Красивата Лавиния Стантън намира щастие в нещастието. Останала много малка сираче, тя е отгледана от своя благодетел, когото нарича „чичо“. Когато той умира, й завещава един безценен рубинен пръстен, принадлежал някога на могъщата фамилия Медичи. След него обаче остава и един въпрос — кой е всъщност нейният „чичо“? Отговора Лавиния намира в къщата на ирландеца Рос Кълхейн, където се подслонява след сполетялото я нещастие. Преди това обаче младата хубавица открива, че между „чичо“ й, пръстена и старинната легенда за две несъщи сестри, притежавали мистериозно изчезналия от дома на Рос гоблен, съществува тайна връзка. Но най-важното е, че сред интригите и козните в задушната атмосфера на старинната благородническа къща неочаквано покълва любовта между нея и Рос.
Norma Johnston was born in Ridgewood, New Jersey, USA, the only child of Marjorie (Pierce), a teacher and Charles Eugene Chambers Johnston, an engineer. She read voraciously--especially mysteries, to which her family was addicted. She was ducated at Ramsey public schools and Montclair State College, later studied acting at the American Theatre Wing and elsewhere, and received a teaching certificate from Montclair College. She was actress, director, designer, stylist, retailer, teacher, counselor, entrepreneur, preacher, editor, ... and in between all her other careers she was the author of more than 70 novels, mainly gothic romances for teens. Ever since 1973, she become a a full-time writer. She also wrote under the pseudonyms of Nicole St. John, Pamela Dryden, Lavinia Harris, Kate Chambers, Catherine E. Chambers, Elizabeth Bolton, and Adrian Robert.
Eins der Bücher, die ich in der Pubertät immer wieder gerne gelesen habe, weil ich die Atmosphäre und den Mystery Aspekt so mochte. Den mochte ich beim wiederlesen auch erneut sehr gerne. Was mich dieses Mal nur deutlich mehr getört hat als damals, ist Ross Culhaine. Ich finde ihn einfach keinen besonders gut porträtierten Charakter und er funktioniert weder als love interest noch als Vater für mich besonders gut. Wie er sich seiner Tochter gegenüber verhält (die langsam vergiftet wird!) finde ich unverzeihlich und vollkommen unverständlich grausam. Was ich positiv fand, war dass es nie wirklich in Richtung Love Triangle gegangen ist (weder Lavinia/Ross/Marina noch Ross/Lavina/Warren. Ebenfalls gut gefallen hat mir die Tatsache, dass so ein Fokus auf der Freundschaft zwischen Lavinia und Damaris lag und dass beide so verschiedene aber sehr interessante Charaktere waren. Also immer noch unterhaltsam zu lesen, aber Ross bräuchte ein dringendes Update. Und die Übersetzung fühlt sich manchmal etwas holprig an.
This entire review has been hidden because of spoilers.