What do you think?
Rate this book
Nàng vũ công
“Nàng vũ công” tuyển tập bộ ba truyện ngắn đầu tay của Mori Ogai gồm Nàng Vũ Công, Truyện Người Phù Du và Người Đưa Thư. Đây là tam bộ tác trữ tình về nước Đức, được coi là những tác phẩm mang tính khai sáng khuynh hướng lãng mạn phương Tây trong văn học Nhật Bản cận đại.
Ba tác phẩm này cùng kết hợp với nhau đã miêu tả chân thực quãng thời gian Mori Ogai du học ở Đức, làm sống lại bầu không khí và cuộc sống ở ba nơi mà ông đã từng đi qua.
Thành phố Berlin cùng câu chuyện tình với nàng thiếu nữ múa ba – lê; Quãng thời gian lang thang ở những quán cà phê tại München trong Truyện Người Phù Du; Và cuối cùng là cuộc sống cùng giới quý tộc Sachsen trong Người Đưa Thư. Cả ba không chỉ đẹp kỳ lạ vì mối tình buồn giữa chàng trai người Nhật và cô gái Đức, mà còn mang tính “tự thú” của nhân vật kể chuyện, và biết đâu cũng là của chính tác giả.
Ba tác phẩm này cùng kết hợp với nhau đã miêu tả chân thực quãng thời gian Mori Ogai du học ở Đức, làm sống lại bầu không khí và cuộc sống ở ba nơi mà ông đã từng đi qua.
Thành phố Berlin cùng câu chuyện tình với nàng thiếu nữ múa ba – lê; Quãng thời gian lang thang ở những quán cà phê tại München trong Truyện Người Phù Du; Và cuối cùng là cuộc sống cùng giới quý tộc Sachsen trong Người Đưa Thư. Cả ba không chỉ đẹp kỳ lạ vì mối tình buồn giữa chàng trai người Nhật và cô gái Đức, mà còn mang tính “tự thú” của nhân vật kể chuyện, và biết đâu cũng là của chính tác giả.
149 pages, Paperback
First published January 1, 1890
28 people are currently reading
1413 people want to read
About the author
Ōgai Mori
350 books218 followersMori Ōgai, pseudonym of Mori Rintarō (born February 17, 1862, Tsuwano, Japan—died July 9, 1922, Tokyo), one of the creators of modern Japanese literature.
The son of a physician of the aristocratic warrior (samurai) class, Mori Ōgai studied medicine, at first in Tokyo and from 1884 to 1888 in Germany. In 1890 he published the story “Maihime” (“The Dancing Girl”), an account closely based on his own experience of an unhappy attachment between a German girl and a Japanese student in Berlin. It represented a marked departure from the impersonal fiction of preceding generations and initiated a vogue for autobiographical revelations among Japanese writers. Ōgai’s most popular novel, Gan (1911–13; part translation: The Wild Goose), is the story of the undeclared love of a moneylender’s mistress for a medical student who passes by her house each day. Ōgai also translated Hans Christian Andersen’s autobiographical novel Improvisatoren.
In 1912 Ōgai was profoundly moved by the suicide of General Nogi Maresuke, following the death of the emperor Meiji, and he turned to historical fiction depicting the samurai code. The heroes of several works are warriors who, like General Nogi, commit suicide in order to follow their masters to the grave. Despite his early confessional writings, Ōgai came to share with his samurai heroes a reluctance to dwell on emotions. His detachment made his later works seem cold, but their strength and integrity were strikingly close to the samurai ideals he so admired.
The son of a physician of the aristocratic warrior (samurai) class, Mori Ōgai studied medicine, at first in Tokyo and from 1884 to 1888 in Germany. In 1890 he published the story “Maihime” (“The Dancing Girl”), an account closely based on his own experience of an unhappy attachment between a German girl and a Japanese student in Berlin. It represented a marked departure from the impersonal fiction of preceding generations and initiated a vogue for autobiographical revelations among Japanese writers. Ōgai’s most popular novel, Gan (1911–13; part translation: The Wild Goose), is the story of the undeclared love of a moneylender’s mistress for a medical student who passes by her house each day. Ōgai also translated Hans Christian Andersen’s autobiographical novel Improvisatoren.
In 1912 Ōgai was profoundly moved by the suicide of General Nogi Maresuke, following the death of the emperor Meiji, and he turned to historical fiction depicting the samurai code. The heroes of several works are warriors who, like General Nogi, commit suicide in order to follow their masters to the grave. Despite his early confessional writings, Ōgai came to share with his samurai heroes a reluctance to dwell on emotions. His detachment made his later works seem cold, but their strength and integrity were strikingly close to the samurai ideals he so admired.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 202 reviews
March 8, 2020
Tayotaro Ota es un joven japonés nacido en una familia humilde. Sin embargo, sus buenas calificaciones le darán la oportunidad de ir a estudiar al extranjero, concretamente a Alemania. Allí quedará deslumbrado por la belleza de una joven bailarina llamada Elise de ojos azules y cabello dorado.
La premisa es muy interesante y si bien me ha gustado bastante, no me ha terminado de matar del gusto. El problema que le veo es su brevedad. Es realmente un relatito muy pequeño, que no se tarda más de dos horas en leer o incluso menos. Y la historia era rica en detalles, como para poder aportar más aún de lo que ya lo hace. Me hubiera gustado que profundizara un poco más en sus personajes y que no fuera todo tan atropellado, porque, realmente, me estaba gustando.
El final no ha sido de mi agrado, pero más que porque no encaje o sea apropiado o realista, porque me ha dado pena y rabia. En definitiva, me ha gustado mucho conocer por fin a Ogai Mori, y estoy deseando leer algo más de su obra. Pero la próxima vez, será un texto más extenso.
PD: Estoy muy indignado con la sinopsis porque te vende a Elise, como una seductora de hombres y al protagonista como un pobre hombre que cae en sus redes. Y es más bien todo lo contrario. El protagonista se queda prendado de la belleza de Elise, aparece en su vida como héroe salvador, la enamora y la usa como le viene en gana. Hay que fiarse poco o nada de la mayoría de las sinopsis, la verdad.
