ดื่มเหล้าเคล้าชาตรีกับแวมไพร์ในคาบุกิโจ

ดื่มเหล้าเคล้าชาตรีกับแวมไพร์ในคาบุกิโจ #1

by รติพร ชัยปิยะพร, JARB MONGKOL (Illustrator)

เกมรักระหว่างหญิงสาว ผู้หลงใหลโลกกลางคืน กับโฮสต์หนุ่มแห่งคาบุกิโจ ใครจะพ่ายไปก่อนกัน ... ให้ก็อตซิลล่าและชาวบาร์กอธิกเป็นพยาน

"แสดงให้ดูหน่อยว่านัมเบอร์วันของที่นี่เป็นยังไง ในฐานะที่ฉันเป็นคนต่างชาติที่ไม่มีประสบการณ์ ฉันก็อยากจะเห็นว่า มันจะเหมือนที่คนเขาร่ำลือมั้ย และถ้า ทำให้ฉันอยากจ่ายมากกว่าที่ตกลงไว้ได้ ฉันก็ยินดี ในเมื่อมันเป็น Love Game งั้นเราก็มาเล่นกัน เพราะฉันน่ะโคตรชอบเกมแบบนี้เลย"

336 pages, Paperback

Published July 1, 2020

Reviews

[ดินสอ สีไม้ · Rating 4 out of 5]

อ่านเล่มนี้จบมาราว 2 สัปดาห์แล้ว
ยังโหยหาความสนุก ตลกแบบนี้อยู่เลย
อยากอ่านแบบนี้อีกเยอะๆ
รู้สึกชีวิตช่วงนี้มันห่อเหี่ยว
ขอบคุณที่เยียวยากันมาค่ะ

[nananatte · Rating 5 out of 5]

Love Game ของพอนจัง ค่ำคืนพิศดาร กับชายหนุ่มผู้งดงามทั้งสาม

อ่านรวดเดียวจบได้ หัวเราะเกือบทุกหน้า ฮาทั้งความคิดในใจพอนจัง(เธอจะอยากได้เขาออกนอกหน้าขนาดนั้นไม่ได้นะ ที่รัก!! 555)

ฮาทั้งพฤติกรรมตัวละครที่แทบจะหลุดออกมาจากการ์ตูนตาหวาน (มีผู้ชายแบบนี้อยู่จริงสินะ)​

คนเขียนรักษา tension ผ่านบทสนทนาระหว่าง 'พอนจัง'​ กับหนุ่มสุดหล่อ 3 คนได้จั๊กจี้ดี๊ด๊าหัวใจ เหมือนมีเพื่อนสาวมาเมาท์มอยเรื่องผู้สุดหล่อที่นางไปเจอมาให้ฟังแบบหมดเปลือก

และพอนจังก็ไม่ใช่สาวน้อยใสซื่อดอกไม้บาน ลองได้เจอชายหนุ่มที่ทำให้หัวใจเต้นระรัวแบบนี้ ให้นางเปย์เท่าไรก็ยอม!

เรื่องราวของสาวนักเขียนวัย 32 จากเมืองไทย ที่อกหักคราใดก็จะไปปาร์ตี้ลืมโลกที่ญี่ปุ่น รอบนี้ พอนจังก็โผล่กลับไปเจอจิน เจ้าของบาร์สุดหล่อที่รู้จักเธอมาเป็นสิบปี

จินเข้าใจความตรงไปตรงมาของเธอ รู้สเป็คชายหนุ่มแบบที่พอนจังชอบ รู้พฤติกรรมการดื่มแบบเมาหัวทิ่มที่พร้อมรูดการ์ดเลี้ยงเหล้าคนทั้งร้านของเธอเป็นอย่างดี

พอนจังบินมาโตเกียวคราวนี้ ถึงกับบุกมาบอกจินว่า 'ฉันอยากไปโฮสต์คลับ แนะนำโฮสต์ให้ที!'

เพราะจินก็เปิดบาร์อยู่ที่คาบูกิโจมานาน ย่อมรู้ดีว่าโฮสต์คลับเป็นที่แบบไหน เขามีลูกค้าสาวที่มานั่งดื่มร้องไห้เสียใจเพราะติดพันโฮสต์ ยอมจ่าย ยอมทุ่มเท ยอมเป็นหนี้หลักล้านเพื่อทำให้โฮสต์หนุ่มสนใจ ผู้หญิงวัย 30 ปลายที่ทุ่มสุดตัว ถึงขั้นขายตัวเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าโฮสต์ก็พบเห็นอยู่เรื่อยๆ

กับคนเปย์ไม่ยั้งแบบพอนจัง
จินซังไม่อยากให้ไปยุ่งกับโฮสต์เลย

แต่... ก็เพราะรู้จักพอนจังดี
'เอางี้ เดี๋ยวผมพาไปแล้วกัน แต่ซื้อแพ็คเกจเหมาเอาไว้ แล้วห้ามจ่ายมากกว่านั้นเด็ดขาดนะ'
(เกิดนางเมา แล้วเลี้ยงแชมเปญคนทั้งร้านได้ซวยจริงๆ แน่)​

เป็นอันว่า จินตกลงรับหน้าที่พี่เลี้ยงพาพอนจังออกงาน คืนหนึ่ง จินก็บอกว่าหาโฮสต์เหมาะๆ ให้ได้แล้ว และนัดวันที่จะเข้าไปที่โฮสต์คลับเรียบร้อย

