What do you think?
Rate this book
The Metal Chapters: Volume 2
Η λογοτεχνία και η metal μουσική διασταυρώνουν ξανά τους δρόμους τους δημιουργώντας ένα φαντασμαγορικό αποτέλεσμα. Ιστορίες που υπήρχαν κρυμμένες ανάμεσα σε στίχους τραγουδιών καταγράφονται στο χαρτί, ενώ διηγήματα συγγραφέων αφήνουν το αποτύπωμά τους στο πεντάγραμμο.
Ο Μάριος Δημητριάδης και ο Γιώργος Δάμτσιος ήρθαν σε επαφή με δέκα πασίγνωστα metal συγκροτήματα και κατόπιν συνεννόησης μαζί τους έγραψαν διηγήματα βασισμένα σε στίχους αγαπημένων τους τραγουδιών. Αντίστοιχα, ο Roger Rovento των Xelyruth επικοινώνησε με πέντε διάσημους συγγραφείς και δημιούργησε μουσικές συνθέσεις βασισμένες σε διηγήματά τους.
Το βιβλίο περιλαμβάνει συνολικά δεκαπέντε διηγήματα καθώς και τους στίχους που τα συνοδεύουν, ενώ στο ένθετο CD υπάρχουν οι πέντε συνθέσεις των Xelyruth.
Η playlist των τραγουδιών: https://www.youtube.com/channel/UCLyL...
https://www.pigi.gr/?product=the-meta...
https://themetalchapters.weebly.com/
https://www.facebook.com/themetalchap...
Ο Μάριος Δημητριάδης και ο Γιώργος Δάμτσιος ήρθαν σε επαφή με δέκα πασίγνωστα metal συγκροτήματα και κατόπιν συνεννόησης μαζί τους έγραψαν διηγήματα βασισμένα σε στίχους αγαπημένων τους τραγουδιών. Αντίστοιχα, ο Roger Rovento των Xelyruth επικοινώνησε με πέντε διάσημους συγγραφείς και δημιούργησε μουσικές συνθέσεις βασισμένες σε διηγήματά τους.
Το βιβλίο περιλαμβάνει συνολικά δεκαπέντε διηγήματα καθώς και τους στίχους που τα συνοδεύουν, ενώ στο ένθετο CD υπάρχουν οι πέντε συνθέσεις των Xelyruth.
Η playlist των τραγουδιών: https://www.youtube.com/channel/UCLyL...
https://www.pigi.gr/?product=the-meta...
https://themetalchapters.weebly.com/
https://www.facebook.com/themetalchap...
- GenresHorror
382 pages, Paperback
First published January 1, 2020
3 people are currently reading
151 people want to read
About the author
Γιώργος Δάμτσιος
44 books303 followersΟ Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 και μένει στη Νάουσα Ημαθίας. Είναι ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου Bookstagram. Από τις εκδόσεις BELL κυκλοφορεί η crime fiction σειρά του με τίτλο «Ευγενείς Άγριοι», η οποία βρίσκεται ήδη στο έκτο βιβλίο. Έχει συνεργαστεί επίσημα με συγκροτήματα όπως οι Judas Priest και Nightwish, καθώς και με συγγραφείς όπως οι Adam Nevill και Graham Masterton, για λογαριασμό του λογοτεχνικού/μουσικού project «The Metal Chapters». Παίζει μπάσο στο Heavy Metal συγκρότημα Silent Vortex ενώ αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria στη Θεσσαλονίκη, το οποίο έχει λάβει τη διεθνή πιστοποίηση EFFE που αποτελεί την ευρωπαϊκή σφραγίδα ποιότητας. Πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό του Γραφείου Πολιτισμού του Δήμου Η. Π. Νάουσας, και είναι μέλος της Επιτροπής Ισότητας του ίδιου Δήμου. Έχει κυκλοφορήσει δεκαέξι βιβλία και έχει συμμετάσχει με διήγημά του σε είκοσι συλλογικά έργα ή βιβλία άλλων συγγραφέων, συχνά κατόπιν διακρίσεων σε διαγωνισμούς. Βρείτε τον στον προσωπικό του ιστότοπο: georgedamtsios.com
https://linktr.ee/georgedam
Οι κυκλοφορίες του:
–Μέχρι την τελευταία του ανάσα (Νοέμβριος 2015, εκδόσεις Momentum μυθιστόρημα). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–Το Τρίπτυχο των Ευχών (Απρίλιος 2017, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, μυθιστόρημα). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών (Σεπτέμβριος 2017, εκδόσεις Λυκόφως, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–The Metal Chapters Vol. I (Απρίλιος 2018, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα Αγγλικά τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
–Μυστικά στο λυκόφως (Ιούλιος 2018, εκδόσεις Λυκόφως, συλλογή διηγημάτων). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–Σκοτεινό πέπλο (Νοέμβριος 2018, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Εξημέρωση (Οκτώβριος 2019, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–The Metal Chapters Vol. II (Ιούνιος 2020, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και στα Αγγλικά.
–Κάθε μυστικό σου (Σεπτέμβριος 2020, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Ο κρυφός μας εαυτός (Σεπτέμβριος 2021, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη! (Νοέμβριος 2021, εκδόσεις Υδροπλάνο, μυθιστόρημα).
–Ένα με το σκοτάδι (Σεπτέμβριος 2022, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Από χρυσάφι και φωτιά (Δεκέμβριος 2022, εκδόσεις Bookstagram, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Βαγγέλη Βουραζάνη).
–Το τραγούδι της θύελλας (Μάρτιος 2023, εκδόσεις Bookstagram, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τη συγγραφέα Γεωργία Καλαμαρά).
–Φεγγαρόπετρα (Ιούνιος 2023, εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, μυθιστόρημα).
