Xente de aquí ou acolá é un conxunto de retratos que compoñen unha visión das nosas xentes e dun tempo. O retrato foi un dos xéneros que Cunqueiro cultivou con máis acerto.
Un dos xéneros literarios que Álvaro Cunqueiro cultivou con gran mestría e acerto foi o retrato. Personaxes con vida propia coma o picapreitos Somoza de leiva, que tiña un can que só lle ladraba á parte contraria, ou Leiras de Parada, que adormecía os capóns léndolles artigos de prensa.
Xente nosa, verdadeira, recreada con maxistral dominio da arte literaria.
Álvaro Cunqueiro Mora (Mondoñedo, 1911 – Vigo, 1981) se dedicó desde muy joven a la literatura y al periodismo. Su obra abarca todos los géneros y los más diversos temas, desde la poesía al libro de cocina, pasando por la narración y el drama. Dotado de una singular fantasía y de una extraordinaria capacidad de fabulación, Cunqueiro renovó hondamente tanto la literatura gallega como la española.
Su maestría lingüística, su libérrimo uso de las convenciones literarias, el poder que su literatura le asigna a la imaginación, la integración de distintas tradiciones culturales y estilísticas en un todo novedoso y personal hicieron de este célebre autor una de las figuras más importantes de la historia de la literatura gallega que, además, cuenta con múltiples traducciones a otras lenguas.
Álvaro Cunqueiro Mora nació en Mondoñedo en 1911. En la botica del padre entró en contacto con las historias y con los tipos populares del país. En 1922 se trasladó a Lugo para cursar el Bachillerato, y después a Compostela para estudiar Filosofía y Letras. Allí descubrió la obra de los autores vanguardistas que influirían nos sus primeros poemarios, y participó de forma activa en la vida cultural de la época. Coincidió en Compostela con García-Sabell, Torrente Ballester, Carballo Calero, Luis Seoane, Maside, Colmeiro y otros integrantes intelectuales gallegos del momento.
De vuelta en Mondoñedo promovió la aparición de varias publicaciones de corte vanguardista. En esta línea publicó los poemarios Mar ao Norde (1932), Cantiga nova que se chama Ribeira (1933) e Poemas do si e do non (1933).
En los años 40 comenzó su andadura como narrador gallego: novelas (Merlín e familia i outras historias, As crónicas do Sochantre e Si o vello Sinbad volvese ás illas) y libros de relatos (Escola de Menciñeiros, Xente ao lonxe, etc.). Escribe además piezas dramáticas como O incerto señor Don Hamlet Príncipe de Dinamarca (1958). Es autor también de una importante obra en lengua castellana.
Ingresó en la Real Academia Gallega en 1961, año en el que comenzó a trabajar en el periódico Faro de Vigo, del que fue director. Recibió un importante número de galardones y homenajes.
Cunqueiro superó el concepto tradicional de los géneros y construyó un universo literario coherente en el que trató elementos populares y recreó mitos y personajes históricos y literarios. Su obra literaria conforma un corpus singular que lo sitúan como uno de los mejores escritores gallegos, españoles y universales del siglo XX.
«-Que baile será ise? -perguntou o Gaito en voz alta. -O Bom Pequito, Excelença -respondeu o zapato. -Báilao mui ben! -Muito obrigado! -agradeceu o zapato.»
Alá por 2020 aparecera o meme en tuiter de "guy who [funny stuff]", cunha conta en concreto, @makeupaguy, perfeccionando o arte do guy making e producindo bangers como:
"guy who changes all the pronouns in pop songs when singing them to make sure they're gay" "guy who thinks all the male characters in smash bros are actually brothers" "guy who observes a lesbian couple in the gas station, gives a thumbs up, tries to elaborately and nonchalantly gesture that he too is gay, then promptly walks into the doritos endcap"
E aquí tes a o putísimo Álvaro Cunqueiro facendo o puto mesmo 50 anos antes, e ao mesmo tempo convertindo os chistes en historias naturalistas, contadas tal como chas contaría un veciño de aldea, e coas mesmas fixacións, como os detalles super específicos de onde vive cadaquén, os seus alcumes, o de que todo dios é menciñeiro e a metade morren tísicos...
