What do you think?
Rate this book
Childhood, Boyhood, Youth #1
Детство
Childhood (1852) is a novel by Leo Tolstoy. Published at the beginning of his career as a leading Russian author of his generation, Childhood is the first in a trilogy of semi-autobiographical novels tracing Nikolenka’s journey from innocence to experience. As a record of the past, a nostalgic reminder of a lost world, Childhood is one of Tolstoy’s most personal works
141 pages, Kindle Edition
First published November 1, 1852
125 people are currently reading
1645 people want to read
About the author
Leo Tolstoy
7,941 books28.4k followersLev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.
His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.
His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 161 reviews
August 26, 2022
3.5 stars. Been meaning to get to Leo Tolstoy's shorter works for sometime now and glad I finally got around to it. Not many (I think) can do a great in both shorter format and door stoppers but he definitely could. Intruiged to continue with the series
January 8, 2019
"However vivid be one’s recollection of the past, any attempt to recall the features of a beloved being shows them to one’s vision as through a mist of tears—dim and blurred. Those tears are the tears of the imagination."
- Leo Tolstoy, Childhood
Childhood, Tolstoy's first novel(la) and the first of his 3 autobiographical novels (Childhood, Boyhood, Youth). Reading Knausgård the last couple years motivated me to want to go back and read these. If the other, later two novellas, are similar to 'Childhood' they are certainly early Tolstoy (a bit rough and experimental), but like reading any great writer's early novels they still tell you something. There is more of Tolstoy exposed, more light shinning on the early stages of one of our great writers.
Some of my favorite passages dealt with death (death of his mother, death of his mother's servant) and love. But I also loved Tolstoy reflecting on memory too: "Somehow I seemed to remember something which had never been." If you haven't read:
1. Anna Karenina
2. War and Peace
3. The Death of Ivan Ilych
4. Resurrection
5. A Confession
6. The Cossacks
I'd probably read those first. But if you love Tolstoy, you should probably get a copy of the trilogy and start reading. Especially, if you've recently read Knausgård.
- Leo Tolstoy, Childhood
Childhood, Tolstoy's first novel(la) and the first of his 3 autobiographical novels (Childhood, Boyhood, Youth). Reading Knausgård the last couple years motivated me to want to go back and read these. If the other, later two novellas, are similar to 'Childhood' they are certainly early Tolstoy (a bit rough and experimental), but like reading any great writer's early novels they still tell you something. There is more of Tolstoy exposed, more light shinning on the early stages of one of our great writers.
Some of my favorite passages dealt with death (death of his mother, death of his mother's servant) and love. But I also loved Tolstoy reflecting on memory too: "Somehow I seemed to remember something which had never been." If you haven't read:
1. Anna Karenina
2. War and Peace
3. The Death of Ivan Ilych
4. Resurrection
5. A Confession
6. The Cossacks
I'd probably read those first. But if you love Tolstoy, you should probably get a copy of the trilogy and start reading. Especially, if you've recently read Knausgård.
December 13, 2017
TOLSTOJ IN ERBA
C’è già tanto di quel Tolstoj dei grandi romanzi in questo suo primo essai, sono quadretti di ricordi d’infanzia: i giochi con gli amici, il primo tenero innamoramento, le lezioni con l’institutore privato, la caccia alla lepre con i cani e gli adulti, la dolcezza dell’amore materno
Quando mia madre sorrideva, per bello che di solito fosse il suo viso, diventava incomparabilmente migliore, e d'attorno tutto si allietava. Se nei momenti penosi della vita potessi rivedere anche solo di sfuggita quel sorriso, non saprei che cosa sia il dolore. Mi sembra che nel solo sorriso stia ciò che chiamiamo la bellezza del volto: se il sorriso aggiunge leggiadria al volto, vuol dire che questo è bellissimo; se non lo cambia, il viso è comune; se lo guasta, è brutto
e poi il primo grande dolore, appuntamento prematuro nella vita di chiunque e che segna il passaggio di Nikolen’ka dall’infanzia all’adolescenza.
Non si diventa un classico senza ragione.
C’è già tanto di quel Tolstoj dei grandi romanzi in questo suo primo essai, sono quadretti di ricordi d’infanzia: i giochi con gli amici, il primo tenero innamoramento, le lezioni con l’institutore privato, la caccia alla lepre con i cani e gli adulti, la dolcezza dell’amore materno
Quando mia madre sorrideva, per bello che di solito fosse il suo viso, diventava incomparabilmente migliore, e d'attorno tutto si allietava. Se nei momenti penosi della vita potessi rivedere anche solo di sfuggita quel sorriso, non saprei che cosa sia il dolore. Mi sembra che nel solo sorriso stia ciò che chiamiamo la bellezza del volto: se il sorriso aggiunge leggiadria al volto, vuol dire che questo è bellissimo; se non lo cambia, il viso è comune; se lo guasta, è brutto
e poi il primo grande dolore, appuntamento prematuro nella vita di chiunque e che segna il passaggio di Nikolen’ka dall’infanzia all’adolescenza.
Non si diventa un classico senza ragione.
January 25, 2021
my first tolstoy and i was not disappointed!!
really excited to continue this little memoir series and tackle tolstoys bigger works in the future
🙃
really excited to continue this little memoir series and tackle tolstoys bigger works in the future
🙃
October 27, 2017
Ох уж и простачки все эти Николаши.
November 13, 2017
Tolstoy'un otobiyografik romanı olan Çocukluk, Tolstoy'un çocukluğunda neler yaşadığını kendi ağzından okuma imkanı sunuyor.
