What do you think?
Rate this book
Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów
Co się dzieje za zamkniętymi drzwiami polskich gabinetów i szpitali psychiatrycznych?
Psychiatria przez lata była uznawana za czarną owcę medycyny i budziła wiele kontrowersji. Nawet dziś osoby cierpiące z powodu chorób psychicznych muszą się mierzyć z krzywdzącymi stereotypami.
Ewa Pągowska szczerze i bez tabu rozmawia z psychiatrami o tym, jak wyglądają kulisy pracy w ich zawodzie i jaka jest naprawdę kondycja psychiczna Polaków. Podejmuje między innymi tematy związane z depresją, schizofrenią, a także leczeniem dzieci i młodzieży. Pyta o to, jakie konsekwencje dla naszego zdrowia mentalnego będzie mieć doświadczenie pandemii.
Nie unika trudnych tematów jak zaburzenia psychopatów lub dewiacje seksualne. Sprawdza, ile prawdy jest w historiach dotyczących stosowania elektrowstrząsów, przerażających warunków panujących w szpitalach czy faszerowania dzieci lekami bez zgody ich rodziców.
Poznaj sekrety jednej z najbardziej tajemniczych specjalizacji medycznych.
Psychiatria przez lata była uznawana za czarną owcę medycyny i budziła wiele kontrowersji. Nawet dziś osoby cierpiące z powodu chorób psychicznych muszą się mierzyć z krzywdzącymi stereotypami.
Ewa Pągowska szczerze i bez tabu rozmawia z psychiatrami o tym, jak wyglądają kulisy pracy w ich zawodzie i jaka jest naprawdę kondycja psychiczna Polaków. Podejmuje między innymi tematy związane z depresją, schizofrenią, a także leczeniem dzieci i młodzieży. Pyta o to, jakie konsekwencje dla naszego zdrowia mentalnego będzie mieć doświadczenie pandemii.
Nie unika trudnych tematów jak zaburzenia psychopatów lub dewiacje seksualne. Sprawdza, ile prawdy jest w historiach dotyczących stosowania elektrowstrząsów, przerażających warunków panujących w szpitalach czy faszerowania dzieci lekami bez zgody ich rodziców.
Poznaj sekrety jednej z najbardziej tajemniczych specjalizacji medycznych.
352 pages, Paperback
First published October 26, 2020
12 people are currently reading
295 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
November 17, 2020
Kolejna tak bardzo potrzebna na polskim rynku książka! Wszystkie rozmowy są arcyciekawe, a do tego rozmówcy Ewy Pągowskiej bardzo dobrze tłumaczą wszystkie zawiłości i wyjaśniają fachową terminologię.
March 4, 2024
-4
sekretów to tu raczej nie ma, ale dobrze się słuchało. Ciekawe rozmowy z psychiatrkami i psychiatrami, natomiast jeśli choć trochę siedzicie w temacie to wydaje mi się, że nie znajdziecie tu nic nowego
sekretów to tu raczej nie ma, ale dobrze się słuchało. Ciekawe rozmowy z psychiatrkami i psychiatrami, natomiast jeśli choć trochę siedzicie w temacie to wydaje mi się, że nie znajdziecie tu nic nowego
October 3, 2020
To niesamowite, że książka ta trafiła do mnie zaraz po lekturze „Ja nie mam duszy” Natalii Budzyńskiej. Jest to czysty przypadek, a wygląda, jak zrządzenie losu. W każdym razie tematyka niemalże zmusiła mnie do zapoznania się z zawartością stronic wydawałoby się grubaśnej książki. Jednak dla tych przerażonych rozmiarem – nie macie się, co martwić. Czyta się ją błyskawicznie i gdyby nie moje leśne eskapady recenzja byłaby gotowa chwilę po poprzedniej.
Gdy patrzyłam na tytuł spodziewałam się czegoś troszkę innego, jednak zaskoczenie nie ujęło nic z przyjemności z lektury, wręcz przeciwnie. Miło jest stwierdzić, że można być zaskoczonym czasami z niespodziewanej strony.
Ale przejdę do tematu. „Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów” to książka składająca się z serii wywiadów z polskimi psychiatrami zajmującymi się pacjentami z różnymi schorzeniami i będącymi na innych etapach leczenia. Autorka zadaje pytania nie tylko o suche fakty oraz statystyki, ale również o osobiste odczucia lekarzy, którzy przecież są takimi samymi ludźmi, jak ich pacjenci. Bardzo spodobało mi się przy tym, jak jedna z lekarek podkreślała, że tak naprawdę niewiele nas dzieli od szaleństwa. Choć oczywiście ona ujęła to ładniej.
Oczywiście jedne wywiady podobały mi się bardziej od innych. Gdybym podzieliła tę książkę na trzy części, to pierwsza i trzecia podobały mi się bardziej niż środkowa. Najbardziej przypadły mi do gustu pierwsze cztery rozdziały. Zwłaszcza ten poświęcony schizofrenii. Zaś najwięcej nowego dowiedziałam się mam wrażenie z rozdziału poświęconego zaburzeniom osobowości. Wywiad poświęcony seniorom uważam, za szalenie istotny i ważny – zwłaszcza, że porusza zagadnienie na wielu płaszczyznach. Nie tylko z punktu widzenia chorego, ale również jego rodziny i to z bardzo charakterystycznego punktu widzenia. Bo rodziny poruszone są chyba w każdym rozdziale, jednak w tym jest zaznaczone coś bardzo istotnego. Dlatego zalecam czytanie z wyjątkową uwagą.
