Alex Berger, ex-commisaris bij de Moord in Brussel, heeft zijn traumatische verleden overboord gegooid en zich teruggetrokken in Oostende. Hij leeft er eenvoudig en niet echt ongelukkig, kijkt naar de zee en praat tegen de meeuwen. Hij knoopt de eindjes aan elkaar als privédetective. In zijn leven is slechts plaats voor twee andere gekneusde een boekhandelaar en Sara Cavani, zijn ex-collega die pas haar tweelingzus verloor. Wanneer Sara als verbindingsofficier bij Interpol opgezadeld wordt met een onmogelijk dossier, roept ze de hulp van Alex in. In Londen werd Roisin Benting, eenentwintig en in de fleur van haar leven, in haar luxueuze studentenlift koelbloedig gewurgd. De moordenaar liet een souvenir achter op haar een sneeuwbol van glas met daarin een miniatuur van het Atomium. Als er een tweede slachtoffer valt, dit keer in Brussel, komt de familie Bonard in steenrijke reders met aan het hoofd de mythische David Bonard, een man die niemand kent en van wie niemand iets weet. De jacht op de vreemde moordenaar brengt Alex Berger naar Londen en Zuid-Frankrijk en ten slotte naar het mondaine Sankt-Moritz in de Zwitserse bergen. En dan krijgt Alex een bericht van David Bonard een uitnodiging voor een verblijf in zijn mysterieuze landhuis aan het meer van Lugano...
Moeilijk begin, door de vele personages en verhaallijnen. Maar eens je snapt hoe alles in elkaar zit, leest het als een trein met een verrassend einde toch wel.
In het begin is het heel belangrijk dat je je aandacht er echt bij houdt. Er komen heel veel personages aan bod. Maar eens je mee bent met wie wie is, leest het supervlot.
Het is een spannend boek, met een ongelooflijk goed gevonden plot & een fantastisch einde. Ik voel enorme sympathie voor Alex Berger & Sara Cavani. Ze zijn beiden gekwetst, gebroken en komen zo ongelooflijk sympathiek naar voor in dit boek.
Toni Coppers bewees zich al meermaals met de Liese Meerhout-reeks, maar ik hoop toch stiekem ook op nog enkele delen met Alex en Sara. Topper van (Vlaams) formaat! 👌🏻🇧🇪
Val was mijn eerste Coppers, maar dit smaakt naar meer! Hij is goed in het neerzetten van sterke personages. De karakters van Alex en Sara werden mij meteen duidelijk. Alex en Sara worstelen beide met verschrikkelijke gebeurtenissen uit het verleden. Maar dat staat niet centraal in dit boek, maar het voelt toch als een soort rode draad.
In Londen wordt een vrouw dood gevonden in haar appartement, niet veel later wordt er op dezelfde manier gemoord in Brussel. Later volgt nog een moord en dan gaan Sara en Alex op zoek naar een verband tussen de slachtoffers. Kenden ze elkaar?
Je volgt afwisselend Sara en Alex, met in het middenstuk vooral Alex. Wat vrij logisch is, want bij Alex is de actie. Toch had ik graag ook vanuit Sara’s perspectief gelezen in dat gedeelte van het boek.
Val is een thriller die je meesleept. Dit kun je op twee manieren lezen. Ten eerste wil je het boek graag bij je houden om verder te lezen en ten tweede wordt je meegesleept in het verhaal en wil je het mysterie oplossen.
De personages waren sterk, de actie minimaal. Een thriller die veel mensen kan bekoren. Als je van rustige thrillers houdt, dan is dit echt een aanrader. Ik hoop dat er nog meer delen zullen volgen met Alex en Sara in de hoofdrol. Ik ben zeer benieuwd hoe hun vriendschap gaat ontwikkelen.
Wat ik nog wel een beetje miste was een plottwist, maar hé, je kunt niet alles hebben
Een mysterieuze en gruwelijke moord, nog een moord die volgt, het uitblijven van directe oplossingen en antwoorden…. Elementen die allemaal in de eerste hoofdstukken van Val verstopt zitten en ik had verwacht. Dit is een boek van een veel geprezen misdaadauteur uit Vlaanderen, een thriller van een bepaald niveau mag je verwachten.
