สุสานสยาม

by ปราปต์

ยินดีต้อนรับสู่สยามอลังการดินแดนที่คนมีค่าน้อยกว่าคน และขยะมีค่ามากกว่าคน นิยายดิสโทเปียเล่มแรกของ ปราปต์ ผู้เขียน กาหลมหรทึก

ประชาชนจะใช้ชีวิตอย่างไรหากวันหนึ่งต้องอยู่ในที่ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะนิยามได้เพียงคำเดียวว่า "สิ้นหวัง" สุสานสยาม บอกเล่าและตีแผ่สิ่งที่เกิดขึ้นในโรงงานสยามอลังการ จากเหตุของความไม่เท่าเทียมกันของมนุษย์ในสังคมที่แบ่งชนชั้นออกเป็นชนชั้นขยะเปียก ชนชั้นขยะทั่วไป ชนชั้นขยะรีทรายโก้ และฝ่ายปกครองจนนำไปสู่ความไม่พึงใจของผู้คน ก่อนจะสั่งสมจนกลายเป็นความฟอนฟะ ความเครียดแค้น และการเอาคืน

ปัญหาหนึ่งนำพาไปสู่ปัญหาหนึ่ง...ประชาชนชาวขยะแห่งโรงงานสยามอลังการได้แต่หวังว่า "ความสิ้นหวัง" ที่เกิดขึ้นกับพวกเขาจะจางไปในสักวัน และความจริง-อันเป็นความจริงแท้ของนิยายเรื่องนี้-ที่มีเพียงหนึ่งเดียวจะถูกเปิดเผย!

420 pages, Paperback

First published June 1, 2020

About the author

Associated Names:
* Prapt (English)
* ปราปต์ (Thai)

นามปากกาของ ชัยรัตน์ พิพิธพัฒนาปราปต์

https://www.facebook.com/prapt.writer

Reviews

[Wuttipol✨ · Rating 1 out of 5]

“ตอนนี้ฝ่ายปกครองเลยเตรียมโครงการฟื้นฟูอารมณ์และความรู้สึกไว้หลายโครงการบูรณาการร่วมกันหลายหน่วยงาน ภายใต้ชื่อโครงการ ‘คนอารมณ์ดีศรีสยามกู้ยิ้มงามกลับพารา’ นอกจากซุ้มการแพทย์ที่จะกระจายจุดตรวจภาวะอารมณ์และสภาพร่างกายโดยไม่คิดเงินไปยังแต่ละชุมชนแล้ว ก็มีกิจกรรมสันทนาการต่างๆ ทั่วสยามอลังการตลอดเจ็ดวันเจ็ดคืน” (หน้า 301)

ดิสโทเปียที่ล้มเหลวคือดิสโทเปียที่เล่าเรื่อง เล่นกับเรื่อง หรือแม้กระทั่งล้อเลียนเรื่องราวทางสังคมโดยขาดการตกผลึกทางความคิด โดยเฉพาะการนำเสนอฐานคิดอันคับแคบแบบสองขั้วที่ปราปต์เองก็มั่นใจนักหนาว่าเป็นการมองโลกมองสังคมได้อย่างเฉียบแหลม ทั้งๆ ที่ปราปต์เองก็ไม่ได้เข้าใจถึงความสลับซับซ้อนของสังคมที่เอามาเล่าได้ลึกซึ้งพอ กลายเป็นว่าคนอ่านที่เข้าใจว่าโลกนี้มันไม่ได้มีแค่สองขั้วจะเห็นจุดบอดในงานนี้ทุกครั้งที่ปราปต์พยายามจะวิจารณ์/ล้อเลียนฝั่งที่ปราปต์ตั้งป้อมโจมตี

และถ้าปราปต์จะหยิบเอาส่วนผสมบางอย่างของเรื่องเล่าดิสโทเปียอื่นๆ เข้ามาไว้อยู่ในเรื่อง (ทำได้ ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร) อย่าง The Maze Runner หรือ The Hunger Games ก็ควรทำให้เนียนกว่านี้

.