"Sevdiğin bir varlığın hatlarını hayalinde canlandırmaya çalıştığında geçmişten o kadar çok anı belirir ki, bu anıları, göz yaşları arasındaymış gibi bulanık görürsün."
İnsan zamanla hem değişen hem de aynı kalan bir varlık, zaman içindeki değişimi ve aynılığı okuyabilmek, buna tanık olma fırsatı ise kitapların (özellikle klasiklerin) en sevdiğim yönlerinden biri. Çocukluk'u okurken de sık sık bunu hissettim, başka bir zamana ve kültüre ait bir çocuğun, ileride büyük yazar olacak bir çocuğun hayatını okumasak ise ayrıca hoşuma gitti. Kitabın dili her ne kadar sade olsa da anlatımı güçlü ve çarpıcı, Tolstoy hiç çekinmeden hepimizin varlığını bildiği ama bahsetmediği davranışlara-duygulara kitabında yer vermiş.
Her nerede olsak da hangi zamanda varlığımızı sürdürsek de, acı aynı acı, çocukluk aynı çocukluk. Hepimiz bir bakıma aynı yollardan geçiyoruz, hepimiz aynı hamurdan insanlarız ve çektiğimiz acılar ortak. Tolstoy'un annesinden ayrı geçirmek zorunda kaldığı yıllar, annesinin ölümü ve diğer olaylara karşı olan tepkilerini okumak, okuru ona yaklaştırıyor ve ister istemez insan duygulanıyor.
Tolstoy'un çocukluk yaşamı ile çocukça hareketlerinin harmanlandığı bu kısa kitapta kendinizden mutlaka bir şeyler bulacaksınız.
"Sevdiğin bir varlığın hatlarını hayalinde canlandırmaya çalıştığında geçmişten o kadar çok anı belirir ki, bu anıları, göz yaşları arasındaymış gibi bulanık görürsün."
İnsan zamanla hem değişen hem de aynı kalan bir varlık, zaman içindeki değişimi ve aynılığı okuyabilmek, buna tanık olma fırsatı ise kitapların (özellikle klasiklerin) en sevdiğim yönlerinden biri. Çocukluk'u okurken de sık sık bunu hissettim, başka bir zamana ve kültüre ait bir çocuğun, ileride büyük yazar olacak bir çocuğun hayatını okumasak ise ayrıca hoşuma gitti. Kitabın dili her ne kadar sade olsa da anlatımı güçlü ve çarpıcı, Tolstoy hiç çekinmeden hepimizin varlığını bildiği ama bahsetmediği davranışlara-duygulara kitabında yer vermiş.
Her nerede olsak da hangi zamanda varlığımızı sürdürsek de, acı aynı acı, çocukluk aynı çocukluk. Hepimiz bir bakıma aynı yollardan geçiyoruz, hepimiz aynı hamurdan insanlarız ve çektiğimiz acılar ortak. Tolstoy'un annesinden ayrı geçirmek zorunda kaldığı yıllar, annesinin ölümü ve diğer olaylara karşı olan tepkilerini okumak, okuru ona yaklaştırıyor ve ister istemez insan duygulanıyor.
Tolstoy'un çocukluk yaşamı ile çocukça hareketlerinin harmanlandığı bu kısa kitapta kendinizden mutlaka bir şeyler bulacaksınız.
January 7, 2021
It's been a while, since my last review, so I'm gonna start with some of the lesser and earlier works of Russian literature, before tackling with the big titles. Since Tolstoy and Dostoevsky are regarded as the two of the best writers, it was difficult to fill this year with great works from both of them, so I've decided for Tolstoy to read his first written works, while Dostoevsky gets his greatest titles. Not to worry, as ''War and Peace'' and ''Anna Karenina'' will come soon. For the time being, let's look into this novel/novella, which is the first of Tolstoy's autobiographical trilogy. It covers his earlier years as a child and his relationships with his family, servants and people in the surrounding area. It's short, but very touching moments gives into an account of a different and simple times, as well as a good start into author's first writing period. My only issue is that I'm not much of a fan of autobiographical works, although I love watching movies, but mainly because of it's visual presentation. If you want to invest your time into Tolstoy's works (which span through decades), but don't know where to begin with, I recommend this title as your starting point.
July 23, 2021
YouTube kitap kanalımdaki videodan Tolstoy'un hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz: https://youtu.be/bsTzvrg-Pi4
Başlıktaki gibi bir soru soruyorsanız doğru incelemeyi okuyorsunuz demektir. Nasıl ki hayatlarımıza ilk olarak çocukluk evresinden başlıyorsak, böyle büyük yazarlara da başlayabileceğimiz en isabetli kitaplar onların yazarlıklarının emekleme evresi olan "Çocukluk" kitaplarıdır bence.
Çocukluk zamanlarımızın en çok ön plana çıkan özelliği masumiyetimizdir. Nasıl ki Oblomov rüyasında kendi köyündeki dertsiz tasasız zamanlarını hatırlıyorsa, Çocukluk kitabı da Tolstoy'un ileride mutlaka özleyeceği masum zamanlarıyla açılışı yapar bize. Eğer ki aklınızda "Tolstoy'a hangi kitaptan başlanmalı?" şeklinde bir soru işareti varsa Çocukluk kitabı hem bir çocuğun kaygısızlığını hem de Tolstoy'un kadınlara ilk yaklaşma anılarını içerdiği için bence onun külliyatındaki en "çocuk" kitabıdır. Diğer kitaplarını henüz okumadım fakat serinin devam kitapları olan İlkgençlik'te başlayan düşünce akışlarına göre Tolstoy'un en tatlı kitaplarından biri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Bilirsiniz ya da mutlaka duymuşsunuzdur, Albert Camus, Yabancı kitabına şu cümleyle başlar:
"Bugün annem öldü, ya da dün, bilmiyorum."