แต่คืนก่อนถึงวันนัด 'สุกุมิคุง' โฮสต์หนุ่มที่จินนัดไว้ก็โผล่มาที่บาร์ เขาอยากมาดูลาดเลาก่อนว่า ผู้หญิงที่บินมาจากเมืองไทยแบบพร้อมเปย์เป็นคนแบบไหน และสุกุมิก็คิดถูก คืนนี้พอนจังก็มาดื่มที่บาร์ของจินจริงๆ ด้วย

ไหนจินบอกว่าเข้าใจสเป็คของพอนจัง!
สุกุมิคุงน่ะ ทั้งอายุน้อยกว่า หน้าตาน่ารัก ค่อนไปทางหน้าหวาน อย่างกับเป็นไอดอลเลยด้วยซ้ำ

ไม่ใช่สไตล์ที่พอนจังชอบสักนิด
เธอชอบคนเครื่องหน้าเข้ม ไหล่กว้าง เป็นผู้ใหญ่ ต้องแลดูทั้ง dangerous และ sexy สิ
... แล้วสุกุมิคุงนี่คืออะไร๊ยยยย!?

เอาเป็นว่า
พอนจังก็ได้เข้าโฮสต์คลับในคืนต่อมา
แบบว่าจินเป็นห่วง ถึงกับยอมปิดร้านตามมาด้วย และสุกุมิคุงก็ออกมา take care ตามที่นัดกันไว้

แต่แล้วสายตาของพอนจังก็ไปสะดุดกับหนุ่มผมทองคนหนึ่ง แค่เพียงแว้บเดียว ก็ทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่?

เล่ามากกว่านี้ไม่ได้แล้วค่ะ
เดี๋ยวจะสปอยด์ 😆

ฉากพอนจังเข้าโฮสต์คลับเว่อร์วังอลังมาก
ถ้าเป็นการ์ตูน คงต้องมีสปอตไลท์ส่อง กุหลาบโปรยปราย และบรรดาชายหนุ่มที่มาเรียงแถวรอต้อนรับเธอ ก็คงต้องใส่เอฟเฟคประกายระยิบระยับ

ฮาหนักมากกับทุกสิ่งทุกอย่างในเล่ม
คุณรติพรเล่าได้เร้ามาก อยากสาระแนจริงๆ ว่าเรื่องมันจะเป็นไงต่อ ค่ำคืนในคาบูกิโจคืนนึงนี่มันช่างยาวนานจริงๆ 555

ป.ล. ต้องอ่านเนื้อเรื่องก่อน ถึงจะเข้าใจชื่อเรื่องค่ะ

ดื่มเหล้าเคล้าชาตรี = ไปโฮสต์คลับ

กับแวมไพร์ = มนุษย์ที่เลือกปฏิเสธแสงตะวัน = night worker ทั้งหลาย รวมถึงพอนจัง หญิงสาวที่ชอบวิถีชีวิตยามค่ำคืน

ในคาบูกิโจ = ชื่อย่านสถานเริงรมย์สำหรับผู้ใหญ่ ที่ชินจูกุ โตเกียว

ป.ล.2 ไม่ได้เป็นเรื่องราวเรียบร้อย แต่ก็ไม่ได้ติดเรท แต่ยังไงก็ไม่เหมาะสำหรับเยาวชนนะคะ เข้าใจตรงกันเนาะ

ป.ล.3 เราทีมสุกุมิคุงค่าาา ชูป้ายไฟ! 555

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้อ่านสนุกดีนะ ง่ายๆ สบายๆรวดเดียว เหมือนนั่งฟังเพื่อนสาวมาเล่ารื่องแอ๊วหนุ่มบาร์โฮสต์ให้ฟัง แต่เราว่าชื่อเรื่องมันดูย้อนยุค เชยๆ หน้าปกทึมๆ เดาไม่ออกว่าจะเป็นเรื่องแบบไหน ทำให้ดูไม่น่าสนใจเท่าที่ควร

ผู้เขียนเขียนจากประสบการณ์จริงของการไปเที่ยวบาร์โฮสต์ย่านคาบุกิโจ
สาววัยสามสิบนิดๆ ดูเป็นคนตรงๆ แรงๆ ใช้ชีวิตตามใจฉัน สนุกกับการมีเพื่อนใหม่ๆ ชอบใช้ชีวิตกลางคืน กินเหล้า เข้าผับ แอ๊วผู้ ได้ผู้ให้กระชุ่มกระชวย แต่ก็มีความเศร้าซ่อนอยู่
เธอชอบประเทศญี่ปุ่น อกหัก เบื่องานก็ไปญี่ปุ่น จนได้รู้จักเจ้าของบาร์เหล้าที่ญี่ปุ่น
วันนึงก็ขอให้เจ้าของบาร์พาไปเที่ยวบาร์โฮสต์ จ่ายเงินไปสองหมื่น สองชั่วโมง เพื่อแลกกับความแฟนตาซี ความกระชุ่มกระชวยที่ได้รับจากเหล่าโฮสต์ หลังจากนั้นคุยกันถูกคอ ก็จะเป็นเรื่องการแอ๊วกันไป แอ๊วกันมา love game รักลวงพราง ใครจะตกหลุมกันและกันก่อนกัน

อ่านไปก็ขำในความน้ำเน่า ความโฮสต์พยายามเอาใจจนเหมือนพระเอกหลุดมาจากนิยาย ความผู้เขียนที่พยายามเล่นเกมกับโฮสต์ แอ๊วให้ตกหลุมรัก ให้หลงเสน่ห์เพื่อจะได้ไม่ต้องไปจ่ายเงิน คือนึกภาพเพื่อนสาวพยายามล่อลวงผู้อะ ตลกดี