La premisa es muy interesante y si bien me ha gustado bastante, no me ha terminado de matar del gusto. El problema que le veo es su brevedad. Es realmente un relatito muy pequeño, que no se tarda más de dos horas en leer o incluso menos. Y la historia era rica en detalles, como para poder aportar más aún de lo que ya lo hace. Me hubiera gustado que profundizara un poco más en sus personajes y que no fuera todo tan atropellado, porque, realmente, me estaba gustando.
El final no ha sido de mi agrado, pero más que porque no encaje o sea apropiado o realista, porque me ha dado pena y rabia. En definitiva, me ha gustado mucho conocer por fin a Ogai Mori, y estoy deseando leer algo más de su obra. Pero la próxima vez, será un texto más extenso.
PD: Estoy muy indignado con la sinopsis porque te vende a Elise, como una seductora de hombres y al protagonista como un pobre hombre que cae en sus redes. Y es más bien todo lo contrario. El protagonista se queda prendado de la belleza de Elise, aparece en su vida como héroe salvador, la enamora y la usa como le viene en gana. Hay que fiarse poco o nada de la mayoría de las sinopsis, la verdad.
August 23, 2021
Han sido solo 80 páginas y apenas una hora de mi tiempo pero hay tanto que decir sobre La Bailarina que no sé por dónde empezar. Haciendo caso a mi madre que siempre decía “por el principio” comenzaré por la sinopsis, por el desencuentro entre esta y el propio relato. Reza la sinopsis: La bailarina narra, casi en una imagen especular de la Madame Butterfly de Puccini, el improbable encuentro de Toyotarō Ōta, un joven estudiante japonés, con una bailarina alemana, pobre y bellísima, que poco a poco lo va seduciendo hasta atraparlo.
Este relato fue escrito en 1980 y entiendo que en aquel contexto se pudiera interpretar la historia de aquella manera, sin embargo, en una revisión actual sería más acertado escribir que es nuestro protagonista quien enamorado de la belleza de Elise, decide alzarse como su héroe y rescatarla para abandonarla después.
Es fácil sentir cierto desprecio hacia el narrador y protagonista de este relato, el joven Toyotarō Ōta. Sin embargo, no resulta difícil entender sus decisiones tras conocer la forma en la que fue educado y ser testigo de los dilemas que lo asaltan, tan bien descritos en las primeras páginas. El mismo protagonista se describe como un pusilánime en varias ocasiones y acepta su falta de valor. Aunque creo que es la siguiente cita la que más nos ayuda a entenderlo:
“Desde la época de mi adolescencia, siempre había seguido al pie de la letra el consejo de mis mayores y había optado por el camino del aprendizaje y la obediencia. Si había triunfado, no era a causa de mi propio valor.”
Así el protagonista es incapaz de decir que no a cuantas ocasiones se le presentan con el fin de agradar y complacer al resto. Pero, ¿qué ocurre cuando dos peticiones o dos deseos se presenten incompatibles? Probablemente, que escogerá aquello que quienes respeta o representan la autoridad para el consideran “lo correcto”. Aquello que coincida o no con sus deseos más íntimos, resultar más cómodo de afrontar. Y no voy a negar que no es el primero ni el último que se dejará guiar por ello.
Más allá de los dilemas del protagonista el relato está escrito de forma muy bonita, poética. La llegada a Berlín del protagonista y su forma de descubrir la ciudad es uno de mis pasajes favoritos. He echado de menos algo más de contexto histórico; me hubiera gustado conocer a través de la mirada del narrador cuanto acontecía políticamente en aquella época.
En cuanto al final, que todos consideran abrupto, en efecto lo es, pero no me ha molestado. Es más creo que en un relato así, funciona.
Este relato fue escrito en 1980 y entiendo que en aquel contexto se pudiera interpretar la historia de aquella manera, sin embargo, en una revisión actual sería más acertado escribir que es nuestro protagonista quien enamorado de la belleza de Elise, decide alzarse como su héroe y rescatarla para abandonarla después.
Es fácil sentir cierto desprecio hacia el narrador y protagonista de este relato, el joven Toyotarō Ōta. Sin embargo, no resulta difícil entender sus decisiones tras conocer la forma en la que fue educado y ser testigo de los dilemas que lo asaltan, tan bien descritos en las primeras páginas. El mismo protagonista se describe como un pusilánime en varias ocasiones y acepta su falta de valor. Aunque creo que es la siguiente cita la que más nos ayuda a entenderlo:
“Desde la época de mi adolescencia, siempre había seguido al pie de la letra el consejo de mis mayores y había optado por el camino del aprendizaje y la obediencia. Si había triunfado, no era a causa de mi propio valor.”
Así el protagonista es incapaz de decir que no a cuantas ocasiones se le presentan con el fin de agradar y complacer al resto. Pero, ¿qué ocurre cuando dos peticiones o dos deseos se presenten incompatibles? Probablemente, que escogerá aquello que quienes respeta o representan la autoridad para el consideran “lo correcto”. Aquello que coincida o no con sus deseos más íntimos, resultar más cómodo de afrontar. Y no voy a negar que no es el primero ni el último que se dejará guiar por ello.
Más allá de los dilemas del protagonista el relato está escrito de forma muy bonita, poética. La llegada a Berlín del protagonista y su forma de descubrir la ciudad es uno de mis pasajes favoritos. He echado de menos algo más de contexto histórico; me hubiera gustado conocer a través de la mirada del narrador cuanto acontecía políticamente en aquella época.
En cuanto al final, que todos consideran abrupto, en efecto lo es, pero no me ha molestado. Es más creo que en un relato así, funciona.
January 19, 2021
Reseña en Español | Review in English
Si bien ha sido una lectura ágil y un texto bellamente escrito, esperaba mucho más de esta historia. La Bailarina es el relato de un joven japonés que por sus méritos es enviado a Berlín para continuar sus estudios. Allí conoce a una jovencita, que se dedica a bailar en los teatros, y que se encuentra en una situación complicada: al carecer de recursos, está por casarse con un hombre mucho mayor para cubrir una deuda. El protagonista decide apoyarla y sacarla de ese matrimonio. Pronto los jóvenes se verán involucrados sentimentalmente y como en cualquiera buena historia japonesa, esa relación terminará en tragedia. Me ha resultado un relato entretenido pero me hubiera gustado más desarrollo del entorno social y cultural de la época. Sin duda hay elementos que nos sitúan en el siglo XIX y en el Japón y Europa de la época, y me hubiera gustado que se aprovechara más dicho contexto para la historia. Asimismo, he sentido un poco floja la trama, porque es un drama romántico pero al final la historia no es tan novedosa, si bien puedo entender que en su época y para el público japonés sin duda lo fue. Además, el final me ha parecido demasiado abrupto y no nos deja, como lectores, material para ahondar o pensar en ello.