Ne büyük cümledir bu, değil mi? Camus, burada bize annenin ölümüne karşı duyulan kayıtsızlığı ve bir yetişkinin ölüm duygusuna karşı ne kadar çocukça kaldığını anlatır. Çünkü hiçbirimiz çocukken annemizin ölümüne karşı nasıl tepki vereceğimizi bilemeyiz. Bedenimiz çocuk olduğu gibi düşüncelerimiz de çocuktur, minik boyları vardır. İşte bu minik boyda vücutlarıyla devasa düşüncelerin altına girmeye kalkışanlar ileride yazar olacağının sinyalini veren insanlardır, aynı Tolstoy gibi.
Tolstoy çocukken utangaçtır ve çekingendir, bu yüzden kızlara yaklaşmakta çok zorluk çeker. Çünkü o zamanlar Tinder da yok tabii. Yine de bu ayrıntıları bu kitaptaki Nikolay'da buluruz. Tolstoy çocukluk zamanlarını doğanın içinde ve köy kokularıyla birlikte geçirmiştir. Bu ayrıntıları bu kitaptaki doğal köy hayatında buluruz. Elbette tatil dönüşünde yol kenarında köy kahvaltısı yapılabilecek bir yer yoktur o zamanlarda, fakat gözlemler açısından Tolstoy tamamen çevresinden ve yaşadıklarından beslenir ilk kitaplarında.
Tolstoy'a göre annesi mitolojik ve hayali bir karakter gibidir, annesini simgeleştirir ve onun silüetini hayatı boyunca yanında taşır. Bu annenin kutsallığını biz bu kitaptaki annede de buluruz. Nasıl ki Marcel Proust, kendi annesiyle kurduğu ilişkiden dolayı mektuplaşmalarını uzun tutmasını Kayıp Zamanın İzinde serisini uzun tutmasıyla bağdaştırmışsa, Tolstoy da anneye duyduğu sevgisinin karşılığını Çocukluk kitabında vermek istemiştir diyebilirim.
Tolstoy ile birlikte emeklemeye başladığım bu yolculukta yakın zamanda onunla birlikte yürümeyi ve koşmayı öğreneceğim için mutluyum. İyi ki çocukluğumuzun kıymetini bilmişiz ve sokaklarda oyunlar oynayıp Pokemon tasolarımızı birbirine vurmuşuz. İyi ki mileleri birbirine çarptırıp gelen arabalardan kaçmışız ve iyi ki zillere basıp kaçmışız. Ve ne yazık ki bir daha hiçbir zaman çocukluğumuzun bilinçsizliğine, tasasızlığına ve masumiyetine ulaşamayacağız, heyhat!
Başlıktaki gibi bir soru soruyorsanız doğru incelemeyi okuyorsunuz demektir. Nasıl ki hayatlarımıza ilk olarak çocukluk evresinden başlıyorsak, böyle büyük yazarlara da başlayabileceğimiz en isabetli kitaplar onların yazarlıklarının emekleme evresi olan "Çocukluk" kitaplarıdır bence.
Çocukluk zamanlarımızın en çok ön plana çıkan özelliği masumiyetimizdir. Nasıl ki Oblomov rüyasında kendi köyündeki dertsiz tasasız zamanlarını hatırlıyorsa, Çocukluk kitabı da Tolstoy'un ileride mutlaka özleyeceği masum zamanlarıyla açılışı yapar bize. Eğer ki aklınızda "Tolstoy'a hangi kitaptan başlanmalı?" şeklinde bir soru işareti varsa Çocukluk kitabı hem bir çocuğun kaygısızlığını hem de Tolstoy'un kadınlara ilk yaklaşma anılarını içerdiği için bence onun külliyatındaki en "çocuk" kitabıdır. Diğer kitaplarını henüz okumadım fakat serinin devam kitapları olan İlkgençlik'te başlayan düşünce akışlarına göre Tolstoy'un en tatlı kitaplarından biri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Bilirsiniz ya da mutlaka duymuşsunuzdur, Albert Camus, Yabancı kitabına şu cümleyle başlar:
"Bugün annem öldü, ya da dün, bilmiyorum."
Ne büyük cümledir bu, değil mi? Camus, burada bize annenin ölümüne karşı duyulan kayıtsızlığı ve bir yetişkinin ölüm duygusuna karşı ne kadar çocukça kaldığını anlatır. Çünkü hiçbirimiz çocukken annemizin ölümüne karşı nasıl tepki vereceğimizi bilemeyiz. Bedenimiz çocuk olduğu gibi düşüncelerimiz de çocuktur, minik boyları vardır. İşte bu minik boyda vücutlarıyla devasa düşüncelerin altına girmeye kalkışanlar ileride yazar olacağının sinyalini veren insanlardır, aynı Tolstoy gibi.