I biorąc to wszystko pod uwagę nie dziwi, że miałam olbrzymi apetyt na pozostałe wywiady.
Jednak wyjątkowo nie przypadł mi do gustu rozdział o dzieciach. Tak sobie myślę, że skoro problem tkwi w środowisku dziecka, w tym rodziców, to czy można uznać, że leczy się kilkumiesięczne dziecko? Psychiatrycznie? Oczywiście jest to moje prywatne rozważanie osoby nie będącej ludzkim psychologiem ani psychiatrom. Ale wydaje mi się to dziwne. W jednym z opisanych przypadków ewidentnie leczenie objęło matkę dziecka. Jestem ciekawa waszej opinii czy też wam coś nie pasuje w tej kwalifikacji. Może źle odczytałam ten wywiad lub to pani doktor źle przedstawiła omawiany temat.
Największą sprzecznością w tych wywiadach jest fakt, że wprost psychiatrzy mówią o odczarowaniu ich specjalizacji. Że chcą obalić mity i sprawić, że społeczeństwo nabierze większego zaufania do psychiatrów. Większego zaufania… że pacjenci nie będą stygmatyzowani – generalnie całkiem słuszny i wydaje mi się pozytywny powód do wzięcia udziału i udzielenia wywiadu do tej pozycji. I większość wypowiedzi lekarzy ewidentnie stara się spełnić narzucone sobie zadanie. Jednak jest jeden wywiad, który rozkłada to na łopatki. Chodzi o „psychiatrię sądową”. Gdy się zapoznacie z tym wywiadem szybko zorientujecie się, o co konkretnie mi chodzi. Wydaje mi się można go uprościć i skrócić do stwierdzenie, że każdy biegły może wydać inną opinię, bo każdy ma inne doświadczenie i zwraca uwagę na inne rzeczy. Troszkę to zabija całokształt i wydźwięk książki.
I dla mnie bardzo ważnym punktem, który musze podkreślić jest pewien rozdział, który pisany był ewidentnie pod publiczkę. Który? Pozostawię wam pole do domysłów, choć wiem, że to ryzykowne, ale zobaczymy, czy zgadniecie.
Oczywiście to, że niektóre rozmowy uważam za słabsze nie sprawia, że książka sama w sobie jest słaba. Wręcz przeciwnie. Jeżeli jesteście ciekawi jak wygląda sytuacja w polskiej psychiatrii, ile ma oblicz, jak wygląda pomoc osobom, które mają problemy psychiczne, a sami nie siedzicie w temacie, to możecie dowiedzieć się wielu nowych rzeczy. Natomiast nie nastawiałabym się na pikantne szczegóły. Tytułowych sekretów, tu nie odnajdziecie. Rumieniec na policzki Wam nie wystąpi, więc radzę się nie nastawiać na nieprzespane noce.
Procentowo zdecydowanie przeważają wywiady, które zaliczam do lepszych. „Psychiatrów…” czyta błyskawicznie, a język jest zrozumiały praktycznie dla każdego odbiorcy, nawet tego, który wcześniej tematem się w ogóle nie interesował. Oczywiście jeżeli sami siedzicie w środku machiny, to lektura może was nie zaspokoi, ale wydaje mi się, że nie jest skierowana do środowiska, tylko poza nie. Więc należy podkreślić, że jest to pozycja dla laików.
Gdy patrzyłam na tytuł spodziewałam się czegoś troszkę innego, jednak zaskoczenie nie ujęło nic z przyjemności z lektury, wręcz przeciwnie. Miło jest stwierdzić, że można być zaskoczonym czasami z niespodziewanej strony.
Ale przejdę do tematu. „Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów” to książka składająca się z serii wywiadów z polskimi psychiatrami zajmującymi się pacjentami z różnymi schorzeniami i będącymi na innych etapach leczenia. Autorka zadaje pytania nie tylko o suche fakty oraz statystyki, ale również o osobiste odczucia lekarzy, którzy przecież są takimi samymi ludźmi, jak ich pacjenci. Bardzo spodobało mi się przy tym, jak jedna z lekarek podkreślała, że tak naprawdę niewiele nas dzieli od szaleństwa. Choć oczywiście ona ujęła to ładniej.
Oczywiście jedne wywiady podobały mi się bardziej od innych. Gdybym podzieliła tę książkę na trzy części, to pierwsza i trzecia podobały mi się bardziej niż środkowa. Najbardziej przypadły mi do gustu pierwsze cztery rozdziały. Zwłaszcza ten poświęcony schizofrenii. Zaś najwięcej nowego dowiedziałam się mam wrażenie z rozdziału poświęconego zaburzeniom osobowości. Wywiad poświęcony seniorom uważam, za szalenie istotny i ważny – zwłaszcza, że porusza zagadnienie na wielu płaszczyznach. Nie tylko z punktu widzenia chorego, ale również jego rodziny i to z bardzo charakterystycznego punktu widzenia. Bo rodziny poruszone są chyba w każdym rozdziale, jednak w tym jest zaznaczone coś bardzo istotnego. Dlatego zalecam czytanie z wyjątkową uwagą.
