In een stad in verval stuit een zwerver op een man die lezingen houdt over het einde van de mensheid. Een docent neemt overspel als onderwerp voor een schrijfoefening en ziet zijn college veranderen in een wraakoefening. In een uitzichtloze oorlog wordt een strijder opgezadeld met een mysterieuze missie. Wanneer een vriendin een "dreigbed' voorstelt als opvoedingstip, ontketent dit onvermoede verlangens in de wanhopige ouders. Ondertussen zwerft de schrijver zelf van het ene logeeradres naar het volgende, worstelend met vragen die hij nooit eerder hoefde te stellen. Bertram Koelemans thema's en obsessies zijn op iedere pagina voelbaar: de uitdagingen van het ouderschap, de complexiteit van familiebanden, en uiteenlopende vormen van afhankelijkheid, waarvan de liefde niet de minste is. Het dreigbed is Koeleman op zijn best. Duister, geestig, ontroerend en verontrustend. Wat misschien nog het meest beangstigend is: het is zijn meest persoonlijke boek tot nu toe.
Bertram Koeleman (1979) is inkoper bij boekhandel H. de Vries in Haarlem. Hij studeerde Engelse taal- en letterkunde en debuteerde in 2013 met de roman De huisvriend. Begin 2016 verscheen zijn verhalenbundel Engels voor leugens.
Kortverhalen van een bijzondere soort. Geen idee hoe ik ze moet bestempelen. Supernatuurlijk? Horror? Science fiction? Zich afspelend in een andere dimensie die hard op de onze lijkt?
Ik had nooit van deze Bertram Koeleman gehoord, maar hij toont in dit boek toch wel aan een bijzonder goede schrijver te zijn. Al eindigt elk kortverhaal met een twist, sommigen ervan gingen mijn verbeeldingsvermogen te boven. Ik kan me inbeelden dat net dergelijke passages een afknapper kunnen zijn voor heel wat lezers, ik vond ze de max. Soms bij de haren getrokken, maar steeds de max.
Als je van absurdisme houdt (zoals ik), moet je bij Bertram Koeleman zijn. Ik hou van zijn korte verhalen, hoewel ik moet zeggen dat ze in deze bundel af en toe mijn begrip te boven gingen. Maar misschien hoef je ook niet alles te begrijpen. En misschien is het een goede reden om dit boek komend jaar gewoon nog een keer te lezen. Mijn favoriete verhalen uit deze bundel (in willekeurige volgorde): 'Biker, Faxer, Uzi, ik', 'Aanvallen van liefde', 'Een aardige jongen (alle delen)', 'Heil de kroonlichter!' Maar misschien dat dat bij een volgende lezing weer anders is.