Tolstoy çocukken utangaçtır ve çekingendir, bu yüzden kızlara yaklaşmakta çok zorluk çeker. Çünkü o zamanlar Tinder da yok tabii. Yine de bu ayrıntıları bu kitaptaki Nikolay'da buluruz. Tolstoy çocukluk zamanlarını doğanın içinde ve köy kokularıyla birlikte geçirmiştir. Bu ayrıntıları bu kitaptaki doğal köy hayatında buluruz. Elbette tatil dönüşünde yol kenarında köy kahvaltısı yapılabilecek bir yer yoktur o zamanlarda, fakat gözlemler açısından Tolstoy tamamen çevresinden ve yaşadıklarından beslenir ilk kitaplarında.
Tolstoy'a göre annesi mitolojik ve hayali bir karakter gibidir, annesini simgeleştirir ve onun silüetini hayatı boyunca yanında taşır. Bu annenin kutsallığını biz bu kitaptaki annede de buluruz. Nasıl ki Marcel Proust, kendi annesiyle kurduğu ilişkiden dolayı mektuplaşmalarını uzun tutmasını Kayıp Zamanın İzinde serisini uzun tutmasıyla bağdaştırmışsa, Tolstoy da anneye duyduğu sevgisinin karşılığını Çocukluk kitabında vermek istemiştir diyebilirim.
Tolstoy ile birlikte emeklemeye başladığım bu yolculukta yakın zamanda onunla birlikte yürümeyi ve koşmayı öğreneceğim için mutluyum. İyi ki çocukluğumuzun kıymetini bilmişiz ve sokaklarda oyunlar oynayıp Pokemon tasolarımızı birbirine vurmuşuz. İyi ki mileleri birbirine çarptırıp gelen arabalardan kaçmışız ve iyi ki zillere basıp kaçmışız. Ve ne yazık ki bir daha hiçbir zaman çocukluğumuzun bilinçsizliğine, tasasızlığına ve masumiyetine ulaşamayacağız, heyhat!
March 22, 2016
"Çocukluğumun o mutlu ve bir daha asla geri gelmeyecek güzelim günleri!.. Bu çağlardaki anıları kim sevmez, kim özlemle anmaz?"
Tolsoy Baba çocukluğunu anlatmış bu kitabında. Bu kitabı basılı olarak yayınlanan ilk kitabıymış. Kalemi öyle güzel anlatmış ki, çocukluk anılarını, annesine olan sevgisini, özlemini ... okurken çok duygusal anlar yaşadım. Tolstoy ile birlikte ben de çocukluk anılarımı hatırladım sanki , özellikle çocukken oynadığımız oyunlar geldi hatırıma, dünyayı unuttuğumuz oyunlar.... Şimdi yaşlandık, çoluk çocuğa karıştık ve bizim oyunlarımız devam ediyor. Mesela benim oyunum, dünyayı unutmak için oynadığım bir oyun ,kitaplarla örülü kağıt bir evde, dışarda terör, nefret yokmuş gibi yaşayarak, kendimi kandırma oyunu... Ne diyor Tolstoy Baba bu kitabında:
"Oyunlar da olmasa, çocukluğumuzdan geriye ne kalır ki?"
Tolsoy Baba çocukluğunu anlatmış bu kitabında. Bu kitabı basılı olarak yayınlanan ilk kitabıymış. Kalemi öyle güzel anlatmış ki, çocukluk anılarını, annesine olan sevgisini, özlemini ... okurken çok duygusal anlar yaşadım. Tolstoy ile birlikte ben de çocukluk anılarımı hatırladım sanki , özellikle çocukken oynadığımız oyunlar geldi hatırıma, dünyayı unuttuğumuz oyunlar.... Şimdi yaşlandık, çoluk çocuğa karıştık ve bizim oyunlarımız devam ediyor. Mesela benim oyunum, dünyayı unutmak için oynadığım bir oyun ,kitaplarla örülü kağıt bir evde, dışarda terör, nefret yokmuş gibi yaşayarak, kendimi kandırma oyunu... Ne diyor Tolstoy Baba bu kitabında:
"Oyunlar da olmasa, çocukluğumuzdan geriye ne kalır ki?"
January 5, 2021
3.5
Briefly explained; this is a novel about a Russian boy growing up in a wealthy family where Tolstoy describes Nikolenkas emotions and thoughts revolving around new ideas and people. The story itself was kind of flat in my opinion, but it's only the first part in the trilogy and overall the novel made me want to continue reading.
Briefly explained; this is a novel about a Russian boy growing up in a wealthy family where Tolstoy describes Nikolenkas emotions and thoughts revolving around new ideas and people. The story itself was kind of flat in my opinion, but it's only the first part in the trilogy and overall the novel made me want to continue reading.
May 25, 2019
Oh, Lev!
Read
December 15, 2024ням 😋 (я делаю это ради своего полочного проекта)
January 24, 2025
,,Oare, odată cu viaţa, se va sfârşi şi dragostea mea pentru tine și pentru copii? Am înţeles că așa ceva nu e cu putinţă. E mult prea puternic ce simt în clipa asta, ca să pot crede că acest sentiment, fără de care nu pot concepe existenţa, ar putea pieri vreodată. Sufletul meu nu poate exista fără iubirea pentru voi; iar eu știu că ea va exista veșnic, fie și numai pentru că un astfel de sentiment, cum e iubirea mea, n-ar putea să apară dacă i-ar fi dat să dispară cândva.'' 💔
September 5, 2017
"Güzellik denen şeyin gülümsemede saklı olduğuna inanıyorum. Eğer gülümseme bir yüzü güzelleştiriyorsa o yüz gerçekten güzeldir. Gülümsemesi görünüşüne bir şey katmıyorsa o yüz herhangi bir yüzdür. "
August 24, 2022
“Numai oamenii capabili să iubească puternic pot suferii o mare tristețe, dar aceeași necesitate de a iubi servește la contracararea durerii lor și la vindecarea lor.”