I biorąc to wszystko pod uwagę nie dziwi, że miałam olbrzymi apetyt na pozostałe wywiady.
Jednak wyjątkowo nie przypadł mi do gustu rozdział o dzieciach. Tak sobie myślę, że skoro problem tkwi w środowisku dziecka, w tym rodziców, to czy można uznać, że leczy się kilkumiesięczne dziecko? Psychiatrycznie? Oczywiście jest to moje prywatne rozważanie osoby nie będącej ludzkim psychologiem ani psychiatrom. Ale wydaje mi się to dziwne. W jednym z opisanych przypadków ewidentnie leczenie objęło matkę dziecka. Jestem ciekawa waszej opinii czy też wam coś nie pasuje w tej kwalifikacji. Może źle odczytałam ten wywiad lub to pani doktor źle przedstawiła omawiany temat.
Największą sprzecznością w tych wywiadach jest fakt, że wprost psychiatrzy mówią o odczarowaniu ich specjalizacji. Że chcą obalić mity i sprawić, że społeczeństwo nabierze większego zaufania do psychiatrów. Większego zaufania… że pacjenci nie będą stygmatyzowani – generalnie całkiem słuszny i wydaje mi się pozytywny powód do wzięcia udziału i udzielenia wywiadu do tej pozycji. I większość wypowiedzi lekarzy ewidentnie stara się spełnić narzucone sobie zadanie. Jednak jest jeden wywiad, który rozkłada to na łopatki. Chodzi o „psychiatrię sądową”. Gdy się zapoznacie z tym wywiadem szybko zorientujecie się, o co konkretnie mi chodzi. Wydaje mi się można go uprościć i skrócić do stwierdzenie, że każdy biegły może wydać inną opinię, bo każdy ma inne doświadczenie i zwraca uwagę na inne rzeczy. Troszkę to zabija całokształt i wydźwięk książki.
I dla mnie bardzo ważnym punktem, który musze podkreślić jest pewien rozdział, który pisany był ewidentnie pod publiczkę. Który? Pozostawię wam pole do domysłów, choć wiem, że to ryzykowne, ale zobaczymy, czy zgadniecie.
Oczywiście to, że niektóre rozmowy uważam za słabsze nie sprawia, że książka sama w sobie jest słaba. Wręcz przeciwnie. Jeżeli jesteście ciekawi jak wygląda sytuacja w polskiej psychiatrii, ile ma oblicz, jak wygląda pomoc osobom, które mają problemy psychiczne, a sami nie siedzicie w temacie, to możecie dowiedzieć się wielu nowych rzeczy. Natomiast nie nastawiałabym się na pikantne szczegóły. Tytułowych sekretów, tu nie odnajdziecie. Rumieniec na policzki Wam nie wystąpi, więc radzę się nie nastawiać na nieprzespane noce.
Procentowo zdecydowanie przeważają wywiady, które zaliczam do lepszych. „Psychiatrów…” czyta błyskawicznie, a język jest zrozumiały praktycznie dla każdego odbiorcy, nawet tego, który wcześniej tematem się w ogóle nie interesował. Oczywiście jeżeli sami siedzicie w środku machiny, to lektura może was nie zaspokoi, ale wydaje mi się, że nie jest skierowana do środowiska, tylko poza nie. Więc należy podkreślić, że jest to pozycja dla laików.
October 29, 2024
Psychiatria, jako dziedzina naukowa, a także jako jedna z podstawowych specjalizacji medycznych, od lat wzbudza wiele emocji. Niestety, kontrowersyjne stereotypy utarte przez lata, nawet obecnie bywają krzywdzące dla pacjentów borykających się z problemami psychicznymi. Autorka, Ewa Pągowska, w swojej książce odkrywa temat tabu i bez sensacyjnych stereotypów przeprowadza szczere rozmowy z psychiatrami XXl wieku.
Reportaż napisany bardzo jasno, porusza wiele tematów i zagadnień psychiatrii. Lekarze, z własnej praktyki, opowiadają z jakimi problemami mierzą się pacjenci chorujący na różne zaburzenia psychiczne. Książka podzielona jest na rozdziały wg jednostek chorobowych. Możemy dowiedzieć się wiele interesujących faktów o schizofrenii, chorobie afektywnej dwubiegunowej, depresji, zaburzeniach osobowości, psychiatrii sądowej, psychiatrii dzieci i młodzieży, psychogeriatrii oraz o uzależnieniach i zachowaniach psychopatycznych. Każdy temat opisany jest ogólnie, czasem brakowało mi w opisach przypadków medycznych więcej szczegółów, ale wynika to może z dużym zainteresowaniem tematem z mojej strony. Z drugiej strony, ogólne podejście do zagadnień, zachęca do sięgnięcia do literatury już stricte naukowej, bo przecież każdy przypadek medyczny może być inny.
W moim odczuciu, książka w ciekawy sposób ukazuje z czym mierzą się osoby chore psychiczne, przybliża do problemu stygmatyzacji i odrzucenia oraz pozwala zrozumieć i zaakceptować osoby chore. Dobra pozycja dla rodzin osób dotkniętych chorobami psychicznymi.