–Πίσω από τις μάσκες (Σεπτέμβριος 2023, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
Έχει συμμετάσχει επίσης και στα εξής έργα:
–Ψίθυροι μέσα στη νύχτα, (2016, δωρεάν e-book για λογαριασμό του site nyctophilia.gr)
–Το Άγνωστο, (2016, εκδόσεις Ανάτυπο), καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση ανάμεσα σε εκατόν τριάντα συμμετέχοντες στον αντίστοιχο διαγωνισμό των εκδόσεων.
–Το έπος της φαντασίας: Αδιέξοδο, (2017, εκδόσεις iWrite).
–Τρόμος, (2017, εκδόσεις Ανάτυπο).
–Αντίθετο Ημισφαίριο 4, (2017, εκδόσεις gamecraft).
–Zombie στην Ελλάδα, (2017, εκδόσεις iWrite).
–Ιστορίες του τόπου μας: Νάουσα, (2018, εκδόσεις iWrite).
–Ημερολόγια Ψυχοπλάνης, (2018, εκδόσεις Rising Star).
–Βρόχος, (2019, εκδόσεις Λυκόφως).
–Κόκκινος συναγερμός, (2020, δωρεάν e-book της ομάδας του Facebook «Φίλοι αστυνομικής λογοτεχνίας»).
–Πολεμικές Ιαχές (Στα Όνειρα Της Φαντασίας #1), (2020, εκδόσεις Allbooks).
–savechristmasgr.blogspot.com (2020, Χριστουγεννιάτικο blog).
–Με όλες τους τις δυνάμεις, (2020, εκδόσεις Χρονικό).
–Once upon a Horror Time, (2021, δωρεάν e-book από το
https://linktr.ee/georgedam
Οι κυκλοφορίες του:
–Μέχρι την τελευταία του ανάσα (Νοέμβριος 2015, εκδόσεις Momentum μυθιστόρημα). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–Το Τρίπτυχο των Ευχών (Απρίλιος 2017, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, μυθιστόρημα). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών (Σεπτέμβριος 2017, εκδόσεις Λυκόφως, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–The Metal Chapters Vol. I (Απρίλιος 2018, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα Αγγλικά τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
–Μυστικά στο λυκόφως (Ιούλιος 2018, εκδόσεις Λυκόφως, συλλογή διηγημάτων). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram).
–Σκοτεινό πέπλο (Νοέμβριος 2018, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Εξημέρωση (Οκτώβριος 2019, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–The Metal Chapters Vol. II (Ιούνιος 2020, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και στα Αγγλικά.
–Κάθε μυστικό σου (Σεπτέμβριος 2020, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Ο κρυφός μας εαυτός (Σεπτέμβριος 2021, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη! (Νοέμβριος 2021, εκδόσεις Υδροπλάνο, μυθιστόρημα).
–Ένα με το σκοτάδι (Σεπτέμβριος 2022, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
–Από χρυσάφι και φωτιά (Δεκέμβριος 2022, εκδόσεις Bookstagram, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Βαγγέλη Βουραζάνη).
–Το τραγούδι της θύελλας (Μάρτιος 2023, εκδόσεις Bookstagram, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τη συγγραφέα Γεωργία Καλαμαρά).
–Φεγγαρόπετρα (Ιούνιος 2023, εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, μυθιστόρημα).
–Πίσω από τις μάσκες (Σεπτέμβριος 2023, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
Έχει συμμετάσχει επίσης και στα εξής έργα:
–Ψίθυροι μέσα στη νύχτα, (2016, δωρεάν e-book για λογαριασμό του site nyctophilia.gr)
–Το Άγνωστο, (2016, εκδόσεις Ανάτυπο), καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση ανάμεσα σε εκατόν τριάντα συμμετέχοντες στον αντίστοιχο διαγωνισμό των εκδόσεων.
–Το έπος της φαντασίας: Αδιέξοδο, (2017, εκδόσεις iWrite).
–Τρόμος, (2017, εκδόσεις Ανάτυπο).
–Αντίθετο Ημισφαίριο 4, (2017, εκδόσεις gamecraft).
–Zombie στην Ελλάδα, (2017, εκδόσεις iWrite).
–Ιστορίες του τόπου μας: Νάουσα, (2018, εκδόσεις iWrite).
–Ημερολόγια Ψυχοπλάνης, (2018, εκδόσεις Rising Star).
–Βρόχος, (2019, εκδόσεις Λυκόφως).
–Κόκκινος συναγερμός, (2020, δωρεάν e-book της ομάδας του Facebook «Φίλοι αστυνομικής λογοτεχνίας»).
–Πολεμικές Ιαχές (Στα Όνειρα Της Φαντασίας #1), (2020, εκδόσεις Allbooks).
–savechristmasgr.blogspot.com (2020, Χριστουγεννιάτικο blog).
–Με όλες τους τις δυνάμεις, (2020, εκδόσεις Χρονικό).
–Once upon a Horror Time, (2021, δωρεάν e-book από το
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
July 20, 2020
Τον Γιώργο και τον Μάριο τους γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά!
Έχουμε διαβάσει τα προσωπικά τους έργα, τα συλλογικά τους έργα και ξέρουμε το επίπεδο της συγγραφικής τους δουλειάς. Ακούραστοι, με φρέσκιες ιδέες συνεχίζουν και κάθε φορά μας εκπλήσουν με κάτι νέο.
Έτσι και τώρα, δεν αρκέστηκαν απλά στο να γράψουν τον δεύτερο τόμο του «The Metal Chapters».
Συνεργάστηκαν με μεγάλα (τεράστια!) όνοματα της παγκόσμιας metal σκηνής! Μπάντες που το άκουσμά τους μας προκαλεί δέος. Κι, όμως αυτά τα αγόρια, με την επιμονή τους και το ταλεντο τους κατάφεραν να φέρουν εις πέρας αυτή τη δύσκολη αποστολή και να μας προσφέρουν, εν τέλη, δέκα υπέροχα διηγήματα βασισμένα στα τραγούδια που αγαπάμε. Μας δώσανε τη δική τους εκδοχή της ιστορίας με ενδιαφέρον τροπο, υπέροχη γραφή και μας ταξιδέψανε με στίχους, νότες και αράδες σε μαγικούς κόσμους.