Wat ik niet had verwacht is een boek waar ik de achtergrond bijna interessanter bleek te vinden dan de moordzaak. Wat ik niet had verwacht was een boek rondom rouw en rouwverwerking. Want hoewel deze moordzaak uniek is, gruwelijk is - al vanaf het begin wordt de lezer geconfronteerd met een misselijkmakend beeld; een jonge vrouw in het begin van haar leven, gewurgd in haar flat en achtergelaten in een badkuip vol met ijs - haalt de spanning het niet bij de diepgang die de hoofdpersonages krijgen.
Op Books & Macchiatos vertel ik jullie nu meer over Val, waarom het boek mij raakte op vlakken wat ik niet had verwacht en waarom ik vind dat dit boek een literaire thriller genoemd mag worden.
Het verschil met het eerste verhaal van Toni Coppers over Alex Berger is dat ik nu de personages aanvoel. Het begin spreekt mij aan en neemt mij mee op sleeptocht, hoe meer ik lees, hoe sneller ik de ontknoping wil kennen. Dat een deel van het boek zich afspeelt in Graubünden, Zwitserland, een plaats die herinneringen oproept, heeft natuurlijk ook een positieve invloed op mijn leeservaring.
Graag zou ik 3.5 sterren geven, maar dat gaat niet, dus worden het er toch maar drie.
Het derde boek wat ik lees voor de Hebban Thrillerprijs 2021 is Val van Toni Coppers. Dit boek is geschreven samen met Annick Lambert. Uitgegeven door Manteau. Het omslagontwerp is van Wil Immink Design. De sobere rode omslag toont een vallend silhouet en verder alleen de titel, auteur, uitgeverij en dat het hier gaat om een thriller. Dit grafisch ontwerpbureau is zeer bekend in de wereld van de boekomslagen. Het ontwerpt voor Jeroen Windmeijer, Toni Coppers, M.J. Arlidge, Nora Roberts en Belinda Aebi. Het binnenwerk is opgemaakt door Ready2Print uit Ruurlo. Toni Coppers is een gevierd schrijver, bekend van de serie over Liese Meerhout en de Zaak Magritte. Val was een van de genomineerden voor de Hercule Poirot Prijs 2020, de Vlaamse prijs voor het beste spannende boek.
Val is zijn 22e boek en het tweede met inspecteur Sara Cavani en privédetective Alex Berger. Ik ken de schrijver alleen van naam, dus ga nu ontdekken wat ik misschien al die jaren heb gemist.
In West End, Londen, wordt een jonge vrouw vermoord. Deze vertoont verrassende overeenkomsten met een moord in Brussel. Inspecteur Sara Cavani van de Brusselse Moord brigade en liaison van Interpol wordt op de zaak gezet.
Sara Cavani schakelt haar voormalige baas Alex Berger als adviseur om haar te helpen. Beiden zijn zeer getroubleerde mensen. Ze hebben beiden een zeer ingrijpend verlies meegemaakt dat hen volledig verslagen en vol onbegrip heeft achtergelaten. Zij zoeken steun bij elkaar. Hun bijzondere relatie maakt dat ze op hun eigen manier samenwerken om deze zaak of zaken te onderzoeken.
Puzzelstukje voor puzzelstukje verzamelen ze informatie. Deze zaak vordert uiterst langzaam. Hierdoor krijgt de lezer de tijd om zich een beeld te vormen van alle personen in het verhaal en misschien zelfs van het motief van de dader. Het verhaal zit goed in elkaar. De schrijver laat geen steekjes vallen en breidt alles uiteindelijk aan elkaar. Dit smaakt naar meer en ik wil ook graag het eerste boek lezen, de zaak Magritte.
Eerste boek van Toni Coppers en meteen een voltreffer voor mij! De spanning werd hoog houden van begin tot einde. Denken op 4/5 den van het boek oh ja deze weg zal het nu wel opgaan en toch nog een wending krijgen van ah ja dat had ik niet gezien aankomen ... Meteen ook fan van Sara en Alex.
Na zijn hartverscheurende zoektocht naar een moordenaar die een schilderij van René Magritte gebruikte als voorbeeld voor zijn moorden, terwijl Berger moest afrekenen met een verdriet uit het verleden, komen we hem en Sara Cavani opnieuw tegen.