_____
Although this was an entertaining, beautifully written story, I expected much more from it. The Dancing Girl is the story of a young Japanese man who, due to his merits, is sent to Berlin to continue his studies. There he meets a young girl, a dancer theaters, and who finds herself in a difficult situation: lacking resources, she is about to marry a much older man to cover a debt. The protagonist decides to support her and get her out of that marriage. Soon the young pair will be romantically involved and as in any good Japanese story, that relationship will end in tragedy. As said, this was an entertaining story but I would have liked more development of the social and cultural environment of the time. Undoubtedly there are elements that take us to the 19th century and we can see the social values both in Japan and Europe at the time, and I would have liked that context was more exploited in the story’s development. The plot felt loose at times, because it is a romantic drama but in the end the story is not so new, though I am sure when it was published it was certainly groundbreaking for the Japanese public. In addition, the end seemed too abrupt and does not leave us, as readers enough to feel like the story was complete, or at least that was how I felt.
Si bien ha sido una lectura ágil y un texto bellamente escrito, esperaba mucho más de esta historia. La Bailarina es el relato de un joven japonés que por sus méritos es enviado a Berlín para continuar sus estudios. Allí conoce a una jovencita, que se dedica a bailar en los teatros, y que se encuentra en una situación complicada: al carecer de recursos, está por casarse con un hombre mucho mayor para cubrir una deuda. El protagonista decide apoyarla y sacarla de ese matrimonio. Pronto los jóvenes se verán involucrados sentimentalmente y como en cualquiera buena historia japonesa, esa relación terminará en tragedia. Me ha resultado un relato entretenido pero me hubiera gustado más desarrollo del entorno social y cultural de la época. Sin duda hay elementos que nos sitúan en el siglo XIX y en el Japón y Europa de la época, y me hubiera gustado que se aprovechara más dicho contexto para la historia. Asimismo, he sentido un poco floja la trama, porque es un drama romántico pero al final la historia no es tan novedosa, si bien puedo entender que en su época y para el público japonés sin duda lo fue. Además, el final me ha parecido demasiado abrupto y no nos deja, como lectores, material para ahondar o pensar en ello.
_____
Although this was an entertaining, beautifully written story, I expected much more from it. The Dancing Girl is the story of a young Japanese man who, due to his merits, is sent to Berlin to continue his studies. There he meets a young girl, a dancer theaters, and who finds herself in a difficult situation: lacking resources, she is about to marry a much older man to cover a debt. The protagonist decides to support her and get her out of that marriage. Soon the young pair will be romantically involved and as in any good Japanese story, that relationship will end in tragedy. As said, this was an entertaining story but I would have liked more development of the social and cultural environment of the time. Undoubtedly there are elements that take us to the 19th century and we can see the social values both in Japan and Europe at the time, and I would have liked that context was more exploited in the story’s development. The plot felt loose at times, because it is a romantic drama but in the end the story is not so new, though I am sure when it was published it was certainly groundbreaking for the Japanese public. In addition, the end seemed too abrupt and does not leave us, as readers enough to feel like the story was complete, or at least that was how I felt.
February 5, 2016
Short story decently written to which I give more value for its historical background than for the writing itself. 舞姫 (Maihime or “The Princess Dancer”) is a tale about love and tragedy, but above all is a story that explores the Japanese life values rooted in the philosophy of Confucius, which I can´t help but seeing more as a burden than as a blessing of the Japanese culture.
By reading this book, we can learn many things about the Japanese society and its way of thinking. Common good is over personal interest. Self-importance and Ego are embraced over personal feelings and one´s own conscience. More than one hundred years have passed since the publishing date of this book, and yet, even if it´s true that over the past century Japan has evolved towards a more open and flexible society, this reading proofs that it remains loyal to some of its biggest faults and defects.
We´ve been told that Maihime is a passionate love story, but I personally haven´t felt a whit of passion reading it. I believe this problem could have been easily solved if the author had tried to focus more on the characters and their conflict. This is a short story, I get it, but adding a few more pages in order to inspire that feeling of uncontrollable passion and impossible love would not have hurt.
The author, Ōgai Mori, is part of the group of Japanese writers from the Meiji Restoration who were deeply affected by the western literature that started to come in from Europe. The influence of the European style from the 19th century is clear in Ōgai Mori´s work and the topics he writes about. However, as modern as he is praised to be, he falls into the trap of concluding his story the old-fashion way, as what seems to me a rather facile form of trying to get to the readers heart. The author itself had a similar experience to this of Maihime, and he should have better finished his story of fiction the way it ended for him in real life.
Nevertheless, a very recommendable reading if you know what to look for in it.
By reading this book, we can learn many things about the Japanese society and its way of thinking. Common good is over personal interest. Self-importance and Ego are embraced over personal feelings and one´s own conscience. More than one hundred years have passed since the publishing date of this book, and yet, even if it´s true that over the past century Japan has evolved towards a more open and flexible society, this reading proofs that it remains loyal to some of its biggest faults and defects.
We´ve been told that Maihime is a passionate love story, but I personally haven´t felt a whit of passion reading it. I believe this problem could have been easily solved if the author had tried to focus more on the characters and their conflict. This is a short story, I get it, but adding a few more pages in order to inspire that feeling of uncontrollable passion and impossible love would not have hurt.
The author, Ōgai Mori, is part of the group of Japanese writers from the Meiji Restoration who were deeply affected by the western literature that started to come in from Europe. The influence of the European style from the 19th century is clear in Ōgai Mori´s work and the topics he writes about. However, as modern as he is praised to be, he falls into the trap of concluding his story the old-fashion way, as what seems to me a rather facile form of trying to get to the readers heart. The author itself had a similar experience to this of Maihime, and he should have better finished his story of fiction the way it ended for him in real life.
