite impossible without her.
It was the first time in my life that I had an inkling that the dead are not dead but continue living in this world, in one form or another, indestructibly.
Perhaps Szabo is trying to tell us that when your world is destroyed, the dead become more alive to you than the living. Perhaps she wants us to see that trauma, once inflicted, never disappears entirely. Perhaps she wishes us to examine what constitutes family, the fragility of love, and the nature of betrayal. Or, perhaps she is just putting a mirror up to life and inviting us to see how little of it is really within our control.
I'm unsure how to feel about the ending. It seemed abrupt, but then what else could be said? Still, it kept this from being the full 5-stars for me. 4.5, rounded down.
June 5, 2025
I was absolutely entranced during the beginning of this novel; the sections, “Introduction” and “Places,” had me thinking of Elsa Morante’s Lies and Sorcery: Ghosts; the interplay of family dynamics; and the story structure brought it to mind. While family ghosts were invoked in the beginning of the Morante, if only for the sense of being haunted by the past, here they are a major theme—life and death having no separate meaning, even if that’s not recognized by either the living or the dead.
Throughout my reading (and my rereading of the early sections), I was thinking this book is unlike the other Szabó works I’ve read—until I reread my review of Iza's Ballad, in which I said: “When the patriarch, or matriarch, of a family dies, leaving their spouse behind, family dynamics change” and I realized the two novels share some themes, including daughters who interact with their parents in a particular way. Though in Katalin Street, it’s the death of a beloved young person that changes the dynamic of not only her own family of course, but also of two neighboring families, who’ve all become like one big family. To say these family members have a hard time moving on from Katalin Street would be an understatement.
Throughout my reading (and my rereading of the early sections), I was thinking this book is unlike the other Szabó works I’ve read—until I reread my review of Iza's Ballad, in which I said: “When the patriarch, or matriarch, of a family dies, leaving their spouse behind, family dynamics change” and I realized the two novels share some themes, including daughters who interact with their parents in a particular way. Though in Katalin Street, it’s the death of a beloved young person that changes the dynamic of not only her own family of course, but also of two neighboring families, who’ve all become like one big family. To say these family members have a hard time moving on from Katalin Street would be an understatement.
September 17, 2017
One of the most beautiful books I have ever read.
December 2, 2024
قلم سابو برای من همیشه پرداختیه ظریف، گرم، صمیمانه، چسبیده به پوست شخصیتها و با شدتی زیاد نزدیک به دنیای واقعی. داستانها و قصههایی که مینویسه همیشه یه رازآلودگی کوچیکی دارن که در مقدار زیادی از احساسات تنیده شده. نوشتاری که داره باعث میشه عادیترین مکانها، اشیاء، آدمها و تکهپارههای خاطرات به چیزی بیشتر از چیزی که هستن تبدیل شن و این از معجزات قصهگوییه که سابو در حدواندازه داستانش از پس این کار برمیآد. داستان خیابان کاتالین سادهس، قصهی یه خانواده در سه برهه زمانی متفاوت در مجارستان، نوعی اثر ضد جنگ که به جای گفتن از وخامت جبههها، به تاثیرات درونیتر، از کوچهای بیبازگشت و خاطرات گذشتهی برباد رفته در دل آدمهای جنگدیده صحبت میکنه. اما داستان خط روایت سر راستی نداره که بهنظر من عادیه و شاید کاریه که نویسندههای امروزیتر زیاد انجام میدن. وقتی که داستانی که دارین به اندازه کافی دلوجون و کشش برای همراه کردن مخاطب نداره مجبور میشین با تکنیکهای ادبی و شکست زمان و کمی پیچیدگی دادن به فرم روایت یه کشش جانبی برای اثر ایجاد کنید که مخاطب جهت سردرآوردن از راز شخصیتهای داستان به خوندنش ادامه بده. کاری که بهنظر من نسیم مرعشی توی هرس هم به نحوی انجام داد. فصلهای ابتدایی داستان در برخورد اول مثل یه نوار مخدوش هستن، اما اگه صبور باشین و خودتون رو از دل توفان داستان عبور بدین کمکم تصاویر و کوچیکترین جزئیات شخصیتها براتون اینقدر قابل لمس میشن که اگه دوباره برگردین و چند فصل اول رو بخونین تازه پشت همهی کلمات اون معناهای رازآلود و پنهان شدهای رو تماشا میکنین که فقط از دل داستانی بیرون میآد که شخصیتپردازیش به نحو درستی انجام شده.