Berger woont nu in Oostende en spendeert zijn dagen met naar de zee te staren, een moordbrigade te leiden (een denktank die onopgelost moorden tracht op te lossen), samen met zijn vriend Eric Machiels, de boekhandelaar, en zijn vriendin van bij de politie (Interpol) Cavani en nog een aantal anderen.
Cavani is nu degene die het verdriet moet dragen van de zelfmoord van haar zus en dat verscheurt haar langs alle kanten, maar ze is terug en deze nieuwe zaak zal haar tijd opslorpen.
In Londen werd een vrouw naakt terug gevonden, gewurgd, met op haar buik een sneeuwbol van het Atomium. Via de denktank van Alex en de anderen komt de zaak in haar vizier en start ze een onderzoek. Algauw blijkt een tweede moord te worden gepleegd, in België deze keer.
Sara vraagt aan Alex om een aantal dingen voor haar uit te pluizen. Alex komt op het spoor van de rijke familie Bonnard, die een heel gesloten leven leiden voor pers en de rest van de wereld. Nauwelijks wordt iemand in hun cirkel toegelaten. Tot Alex een uitnodiging krijgt om naar het kasteel van David Bonnard te gaan en daar een paar dagen te logeren.
Het onderzoek loopt echter vast en het blijft niet bij de twee eerdere slachtoffers. De zoektocht leidt Alex naar Frankrijk, Zwitserland en het Museum voor Kunst en Geschiedenis te Brussel. Een onmogelijke zoektocht maar wel eentje waar Alex Berger sinds jaren terug zijn tanden kan inzetten en de passie terugvindt die hij kwijt was na het verlies van zijn Camille.
Persoonlijk vond ik dit een beter verhaal dan de voorgaande in de reeks ‘De Zaak Magritte’, vooral omdat de toon (vooral Alex’ gemoed) iets positiever was. Het is niet het soort thriller dat het moet hebben van de beschrijvingen van de gruwelijke moorden maar wel van een (slimme) manier van detectivewerk. Eveneens is het niet het soort stationaire verhaal dat zich op éen of twee locaties concentreert maar dat met een vaart vooruit gaat en verschillende locaties aandoet.
Coppers schrijfstijl is heel toegankelijk en spreekt heel veel mensen aan (niet voor niks dat zijn boeken vaak weken aan de top van de charts bevinden) en je merkt ook dat hij een man van zijn tijd is… ik verklaar me nader: klimaatopwarming (een heel actueel thema) komt aan bod, het verschil tussen arm en rijk wordt aangekaart… om maar een paar voorbeelden te geven… dus hij schuwt zeker niet van thema’s te gebruiken die zowel actueel als relevant zijn!
Berger is een getormenteerde man op zoek naar een zekere vorm van verlossing… en Coppers weet dat gevoel heel goed over te brengen naar zijn lezers: je leeft mee met de man!
Wat ook opvalt is hoe hard zijn Berger thrillers verschillen van stijl dan van zijn Meerhout boeken.
Een boek van Toni Coppers is altijd weer iets om naar uit te kijken. Dat was nu des te meer, omdat Coppers met Val kiest voor een tweede thriller met Alex Berger en daardoor Liese Meerhout even op pauze zet.
Roisin Benting lag naakt en vastgebonden in haar bad. De bodem van de badkuip was bedekt met een laagje ijsblokjes.
Roisin – een jonge vrouw van 21 uit Londen - is vermoord en de moordenaar liet zijn naamkaartje achter in de vorm van een sneeuwbol met een miniatuur van het Atomium erin.
Een week na de moord op Benting meldt hoofdinspecteur Sara Cavani zich bij haar chef, hoofdcommissaris Reynders. Na enkele maanden ‘out’ – wegens de dood van haar tweelingzus – is zij sinds een maand terug aan het werk. Omdat zij de liaison officer van de Belgische antenne van Interpol is, wordt zij mee op de zaak gezet van het dode meisje. De link met België: de sneeuwbol met het Atomium erin. Maar kan Sara dit alles al aan?
