What do you think?
Rate this book
Βαντόρια - Το βασίλειο της θύελλας
Ένας γενναίος αλλά εύπιστος λόρδος, μια άδολη αλλά δυναμική κοπέλα, ένας ραδιούργος βασιλιάς, γεμάτος μυστικά... Ένα μυστήριο πλανάται πάνω από τη Βαντόρια: Ένα φρικτό τέρας τρομοκρατεί το βασίλειο, εξαφανίζοντας όσους γενναίους αναλαμβάνουν την εξολόθρευσή του. Όλα δείχνουν ότι θύμα του έπεσε και ο θρυλικός Λευκός Ιππότης. Μια μικρή ομάδα ανθρώπων θα ενωθεί απροσδόκητα και θα γίνει το τελευταίο οχυρό της Βαντόρια, την ίδια στιγμή που ο νεαρός βασιλιάς, γόνος μιας τρομερής μάγισσας, ετοιμάζεται να εκδικηθεί το λαό του, σπέρνοντας τον όλεθρο.
Ακροβατώντας ανάμεσα σε θρύλους, ξόρκια, άλυτους γρίφους και μυστικά απ' το παρελθόν, οι ήρωες της συναρπαστικής αυτής περιπέτειας πασχίζουν να ξορκίσουν τους κάθε λογής δαίμονες που τους καταδιώκουν. Θα μπορέσουν, άραγε, το θάρρος, η μαγεία, η αφοσίωση, ο έρωτας και οι δυνάμεις της δικαιοσύνης να υπερισχύσουν, όταν τα όρια φωτός και σκότους παύουν να 'ναι διακριτά;
Μια αγωνιώδης ιστορία, ικανή να συγκινήσει κάθε ηλικία...
Ακροβατώντας ανάμεσα σε θρύλους, ξόρκια, άλυτους γρίφους και μυστικά απ' το παρελθόν, οι ήρωες της συναρπαστικής αυτής περιπέτειας πασχίζουν να ξορκίσουν τους κάθε λογής δαίμονες που τους καταδιώκουν. Θα μπορέσουν, άραγε, το θάρρος, η μαγεία, η αφοσίωση, ο έρωτας και οι δυνάμεις της δικαιοσύνης να υπερισχύσουν, όταν τα όρια φωτός και σκότους παύουν να 'ναι διακριτά;
Μια αγωνιώδης ιστορία, ικανή να συγκινήσει κάθε ηλικία...
320 pages, Paperback
Published January 1, 2020
2 people are currently reading
15 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
November 28, 2020
Η πλοκή της Βαντόρια είναι ανάλαφρη, δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο για να πεις ότι αξίζει να την θυμάσαι. Σουλατσάρει ένα τέρας στην εξοχή, δύο ιππότες πάνε να το σταματήσουνε, ένας μάγος κάνει τις ραδιουργίες του, και μια ευγενής βολοδέρνει με τα αισθηματικά της. Θα της έδινα 3 αστεράκια αν ήταν απλά αυτό.
Αλλά δεν είναι, γιατί η αφήγηση καταστρέφει το βιβλίο. Ή μόνο μιλάνε για κάτι που έγινε, ή η αφηγητής σταματάει τον διάλογο στο άσχετο για να σου αραδιάσει εξηγήσεις για κάποιον χωρίς ποτέ να στο δείχνει. Σαν αποτέλεσμα η ανάγνωση γίνεται κουραστική γιατί ποτέ δε βλέπουμε κάτι.
Στην πράξη έχεις δύο άτομα να κάθονται και να μιλάνε και να μιλάνε και να μιλάνε. Τα περισσότερα από αυτά που λένε θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα βλέπουμε σαν δράση τη στιγμή που συμβαίνουν. Αντί αυτού μας δίδονται περιγραφές των περισσότερων γεγονότων μέσω διαλόγου κι αφού έχουν επέλθει.
