Fighting Terror after Napoleon: How Europe Became Secure after 1815

by Beatrice de Graaf

After twenty-six years of unprecedented revolutionary upheavals and endless fighting, the victorious powers craved stability after Napoleon's defeat in 1815. With the threat of war and revolutionary terror still looming large, the coalition launched an unprecedented experiment to re-establish European security. With over one million troops remaining in France, they established the Allied Council to mitigate the threat of war and terror and to design and consolidate a system of deterrence. The Council transformed the norm of interstate relations into the first, modern system of collective security in Europe. Drawing on the records of the Council and the correspondence of key figures such as Metternich, Castlereagh, Wellington and Alexander I, Beatrice de Graaf tells the story of Europe's transition from concluding a war to consolidating a new order. She reveals how, long before commercial interest and economic considerations on scale and productivity dictated and inspired the project of European integration, the common denominator behind this first impulse for a unification of Europe in norms and institutions was the collective fight against terror.

Genres: History, Nonfiction, International Relations, Military Fiction

518 pages, Hardcover

First published January 1, 2018

About the author

Dutch historian, senator and writer on terrorism.

In 2004 she promoted on her thesis about the relationship of Dutch churches with the German Democratic Republic.

In 2007 she co-founded the Centre for Terrorism and Counterterrorism of the University of Leiden.

In 2015 she was on the candidate's list for the Senate for the social-christian ChristenUnie party.

Reviews

[Jordy · Rating 3 out of 5]

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst om te lezen. Beatrice de Graaf waagt zich aan de transformatieperiode tussen de oude en nieuwe wereld die zich begon te vormen aan het begin van de 19e eeuw.

Het onderzoek wat is gedaan is prijzenswaardig, er zitten duidelijk veel uren in het doorspitten van diplomatiek verkeer van de verschillende hoven en de geallieerde raad. De auteur geeft een scherpe analyse van de geallieerde raad en de gevolgen van de destijds nieuwe Europese samenwerking. Het Franse perspectief op het 'imperialistisch optimisme' wordt ook goed bellicht door met name de zetten van intelligente scherpslijpers als Fouche en Talleyrand te bespreken.

In de ambitie van de auteur ligt echter ook een zwakte die tijdens het lezen niet echt is erkend. Het boek is qua onderwerpen namelijk vrij divers. Financiën, filosofie, moraliteit, absolutisme etc. komen in een razend tempo voorbij en zouden voor menig auteur al een boek of boekenreeks op zichzelf waardig zijn in deze tijdsperiode. Voor de lezer is de argumentatie van de auteur soms moeilijk te volgen en vereist deze tevens een hoog niveau aan parate voorkennis.

Sommige onderwerpen worden mede daardoor ook vrij bot geïntroduceerd. Zo is er aan het einde van het boek plotseling een beschouwing te lezen van Amerikaanse betrokkenheid bij de alliantie waar dit in de vorige 400 pagina's geenszins is besproken.

Concluderend, is dit boek een aanrader voor iemand met al aardig wat voorkennis bij deze tijdsperiode. Voor de leek zal dit boek waarschijnlijk moeilijk te volgen en tamelijk droog zijn.

[Sybe · Rating 5 out of 5]

Om de verhoudingen binnen de EU te begrijpen dit boek is dan verplichte lectuur.

[Hans Luiten · Rating 4 out of 5]

Rob Hartmans (https://www.nrc.nl/nieuws/2018/11/30/...) schreef een recensie over dit boek waar ik het wel mee eens ben.
Interessant onderwerp, interessante invalshoek dat de periode na 1813 geen periode van restauratie was maar juist een eerste stap naar een Europees veiligheidsbeleid. Maar af en toe wel heeeeel veel details en herhalingen. Waar De Graaf op TV in een paar minuten de hoofdlijn kan schetsen gaat ze hier teveel de diepte in, een redacteur had in dit boek moeten durven “hakken”. Toch 4 sterren want het is wel buitengewoon grondig gedaan.

[Mathijs Loo · Rating 4 out of 5]

Beatrice de Graaf weet in dit boek een zeer interessante geschiedenis te vertellen van de Europese politieke wisselwerking in de nasleep van de Napoleontische Oorlogen. Tegen de terreur is geen populair historisch boek, maar een zeer wetenschappelijke studieboek. Hierdoor is het niet altijd even makkelijk leesbaar, maar is het wel een echte must read voor liefhebbers van Europese betrekkingen.

[Roel Peters · Rating 3 out of 5]

Als terrorismespecialist geeft Beatrice de Graaf een interessante interpretatie aan het post-napoleontische tijdperk. Al mijn oude cursussen internationale relaties over deze periode worden in vraag gesteld. Vergeet restauratie: de verschillende samenwerkingsverbanden tussen de Europese grootheden stonden in functie van het bestrijden van "terreur", in zijn 19de-eeuwse duale interpretatie van staatsterreur en revolutionaire driften.

Ik ben geen specialist, maar enkel en alleen door het boek te lezen lijkt deze interpretatie mij op beperkt bewijsmateriaal gestoeld te zijn. Slechts enkele citaten en zorgvuldig uitgekozen documenten zouden de Graaf haar case moeten onderbouwen. Daar vul je natuurlijk geen boek van 400 bladzijden mee. Daarom is het eerder een relaas van de ontwikkeling van proto-supranationalisme in Europa, en daar was de strijd tegen liberale opstand en revolutie zeker een onderdeel van. De centrale rol die Beatrice de Graaf echter aan de strijd tegen terreur toebedeelt, voelt regelmatig zeer geforceerd aan. De titel "Tegen de terreur" is in mijn ogen dan ook niet representatief voor het tijdsperk, noch voor het boek.