Sinto frustración por todes es alumnes que tiveron que facer un exame deste libro no instituto, porque é rotundamente inexaminable. Que vas preguntar, a trama de Braulio de Regadas? De Polido de Sabuceira? Do Francés de Bouzas? Mala sorte porque o último o acabo de inventar, e é que son en total 49 relatos, e moitos que medio se repiten (hai como 3 que van de corvos que falan e dan consellos, e xa non falo dos de mouros máxicos). De feito é o meu maior problema co libro, como son historias curtiñas non se presta pra ler moito de unha tanda, e aínda menos cando son todas tan parecidas entre si en humor, trama e personaxes. Levo dende xuño con el, é simplemente demasiado longo pra non xogar nada coas ideas e ir variando o ritmo das historias, creo verdaderamente que se fas unha selección ao chou da metade delas sería 10 veces mellor.
Anyways este é o meu top 5 relatos do libro: 1. Mozo que se casa con home trans bombeiro 2. Wife Guy™ terraplanista que bota de menos a súa moza arxentina, que casou co seu irmán e non con el 3. Fan de DaVinci que casa cunha valenciana e liga coa sogra entre medias 4. Friki dos xuízos e dos pleitos que ata morto manda mensaxes dende o máis alá pra axudar a súa muller nunha herdanza 5. Menciñeiro que escribe coplas para cegos onde dan pistas sobre crímenes que ocorreron pra que os resolva a garda civil 🐦⬛/🍋 score
Xente de aquí e de acolá é moito máis ca un libro. É o ultimo reflexo dunha Galicia que xa non existe e que non ha voltar nunca. Dunha forma de vivir, de pensar, de falar, de relacionarse con este mundo e co outro que desapareceu non moito despóis de seren publicados estes retratos breves pero maxistrais do cerne do noso país.
Alvaro Cunqueiro exerce aquí de notario que dá fe neste testamento sociolóxico dunha forma de ser que se perdeu nos valos e as brumas desta modernidade abstrusa, uniformante e disolvente na que nós, e o resto da humanidade, nos imos afundindo sen remedio. Só o inabarcable talento do escritor mindoniense foi quen de sintetizar a alma galega dunha forma tan fiel e o mesmo tempo tan engaiolante.
Se queres saber como fomos, de onde vimos, este libro é imprescindible. Un mundo rural, pobre pero vital, un realismo máxico lugués, un universo onde os mortos volven en forma de corvos para aconsellar en pleitos e as galiñas "huelen a algo azul".
2.5 * Estaba claro dende o principio que este libro non era para mín; será un clásico e todo o que queirades pero non me chamou nada (quizais porque o meu non son os contos ou quizais porque o feito de que cans, corvos e zapatos falen, fan cos meus ollos volten brancos)
Un bo libro para coñecer as costumes do rural galego, cheo de imaxinación, Cunqueiro creou unha obra maestra que marcou un antes e un despois na historia da literatura mundial.
Nese conxunto de contos breves no estilo consegue facer unha radiografia completa de moitisimos persoaxes tipicos que populan por galicia misturando a realidade das xentes e dos lugares co mundo fantasioso das lendas e das tradicions. O que se deu a conhecer como realismo maxico. Un dominio absoluto da linguaxe e unha gran capacidade pra crear historias en poucos parrfos. Gostame especialmente a sua maneira de descbribir a natureza e como liga as xentes ca toponimia. Todo isto aderezado cunha boa dose de retranca. Imprescindible
Humor, imaginación y mucho retrato popular caracterizan a esta obra de Álvaro Cunqueiro. Un repaso a la gente y vida del lugar que lo vio nacer y crecer y al que siempre volvió. Una buena obra y entretenida.
Maravilloso conjunto de relatos sobre las gentes de Galicia. Sólo un escritor de la altura de Cunqueiro es capaz de captar y reflejar sobre el papel la idiosincrasia de los gallegos.
Non esperaba para nada que foran relatos tan locos e gustoume bastante o concepto sobre todo os contos de cara ao final. O meu favorito foi "A ánima de Souto de Lires"
Reler e recoñecer aínda o surrealismo e a ironía, entre outras características que van connosco irremediablemente, mesmo podemos atoparnos polo camiño con corvos faladores.