เหรียญทองแดงปราบพิภพ เล่ม 2

เหรียญทองแดงปราบพิภพ #2

by Mu Su Li, 木苏里, มู่ซูหลี่

หลังจากเสวียนหมิ่นประกาศชัดถ้อยชัดคำว่า
"อาตมา... ไม่เคยยึดหลักความเมตตา"
เซวียเสวียนก็ชักจะรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย
เหมือนสวรรค์ส่งลาโง่หัวโล้นตัวนี้มาเป็นดาวข่มเขา

แม้ออกจะเสียหน้า แต่เมื่อยังคืนร่างได้ไม่สมบูรณ์
อย่างไรเขาก็ต้องพึ่งพาเสวียนหมิ่น
เขายังต้องตามหากรดูกเส้นเอ็นที่ถูกกระชากไปจากตัว
ยังต้องตามล่าคนร้ายที่บังอาจกระตุกหนวดมังกร
แต่ยิ่งความจริงค่อยๆ คลี่ตัวกางลงตรงหน้า
สังหรณ์ร้ายและเงาแห่งอดีตก็ยิ่งคุกคามใกล้เข้ามา!!

Genres: Yaoi, Novels

349 pages, Paperback

Published April 1, 2020

About the author

Associated Names:
* Mu Su Li (English)
* 木苏里 (Simplified Chinese) / 木蘇里 (Traditional Chinese)
* มู่ซูหลี่ (Thai)

Reviews

[Uminaka16 · Rating 5 out of 5]

เล่มสองสนุกขึ้นกว่าเล่มแรกมาก พระเอกนายเอกเขาเริ่มผูกพันกันแล้ว (แบบซึนๆ) ทางเสวียนหมิ่นนี่ยังไม่ค่อยรู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่ทางพ่อมังกรนี่รักเขาแล้วแน่ๆ เล่มนี้จากมังกรหน้าหนากลายเป็นหน้าบางไปเลย ความกระอักกระอ่วนชวนให้อึดอัดนี้ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ผู้เขียนเขียนดีมาก ฉากบางฉากก็ใช้ภาษาสวยหลบเลี่ยงแต่กลับให้ความรู้สึกคลุมเครืออีโรติคไปอีก สรุปว่าดีมาก

ปมของเรื่องยังไม่คลี่คลาย มีช่วงหน่วงๆ ที่ไม่รู้ว่าจะกลายเป็นดราม่าในเล่มสุดท้ายหรือไม่

ส่วนคำผิดเล่มนี้เหมือนเยอะกว่าเล่ม 1 มีบางช่วงที่ผิดติดๆ กันเลย

[Ning · Rating 5 out of 5]

นอกจากจากตัวเรื่อง ความผจญภัยทั้งหลายแล้ว

ยังชอบความดราม่า 2 บรรทัดมากกกกก
ดึงอารมณ์ได้เร็ว จบไว ไม่ต้องสะอื้น แต่ยังมีความอวลๆต่อเนื่องไปเรื่อยๆ

อ่านเพลินดีมากค่ะ

[Kamons · Rating 4 out of 5]

สำหรับเล่ม 2 อ่านจบแล้วพอจะเชื่อมโยงรูปหน้าปกกับเนื้อหาในเรื่องได้หน่อยๆ เล่มนี้สนุกเหมือนเคยจังหวะตลกซิทคอมมีออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ที่ตลกก็ตลก ที่จะซึ้งน้ำตารื้น แค่เขียนแค่สองบรรทัดทำเอาซึ้งจนซึมเป็นหมาหงอย หลวงพี่กับน้องมังกรคือเหมือนดนื้อเรื่องยังสามารถต่อไปได้อีกหลายๆ เล่ม นี่ใจหายเลยเล่มหน้าก็จะจบแล้ว

[addie · Rating 5 out of 5]

(4.75/5) สนุกมากๆ เล่มนี้มี character development ชัดเจน มังกรเค้าเริ่มจะรู้สึกคันยุบยิบในใจซึ่งน่ารักมากมาย การผูกเรื่องต่างๆทำได้ดีมาก อ่านสนุกไม่อยากวาง ฉากต่างๆเขียนได้ครบรส ทั้งฮา ทั้งเขิน บางฉากทำเอาน้ำตาซึมเลย แต่สะกดผิดเยอะ แปลแปลกๆ มีพิมพ์ชื่อตัวละครผิด เป็นอีกเรื่องที่ทำให้มีความรู้สึกว่าต้องพยายามอ่านภาษาจีนให้ออกละ