Από την άλλη τα πέντε διηγήματα των ξένων guest συγγραφέων, είναι ξεχωριστά. Δίνουν μια πικάντικη γεύση στο βιβλίο και χάρηκα πολύ που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και νέους (για εμένα) δημιουργούς μέσα σε ένα οικείο έργο.
Τέλος, θα σας μιλήσω για την μουσική που συνοδεύει το βιβλίο. Πέντε τραγούδια αποκλειστικά γραμμένα για τα πέντε διηγήματα των guest συγγραφέων από τον Roger Rovento. Τι να σας πω; Ότι είναι εξαιρετικά; Είναι! Τα αγάπησα για τη μελωδικότητά τους, τη δύναμή τους και την εξαιρετική, προσεγμένη ποιότητα τους.
Αν αγαπάτε τη metal μουσική, αν αγαπάτε τα σκοτεινά διηγήματα αυτή η συλλογή δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη σας!
Και αν δεν τα αγαπάτε, ορίστε η ευκαιρία σας να τα γνωρίσετε!
June 28, 2020
Το δεύτερο βιβλίο του πρωτότυπου αυτού project αποδεικνύει για μια ακόμα φορά την αφοσίωση των δημιουργών του και την αγάπη τους για τη metal και τις ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Διαβάστε αναλυτικά την άποψή μου στο blog μου.
Διαβάστε αναλυτικά την άποψή μου στο blog μου.
July 15, 2020
Αν κάποιος με ρωτούσε, ποια βιβλία περιμένω τρελά να βγουν το 2020 σίγουρα στο νούμερο ένα θα ήταν το The metal chapters volume 2. Είχα τρελαθεί με το Volume 1 και όταν ήταν πια σίγουρο ότι θα βγει και δεύτερο, απλά ανυπομονούσα. Μετά, άρχισαν οι ανακοινώσεις για τα συγκροτήματα και τους ξένους συγγραφείς και η ανυπομονησία έγινε ενθουσιασμός. Μέχρι που έφτασε το βιβλίο στα χέρια μου και από την πρώτη ματιά, από το πρώτο ξεφύλλισμα, άρχισαν να βγαίνουν καρδούλες από τα μάτια μου. "You are heaven sent" του ψιθύρισα, όπως τραγουδούν και οι My dying bride στο "For you".
Έχει φανταστικό εξώφυλλο, οπισθόφυλλο και ένα υπέροχο περιεχόμενο. Η επιμέλεια εξαιρετική, όπως και η μετάφραση. Σε κάθε διήγημα βλέπουμε ακριβώς πιο πριν, ένα μικρό βιογραφικό για τα συγκροτήματα ή τους συγγραφείς, λίγα λόγια για το διήγημα και τους στίχους των τραγουδιών. Πωρώθηκα πριν ακόμη αρχίσω το διάβασμα, πριν ακόμη βάλω τα τραγούδια να παίζουν.
Και κάπως έτσι, με έντονα συναισθήματα, έβαλα τη λίστα των τραγουδιών που βρήκα στο YouTube μέσω του καναλιού του project, το EP στο CD player και άρχισα την ανάγνωση.
Υπάρχουν δέκα διηγήματα, μοιρασμένα από τους Γιώργο Δάμτσιο και Μάριο Δημητριάδη, τα οποία είναι βασισμένα σε στίχους δέκα τραγουδιών γνωστών συγκροτημάτων. Και υπάρχουν πέντε τραγούδια των Xelyruth του Roger Rovento, ο οποίος τα εμπνεύστηκε από τα διηγήματα των φιλοξενούμενων συγγραφέων, κατόπιν μεταξύ τους συνεννόησης.
Το βιβλίο αρχίζει με ένα πολύ δυνατό διήγημα και τελειώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και η απόλυτη χαρά είναι ότι και τα αντίστοιχα τραγούδια είναι εξίσου δυνατά. Όχι βέβαια ότι τα ενδιάμεσα είναι βαρετά ή κουραστικά. Διαβάζονται (και ακούγονται) με την ίδια ευχαρίστηση. Μου άρεσε που ήταν διαφορετικά μεταξύ τους, που όλα κινούνταν σε διαφορετικές περιοχές και εποχές, τα συναισθήματα που μου έβγαλαν οι χαρακτήρες, οι περιγραφές. Και τα τραγούδια είναι διαφορετικά. Το κερασάκι στο βιβλίο είναι ότι τα διηγήματα δεν είναι κάθε φορά οι στίχοι σε μεγαλύτερη επέκταση. Κάποιες φορές είναι γραμμένα με διαφορετική οπτική, όπως για παράδειγμα στο "The dead thing".
Από τα δεκαπέντε, μου άρεσαν όλα, αλλά ξεχώρισα από Γιώργο Δάμτσιο τα "Spectre" και "To the end of the world". Από Μάριο Δημητριάδη τα "Forward momentum" και "Buildings". Από τους φιλοξενούμενους συγγραφείς τα "Clockwork" και "Hippocampus".
EP των Xelyruth. Το μόνο που θα πω είναι ότι όσο εύκολο μου ήταν να πατήσω το PLAY στον player, άλλο τόσο δύσκολο ήταν να πατήσω το STOP. Στίχοι, φωνή, μουσική (η σειρά τυχαία) απλά με έκαναν να κολλήσω. Μεγαλύτερη αδυναμία μου το τραγούδι "Hippocampus".
Μπράβο για το υπέροχο αποτέλεσμα. Μπράβο που ενώ έχει περισσότερες σελίδες από το πρώτο, με έκαναν να θέλω κι άλλες.