แต่ถ้าเป็นคนมีกรอบขนบธรรมเนียมประเพณีผู้หญิงไม่จีบผู้ชาย ไม่เที่ยวผู้ชาย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ one night stand ก็อาจจะไม่ชอบนะ เพราะเรื่องนี้ก็สุดสวิงริงโก้อยู่ บางทีการไปเที่ยวต่างประเทศ หลุดจากกรอบก็ทำให้ได้รู้ ได้ลองอะไรใหม่ๆที่เดิมไม่กล้าทำก็ได้ จะว่าไปบาร์โฮสต์ก็ดูน่าสนุกแต่พอรู้ราคาปุ๊บซื้อหนังสืออ่านเอาละกัน

[nana🐱 · Rating 5 out of 5]

อ่านเพลินมาก เหมือนฟังเพื่อนเม้ามอยสนุกสนาน55555555 เปิดโลกเรื่องโฮสมากเลย แต่คิดว่าคงไม่ใช่ทุกคนที่เจอดีๆแบบนี้🥺 ชอบความคิดของพอนจัง เป็นคนที่ใช้ชีวิตสุดมาก ในแง่ที่ว่าอยากทำอะไรก็ทำตามใจตัวเอง รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร ชอบที่พอนจังให้ความสำคัญกับตัวเองมากกว่า ถึงอีกฝ่ายจะไม่จริงใจก็ไม่มองว่าปหคือตัวเองอะ แบบไม่มา take it serious ดูเข้าใจโลก ปล่อยวาง5555555 ใช้ชีวิตอย่างอิสระได้โคตรน่าอิจฉา (แต่บางเรื่องก็ไม่เข้าใจพอนจัง..)

เรื่องราวในหนังสือก็คือ เหมือนหลุดออกมาจาก shoujo manga!! 5555555 และมุกเต๊าะหนุ่ม5555555 แต่ละคนนี่��่ารักมากเลย โดยเฉพาะจินซังกับสุกุมิคุง น่าร้ากกก ทั้งนี้ทั้งนั้นคือชอบมิตรภาพของจินซังกับพอนจังมากๆๆๆ บทสนทนาช่วงท้ายเล่มสามคนก็คือสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น จิบเบียร์เบาๆ

[panuchread · Rating 3 out of 5]

ถ้าคาดหวังความเผ็ชแซ่บร้อนแรง หรือความแฟนตาซีใดๆ ให้หนีปายยยยยย เพราะเรื่องมันโคตรจะกุ๊กกิ๊ก เหมือนอ่านนิยายแจ่มใสมากกกกก ถ้าใส่อีโมจิ ^_^ -.,- >///< ^O^ -_- มาด้วยก็คือใช่เลย 555555 หน้าปกหลอกดาวสุด 🥹

คำโปรยบอกว่านี่คือ love game ระหว่างโฮสต์ no.1 ชาวญี่ปุ่นกับหญิงไทยที่เป็น night walker (เพิ่งมารู้ทีหลังว่าไอคำว่าแวมไพร์ในชื่อเรื่องหมายถึงคนกลางคืน ไม่ได้หมายถึงมนุษย์ค้างคาวแต่อย่างใด) ซึ่งทั้งหมดคือประสบการณ์จริงของผู้เขียนชื่อว่า ‘พอนจัง’ (ตอนซื้อมาเราคิดว่าเป็นฟิคชั่นล่ะ…)

ตอนแรกอ่านไปเกือบครึ่งเล่มแล้วกะจะไม่อ่านต่อ เพราะมู้ดมันผิดไปจากที่คาดไว้พอสมควร แต่หยิบมาอีกรอบเพราะทำใจได้แล้ว (?) 555555 ก็เพลินดี แต่ไม่ได้เป็น love game อะไรเว่อวังเหมือนที่โปรยไว้ จุดที่รู้สึกว่าพอนจังกับโฮสต์ฟาดฟันกันมีแค่ 1 ซีนถ้วน คือมันค่อนข้างจะเป็นนิยายคนกลางคืนที่มีปัญหาชีวิตมานั่งก๊งเหล้าและคุยกันมากกว่า ส่วนตัวเราชอบเวลาเค้าคุยกันถึงชีวิตทั่วไปนะ พวกเรื่องราวในอดีต การทำงาน แผนในอนาคต มุมมองต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ฯลฯ จุดนี้แหละที่ทำให้อ่านต่อจนจบได้ (และทำให้บรรยากาศความเป็นแจ่มใสน้อยลง – ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้หมายความว่าแจ่มใสไม่ดี แต่เราไม่ได้คาดหวังจะเจอมู้ดนั้นในเรื่องนี้) ส่วนเรื่องกุ๊กกิ๊กกับโฮสต์ love game หวีดหนุ่มหล่ออะไรนี่เราเฉยๆ

รวมๆ แล้วรู้สึกเหมือนอ่านบันทึกการเดินทางที่ใส่ love game มาเพิ่มสีสันมากกว่า สิ่งที่อิมแพคสุดคืออ่านแล้วอยากไปดูหัวก็อตซิลล่าที่คาบุกิโจ 55555

[panatda · Rating 4 out of 5]

โอ๊ยจั๊กจี้มาก มันดูแฟนตาซีแหละแต่ก็ยังเขิน หยุดอ่านไม่ได้ หยุดยิ้มไม่ได้ด้วย บ้าจริง ///ขอบคุณนะพอนจังงงง💞
ป.ล.เราทีมสุกุมิคุงนะ🥰

[Chatarin Inmuang · Rating 4 out of 5]

ตอนแรกถูกดึงดูดมาด้วยปกหนังสือ แต่พอได้อ่านคำโปรย ก็รู้สึกว่าเล่มนี้จะต้องกลับมาอยู่ในชั้นหนังสือที่บ้าน