[Rada Chalapipat · Rating 4 out of 5]

เล่มสองและสาม...นายเอกจะกลับมาอยู่ในร่างคนสลับมังกร หลังจากตามหากระดูกเพิ่มมาได้ทีละชิ้น หลังจากแก้อาคมร้อยศพก็มีเบาะแสเพิ่มเติมจากลายแกะสลักบนหินที่นำไปสู่การตามหาตาเฒ่าช่างแกะสลัก ต่อไปด้วยการเดินทางไปหาพี่สาวน้องผีเพื่อส่งวิญญาณให้พ่อแม่ ที่บังเอิญไปเกี่ยวข้องกับทีมงิ้วและหมู่บ้านปีศาจที่ถูกสะกดวิญญาณไว้ด้วยอาคมและกระดูกมังกร เบาะแสต่างๆจะทยอยปรากฏว่ากระดูกมังกรเป็นเพียงส่วนนึงของพิธีกรรมที่เชื่อมโยงจากอาคมในแต่ละแห่งที่ผ่านมา และเกี่ยวข้องกับสำนักไท่ฉางที่อยู่ใต้อาณัติของราชครู ถ้ำแมลงที่มีรอยจารึกโบราณ แมงมุมแม่ลูกเปลี่ยนโอนชะตาชีวิต ซึ่งทุกอย่างมาเฉลยอย่างรวบรัดในเล่มสามว่าเกิดจากความอิจฉาริษยาและอยากเป็นอมตะของบิ๊กบอสที่เรารู้สึกว่าไม่ค่อยสมเหตุสักเท่าไหร่ เล่มสามที่ควรจะตื่นเต้นแต่เรารู้สึกว่าเนือยสุดเพราะฉากบรรยายสถานที่เยอะไปหน่อย มีคำผิดบ้าง และยังพยายามผูกเรื่องให้ตัวละครต่างๆมีกงเกวียรกรรมเกวียนที่ทำให้กลับมาผูกพันกัน มีดราม่าให้นายเอกงอนและเสียใจคุณพระเพียงไม่นานก็กลับมาหวานชื่นกว่าเก่าและเฉลยตอนจบของคนอื่นๆว่าแฮปปี้กันอย่างไ

[Nattapan · Rating 4 out of 5]

4​ -​ 4.5​ stars.

Captivating​ and​ tremendously​ touching.​

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

โปรยปกเล่ม 2 :
หลังจากเสวียนหมิ่นประกาศชัดถ้อยชัดคำว่า
“อาตมา... ไม่เคยยึดหลักความเมตตา”
เซวียเสียนก็ชักจะรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย
เหมือนสวรรค์ส่งลาโง่หัวโล้นตัวนี้มาเป็นดาวข่มเขา

แม้ออกจะเสียหน้า แต่เมื่อยังคืนร่างได้ไม่สมบูรณ์
อย่างไรเขาก็ต้องพึ่งพาเสวียนหมิ่น
เขายังต้องตามหากระดูกเส้นเอ็นที่ถูกกระชากไปจากตัว
ยังต้องตามล่าคนร้ายที่บังอาจกระตุกหนวดมังกร
แต่ยิ่งความจริงค่อยๆ คลี่ตัวกางลงตรงหน้า
สังหรณ์ร้ายและเงาแห่งอดีตก็ยิ่งคุกคามใกล้เข้ามา!!