Gezien er nog geen enkel spoor leidt naar een motief of dader roept Sara de hulp in van haar goede vriend Alex Berger. Ooit was Berger Sara’s chef. Nu leeft hij teruggetrokken in Oostende, rouwt nog steeds om de dood van zijn vrouw en klust bij als privédetective. Ook Sara krijgt haar leven – na de dood van haar tweelingzus – niet terug op de rails. Haar zelfvertrouwen en haar angsten hebben een flinke knauw gekregen en hoewel ze terug aan het werk is, zelfverzekerd overkomt, loopt ze op haar tandvlees. Daarom wil zij een samenkomst met ‘De moordploeg’. Een groepje buitenstaanders die in alle discretie en out of the box een cold-case onder de loep nemen. Met deze recente zaak waagt ze zich op glad ijs, maar zij hebben misschien een andere kijk op de zaak.
Dan wordt een tweede dode gevonden, in Vlaanderen deze keer. Modus operandi dezelfde als in Londen, inclusief de sneeuwbol met Atomium. Voor het eerst komt de steenrijke familie Bonard in de kijker. Berger voelt dat dit niet de laatste keer zal zijn en besluit Sara – weliswaar niet officieel – te helpen met haar onderzoek.
Coppers kent de kunst om je vanaf pagina één mee te sleuren in het verhaal. Ook bij Val is dit niet anders. De openingszin roept de nodige vragen op en je wilt verder lezen: weten wat er gaat komen. Coppers heeft je in zijn greep en dat blijft zo. Het onverwerkte verlies van Bergers vrouw met als gevolg het isolement waar hij nog steeds in leeft zijn – net als in De zaak Magritte - weer krachtig neergezet. Ook het rouwproces van Sara pakt je als lezer. Heel geraffineerd zet de auteur neer hoe zij en Berger elkaars steun en toeverlaat zijn.
Ondanks dat dit het tweede boek met Berger is neemt Coppers de tijd om zowel Berger als Sara uitgebreid voor te stellen. Daardoor duurt het echter een hele tijd voor het verhaal op dreef komt. Van een echte spanningsboog is pas weer sprake naar de plot toe. Gelukkig neemt dit niks weg van het leesplezier en ondanks dat het verhaal rustig voortkabbelt, blijft het boeien. Dit is voor een stuk omdat het menselijk en met herkenbare emoties is geschreven. Daarbovenop zijn de dialogen, de omschrijving van de omgeving en situaties degelijk neergezet met zin voor detail. Het is lang onduidelijk wat de connectie tussen de verschillende slachtoffers is en waarom ze vermoord werden. De plot is dan ook erg verrassend! Dit alles samen maakt dat je goesting hebt om te blijven lezen.
Bovendien heb ik de indruk dat Berger langzaam uit zijn isolement omhoog kruipt. En dat mag! Het wordt tijd dat hij progressie maakt en verder gaat met zijn leven. Op die manier zet Coppers de deur naar een nieuwe serie open. Voor nu vier sterren voor Val.
Dit is mijn allereerste boek van Toni Coppers en ik kan je melden dat Toni er een nieuwe fan bij heeft. Wat een heerlijk boek. Ik vind het lastig om dit boek te classificeren, het heeft van alles wat, spanning, drama, liefde, verdriet, filosofie en dat maakt het bijzonder. Het boek vertelt het verhaal van Sara wiens carriere bij de politie ernstig in het slop is geraakt door de zelfmoord van haar zus. Ze komt totaal niet tot haar recht, promotie is aan haar voorbijgegaan. Er wordt een slachtoffer gevonden liggend in ijs, gewurgd met een sneeuwbol met het atonium van Brussel daarin op haar lichaam. Bij toeval raakt Sara bij deze zaak betrokken en roept de hulp in van haar vriend Alex, die sinds de dood van zijn innig geliefde vrouw aan het rouwen is. Als ex-politieman heeft hij wat privé-detectiveklussen maar verder staart hij naar de zee en de meeuwen. Er volgen meer moorden en de zaak lijkt muurvast te zitten, tot Alex voor een opening lijkt te vinden, een connectie. Het klinkt als een triest melancholisch verhaal en dat is het toch niet er is spanning, wat verbindt de slachtoffers met elkaar? Je krijgt het boek haast niet weggelegd, het is meeslepend geschreven en je waant je haast zelf detective op deze zaak. Maar er is ook herkenning in het verdriet en onzekerheid dat ieder wel op een of andere manier meemaakt in het leven. Dit citaat geeft dit goed weer naar mijn mening: “Zijn faalangst was ook de hare en die van hun vriend Eric Machiels: drie mensen van wie het zelfbeeld een enorme dreun had gekregen. Niet voor niets noemden ze zich onder elkaar ‘De Gekneusden’, alsof ze elk op zich simpelweg niet sterk genoeg meer waren om alleen verder te kunnen. Alle drie hadden ze iemand nodig die hun vertelde dat ze goed bezig waren”waar ‘De val’ is het tweede boek in een serie, ‘de zaak margritte’ is het eerste deel, maar is ook goed los te lezen hoewel ik nu snel het eerste deel wil lezen dan kom ik nog meer te weten over de hoofdpersonen. Wat mij betreft een absolute aanrader en ik bof dat ik nog vele Toni Coppers boeken voor de boeg heb. De schrijfstijl is heel bijzonder, maar lastig te omschrijven. Het is wel geschreven door een Belg, maar je merkt dit maar af en toe door een bepaald woord of uitdrukking, het is een lichte hint absoluut niet over duidelijk aanwezig. Ik heb genoten en daarom 5 sterren van mij!