در پایان خیابان کاتالین رو برای بار دوم میخوندم، از بار اول بیشتر دوستش داشتم، مخصوصاً شخصیت بلانکا اینبار برام خیلی جالبتر در اومده بود و روابط بینشون رو بهتر درک میکردم. فکر میکنم سابو از اون دست از نویسندههایی باشه که بهنظر بعضیا معمولی جلوه کنه اما معتقدم که مهارت اصلی سابو همیشه ایجاد ظرافتهای واقعی و صمیمانه بین شخصیتهای داستانیشه که نه قهرمانن و نه اهریمن، فقط یکی دیگه از میلیونها انسانی هستن که زیر هجوم زندگی و تاریخ رو به فراموشی رفتن.
در پایان خیابان کاتالین رو برای بار دوم میخوندم، از بار اول بیشتر دوستش داشتم، مخصوصاً شخصیت بلانکا اینبار برام خیلی جالبتر در اومده بود و روابط بینشون رو بهتر درک میکردم. فکر میکنم سابو از اون دست از نویسندههایی باشه که بهنظر بعضیا معمولی جلوه کنه اما معتقدم که مهارت اصلی سابو همیشه ایجاد ظرافتهای واقعی و صمیمانه بین شخصیتهای داستانیشه که نه قهرمانن و نه اهریمن، فقط یکی دیگه از میلیونها انسانی هستن که زیر هجوم زندگی و تاریخ رو به فراموشی رفتن.
March 31, 2023
Magda Szabo asla pişman etmeyen yazarlardan. Daha önce okuduğum iki kitabını (Kapı ve İza’nın Şarkısı) çok beğenmiştim, Katalin Sokağı’nı daha da çok beğendim. Budapeşte’te bir sokakta, yan yana evlerde yaşayan üç farklı ailenin kırk yıla yayılan hikayesine tanık olduğumuz roman, sıradan bireylerin hem savaşlardan hem de totaliter rejimlerden nasıl etkilendiğini harika şekilde anlatıyor. Üstelik bunu yaparken de savaşı ya da baskıyı doğrudan göstermeyi tercih etmiyor. Sadece insanlara ve onların aldıkları yaralara odaklanıyor. Böylece hem daha konsantre hem de daha etkili bir anlatıma kavuşuyor. İlk bölümlerin biraz kafa karıştırıcı olduğu doğru, sakın pes etmeyin, sonra her şey netleşiyor. Bazı bölümlerde (Henriette’in eski mutlu günlere olan özlemini anlattığı) gerçekten çok duygulandım. Bu kadar az sayfada bu kadar çok şeyi anlatabilmek büyük başarı. Kesinlikle okunmalı.
December 25, 2021
سومین اثری که از ماگدا سابو خوندم و ایشون رو به چهارمین نویسنده محبوبم تبدیل کرد ❤
بخشهایی از این داستان رئالیسم جادویی است؛ بخشهایی که مربوط به یکی از شخصیتهای مرده است که میتونه در قالب جسمانیش به این دنیا برگرده و هرجا میخواد بره.
بخشهایی از این داستان رئالیسم جادویی است؛ بخشهایی که مربوط به یکی از شخصیتهای مرده است که میتونه در قالب جسمانیش به این دنیا برگرده و هرجا میخواد بره.
March 13, 2025
Katalin Sokağı’nı ikinci defa okudum. İlk okumada üzerinde durmadan geçtiğim ne çok ayrıntı olmuş. Bu kitap mutlaka iyi odaklanarak, ara vermeden okunmalı. Okurken hikâyenin zaman çizgisi hatırda tutulmalı, mekânlar iyi bellenmeli. Yoksa eksik kalır. Yazardan okuduğum diğer kitaplar olan Kapı ve İza’nın Şarkısı da zahmetsiz değildi.
Her üçü de hakkını vererek okuyunca asla pişman olunmayacak, harika kitaplar. En iyisinin Katalin Sokağı olduğuna şimdi karar verdim. Savaşın parçalayıp yok ettiği cennete kavuşmak için aile, kardeşlik, komşuluk, arkadaşlık ve aşk ilişkilerine sadakatle tutunanların hikâyesini anlatıyor.