Από τους ξένους δεν έχει μεταφραστεί κάτι στα ελληνικά, για αυτό πάει ένα ακόμη μεγάλο μπράβο στα παιδιά που χάρη σε αυτούς έμαθα καινούριους συγγραφείς.
Ώρα να γυρίσει στη θέση του, στη βιβλιοθήκη μου. Μπα.... όχι... Θέλω να το χαζέψω λίγο ακόμη.
Έχει φανταστικό εξώφυλλο, οπισθόφυλλο και ένα υπέροχο περιεχόμενο. Η επιμέλεια εξαιρετική, όπως και η μετάφραση. Σε κάθε διήγημα βλέπουμε ακριβώς πιο πριν, ένα μικρό βιογραφικό για τα συγκροτήματα ή τους συγγραφείς, λίγα λόγια για το διήγημα και τους στίχους των τραγουδιών. Πωρώθηκα πριν ακόμη αρχίσω το διάβασμα, πριν ακόμη βάλω τα τραγούδια να παίζουν.
Και κάπως έτσι, με έντονα συναισθήματα, έβαλα τη λίστα των τραγουδιών που βρήκα στο YouTube μέσω του καναλιού του project, το EP στο CD player και άρχισα την ανάγνωση.
Υπάρχουν δέκα διηγήματα, μοιρασμένα από τους Γιώργο Δάμτσιο και Μάριο Δημητριάδη, τα οποία είναι βασισμένα σε στίχους δέκα τραγουδιών γνωστών συγκροτημάτων. Και υπάρχουν πέντε τραγούδια των Xelyruth του Roger Rovento, ο οποίος τα εμπνεύστηκε από τα διηγήματα των φιλοξενούμενων συγγραφέων, κατόπιν μεταξύ τους συνεννόησης.
Το βιβλίο αρχίζει με ένα πολύ δυνατό διήγημα και τελειώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και η απόλυτη χαρά είναι ότι και τα αντίστοιχα τραγούδια είναι εξίσου δυνατά. Όχι βέβαια ότι τα ενδιάμεσα είναι βαρετά ή κουραστικά. Διαβάζονται (και ακούγονται) με την ίδια ευχαρίστηση. Μου άρεσε που ήταν διαφορετικά μεταξύ τους, που όλα κινούνταν σε διαφορετικές περιοχές και εποχές, τα συναισθήματα που μου έβγαλαν οι χαρακτήρες, οι περιγραφές. Και τα τραγούδια είναι διαφορετικά. Το κερασάκι στο βιβλίο είναι ότι τα διηγήματα δεν είναι κάθε φορά οι στίχοι σε μεγαλύτερη επέκταση. Κάποιες φορές είναι γραμμένα με διαφορετική οπτική, όπως για παράδειγμα στο "The dead thing".
Από τα δεκαπέντε, μου άρεσαν όλα, αλλά ξεχώρισα από Γιώργο Δάμτσιο τα "Spectre" και "To the end of the world". Από Μάριο Δημητριάδη τα "Forward momentum" και "Buildings". Από τους φιλοξενούμενους συγγραφείς τα "Clockwork" και "Hippocampus".
EP των Xelyruth. Το μόνο που θα πω είναι ότι όσο εύκολο μου ήταν να πατήσω το PLAY στον player, άλλο τόσο δύσκολο ήταν να πατήσω το STOP. Στίχοι, φωνή, μουσική (η σειρά τυχαία) απλά με έκαναν να κολλήσω. Μεγαλύτερη αδυναμία μου το τραγούδι "Hippocampus".
Μπράβο για το υπέροχο αποτέλεσμα. Μπράβο που ενώ έχει περισσότερες σελίδες από το πρώτο, με έκαναν να θέλω κι άλλες.
Από τους ξένους δεν έχει μεταφραστεί κάτι στα ελληνικά, για αυτό πάει ένα ακόμη μεγάλο μπράβο στα παιδιά που χάρη σε αυτούς έμαθα καινούριους συγγραφείς.
Ώρα να γυρίσει στη θέση του, στη βιβλιοθήκη μου. Μπα.... όχι... Θέλω να το χαζέψω λίγο ακόμη.
June 11, 2021
Raise the horns! (κάποιες σκέψεις για το Metal Chapters Vol. 2 των Γιώργου Δάμτσιου και Μάριου Δημητριάδη)
Ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης έχουνε το μυστικό της επιτυχίας: i) απλή γλώσσα, κατανοητή από άπαντες, δίχως μπούκωμα από καλολογικά στοιχεία και χαοτικές πελαγοδρομήσεις ii) ιδέες που στέκουν τέλεια αυτοτελώς, επιτρέποντας εκδοτική κινητικότητα και ανέλιξη, iii) συνεχής εξέλιξη της γραφής τους και iv) δουλεύουν συνεργατικά! Ο ένας βοηθά τον άλλο, προμοτάρει τον άλλο, σιγοντάρει τον άλλο και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο, όταν με το γέμισμα της tabula rasa, οι περισσότεροι γραφιάδες υποπέπτουν στο homo hominis lupus.
Είμαι φαν και ακόλουθός τους εδώ και χρόνια και αιώνια ευγνώμων για την συμμετοχή τους στο lc, ενώ είναι σίγουρο ότι ό,τι κι αν κυκλοφορήσουν θα διαβαστεί αργά ή γρήγορα, μα σίγουρα θα αγοραστεί!
Έχοντας λατρέψει την πρώτη συλλογή, δεν έβλεπα την ώρα να βουτήξω και στην δεύτερη. Κι έπειτα από ένα τρομερό μακροβούτι, αναδύομαι και εδώ τι εντόπισα στα απύθμενα βάθη της φαντασίας τους:
Spectre (ΓΔ): ένα ωραίο νουάρ με όμορφη ανατροπή στο τέλος, ο ηλικιωμένος ντετέκτιβ συμπαθής και το Φάντασμα αρκετά απειλητικό.