April 24, 2021
Что есть «Детство» Толстого? Своё ли детство им описано? Или всё выдумано от начала и до конца? Пусть первоначально никто не знал имени автора, кроме издателя «Современника», текст был подписан инициалами «Л.Н.», но подзаголовок «История моего детства» говорил будто бы о подлинности сообщаемого. Позже, когда Лев уже не скрывал имени, то становилось непонятным, почему отца главного героя не звали Николаем, ведь отчество Толстого — Николаевич. Да и мать главного героя умирает в конце повествования, что становится границей между детством и юношеством. Однако, мать Льва умерла, когда ему шёл третий год. Следовательно, если описываемое и реально, то к действительности не имело отношения, так как практически никто не способен сохранить в памяти столь ранние события, особенно в таких подробностях. Может речь шла про детство не самого Льва, а его отца? Тогда всё сходится, так как главный герой прозывается Николаем. Читателю легко запутаться, особенно понимая, каким писателем вскоре должен стать Толстой, и сколько раз ему ещё предстоит запутываться, как и читателю.
(c) Trounin
(c) Trounin
June 17, 2020
Kort. Mysig. Heja Tolstoy, han kan verkligen skriva känslor!
October 21, 2023
Det er en stund siden sist en bok fikk meg til å gråte
May 31, 2013
Tengo la extraña sensación de que este libro (y me pasó lo mismo con Viaje a Armenia , de Mandelstham) no me gustó tanto como debería haberlo hecho. O tal vez creí que tooodo lo que escribió un autor tan respetado como Tolstoi iba a ser indiscutible para mí.
Ante todo, me parece el error estuvo en haberlo leído después de haber espiado vidas demasiado difíciles, como la de Gorki o Babel. En Infancia casi todo es de color rosa, el niño del relato pertenece a una familia de la nobleza rusa que se occidentaliza a sí misma hablando francés o alemán y que, a pesar de mencionar tener dificultades económicas, al principio no sufre mayores contrariedades. Al final del relato sí suceden cosas lamentables que no voy a contar. Es bastante ameno de leer y está narrado desde el punto de vista de un adulto que se recuerda como niño y evoca esa etapa de su vida, mostrando la relación con su familia, sus criados, sus amigos y una niña que está insoportablemente idealizada. Yo me quejaba de la demonización de Pearl en La letra escarlata , pero tampoco hay que exagerar con lo contrario…
La edición que tengo está plagada de diminutivos que me exasperaron, así que no sé si Tolstoi los usó o el traductor se tomó la libertad de reducir el tamaño de casi todo lo que se describía ahí. Como este libro es parte de una trilogía, espero poder leer las continuaciones y darle una mejor calificación en conjunto.
Ante todo, me parece el error estuvo en haberlo leído después de haber espiado vidas demasiado difíciles, como la de Gorki o Babel. En Infancia casi todo es de color rosa, el niño del relato pertenece a una familia de la nobleza rusa que se occidentaliza a sí misma hablando francés o alemán y que, a pesar de mencionar tener dificultades económicas, al principio no sufre mayores contrariedades. Al final del relato sí suceden cosas lamentables que no voy a contar. Es bastante ameno de leer y está narrado desde el punto de vista de un adulto que se recuerda como niño y evoca esa etapa de su vida, mostrando la relación con su familia, sus criados, sus amigos y una niña que está insoportablemente idealizada. Yo me quejaba de la demonización de Pearl en La letra escarlata , pero tampoco hay que exagerar con lo contrario…
La edición que tengo está plagada de diminutivos que me exasperaron, así que no sé si Tolstoi los usó o el traductor se tomó la libertad de reducir el tamaño de casi todo lo que se describía ahí. Como este libro es parte de una trilogía, espero poder leer las continuaciones y darle una mejor calificación en conjunto.
December 10, 2018
Bence yüz güzelliği denilen şey yalnızca gülümsemedir: Gülümseme yüze güzellik katıyorsa o yüz çok güzeldir; gülümseme yüzü değiştiriyorsa o yüz çok sıradan bir yüzdür; gülümseme yüzü bozuyorsa o zaman bu çirkin bir yüzdür.
Tolstoy'un mutlaka diğer romanlarını okumuşsunuzdur ve bilirsiniz ki hepsi birbirinden şahanedir. İşte o kitapların toprağını merak ediyorsanız bu kitabı okumanızı tevsiye ederim. Tolstoy kimdir, nasıl bir yaşantısı varmış, nasıl bir kültürden geliyor ve birçok sorunun cevabı bu kitapta bulacaksınız.
Yazıklanmadan ve korkmadan ölerek yaşamdaki en iyi, en yüce işi yapmış oldu.
O çocuğun nasıl büyüdüğünü okumak, onu hangi hayat deneyimlerinin yetiştirdiğini okumak güzel bir deneyim. Okurken çoğu yerde kendimi buldum, eminim siz de mutlaka bulacaksınız. Yaşadığı hayatı ve başına gelen deneyimleri analiz biçimi çok duygusaldı. Bir çocuğun hayatını okuyoruz ve tabi ki bu yolda sevgi ana temaydı. Uzun lafın kısası küçük Tolstoy'u okumak güzel ve dingin bir deneyimdi.