Kitabın yaşlılık ve anılarla ilgili kısa bir girişi var. Hikâyenin lineer bir çizgisi olmayacağı daha baştan belli edilmiş. Çünkü hikâyemiz ölüler dünyasında başlıyor ve orada neden-sonuç ilişkisi, bütünlük gibi kavramların yeri yok. Üstelik bu hikâye Katalin Sokağı sakinlerinin anılarından oluşuyor; anılar da mekânlar ve epizodlardan. Epizodları ise 1937 – 1968 dönemine yayılmış kimi anlar oluşturuyor.
Buradan sonrası SPOILER içerir:
Epizodları kimi zaman bir üçüncü şahıs, kimi zaman da Elekeslerin büyük kızı Iren kendi bakış açısıyla anlatıyor.
Macaristan, Budapeşte’de Tuna’nın Buda tarafında nehre bakan Katalin Sokağındayız. Yıl 1934. Yan yana üç ev var. Bu evlerde Elekesler, Heldler ve Birolar yaşıyor. Bu ailelerin çocukları Iren ve Blanca, Henriett, Balint, birlikte büyüyorlar. Aileler bayramları, doğum günlerini birlikte kutluyor. Hem yetişkinler hem de çocuklar dışardan kimsenin anlayamayacağı ve de dâhil olamayacağı bir bütün haline geliyorlar. Elekeslerin büyük kızı Iren ile Biroların oğlu Balint birbirine âşık, evleneceklerine kesin gözüyle bakılıyor. Ancak 2. Dünya Savaşının başlaması tüm hayalleri umutları bitiriyor. Yahudi olan Bay ve Bayan Held toplama kampına gönderiliyor. Tesadüf eseri Henriett kalıyor ve Balintlerin evinde saklanıyor. Savaş çok şeyi değiştiriyor. Heldler toplama kampında, binbaşı savaşta, Henriett kapının önünde ölüyor. Balint savaşta esir düşüyor ve bambaşka biri olarak dönüyor, Elekesler’den Blanka ülkeden kaçıp bir ada ülkesinde evleniyor. Henriett ölüler diyarından zaman zaman gelip ziyaret ediyor onları.
Henriett’in öldüğü geceye dikkat çekmek istiyorum. Her birimizin aldığı kararlar, tepkilerimiz, ufak tefek hareketlerimiz, nasıl da birleşip kocaman bir rastlantılar yumağı haline gelip türlü türlü belki hiç alakası olmayan kişilerin hayatlarına değiyor. Kimi zaman ölümcül sonuçları da oluyor. Kader diyoruz. Önceden bilinemez, engellenemez, ancak belli belirsiz tahmin edilebilir.
“İren evlerinde sabırsızlıkla Balint’in gelmesini bekliyordu. Balint geç kalmıştı. İren dışarı çıkıp gizlice Held’lerin bahçesinden geçti ve Balint’lerin bahçesine girdi. Balint ve Henriett’i gördü. Balint bir abi gibi şefkatle Henriett ile ilgileniyordu. İren bunu bildiği halde kıskandı. Balint daha sonra İren’in yanına geldi ve geç gelişiyle ilgili “Hastanede işinin uzadığı” yalanını söyledi söyledi. İren inanmış gibi yaptı. Balint gittiğinde İren çok kızgın olduğundan Blanka’ya patladı. Onun dağınıklığından pisliğinden dem vurdu. Blanka onu mutlu etmek için bahçeyi temizledi. Held’lerin bahçesi ile kendi bahçeleri arasında özellikle gevşek bırakılmış çiti onardı. Henriett, Balint’lerin evinde saklanıyordu. Çatı katında. O gece aşağıya baktı ve kendi bahçelerinde ev eşyalarını gördü. Evleri boşaltılıyordu. O eşyalara son kez dokunmak istedi. Gizlice dışarı çıktı. Balintlerin bahçesinden kendi bahçelerine geçti. Eşyaların arasında dolanırken nöbetçi asker onu fark etti. Bu gibi durumlarda plan belliydi. Hemen gevşetilmiş olan çiti açarak İren’lerin bahçeye oradan da onların kilere geçmesi gerekiyordu. Ama çit onarılmış olduğundan bunu yapamadı. Tekrar Balintlerin bahçeye geçmeye çalışınca da vuruldu.
Her üçü de hakkını vererek okuyunca asla pişman olunmayacak, harika kitaplar. En iyisinin Katalin Sokağı olduğuna şimdi karar verdim. Savaşın parçalayıp yok ettiği cennete kavuşmak için aile, kardeşlik, komşuluk, arkadaşlık ve aşk ilişkilerine sadakatle tutunanların hikâyesini anlatıyor.