Nevertheless, a very recommendable reading if you know what to look for in it.
December 24, 2018
La resolución tan repentina del relato y su argumento tópico lo hacen adecuado para pasar la tarde, pero no más.
April 19, 2023
Una "Hermosa alegoría sobre el amor y la renuncia" dicen, a mí me sonó más a la autojustificación de un señor que huye dejando que ella page las consecuencias y al que muy poco le importa lo que le suceda a esas "consecuencias". La culpa autocomplaciente del privilegio del varón de poder engendrar y desentenderse.
Read
April 13, 2021Contenta perquè trobo, sense ser-ne una gran entesa, que la literatura japonesa és extremadament delicada; contentíssima perquè el protagonista viu a Berlín, l'acadèmia el deprimeix (però hi treballa), no sap dir que no i viu una història d'amor força malaurada. Què voleu que us digui? El protagonista es podria dir perfectament núria baltrons.
March 8, 2021
Toyotarō Ōta, joven seguidor de las reglas y estudiante ejemplar viaja a Alemania a continuar sus estudios, asistido por el programa becas Japón (que no contempla políticas públicas en LSE, sino medicina/higiene en Berlín). En su nueva ciudad conoce a una bailarina alemana (Elisa). Se enamoran, se va a vivir a su casa y la deja preñá. Como consecuencia de lo que es visto como una vida disipada, le quitan su asignación. Un buen amigo le aconseja que deje tirada a su enamorada y le consigue un trabajo de goma de alguien importante. Pica a Rusia. La amada se vuelve loca (hay más detalles, no muchos más).
En la cubierta del libro afirman que es una versión especular de Madame Butterfly, lo que estaría muy bien si se tratara de una partitura (todos nos emocionamos con ese tremendo hit que es "un bel dì, vedremo"), pero no. Es la misma teleserie de los años 70 que ese libreto.
La introducción, de un (asumo) profesor/español/fome como el solo, nos informa acerca del papel canónico de esta novela y su incorporación del japonés coloquial a la tradición narrativa de ese país. Como mi conocimiento del español no es tan perfecto como mi ignorancia del japonés, la verdad no tengo como apreciarlo.
En conclusión, si la actitud del lector es profesoral, supongo que puede celebrar las virtudes que registra wikipedia. Si se llega en cueros, como es mi caso, es poco más que una lata.
En la cubierta del libro afirman que es una versión especular de Madame Butterfly, lo que estaría muy bien si se tratara de una partitura (todos nos emocionamos con ese tremendo hit que es "un bel dì, vedremo"), pero no. Es la misma teleserie de los años 70 que ese libreto.
La introducción, de un (asumo) profesor/español/fome como el solo, nos informa acerca del papel canónico de esta novela y su incorporación del japonés coloquial a la tradición narrativa de ese país. Como mi conocimiento del español no es tan perfecto como mi ignorancia del japonés, la verdad no tengo como apreciarlo.
En conclusión, si la actitud del lector es profesoral, supongo que puede celebrar las virtudes que registra wikipedia. Si se llega en cueros, como es mi caso, es poco más que una lata.
November 4, 2025
Gran libro, pero la historia está muy cortita, quería más!!
Y es verdad: es una novela muy moderna para su época, además de tratar la paranoia como un concepto romantizado, claro está; pero: ya en últimas, podemos señalar que al ser tan biográfica, terminamos conociendo más al autor, a fondo...
Y es verdad: es una novela muy moderna para su época, además de tratar la paranoia como un concepto romantizado, claro está; pero: ya en últimas, podemos señalar que al ser tan biográfica, terminamos conociendo más al autor, a fondo...
August 31, 2020
Dù Mori Ogai đã cho văn chương của mình đi “du học” trong tam bộ tác trữ tình này, chất Nhật Bản mượt mà, điềm tĩnh rất riêng trong văn chương của ông vẫn thật rõ nét. Như ánh sáng của mặt trời phương Đông chợt ngang qua đường phố Berlin, lấp lánh bên ô cửa sổ một quán cafe ở Munchen hay trên đỉnh tháp toà lâu đài cổ kính của quý tộc vùng Sachsen. Kể cho người ta về những chuyện tình mà cảm xúc dù vui hay không, đều chỉ man mác, gợi nhẹ, ẩn náu. Thứ ánh sáng mà ta đã từng yêu mến trong tiểu thuyết “Nhạn”.
*Góp ý duy nhất với Sakura Books là đừng để chiều dài sách lỡ cỡ (18 cm) kiểu này, làm hình thức sách trông bị lọt thỏm, giảm giá trị của một danh tác. Nên làm chiều dài tiêu chuẩn 20.5 cm như bao cuốn sách khác. Vừa đẹp vừa dễ sắp xếp.
*Góp ý duy nhất với Sakura Books là đừng để chiều dài sách lỡ cỡ (18 cm) kiểu này, làm hình thức sách trông bị lọt thỏm, giảm giá trị của một danh tác. Nên làm chiều dài tiêu chuẩn 20.5 cm như bao cuốn sách khác. Vừa đẹp vừa dễ sắp xếp.
November 6, 2021
men really just write things
April 25, 2025
Una història que m'ha semblat intranscendent, massa poc desenvolupada per ser emotiva i que tampoc destaca per l'estil.
March 17, 2025
A ver, gustar me ha gustado y he entrado en la historia desde el primer momento, pero la manera tan rápida en la que se resuelve el final, me ha dejado un poco vacía.
Me ha parecido que tanto el inicio como el desarrollo iban muy bien y de repente te resuelven en 5 páginas.
Entiendo que es un relato corto pero hubiera preferido que se finalizara con más tacto y cariño.
Me ha parecido que tanto el inicio como el desarrollo iban muy bien y de repente te resuelven en 5 páginas.
Entiendo que es un relato corto pero hubiera preferido que se finalizara con más tacto y cariño.
June 9, 2021
Estic molt enfadada amb el protagonista d’aquesta petita història. Però molt, molt! Aviso que, potser, deixo anar algun ⚠️ESPÒILER⚠️cabrejat, per si encara no heu pogut llegir el llibre i no voleu descobrir-ne cap secret.