Reportaż napisany bardzo jasno, porusza wiele tematów i zagadnień psychiatrii. Lekarze, z własnej praktyki, opowiadają z jakimi problemami mierzą się pacjenci chorujący na różne zaburzenia psychiczne. Książka podzielona jest na rozdziały wg jednostek chorobowych. Możemy dowiedzieć się wiele interesujących faktów o schizofrenii, chorobie afektywnej dwubiegunowej, depresji, zaburzeniach osobowości, psychiatrii sądowej, psychiatrii dzieci i młodzieży, psychogeriatrii oraz o uzależnieniach i zachowaniach psychopatycznych. Każdy temat opisany jest ogólnie, czasem brakowało mi w opisach przypadków medycznych więcej szczegółów, ale wynika to może z dużym zainteresowaniem tematem z mojej strony. Z drugiej strony, ogólne podejście do zagadnień, zachęca do sięgnięcia do literatury już stricte naukowej, bo przecież każdy przypadek medyczny może być inny.
W moim odczuciu, książka w ciekawy sposób ukazuje z czym mierzą się osoby chore psychiczne, przybliża do problemu stygmatyzacji i odrzucenia oraz pozwala zrozumieć i zaakceptować osoby chore. Dobra pozycja dla rodzin osób dotkniętych chorobami psychicznymi.
June 26, 2024
Turbo ciekawa, ale chciałoby się więcej! Forma wywiadów jest bardzo przystępna, ale mam po niej ogromny niedosyt i niestety żadna z poruszanych kwestii nie została wystarczająco pogłębiona. Ale wiem na pewno po tej pozycji, że muszę poszukać więcej książek o psychiatrii, bo rozpaliła moją ciekawość. Myślę, że będzie w sam raz, żeby w ogóle tematem się zainteresować, ale jeśli już coś tam wiemy i mamy jakieś pojęcie to nie spełni oczekiwań. Poza tym jest strasznie ugrzeczniona - tu wszystko jest cudowne, leki i terapia zawsze działają, a szpitale psychiatryczne są super. Próbuje odczarować obraz psychiatrii i problemów psychicznych w Polsce, ale w taki sposób niestety tego nie zrobi (chociaż może komuś pomoże, kto wie). Ogólnie bardzo dobrze się słuchało, mocno wciągnęła, ale trochę za płytka.
May 26, 2021
Wieloaspektowe spojrzenie na polską psychiatrię.
Warto.
Warto.
October 10, 2020
Kilka lat temu był emitowany program, który odkrywał sekrety różnych zawodów. Kelner, stewardessa, kucharz. Nie wiem na ile były to sytuacje autentyczne a bohaterowie podstawieni, ale czasem przemycano pikantne smaczki. Ewa Pągowska w swojej „Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów” zapowiada podobną formę, ubraną w słowa. Przynajmniej ja się na tą zapowiedź złapałam.
Mało tu kulis pracy w zawodzie. Mało tych wszystkich smaczków i historii. Mało sekretów. Ewa Pągowska przeprowadza rozmowy ze znanymi psychiatrami. Całość ubrana jest w rozdziały i ma formę dziennikarskiego wywiadu – każdy poświęcony innej tematyce jak schizofrenia czy seks, w każdym rozmowa z innym specjalistą (piętnaście rozdziałów, piętnastu różnych specjalistów). To nie jest książka, która szokuje, choć to może zapowiadać okładka. Za to sporo tu naukowych treści i próby oceny psychicznego zdrowia Polaków.
Pągowska mówi o ważnych rzeczach, ale na szczęście są one pozbawione naukowego patosu i ubrane w przystępną formę. Nie unika trudnych tematów. Język zrozumiały praktycznie dla odbiorcy. Każdy z rozmówców kładzie nacisk na ważne kwestie, stara się również obalać powszechne mity. To w pewien sposób wiedza w pigułce. Jedne rozdziały bardziej udane, bardziej interesujące od innych. Autorka wraz z rozmówcami gdzieś tam między wierszami starają się udowodnić, że korzystanie z porad psychiatry to nie wstyd, że czasami to konieczność. Próbuje też rozprawić się z wieloma mitami, głownie tymi kinowymi, gdzie poraża i przeraża widok pacjentów, którzy są spinani pasami i poddawani różnorakim terapiom często bez ich zgody.
Czemu akurat taki czas powstania książki? Bo została ogłoszona pandemia? Bo 23% Polaków w swoim życiu cierpiało przynajmniej na jedno zaburzenie psychiczne (tak, żałoba również może się do nich zaliczać)? Pozycja przypadnie do gustu specjalistom i miłośnikom psychiatrii. Dla mnie, jako laika, choć czytało się zaskakująco się dobrze, wiedza do przyswojenia na raz. Choć jest szczerze i bez tabu. Nie nastawiajcie się na szczegóły, nie nastawiajcie się na pikantne treści, nie doszukujcie historii głośnych przypadków. Można przeczytać.