ตอนแรกคิดว่าหรือจริง ๆ เราอาจจะไม่อินกับเรื่องราวของโฮสต์คลับที่เป็นหนุ่ม ๆ นะ แต่ให้ตายเถอะ หยุดอ่านไม่ได้เฉย พอเราอ่าน นึกภาพตาม ก็รู้สึกเขินเล็ก ๆ คนเดียวกับสิ่งที่ตัวละครคิด พูด หรือทำในเรื่องขึ้นมาเฉย ซึ่งบทสนทนามันทั้งนุ่มลึก น่ารัก และก็มีความมึนงงสับสน ตามชื่อการดื่มเหล้าเคล้าชาตรีจริง ๆ

สิ่งที่ทำให้เราชอบที่สุดคือทุกคนในเรื่องมีมิติของแต่ละคนที่น่าสนใจ จนอยากจะมีคนเหล่านี้ในชีวิตจริงบ้างเลย อ่านแล้วก็อมยิ้มเล็ก ๆ เพราะด้วยความที่ภาษาเป็นการเล่าแบบเพื่อนเล่าให้ฟังใน Social เราเลยรู้สึกว่าทุกอย่างมันถูกจริตความชอบส่วนตัวของเรา และอ่านได้โดยไม่เบื่อ เพราะความสุขในเรื่องที่คุณพอนจังสัมผัสนั้น เรารู้สึกได้จริง แม้แต่ความอบอุ่น ความกังวลใจ ความทุกข์ ความเมา ทุกอย่าง เราล้วนสัมผัสได้เหมือนเป็นเรื่องของเราเอง

และนั่นเป็นเหตุผลที่เราชอบเรื่องนี้ จนได้เก็บเข้าชั้นหนังสือที่บ้านจริง ๆ

[Inkey's Bookpacker · Rating 4 out of 5]

“ไม่เป็นไรค่ะ ต่อให้ฉันคบใคร ถ้าพี่อยากคบฉันเมื่อไหร่ ฉันจะทิ้งมันค่ะ!”
Book: ดื่มเหล้าเคล้าชาตรีกับแวมไพร์ในคาบูกิโจ
Writer: รติพร ชัยปิยะพร
#หยิบมาเพราะ
โปรยปกหลังของเรื่องนี้ พูดเรื่อง Love Game ที่ท้าทายระหว่างโฮสต์หนุ่มสุดหล่อ กับสาวนักเปย์ใจกล้าที่จะมาเล่นเกมสมองกันว่าใครกันแน่จะพ่ายแพ้ก่อนกัน ท่าทางน่าสนใจจนต้องหยิบมา
#ภาพรวม
เป็นเรื่องที่หน้าปกหนังสือออกจะขัดกับเรื่องราวด้านในอยู่มาก เพราะปกออกแบบให้เหมือนเป็นบรรยากาศมืดหม่น ดาร์กนัวร์ และคละคลุ้งไปด้วยความโฉดฉาวในย่านราตรี แต่เนื้อหาด้านในหนังสือกลับให้ฟิลลิ่งเหมือนอ่านการ์ตูนหวานแหววแบบญี่ปุ่น เหมือนบรรยายเรื่องของสาวน้อยวัยสดใสที่หัวใจพองฟูเมื่อได้ใกล้ชิดกับหนุ่มหล่อ และเขาโปรยเสน่ห์ใส่เธอสารพัด ราวกับลอยละล่องอยู่ในห้วงฝันที่โรแมนติก ซะงั้น ให้บรรยากาศความรู้สึกถึงความเป็นญี่ปุ่นสูงมาก เชื่อว่าใครที่เคยไปเที่ยวญี่ปุ่นจะต้องอินกับบรรยากาศในเล่มนี้มากแน่ ๆ
เรื่องราวของหญิงสาวที่ชื่นชอบและแวะเวียนไปเที่ยวเล่น ดื่ม และแฮงค์เอาท์ที่ย่านคาบูกิโจ โดยที่เจ้าของบาร์เป็นเหมือนพี่ชายคนสนิทที่คอยดูแล และพาเธอไปเที่ยวบาร์โฮสในฐานะลูกค้าเป็นครั้งแรก ทำให้เธอได้เจอกับโฮสต์ที่ถูกชะตาและถูกใจ ทำให้ทั้งสองต้องคอยเล่นเกมวัดระดับจิตใจ ชายหนุ่มโฮสต์สุดหล่อต้องคอยหลอกล่อ ใช้ลูกล่อลูกชน หว่านเสน่ห์ให้หญิงสาวหลงใหลเพ้อหาแต่เขา จนยอมทุ่มเทเปย์ให้เขาจนหมดตัวหมดใจ ในขณะที่ฝ่ายหญิง ก็มีอาวุธลับเป็นสมองที่เฉียบคมและจะหาทางนัดเดต นัดเจอ และพิชิตตัวและใจของหนุ่มโฮสต์สุดหล่อยังไง โดยไม่ได้ต้องเสียเงินเสียทองให้กับเขา
ผู้เขียนเล่าเรื่องราว (ที่เขียนไว้เหมือนเป็นเป็นเรื่องของตัวเอง) ได้น่าสนใจ น่าสนุกและน่าติดตาม ถ้าจะถามว่าหนังสือเล่มนี้เป็นเพศอะไร ก็ตอบได้เลยว่าเป็นเพศหญิงอย่างไม่ต้องสงสัย ความกรี๊ดกร๊าดวุ่นวาย และท่าทางเสียอาการขวยเขินให้กับผู้ชายหล่อนั้น ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยย่อมเข้าใจความรู้สึกตรงกันอย่างไม่ต้องสงสัย
ถือเป็นอีกเล่มที่เป็น fiction หรือ non-fiction ก็ไม่รู้ แต่ก็ให้ความรู้สึกสนุกสนาน บันเทิง และลุ้นเชียร์ไปกับทุกคนในเรื่องได้ไม่ยากเย็น เป็นอีกเล่มที่อ่านสนุก และสาวๆ ทุกคนจะต้องชอบแน่ๆ
อ่านจบแล้วอย่าลืมแวะมาตอบคำถามกันหน่อยนะคะ ว่าคุณอยู่ทีมใครระหว่าง #ทีมสุกุมิคุง กับ #ทีมพี่ฮานะมิจิ ส่วนตัวอิ้งก์นั้นขออยู่ #ทีมจินอะนิกิ แล้วกันนะคะ