Tenia moltes ganes de llegir aquest llibre. Però moltes, moltes! Però us confesso que quan vaig haver-lo acabat, vaig tancar-lo, i escopint un molt més que desagradable “ETS UN DESGRACIAT!” vaig llançar-lo amb ràbia al damunt de la primera superfície que vaig trobar.
Entre les pàgines d’aquesta novel·la curta, trobem una confessió que, alhora, el protagonista vol convertir en una mena de redempció, buscant el perdó del lector (que en mi, com ja podeu haver deduit, no ha trobat, ni trobarà mai), en la qual exposa el seu “pecat”.
A la sinopsi, trobem un fragment que parla de dilemes morals i de diferències culturals i, després de llegir el llibre, com a lectora, em va sortir la vena poligonera i em vaig quedar: “Què moral ni què diferències culturaaals!!! Aquí el que hi ha és un egoisme del protagonista que fot cagar!”. I és que, ho sento, a mi això de renunciar a la persona a qui estimes només per recuperar el propi honor em sembla una excusa de vertader covard, que, en definitiva, és el que és el protagonista.
També podríem parlar de la ballarina que, al final de la història, m’ha fet pensar en la famosa Ofèlia de Hamlet, que embogeix per culpa del mal d’amor.
En definitiva, us la recomano fervemntment, però podria ser que us fes enfadar.
Tenia moltes ganes de llegir aquest llibre. Però moltes, moltes! Però us confesso que quan vaig haver-lo acabat, vaig tancar-lo, i escopint un molt més que desagradable “ETS UN DESGRACIAT!” vaig llançar-lo amb ràbia al damunt de la primera superfície que vaig trobar.
Entre les pàgines d’aquesta novel·la curta, trobem una confessió que, alhora, el protagonista vol convertir en una mena de redempció, buscant el perdó del lector (que en mi, com ja podeu haver deduit, no ha trobat, ni trobarà mai), en la qual exposa el seu “pecat”.
A la sinopsi, trobem un fragment que parla de dilemes morals i de diferències culturals i, després de llegir el llibre, com a lectora, em va sortir la vena poligonera i em vaig quedar: “Què moral ni què diferències culturaaals!!! Aquí el que hi ha és un egoisme del protagonista que fot cagar!”. I és que, ho sento, a mi això de renunciar a la persona a qui estimes només per recuperar el propi honor em sembla una excusa de vertader covard, que, en definitiva, és el que és el protagonista.
També podríem parlar de la ballarina que, al final de la història, m’ha fet pensar en la famosa Ofèlia de Hamlet, que embogeix per culpa del mal d’amor.
En definitiva, us la recomano fervemntment, però podria ser que us fes enfadar.
August 20, 2022
El Petit Plaer que, de moment, més m’ha agradat. L’etern debat entre la feina o la vida, entre treballar o estimar, el prestigi o la família. Escrit a finals del XIX el relat és modern, quasi contemporani i ens planteja si som autèntics o som el que la resta espera que siguem. El protagonista porta tota la vida fent el que toca i de sobte coneix una ballarina que li fa trontollar els esquemes. Haurà de decidir qui és, què vol i amb qui ho vol.
Les dues crítiques que més he sentit sobre el llibre son sobre la seva brevetat i el final brusc. Potser sí que m’hauria agradat que fos més llarg però el final trobo que és perfecte i que encaixa molt amb tot el to de la història.
Seixanta pàgines, llibre petit sí. Plaer enorme, també.
“El meu veritable jo latent va anar brollant en el fons del meu cor, com una amenaça al jo que fins aleshores creia que era”
“El meu cor es comportava com les fulles de l’arbre de la seda: si alguna cosa el tocava, s’encongia per protegir-se”
Les dues crítiques que més he sentit sobre el llibre son sobre la seva brevetat i el final brusc. Potser sí que m’hauria agradat que fos més llarg però el final trobo que és perfecte i que encaixa molt amb tot el to de la història.
Seixanta pàgines, llibre petit sí. Plaer enorme, també.
“El meu veritable jo latent va anar brollant en el fons del meu cor, com una amenaça al jo que fins aleshores creia que era”
“El meu cor es comportava com les fulles de l’arbre de la seda: si alguna cosa el tocava, s’encongia per protegir-se”
November 5, 2015
Es un 4,5 en realidad.
Menuda delicia de relato, corto pero intenso, todo feels ahora mismo.
Me ha encantado como trata la personalidad de nuestro protagonista y los dilemas que se le presentan.
Así como las diferentes que son el punto de nuestro protagonista en contraposición con la bailarina y la importancia de nuestra libertad para poder elegir.
Altamente recomendable.
Menuda delicia de relato, corto pero intenso, todo feels ahora mismo.
Me ha encantado como trata la personalidad de nuestro protagonista y los dilemas que se le presentan.
Así como las diferentes que son el punto de nuestro protagonista en contraposición con la bailarina y la importancia de nuestra libertad para poder elegir.
Altamente recomendable.
October 7, 2024
Tinc dubtes (com el protagonista) de què m’ha despertat. És tan curt que ràpidament he acabat de llegir aquesta història d’amor. Crec que no hi ha prous dilemes morals. El que hi ha és un protagonista cagadubtes i covard. I una ballarina que embogeix en veure que ell dubta de si l’estima o no l’estima.
March 9, 2021
Toyotarō Ōta es un joven estudiante japonés proveniente de una familia humilde que consigue una beca para estudiar en Alemania. En un encuentro casual, conoce a Elise, una pobre bailarina que vive con su madre y que ha perdido a su padre recientemente. Toyotarō se quedará prendado de la belleza de la joven.
Nos encontramos ante una breve historia de amor (breve por la brevedad del texto) impregnada de multitud de sentimientos diferentes. Una premisa muy buena la que se presenta en el inicio pero que se queda en intención.
El principal problema que tiene este libro es su extrema brevedad. En tan poco tiempo no he podido conectar con los personajes y la historia está contada muy por encima. No empatizas con ellos y no puedes llegar a comprender el porqué de sus decisiones.
Por otro lado, creo que la sinopsis no hace justicia para nada a la historia y no resume bien el texto. Puedes pensar que el libro te va a dar otra cosa, lo que te lleva a crearte falsas expectativas que juegan en tu contra. Por otro lado, el final me parece precipitado e ilógico.