[MT · Rating 2 out of 5]

- ชอบโลกสยามอลังการในเรื่องมากๆ มันมีความเฮี้ยนๆเพี้ยนๆแบบหนังดทปของรัสเซียกับโปแลนด์ดี เซตติ้งดีน่าสนใจแต่พล็อตกับเนื้อเรื่องไม่อินเลย

[Mori · Rating 2 out of 5]

ยอมแพ้....
เคื่องภาษาเราเฉยๆนะ ไม่ได้อ่านยากขนาดนั้น แต่สิ่งที่ทำให้อ่านไม่จบเป็นการเล่าสภาวะแวดล้อม เล่าสถานการณ์ที่ตัวละครใช้ชีวิต และอยู่กับมันมากไปหน่อย จนทำให้เรื่องมันไม่ค่อยเดิน
เรื่องความเป็นดิสโทเปีย เราว่าไอเดียตั้งต้นหนังสือดีนะ แต่ยังขาดจินตนาการในการสร้างโลกอีกโลกนึงไปอีกนิดนึง
เสียดาย มีความอยากอ่านให้จบนะ อยากรู้ว่าตัวละครจะไปลงที่ตรงไหน

[Taeritta · Rating 4 out of 5]

ภาษาที่ใช้ค่อนข้างอ่านยาก มีการใช้คำทับศัพท์ที่่อ่านแล้วต้องใช้สมาธิในการคิดว่าหมายถึงอะไรพอสมควร เนื้อเรื่องโดยรวมค่อนข้างร่วมสมัยเลย เหมือนเป็นการเขียนกระทบกระเทียบสังคมปัจจุบันโดยพูดให้เหมือนเป็นโลกสมมติ ค่อนข้างการเมืองเลยนะ เนื้อเรื่องเดินเรื่องด้วยตัวเอกเป็นเด็กผู้หญิงที่เราพบเจอได้ในชีวิตปกติ ถ้าเปิดใจอ่านจนจบเรื่องก็จะได้มุมมองที่สะท้อนสังคมเยอะมากเลยแหละ แนวการเขียนต่างจากเล่มก่อนๆของปราบต์เยอะเลย

[tobu tsunami · Rating 1 out of 5]

บรรยายเยอะเกินไป ในแต่ละบทเรื่องแทบจะไม่ไปไหน ต้องแวะอ่านข้อมูลที่ไม่ได้จำเป็นกับตัวเรื่องเลย และพล็อตเรื่องขาดความน่าสนใจ จนกลายเป็นหนังสือที่น่าเบื่อ ใช้คำว่า "ดิสโทเปีย" โดยมีความต่างจากวรรณกรรมดิสโทเปียเรื่องอื่นมาก ๆ ตรงที่สร้างฉากและสถานการณ์ให้มีความล้อเลียนสถานการณ์ปัจจุบันแบบมาก ๆ จนไม่รู้สึกว่านี่มันคือโลกสมมติ

[MOMOLAND · Rating 3 out of 5]

เรื่องภาษาพอทำความเข้าใจได้ ผู้เขียนอาจจะตั้งใจค่อยๆเฉลยนิสัยตัวละคร การบรรยายรายละเอียดก็ดีในช่วงต้นถึงกลางเล่ม แต่ว่าไม่รู้ทำไม พออ่านไปจนท้ายๆเล่มแล้วเริ่มอ่านข้ามๆ เนื้อเรื่องเหมือนมีภาคต่อ แต่ก็ฟินฉากท่านขุนชักว่าวนะ

[Tawan · Rating 5 out of 5]

Un excellent livre, une dystopie incontournable de la littéraire thaïlandaise. Il n'est hélas pas traduit mais vaut vraiment le coup pour tous ceux qui peuvent lire le thaï.