เล่ม 2 :
เซวียนเสียนผู้รักหน้าตาตอนนี้ก็หาวิธีออกมาได้แล้ว แต่พอจะออกจากบ้านสือโถวจางยังมีปัญหาอีก แกล้งตายซะเลยไม่เสียหน้าดี เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็กลับมาที่บ้านลู่เนี่ยนชีได้ ลู่เนี่ยนชีสลบไปเจ็ดวันในที่สุดก็ฟื้นและไปเฝ้าลู่สือจิ่ว จากนั้นก็ทำนายให้เซวียเสียนบอกว่าอยู่อีกฝั่งแม่น้ำแต่มองไม่เห็นตอนนี้พร้อมที่จะไปด้วยกัน ซึ่งเป็นเรื่องดีของเสวียนหมิ่นและเซวียเสียน ทั้งหมดออกเดินทางอีกครั้ง
บทที่ 3 ไร้ขอบเขต
เมืองอันชิ่งกับอำเภอว่อหลงห่างกันแค่แม่น้ำกั้น ช่วงนี้ไม่สงบเมืองอันชิ่งหลายวันก่อนเกิดแผ่นดินไหว ภูเขาถล่ม ได้ยินเหมือนเสียงมังกรร้อง นี่คือปากคำคนเรือ เซวียเสียนรีบแก้ด้วยความขัดใจ มังกรคำราม สถานที่พวกเขาลงจากเรือคืออำเภอวั่งเจียง เรียกว่าท่ากวานอิน
เจียงซื่อหนิงจะหาเช่ารถม้าไปอำเภอชิงผิงที่พี่สาวที่แต่งงานออกเรือนไปอาศัยอยู่ แต่ไม่มี ได้คณะคนหน้าบากให้เดินทางร่วมด้วย เพียงแต่คณะนี้มีความแปลกประหลาดที่เซวียเสียนบอกให้เจียงซื่อหนิงอยู่ให้ห่าง เพราะว่าคนคณะนี้เป็นคณะงิ้วความจริงตายเพราะโดนภูเขาถล่มไปแล้ว แต่ทั้งหมดล้วนไม่รู้ พอถึงจุดเกิดเหตุเสวียนหมิ่นจึงออกไปใช้เหรียญทองแดงเพื่อเปิดทางส่งทั้งขบวนที่โดนถล่มลงไปใต้หุบเขา แต่ยังพลาดเพราะมองไม่เห็นอีกสองศพที่หนีรอดแต่ก็ยังโดนหินถล่มอยู่ดี เซวียเสียนแปลงเป็นมังกรสั่งสายฟ้าผ่าไม่เหลือซาก ตอนแรกคิดว่าเรื่องจะเรียบร้อยหางเจ้ากรรมที่บังคับไม่ได้กลับหล่นลงมาตรงหน้าชายหน้าบาก ดีที่เสวียนหมิ่นมายกกลับไปช่างเป็นช่วงเวลาชวนเสียหน้าของแท้ ยังจะโอ้อวดเอาความดีความชอบ แต่เสวียนหมิ่นหรือจะยอม ในที่สุดเซวียเสียนก็ต้องยอมให้เสวียนหมิ่น ฮามากๆๆ สองผู้ยิ่งใหญ่ไม่ยอมกันจริงๆเลย