Ewa Pągowska - Dziennikarka, autorka tekstów o tematyce medycznej i psychologicznej. Współpracuje z „Wysokimi Obcasami”, „Wysokimi Obcasami Extra”, „Focusem”, „Sensem”, „Urodą Życia”, „Panią” i „Elle”. Publikował także w „Polityce”, „Newsweeku”, „Zwierciadle”, „Twoim Stylu” i „Dziecku”. Była redaktorką prowadzącą „Shape”. Uprawia tai chi i ma szesnastoletniego syna.
Mało tu kulis pracy w zawodzie. Mało tych wszystkich smaczków i historii. Mało sekretów. Ewa Pągowska przeprowadza rozmowy ze znanymi psychiatrami. Całość ubrana jest w rozdziały i ma formę dziennikarskiego wywiadu – każdy poświęcony innej tematyce jak schizofrenia czy seks, w każdym rozmowa z innym specjalistą (piętnaście rozdziałów, piętnastu różnych specjalistów). To nie jest książka, która szokuje, choć to może zapowiadać okładka. Za to sporo tu naukowych treści i próby oceny psychicznego zdrowia Polaków.
Pągowska mówi o ważnych rzeczach, ale na szczęście są one pozbawione naukowego patosu i ubrane w przystępną formę. Nie unika trudnych tematów. Język zrozumiały praktycznie dla odbiorcy. Każdy z rozmówców kładzie nacisk na ważne kwestie, stara się również obalać powszechne mity. To w pewien sposób wiedza w pigułce. Jedne rozdziały bardziej udane, bardziej interesujące od innych. Autorka wraz z rozmówcami gdzieś tam między wierszami starają się udowodnić, że korzystanie z porad psychiatry to nie wstyd, że czasami to konieczność. Próbuje też rozprawić się z wieloma mitami, głownie tymi kinowymi, gdzie poraża i przeraża widok pacjentów, którzy są spinani pasami i poddawani różnorakim terapiom często bez ich zgody.
Czemu akurat taki czas powstania książki? Bo została ogłoszona pandemia? Bo 23% Polaków w swoim życiu cierpiało przynajmniej na jedno zaburzenie psychiczne (tak, żałoba również może się do nich zaliczać)? Pozycja przypadnie do gustu specjalistom i miłośnikom psychiatrii. Dla mnie, jako laika, choć czytało się zaskakująco się dobrze, wiedza do przyswojenia na raz. Choć jest szczerze i bez tabu. Nie nastawiajcie się na szczegóły, nie nastawiajcie się na pikantne treści, nie doszukujcie historii głośnych przypadków. Można przeczytać.
Ewa Pągowska - Dziennikarka, autorka tekstów o tematyce medycznej i psychologicznej. Współpracuje z „Wysokimi Obcasami”, „Wysokimi Obcasami Extra”, „Focusem”, „Sensem”, „Urodą Życia”, „Panią” i „Elle”. Publikował także w „Polityce”, „Newsweeku”, „Zwierciadle”, „Twoim Stylu” i „Dziecku”. Była redaktorką prowadzącą „Shape”. Uprawia tai chi i ma szesnastoletniego syna.
December 21, 2020
Bardzo ciekawa, trochę odczarowująca psychiatryczny świat. Jak sami psychiatrzy twierdzą - ich dziecina w przeszłości sporo sobie nagrabiła, zwłaszcza, że choroby psychiczne są często trudne do określenia, objawy niejednorodne dla tych samych schorzeń, a metody drastyczne. Przez długi czas nie wiedziano nawet jak leczyć psychicznie chorych. Często też jest to wstydliwy temat dla chorego i dla jego rodziny, przez co diagnoza i leczenie są trudne, albo sam chory bagatelizuje objawy, nie dopuszcza do siebie myśli o chorobie. Książka jest w formie wywiadu z wieloma cenionymi, polskimi specjalistami, którzy opowiadają o swoich doświadczeniach, wiedzy i pacjentach, dzięki temu mamy pełen obraz sytuacji. Te rozmowy były bardzo ciekawe i wciągające, czytało się to szybko i naprawdę czasem z szeroko otwartymi ze zdumienia oczami.
October 13, 2022
Świetna książka!
Bardzo rzetelna, a jednocześnie przystępna dla czytelnika.
Świetnie ustrukturalizowana, bez skakania po wątkach, przez co dająca pełny obraz i bardzo zrozumiała.
Porusza wiele wątków które znam z zajęć psychologii, jest świetną powtórką i rozszerzeniem tematu.
Bardzo bardzo polecam!
Bardzo rzetelna, a jednocześnie przystępna dla czytelnika.
Świetnie ustrukturalizowana, bez skakania po wątkach, przez co dająca pełny obraz i bardzo zrozumiała.
Porusza wiele wątków które znam z zajęć psychologii, jest świetną powtórką i rozszerzeniem tematu.
Bardzo bardzo polecam!
January 10, 2022
Reportaż pełen wiedzy. Rozmowy z lekarzami. Tak dobrze napisane, że super się czyta, łatwo i szybko. Bardzo dużo przekazanej wiedzy, można się dowiedzieć czegoś nowego lub poczytać o czymś co już się wie. To jest pozycja do której można wracać i przypominać sobie jak to wygląda.