Kitabın yaşlılık ve anılarla ilgili kısa bir girişi var. Hikâyenin lineer bir çizgisi olmayacağı daha baştan belli edilmiş. Çünkü hikâyemiz ölüler dünyasında başlıyor ve orada neden-sonuç ilişkisi, bütünlük gibi kavramların yeri yok. Üstelik bu hikâye Katalin Sokağı sakinlerinin anılarından oluşuyor; anılar da mekânlar ve epizodlardan. Epizodları ise 1937 – 1968 dönemine yayılmış kimi anlar oluşturuyor.
Buradan sonrası SPOILER içerir:
Epizodları kimi zaman bir üçüncü şahıs, kimi zaman da Elekeslerin büyük kızı Iren kendi bakış açısıyla anlatıyor.
Macaristan, Budapeşte’de Tuna’nın Buda tarafında nehre bakan Katalin Sokağındayız. Yıl 1934. Yan yana üç ev var. Bu evlerde Elekesler, Heldler ve Birolar yaşıyor. Bu ailelerin çocukları Iren ve Blanca, Henriett, Balint, birlikte büyüyorlar. Aileler bayramları, doğum günlerini birlikte kutluyor. Hem yetişkinler hem de çocuklar dışardan kimsenin anlayamayacağı ve de dâhil olamayacağı bir bütün haline geliyorlar. Elekeslerin büyük kızı Iren ile Biroların oğlu Balint birbirine âşık, evleneceklerine kesin gözüyle bakılıyor. Ancak 2. Dünya Savaşının başlaması tüm hayalleri umutları bitiriyor. Yahudi olan Bay ve Bayan Held toplama kampına gönderiliyor. Tesadüf eseri Henriett kalıyor ve Balintlerin evinde saklanıyor. Savaş çok şeyi değiştiriyor. Heldler toplama kampında, binbaşı savaşta, Henriett kapının önünde ölüyor. Balint savaşta esir düşüyor ve bambaşka biri olarak dönüyor, Elekesler’den Blanka ülkeden kaçıp bir ada ülkesinde evleniyor. Henriett ölüler diyarından zaman zaman gelip ziyaret ediyor onları.
Henriett’in öldüğü geceye dikkat çekmek istiyorum. Her birimizin aldığı kararlar, tepkilerimiz, ufak tefek hareketlerimiz, nasıl da birleşip kocaman bir rastlantılar yumağı haline gelip türlü türlü belki hiç alakası olmayan kişilerin hayatlarına değiyor. Kimi zaman ölümcül sonuçları da oluyor. Kader diyoruz. Önceden bilinemez, engellenemez, ancak belli belirsiz tahmin edilebilir.
“İren evlerinde sabırsızlıkla Balint’in gelmesini bekliyordu. Balint geç kalmıştı. İren dışarı çıkıp gizlice Held’lerin bahçesinden geçti ve Balint’lerin bahçesine girdi. Balint ve Henriett’i gördü. Balint bir abi gibi şefkatle Henriett ile ilgileniyordu. İren bunu bildiği halde kıskandı. Balint daha sonra İren’in yanına geldi ve geç gelişiyle ilgili “Hastanede işinin uzadığı” yalanını söyledi söyledi. İren inanmış gibi yaptı. Balint gittiğinde İren çok kızgın olduğundan Blanka’ya patladı. Onun dağınıklığından pisliğinden dem vurdu. Blanka onu mutlu etmek için bahçeyi temizledi. Held’lerin bahçesi ile kendi bahçeleri arasında özellikle gevşek bırakılmış çiti onardı. Henriett, Balint’lerin evinde saklanıyordu. Çatı katında. O gece aşağıya baktı ve kendi bahçelerinde ev eşyalarını gördü. Evleri boşaltılıyordu. O eşyalara son kez dokunmak istedi. Gizlice dışarı çıktı. Balintlerin bahçesinden kendi bahçelerine geçti. Eşyaların arasında dolanırken nöbetçi asker onu fark etti. Bu gibi durumlarda plan belliydi. Hemen gevşetilmiş olan çiti açarak İren’lerin bahçeye oradan da onların kilere geçmesi gerekiyordu. Ama çit onarılmış olduğundan bunu yapamadı. Tekrar Balintlerin bahçeye geçmeye çalışınca da vuruldu.
Displaying 1 - 30 of 655 reviews