อำเภอที่ผ่านมานี้ชื่ออำเภอฮวาจือ เพราะอยู่ติดแม่น้ำ เซวียเสียนเคยมากินอาหารมาก่อน คณะงิ้วยังไงก็ไม่รับค่าตอบแทน ลู่เนี่ยนชีบอกว่าอีกหน่อยได้ใช้คืนแน่นอน พอเข้าเมืองก็มีคนเฝ้าประตูเมืองมองเสวียนหมิ่นแปลกๆ พอถึงโรงเตี๊ยมเซวียเสียนที่สายตาดีก็บอกว่ามีประกาศติดไปทั่ว สือโถวจางที่ไม่อยู่นิ่งเป็นคนไปเก็บมาให้ดู ประกาศนั้นคือรูปเหมือนที่มีส่วนคล้ายเสวียนหมิ่นถึงหกส่วน ไม่ได้บอกว่าทำ��ิดอะไร เพียงบอกจุดเด่นบนใบหน้า เด็กรับใช้ในโรงเตี๊ยมคิดว่ารูปร่าง ดวงตาของเสวียนหมิ่นเหมือนกับราชครูที่ตัวเองเคยเห็น จึงไปแจ���งทางการ สรุปว่าผ่านมาสามเมืองมีสองเมืองที่มีประกาศตามหาตัวคนหน้าตาคล้ายเสวียนหมิ่น เซวียเสียนที่พักห้องเดียวกันจึงถามคำถาม ถ้าตอบได้ก็ตอบ ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบเพราะรู้นิสัยดี ก็ได้รู้ว่าเสวียนหมิ่นหลายเดือนก่อนตื่นขึ้นมาในร้านพักศพก็จำเรื่องราวไม่ได้ จำได้ว่ามีภารกิจตามหาคนผู้หนึ่ง ติดค้างคนผู้นั้น หากไม่ชดใช้คืนไม่สงบใจ แล้วคนของกรมเมืองก็มาเซวียเสียนใช้วิธีที่ยิ่งใหญ่ซะขนาดนั้น เปลี่ยนร่างเป็นมังกรหอบเอาเสวียนหมิ่น เกี่ยวสือโถวจางกับลู่เนี่ยนชีดั้นเมฆไปเลย ยิ่งใหญ่อลังการมาก แต่บทจะกลับร่างคนก็สลัดคนทั้งหมดทิ้งใส่เสื้อกลางอากาศสุดท้ายก็ต้องให้เสวียนหมิ่นพาเข้าฝั่ง
ตอนนี้ก็มาถึงหน้าประตูเมืองอำเภอชิงผิงแล้ว รอเวลาประตูเมืองเปิด เสวียนหมิ่นเอาเหรียญทองแดงของตัวเองมาให้เซวียเสียนรวบรวมพลังวิญญาณ ผนึกเหรียญสองอันเริ่มคลายตัวแล้วจะมากจะน้อยก็มีประโยชน์อยู่บ้าง
ประตูเมืองเปิดคนเฝ้าประตูไม่ยอมให้เข้าเพราะด้านในมีโรคระบาด แต่เซวียเสียนก็ทำจนคนเฝ้าประตูตกใจปล่อยเข้าเมืองไป เจียงซื่อหนิงนำทางไปบ้านสกุลฟางพอไปถึงก็ลืมตัวเป็นคนเคาะประตู กว่าจะได้เข้าไปในบ้านได้ก็วุ่นวายอีก
เข้ามาในบ้านพี่เขยยังไม่เท่าไหร่ก็มีคนกลับมารายงานว่าคุณชาย และฮูหยินน้อยถูกพวกขอทานจับตัวไป ลู่เนี่ยนชีทำนายจากสิ่งของที่เคยใช้ก็ได้ความว่าถูกพาไปที่ภูเขาเสี่ยวหนานซาน นั่งรถม้าออกตามหาเซวียเสียนไม่ยอมเสียเวลาเรียกลมมาพัดไปทันทีแต่ละทีทำเอาคนธรรมดาตกใจแทบตายแล้ว