October 26, 2020
Hej! Sięgacie czasami po tego typu literaturę? W sensie... literaturę faktu. Ja uwielbiam, zwłaszcza tę powiązaną mocno z medycyną. Dlatego dziś zapraszam na recenzję "Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów".
Bardzo często się u nas słyszy, że nie mamy dobrej opieki psychologicznej, psychiatrycznej, a osoby, które chcą się do takiego lekarza udać są zwyczajnie wyśmiewane, wyzywane od nienormalnych. Powiecie, że nie jest tak? Owszem, jest i to też kwestia naszej mentalności. Wiele by się zmieniło, gdyby ludzie mieli lepszy dostęp do psychologów i nie musieli się z tym kryć. Bo jaki wstyd szukać pomocy? No właśnie... żaden! I tutaj pojawia się książka, którą widzicie na zdjęciu. Nie wiem, jak Wam, ale mi od razu kojarzy się z tym, że ktoś chciał ujawnić co dzieje się za drzwiami takiego gabinetu i co gorsza, że wcale to nie jest nic dobrego... czy miałam rację myśląc w ten sposób przed rozpoczęciem lektury?
Powiedziałabym, że Pani Pągowska przeprowadziła bardzo szczegółowe wywiady z lekarzami i następnie rzetelnie i w przystępny sposób dla przeciętnego czytelnika, opisała co i jak. Poruszyła wiele tematów. Możemy przeczytać o schizofrenii, o depresji, stanach lękowych. Poruszone zostają również tematy leczenia dzieci i młodzieży. Także na oddziałach psychiatrycznych. Przecież wiele się słyszy o aferach, o tym, że nie ma kto tam pracować, że pielęgniarki boją się pacjentów i zamykają w swoich pokojach. Tylko że taka osoba jest chora i potrzebuje pomocy. Ewa Pągowska porusza takie właśnie tematy, ale także, co dla mnie niezwykle ciekawe, na przykład pisze o elektrowstrząsach.
Co ja o tym wszystkim myślę? Dla mnie ta książka jest niezwykle interesująca, ale i ważna. Myślę, że wielu osobom powinno się ją polecać ku uświadomieniu. Autorka podzieliła całość na części, poszczególne wywiady i zarazem tematykę. Poruszyła również fakt tego, jak może na nas wpłynąć pandemia. Kurczę... wyobraźcie sobie, że wiele osób sobie nie radzi z tą sytuacją, są samotni, nie mają z kim porozmawiać, boją się i być może, niektórzy staczają się ku depresji. Ileż można żyć w nerwach, prawda? I terazteraz kiedy ci lekarze są tak potrzebni, potrafią się zamknąć na drugiego człowieka. Wirus stał się priorytetem. Tylko jakim kosztem?
Także tak, polecam i to bardzo! Zwłaszcza osobom, które interesuje ta tematyka. Nieco kontrowersji, nieco szoku podczas czytania, ale również takiego myślenia "no tak, nic dziwnego, że ludzie boją się przyznać, że potrzebują porady psychiatry". U mnie obok różnych książek w tym gatunku ta stanie z dumą na półce.
Wydawnictwu Znak bardzo dziękuję za egzemplarz przedpremierowy. To była niezwykła przyjemność!
Bardzo często się u nas słyszy, że nie mamy dobrej opieki psychologicznej, psychiatrycznej, a osoby, które chcą się do takiego lekarza udać są zwyczajnie wyśmiewane, wyzywane od nienormalnych. Powiecie, że nie jest tak? Owszem, jest i to też kwestia naszej mentalności. Wiele by się zmieniło, gdyby ludzie mieli lepszy dostęp do psychologów i nie musieli się z tym kryć. Bo jaki wstyd szukać pomocy? No właśnie... żaden! I tutaj pojawia się książka, którą widzicie na zdjęciu. Nie wiem, jak Wam, ale mi od razu kojarzy się z tym, że ktoś chciał ujawnić co dzieje się za drzwiami takiego gabinetu i co gorsza, że wcale to nie jest nic dobrego... czy miałam rację myśląc w ten sposób przed rozpoczęciem lektury?
Powiedziałabym, że Pani Pągowska przeprowadziła bardzo szczegółowe wywiady z lekarzami i następnie rzetelnie i w przystępny sposób dla przeciętnego czytelnika, opisała co i jak. Poruszyła wiele tematów. Możemy przeczytać o schizofrenii, o depresji, stanach lękowych. Poruszone zostają również tematy leczenia dzieci i młodzieży. Także na oddziałach psychiatrycznych. Przecież wiele się słyszy o aferach, o tym, że nie ma kto tam pracować, że pielęgniarki boją się pacjentów i zamykają w swoich pokojach. Tylko że taka osoba jest chora i potrzebuje pomocy. Ewa Pągowska porusza takie właśnie tematy, ale także, co dla mnie niezwykle ciekawe, na przykład pisze o elektrowstrząsach.
Co ja o tym wszystkim myślę? Dla mnie ta książka jest niezwykle interesująca, ale i ważna. Myślę, że wielu osobom powinno się ją polecać ku uświadomieniu. Autorka podzieliła całość na części, poszczególne wywiady i zarazem tematykę. Poruszyła również fakt tego, jak może na nas wpłynąć pandemia. Kurczę... wyobraźcie sobie, że wiele osób sobie nie radzi z tą sytuacją, są samotni, nie mają z kim porozmawiać, boją się i być może, niektórzy staczają się ku depresji. Ileż można żyć w nerwach, prawda? I terazteraz kiedy ci lekarze są tak potrzebni, potrafią się zamknąć na drugiego człowieka. Wirus stał się priorytetem. Tylko jakim kosztem?
