What do you think?
Rate this book
Τα Δικά Μας Χρόνια
Εν αρχή, ένας άνδρας σκορπίζει καναρόσπορους στους δρόμους για να δελεάσει κουκουβάγιες που θα του φέρουν πίσω την αγαπημένη του. Τίποτα πιο δελεαστικό για τον αναγνώστη, που, όσο προχωράει η αφήγηση, βυθίζεται στην ιστορία μιας οικογενειακής κατάρας και σ' αυτήν μιας καταραμένης χώρας που δοκιμάζεται σαν τον Ιώβ με αλλεπάλληλους κατακλυσμούς, σεισμούς, επιδημίες, δικτατορίες και άλλες μάστιγες, και σώζεται μονάχα με τη δύναμη της πίστης στους μύθους και στα θαύματα των μύθων. Ένας τέτοιος μύθος ξεδιπλώνεται σ' αυτό το μαγικό μυθιστόρημα που ο αφηγητής του διασχίζει, πληγωμένος αλλά όρθιος, έναν αιώνα ιστορία του τόπου του.
400 pages, Paperback
Published May 1, 2020
2 people are currently reading
78 people want to read
About the author
Jorge Galán
40 books33 followersSu nombre real es George Alexander Portillo Galán. Nació en San Salvador en 1973.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
October 22, 2020
Ένας άνδρας, που έχασε την αγαπημένη του, προσπαθεί μέσα από μνήμες και αφηγήσεις να θυμηθεί τι συνέβη πραγματικά.
Μέσω της αφήγησής του, μαθαίνουμε την ιστορία του λαού του Ελ Σαλβαδόρ, ενός λαού στον οποίο κυριαρχούν οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις και ο οποίος μαστίζεται επίσης από εξεγέρσεις και δικτατορία.
Ένα βιβλίο που βρίθει συμβολισμών για την φιλία, την αγάπη και την αφοσίωση και το οποίο θέλει το χρόνο του μέχρι να στα αποκαλύψει.
Μέσω της αφήγησής του, μαθαίνουμε την ιστορία του λαού του Ελ Σαλβαδόρ, ενός λαού στον οποίο κυριαρχούν οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις και ο οποίος μαστίζεται επίσης από εξεγέρσεις και δικτατορία.
Ένα βιβλίο που βρίθει συμβολισμών για την φιλία, την αγάπη και την αφοσίωση και το οποίο θέλει το χρόνο του μέχρι να στα αποκαλύψει.
August 23, 2020
Δυστυχώς το βιβλίο αυτό δε μου άρεσε.. Γενικώς δε δηλώνω φαν του μαγικού ρεαλισμού, δείγμα του οποίου αποτελεί αυτό το βιβλίο. Αρχικά κι ενώ ξεκίνησε η εξιστόρηση, για κάποιο λόγο, ίσως και λόγω του είδους που ανέφερα, μου θύμισε το βιβλίο του ισιγκουρο, "Ο θαμμένος γίγαντας", που είχα διαβάσει αρκετά χρόνια πριν και επισης είχε κάτι που με είχε απωθησει.. Αυτό το στυλ του έχουμε μια σχετικά συνηθισμένη ιστορία ενός ανθρώπου που έχασε τα πάντα, αλλά ΤΑ ΠΆΝΤΑ στη ζωή, επειδή τον καταραστηκε η ερωμένη του πατερα και όποιος τον πλησιάζει, αφού πρώτα μας πει οοοοολες τις ιστορίες από τη ζωή του (που ειλικρινά δε κατάλαβα σε τι μας αφορούν ή σε τι βοήθησαν στην εξέλιξη της ιστορίας), μαντεψτε:παθαίνει κι αυτός όλα τα κακά της μοίρας,δε με συγκινεί καθόλου. Μέσα σε όλα αυτά ξαφνικά μπαίνει και η ιστορία του μαξιμιλιανο μαρτινεζ που ήταν δικτάτορας στο Ελ Σαλβαδόρ και ξαφνικά γυρίζει σε τύπου ιστορικό το μυθιστόρημα και πάλι όμως με τις πινελιές του μαγικού ρεαλισμού.. Εκεί το χασα τελείως και απλά ψυχαναγκαστικα το τελείωσα. Δυστυχώς δε τα βρήκα καθόλου με το συγγραφέα και με μεγάλη απογοήτευση θα δώσω ένα λυπηρό αστέρι...
October 3, 2020
Καταπιάνομαι πρώτη φορά με τον Jorge Galán και οφείλω να πω ότι μαγεύτηκα με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του. Παρόλο που είμαι φαν των μυθιστορημάτων YA fantasy, ο συγγραφέας με σύστησε στον μαγικό ρεαλισμό όπου οι ισορροπίες μεταξύ των δύο κόσμων είναι εύθραυστες. Η ιστορία τοποθετείται στην πολύπαθη χώρα του Ελ Σαλβαδόρ για να εξιστορήσει ο ανώνυμος αφηγητής σημαντικά γεγονότα που την στιγμάτισαν. Τότε που οι δρόμοι πήραν το χρώμα μίας λάσπης από χώμα και αίμα. Xωρίζεται σε δέκα μέρη όπου το καθένα περιλαμβάνει μικρά κεφάλαια για να διευκολύνει την αναγνωστική εμπειρία.