ในที่สุดการเคลื่อนไหวก็หยุดลงที่หมู่บ้านร้าง หมู่บ้านเวินชุน ที่เป็นหมู่บ้านผีสิง เสวียนหมิ่นเข้าไปในหมู่บ้านแต่พาคนออกมาไม่ได้เลยเอาบ้านออกมาซะเลย และก็เจอกับเหตุการณ์ผีทั้งหมู่บ้าน ทั้งยังเจอคณะงิ้วที่เคยให้ร่วมเดินทาง ตอนนี้เซวียเสียนรู้สึกว่าในหมู่บ้านนี้ต้องมีของที่ตัวเองตามหาเหมือนตอนเกาะเฝินโถว กับบ้านของสือโถวจาง ที่ได้กระดูกบางส่วนคืนมา และตอนนี้ก็จำได้ว่าวันนั้นที่เป็นวันด่านเคราะห์ใหญ่ตัวเองเห็นคนคล้ายเสวียนหมิ่นและมีเส้นผมด้วยระหว่างเส้นไหมทองที่จับตัวอยู่ในสติเลือนราง พอเสวียนหมิ่นกลับมาจึงถามว่าบวชตั้งแต่เมื่อไหร่ พอรู้ว่าตั้งแต่เด็กก็คลายใจลง
พอเข้าหมู่บ้านเซวียเสียนโดนเสวียนหมิ่นลงโทษที่มีลูบหัวให้หันหน้าเข้ากำแพงซะเลย แต่ละเรื่องที่ทำนี่ฮามาก เจียงซื่อหนิงเจอพี่สาวฉากซาบซึ้งมาก แต่พอเซวียเสียนให้ดึงยันต์ที่เสวียนหมิ่นแปะไว้ดันมือขาด ฮาไปอีก ในที่สุดเสวียนหมิ่นก็คิดว่าสถานที่นี้ต้องมีของที่เซวียเสียนตามหา ทั้งสองออกไปด้วยกัน ด้วยความที่เซวียเสียนซุกซนพอเสวียนหมิ่นปล่อยมือจากเก้าอี้เข็นเท่านั้น เจ้าตัวที่ไม่รู้ว่าจะใช้กำลังลมเท่าไหร่ก็เรียกลมมาพาไปทันที แล้วก็หายไปในสายหมอก พอคิดจะบอกเสวียนหมิ่นก็ยื่นหัวมังกรออกมาบอกว่าอยู่ตรงนี้ คิดไม่เหมือนใครจริงๆ และเพราะเสียงมังกรทำให้กระดูกที่ฝังในดินตอบสนองร้องตอบ เซวียเสียนใช้กำลังเรียกขึ้นมาก็ถูกคาถาสะกดเอาไว้ เสวียนหมิ่นมาทันทางหนึ่งสะกดอาคม ทางหนึ่งเรียกกระดูกมังกร กว่าความร้อนในตัวเซวียเสียนจะคลายตัว ตัวเองก็ไปพันรอบตัวเสวียนหมิ่นอีกแล้ว ทั้งยังใช้น้ำลายมังกรช่วยรักษาบาดแผล แต่ไม่รู้ว่ามีคุณสมบัติอื่นอีกคืออะไร เสวียนหมิ่นก็ไม่ยอมบอก กลับมาถามเจียงซื่อหนิง เจียงซื่อหนิงยังไม่ทันอธิบายเสวียนหมิ่นก็ไม่ให้บอก มันคืออะไรกันแน่
ในที่สุดก็ส่งวิญญาณบิดามารดาของเจียงซื่อหนิงให้เดินทางต่อได้ และหมู่บ้านร้างก็ไม่มีผี วิญญาณอีกต่อไปเพราะไม่มีกระดูกมังกรแล้ว