Także tak, polecam i to bardzo! Zwłaszcza osobom, które interesuje ta tematyka. Nieco kontrowersji, nieco szoku podczas czytania, ale również takiego myślenia "no tak, nic dziwnego, że ludzie boją się przyznać, że potrzebują porady psychiatry". U mnie obok różnych książek w tym gatunku ta stanie z dumą na półce.
Wydawnictwu Znak bardzo dziękuję za egzemplarz przedpremierowy. To była niezwykła przyjemność!
June 2, 2024
Bardzo ucieszyłam się, że mogłam zapoznać się z książką przed jej oficjalną premierą, bowiem tematyka jest mi bardzo bliska.
Czytając książkę pani Pągowskiej oczywiście nie uniknęłam porównań odnośnie tego, jakie sekrety i doświadczenia zdobyłam w gabinecie w ciągu ostatnich ośmiu lat.
Może dlatego niektóre fragmenty wypowiedzi autorki były dla mnie momentami, poniekąd, kalką utartych fraz i przekonań. To w zasadzie jedyne, co mogę "zarzucić". Odnośnie stanowisk prezentowanych przez rozmóców - z lektury książki dowiemy się, że psychiatria to dziedzina medycyny, w której najwięcej jest odmiennych opinii i ścierających się zdań - pewne różnice w podejściu można zauważyć już na kartach książki. Z niektórymi zgadzam się bardziej, z innymi mniej.
Reszta absolutnie zasługuje na pochwałę - bardzo podobały mi się rozdziały poświęcone dzieciom, młodzieży i pandemii. Uważam je za najlepsze w całej książce i jeśli ktoś nie ma ochoty na całość, to warto sięgnąć po tę pozycję tylko po to, aby się z nimi zapoznać.
Ta książka jest bardzo potrzebna, z wielu powodów, ale wyjatkowo nie na nich się skupię; ale na tym, dlaczego uważam, że warto się z nią zapoznać - jest rzetelna, napisana w sposób zrozumiały i przystępny, odczarowuje mity związane ze światem zdrowia psychicznego, procesem jego leczenia i naprawy. Co jednak najważniejsze - pokazuje ludzi z zaburzeniami takich, jakimi najczęściej są - jako zupełnie zwykłych ludzi, którzy borykają się z problemami zdrowotnymi. Koniec ze stygmatyzacją.
Czytając książkę pani Pągowskiej oczywiście nie uniknęłam porównań odnośnie tego, jakie sekrety i doświadczenia zdobyłam w gabinecie w ciągu ostatnich ośmiu lat.
Może dlatego niektóre fragmenty wypowiedzi autorki były dla mnie momentami, poniekąd, kalką utartych fraz i przekonań. To w zasadzie jedyne, co mogę "zarzucić". Odnośnie stanowisk prezentowanych przez rozmóców - z lektury książki dowiemy się, że psychiatria to dziedzina medycyny, w której najwięcej jest odmiennych opinii i ścierających się zdań - pewne różnice w podejściu można zauważyć już na kartach książki. Z niektórymi zgadzam się bardziej, z innymi mniej.
Reszta absolutnie zasługuje na pochwałę - bardzo podobały mi się rozdziały poświęcone dzieciom, młodzieży i pandemii. Uważam je za najlepsze w całej książce i jeśli ktoś nie ma ochoty na całość, to warto sięgnąć po tę pozycję tylko po to, aby się z nimi zapoznać.
Ta książka jest bardzo potrzebna, z wielu powodów, ale wyjatkowo nie na nich się skupię; ale na tym, dlaczego uważam, że warto się z nią zapoznać - jest rzetelna, napisana w sposób zrozumiały i przystępny, odczarowuje mity związane ze światem zdrowia psychicznego, procesem jego leczenia i naprawy. Co jednak najważniejsze - pokazuje ludzi z zaburzeniami takich, jakimi najczęściej są - jako zupełnie zwykłych ludzi, którzy borykają się z problemami zdrowotnymi. Koniec ze stygmatyzacją.
February 26, 2024
4,5/5
Ta książka długo czekała na swoją kolej – bałam się, że nie podoła lub to ja nie podołam jej. Obawy okazały się jednak zbędne.
Podobał mi się podział na tematyki, zaczynając od depresji, lęku, przechodząc przez zaburzenia osobowości, a kończąc na zdrowieniu, wplatając pomiędzy rozdziały dotyczące zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.
Niektóre rozmowy ze specjalistami były ciekawsze niż inne, wynikało to moim zdaniem z faktu osobistych preferencji danego odłamu psychiatrii.