Ήδη από τα πρώτες σελίδες συμπάσχω με τους κεντρικούς ήρωες (Ναύτης-Γκρεγόρια) διαβάζοντας/παρακολουθώντας τα δεινά τους. Μας συστήνεται και ο στρατιωτικός Μαξιμιλιάνο Φερνάντες Μαρτίνες που κυβέρνησε διδακτορικά και ήταν υπαρκτό πρόσωπο! Βρίθει ενδιαφέροντος η ιστορία του που ξετυλίγεται αργά σαν μίτος. Πολλά κεφάλαια τελειώνουν με μία γλυκόπικρη επίγευση που είναι δύσκολο να επιτευχθεί ως αφηγηματική τεχνική. Μέσα από το πρίσμα του μαγικού ρεαλισμού ο πεζογράφος και συνάμα ποιητής Jorge Galán μεταδίδει μηνύματα ζωής, όπως την αληθινή φιλία, το θαύμα της όρασης, την αξία της ζωής, χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα ‘’Το δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού’’ και ‘’Νοέμβριος’’.
H κριτική δημοσιεύτηκε πρώτα στο One girl, one pen
Ήδη από τα πρώτες σελίδες συμπάσχω με τους κεντρικούς ήρωες (Ναύτης-Γκρεγόρια) διαβάζοντας/παρακολουθώντας τα δεινά τους. Μας συστήνεται και ο στρατιωτικός Μαξιμιλιάνο Φερνάντες Μαρτίνες που κυβέρνησε διδακτορικά και ήταν υπαρκτό πρόσωπο! Βρίθει ενδιαφέροντος η ιστορία του που ξετυλίγεται αργά σαν μίτος. Πολλά κεφάλαια τελειώνουν με μία γλυκόπικρη επίγευση που είναι δύσκολο να επιτευχθεί ως αφηγηματική τεχνική. Μέσα από το πρίσμα του μαγικού ρεαλισμού ο πεζογράφος και συνάμα ποιητής Jorge Galán μεταδίδει μηνύματα ζωής, όπως την αληθινή φιλία, το θαύμα της όρασης, την αξία της ζωής, χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα ‘’Το δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού’’ και ‘’Νοέμβριος’’.
H κριτική δημοσιεύτηκε πρώτα στο One girl, one pen
October 21, 2020
Ένα έργο μαγικού ρεαλισμού που στη διάρκειά του παίρνει τα ηνία η σκληρή πραγματικότητα, με αναφορά στα ιστορικά γεγονότα του πολύπαθου Ελ Σαλβαδόρ (από το 1821 περίπου, και, κυρίως, από το 1930). Θρησκεία, μαγεία, πόνος, αίμα και αγάπη σ΄ένα συνονθύλευμα μεταξύ παραμυθιού και αλήθειας.
"Οι άνδρες άφησαν πίσω τους την ανθρώπινη ιδιότητα , μετατράπηκαν σε σιλουέτες διέσχισαν την ομίχλη που αυτοί οι ίδιοι είχαν προκαλέσει, κι όλος ο στρατός ήταν σαν μια ορεινή καταιγίδα"
"Αλλά που είχε αφανιστεί σ' εκείνο το παρόν δεν ήταν μόνο άνθρωποι , αλλά μια ιστορία υπάρξεων στο παρελθόν και στο μέλλον"
"Κι ο ουρανός που είχε ήδη σκοτεινιάσει από το 1929, σκοτείνιασε λίγο ακόμα μέχρι να μετατραπεί σε μιαν ασπρόμαυρη καρτ ποστάλ με κάτι που κάποτε πρέπει να ήταν ωραίο τοπίο"
"Και ξέχασα όλη εκείνη την πόλη που χωρούσε στα μάτια μου , που ενώ εξαφανίζεται, γίνεται όλο και πιο δική μου, σαν τη φωτογραφία από ένα ασυνήθιστο ξημέρωμα που την κοιτάζεις μια μέρα με ομίχλη"
"Εγώ τότε ήμουν από τα παιδικά μου χρόνια , ένα σεντούκι μ΄ ένα θησαυρό από φαντάσματα μέσα , μια σύναξη σε κάποιο σπίτι δίχως πόρτες ή παράθυρα"
"Ακόμα και στην πόλη που ήταν δική μου, όπου έπεσε η ανθρώπινη σκιά μου, έμεινε κηλίδα, μπορεί και κατάρα σαν να ήμουν φορέας μιας τρομερής αρρώστιας που μεταδίδεται με τον αέρα ή με τα όνειρα"
"Οι άνδρες άφησαν πίσω τους την ανθρώπινη ιδιότητα , μετατράπηκαν σε σιλουέτες διέσχισαν την ομίχλη που αυτοί οι ίδιοι είχαν προκαλέσει, κι όλος ο στρατός ήταν σαν μια ορεινή καταιγίδα"
"Αλλά που είχε αφανιστεί σ' εκείνο το παρόν δεν ήταν μόνο άνθρωποι , αλλά μια ιστορία υπάρξεων στο παρελθόν και στο μέλλον"
"Κι ο ουρανός που είχε ήδη σκοτεινιάσει από το 1929, σκοτείνιασε λίγο ακόμα μέχρι να μετατραπεί σε μιαν ασπρόμαυρη καρτ ποστάλ με κάτι που κάποτε πρέπει να ήταν ωραίο τοπίο"
"Και ξέχασα όλη εκείνη την πόλη που χωρούσε στα μάτια μου , που ενώ εξαφανίζεται, γίνεται όλο και πιο δική μου, σαν τη φωτογραφία από ένα ασυνήθιστο ξημέρωμα που την κοιτάζεις μια μέρα με ομίχλη"