Tolstoy'un mutlaka diğer romanlarını okumuşsunuzdur ve bilirsiniz ki hepsi birbirinden şahanedir. İşte o kitapların toprağını merak ediyorsanız bu kitabı okumanızı tevsiye ederim. Tolstoy kimdir, nasıl bir yaşantısı varmış, nasıl bir kültürden geliyor ve birçok sorunun cevabı bu kitapta bulacaksınız.
Yazıklanmadan ve korkmadan ölerek yaşamdaki en iyi, en yüce işi yapmış oldu.
O çocuğun nasıl büyüdüğünü okumak, onu hangi hayat deneyimlerinin yetiştirdiğini okumak güzel bir deneyim. Okurken çoğu yerde kendimi buldum, eminim siz de mutlaka bulacaksınız. Yaşadığı hayatı ve başına gelen deneyimleri analiz biçimi çok duygusaldı. Bir çocuğun hayatını okuyoruz ve tabi ki bu yolda sevgi ana temaydı. Uzun lafın kısası küçük Tolstoy'u okumak güzel ve dingin bir deneyimdi.
January 5, 2022
De jeugdjaren van Tolstoj zijn wat sentimenteel geschreven. Als hij bijvoorbeeld verdrietig is, is hij tegelijkertijd boos op zichzelf, omdat zijn ijdelheid hem verhindert zijn echte gevoelens te tonen. En als hij verliefd is, wil hij het liefste huilen van verdriet. In zijn beschrijving van deze emoties is hij wel volkomen eerlijk en open en dat is voor mij ook wat het meer maakt dan alleen kitsch en effectbejag.
Verder is het ook een mooi beeld van een tijd waarin het standenverschil nog vanzelfsprekend was en waarin tradities heersten. En het bevat mooie zinnen. In de omschrijving van een dag op jacht sprak een lyrische omschrijving van de omgeving mij bijzonder aan:
“Het gepraat van het volk, het hoefgetrappel van de paarden, het geratel van de wagens, het vrolijke gefluit van de kwartels, het gezoem van de insecten, die in onbeweeglijke wolken in de lucht hingen, de geur van alsem, stro en paardenzweet, de duizenden verschillende kleuren en schaduwen die de brandende zon over het lichtgele veld uitgoot, de blauwe verte van het bos en de paarswitte wolken, de witte spinnenwebben die in de lucht zweefden of op het stoppelveld lagen, dat alles zag, hoorde en voelde ik.”
Mede zo mooi door de vloeiende vertaling van Arthur Langeveld.
Verder is het ook een mooi beeld van een tijd waarin het standenverschil nog vanzelfsprekend was en waarin tradities heersten. En het bevat mooie zinnen. In de omschrijving van een dag op jacht sprak een lyrische omschrijving van de omgeving mij bijzonder aan:
“Het gepraat van het volk, het hoefgetrappel van de paarden, het geratel van de wagens, het vrolijke gefluit van de kwartels, het gezoem van de insecten, die in onbeweeglijke wolken in de lucht hingen, de geur van alsem, stro en paardenzweet, de duizenden verschillende kleuren en schaduwen die de brandende zon over het lichtgele veld uitgoot, de blauwe verte van het bos en de paarswitte wolken, de witte spinnenwebben die in de lucht zweefden of op het stoppelveld lagen, dat alles zag, hoorde en voelde ik.”
Mede zo mooi door de vloeiende vertaling van Arthur Langeveld.
March 31, 2023
Tolstoj blikt via autofictie terug op zijn kinderjaren. Hij krijgt les, hij rijdt paard, hij droomt en hij huilt. En af en toe zijn er kleine momenten die nog net iets meer bijblijven, zowel voor hem als voor de lezer:
June 14, 2020
Birçok klasik eseri yeniden okumaya karar verdim ve fakat bu defa yazarları kendi kelimelerinden geçmişlerine bakmayı önceliğime aldım.
Tolstoy'un üçlemesi şahane başlıyor, tamamlamak için sabırsızlanıyorum.
Mutlaka okunmalı diyor Keyifli okumalar diliyorum
Tolstoy'un üçlemesi şahane başlıyor, tamamlamak için sabırsızlanıyorum.
Mutlaka okunmalı diyor Keyifli okumalar diliyorum
October 20, 2021
Çok güzel bir roman, beni de Tolstoy ile birlikte çocukluğuma götürdü. Bir ilk roman olma özelli��ine rağmen o kadar ustaca ve dolu dolu yazılmış ki Tolstoy resmen "ben geliyorum" demiş.
August 23, 2020
Tolstoj is natuurlijk vooral bekend van zijn geniale romans "Oorlog en vrede" en "Anna Karenina". Dat zijn twee van mijn ultieme favorieten, die ik meerdere keren las en waarvan ik steeds erg genoot. Bovendien had ik veel plezier van zijn kortere werk, zoals "De dood van Iwan Iljitsj" en "De kozakken". Dus vond ik het eens tijd worden voor "Kinderjaren", dat samen met "Jongensjaren" en "Studentenjaren" een soort semi- autobiografische trilogie is die volgens de kenners heel goed is vertaald door Arthur Langeveld. En ja, ook "Kinderjaren" was weer dikke pret. Tolstoj was nog heel jong toen hij dit boek schreef, en natuurlijk was hij nog niet zo meesterlijk op dreef als in zijn rijpere werk. Maar wat was hij al retegoed!