Myślę, że jest to potrzebna lektura, bo za pomocą wywiadów rozwiązywane są ciekawe, intrygujące kwestie. Odpowiedzi rzetelnie wyjaśniają niezrozumiałe zachowania, mechanizmy, ich formowanie u innych osób, a nawet biochemię chorób. Jej forma pozwala uniknąć stygmatyzacji, przyczyniając się do ukazania rzeczywistego stanu rzeczy – w ten sposób skłania do zmiany myślenia, traktowania i postrzegania jednostki w kryzysie psychicznym. Jedną z zalet jest to, że treść skupia się na pacjencie, więc okazuje nie tyle pracę gabinetową, a holistyczne podejście do człowieka.
W tej pozycji zawarte są raczej podstawowe informacje, o których jednak warto pamiętać.
Ta książka długo czekała na swoją kolej – bałam się, że nie podoła lub to ja nie podołam jej. Obawy okazały się jednak zbędne.
Podobał mi się podział na tematyki, zaczynając od depresji, lęku, przechodząc przez zaburzenia osobowości, a kończąc na zdrowieniu, wplatając pomiędzy rozdziały dotyczące zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.
Niektóre rozmowy ze specjalistami były ciekawsze niż inne, wynikało to moim zdaniem z faktu osobistych preferencji danego odłamu psychiatrii.
Myślę, że jest to potrzebna lektura, bo za pomocą wywiadów rozwiązywane są ciekawe, intrygujące kwestie. Odpowiedzi rzetelnie wyjaśniają niezrozumiałe zachowania, mechanizmy, ich formowanie u innych osób, a nawet biochemię chorób. Jej forma pozwala uniknąć stygmatyzacji, przyczyniając się do ukazania rzeczywistego stanu rzeczy – w ten sposób skłania do zmiany myślenia, traktowania i postrzegania jednostki w kryzysie psychicznym. Jedną z zalet jest to, że treść skupia się na pacjencie, więc okazuje nie tyle pracę gabinetową, a holistyczne podejście do człowieka.
W tej pozycji zawarte są raczej podstawowe informacje, o których jednak warto pamiętać.
August 6, 2023
Książka treściwa i potrzebna. Zawiera wywiady z polskimi psychiatrami i przybliża wiele kwestii z różnych obszarów leczenia zdrowia psychicznego w Polsce. Lekka, nieprzegadana.
Niestety tytuł jest bardzo mylący i ujmujący tej książce. Żadnych sekretów w niej bowiem nie ma. Odwrotnie - jest wiedza, które lekarze próbują szerzyć. Taka bardzo ogólna psychoedukacja.
Nie mam pojęcia, czemu zastosowano pogrubione powtórzenia wycinków z tekstu (jak w gazecie - pewnie ma to swoją nazwę). Przecież książkę czytamy a nie skanujemy, wiec takie powtórzenia co dwie strony są frustrujace.
Niestety tytuł jest bardzo mylący i ujmujący tej książce. Żadnych sekretów w niej bowiem nie ma. Odwrotnie - jest wiedza, które lekarze próbują szerzyć. Taka bardzo ogólna psychoedukacja.
Nie mam pojęcia, czemu zastosowano pogrubione powtórzenia wycinków z tekstu (jak w gazecie - pewnie ma to swoją nazwę). Przecież książkę czytamy a nie skanujemy, wiec takie powtórzenia co dwie strony są frustrujace.
December 31, 2022
Świetna książka pod względem merytorycznym. Porusza ważne tematy, a napisana jest ,lekko’ i w bardzo prostej formie. Zero lania wody i dążenie do meritum zagadnienia w każdym z wywiadów. Rozmowy są przeprowadzane z praktykującymi psychiatrami co sprawia, że nie ma tu powielania mitów, plotek albo domysłów w sprawie różnych wątków. Polecam każdemu bojącemu się rozmowy z psychiatrą i nie tylko 👍🏻
November 10, 2023
Co za irytująco infantylne pytania!
Lektorka też (nie wiem, która była główną — Postrzygacz czy Schimsheiner), dlatego wysłuchałam na przyspieszeniu 1,8.
Dwa fragmenty użyteczne, pasujące do mojego życia, ale bez nich też to wiedziałam, tyle że intuicyjnie.
Lektorka też (nie wiem, która była główną — Postrzygacz czy Schimsheiner), dlatego wysłuchałam na przyspieszeniu 1,8.
Dwa fragmenty użyteczne, pasujące do mojego życia, ale bez nich też to wiedziałam, tyle że intuicyjnie.
July 4, 2025
poprawny, szeroko ujmujący, jednak każdemu z rozdziałów można by poświęcić osobną książkę, a tematu nie wyczerpać. bardziej dla początkujących w temacie, otwiera pewne drzwi i zagadnienia, jednak sekrety brzmią wyniośle i zbyt populistycznie wobec treści.
June 29, 2022
jedna z najlepszych książkę jakie do tej pory przeczytałam
November 1, 2022
Bardzo ważna książka, chciałabym żeby jak najwięcej osób się z nią zapoznało.
January 8, 2023
fajne, sporo sie dowiedziałam o polskiej (i nie tylko) psychiatrii, jak to wygląda itp i podoba mi się
April 11, 2023
czegos mi brakuje w tej ksiazce
August 24, 2024
wartościowa książka, ale niemożliwe długo ją męczyłam
December 25, 2020
Rzeczowo, spokojnie, bez sensacyjnych opowieści. Lepiej niż się spodziewałam.
Displaying 1 - 27 of 27 reviews