"Εγώ τότε ήμουν από τα παιδικά μου χρόνια , ένα σεντούκι μ΄ ένα θησαυρό από φαντάσματα μέσα , μια σύναξη σε κάποιο σπίτι δίχως πόρτες ή παράθυρα"
"Ακόμα και στην πόλη που ήταν δική μου, όπου έπεσε η ανθρώπινη σκιά μου, έμεινε κηλίδα, μπορεί και κατάρα σαν να ήμουν φορέας μιας τρομερής αρρώστιας που μεταδίδεται με τον αέρα ή με τα όνειρα"
July 21, 2020
Τα πρώτα μυθιστορήματα στα οποία εντοπίζουμε στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, εμφανίζονται στα τέλη της δεκαετίας του '40. Το λογοτεχνικό κίνημα του μαγικού ρεαλισμού όσο περνούν τα χρόνια γίνεται ευρέως γνωστό, με την καθολική αναγνώριση του να έρχεται γύρω στο 1967 μέσα από την κυκλοφορία του εμβληματικού μυθιστορήματος "Εκατό χρόνια μοναξιά" του Κολομβιανού νομπελίστα και κλασικού πια συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ο μαγικός ρεαλισμός ως λογοτεχνικό κίνημα εντάσσει μεταφυσικά και ανεξήγητα στοιχεία, που αντιβαίνουν στη κοινή λογική, ως αναπόσπαστο κομμάτι της μυθιστορηματικής πραγματικότητας.
Προσωπικά, ο μαγικός ρεαλισμός με γοητεύει και επιδιώκω συχνά να διαβάζω μυθιστορήματα, που εμπεριέχουν στοιχεία του. Έτσι, επέλεξα να διαβάσω το προσφάτως μεταφρασμένο μυθιστόρημα του ισπανόφωνου Χόρχε Γκάλαν, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, εξαιρετικά μεταφρασμένο απο τον κύριο Κυριακίδη, με τίτλο ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ. Πρόκειται, για το 3ο μυθιστόρημα του συγγραφέα, που κυκλοφορεί στην χώρα μας.
Ο Γκάλαν τοποθετεί τη δράση της ιστορίας του στην πολύπαθη χώρα του Ελ Σαλβαδόρ, και ειδικότερα στην πρωτεύουσα της, το Σαν Σαλβαδόρ, όπου ο αναγνώστης θα συναντήσει έναν άνδρα, που τον φωνάζουν Ναύτη, τον κεντρικό μυθιστορηματικό χαρακτήρα του βιβλίου, ο οποίος και ως βασικός αφηγητής, θα ξετυλίξει τον μίτο της ιστορίας.
Ο αναγνώστης θα συναντήσει τον Ναύτη ένα πρωινό του 1929, ταλαιπωρημένο και άρρωστο, με τις μνήμες του να καλύπτονται από μία συμπαγή ομίχλη. Ο Ναύτης σε μία απέλπιδα προσπάθεια να μάθει τι έχει συμβεί στην αγαπημένη του, βρίσκοντας έναν τρόπο να ξανά έρθει κοντά του, οργώνει τους δρόμους του Σαν Σαλβαδόρ ραίνοντας τους με καναρόσπορους, ώστε να δελεάσει τις κουκουβάγιες, κι εκείνες να του επιστρέψουν την αγαπημένη του Μερσέντες.
Ο Ναύτης μέσα από την αφήγηση της δικής του ιστορίας, αγωνίζεται να ξορκίσει τους δαίμονες του παρελθόντος, αλλά και να φωτίσει τις σκοτεινές πτυχές των αναμνήσεων του, προσπαθώντας να επαναφέρει την τραυματισμένη του μνήμη. Ταυτόχρονα, μέσα από την καταβύθιση στο παρελθόν του βασικού ήρωα, ο συγγραφέας σκιαγραφεί την ιστορία της χώρας του, και του λαού της. Ενός λαού που ταλαιπωρήθηκε και βίωσε τον δικό του Γολγοθά.
Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας αναφέρεται εκτενώς στην ιστορια του Ελ Σαλβαδόρ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, περίοδος που σφραγίστηκε από την παρουσία του στρατηγού Μαξιμιλιάνο Φερνάντες Μαρτίνες, ο οποίος συγκέντρωσε πολύ σύντομα σημαντική εξουσία στα χέρια του, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τη θέση του Υπουργού Άμυνας της χώρας, και στη συνέχεια, να επιβάλει δικτατορία σε μία έκρυθμη και ρευστή περίοδο, μία περιοδο πλούσια σε εγχώριες αναταραχές λογω της μείωσης της τιμής του καφέ. Γίνεται επίσης μία αναφορά στην εξέγερση των αγροτών, στην καταπίεση που ασκούσε το δικτατορικό καθεστώς, αλλά και στην βασανιστική περίοδο του κίτρινου πυρετού που λύγισε τους κατοίκους της χώρας!