Yo creo que si hubiera sido una novela un poco más extensa me hubiera gustado más.
Nos encontramos ante una breve historia de amor (breve por la brevedad del texto) impregnada de multitud de sentimientos diferentes. Una premisa muy buena la que se presenta en el inicio pero que se queda en intención.
El principal problema que tiene este libro es su extrema brevedad. En tan poco tiempo no he podido conectar con los personajes y la historia está contada muy por encima. No empatizas con ellos y no puedes llegar a comprender el porqué de sus decisiones.
Por otro lado, creo que la sinopsis no hace justicia para nada a la historia y no resume bien el texto. Puedes pensar que el libro te va a dar otra cosa, lo que te lleva a crearte falsas expectativas que juegan en tu contra. Por otro lado, el final me parece precipitado e ilógico.
Yo creo que si hubiera sido una novela un poco más extensa me hubiera gustado más.
November 29, 2025
La verdad es que me ha encantado la pluma del autor, ojalá fuera un poco más largo y hubiera tenido un final menos abrupto
October 21, 2025
Vaig començar-lo a l’estiu i l’anava llegint de viatge en bus a viatge en bus, pro el vaig acabar deixant. Amb lo primet i lleuger q és vaig decidir rellegir-lo des d’un inici i ha estat bé. M’hauria agradat que aprofundis una mica més en la relació d’ells dos i no tant en la professional pro he gaudit la narrativa típica de l’època.
April 30, 2025
se me ha hecho muy flojito. es corto y entiendo que no hay lugar para desarrollo pero estoy un poco cansado de la fórmula de noches blancas desarrollo dostoievski la verdad. la parte que se saltan con el flash forward (el comienzo de su relación, los primeros días juntos) me parece la parte que habría sido más interesante🥸
November 2, 2021
Una novel·leta curta, basada en part en la vida de l'autor (que també va anar a estudiar a Alemanya). Final dramàtic, com toca a una novel·la romàntica. De fet, l'autor va ser dels primer (si no el primer) en introduir la novel·la romàntica al Japó amb traduccions i aquesta obra pròpia.
May 27, 2023
La manera com pots odiar el protagonista alhora que empatitzar-hi amb tant poques pàgines s'ha guanyat les 4 estrelles.
March 19, 2025
hermosa alegoría sobre el amor y la renuncia o un hombre egoísta e irresponsable que no quiere hacerse cargo de nada más que de sí mismo...
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 23, 2025
El protagonista es bastante deleznable, me ha encantado el libro.
April 2, 2025
¿ qué ocurre cuando descubres que no eres dueño de tus propias decisiones y son otros los que gobiernan tú vida ? ¿ cuánto daño puede llegar a causar la falta de decisión en nuestras acciones ? quién esté libre de ese espíritu débil que tire la primera piedra...
El protagonista de esta brevísima novela aterriza en Berlín persiguiendo el sueño académico de prosperar en sus estudios universitarios para ocupar un puesto de categoría junto a los primeros ministros japoneses en la embajada alemana . Con lo que no contaba Toyotaro es que los hados son muy caprichosos y están dispuestos a trocar todo lo que se encuentran a su paso, en cierto modo por capricho, en cierto modo para ponernos a prueba. Y eso es lo que ocurre. El destino pone a prueba al joven estudiante sometiendole a una prueba para la que aún no estaba preparado ...aunque puede que ni viviendo veinte vidas lo llegase a estar. Una noche se cruza con una bailarina extenuada y dejándose llevar por la congoja de la joven la acompaña hasta su casa. Allí se relatan sus vidas y día tras día van estrechando una amistad que roza el amor . La intrusión de esta joven en la vida del protagonista tambaleará su futuro profesional pero cegado por la dulzura de una vida en común con Elise no siente perder nada . Hasta el día que el ayudante del ministro japonés viene a ponerle todo patas arriba incluida su vida personal, al exigirle que debe poner punto y final a su relación con Elise sin sospechar siquiera que la joven está embarazada. Pero Toyotaro no es capaz de expresar el malestar que le produce lo que están pidiendo y en lugar de rebelarse asiente con la cabeza como si lo único que pudiese hacer es dejarse llevar por la corriente aunque ésta termine ahogando a todos ....
#ogaimori construye una fábula bellísima sobre la necesidad de ser conscientes y responsables de nuestros actos y de las consecuencias que pueden acaecer si nos dejamos manipular sin ton ni son por el primero que aparece pues al final todos estamos interconectados de una manera u otra en este juego que llamamos vida.
El protagonista de esta brevísima novela aterriza en Berlín persiguiendo el sueño académico de prosperar en sus estudios universitarios para ocupar un puesto de categoría junto a los primeros ministros japoneses en la embajada alemana . Con lo que no contaba Toyotaro es que los hados son muy caprichosos y están dispuestos a trocar todo lo que se encuentran a su paso, en cierto modo por capricho, en cierto modo para ponernos a prueba. Y eso es lo que ocurre. El destino pone a prueba al joven estudiante sometiendole a una prueba para la que aún no estaba preparado ...aunque puede que ni viviendo veinte vidas lo llegase a estar. Una noche se cruza con una bailarina extenuada y dejándose llevar por la congoja de la joven la acompaña hasta su casa. Allí se relatan sus vidas y día tras día van estrechando una amistad que roza el amor . La intrusión de esta joven en la vida del protagonista tambaleará su futuro profesional pero cegado por la dulzura de una vida en común con Elise no siente perder nada . Hasta el día que el ayudante del ministro japonés viene a ponerle todo patas arriba incluida su vida personal, al exigirle que debe poner punto y final a su relación con Elise sin sospechar siquiera que la joven está embarazada. Pero Toyotaro no es capaz de expresar el malestar que le produce lo que están pidiendo y en lugar de rebelarse asiente con la cabeza como si lo único que pudiese hacer es dejarse llevar por la corriente aunque ésta termine ahogando a todos ....
#ogaimori construye una fábula bellísima sobre la necesidad de ser conscientes y responsables de nuestros actos y de las consecuencias que pueden acaecer si nos dejamos manipular sin ton ni son por el primero que aparece pues al final todos estamos interconectados de una manera u otra en este juego que llamamos vida.