[MT · Rating 5 out of 5]

- ได้ยินชื่อเสียงมานมนานเล่มนี้ แต่ก็มิได้อ่าน(ไม่ค่อยถูกจริตงานของพีเอสส่วนตัว) จนเล่มสองออก ก็ยัง จนมาวันนี้อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้อ่าน อ่านแล้วก็คือยาวจ้า รู้เรื่องเลยดิ

- จริงๆจะให้4 แต่ให้5ดาวไปเลยดีกว่า ฉ่ำเกิน นึกว่าพอนจังเอาขนบงานแบบIranian new waveที่มักเป็นเรื่องกึ่งฟิกชั่นกึ่งสารคดีกับงานAnnie Ernauxที่มักเป็นเรื่องรักๆใคร่ๆผิดขนบของตัวฉันเอง มาฟิวชั่นกัน สิ่งที่ได้จึงเป็นงานที่มีมิติที่ดีมากๆ ���ันดูจริง ดูมีเลือดเนื้อ แต่พออ่านดูมันดูไม่จริงเลย ใส่สีตีไข่ฉ่ำมาก ความจริงกับเรื่องแต่งมันพร่าเลืองเหลือเกิน ซึ่งไอ้ความลักลั่นในแบบขอฃพอนจังเนี้ยแหละที่ทำให้เราจอยสุดๆ เพราะปกติงานhybridแบบนี้ไม่ว่าจะทั้งหนัง สารคดี และ วรรณกรรม มักดูเป็นอะไรที่intellectและhighbrowมากๆ เพราะธีมมักอยู่ที่ตัวตนกับการเมืองและการนำเสนอมันซีนีมาติกมาก แม้แต่งานแบบคาวิโนหรือหนังของเคียรอสตามี่ ปุถุชนทั่วไปมาเสพก็คงขอบาย แต่พอเป็นงานพอนจัง เราว่าสุนทรียแบบนี้มันเข้าถึงทุกคนได้โดยไม่จำเป็นต้องหัวสูงอะไร ได้อ่า��ฉากหนุ่มบาร์โฮสต์มาร่วมยินดีกับผลงานพอนจังที่เอาตัวเขาไปเขียนมันก็ไม่ต่างอะไรกับดูหนังแบบclose-upนะ ก็เลยประทับใจที่ได้เจอฟอร์มแบบนี้กับเรื่องหญิงร่านสวาทท่องราตรี !

- อีกอย่างที่ทำให้ชอบงานเล่มนี้ คือตัวพอนจังเนี้ย เพราะพอนจังเป็นนักเขียนควบนักแปล เธอแปลงานของแอน ไรซ์, ไวลด์ เรื่อยไปยันอะไรแบบ understanding existentialism ! เกิดความประทับจิตประทับใจในตัวเธอมาก จะว่าไปพอนจังก็ทำให้นึกถึงงานของคำ ผกา เหมือนกัน ฮ่าๆ รีวิวเสร็จคงอ่านเล่มสองต่อทันที !

[Lyndev · Rating 5 out of 5]

“เพราะฉันสนแค่ว่าฉันจะได้สิ่งที่ฉันต้องการหรือเปล่า ถ้าได้ต่อให้อีกคนให้โดยหวังผลตอบแทนหรือคิดไม่ดีในใจ มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ดังนั้นถ้าใครจะคิดไม่จริงใจมันก็เป็นปัญหาของเขา” คำพูดนี้ของพอนจังคือใจความสำคัญของการเป็น night walker ซึ่งในความเป็นจริงก็มีหลายๆคนละเลยข้อนี้ไป บ้างก็เอาความรู้สึกนำจนรู้ตัวอีกทีชีวิตก็พัง และพอนจังก็ได้เล่าถึงตัวละครนี้ให้เห็นภาพในหนังสือ

ตัวละครทุกคนโตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ผ่านเรื่องราวต่างๆและได้ใช้ชีวิตมา สิ่งเหล่านั้นหลอมให้ทุกคนกลายเป็นคนแบบที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ และทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตโดยมีจุดมุ่งหมาย และเจตจำนง เรามองว่ามันก็เป็นเรื่องปกติของโลกใบนี้ที่ทุกคนก็ต้องเอาตัวรอด หรือหาทางทำอะไรมาเพื่อได้สิ่งที่ต้องการ

ส่วนที่เราชอบในตัวละครพอนจังเองคือเธอก็อยู่ในวัย early 30s ที่ยังคง embrace her inner child เอาไว้ ความ feminist และการรักษา boundaries (อันนี้คือชอบที่สุด) เหมือนพอนจังจะชิวๆ เพราะเป็นextrovert แต่รู้จักการวางตัวกับคนรอบข้างนะ