Alex Berger, een wat bijzondere privédetective, was in een eerder leven commissaris bij de Moord in Brussel. Op zijn vijfenveertigste besliste hij zijn verleden overboord te gooien en sinds kort leeft hij teruggetrokken in Oostende. Alex is er niet echt ongelukkig: hij kijkt veel naar de zee en praat meer tegen de meeuwen dan met de mensen.
In Londen wordt Roisin Benting, eenentwintig en in de fleur van haar leven, in haar loft koelbloedig gewurgd. De moordenaar laat een souvenir achter op haar buik: een sneeuwbol met daarin een miniatuur van het Atomium. Als Sara, een van de weinige mensen voor wie Alex nog plaats heeft in zijn leven, bij Interpol opgezadeld wordt met deze onverklaarbare moord, roept ze de hulp in van haar ex-chef en boezemvriend.
Een tweede slachtoffer valt, dit keer in Vlaanderen, en de familie Bonard komt in beeld: een steenrijke redersfamilie met aan het hoofd de mysterieuze David Bonard, een man die niemand in zijn omgeving toelaat en van wie niemand iets weet.
Alex Berger belooft zijn vriendin wat research achter de schermen te doen. Dan gebeurt er iets vreemds: hij ontvangt een persoonlijk bericht van David Bonard, een uitnodiging voor een verblijf in zijn mythische landhuis aan het Meer van Lugano.
Aan de zijlijn blijven staan, blijkt plotseling geen optie meer…
Dit is mijn eerste kennismaking met Toni Coppers zijn boeken en kan alvast zeggen dat het zeker mijn laatste boek niet zal zijn.
Na het lezen van dit boek vind ik die cover en titel zo enorm goed gekozen! Zowel letterlijk als figuurlijk klopt die titel en zo een rode kaft springt natuurlijk ook wel in het oog. Ik zocht ook even ander covers op van Toni Coppers boeken en ben blij dat ze met dit boek een andere weg zijn ingeslagen. Dit is duidelijk een nieuwe reeks, (of dat mag ik hopen.)
Deze auteur schrijft echt enorm vlot, eenmaal je enkele pagina’s ver bent is het boek wegleggen eigenlijk geen optie weer. Een vlot tempo, spanning die op de juiste momenten opbouwt en weer loslaat, beelden en gedetailleerd én een geweldig verhaal.
Qua personages gaat het vooral om Alex en Sara. Hoewel er over Sara nog veel te ontdekken valt, vorm je toch een vrij duidelijk beeld. Ook Alex heb ik helemaal gevormd in mijn hoofd en hij is echt een interessant gekweld personage met donkere menselijke kantjes. De beste vriend van Alex brengt ook een meerwaarde en hoop ik in eventuele volgende boeken ook weer aan te treffen.
Dat verhaal, ja dat mag er best zijn. Ik vind het allemaal goed in elkaar zitten. Ook de scheidingen tussen rijk en arm, macht en connecties worden allemaal goed beschreven en gebruikt in dit verhaal. Een erg goede start voor een nieuwe reeks? Jazeker!