March 30, 2020
Hace ya un mes que leí el Petit Plaer de Viena Edicions 'La bailarina', de Mori Ōgai, en una lectura conjunta con @meyonbook, @gatos_y_letras, @zoeshiva, @ a.caudorella y @avegadesllegeixo. Fue una manera de empezar de forma anticipada con el #marzoasiatico de @magratajostiernos. 'La bailarina' es un relato breve, de sólo 60 páginas, y nos cuenta la historia de amor y desamor de un estudiante japonés que está en Berlín -personaje que narra la historia en primera persona- y una bailarina alemana que vive en la miseria.
~
En tan pocas páginas esconde tanto -con un final muy perturbador- y acaba generando tantas sensaciones. A mí, personalmente, me despertó un gran desprecio hacia el narrador y protagonista. Hacía mucho tiempo que una historia no me removía así. He sido capaz de comprender sus decisiones y acciones, que seguramente son fruto de su tiempo y la educación recibida. Pero la debilidad de su carácter me ha crispado muchísimo. ¿Por qué tiene que decir y hacer siempre lo que sabe que su interlocutor quiere escuchar para complacerlo? Es un personaje débil y despreciable.
~
Vosotros, ¿lo habéis leído? ¿Qué os ha parecido?
~
En tan pocas páginas esconde tanto -con un final muy perturbador- y acaba generando tantas sensaciones. A mí, personalmente, me despertó un gran desprecio hacia el narrador y protagonista. Hacía mucho tiempo que una historia no me removía así. He sido capaz de comprender sus decisiones y acciones, que seguramente son fruto de su tiempo y la educación recibida. Pero la debilidad de su carácter me ha crispado muchísimo. ¿Por qué tiene que decir y hacer siempre lo que sabe que su interlocutor quiere escuchar para complacerlo? Es un personaje débil y despreciable.
~
Vosotros, ¿lo habéis leído? ¿Qué os ha parecido?
October 25, 2020
"Người ta yêu vì tình yêu làm cho họ yêu. Sự ghét bỏ phải chăng cũng giống như vậy?"
#Nàng_vũ_công #MoriOgai #Sakurabooks #NXBPhụNữ #Oct2425 #y2020
Đọc những áng văn tình yêu, mà thứ tình yêu đó lại là bi tình luôn khiến lòng mình không thoải mái. Đặt một cây bút Nhật trong nên văn hoá Đức, viết về tình yêu giữa những chàng trai tại một đất nước của nền "giáo dục nghiêm khắc từ gia đình khi còn thơ ấu" và những thiếu nữ ở một đất nước "Quyền của con người phải được hy sinh để nhường chỗ cho nghĩa vụ bảo vệ huyết thống", tất cả mang lại cho Mori Ogai, chỉ qua 3 truyện ngắn đầu tay đã thành công, "khai sáng khuynh hướng lãng mạn phương Tây trong văn học Nhật Bản cận đại"
Nàng vũ công là câu chuyện giữa chàng trai Nhật mang theo hy vọng của gia đình, "luôn ôm trong mình một niềm tin mơ hồ rằng, bản thân sẽ giành được vinh quang và tự tin vào thói quen học tập tránh xa cám dỗ của mình", chàng phải lòng cô vũ công người Đức với mái tóc vàng nhạt, "chỉ một thi sĩ mới có thể tôn vinh vẻ đẹp của nàng". Nhưng hỡi ơi, một thanh niên Nhật gánh trên lưng không chỉ hoài bão của gia đình mà còn của cả đất nước, vướng vào lưới tình đó khác nào bị đánh giá là không qua nổi cám dỗ. Rồi cơm áo gạo tiền, rơi vào cùng quẫn, liệu chàng có đủ sức nuôi cái tình yêu ấy không?
Đến Truyện người phù du, Mori Ogai đưa người đọc vào thế giới mộng mị trong mối tình của những thanh niên nghệ thuật với Marie. Thượng - Trung - Hạ nhưng để rồi kết quả Kose và Marie cũng chỉ chấm dứt bởi sự ra đi của Marie. Mối nhân duyên kỳ lạ cũng chẳng đủ níu giữ nàng qua nhưng ai oán cuộc đời nàng vướng phải. Và phải chăng giữa bao chàng trai cùng nơi sinh ra, cuối cùng nàng lại phải lòng một người ở quá xa, để nhận một kết cục như thế?
Người đưa thư lại mang trạng thái của người đứng ngoài để chứng kiến một tình cảm bị ép uổng. Ở đó không còn phân định rõ Âu - Á, tất cả gộp lại bởi những con người cùng không có quyền lựa chọn tình cảm, không được trải qua những thăng biến của tình yêu. Cuối cùng, họ lựa chọn đóng cửa trái tim mình lại, như cách tránh né những tình cảm không xuất phát từ nhu cầu mong muốn của họ.
Quả thực, chữ Tình trong truyện của Mori Ogai không đơn thuần. Nó không chỉ là tình cảm trai gái thông thường. Nó là ẩn chứa cả một khác biệt văn hoá, vùng miền, tư tưởng, đem cái lãng mạn châu Âu đặt trong tư tưởng của Châu Á. Giống như nhìn "ông tơ bà nguyệt" ngồi đàm đạo với thần Cupid. Thế nhưng, tình nào chả là tình, yêu - hận, đau khổ - vui buồn, có khác biệt đến mấy thì con tim cùng nhịp vẫn đập những tiếng thổn thức vì nhau. Kết cục của họ không thể kết bằng 2 tiếng đúng - sai để phân định. Bởi "trái tim có bao giờ nằm bên phải", nên yêu thương cũng còn mang nhiều trách nhiệm, trách chăng thời cuộc khiến con người ta khó tự do.
"Và tôi cũng hiểu ra rằng, không chỉ lòng người ở đời này là cái khó có thể tin tưởng, mà đến chính bản thân mình và trái tim mình còn dễ thay đổi đến nhường nào."