«Και μετά, κυρία, ήρθε το τέρας! Ναι, και μετά πολέμησε τους κυνηγούς! Και μετά τράπηκαν σε φυγή, κυρία!»
ΡΕΕΕ! ΔΕΙΞΕ ΜΑΣ ΤΗ ΜΑΧΗ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΡΕΕΕ!
Ακόμα και στα κομμάτια της αφήγησης υπάρχει μεγάλο θέμα, γιατί τις περισσότερες φορές ο διάλογος διακόπτεται και το κεφάλι της συγγραφέας πετάγεται μπροστά από αυτούς που μιλάνε για να σου αραδιάσει έναν μονόλογο για όλα όσα θα έπρεπε να είχε εδραιώσει πριν γίνουνε σχετικά στο διάλογο. Και ναι, κι εκεί έχουμε το ίδιο πρόβλημα με το να μη βλέπουμε τίποτα, είναι πάλι η συγγραφέας να σου λέει με ξερό infodump τι παίζει.
«Τάημ άουτ παιδιά, να τους εξηγήσω ποιος είναι αυτός. Και που λέτε, αυτός που μιλάει είναι ο υπηρέτης που τον είχε βρει μικρό, και που ήταν καλό παλικάρι, και τον πήρε στην δούλεψή της. Άντε πάμε πίσω στον διάλογο τώρα.»
ΡΕΕΕ! ΤΙ ΜΟΥ ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΠΩ ΤΙ;
Έπρεπε να τα είχες δείξει όλα αυτά πριν τον διάλογο ή τουλάχιστον σε αναδρομή στο παρελθόν, σε κάποια στιγμή πριν ή μετά το μπλαμπλά.
Πέρα από τα συγγραφικά, όπως είπα η πλοκή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο κι έχει ένα σωρό αφέλειες αν την ψειρίσεις. Μικροπράγματα όπως το πώς στον κόρακα ο λαός γιορτάζει τις ελεύθερες ιδέες του βασιλείου του ενώ έχουνε… μοναρχία κι έναν αναξιόπιστο βασιλιά; Ή γιατί στο άσχετο αναφέρεται η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα ενώ κατά τ’ άλλα δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στον χριστιανισμό ή ότι καν βρισκόμαστε στον δικό μας κόσμο κι όχι σε κάποιον φανταστικό; Ή γιατί η καλοθρεμμένη από τζάκι κοπέλα αποφασίζει να μείνει στις ερημιές μετά από μια τραυματική απαγωγή και να εκπαιδευτεί στο σπαθί, αντί να πάει πίσω στο κάστρο της όπου οι συγγενείς της πεθαίνουνε από αγωνία για το αν ζει ή πέθανε; Και γιατί οι εν λόγω ευγενείς συγγενείς της πάνε προσωπικά να την ψάξουνε με μερικούς υπηρέτες αντί να στείλουνε στρατιώτες;
Αλλά εντάξει, το ψειρίζω πολύ και το λιγότερο απαιτητικό κοινό θα παραβλέψει τα παραπάνω αν η ιστορία και οι χαρακτήρες έχουν ενδιαφέρον. Που δεν έχουν, είναι όλα αρχέτυπα και στερεότυπα που δυσκολεύεσαι να τα ξεχωρίσεις από τόσες και τόσες άλλες ιστορίες. Οπότε πόσο μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια και να πω κάτι το θετικό για να σας πείσω να το διαβάσετε; Θα στραβωθώ και δε πληρώνομαι καν για να τα πω καλύτερα απ’ όσο είναι. Οπότε 2 αστεράκια από μένα κι ένα αγριεμένο ΔΕ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ!
Αλλά δεν είναι, γιατί η αφήγηση καταστρέφει το βιβλίο. Ή μόνο μιλάνε για κάτι που έγινε, ή η αφηγητής σταματάει τον διάλογο στο άσχετο για να σου αραδιάσει εξηγήσεις για κάποιον χωρίς ποτέ να στο δείχνει. Σαν αποτέλεσμα η ανάγνωση γίνεται κουραστική γιατί ποτέ δε βλέπουμε κάτι.