Forward Momentum (ΜΔ): πολύ ωραία ατμόσφαιρα, έξυπνη δυστοπία που μου θύμισε το ‘’παραμύθι δίχως τέλος’’ του έντε, ένιωθες την αγωνία των ηρώων. Το τέλος με έκανε να χαμογελάσω, πολύ όμορφο.
Mofongo knows (Grady Hendrix): πολύ γέλιο η σχέση του πίθηκα με τον Στηβ, πολύ ωραίες περιγραφές τσίρκου και πελατών. Μου άρεσε και το τέλος πολύ, μα μου θύμισε λίγο τον πλανήτη των πιθήκων.
Endless forms most beautiful (ΓΔ): έφερνε στον νου Χάουαρντ και Ντάνσανυ. Τι άλλο να πω; Το λάτρεψα.
Disengage (ΜΔ): αισθητική Κρόνεμπεργκ και Ιστορίες από την Κρύπτη, μα μου την χάλασε λίγο στο κλείσιμο, θα ήθελα κάτι άλλο.
Echoes down an endless hall (Yoon Ha Lee): meh. Στην αρχή μου θύμισε μία μίξη από τα ‘’Δαιμόνια’’ και το ΑΙ: τεχνητή νοημοσύνη, αλλά μετά έγινε αρκετά κλισεδιάρικο και έχω διαβάσει πολλά σε τέτοια φάση. Δεν με τρέλανε.
Deadlands (ΓΔ): έφερε απόηχους από τα κείμενά του για την πρώτη συλλογή! Από την αρχή σε μαγνητίζει. Ήταν μία μίξη από Guns Akimbo και Gamer. Διασκεδαστικό.
Buildings (ΜΔ): ανατριχίλα και απόλυτο σοκ! Ακούστε μία ιστορία: όταν ήμουν 16 ετών, έγραψα ένα παρόμοιο στόρι. Μετά από καιρό είδα στο σινεμά το Ινσέψιον και στεναχωρήθηκα. Είπα όμως ότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο και δεν το πέταξα το κείμενα. Μετά από λίγο καιρό ακόμα είδα το τρέηλερ για μία ταινία με την Κίρστεν Ντανστ. Σοκαρίστηκα μα το κράτησα το κείμενο. Μετά Δόκτωρ Στρέηντζ. Και τώρα Δημητριάδης! Δεν ξέρω γιατί χτυπάει στο ασυνείδητο τόσο πολύ αυτή η εικόνα, μα χάρηκα που την είδα γραμμένη από μία πένα που εκτιμώ! Ίσως στο μέλλον να ξαναπιάσω κι εγώ την δική μου εκδοχή. Στα του κειμένου τώρα: ο ήρωας είναι αυτό που έχουμε αγαπήσει από τον Μάριο στην Άβυσσο, στις Σκοτεινές Μέρες και σε πολλά διηγήματά του. Το ψάρι έξω από το νερό και η μύγα μες στο γάλα. Μα έτσι δεν είμαστε όλοι εμείς οι ‘’φαντασιόπληκτοι αναγνώστες’’; Η πραγματικότητα μας πνίγει, πάλι καλά που υπάρχουν πένες σαν αυτή, για να μας δίνουν το φιλί της ζωής!
The dead thing (Paul Tremblay): την είδε Κέρουακ ο τύπος; Σόρι, αλλά δεν με τρέλανε.
Sparta (ΓΔ): Λεωνίδας και αισθητική Μίλερ, γραμμένη από Έλληνα. Ναφ σεντ!
Sacrifice unto Sebek (ΜΔ): έντονος απόηχος από τα τρόμου του Χάουαρντ και τα διηγήματα του Λάμλει. Εκτίμησα τρομερά την ατμόσφαιρα.
Clockwork (Darcy Coates): τρομερό διήγημα. Από τους ξένους συντελεστές ίσως το αγαπημένο μου. Η ηρωίδα και το τέλος της ήταν απλά στην πένα.
To the end of the world (ΓΔ): ξεκινά σαν το σπίτι στο τέλος του κόσμου, ίσως συνειδητός φόρος τιμής. Πολύ διαφορετική θεματική και αισθητική από όσα μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, μα με τον χαρακτηριστικό αψεγάδιαστο ρυθμό του. Άλλο ένα παράδειγμα του ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να γράψει τα πάντα.
Of unworldly origin (ΜΔ): κλασικός Δημητριάδης από την πρώτη παράγραφο μέχρι την τελευταία. Το απόλαυσα τρομερά. Ειδικά τους απόηχους από Μακάριους και Κθούλου.
Hippocampus (Adam Nevill): ωραίες περιγραφές, μα δεν μου έκανε κούκου. Μιεχ.
Γενικότερες εντυπώσεις: τα ξένα ονόματα δεν με τρέλαναν με τα κείμενά τους. Οι ‘’δικοί’’ μας ήταν πολύ πιο τούμπανοι. Επίσης, για κάποιο λόγο, το πρώτο ΚΕΦΑΛΑΙΟ μου είχε φανεί πιο δυνατό από αυτό κι ας είχε μόνο ένα γκεστ. Ήταν πιο συγκροτημένο και ίσως και οι δημιουργοί να είχαν περισσότερο ενθουσιασμό και κέφι όταν έγραφαν. Δεν ξέρω, μα έτσι νιώθω. Όπως και να έχει, αναμένω να ακούσω και το ‘’δισκίο’’, αν και τα περισσότερα ‘’ξένα’’ σουξέ τα γνώριζα, ενώ η επίγευση είναι γλυκιά και θα το θυμάμαι κι αυτό για καιρό.
Ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης έχουνε το μυστικό της επιτυχίας: i) απλή γλώσσα, κατανοητή από άπαντες, δίχως μπούκωμα από καλολογικά στοιχεία και χαοτικές πελαγοδρομήσεις ii) ιδέες που στέκουν τέλεια αυτοτελώς, επιτρέποντας εκδοτική κινητικότητα και ανέλιξη, iii) συνεχής εξέλιξη της γραφής τους και iv) δουλεύουν συνεργατικά! Ο ένας βοηθά τον άλλο, προμοτάρει τον άλλο, σιγοντάρει τον άλλο και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο, όταν με το γέμισμα της tabula rasa, οι περισσότεροι γραφιάδες υποπέπτουν στο homo hominis lupus.