#Nàng_vũ_công #MoriOgai #Sakurabooks #NXBPhụNữ #Oct2425 #y2020
Đọc những áng văn tình yêu, mà thứ tình yêu đó lại là bi tình luôn khiến lòng mình không thoải mái. Đặt một cây bút Nhật trong nên văn hoá Đức, viết về tình yêu giữa những chàng trai tại một đất nước của nền "giáo dục nghiêm khắc từ gia đình khi còn thơ ấu" và những thiếu nữ ở một đất nước "Quyền của con người phải được hy sinh để nhường chỗ cho nghĩa vụ bảo vệ huyết thống", tất cả mang lại cho Mori Ogai, chỉ qua 3 truyện ngắn đầu tay đã thành công, "khai sáng khuynh hướng lãng mạn phương Tây trong văn học Nhật Bản cận đại"
Nàng vũ công là câu chuyện giữa chàng trai Nhật mang theo hy vọng của gia đình, "luôn ôm trong mình một niềm tin mơ hồ rằng, bản thân sẽ giành được vinh quang và tự tin vào thói quen học tập tránh xa cám dỗ của mình", chàng phải lòng cô vũ công người Đức với mái tóc vàng nhạt, "chỉ một thi sĩ mới có thể tôn vinh vẻ đẹp của nàng". Nhưng hỡi ơi, một thanh niên Nhật gánh trên lưng không chỉ hoài bão của gia đình mà còn của cả đất nước, vướng vào lưới tình đó khác nào bị đánh giá là không qua nổi cám dỗ. Rồi cơm áo gạo tiền, rơi vào cùng quẫn, liệu chàng có đủ sức nuôi cái tình yêu ấy không?
Đến Truyện người phù du, Mori Ogai đưa người đọc vào thế giới mộng mị trong mối tình của những thanh niên nghệ thuật với Marie. Thượng - Trung - Hạ nhưng để rồi kết quả Kose và Marie cũng chỉ chấm dứt bởi sự ra đi của Marie. Mối nhân duyên kỳ lạ cũng chẳng đủ níu giữ nàng qua nhưng ai oán cuộc đời nàng vướng phải. Và phải chăng giữa bao chàng trai cùng nơi sinh ra, cuối cùng nàng lại phải lòng một người ở quá xa, để nhận một kết cục như thế?
Người đưa thư lại mang trạng thái của người đứng ngoài để chứng kiến một tình cảm bị ép uổng. Ở đó không còn phân định rõ Âu - Á, tất cả gộp lại bởi những con người cùng không có quyền lựa chọn tình cảm, không được trải qua những thăng biến của tình yêu. Cuối cùng, họ lựa chọn đóng cửa trái tim mình lại, như cách tránh né những tình cảm không xuất phát từ nhu cầu mong muốn của họ.
Quả thực, chữ Tình trong truyện của Mori Ogai không đơn thuần. Nó không chỉ là tình cảm trai gái thông thường. Nó là ẩn chứa cả một khác biệt văn hoá, vùng miền, tư tưởng, đem cái lãng mạn châu Âu đặt trong tư tưởng của Châu Á. Giống như nhìn "ông tơ bà nguyệt" ngồi đàm đạo với thần Cupid. Thế nhưng, tình nào chả là tình, yêu - hận, đau khổ - vui buồn, có khác biệt đến mấy thì con tim cùng nhịp vẫn đập những tiếng thổn thức vì nhau. Kết cục của họ không thể kết bằng 2 tiếng đúng - sai để phân định. Bởi "trái tim có bao giờ nằm bên phải", nên yêu thương cũng còn mang nhiều trách nhiệm, trách chăng thời cuộc khiến con người ta khó tự do.
"Và tôi cũng hiểu ra rằng, không chỉ lòng người ở đời này là cái khó có thể tin tưởng, mà đến chính bản thân mình và trái tim mình còn dễ thay đổi đến nhường nào."
March 8, 2021
Ogai Morí es un escritor japonés nacido en en el siglo 19, y no tan conocido. La bailarina es un texto corto que centra la acción en Alemania, aún cuando el protagonista cuando inicia el relato va rumbo a su país de origen, Japón.
El título me sugería muchas posibilidades, todas ellas prometedoras, pero ninguna se parece a lo que leí.
Toyotaro es un joven que debido a su esfuerzo logra estudiar leyes y conseguir un buen puesto en el gobierno que le permite viajar a Alemania para trabajar y continuar sus estudios, pero en medio de su vida se da cuenta que no le gusta lo que hace, que preferiría estudiar y dedicarse a otras actividades muy diferentes.
Un día paseando, conoce a una joven llamada Elise que es muy pobre, y trabaja como bailarina para sostenerse, a pesar de las diferencias obvias, se enamoran.
Aún cuando el amor toca a su puerta, Toyotaro vive una crisis profesional, y su única oportunidad está ligada a renunciar al amor por Elise.
Toyotaro no logra ser el personaje capaz de demostrar y padecer sus sentimientos, aún cuando está exposición es impensable en una historia oriental, de alguna manera siempre logran trasmitir belleza en el relato, en este caso existe una carencia total de emoción, aún cuando en la última parte se da una intensidad que despierta el interés, el final se da muy abruptamente. Tampoco hay justicia en el personaje Elise, es como una sombra doliente, en ningún momento logramos conocerla.
Aunque la historia prometía, no fue lo que esperaba.
El título me sugería muchas posibilidades, todas ellas prometedoras, pero ninguna se parece a lo que leí.
Toyotaro es un joven que debido a su esfuerzo logra estudiar leyes y conseguir un buen puesto en el gobierno que le permite viajar a Alemania para trabajar y continuar sus estudios, pero en medio de su vida se da cuenta que no le gusta lo que hace, que preferiría estudiar y dedicarse a otras actividades muy diferentes.
Un día paseando, conoce a una joven llamada Elise que es muy pobre, y trabaja como bailarina para sostenerse, a pesar de las diferencias obvias, se enamoran.
Aún cuando el amor toca a su puerta, Toyotaro vive una crisis profesional, y su única oportunidad está ligada a renunciar al amor por Elise.
Toyotaro no logra ser el personaje capaz de demostrar y padecer sus sentimientos, aún cuando está exposición es impensable en una historia oriental, de alguna manera siempre logran trasmitir belleza en el relato, en este caso existe una carencia total de emoción, aún cuando en la última parte se da una intensidad que despierta el interés, el final se da muy abruptamente. Tampoco hay justicia en el personaje Elise, es como una sombra doliente, en ningún momento logramos conocerla.
Aunque la historia prometía, no fue lo que esperaba.
Displaying 1 - 30 of 202 reviews