Στην πράξη έχεις δύο άτομα να κάθονται και να μιλάνε και να μιλάνε και να μιλάνε. Τα περισσότερα από αυτά που λένε θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα βλέπουμε σαν δράση τη στιγμή που συμβαίνουν. Αντί αυτού μας δίδονται περιγραφές των περισσότερων γεγονότων μέσω διαλόγου κι αφού έχουν επέλθει.
«Και μετά, κυρία, ήρθε το τέρας! Ναι, και μετά πολέμησε τους κυνηγούς! Και μετά τράπηκαν σε φυγή, κυρία!»
ΡΕΕΕ! ΔΕΙΞΕ ΜΑΣ ΤΗ ΜΑΧΗ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΡΕΕΕ!
Ακόμα και στα κομμάτια της αφήγησης υπάρχει μεγάλο θέμα, γιατί τις περισσότερες φορές ο διάλογος διακόπτεται και το κεφάλι της συγγραφέας πετάγεται μπροστά από αυτούς που μιλάνε για να σου αραδιάσει έναν μονόλογο για όλα όσα θα έπρεπε να είχε εδραιώσει πριν γίνουνε σχετικά στο διάλογο. Και ναι, κι εκεί έχουμε το ίδιο πρόβλημα με το να μη βλέπουμε τίποτα, είναι πάλι η συγγραφέας να σου λέει με ξερό infodump τι παίζει.
«Τάημ άουτ παιδιά, να τους εξηγήσω ποιος είναι αυτός. Και που λέτε, αυτός που μιλάει είναι ο υπηρέτης που τον είχε βρει μικρό, και που ήταν καλό παλικάρι, και τον πήρε στην δούλεψή της. Άντε πάμε πίσω στον διάλογο τώρα.»
ΡΕΕΕ! ΤΙ ΜΟΥ ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΠΩ ΤΙ;
Έπρεπε να τα είχες δείξει όλα αυτά πριν τον διάλογο ή τουλάχιστον σε αναδρομή στο παρελθόν, σε κάποια στιγμή πριν ή μετά το μπλαμπλά.
Πέρα από τα συγγραφικά, όπως είπα η πλοκή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο κι έχει ένα σωρό αφέλειες αν την ψειρίσεις. Μικροπράγματα όπως το πώς στον κόρακα ο λαός γιορτάζει τις ελεύθερες ιδέες του βασιλείου του ενώ έχουνε… μοναρχία κι έναν αναξιόπιστο βασιλιά; Ή γιατί στο άσχετο αναφέρεται η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα ενώ κατά τ’ άλλα δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στον χριστιανισμό ή ότι καν βρισκόμαστε στον δικό μας κόσμο κι όχι σε κάποιον φανταστικό; Ή γιατί η καλοθρεμμένη από τζάκι κοπέλα αποφασίζει να μείνει στις ερημιές μετά από μια τραυματική απαγωγή και να εκπαιδευτεί στο σπαθί, αντί να πάει πίσω στο κάστρο της όπου οι συγγενείς της πεθαίνουνε από αγωνία για το αν ζει ή πέθανε; Και γιατί οι εν λόγω ευγενείς συγγενείς της πάνε προσωπικά να την ψάξουνε με μερικούς υπηρέτες αντί να στείλουνε στρατιώτες;
Αλλά εντάξει, το ψειρίζω πολύ και το λιγότερο απαιτητικό κοινό θα παραβλέψει τα παραπάνω αν η ιστορία και οι χαρακτήρες έχουν ενδιαφέρον. Που δεν έχουν, είναι όλα αρχέτυπα και στερεότυπα που δυσκολεύεσαι να τα ξεχωρίσεις από τόσες και τόσες άλλες ιστορίες. Οπότε πόσο μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια και να πω κάτι το θετικό για να σας πείσω να το διαβάσετε; Θα στραβωθώ και δε πληρώνομαι καν για να τα πω καλύτερα απ’ όσο είναι. Οπότε 2 αστεράκια από μένα κι ένα αγριεμένο ΔΕ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ!