Είμαι φαν και ακόλουθός τους εδώ και χρόνια και αιώνια ευγνώμων για την συμμετοχή τους στο lc, ενώ είναι σίγουρο ότι ό,τι κι αν κυκλοφορήσουν θα διαβαστεί αργά ή γρήγορα, μα σίγουρα θα αγοραστεί!
Έχοντας λατρέψει την πρώτη συλλογή, δεν έβλεπα την ώρα να βουτήξω και στην δεύτερη. Κι έπειτα από ένα τρομερό μακροβούτι, αναδύομαι και εδώ τι εντόπισα στα απύθμενα βάθη της φαντασίας τους:
Spectre (ΓΔ): ένα ωραίο νουάρ με όμορφη ανατροπή στο τέλος, ο ηλικιωμένος ντετέκτιβ συμπαθής και το Φάντασμα αρκετά απειλητικό.
Forward Momentum (ΜΔ): πολύ ωραία ατμόσφαιρα, έξυπνη δυστοπία που μου θύμισε το ‘’παραμύθι δίχως τέλος’’ του έντε, ένιωθες την αγωνία των ηρώων. Το τέλος με έκανε να χαμογελάσω, πολύ όμορφο.
Mofongo knows (Grady Hendrix): πολύ γέλιο η σχέση του πίθηκα με τον Στηβ, πολύ ωραίες περιγραφές τσίρκου και πελατών. Μου άρεσε και το τέλος πολύ, μα μου θύμισε λίγο τον πλανήτη των πιθήκων.
Endless forms most beautiful (ΓΔ): έφερνε στον νου Χάουαρντ και Ντάνσανυ. Τι άλλο να πω; Το λάτρεψα.
Disengage (ΜΔ): αισθητική Κρόνεμπεργκ και Ιστορίες από την Κρύπτη, μα μου την χάλασε λίγο στο κλείσιμο, θα ήθελα κάτι άλλο.
Echoes down an endless hall (Yoon Ha Lee): meh. Στην αρχή μου θύμισε μία μίξη από τα ‘’Δαιμόνια’’ και το ΑΙ: τεχνητή νοημοσύνη, αλλά μετά έγινε αρκετά κλισεδιάρικο και έχω διαβάσει πολλά σε τέτοια φάση. Δεν με τρέλανε.
Deadlands (ΓΔ): έφερε απόηχους από τα κείμενά του για την πρώτη συλλογή! Από την αρχή σε μαγνητίζει. Ήταν μία μίξη από Guns Akimbo και Gamer. Διασκεδαστικό.
Buildings (ΜΔ): ανατριχίλα και απόλυτο σοκ! Ακούστε μία ιστορία: όταν ήμουν 16 ετών, έγραψα ένα παρόμοιο στόρι. Μετά από καιρό είδα στο σινεμά το Ινσέψιον και στεναχωρήθηκα. Είπα όμως ότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο και δεν το πέταξα το κείμενα. Μετά από λίγο καιρό ακόμα είδα το τρέηλερ για μία ταινία με την Κίρστεν Ντανστ. Σοκαρίστηκα μα το κράτησα το κείμενο. Μετά Δόκτωρ Στρέηντζ. Και τώρα Δημητριάδης! Δεν ξέρω γιατί χτυπάει στο ασυνείδητο τόσο πολύ αυτή η εικόνα, μα χάρηκα που την είδα γραμμένη από μία πένα που εκτιμώ! Ίσως στο μέλλον να ξαναπιάσω κι εγώ την δική μου εκδοχή. Στα του κειμένου τώρα: ο ήρωας είναι αυτό που έχουμε αγαπήσει από τον Μάριο στην Άβυσσο, στις Σκοτεινές Μέρες και σε πολλά διηγήματά του. Το ψάρι έξω από το νερό και η μύγα μες στο γάλα. Μα έτσι δεν είμαστε όλοι εμείς οι ‘’φαντασιόπληκτοι αναγνώστες’’; Η πραγματικότητα μας πνίγει, πάλι καλά που υπάρχουν πένες σαν αυτή, για να μας δίνουν το φιλί της ζωής!
The dead thing (Paul Tremblay): την είδε Κέρουακ ο τύπος; Σόρι, αλλά δεν με τρέλανε.
Sparta (ΓΔ): Λεωνίδας και αισθητική Μίλερ, γραμμένη από Έλληνα. Ναφ σεντ!
Sacrifice unto Sebek (ΜΔ): έντονος απόηχος από τα τρόμου του Χάουαρντ και τα διηγήματα του Λάμλει. Εκτίμησα τρομερά την ατμόσφαιρα.
Clockwork (Darcy Coates): τρομερό διήγημα. Από τους ξένους συντελεστές ίσως το αγαπημένο μου. Η ηρωίδα και το τέλος της ήταν απλά στην πένα.
To the end of the world (ΓΔ): ξεκινά σαν το σπίτι στο τέλος του κόσμου, ίσως συνειδητός φόρος τιμής. Πολύ διαφορετική θεματική και αισθητική από όσα μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, μα με τον χαρακτηριστικό αψεγάδιαστο ρυθμό του. Άλλο ένα παράδειγμα του ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να γράψει τα πάντα.
Of unworldly origin (ΜΔ): κλασικός Δημητριάδης από την πρώτη παράγραφο μέχρι την τελευταία. Το απόλαυσα τρομερά. Ειδικά τους απόηχους από Μακάριους και Κθούλου.
Hippocampus (Adam Nevill): ωραίες περιγραφές, μα δεν μου έκανε κούκου. Μιεχ.
