:سفرنامه و عکس های بوسنی و هرزگوین به صرف قهوه و پیتا روایت و عکسهایی از سفر به کشور بوسنی و هرزگوین است. سفری ده روزه به بهانه شرکت در پیادهروی صلح و گشتوگذار در این کشور. کتاب بیش از سفرنامه است و قصه آدمها را در این کشور دنبال میکند. آدمهایی که جنگ روی دیگری از زندگی را نشانشان داد.
کتاب سفرنامه نویسنده به بوسنی و هرزگوین جهت شرکت در مراسم مارش میرا است. مارش میرا پیاده روی سه روزه ای در جاده ای جنگلی است که مسلمانان بوسنی برای نجات از کشتار صربها در سربرنیتسا، از آن قصد فرار کردند اما این جاده نجات برای خیلی ها جاده مرگ شد. در مجموع در چند روز، بیش از هشت هزار نفر توسط جلادان صرب به شهادت رسیدند. نویسنده در حین پیاده روی و گشت و گذار در دیگر نقاط بوسنی، به ماجراهایی از جنگ و این کشتار میپردازد که بسیار تلخ است. با همه گریز زدن ها و حتی زبان گاه طنز نوبسنده در بخشهای مختلف کتاب، انقدر ماجراهای کشتار سربرنیتسا تلخ است که قلب آدم از خواندنشان درد میگیرد و به شخصه نمیتوانستم پشت هم بخوانمشان...
نقد و تحلیل کار من نیست.من یک خوانندهی آماتور هستم. معصومه صفایی را می شناسم.کتابش هم مثل خودش کم حرف است.حتی استوریهای اینستاگرامش هم همینطور.خیلی بهتر و بیشتر میشد در مورد این سفر و اتفاقات پشت سر و پیش رو نوشت.شاید من زیادی از او و قلمش انتظار دارم. ظاهر کتاب خیلی به سفرنامه های منصور خان ضابطیان شباهت دارد. و این به نظر خوب نیست.یک مورد درباره صفحه آرایی هم اینکه اتفاقات متفاوت در کتاب پشت هم آمده،یعنی وقتی پاراگراف بعدی را میخوانی انتظار داری که ادامه ماجرای پاراگراف قبلی باشد اما نه آن ماجرا تمام شده و ماجرای بعدی شروع شده است. تشخیص این موضوع چند لحظه ای زمان لازم دارد.مورد بعدی عکسهای کتاب است. از یک جهت مثبت که بارکدی در کتاب آمده به جهت دیدن عکسهای کتاب در حالت رنگی اما زمانیکه وارد فضای گالری میشوی متاسفانه تعداد اندکی از عکس ها بارگذاری شده اند. در هر صورت خواندن کتاب قطعا توصیه میشود.
اطلاعاتی به من داد که هیچ جا نشنیده بودم، و احتمالا اگه این کتاب رو نمی خوندم تا اخر عمر هم هیچ جا نمی خوندم و نمی شنیدم.اصلا بوسنی رو نمی شناختم. ممنون خانم صفایی راد که با اشتراک تجربه سفرتون این دونستن رو به من هدیه دادین🙂
کتاب بدی نبود ولی با خواندنش از محیط اطلاعات در خوری بدست نمی آمد. اول کتاب هم یک کیوآر کد برای دیدن تصاویر کتاب بصورت رنگی وجود دارد که دیگر معتبر نیست.
شاید اگه من هم کتاب رو نخونده بودم هیچوقت درباره این کشتارو نسلکشی که برخلاف وقایع دیگه! :) کسی نه هزاران فیلم ازش ساخته و نه توی کتابو خلاصه انواع جاها دربارش صحبت و مبالغه و حتی مظلومنمایی میشه؛ نمیفهمیدم.
درکل سفرنامه خوبی بود و از گریزهایی که زده شده بود لذت بردم. و به طرز عجیبی صفحات اخر کتاب بودم که دیدم تلوزیون داره درباره بوسنی میگه و بله! مهمان خانم صفاییراد بود...همزمانی ترسناکی بود.