ความตลกของหนังสือเล่มนี้คือ ความเบียวของคนญี่ปุ่นที่ทำงานเป็นโฮส เล่าได้จริงมากๆ ไม่ได้ฮาเพราะพยายามให้มันฮา แต่คือคนญี่ปุ่นเป็นงี้จริงๆ ความตลกร้ายของ night worker พอนจังก็ได้เล่าเอาไว้ในเล่มด้วย

ใดๆคือเราอ่านแล้วรู้สึกสนุก อาจจะเพราะมีแนวคิดและมุมมองต่อโลกที่เหมือนกับพอนจัง ดีใจที่ได้บังเอิญเห็นและซื้อเล่มนี้มาอ่านในตอนที่ช่วงที่ค่อนข้าง depressed เลยได้เห็นมุมมองใหม่ๆจากเรื่องราวของแต่ละคน เราได้มองเห็นความเป็นไปได้หลายๆอย่างจากคนที่มีแนวคิดคล้ายๆกัน พอนจัง is a baddie and i love the way you are!

[Chitlada Akkasuttigun · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวของหญิงไทยที่เลิกกับแฟน เลยตัดสินใจเดินทางไปญี่ปุ่นไปให้คุณจิน เจ้าของบาร์กอธิกแนะนำโฮสต์คลับให้ จนเกิดเป็นเรื่องราวมากมายขึ้น มีช่วงเขินกับบทสนทนาระหว่างพอนจังกับพี่ฮานะมิจิ เป็นเรื่องราว base on ประสบการณ์จริงของพอนจัง นอกจากนี้เราจะได้รู้เรื่องราวเบื้องหลังของอาชีพโฮสต์ ทั้งการแข่งขัน การดูแลตัวเอง เรื่องสุขภาพ เรื่องโฮสต์มองผู้หญิงที่เป็นลูกค้าของตัวเองยังไง จากที่อื่นเราคิดว่าพอนจังเป็นคนที่โชคดีมากๆๆ แบบมีคุณจินที่แสนดีคอยแนะนำ ไปโฮสต์คลับเป็นเพื่อน ได้เจอโฮสต์ ซึ่งคือพี่ฮานะมิจิที่สามารถสื่อสารภาษาไทยได้เล็กน้อย ได้เจอโฮสต์ที่แสดงความรู้สึกตัวเองจริงๆต่อพอนจัง และสามารถทำให้โฮสต์ออกมาเจอโดยไม่ต้องเสียเงินได้นี่แหละ คือสุดยอดมาก เพราะเหมือนโดยส่วนใหญ่คนทีจะเจอโฮสต์ โฮสต์จะไปไหนด้วยคือต้องเสียเงินให้ไรงี้อ่ะ เป็นเล่มที่อ่านเพลิน อ่านได้เรื่อยๆ เหมือนนั่งดูชีวิตคนคนนึง เป็นเล่มที่นับว่าเปิดโลกของเรามากๆ แบบเปิดโลกสุดๆ ก็นะคนเราในโลกก็จะมีวิธีการใช้ชีวิตที่แตกต่างกันออกไปแหละ

อ่านจบแล้ว อยากบอกพอนจังว่าถ้าหมดโควิดอยากรู้ love game ภาคต่อค่าา สำหรับเราอ่านจบเล่มนี้แล้วความรู้สึกยังค้าง อยากรู้ว่า love game นี้จะจบยังไง เราชอบเวลาพอนจังคุยกับพี่ฮานะมิจิมากๆ หยอดกันไปมา จนบางทีแอบคิดว่าพี่ฮานะมิจิมีใจให้พอนจังบ้างแล้วปะเนี่ยยย 55 แต่สุกุมิก็ชอบที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง แบบพอนจังเธอโชคดีอะไรแบบนี้ เสียเงินแค่2 หมื่นที่เหลือโฮสต์มาหาเองแบบไม่ต้องเสียเงินเลย

[Whale52Hz · Rating 5 out of 5]

ที่บอกว่าชีวิตคนเรามีสิ่งที่คาดไม่ถึงได้ตลอดเวลาก็คงไม่เกินจริง เป็นหนังสือที่ทำให้หัวเราะได้อย่างบ้าบอ เข้าใจแล้วที่รีวิวว่าไม่ควรอ่านในที่สาธารณะ ขำเป็นบ้าเป็นบอกับมุกเต๊าะของคุณพอนจังและโฮสต์ ให้ความรู้สึกอยากตกหลุมรักจริงๆล่ะนะ ไม่รู้ใครพูดจริง คิดจริง หรือสุดท้ายอาจเป็นแค่เกม ตอนนี้คุณพอนจังกับสุกุมิยังติดต่อกันไหมนะ เรื่องราวระหว่างคุณสองคนจะเป็นอย่างไร ยังมีอิสระเหมือนเดิมรึเปล่า แต่หวังว่าไม่ว่าทางไหนก็ขอให้คุณมีชีวิตที่มีความทุกข์น้อยที่สุดนะ อ่านเรื่องราวของคุณแล้วรู้สึกว่าบางทีเราก็อยากลองประสบการณ์แบบนี้เหมือยกัน คงสนุกไม่น้อย ปล.ชอบตอนที่คุณพอนจังกับสุกุมินอนคุยกันเรื่องความตาย ไม่รู้สิ เรารู้สึกลอยๆไปด้วย ความตายมันทั้งบางเบาและหนักอึ้งนี่น่าาาา

[Le Gongdong Blur · Rating 3 out of 5]