บทที่ 4 ไม่กลับกลาย
เซวียเสียน เสียนหมิ่นพักอยู่ที่บ้านสกุลฟางและยังพักห้องเดียวกัน เวลาอาหารก็ไม่มีผู้ใดรบกวน เซวียนเสียนจากที่ถูกทำโทษหันเข้ากำแพงห้องหลังจากทำสมาธิดูดซับพลังวิญญาณไปเรื่อยๆเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมา เริ่มรู้สึกตัวอยากให้เสวียนหมิ่นเอายันต์ออก พอจับตัวดูถึงรู้ว่าร้อนรุ่มขนาดไหน ยิ่งมาความรู้สึกยิ่งคลุมเครือ เสวียนหมิ่นเพียงเตือนให้อยู่ห่างๆ เลยเริ่มคิดถึงเรื่องของน้ำลายมังกร กว่าจะผ่านคืนนั้นไปได้ช่างรู้สึกว่าเป็นความผิดของตัวเองโดยแท้
พอออกจากห้องมาได้ก็เพราะความหิว แต่พอเจียงซื่อจิ้งรู้เรื่องก็บอกให้ป้าเฉินทำอาหารให้ ระหว่างนั้นได้บอกถึงขอทานทั้งสามคนบอกว่าเสียดายที่ขอทานคนหนึ่งเป็นเด็กหญิง ที่หน้ามีแผลเป็นเซวียเสียนพอฟังก็บอกว่าสามารถแก้ได้ แค่หาอะไรมาทดแทน สือโถวจางบอกว่าจะทำหน้ากากหนังมนุษย์มาให้ พอขั้นตอนเสร็จสิ้นจากที่เซวียเสียนคอยหลบหน้าเสียนหมิ่นตอนนี้ก็ยอมไปพูดด้วยเพราะของในมือสือโถวจาง เสวียนหมิ่นไม่ปฏิเสธแปลว่าในความทรงจำของเสวียนหมิ่นถือหน้ากากหนังมนุษย์นั่นเอง
เซวียนเสียนถามสรรพคุณของน้ำลายมังกรจากฟางเฉิงทำให้รู้ว่ามีสรรพคุณเสริมความต้องการทางเพศ กระตุ้นกำหนัดยิ่งรู้สึกผิดที่ไปเลียเสวียนหมิ่นสองครั้ง
ตอนนั้นเองที่ลู่เนี่ยนชีบอกว่าทำนายได้แล้วว่าคนที่จับตัวสือโถวจางมานั้นอยู่ที่ภูเขาลูกหนึ่งหน้าตาคล้ายที่โกยผง ชื่อภูเขาป้อจีซาน ทั้งหมดไปด้วยกันโดยให้เจียนซื่อหนิงอยู่บ้านสกุลฟาง
เวลาเดียวกันคนสำนักไท่ฉาง ทางหนึ่งมุ่งหน้าสู่ตัวอำเภอเพื่อจัดพิธีขจัดโรคระบาด อีกคณะเดินทางตามหาคน ผู้พยาการณ์ทำนายได้ว่าอยู่ที่ภูเขาป้อจีซาน ทั้งยังทำนายได้ว่าคนผู้หนึ่งที่ไม่ควรปรากฏตัวที่อำเภอชิงผิงแต่มาปรากฏตัวซึ่งเป็นไปไม่ได้ก็คือราชครู คนของสำนักไท่ฉางไปถึงก่อนและหาคนไม่เจอ คลาดกันกับพวกของเซวียเสียน เสวียนหมิ่นไปเพียงก้าวเดียว เสวียนหมิ่นเข้าไปสำรวจด้านในหอไม่ไผ่พร้อมเซวียเสียน ทั้งยังเจอหนังสือที่เป็นลายมือตัวเองเขียนว่า หล่างโจวเสียซาน แล้วก็มีนกประหลาดสีดำที่ร้องหงิงบินมาเกาะไหล่เสวียนหมิ่นอย่างประจบ เสวียนหมิ่นก็รู้สึกคุ้นเคยไม่มีความรังเกียจซักนิด สรุปได้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นของเสวียนหมิ่น และนกประหลาดก็ยังเปิดกลไกทำเอาทุกคนลงไปยังห้องลับ และถูกเขตอาคมอสูรในใจกักไว้ เซวียเสียนรู้สึกตัวเร็วเพราะเสวียนหมิ่นที่แปลกประหลาดไปนั่นเอง และก็ได้รู้เรื่องของผู้ใช้อาคมที่เป็นอาจารย์ของคนที่ตามหา ในที่สุดก็ได้ฉายามาคือซงอวิ๋น แมงมุมถงโช่วที่ใส่ไว้ในเขตอาคม แล้วเซวียเสียนก็ไปดูดแมงมุมที่คอเสวียนหมิ่นอีกครั้ง เท่ากับเป็นครั้งที่สาม แมงมุมถงโซ่วก็ได้มาจากเขตหล่างโจว หลังจากรู้เรื่องราวทั้งหมด เซวียเสียนจึงบอกให้สือโถวจางและลู่เนี่ยนชีกลับบ้านสกุลฟางไปก่อน พอเหลือแค่สองคนเสวียนหมิ่นบอกให้เซวียเสียนเอาเหรียญทองแดงไปรักษากระดูก ตัวเองทำสมาธิจนสามารถเชื่อมต่อกระดูกได้สำเร็จแล้วก็รู้สึกถึงความร้อนที่ไม่อาจความคุม กลายเป็นเสวียนหมิ่นที่ช่วยเซวียเสียน เหมือนยกหินทุ่มขาตัวเอง กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนองจริงๆ
วิญญาณในป้ายเหล็กของทหารที่ถูกเอามาใช้ในพิธีตายอย่างไม่สงบต้องการให้เสวียนหมิ่นและเซวียนเสียน��่งกลับบ้านเกิด