Desalniettemin biedt het boek een heel boeiend overzicht van het tijdsvak en de actoren en gebeurtenissen die het vorm gaven.

Tot slot is het goed te weten dat het boek niet geschreven is voor een breed publiek. Het is zeer academisch, met veel herhaling en mocht best met een lexicon ondersteund worden.

[Hubert · Rating 4 out of 5]

Beatrice de Graaf is vooral bekend als terreurexpert in talkshows. Maar ze is ook een echte historica.

Dit boek is wel een beetje voor de liefhebbers. Het gaat over de periode 1814-1818 toen Frankrijk was bezet door de geallieerden en werd bestuurd door een geallieerde raad. Alle grote politici uit die tijd spelen er een rol: Wellington, Metternich, Castleraugh, Tsaar Alexander. Ook Nederland speelt nog een rol als door de geallieerden gecreerde bufferstaat tusen Engeland, Frankrijk en Pruisen.

De Geallieerde Raad groeide uit tot een soort Verenigde (Europse) Naties avant la lettre. En het laat vooral zien dat verdragen (zoals gesloten op het Congres van Wenen) belangrijk zijn, maar de implementatie minstens zo belangrijk.

Wat voor mij ook nieuw was, was de belangrijke rol van Wellington in die tijd.

De Graaf heeft een vlotte pen.

[Riet · Rating 4 out of 5]

Op zich een heel interessant onderwerp. Inderdaad een tijdsperiode waar weinig over geschreven is. De Graaf schrijft goed en helder, maar ze laat de lezer verdrinken in alle details. Ieder geldbedrag wordt to 2 cijfers na de komma uitgewerkt en dat heel vaak. Een goede editor zou hier iets aan gedaan hebben. Los hiervan is het interessant om te lezen hoe Europa omging met de onderlinge samenwerking en de schuldbetalingen van Frankrijk na de Napoleontische periode. Die schuldbetalingen logen er niet om; het doet veel denken aan hetzelfde voor Duitsland na Versailles.
In dit boek wordt ook al duidelijk waarom Belgie zich later afscheidde van Nederland. De titel vind ik wat misleidend: je denkt een boek over de huidige terreurtoestanden te kopen.

[Jan Heeren · Rating 4 out of 5]

Wat een leerzaam boek! Ik las het ten tijde van de Oekraïne oorlog en dan leg je toch snel relaties hoe onterecht misschien ook. Bestaat er iets als een vrede zonder rancune zoals Tsaar Alexander I in 1814 voor stond? Kun je alleen de Bonapartes van de wereld straffen en niet een heel volk?
En het fenomeen van een kosmopolitische burocraten klasse die werkt voor dan weer Napoleon en dan weer Lodewijk XVIII, zijn dat de Europese topambtenaren van nu? Enfin, zoveel om over na te denken.
En een heerlijke anecdote dat in 1829 het voorstel bestond om het Koningkrijk der Nederlanden op te heffen en opnieuw te stichten in Turkije. Geweldig!

[Shawn · Rating 4 out of 5]

de Graaf manages to make an engaging book about everything but the Congress of Vienna. While I was going into this read fully expecting to read just about the Congress, de Graaf's intuitive way of displaying logistics related instead to the European order after Vienna made the book an altogether novel look at the early 1800s. The major players of that generation such as Castlereagh, Wellington, and Metternich share space with minor figures such as the police chief von Gruner and other bureaucrats, and they manage through de Graaf's writing to seem just as captivating. Overall, I would highly recommend this book. I am still looking for a good book about the Congress of Vienna itself, though.

[Piet · Rating 3 out of 5]

Bewonderenswaardige research .
Er moeten heel wat documenten uit 1815-1818 zijn doorgeworsteld om stof te leveren voor dit (te) lijvige boekwerk.
Het was een hele worsteling om er doorheen te komen, te gedetailleerd en soms ook wat verwarrend qua chronologie.
Niettemin heb ik weer een schat aan informatie voorbij zien komen en is er weer een -zeker voor Nederland- interessante periode uit de geschiedenis tot leven gekomen.

[Julia - my.endless.library · Rating 4 out of 5]

Interessant boek over een weinig of in ieder geval onderbelichte periode uit de geschiedenis. De Graaf gaat tot in detail in op de verschillende aspecten van de geallieerde samenwerking net voor en na de slag van Waterloo en hun collectieve streven van de vier mogendheden naar een stabiel en veilig Europa. Het is soms een beetje droge stof, dus geen boek om in één keer achter elkaar door te lezen 😅

4 stars 🌟

[Niels De · Rating 3 out of 5]

Tweede non fictie boek van 2024, hier had ik net een kleine week extra voor nodig. Historiografisch mega interessante studie naar het concert van Europa in de periode rondom de val van Napoleon maar zo diepgravend beschreven dat het me veel moeite koste om geïnteresseerd bij elke uitwerking te blijven. De Graaf verwerkt wel veel mooie anecdotes in haar revionistische kijk op deze Europese periode maar makkelijk leesbaar wat dit zeker niet.

[Jiske]

bloed zweet en tranen. niks persoonlijks beatrice! thanks voor de bevestiging dat politieke geschiedenis niks voor mij was geweest