Hoe vaker ik Tolstoj lees, hoe beter ik hem vind. Alleen begrijp ik nog steeds niet waarom hij precies zo grandioos goed is. Maar misschien is het de meesterlijkheid van zijn helderheid, zijn trefzekerheid, zijn eenvoud. Karel van het Reve zegt terecht dat alle zinnen van Tolstoj door een twaalfjarige begrepen kunnen worden, Nabokov zegt treffend: "When your reading Turgenev, you know you are reading Turgenev. When you are reading Tolstoy, you read just because you cannot stop". Elke zin van Tolstoj is kraakhelder, ogenschijnlijk ongelofelijk simpel, en zonder de opsmuk of het persoonlijke stempel dat de stijl van andere schrijvers kenmerkt. Maar elke zin is ongelofelijk raak. In één alinea geeft Tolstoj een volkomen compleet en kraakhelder beeld van een volstrekt meerkantig en complex karakter, zonder ook maar iets van die meerkantigheid te versimpelen. In een paar bladzijden geeft hij je een volkomen transparant overzicht van volmaakt tegenstrijdige gevoelens die de personages zelf maar nauwelijks kunnen articuleren. En dat alles doet hij in zinnen die dermate natuurlijk en eenvoudig ogen dat je bijna niet meer ziet hoe ingenieus ze zijn en hoe rijk ze zijn van inhoud.
Ook "Kinderjaren" lees je ademloos, "just because you cannot stop". Want ook hier tovert Tolstoj ons het ene meerkantige portret na het andere voor ogen, en het ene rijke tafereel na het andere. Fascinerend is bijvoorbeeld hoe hij in een paar pagina's de spelersnatuur van zijn vader schetst, of het aandoenlijk zelfopofferend karakter van een oude vrouwelijke bediende. Mooi is ook hoe hij de aantrekkelijkheden van het pastorale platteland beschrijft, en de geheimzinnige spanning die wordt opgeroepen door de jacht. En nog fraaier is het beeld dat opstijgt van de nog heel jonge, zeer verlegen maar tegelijk zeer zelfbewuste Tolstoj. Een volgens hemzelf lelijk jongetje, dat van zijn moeder leert dat hij dus heel slim moet zijn; een vaak hard huilend jongetje, dat al huilend wel stiekem om zich heen kijkt om te zien welk effect dat huilen heeft; een jongetje dat enorm verdriet heeft omdat het van zijn moeder moet scheiden, maar dat verdriet al heel snel weer vergeet. Een jongetje ook dat snel van schaamte naar verliefdheid overspringt, of van intense vriendschap naar boosheid. En een jongetje dat heel ontroerend totaal kan falen, bij een jachtpartij of tijdens het dansen van een mazurka. Precies dat jongetje wordt ons van alle kanten getoond. Zonder oordeel, zonder veel moralistische of psychologiserende verklaringen, in ongehoord simpele maar doeltreffende zinnen.
Bovendien is "Kinderjaren" een mooi gecomponeerd afscheid van de oh zo verrukkelijke kinderjaren. Over die tijd zegt Tolstoj: "Welke tijd kan beter zijn dan die waarin de twee mooiste deugden - onbekommerde vrolijkheid en een grenzeloze behoefte aan liefde - de enige prikkels in het leven zijn?". Een mooie zin, die aan kracht wint omdat die beide deugden- zowel de onbekommerde vrolijkheid als die grenzeloze behoefte aan liefde- zo helder worden getoond in de hoofdstukken voor en na deze zin. Daarmee wordt het geluk van de kinderjaren echt schitterend neergezet. Maar ook de al vroeg optredende onvolkomenheden daarin: "Nog voor we de bittere ervaringen hadden gehad die volwassenen nopen tot voorzichtigheid en afstandelijkheid in de omgang met anderen, ontzegden wij onszelf het zuivere genoegen van tedere kinderlijke aanhankelijkheid alleen maar uit het vreemde verlangen de groten na te apen". Bovendien eindigt het boek met de dood van Tolstojs moeder: bij uitstek zo'n "bittere ervaring" die de grens tussen kindertijd en volwassenheid markeert. Prachtig hoe de jongvolwassen schrijver Tolstoj het verdriet en het niet- begrijpen van de piepjonge Tolstoj in woorden vat. Schitterend hoe hij de vreemde mengelingen laat zien van oprecht verdriet met onoprecht vertoon van verdriet: bij hemzelf, bij zijn vader, bij vele mensen die de begrafenis bijwonen. IJzingwekkend hoe hij de plotselinge wanhoop beschrijft, het ineens doorbrekend besef van de bittere waarheid van zijn moeders dood en alle ontluisterende kanten daarvan. Maar ook fraai is hoe hij tot de conclusie komt dat sterven zonder spijt en angst "het beste en grootste [is] wat je in het leven kunt bereiken". Een conclusie die met behoorlijk veel Christelijkheid is doordesemd, maar die zo helder geformuleerd en opgebouwd is dat hij zelfs mij als atheïst volkomen overtuigt.
In "Kinderjaren" wordt kortom zowel het geluk van de kinderjaren als het verlies daarvan fraai neergezet. Ook staat het boek vol met geslaagde en ontroerende beschrijvingen van personages, taferelen, gedragingen en kindergevoelens. Het smaakt dus naar meer. Op naar "Jongensjaren"!