به قصد خوندن سفرنامه رفته بودم کتابخونه و اتفاقی چشمم به این کتاب خورد و الان بسیار خوشحالم از خوندنش :) منم مثل نویسنده تعجب کردم که چطور تا الان چیزی از این نسل کشی نفهمیده بودم در واقع خودندن این کتاب همزمان چندتا حس رو در منِ عشق سفر زنده میکرد:غم بزرگ خوندن ماجراهای جنگ و نسل کشی مسلمانان بوسنی،تعجب از اینکه چرا با وجود مارش میرا که هرساله برگزار میشه انقدر این اتفاق خاموش مونده،خوشحالی از این بابت که حداقل الان از یکی از جنایات بزرگ تاریخ آگاهم و خب سفرنامه س دیگه! و سفرنامه همیشه جذابه :)
یک جایی آخرای کتاب نویسنده به این شعار رایج بین خودمون اشاره میکنه که طرف رو میخوای بشناسی باش برو سفر ، بعد خودش اضافه میکنه که خودت رو هم میخوای بشناسی برو سفر. حالا چه سفری؟ سیاحتی؟زیارتی؟ ایران؟شمال؟جنوب؟یا خارج؟ ترکیه؟دوبی؟تایلند؟ یا بیایم یه چیز دیگه بگیم ، سفر در کتاب من با سفر در کتاب خودم رو شناختم که چقدر و چقدر و چقدر زیاد سفرنامه خوندن را دوست میدارم از #داستان_سیستان رضا امیرخانی آن سفر پر ماجرا شروع کردم. کتابهای یازده گانه #منصور_ضابطیان رو هم خوندم از استاد محمد تیجانی تونسی هم یکاثر #گشته_ام_در_جهان را خواندم تا اینکه نمایشگاه امسال در غرفه سوره مهر با #به_صرف_قهوه_و_پیتا آشنا شدم دیروز (شنبه ۵ خرداد) برش داشتم و امشب تموم شد. خوب بود ، از سبک نوشته خوشم آمد ، گرچه گاهی کلیشهای بود و دوست نداشتم اما از حق نباید گذشت که یه جاهایی هم با یه گزارش قشنگ و جذاب منو تونست نگهداره. دو سه تا تیکه از کتاب رو به صورت استوری گذاشتم که میتونید در هایلایت #سفرنامه پیج ببینیدش. برای یک برنامه میان مطالعاتی بسیار خوب و حتی بگم که ضروریه امیدوارم که فرصتی پیش بیاد و دوتا سفرنامه دیگه #معصومه_صفایی_راد رو هم بخونم.
سفر همیشه ارزشمند است بهویژه که آن سفر #بوسنی باشد و چهبهتر که همراه با تجربه شرکت در مراسم یادبود #نسل_کشی #سربرنیتسا و پیادهروی #مارش_میرا باشد.
به نظر من هرکس که توانش را دارد خوب است یکبار این سفر را تجربه کند. سفری که احتمالاً سالها ذهنتان را درگیر خواهد کرد. سفری که در آن غم و شادی را توأمان خواهید چشید...
این روزها که نرخ ارز، #کرونا و کلی مانع دیگر، این سفر را دور از دسترس کرده میتوان با دنیای کتاب #به_صرف_قهوه_و_پیتا به قدر اندکی از این سفر پرماجرا و به یادماندنی دریافت کرد. سفرنامهای با جزئیاتی از کشور بوسنی با آن مناظر زیبا و جنگلهای انبوه اما جنگهای زشت، آشنایی با مردم مسلمانش اما اروپایی، راهپیمایی با ملیتهای مختلف اما با اندوه مشترک، حضور در تشییع شهدای 25 سال پیش اما نصفه و نیمه و.. خواندن این کتاب کمک میکند تا بفهمیم چرا نزدیک به سی سال پیش، جمهوری اسلامی تصمیم گرفت به یاری مردم آن منطقه رفته و سرنوشت آن کمکها چه شد!
متوسط. قسمت اول کتاب خوب بود و مارش میرا خیلی زیبا توضیحداده شده بود. اما قسمت دوم نه. انگار باید کتاب با مارش میرا تمام میشد و بیخیال بقیه جاهای دیدنی بوسنی و سارایوو میشد. ولی خب کتاب نویسنده است. به ما چه!
اطلاعات خوبی بهم داد ، مطالبی که خیلی ازشون اطلاع نداشتم، کنجکاو شدم بیشتر در مورد بوسنی بدونم تنها نقدم نسبت به کتاب این بود که دوست داشتم روایت های بیشتری از خانواده بازمانده ها بخونم
کتاب تقریباً خوبی هست. با جنگ و نسل کشی مسلمانان، مراسم یابود کشته شدگان جنایت سربرنیتسا (با نام مارش میرا) و با فرهنگ و اجتماع بوسنی هرزگوین آشنا می شوید.
همیشه چند صفحه اول کتاب مشخص میکنه که آیا این کتاب به آخر میرسه یا نه. کتاب "به صرف قهوه و پیتا" از اون کتابهاییه که با خوندن 4 5 صفحه اولش مطمئنی کمتر از یک هفته به آخرش میرسی