Wat ik mooi vind aan de boeken die ik van Toni Coppers heb gelezen is dat de ontwikkeling van personages zeer evenwichtig aan bod komt, terwijl tegelijk de verhaallijn mbt het wie en waarom goed wordt opgebouwd. Dat maakt het een meeslepend boek, waarin je goed kunt meeleven met de personages. Daarmee zijn er soms tussenstukjes waarin je meer kunt lezen over wat de personages is overkomen, zodat je het boek ook los kunt lezen en zonder dat dit vertraagt in het verhaal. Via Alex en Sarah volg je het meeste van het verhaal. Ik vind het mooi hoe ontwikkeling van mensen in dit boek tot uiting komt. Het leed van mensen mag er zijn, het mag pijn doen en het mag verzachten. Hoe zij hierin worstelen, zich terugtrekken, hun noodlijntje met een beperkt aantal vrienden (‘gekneusde vrienden’) aanhalen, dat is zo goed beschreven. Ik kan me voorstellen dat je daar, als je zelf een en ander hebt meegemaakt, ook wat troost uit kunt halen. Dit las ik vooral terug, als het gaat om Alex, Eric en Sarah, maar ook Daniel (de zwerver) was voor mij een positieve figuur, al is is/lijkt zijn rol in het boek onduidelijk. Zeer knap gedaan! Daarnaast vind ik dat Toni de andere personages (w.o. David, zijn zus en broer), qua typering goed heeft beschreven. Sarah wordt betrokken bij een moordonderzoek met een link naar Brussel. Als er later nog doden worden gevonden, wordt het een internationale samenwerking, terwijl haar baas haar in de nek hijgt. Sarah staat steeds meer onder druk en betrekt haar geheime vriendenclub bij het onderzoek. Wat is de betekening van de sneeuwbol, hoe heeft het met het Atomium in Brussel te maken, wat is de bedoeling van het bezoek van Alex aan het huis van David Bonard? Het plot is goed opgebouwd. Het verhaal verloopt chronologisch. Stap voor stap worden er nieuwe elementen toegevoegd. Toni weet je hierbij te boeien en als lezer denk je actief mee op zoek naar het wie en waarom. Het plot is zeer verrassend en ook de plotwendingen verrassen en lopen door tot het einde. Voor mij moet een boek ‘kloppen’ en dat doet Val zeker; er blijft geen los eindje open. Zeer goed bedacht en beschreven. Ik ben fan. Met dank aan Thrillzone Leesclub!
In Londen wordt de studente Roisin Benting dood aangetroffen in een badkuip die gevuld is met ijs en op haar buik staat een sneeuwbol met het atomium in. Ze is gewurgd. Kort na deze moord, wordt in Brussel een advocaat op dezelfde manier vermoord. De speurders kunnen beginnen aan hun zoektocht naar de dader. Wat is zijn motief?
Wat is de link met het ijs en de sneeuwbol. Als lezer leren we Sara en Alex kennen. Samen met binnen- en buitenlandse inspecteurs gaan ze op zoek naar de moordenaar. De schrijver neemt ons mee naar Brussel, Antwerpen, Franse wijngaarden, Lugano, Sankt Moritz,… Plaatsen die zo goed beschreven worden, dat je je als lezer echt op deze locatie waant. We worden meegenomen naar de “Bonard-dynastie”, waar we als lezer te maken krijgen met veel rijkdom, intriges, familieruzies,… en misschien ook de link naar de vele moorden. Toni Coppers gebruikt een schrijfstijl die vlot en eenvoudig is. Je bent direct mee in het boek en het zet aan tot verder lezen. De personages worden goed uitgewerkt zodat je als lezer de verhaallijnen kan volgen, zonder er veel vragen bij te stellen. Er ontstaan verschillende verhaallijnen in het boek en leiden allemaal mooi naar het plot.
Het plot is verrassend en geloofwaardig, maar kon misschien nog wat meer uitgewerkt worden. Coppers zorgt er voor dat dagdagelijkse (herkenbare) emoties en herkenbare gebeurtenissen in het boek voorkomen, die de lezer triggeren, op deze manier bouw je een "band" met het boek op.
Het boek is een thriller zoals we er wel meer kennen, maar toch eentje die de thrillerfans moeten lezen. Het verhaal zit mooi in elkaar, en geeft ons hier en daar wat verrassende wendingen. Ik ben als een blok gevallen voor dit boek, aanrader!