November 29, 2021
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα από μια υπέροχη νέα συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού. Η αφήγηση με κράτησε σε κάθε κεφάλαιο όπως και η περιγραφή κάθε σκηνής και των τοπίων και συναισθημάτων.
Η περιγραφή της σκηνής δίνει ένα αίσθημα αμεσότητας με το τοπίο, μεταφέρει με τρόπο μοναδικό την εικόνα στον αναγνώστη λάτρεψα σημεία οπως «Σε κάποιο πανδοχείο κοντά στις ορεινές περιοχές της Βαντόρια, ο ιδιοκτήτης σηκώθηκε αλαφιασμένος ακούγοντας το ξέσπασμα μιας νυχτερινής, βροντερής καταιγίδας».
Λατρεύω όταν οι συγγραφείς μεταφέρουν επιτυχώς εικόνες και συναισθήματα!
Έχει πολλές σκηνές έντονου συναισθήματος και δράσης, αλλά και μεγάλες ανατροπές όπως ο χαρακτήρας του μάγου. Αυτές οι ανατροπές είναι που κάνουν τη Βαντόρια ένα ξεχωριστό ανάγνωσμα!
Η συγγραφέας έχει έναν τρόπο να μεταφέρει το συναίσθημα στον αναγνώστη, σαν να το βλέπει να εξελίσσεται. Το ύφος είναι γλαφυρό, αναπαραστατικό και το λεξιλόγιο εμπλουτισμένο με υπέροχες εκφράσεις. Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που το κάνουν ένα εκλεκτικό, προσεκτικά δομημένο ανάγνωσμα.
Η Ροζέτα που είναι και ο κύριος χαρακτήρας δεν είναι καθόλου αδύναμη, το αντίθετο τελικά με εξέπληξε η δυναμική της εξέλιξη στην ιστορία. Δεν μπορώ να γράψω παραπάνω αλλά δεν υπάρχει κάτι πιο δυναμικό από το να προστατεύεις τους άλλους με κάθε τίμημα ή κίνδυνο. Είναι ένα ανατρεπτικό βιβλίο για αναγνώστες που θα εκτιμήσουν αυτή την αλλαγή στην πλοκή, η οποία δεν είναι προβλέψιμη. Στο τέλος επικρατεί η ελπίδα ενώ ένα γλυκό συναίσθημα ικανοποίησης και θαλπωρής, επιτρέπει στη φαντασία να συνεχίσει να ταξιδεύει!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους αναγνώστες του φανταστικού που θέλουν να χαθούν και να ταξιδέψουν σε έναν κόσμο μυθικό, με αγάπη, προσήλωση, μαγεία και ανατροπές!
Η περιγραφή της σκηνής δίνει ένα αίσθημα αμεσότητας με το τοπίο, μεταφέρει με τρόπο μοναδικό την εικόνα στον αναγνώστη λάτρεψα σημεία οπως «Σε κάποιο πανδοχείο κοντά στις ορεινές περιοχές της Βαντόρια, ο ιδιοκτήτης σηκώθηκε αλαφιασμένος ακούγοντας το ξέσπασμα μιας νυχτερινής, βροντερής καταιγίδας».
Λατρεύω όταν οι συγγραφείς μεταφέρουν επιτυχώς εικόνες και συναισθήματα!
Έχει πολλές σκηνές έντονου συναισθήματος και δράσης, αλλά και μεγάλες ανατροπές όπως ο χαρακτήρας του μάγου. Αυτές οι ανατροπές είναι που κάνουν τη Βαντόρια ένα ξεχωριστό ανάγνωσμα!
Η συγγραφέας έχει έναν τρόπο να μεταφέρει το συναίσθημα στον αναγνώστη, σαν να το βλέπει να εξελίσσεται. Το ύφος είναι γλαφυρό, αναπαραστατικό και το λεξιλόγιο εμπλουτισμένο με υπέροχες εκφράσεις. Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που το κάνουν ένα εκλεκτικό, προσεκτικά δομημένο ανάγνωσμα.