Μεγάλο ενδιαφέρον πέρα από την γλυκόπικρη ιστορία του πρωταγωνιστή, παρουσιάζουν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου και οι ιστορίες τους, χαρακτήρες που συντροφεύουν τον Ναύτη μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Ένας από αυτούς τους χαρακτήρες είναι η Γκρεγόρια Μέντες η οποία βίωσε την σκληρότητα της ζωής από την τρυφερή παιδική της ηλικία, όπου ο κίτρινος πυρετός της στέρησε την οικογένεια της. Η Γκρεγόρια ωστόσο, παρά τις αντιξοότητες της ζωής, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατάφερε να τις ξεπεράσει και να πετύχει στη ζωή της. Μέσα από έναν αρκετά κοπ��αστικό, προσωπικό αγώνα, δίχως να χάνει στιγμή την πίστη της, η Γκρεγόρια αναδεικνύει μία αισιόδοξη στάση έναντι των δυσκολιών της ζωής, στάση πρότυπο θα έλεγα, η οποία αντικατοπτρίζει την γενικότερη συμπεριφορά των ανθρώπων του Ελ Σαλβαδόρ, που παρά την φτώχεια, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και τις ιδιαίτερες πολιτικές καταστάσεις της περιοχης, δεν εγκατέλειψαν τον προσωπικό τους αγώνα για ένα καλύτερο αύριο!
Καθώς οι σελίδες περνούν, ο αναγνώστης παρακολουθεί τη σχέση της Γκρεγόρια και του Ναύτη μέσα στον χρόνο. Μία ενδιαφέρουσα σχέση συντροφικότητας, που ακροβατεί μεταξύ μίας βαθιάς φιλίας, αλλά κι ενός ανομολόγητου έρωτα! Μία σχέση που μέχρι και την τελευταία στιγμή διακρίνεται από απέραντο σεβασμό, θαυμασμό κι εκτίμηση! Μία σχέση ζωής που θα συγκινήσει σίγουρα κάθε αναγνώστη.
"Τα δικά μας χρόνια" αποτελούν ένα γοητευτικό μυθιστόρημα, που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Η παραμυθιακή ατμόσφαιρα που γεννούν τα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, συνυφαίνονται με δεξιοτεχνία με την σκληρότητα του ρεαλισμού, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακά ισορροπημένο αποτέλεσμα!
Ο συγγραφέας παρότι αναφέρεται εκτενώς σε δύσκολες στιγμές τόσο της ιστορίας του Ελ Σαλβαδόρ, όσο και των ηρώων του βιβλίου, το κάνει με έναν τρόπο παρήγορο και απαλό. Ίσως η χρήση του μαγικού ρεαλισμού συνδράμει σε αυτό, στο να λειανθούν τα αιχμηρά σημεία. Τα σημεία εκείνα που ματώνουν!
Ολοκληρώνοντας, λοιπον, το μυθιστόρημα του Χόρχε Γκάλαν αποτελεί ένα χρονικό που φωτίζει ιστορικές στιγμές του Ελ Σαλβαδόρ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, και ταυτόχρονα ένα οδοιπορικό στη σκληρή ζωή απλών ανθρώπων που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, γεγονός που προσδίδει στο μυθιστόρημα έναν οικουμενικό χαρακτήρα.
Προσωπικά, ο μαγικός ρεαλισμός με γοητεύει και επιδιώκω συχνά να διαβάζω μυθιστορήματα, που εμπεριέχουν στοιχεία του. Έτσι, επέλεξα να διαβάσω το προσφάτως μεταφρασμένο μυθιστόρημα του ισπανόφωνου Χόρχε Γκάλαν, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, εξαιρετικά μεταφρασμένο απο τον κύριο Κυριακίδη, με τίτλο ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ. Πρόκειται, για το 3ο μυθιστόρημα του συγγραφέα, που κυκλοφορεί στην χώρα μας.
Ο Γκάλαν τοποθετεί τη δράση της ιστορίας του στην πολύπαθη χώρα του Ελ Σαλβαδόρ, και ειδικότερα στην πρωτεύουσα της, το Σαν Σαλβαδόρ, όπου ο αναγνώστης θα συναντήσει έναν άνδρα, που τον φωνάζουν Ναύτη, τον κεντρικό μυθιστορηματικό χαρακτήρα του βιβλίου, ο οποίος και ως βασικός αφηγητής, θα ξετυλίξει τον μίτο της ιστορίας.
Ο αναγνώστης θα συναντήσει τον Ναύτη ένα πρωινό του 1929, ταλαιπωρημένο και άρρωστο, με τις μνήμες του να καλύπτονται από μία συμπαγή ομίχλη. Ο Ναύτης σε μία απέλπιδα προσπάθεια να μάθει τι έχει συμβεί στην αγαπημένη του, βρίσκοντας έναν τρόπο να ξανά έρθει κοντά του, οργώνει τους δρόμους του Σαν Σαλβαδόρ ραίνοντας τους με καναρόσπορους, ώστε να δελεάσει τις κουκουβάγιες, κι εκείνες να του επιστρέψουν την αγαπημένη του Μερσέντες.
Ο Ναύτης μέσα από την αφήγηση της δικής του ιστορίας, αγωνίζεται να ξορκίσει τους δαίμονες του παρελθόντος, αλλά και να φωτίσει τις σκοτεινές πτυχές των αναμνήσεων του, προσπαθώντας να επαναφέρει την τραυματισμένη του μνήμη. Ταυτόχρονα, μέσα από την καταβύθιση στο παρελθόν του βασικού ήρωα, ο συγγραφέας σκιαγραφεί την ιστορία της χώρας του, και του λαού της. Ενός λαού που ταλαιπωρήθηκε και βίωσε τον δικό του Γολγοθά.
Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας αναφέρεται εκτενώς στην ιστορια του Ελ Σαλβαδόρ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, περίοδος που σφραγίστηκε από την παρουσία του στρατηγού Μαξιμιλιάνο Φερνάντες Μαρτίνες, ο οποίος συγκέντρωσε πολύ σύντομα σημαντική εξουσία στα χέρια του, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τη θέση του Υπουργού Άμυνας της χώρας, και στη συνέχεια, να επιβάλει δικτατορία σε μία έκρυθμη και ρευστή περίοδο, μία περιοδο πλούσια σε εγχώριες αναταραχές λογω της μείωσης της τιμής του καφέ. Γίνεται επίσης μία αναφορά στην εξέγερση των αγροτών, στην καταπίεση που ασκούσε το δικτατορικό καθεστώς, αλλά και στην βασανιστική περίοδο του κίτρινου πυρετού που λύγισε τους κατοίκους της χώρας!
Μεγάλο ενδιαφέρον πέρα από την γλυκόπικρη ιστορία του πρωταγωνιστή, παρουσιάζουν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου και οι ιστορίες τους, χαρακτήρες που συντροφεύουν τον Ναύτη μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Ένας από αυτούς τους χαρακτήρες είναι η Γκρεγόρια Μέντες η οποία βίωσε την σκληρότητα της ζωής από την τρυφερή παιδική της ηλικία, όπου ο κίτρινος πυρετός της στέρησε την οικογένεια της. Η Γκρεγόρια ωστόσο, παρά τις αντιξοότητες της ζωής, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατάφερε να τις ξεπεράσει και να πετύχει στη ζωή της. Μέσα από έναν αρκετά κοπ��αστικό, προσωπικό αγώνα, δίχως να χάνει στιγμή την πίστη της, η Γκρεγόρια αναδεικνύει μία αισιόδοξη στάση έναντι των δυσκολιών της ζωής, στάση πρότυπο θα έλεγα, η οποία αντικατοπτρίζει την γενικότερη συμπεριφορά των ανθρώπων του Ελ Σαλβαδόρ, που παρά την φτώχεια, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και τις ιδιαίτερες πολιτικές καταστάσεις της περιοχης, δεν εγκατέλειψαν τον προσωπικό τους αγώνα για ένα καλύτερο αύριο!
Καθώς οι σελίδες περνούν, ο αναγνώστης παρακολουθεί τη σχέση της Γκρεγόρια και του Ναύτη μέσα στον χρόνο. Μία ενδιαφέρουσα σχέση συντροφικότητας, που ακροβατεί μεταξύ μίας βαθιάς φιλίας, αλλά κι ενός ανομολόγητου έρωτα! Μία σχέση που μέχρι και την τελευταία στιγμή διακρίνεται από απέραντο σεβασμό, θαυμασμό κι εκτίμηση! Μία σχέση ζωής που θα συγκινήσει σίγουρα κάθε αναγνώστη.
"Τα δικά μας χρόνια" αποτελούν ένα γοητευτικό μυθιστόρημα, που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Η παραμυθιακή ατμόσφαιρα που γεννούν τα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, συνυφαίνονται με δεξιοτεχνία με την σκληρότητα του ρεαλισμού, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακά ισορροπημένο αποτέλεσμα!
Ο συγγραφέας παρότι αναφέρεται εκτενώς σε δύσκολες στιγμές τόσο της ιστορίας του Ελ Σαλβαδόρ, όσο και των ηρώων του βιβλίου, το κάνει με έναν τρόπο παρήγορο και απαλό. Ίσως η χρήση του μαγικού ρεαλισμού συνδράμει σε αυτό, στο να λειανθούν τα αιχμηρά σημεία. Τα σημεία εκείνα που ματώνουν!
Ολοκληρώνοντας, λοιπον, το μυθιστόρημα του Χόρχε Γκάλαν αποτελεί ένα χρονικό που φωτίζει ιστορικές στιγμές του Ελ Σαλβαδόρ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, και ταυτόχρονα ένα οδοιπορικό στη σκληρή ζωή απλών ανθρώπων που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, γεγονός που προσδίδει στο μυθιστόρημα έναν οικουμενικό χαρακτήρα.
Read
July 21, 2021
Με τα μυθιστορήματα μαγικού ρεαλισμού δεν τα πάω πάντα καλά. Είναι σαν ρωσική ρουλέτα.
Έτσι όταν διάβασα το blurb στο οπισθόφυλλο που έλεγε για «ένα άντρα που σκορπίζει καναρόσπορους στους δρόμους για να δελεάσει κουκουβάγιες που θα του φέρουν πίσω την αγαπημένη του», έβαλα τον πήχη στο πιο χαμηλό σημείο και ξεκίνησα κάπως επιφυλακτικά να το διαβάζω.
Αποδείχτηκε όμως ότι όσο περισσότερο διάβαζα τόσο περισσότερο μου άρεσε το βιβλίο, και τόσες περισσότερες απορίες μου λύνονταν, όχι νιανιά αλλά σιγά σιγά και όχι φάτσα φόρα.
Στην αρχή δεν ξέρουμε ποιος είναι αυτός ο άντρας και από που κρατάει η σκούφια του. Δεν ξέρουμε γιατί χάθηκε η γυναίκα του, και τι σχέση έχουν οι κουκουβάγιες.