Γενικότερες εντυπώσεις: τα ξένα ονόματα δεν με τρέλαναν με τα κείμενά τους. Οι ‘’δικοί’’ μας ήταν πολύ πιο τούμπανοι. Επίσης, για κάποιο λόγο, το πρώτο ΚΕΦΑΛΑΙΟ μου είχε φανεί πιο δυνατό από αυτό κι ας είχε μόνο ένα γκεστ. Ήταν πιο συγκροτημένο και ίσως και οι δημιουργοί να είχαν περισσότερο ενθουσιασμό και κέφι όταν έγραφαν. Δεν ξέρω, μα έτσι νιώθω. Όπως και να έχει, αναμένω να ακούσω και το ‘’δισκίο’’, αν και τα περισσότερα ‘’ξένα’’ σουξέ τα γνώριζα, ενώ η επίγευση είναι γλυκιά και θα το θυμάμαι κι αυτό για καιρό.
Read
July 29, 2021Μέταλ και λογοτεχνία τρόμου.
Ή με άλλα λόγια δύο μεγάλες αγαπες συνδυάζονται πετυχημένα.
Μέταλ, βιβλίο και βάλε και έναν Dio.
Μεγαλύτερο και χορταστικότερο το δεύτερο μέρος, με πολλές μπάντες να παρελαύνουν μαζί με τα διηγήματα.
Στα συν ότι πήγε ένα λεβελ παραπάνω και υπήρξε συμμετοχή και από ξένους συγγραφείς, για τους οποίους γράφτηκαν κομμάτια για τα διηγήματά τους και έτσι το cd που συνόδευε το βιβλίο ήταν και αυτό κάτι διαφορετικό και εξίσου πρωτότυπο.
Κάποια από τα διηγήματα που μου έμειναν τελειωνοντάς το.....
Η εκδίκηση της Γης. Θα ήθελα περισσότερα είναι η αλήθεια να έχουν λίγο πιο αισιόδοξο τέλος , έτσι για αλλαγή. Εκτός βέβαια αν φανταστείς νοερά την συνέχεια της ιστορίας σαν μια Τιμ-μπαρτονική εκδοχή της μέρας της μαρμότας, οπότε ούτε αυτό το λες αισιόδοξο.
Η εκδίκηση των γονιδίων. Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει και τι κόστος έχουν κάποιες αποφάσεις που εν τέλει ίσως να σου γυρίσει μπούμερανγκ και σαν σφαλιάρα στα μούτρα.
Το σκάκι ήταν έξυπνο σαν ιδέα, αλλά ένιωσα λίγο (πολύ) ηλίθια που δεν έπιασα το νόημα. Ίσως το ξαναδιαβάσω αργότερα μπας και τα βάλω σε μια σειρά και πάρω την ρεβάνς. Αλλιώς το πολύ πολύ να μείνω να κοιτάω ξανά σαν καρτούν που ξύνει το κεφάλι με δεκάδες ερωτηματικά να αιωρούνται από πάνω μου.
Ο ωρολογοποιός είχε ένα απρόσμενα αρρωστημένο φινάλε.
Ο ξεχαρβαλωμενος και σατανιασμενος τερμινειτορ και το ψοφίμι έπιασαν ευαίσθητα θέματα.
Δεν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποιο, σίγουρα όμως μπορώ να πω ότι ο ιππόκαμπος δεν ήταν και το καλύτερο κλείσιμο, καθώς ήταν μέτριο για τα γούστα μου. (Kudos όμως στο συγκρότημα που τόλμησε ένα βήμα παραπέρα και συνέχισε στιχουργικά την ιστορία. Του έδωσε μια πινελιά που έλειπε) .
Φυσικά και οι τίτλοι είναι μπακαλιστικοι και ουδεμία σχέση έχουν.
Αυτά τα λίγα από μένα και περιμένω εναγωνίως το τρίτο. Τώρα που μπήκαν στο χορό με το πρότζεκτ να χορέψουν, όχι μόνο δύο. Σαν να πας σε φεστιβάλ (όχι στην Μαλακάσα, αυτό είναι ταλαιπώργια ) και να ακούς μόνο το πρώτο support.
Ή με άλλα λόγια δύο μεγάλες αγαπες συνδυάζονται πετυχημένα.
Μέταλ, βιβλίο και βάλε και έναν Dio.
Μεγαλύτερο και χορταστικότερο το δεύτερο μέρος, με πολλές μπάντες να παρελαύνουν μαζί με τα διηγήματα.
Στα συν ότι πήγε ένα λεβελ παραπάνω και υπήρξε συμμετοχή και από ξένους συγγραφείς, για τους οποίους γράφτηκαν κομμάτια για τα διηγήματά τους και έτσι το cd που συνόδευε το βιβλίο ήταν και αυτό κάτι διαφορετικό και εξίσου πρωτότυπο.
Κάποια από τα διηγήματα που μου έμειναν τελειωνοντάς το.....
Η εκδίκηση της Γης. Θα ήθελα περισσότερα είναι η αλήθεια να έχουν λίγο πιο αισιόδοξο τέλος , έτσι για αλλαγή. Εκτός βέβαια αν φανταστείς νοερά την συνέχεια της ιστορίας σαν μια Τιμ-μπαρτονική εκδοχή της μέρας της μαρμότας, οπότε ούτε αυτό το λες αισιόδοξο.
Η εκδίκηση των γονιδίων. Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει και τι κόστος έχουν κάποιες αποφάσεις που εν τέλει ίσως να σου γυρίσει μπούμερανγκ και σαν σφαλιάρα στα μούτρα.
Το σκάκι ήταν έξυπνο σαν ιδέα, αλλά ένιωσα λίγο (πολύ) ηλίθια που δεν έπιασα το νόημα. Ίσως το ξαναδιαβάσω αργότερα μπας και τα βάλω σε μια σειρά και πάρω την ρεβάνς. Αλλιώς το πολύ πολύ να μείνω να κοιτάω ξανά σαν καρτούν που ξύνει το κεφάλι με δεκάδες ερωτηματικά να αιωρούνται από πάνω μου.
