مجموعه داستانِ عشقنامهی ایرانی تجربهای متفاوت و جذاب است در داستانِ کوتاهِ امروز ایران. کیهان خانجانی که رمانِ بندِ محکومین او با استقبالِ گستردهی مخاطبان رو به رو شد و توانست جایزهی بهترین رمانِ دومین دورهی جایزه ی ادبی «احمد محمود» را نیز از آنِ خود کند، در این کتاب پیشنهادِ تازهای برای مخاطبِ خود تدارک دیده است. عشق نامه ی ایرانی مجموعه ی دوازده داستان است که هر کدام شان در یکی از تکههای خاکِ ایران رقم میخورند. خانجانی روایتی ساخته از دوازده شکل عشق. عشقهایی که هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارند با اتفاقها و فرجامهای متفاوت. او حتی از نظرِ لحن و زبانِ روایی نیز شکلهای گوناگونی را در داستانها امتحان و اجرا کرده است و برای همین با کتابی رو به رو هستیم آکنده از وضعیتهای عاشقیت در زمانها و مکانهای متفاوت. هیچ کدام از داستانها شباهتی ندارد به دیگری اما موتیفِ عشق تمامِ آنها را به هم متصل میکند. خانجانی که قبلاً در کتابهایی مانندِ سپیدرود زیرِ سی و سه پل و یحیای زاینده رود تواناییاش را در نوشتنِ داستان کوتاه به مخاطبانش اثبات کرده بود، در این کتاب بعدِ سالها ادبیاتِ ایران را صاحبِ داستانهایی عاشقانه کرده که گره خوردهاند به زیست و تاریخ و گاهی هم شکست. کتابی که مدام تکثیر میکند تصاویرِ عشق را.
داستان های کتاب بجز بخش گیلان کاملا ناپخته است احتمال می رود نویسنده می خواسته با داستان های گیلان یک مجموعه بنویسد ولی داستان هایش را لای این مجموعه قرار داده باشد بجز بخش گیلان داستان های بخش های دیگر جذاب نبود آقا جان آقا و سه صحنهی سایهها می تواند نمره قبولی بگیرد
من خیلی غیر حرفه ای میخوام نظر بدم دوستان، همیشه به نکات مثبت فکر می کنم،طراحی داستانها در نقاط مختلف کشور شناخت جغرافیا و فرهنگ های محلی برای من جذاب ( علاقه شخصی) مخصوصا قسمت کر د نشین حتی عرب زبان،یعنی در به قول دوستمون به رخ کشیدن توانایی زبانی نویسنده بود.در مواردی شخصیت ها و صحنه های اضافی دیده میشد ولی یک مجموعه داستان که دو تا قصه خوب داشته باشد به نظ من وقت تلف کن نبوده .که در این کتاب هه وری لار-بلال بلال و طلسم غایب حال من رو خوب کرد
This entire review has been hidden because of spoilers.
نگاهی کوتاه به مجموعهی داستان «عشقنامهی ایرانی» نوشتهی کیهان خانجانی:
کیهان خانجانی با دمیدن روح جملهی «در عشقِ ایرانی، خبر خوبی نیست» در دوازده داستان کوتاه کتابش «عشقنامهی ایرانی»، که همگیشان کموبیش به پیآمدهای بعد از انقلاب سال ۵۷ نظر دارند، به سویههای سیاه و رنجآور عشقورزی (عشق به آدمیزاد، تئاتر، موسیقی، سیاست، رقص، پول و...) در سرزمینی پر از محدودیتها و دیوارها و خطکشیهای تمامناشدنی میپردازد.
کتاب عالی دیگه ای از آقای خانجانی. گرچه اول بند محکومین رو خوندم و بعد این کتاب رو. و نشانههای شکل گیری اون داستان در داستانهای زندان این کتاب دیده میشه.