In Val leren we Sara Cavani beter kennen. Als ze na een persoonlijk drama weer aan het werk gaat komen er 2 moorden op haar pad. Ze wordt door Interpol gevraagd de moorden te onderzoeken. Het is duidelijk dat ze niet zonder Alex Berger kan en ze zet hem dan ook in daar waar ze denkt dat ze hem nodig heeft. Dit zorgt ook voor problemen in het onderzoeks team. Hoe sterk is hun relatie? Kunnen ze hun eigen verdriet wel los van elkaar zien?
Val is een thriller die je zeer snel naar de strot grijpt. Samen met Alex en Sara ga je op onderzoek uit en het voelt alsof je naast ze loopt. De beschrijving van locaties draagt hier aan bij. Je ziet de plekken waar Alex naar toe gaat voor je blikveld verschijnen. In deze corona tijd ben je dan toch een beetje op reis.
De personages Alex en Sara hebben een flinke groei doorgemaakt. De persoonlijke kant en ook de professionalteit van beide dragen bij aan de kracht van het verhaal. Mijn hoop spreek ik bij deze uit dat Toni Coppers dit duo nog eens laat terug komen in een nieuw verhaal
Oké, nu ik 'Val' heb gelezen zal ik noodgedwongen het andere werk van Toni Coppers ook moeten lezen. Ik was al bevredigd uit 'De moord op Arno LinterDe moord op Arno Linter' gekomen, maar ik vind dit tweede Alex Berger-boek nog een graadje beter. Coppers laat zien wat een meester hij is in het neerzetten van sfeer en vooral karakters, terwijl hij gelijktijdig ook een plot weeft die me als lezer blijft voorttrekken, ook al door de subtiele maar constant aanwezige spanning. Toni Coppers heeft beslist een te eigen stijl om hem de Scandinavische school aan te wrijven of de Vlaamse Henning Mankel te noemen; maar ik vermoed dat Alex Berger en Kurt Wallander het wel met elkaar zouden kunnen vinden.
De eerste helft las ik nogal verspreid over enkele weken, maar de tweede helft heb ik bijna binnen een tijdsspanne van 24 uur uitgelezen. Je wordt meegesleurd in het intrigerende verhaal naarmate de spanning exponentieel oploopt. Mijn enige puntje van kritiek is dat de enkele seksscènes die in dit boek voorkomen misschien wat overbodig waren. Ze leken mij niet echt nodig voor het verhaal, maar dat kan aan mijn persoonlijke smaak liggen. Al bij al een zeer goed boek, hopelijk komen er nog veel meer in de Alex Berger reeks!
'Val' is het allereerste boek dat ik van deze schrijver lees. Het viel me niet mee, ik vond het erg langdradig. Daarbij komen ook nog eens de persoonlijke sores van de beide hoofdpersonen, die in feite niets met het verhaal als zodanig te maken hebben. Veel te veel woorden worden er besteed aan het verlies van partner en tweelingzus. Allemaal heel erg naar voor beiden, maar om daar nu om de zoveel bladzijden uitgebreid op terug te komen. Nee, voor mij geen tweede boek van Toni Coppers.
Heel interessant om te lezen hoe Alex Berger evolueert in dit verhaal. Zijn ontwikkeling en de manier waarop het verhaal rond hem opgebouwd is, maken het boek echt boeiend.
De spannende wendingen zorgen ervoor dat je blijft lezen – telkens denk je te weten wat er gaat gebeuren, maar Toni Coppers weet je steeds weer te verrassen.
Kortom: een sterk en meeslepend boek dat me helemaal heeft meegenomen. Absoluut de moeite waard voor elke thrillerliefhebber!
leuk een boek over mijn werkplek, Lugano, hoe exotisch! Waar je merkt dat hij het met de topografische realiteit niet zo nauw neemt... Toch dense plot met aangenaam en menselijk hoofdpersonage, Een hoofdrol voor Oostende is er ook!
Heerlijke thriller om mee weg te kruipen in de zetel, met een dekentje en een warm drankje. Er komen veel personages in voor, maar eens je in het verhaal zit, leer je ze allemaal beter kennen. Ik ben fan van dit soort boeken.
Het tweede boek met Alex Berger is een topper. Het is niet alleen een razend spannend verhaal met een sterk plot maar het kijkt ook naar de gevoelens van de mensen die erin voorkomen en af en toe een beetje reflectie.