Με διαδοχικά όμως flashbacks τα κομμάτια της ιστορίας μπαίνουν σιγά σιγά σαν κομμάτια παζλ και στο τέλος το αποτέλεσμα είναι μια όμορφη και ολοκληρωμένη εικόνα.
Ένα βιβλίο που με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού αφηγείται την πρόσφατη ιστορία αυτής της μικρής χώρας της Κεντρικής Αμερικής, του Ελ Σαλβαδόρ: μιας «χώρας που δοκιμάζεται σαν τον Ιώβ με αλλεπάλληλους κατακλυσμούς, σεισμούς, επιδημίες, δικτατορίες και άλλες μάστιγες, και σώζεται μονάχα με τη δύναμη της πίστης στους μύθους και στα θαύματα των μύθων.»
Τα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού για μένα είναι σαν το αλάτι, ελάχιστα και το βιβλίο δεν έχει γεύση, πάρα πολλά και το βιβλίο δεν διαβάζεται.
Εδώ ήταν όσα έπρεπε χωρίς να υπερκαλύπτουν την πλοκή της ιστορίας και την ανάπτυξη των χαρακτήρων.
Άλλη μια καινούρια χώρα που μπήκε στο αναγνωστικό μου ταξίδι σ' όλο τον κόσμο.
June 3, 2020
Ο Jorge Galan ξεκίνησε τη συγγραφική του διαδρομή μέσω της ποίησης και ιστοριών που απευθυνόντουσαν κυρίως σε παιδιά, ποτισμένες με την μαγεία και τις στάλες εκείνες του ονείρου που μοναδικός τους σκοπός είναι να σε ταξιδέψουν πέρα από τα όρια του λογικού, μα και έξω από τη σφαίρα του πραγματικού, εκεί που ίσως, τελικά, να βρίσκεται μια αλήθεια που δεν είχες φανταστεί ποτέ, ή που ο σκληρός ρεαλισμός της ζωής σου σού απαγόρευε να δεις για πολλά χρόνια. Αυτά τα στοιχεία, ο Galan, τα αξιοποίησε και στο πρώτο του μυθιστόρημα ενηλίκων, "Το δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού", ενώ με το δεύτερό του βιβλίο, τον "Νοέμβρη", έκανε ένα διάλειμμα απ' όσα ήξερε και προσανατολίστηκε περισσότερο στον ρεαλισμό, δίνοντάς μας μια γερή γροθιά στο στομάχι, παρουσιάζοντάς μας μια αληθινή ιστορία με τέτοιον τρόπο που δύσκολα που μπορούμε να ξεχάσουμε.
Περίπου τρία χρόνια αργότερα, αποφάσισε να επανέλθει στα γνώριμα μονοπάτια όπου πρωτοπερπάτησε καλλιτεχνικά και δημιουργικά, και κάπως έτσι έχουμε σήμερα στα χέρια μας το βιβλίο του "Τα δικά μας χρόνια", που φέρει για μια ακόμα φορά την υπογραφή των εκδόσεων Ψυχογιός, και το οποίο στηρίζεται, τόσο αφηγηματικά όσο και ως προς την ανάπτυξή του, κάνοντας μεγάλη χρήση συμβολισμών και στοιχείων που επιδέχονται πολλές ερμηνείες, στον μαγικό ρεαλισμό που τόσο πολύ αγαπά και που τόσο βαθιά τον έχει σημαδέψει και χαρακτηρίσει. Μια λογοτεχνική και αφηγηματική τεχνική που μπορεί να είναι εξαιρετικά γοητευτική, αλλά την ίδια στιγμή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, αφού η αλληγορία μπορεί να "καταπιεί" την ουσία, πράγμα που ο συγγραφέας μας φαίνεται πως το γνωρίζει πολύ καλά, μένοντας πιστός στον στόχο του, αλλά χωρίς να χάνει το πάθος του και την πίστη του στη μαγεία και το όνειρο.
Ο Galan μάς μεταφέρει για μια ακόμα φορά στο πολύπαθο Ελ Σαλβαδόρ, παντρεύοντας το φανταστικό, το ονειρικό και το μεταφυσικό στοιχείο, με την σκληρή πραγματικότητα αυτού του τόπου, μα και με την πραγματικότητα του κεντρικού μας ήρωα και αφηγητή της ιστορίας αυτής, που μπορεί να βιώνει τα δικά του πάθη, αλλά που δεν χάνει την πίστη του στην ελπίδα και στο όνειρο, σκορπίζοντας στους δρόμους της πόλης του καναρόσπορους, ευχόμενος αυτό να είναι αρκετό για να δελεάσει τις κουκουβάγιες και να του φέρουν πίσω την αγαπημένη του. Μια χώρα που συνεχώς δοκιμάζεται, όπως και οι κάτοικοί της, με τον καθένα να διανύει τον δικό του Γολγοθά, αλλά χωρίς ο καθένας απ' αυτούς να συνεχίζει να πιστεύει πως υπάρχει σωτηρία. Όχι όσοι έχουν ξεχάσει το παρελθόν τους και έχουν πάψει να φαντάζονται το μέλλον τους.