Hoe vaker ik Tolstoj lees, hoe beter ik hem vind. Alleen begrijp ik nog steeds niet waarom hij precies zo grandioos goed is. Maar misschien is het de meesterlijkheid van zijn helderheid, zijn trefzekerheid, zijn eenvoud. Karel van het Reve zegt terecht dat alle zinnen van Tolstoj door een twaalfjarige begrepen kunnen worden, Nabokov zegt treffend: "When your reading Turgenev, you know you are reading Turgenev. When you are reading Tolstoy, you read just because you cannot stop". Elke zin van Tolstoj is kraakhelder, ogenschijnlijk ongelofelijk simpel, en zonder de opsmuk of het persoonlijke stempel dat de stijl van andere schrijvers kenmerkt. Maar elke zin is ongelofelijk raak. In één alinea geeft Tolstoj een volkomen compleet en kraakhelder beeld van een volstrekt meerkantig en complex karakter, zonder ook maar iets van die meerkantigheid te versimpelen. In een paar bladzijden geeft hij je een volkomen transparant overzicht van volmaakt tegenstrijdige gevoelens die de personages zelf maar nauwelijks kunnen articuleren. En dat alles doet hij in zinnen die dermate natuurlijk en eenvoudig ogen dat je bijna niet meer ziet hoe ingenieus ze zijn en hoe rijk ze zijn van inhoud.
Ook "Kinderjaren" lees je ademloos, "just because you cannot stop". Want ook hier tovert Tolstoj ons het ene meerkantige portret na het andere voor ogen, en het ene rijke tafereel na het andere. Fascinerend is bijvoorbeeld hoe hij in een paar pagina's de spelersnatuur van zijn vader schetst, of het aandoenlijk zelfopofferend karakter van een oude vrouwelijke bediende. Mooi is ook hoe hij de aantrekkelijkheden van het pastorale platteland beschrijft, en de geheimzinnige spanning die wordt opgeroepen door de jacht. En nog fraaier is het beeld dat opstijgt van de nog heel jonge, zeer verlegen maar tegelijk zeer zelfbewuste Tolstoj. Een volgens hemzelf lelijk jongetje, dat van zijn moeder leert dat hij dus heel slim moet zijn; een vaak hard huilend jongetje, dat al huilend wel stiekem om zich heen kijkt om te zien welk effect dat huilen heeft; een jongetje dat enorm verdriet heeft omdat het van zijn moeder moet scheiden, maar dat verdriet al heel snel weer vergeet. Een jongetje ook dat snel van schaamte naar verliefdheid overspringt, of van intense vriendschap naar boosheid. En een jongetje dat heel ontroerend totaal kan falen, bij een jachtpartij of tijdens het dansen van een mazurka. Precies dat jongetje wordt ons van alle kanten getoond. Zonder oordeel, zonder veel moralistische of psychologiserende verklaringen, in ongehoord simpele maar doeltreffende zinnen.
Bovendien is "Kinderjaren" een mooi gecomponeerd afscheid van de oh zo verrukkelijke kinderjaren. Over die tijd zegt Tolstoj: "Welke tijd kan beter zijn dan die waarin de twee mooiste deugden - onbekommerde vrolijkheid en een grenzeloze behoefte aan liefde - de enige prikkels in het leven zijn?". Een mooie zin, die aan kracht wint omdat die beide deugden- zowel de onbekommerde vrolijkheid als die grenzeloze behoefte aan liefde- zo helder worden getoond in de hoofdstukken voor en na deze zin. Daarmee wordt het geluk van de kinderjaren echt schitterend neergezet. Maar ook de al vroeg optredende onvolkomenheden daarin: "Nog voor we de bittere ervaringen hadden gehad die volwassenen nopen tot voorzichtigheid en afstandelijkheid in de omgang met anderen, ontzegden wij onszelf het zuivere genoegen van tedere kinderlijke aanhankelijkheid alleen maar uit het vreemde verlangen de groten na te apen". Bovendien eindigt het boek met de dood van Tolstojs moeder: bij uitstek zo'n "bittere ervaring" die de grens tussen kindertijd en volwassenheid markeert. Prachtig hoe de jongvolwassen schrijver Tolstoj het verdriet en het niet- begrijpen van de piepjonge Tolstoj in woorden vat. Schitterend hoe hij de vreemde mengelingen laat zien van oprecht verdriet met onoprecht vertoon van verdriet: bij hemzelf, bij zijn vader, bij vele mensen die de begrafenis bijwonen. IJzingwekkend hoe hij de plotselinge wanhoop beschrijft, het ineens doorbrekend besef van de bittere waarheid van zijn moeders dood en alle ontluisterende kanten daarvan. Maar ook fraai is hoe hij tot de conclusie komt dat sterven zonder spijt en angst "het beste en grootste [is] wat je in het leven kunt bereiken". Een conclusie die met behoorlijk veel Christelijkheid is doordesemd, maar die zo helder geformuleerd en opgebouwd is dat hij zelfs mij als atheïst volkomen overtuigt.
In "Kinderjaren" wordt kortom zowel het geluk van de kinderjaren als het verlies daarvan fraai neergezet. Ook staat het boek vol met geslaagde en ontroerende beschrijvingen van personages, taferelen, gedragingen en kindergevoelens. Het smaakt dus naar meer. Op naar "Jongensjaren"!
June 8, 2015
2.5*
Nothing wrong with this book. Not a thing. And yet, other than the inklings of his later convictions (social equality rather than master/servanthood), I found myself drifting off. A failing on my part, obviously.
Nothing wrong with this book. Not a thing. And yet, other than the inklings of his later convictions (social equality rather than master/servanthood), I found myself drifting off. A failing on my part, obviously.
September 25, 2017
Review forthcoming...
Displaying 1 - 30 of 161 reviews