เกมรักของ "พอนจัง" สาวไทยวัยสามสิบต้นๆ
ผู้หลงใหลชีวิตกลางคืน
กับโฮสต์ผู้งดงามระยิบระยับ(?) ที่คาบุกิโจ
.
เห็นว่ามาจากประสบการณ์จริงด้วย
แต่ใช้วิธีเล่าแบบนิยาย แถมเป็นมุมของผู้หญิง
เลยจะได้อารมณ์แบบ
สมัยตอนเป็นสาวน้อยกิ๊วก๊าวพระเอกนิยายแจ่มใส
เหมือนมานั่งฟังเพื่อนเม้ามอยเรื่องผู้ชายให้ฟังงี้
( อารมณ์ช่างต่างจากปกลิบลับ
ตัดสินหนังสือจากปกอีกละเนี่ยยยย )
.
แล้วส่วนใหญ่เล่าเป็นบทสนทนา คุยนู่น ถามนี่กัน
เลยเหมือนอ่านสัมภาษณ์ night worker ไปด้วย
แถมมุมมองในการใช้ชีวิตของหลายคนก็น่าสนใจดี
.
.
ป.ล. คนอื่นๆ เขาหวีดโฮสต์กัน
ส่วนฉันนั้นหวีดคุณจิน เจ้าของบาร์กอธิก
ผู้อบอุ่นดุจไมโครเวฟ 555555555

[Natcha Somjit · Rating 4 out of 5]

หายากมากก เหลือเล่มสุดท้ายในร้าน🥹✨
👉เรื่องย่อก็คือ คนเขียนคุณพอนจังอยากจะไปลองหาความตื่นเต้นให้ชีวิตโดยลองไปเที่ยวบาร์โฮสดูเลยได้เอาประสบการณ์มาเขียนในเล่มนี้กึ่งนิยายผสมกับเรื่องจริงผ่านหนังสือเล่มนี้
👉รีวิวสนุกมาก เป็นเรื่องที่ทำให้เขิน ยิ้มไม่หุบ
อาจจะรู้สึกว่าบางตอนมันไม่ปะติดต่อกันบ้างเนื่องจากเป็นเหตุหารณ์จริงๆก็พอเข้าใจได้อยู่ มันเป็นฟีลเเบบนิยายเเจ่มใสในชีวิตจริง เเต่ก็มีเรื่องที่ทำให้เราคาดไม่ถึงอยู่ ใครรู้สึกว่าช่วงนี้เบื่อๆยิ้มน้อย เรื่องนี้ช่วยได้อยู่นะ
ปล.เค้าเพิ่งออกเล่ม2 มาจะรีบไปตำต่อเลยค่าา🤣

[Natcha R. · Rating 5 out of 5]

ขอเกริ่นก่อนว่านี้ไม่ใช่หนังสือนิยาย แต่เหมือนเป็นการแชร์ประสบการ์ณของนักเรียน (พอนจัง) มากกว่า ส่วนตัวเราเองไม่ได้รู้สึกผิดหวังหรือผิดคาด เพราะเราไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว ณ ตอนแรก ซื้อมาด้วยความคิดที่ว่า ปกสวย, ชื่อเรื่องเท่ดี มีอึ้งนิดหน่อยที่ไม่ได้มี "แวมไพร์" จริงๆอยู่ในเรื่อง (ก็แน่สิ นี่ไม่ใช่นิยายแฟนตาซีนี่นะ)

ส่วนตัวเราชอบสไตล์การเล่าแบบนี้มากเลย เล่าออกมาได้เห็นภาพสุดๆ ไม่ได้มีการประดิษฐ์คำให้สวยหรูแต่มันทำให้เรามีอารมณ์ร่วมสุดๆ บอกตามตรงว่าเราขำทุกหน้าเลย สนุกมากๆๆๆๆๆ ใครอยากอ่านอะไรที่ไม่ต้องคิดเยอะ ให้ฟีลเหมือนนั่งฟังเพื่อนสนิทมาเม้าส์มอยให้ฟัง ก็แนะนำเรื่องนี้นะ

[Khim Warunluck · Rating 3 out of 5]

อ่านเพลิน สนุกดี เหมือนหนังรักของคนขี้เหงา พวกต่อต้านสังคม พวกสโตอิก?55555555555 ชอบ เข้าใจการกระทำบางอย่างของพอนจังได้ เพราะตัวเองก้ชอบเป้นงี้555555555
อ่านละอยากไปเที่ยวกลางคืนญปเลย นึกถึงเรื่อง after dark ของมุราคามิด้วย แต่ก้มีมุมฟุ้งๆฝันๆชวนเขินเหมือนนิยายแจ่มใสบางช่วง
ให้ความรู้สึกเหมือนหนังหว่อง เหมือนเรื่อง lost in translation ด้วย
อย่างชอบเลย ไอมวลความรู้สึกเหงาๆหว่องๆงี้
น่าเอาไปทำหนังสักเรื่อง

[paettly · Rating 3 out of 5]

อ่านเพลินมาด ไม่ถึงวัน สงสัยเก็บกด55555555 เอาตรง ๆ ความรู้สึกแรกมันก็ตื่นตาตื่นใจเหมือนกันนะ แบบ บาร์โฮสต์อะแกร๊

ทีแรกฉันเขิน ๆ ไอพี่ฮานะมิจินั่นอยู่นะ แต่หลัง ๆ นางเริ่มแปลก ๆ ละ ไม่ค่อยชอบตั้งแต่ฮีมาสายนัดไม่เป็นนัดละ งง พี่เป็นหยังคะ?

