Dit was echt zo mooi. Herkenbaar maar toch net buiten bereik, op de mooiste manier. (En ja ik wil altijd Taylor Swift quotes in poëzie) (en ik ga nu alles van Adrienne Rich lezen blijkbaar)
Ik vind een beoordeling van dit boek moeilijk. Het heeft een prachtige opmaak. Collages van lichaamsdelen in de natuur. Wisselende lettertypes. En een titel die nieuwsgierig maakt maar waar je later niet weet wat je ermee moet, prooidier? je vind de humor niet, geen hoop. Medelijden? Afschuw? De gedichten lijken zoekende, ze zijn krachtig, maar vaak vol boosheid. Zo eindigen de gedichten:
Een lege kamer-er hangt alleen een spiraaltje Een blauwe plek aan overhoudt als ze ... knuffelt Verveeld door instagram scrolt tot ik klaar ben Span alle spieren aan tot het ochtend is Om het te laten stoppen Ze wacht Ik ben niet zoals andere vrouwen ik ben niet Het is tijd om te volgen Ik wimpel hem af met een: ik ben lesbisch.