Η Ροζέτα που είναι και ο κύριος χαρακτήρας δεν είναι καθόλου αδύναμη, το αντίθετο τελικά με εξέπληξε η δυναμική της εξέλιξη στην ιστορία. Δεν μπορώ να γράψω παραπάνω αλλά δεν υπάρχει κάτι πιο δυναμικό από το να προστατεύεις τους άλλους με κάθε τίμημα ή κίνδυνο. Είναι ένα ανατρεπτικό βιβλίο για αναγνώστες που θα εκτιμήσουν αυτή την αλλαγή στην πλοκή, η οποία δεν είναι προβλέψιμη. Στο τέλος επικρατεί η ελπίδα ενώ ένα γλυκό συναίσθημα ικανοποίησης και θαλπωρής, επιτρέπει στη φαντασία να συνεχίσει να ταξιδεύει!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους αναγνώστες του φανταστικού που θέλουν να χαθούν και να ταξιδέψουν σε έναν κόσμο μυθικό, με αγάπη, προσήλωση, μαγεία και ανατροπές!
November 29, 2021
Η Βαντόρια είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, η πλοκή του είναι πολύ ελκυστική ενώ εξελίσσεται σε ένα πλαίσιο φανταστικό που ταξιδεύει τον αναγνώστη. Μου άρεσε παρά πολύ και θα ήθελα να διαβάσω περισσότερα από τη συγγραφέα.
November 29, 2021
Ένα χαλαρό βιβλίο με πολύ ενδιαφέρον, ανατρεπτικό και με τέλειο character development , το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Το κατάλληλο βιβλίο για ανάγνωση στην παραλία 😊
Read
November 29, 2021Εξαιρετικό βιβλίο με ωραία πλοκή και πολύ καλό - γραμμένο.
Read
July 30, 2022Did not finish, σελ. 35.
Δεν έχω αρκετή υπομονή αυτόν τον καιρό με τόσο νεανικά κείμενα.
Δεν έχω αρκετή υπομονή αυτόν τον καιρό με τόσο νεανικά κείμενα.
May 14, 2025
Φιλόδοξο και συναρπαστικό μυθιστόρημα, που ταξιδεύει τους αναγνώστες σ'έναν παραμυθένιο κόσμο με ένα μοναδικό τρόπο.
April 16, 2023
Λοιπόν είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω και παραμένει ⭐⭐⭐⭐⭐/5.
Μου αρέσει πολύ ο ποιητικός και παραστατικός τρόπος γραφής της συγγραφέως και η περιγραφή των γεγονότων δεν με κουράζει,αντίθετα με καθηλώνει.Θα ήθελα να δω και δεύτερο μέρος στο οποίο είτε θα βλέπαμε καινούργιες περιπέτειες των ηρώων,είτε τον Θησέα να αναζητά την Ασίρα ή ένα βιβλιο να εστιάζει αποκλειστικά στον Μάντες και την Ροζέτα. Ευχάριστο βιβλιο,ανυπομονώ να διαβάσω και αλλα απο τη συγγραφέα.
Μου αρέσει πολύ ο ποιητικός και παραστατικός τρόπος γραφής της συγγραφέως και η περιγραφή των γεγονότων δεν με κουράζει,αντίθετα με καθηλώνει.Θα ήθελα να δω και δεύτερο μέρος στο οποίο είτε θα βλέπαμε καινούργιες περιπέτειες των ηρώων,είτε τον Θησέα να αναζητά την Ασίρα ή ένα βιβλιο να εστιάζει αποκλειστικά στον Μάντες και την Ροζέτα. Ευχάριστο βιβλιο,ανυπομονώ να διαβάσω και αλλα απο τη συγγραφέα.
Displaying 1 - 8 of 8 reviews