(แอบเอ็นดูน้องสุกุมิมากกว่า ก็เด็กน้อยอ่ะน้อ ฟีลเอ็นดู)

อ่าน ๆ ไปก็แบบเห้ย เหมือนอ่านนิยาย แต่ก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า อ่าว นี่มันก็คือเรื่องจริงนี่หว่า 55555555555555555

[Mo Melody · Rating 4 out of 5]

อ่านสนุกมาก ทับใจตั้งแต่คำนำ ว่าเหมือนเดินทางไปแสงบุญ แต่พอนจังพาไปรับ sin รับ porn แทน อ่านไปก็ลุ้นไปกับพอนจัง และ คสพ ของ 3 หนุ่มญี่ปุ่น ไม่ได้อ่านเรื่องที่ได้ฟีลเหมือนเพื่อนมาเม้าทมอยให้ฟังแบบนี้นานแล้วค่ะ ชอบมากอ่านเพลิน และเช่นเดิม กัลยาณมิตรเป็นคนส่งมาให้ยืมเลยจ้า บอกว่าเล่มนี้เหมาะกับเรา 😝😝☺️

[Natsuda Mungoomklang · Rating 5 out of 5]

สนุก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เหมือนได้อ่านไดอารีการเดินทางท่ามกลางแสงสียามราตรีในคาบุกิโจ โลกที่ในชีวิตจริงของเราต้องไม่มีโอกาสได้เข้าไปถึงแน่ๆ
แต่ก็อย่างที่พอนจังได้พูดไว้ในตอนจบว่า โลกแห่งนี้เหมาะสำหรับบุคคลบางประเภทเท่านั้น
อย่างว่าแหละ ที่ที่ควรอยู่กับที่ที่อยากจะอยู่ บางที่มันก็ไม่ใช่สถานที่เดียวกันนะ

[Hope · Rating 4 out of 5]

It’s been really good time to experience about Host club in Japan. It’s make me want to have that experience about that too. But it’s so damn expensive though 😅😅😅😅😅

The writing style is so smooth, funny and fast turning pages I thought i read a fiction but every characters are real that’s make me want to see all of you guys look like.

[Amber Jones · Rating 5 out of 5]

ออกตัวเลยว่าเป็นเล่มที่ชอบมากๆตอนนี้ ชอบบทสนทนาของตัวละครที่มันดูเป็นมนุษย์มากๆ มีๅwilling ของตัวเองดี มันเลยทำให้เกิดความคาดเดาไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ ทั้งที่เราอ่านแล้วคิดตามตลอด ความรู้สึกผู้อ่านเหมือนได้แอบฟัง แอบสังเกต แอบจับผิดอยู่เล็กๆ พอได้คิดได้สังเกตพฤติกรรมเยอะๆแบบนี้ มันเลยสนุกมาก เหมือนเราได้รับรู้นิสัยใจคอคนในอีกมุมนึงผ่านตัวหนังสือ

[Pahpair · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวของผู้หญิงไทยที่อยากลองใช้บริการโฮสต์คลับของญี่ปุ่น โดยมีโฮสต์สุดฮอต 2 คนที่เข้ามาดำเนินเรื่อง คนนึงเป็นโฮสต์หนุ่มใหญ่ยิ้มกระชากใจ ที่หลงรักตั้งแต่แรกเห็น ส่วนอีกคนเป็นโฮสต์หนุ่มน้อยน่ารัก อึมครึมไม่สนใจโลก วลีเด็ดที่หยอดกันไปกันมาในเรื่อง ทำเอาเขินไม่ใช่น้อยเลย

[Thanida · Rating 4 out of 5]

Witty jokes เยอะดี เราชอบ

[TuRuKa · Rating 5 out of 5]

สนุกค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย เหมือนนั่งฟังเพื่อนสาวเม้ามอยให้ฟัง อ่านเพลินมากค่ะ 😆

#ทีมจินอะนิกิ 🤘💕

[Froggie · Rating 4 out of 5]

สนุกและตลกมาก ประสบการณ์จริงที่มีความนิยาย มีความการ์ตูนโชโจ แต่ไม่ถึงกับไร้สาระตลอดเล่ม ชอบช่วงที่พูดถึงชีวิตคนกลางคืน ได้เห็นทั้งด้านมืดด้านสว่าง น่าสนใจดี

[Praew · Rating 5 out of 5]

โคตรดี

[☆D•E•A•R☆ · Rating 5 out of 5]

อ่าาา ฟิน

[niyada waiyaburi · Rating 3 out of 5]

หน้าปกหนังสือคือจุดอ่อนสำหรับเรา ถ้าดูแค่หน้าปกเราไม่ซื้อแน่ๆ แต่เพราะอ่านรีวิวจากหลายคน เลยอยากอ่าน นักเขียนเล่าเรื่องประสบการณ์ไปเที่ยวโฮสต์คลับที่ญี่ปุ่นของตัวเองให้ฟัง เป็นประสบการณ์ที่เราคิดว่าชีวิตนี้คงไม่ได้เจอด้วยตัวเอง 99.99% เป็นเกมรักระหว่างหญิงสาวนักท่องราตรี (แวมไพร์) กับโฮสต์หนุ่มในคาบุกิโจ (ย่านเที่ยวกลางคืนในโตเกียว) เหมือนแบบที่เคยได้ยินว่าในเกมรัก ใครหลงรักก่อน คนนั้นแพ้ :) เนื่อเรื่องมีความกุ๊กกิ๊กให้���อใจเต้นเบาๆ แต่ภาษาเขียนเหมือนเขียนไดอารี่ หรือเล่าให้เพื่อนฟัง ถ้าไม่ซีเรียสเรื่องการใช้ภาษา เรื่องนี้ก็อ่านได้เพลินๆ