"Τα δικά μας χρόνια" είναι ένα οδοιπορικό, ένα χρονικό, η αποτύπωση της αλήθειας και της σκληρής πραγματικότητας ενός τόπου βαθιά πληγωμένου, μέσα στο πέρασμα των χρόνων, μα και η αποτύπωση αγώνα για επιβίωση, καθώς και της δύναμης του ανθρώπου που πηγάζει από τη δύναμη των ίδιων των μύθων του τόπου του, με τους οποίους μεγάλωσε, γαλουχήθηκε, πορεύθηκε, και που ακόμα και αν τους ξέχασε κάποια στιγμή, στη μεγάλη του ανάγκη ανέτρεξε σε αυτούς και στη μαγική δύναμη που κρύβουν στον πυρήνα τους. Μια ιστορία που σίγουρα δεν θα την καταλάβουν όλοι, μα που όσοι το κάνουν θα την αγαπήσουν για τις ιδιαιτερότητές της.
Περίπου τρία χρόνια αργότερα, αποφάσισε να επανέλθει στα γνώριμα μονοπάτια όπου πρωτοπερπάτησε καλλιτεχνικά και δημιουργικά, και κάπως έτσι έχουμε σήμερα στα χέρια μας το βιβλίο του "Τα δικά μας χρόνια", που φέρει για μια ακόμα φορά την υπογραφή των εκδόσεων Ψυχογιός, και το οποίο στηρίζεται, τόσο αφηγηματικά όσο και ως προς την ανάπτυξή του, κάνοντας μεγάλη χρήση συμβολισμών και στοιχείων που επιδέχονται πολλές ερμηνείες, στον μαγικό ρεαλισμό που τόσο πολύ αγαπά και που τόσο βαθιά τον έχει σημαδέψει και χαρακτηρίσει. Μια λογοτεχνική και αφηγηματική τεχνική που μπορεί να είναι εξαιρετικά γοητευτική, αλλά την ίδια στιγμή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, αφού η αλληγορία μπορεί να "καταπιεί" την ουσία, πράγμα που ο συγγραφέας μας φαίνεται πως το γνωρίζει πολύ καλά, μένοντας πιστός στον στόχο του, αλλά χωρίς να χάνει το πάθος του και την πίστη του στη μαγεία και το όνειρο.
Ο Galan μάς μεταφέρει για μια ακόμα φορά στο πολύπαθο Ελ Σαλβαδόρ, παντρεύοντας το φανταστικό, το ονειρικό και το μεταφυσικό στοιχείο, με την σκληρή πραγματικότητα αυτού του τόπου, μα και με την πραγματικότητα του κεντρικού μας ήρωα και αφηγητή της ιστορίας αυτής, που μπορεί να βιώνει τα δικά του πάθη, αλλά που δεν χάνει την πίστη του στην ελπίδα και στο όνειρο, σκορπίζοντας στους δρόμους της πόλης του καναρόσπορους, ευχόμενος αυτό να είναι αρκετό για να δελεάσει τις κουκουβάγιες και να του φέρουν πίσω την αγαπημένη του. Μια χώρα που συνεχώς δοκιμάζεται, όπως και οι κάτοικοί της, με τον καθένα να διανύει τον δικό του Γολγοθά, αλλά χωρίς ο καθένας απ' αυτούς να συνεχίζει να πιστεύει πως υπάρχει σωτηρία. Όχι όσοι έχουν ξεχάσει το παρελθόν τους και έχουν πάψει να φαντάζονται το μέλλον τους.
"Τα δικά μας χρόνια" είναι ένα οδοιπορικό, ένα χρονικό, η αποτύπωση της αλήθειας και της σκληρής πραγματικότητας ενός τόπου βαθιά πληγωμένου, μέσα στο πέρασμα των χρόνων, μα και η αποτύπωση αγώνα για επιβίωση, καθώς και της δύναμης του ανθρώπου που πηγάζει από τη δύναμη των ίδιων των μύθων του τόπου του, με τους οποίους μεγάλωσε, γαλουχήθηκε, πορεύθηκε, και που ακόμα και αν τους ξέχασε κάποια στιγμή, στη μεγάλη του ανάγκη ανέτρεξε σε αυτούς και στη μαγική δύναμη που κρύβουν στον πυρήνα τους. Μια ιστορία που σίγουρα δεν θα την καταλάβουν όλοι, μα που όσοι το κάνουν θα την αγαπήσουν για τις ιδιαιτερότητές της.
July 18, 2020
Εξαιρετική γραφή. Το αληθινό μπερδεύεται με το μαγικό σε μια ιστορία που περιγράφει την πορεία ενός ανθρώπου. Ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα αγκαλιά με θρύλους, μύθους και παραμύθια με κεντρικό άξονα έναν ανεκπλήρωτο έρωτα και μια κατάρα.
January 11, 2021
"Εγώ ήμουν, από τότε, απ'τα παιδικά μου χρόνια, ένα σεντούκι μ' ένα θησαυρό από φαντάσματα μέσα, μια σύναξη σε κάποιο σπίτι δίχως πόρτες ή παράθυρα, και οι ένοικοι μου έβγαζαν έναν ατμό που προσέλκυε κι άλλους, απ'έξω, τόσο νεκρούς όσο κι εκείνοι."
February 24, 2022
Ένα όμορφο δείγμα σύγχρονου μαγικού ρεαλισμού. Σε όποιον αρέσει το είδος, νομίζω θα το απολαύσει. Μέσα στη "μαγεία" μπλέκεται η ιστορία, η λαογραφία, η πολιτική. Από την άλλη, αν κάποιος ακούει Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες και αλλάζει δρόμο, ας μην το προσπαθήσει καν.