Ο ωρολογοποιός είχε ένα απρόσμενα αρρωστημένο φινάλε.
Ο ξεχαρβαλωμενος και σατανιασμενος τερμινειτορ και το ψοφίμι έπιασαν ευαίσθητα θέματα.
Δεν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποιο, σίγουρα όμως μπορώ να πω ότι ο ιππόκαμπος δεν ήταν και το καλύτερο κλείσιμο, καθώς ήταν μέτριο για τα γούστα μου. (Kudos όμως στο συγκρότημα που τόλμησε ένα βήμα παραπέρα και συνέχισε στιχουργικά την ιστορία. Του έδωσε μια πινελιά που έλειπε) .
Φυσικά και οι τίτλοι είναι μπακαλιστικοι και ουδεμία σχέση έχουν.
Αυτά τα λίγα από μένα και περιμένω εναγωνίως το τρίτο. Τώρα που μπήκαν στο χορό με το πρότζεκτ να χορέψουν, όχι μόνο δύο. Σαν να πας σε φεστιβάλ (όχι στην Μαλακάσα, αυτό είναι ταλαιπώργια ) και να ακούς μόνο το πρώτο support.
November 23, 2020
Το δεύτερο έργο από αυτό το τέλειο πρότζεκτ. Πάλι είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, μια σύνδεση λογοτεχνίας και μουσικής, κάτι πολύ σημαντικό για την ελληνική σκηνή. Μπράβο στα παιδιά!! Δεν μου άρεσαν όλα τα κομμάτια το ίδιο, λογικό είναι, αλλά βρήκα κάποια με πολύ ενδιαφέρον, κάποια πολύ περίεργα, και βεβαίως και τρομακτικά. Ελπίζω να συνεχίσει αυτή η συνεργασία.
February 12, 2023
Για ακόμα μια φορά, απολαυστικό ως πρότζεκτ. Όλες οι ιστορίες των παιδιών μου άρεσαν πολύ. Το ένα αστέρι μείον είναι για τις ιστορίες των Grady Hendrix & Paul Tremblay που ενώ κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες, δεν κατόρθωσα να ολοκληρώσω.
October 3, 2020
Δύο Έλληνες συγγραφείς, ο Roger Rovento των Xelyruth, 5 ξένοι συγγραφείς (Grady Hendrix, Yoon Ha Lee, Paul Tremblay, Darcy Coates, Adam Nevill), 10 διεθνή Metal συγκροτήματα, 15 δυνατά διηγήματα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας, 1 cd με 5 νέα τραγούδια. Ένα εξαιρετικό και πρωτότυπο project, που συνδυάζει μοναδικά την metal με τη λογοτεχνία και τα στοιχεία μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας.
Η Γη δεν δίνει χρόνο σε τίποτα. Τόσα χρόνια έμενε θεατής και κοίταζε τον κόσμο να την καταστρέφει. Τώρα πια είναι αδίστακτη.
Η Γη δεν δίνει χρόνο σε τίποτα. Τόσα χρόνια έμενε θεατής και κοίταζε τον κόσμο να την καταστρέφει. Τώρα πια είναι αδίστακτη.
September 29, 2024
Εχοντας αγαπησει την πρωτη συλλογη, ημουν σιγουρος για το τι με περιμενει. Metalας απο τα 12 μου, μεγαλωσα με τα περισσοτερα απο τα τραγουδια που... "διασκευαζονται" εδω περα. Συχνα εκανα αυτο ακριβως που κανουν οι Μαριος και Γιωργος, οποτε απολαυσα ολα τους τα διηγηματα στον μεγιστο βαθμο.
Αλλα δεν εφτασε αυτο στους δυο συγγραφεις! Εφεραν και 5 αρκετα γνωστους συγγραφεις (οπως στο πρωτο μερος με τον τεραστιο Graham Masterton) και μας εδωσαν μια πληρη ανθολογία διηγηματων.
Και φυσικα, μη ξεχασουμε την υπεροχη δουλεια του Roger Rovento που μεταλωποιησε τα διηγηματα των ξενων συγγραφεων. Το βιβλιο συνοδευεται απο ενα υπεροχο cd για ακομη μεγαλυτερη απολαυση. Τι αλλο να ζητησουμε,
Αλλα δεν εφτασε αυτο στους δυο συγγραφεις! Εφεραν και 5 αρκετα γνωστους συγγραφεις (οπως στο πρωτο μερος με τον τεραστιο Graham Masterton) και μας εδωσαν μια πληρη ανθολογία διηγηματων.
Και φυσικα, μη ξεχασουμε την υπεροχη δουλεια του Roger Rovento που μεταλωποιησε τα διηγηματα των ξενων συγγραφεων. Το βιβλιο συνοδευεται απο ενα υπεροχο cd για ακομη μεγαλυτερη απολαυση. Τι αλλο να ζητησουμε,
October 3, 2020
🤘🏻🤘🏻🤘🏻🤘🏻🤘🏻
Πέντε κερατακια χωρίς πολλά πολλά και χωρίς να είμαι ο μεγαλύτερος φαν των συλλογών με ιστορίες😎
Στο volume 3 ίσως θα προτιμούσα ένα μεγάλο μυθιστόρημα συνεργατικά και το cd που το συνοδεύει να είναι concept σε αυτό. Λέω εγώ τώρα 😅
Πέντε κερατακια χωρίς πολλά πολλά και χωρίς να είμαι ο μεγαλύτερος φαν των συλλογών με ιστορίες😎
Στο volume 3 ίσως θα προτιμούσα ένα μεγάλο μυθιστόρημα συνεργατικά και το cd που το συνοδεύει να είναι concept σε αυτό. Λέω εγώ τώρα 😅
Displaying 1 - 10 of 10 reviews