หลังอ่านเล่ม 2 :
เล่มนี้เซวียเสียนและเสวียนหมิ่นยิ่งสนิทกัน แล้วยังมีเหตุจากน้ำลายมังกรอีกต่างหาก เสวียนหมิ่นก็ไม่มองเซวียเสียนเป็นคนนอก ทำทุกอย่างเป็นธรรมชาติ ผู้หนึ่งแต่งขาวผู้หนึ่งแต่งดำ แต่เข้ากันเป็นที่สุด ปริศนาทุกอย่างเริ่มจะคลี่คลาย มุ่งเป้าไปที่เดียวแล้ว อ่านต่อที่เล่มสามเลยค่ะ

[Jiji Jidapa · Rating 5 out of 5]

4.5 ดาว รวม 3 เล่ม

เรื่องราวของกลุ่มคนที่กว่าครึ่งไม่ใช่คนธรรมดาทั้งผีขี้กลัว ทั้งมังกรขี้โวยวาย พวงด้วยหลวงจีนที่จำอดีตตัวเองไม่ได้ มารวมตัวกันแบบงงๆ ตามหากระดูกเอ็นมังกรพร้อมกับผจญภัยทำเควสย่อยไปด้วย

เนื้อเรื่องกล่มกล่อม พล็อตไม่ได้เดายาก ออกจะตรงไปตรงมาจนอีกนิดเดียวจะทื่อเกินไปด้วยซ้ำ แต่มีครบทุกรสชาติ ทั้งขำ ตื่นเต้น ลุ้น และเศร้า ที่ชอบเป็นพิเศษคือความอารมณ์ที่ติดพันมาจากเควสย่อยแต่ละเควส การจากลา ความรักและการเสียสละ บรรยายเรื่อยๆ ไม่เน้นให้ดราม่า แต่กินใจค่ะ

ความสัมพันธ์สองตัวเอกไม่ได้ออกแนวกุ๊กกิ๊กเลย แต่กลับทำให้ยิ้มได้ตลอด บุคลิกตัวละครเอกน่ารักน่าเอาใจช่วย มังกรท่าเยอะกับหลวงจีนน้ำแข็งเค้าสมกันดีค่ะ ตัวละครสมทบก็ดี มีบทบาทของตัวเอง ข้อติมีอยู่บ้างตรงที่เนื้อเรื่องเล่าได้แบบตรงไปหน่อย ไม่ค่อยมีลูกเล่น รวบรัดไปนิดนึง ถ้าขยายความขัดแย้งกับขยี้ปมอีกนิดน่าจะไปได้สุดกว่านี้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เรื่องนี้ชอบมากค่ะ

[Tkpslc. · Rating 4 out of 5]

เล่มสองเรื่องความสัมพันธ์ของตัวเอก 2 คนชัดขึ้นมากๆ ก็ยังชอบเหมือนเดิมแค่ประทับใจเล่มแรกมากกว่า

เราชอบที่เค้าาเขียนเรื่องแก่นพุทธแบบไม่ยัดเยียดคำสอนเข้ามาจนอึดอัดแต่เล่าผ่านเรื่องราว พอขมวดทุกอย่างจบอ่านแล้วปลงมากกกก เข้าใจสัจธรรมชีวิตแบบปลงๆ อามิตตาพุทธ

เค้าเขียนเก่งนะ เล่าเรื่องเศร้าแบบไม่ฟูมฟาย แต่เรานี่ร้องไห้ละ เล่าไปเงียบๆแต่ตรึงใจ อ่านจนจบเล่มคิดอย่างเดียวว่าจะจบแล้วเหรอ มี 3 เล่มเองเหรอ ปมทุกอย่างมันดูยืดออกไปให้เล่นได้อีกเยอะมาก เสียดายมาก ไม่อยากอ่านให้จบเลย ผูกพันกับตัวละคร.

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

กว่าจะได้อ่านจบ เพราะไม่ค่อยมีเวลาได้อ่าน แต่เนื่อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ จบเล่ม 2
ความสัมพันธ์พระนายยังคลุมเคลือ แบบมิตรภาพไปผจญภัย หาความจริงกัน ชอบๆ กันแล่ะแต่ด้วยความที่เป็นพระไง 555

[MustNotBeNamed · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้จะได้เห็นฤทธิ์เดชของนายเอกมากขึ้น หลายๆฉากผู้เขียนบรรยายแบบคลุมครือทำให้เราไม่แน่ใจว่าที่อ่านไปเราเข้าใจถูกหรือเปล่า อืมมอยากได้มนต์ทำความสะอาดเสื้อผ้าของพระเอกมากๆ ชีวิตคงจะสบายขึ้นไม่ไช่น้อย

[Faelyn]

ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอีกจิ๊ดนึง ความหลังนี่พอจะเดาออกนิดหน่อยละ แต่ไม่รู้ว่าเดาถูกรึเปล่า

[G. · Rating 5 out of 5]

สนุกมากกกค่ะ เริ่มกลัวอดีตของพระเอกขึ้นมาแล้ว
มีความลังเลที่จะอ่านเล่ม 3 เลย กลัวบ่อน้ำตาแตก ฮือ

[Boboisreading · Rating 5 out of 5]

สนุกเหมือนเดิม ครบรส ความฮาไม่มีแผ่วเลย ชอบบบ