March 6, 2025
Δυστυχώς το βιβλίο με απογοήτευσε, γενικά μου αρέσει ο μαγικός ρεαλισμός αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν με κέρδισε. Η γραφή του υπερβολικά απλοϊκή και άχρωμη σε σημείο που η πλοκή και οι χαρακτήρες μου φάνηκαν αδιάφοροι παρόλο που περιέγραφε πολύ σημαντικά γεγονότα και ιστορικά πρόσωπα.
January 27, 2025
Πολύ ενδιαφέρον με τρομερά πολιτιστικό χαρακτήρα και έντονα συναισθήματα
March 2, 2025
Ένας άνδρας, που τον φωνάζουν Ναύτη, ξυπνά ένα πρωινό σε πλήρη σύγχυση. Ταλαιπωρημένος, με μοναδική καθαρή ανάμνηση την αγαπημένη του Μερσέδες, που έχει χαθεί, ξεκινά να την αναζητά. Ξεκινά έτσι να τριγυρίζει στο Σαν Σαλβαδόρ, σκορπίζοντας καναρόσπορους. Οι σπόροι θα προσελκύσουν τις κουκουβάγιες, οι οποίες με τη σειρά τους θα τον οδηγήσουν στη Μερσέδες.
Στη διάρκεια της πορείας του ανασύρει σιγά σιγά τις μνήμες του και έρχεται αντιμέτωπος με την ιστορία της οικογένειάς του, αλλά και αυτή της χώρας του. Βασικοί συνοδοιπόροι του δύο:
ο Μαξιμιλιάνο, ένας στρατιωτικός που τον περιθάλπει ανά διαστήματα και καταλήγει να γίνεται δικτάτορας της χώρας (βασισμένος στον πραγματικό δικτάτορα Μαξιμιλιάνο Ερνάντες Μαρτίνες, του οποίου η ιστορία είναι ακόμα πιο τρελή από αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο)
και η Γκρεγκόρια, μια καπάτσα έμπορος που δεν χάνει ποτέ το κουράγιο της και με την οποία καταλήγει να συζεί για πολλά χρόνια, χωρίς όμως να συνάπτουν ερωτική σχέση.
Προφορικές αφηγήσεις που είχε ακούσει σαν παιδί ο συγγραφέας, ιστορικά γεγονότα, έθιμα, θρησκευτικές τελετές και δεισιδαιμονίες, υφαίνονται δημιουργικά κάτω από το πρίσμα του μαγικού ρεαλισμού και μας προσφέρουν ένα, στην ουσία πολιτικό μυθιστόρημα.
Το εκτίμησα ιδιαίτερα για την αφορμή που μου έδωσε να διαβάσω για την ιστορία του Ελ Σαλβαδόρ (για το οποίο ομολογουμένως δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα), αλλά και γιατί μετά τη νέα μου αγάπη (και παντοτινή) Μαριάνα Ενρίκες, διανύω φάση ισπανόφωνης και λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας! Υπάρχει κάτι στον συνδυασμό πραγματικών γεγονότων με το φανταστικό που αυτή την περίοδο βρίσκω ακαταμάχητο! Τα άλλα δύο βιβλία του συγγραφέα που κυκλοφορούν στα ελληνικά βρίσκονται ήδη στο καλάθι μου!
Στη διάρκεια της πορείας του ανασύρει σιγά σιγά τις μνήμες του και έρχεται αντιμέτωπος με την ιστορία της οικογένειάς του, αλλά και αυτή της χώρας του. Βασικοί συνοδοιπόροι του δύο:
ο Μαξιμιλιάνο, ένας στρατιωτικός που τον περιθάλπει ανά διαστήματα και καταλήγει να γίνεται δικτάτορας της χώρας (βασισμένος στον πραγματικό δικτάτορα Μαξιμιλιάνο Ερνάντες Μαρτίνες, του οποίου η ιστορία είναι ακόμα πιο τρελή από αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο)
και η Γκρεγκόρια, μια καπάτσα έμπορος που δεν χάνει ποτέ το κουράγιο της και με την οποία καταλήγει να συζεί για πολλά χρόνια, χωρίς όμως να συνάπτουν ερωτική σχέση.
Προφορικές αφηγήσεις που είχε ακούσει σαν παιδί ο συγγραφέας, ιστορικά γεγονότα, έθιμα, θρησκευτικές τελετές και δεισιδαιμονίες, υφαίνονται δημιουργικά κάτω από το πρίσμα του μαγικού ρεαλισμού και μας προσφέρουν ένα, στην ουσία πολιτικό μυθιστόρημα.
Το εκτίμησα ιδιαίτερα για την αφορμή που μου έδωσε να διαβάσω για την ιστορία του Ελ Σαλβαδόρ (για το οποίο ομολογουμένως δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα), αλλά και γιατί μετά τη νέα μου αγάπη (και παντοτινή) Μαριάνα Ενρίκες, διανύω φάση ισπανόφωνης και λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας! Υπάρχει κάτι στον συνδυασμό πραγματικών γεγονότων με το φανταστικό που αυτή την περίοδο βρίσκω ακαταμάχητο! Τα άλλα δύο βιβλία του συγγραφέα που κυκλοφορούν στα ελληνικά βρίσκονται ήδη στο καλάθι μου!
Displaying 1 - 13 of 13 reviews