What do you think?
Rate this book
Vintervatten
Treårige Adam försvinner från sitt hem på Orust. Polisen drar slutsatsen att han drunknat, men pojkens skuldtyngda pappa Martin anar vad andra inte förstår. Det var inte någon olycka. Någon eller något har lockat pojken ner i havet, har ropat på honom från djupet. Bland kartongerna på vinden hittar han märkliga fakta om tragedier som går långt tillbaka i tiden. De visar sig tjäna inte bara som ledtrådar till vad som hänt hans son, utan också till händelser i Martins egen uppväxt.
En suggestiv och spännande berättelse om sorg och tröst, och om det vackra, viskande, vredgade havet.
En suggestiv och spännande berättelse om sorg och tröst, och om det vackra, viskande, vredgade havet.
256 pages, Hardcover
First published January 1, 2020
32 people are currently reading
4127 people want to read
About the author
Susanne Jansson
5 books71 followersSusanne Jansson (1972) was born in Åmål, Sweden and later moved to Gothenburg to work in advertising and then to New York to study photography. After returning to Sweden, she worked as a freelance photographer while studying journalism, and spent her professional life combining her work as a photographer with being a freelance journalist focusing on reportage and profile stories in areas such as culture, film, music, and literature.
She made her debut in 2017 with the suspense novel The Forbidden Place which was published in 24 territories around the world.
Susanne Jansson passed away in the summer of 2019 after a courageous fight with cancer. Her second novel, Winter Water, was published posthumously by Wahlström & Widstrand in August, 2020.
She made her debut in 2017 with the suspense novel The Forbidden Place which was published in 24 territories around the world.
Susanne Jansson passed away in the summer of 2019 after a courageous fight with cancer. Her second novel, Winter Water, was published posthumously by Wahlström & Widstrand in August, 2020.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 182 reviews
February 14, 2022
A slow burning mystery, this book dealt with how parents react when their child went missing. On top of that, there were hints of a curse. The curse felt creepy to me and it kept me turning the pages. Interesting set of characters. I liked Maya and her living arrangements. Lia and Robert’s green lifestyle sounded awesome too. It’s cool that this story took place in Sweden. I haven’t read this location before. Maya and Martin each has such unique family life growing up. Maya’s sleuthing got the best of her and in this book it showed failure before success. It showed that Maya wasn’t perfect and just know exactly what to do all the time. A vivid view of Maya’s decision when she was younger vs today and the similar consequences. Martin’s life growing up sounded intense. I can’t imagine the silence. Maya’s living arrangements was unconventional and so was how she chose to live her life. I liked her easy going with people and her happiness at being on her own without the need of men or settling down. I enjoyed reading the surprise view at the end.
This book started with a prologue describing the sky above the water and the people living around the island and how they heard sounds of cries that could have been the wind. Then the story began following Martin as he swam underwater enjoying the peace and quiet among sea creatures. He’s in the business of mussel farming. Then he drove over to the daycare to pick up his son, Adam, 3. Martin was woken up during the night to find his son sleepwalking and talking. He and his wife also have an infant daughter Nellie, 4 months old. The next day, his wife Alexandra and daughter went to Alexandra’s sister for a weekend getaway. Martin was home alone with Adam. Another view was Maya. She made arrangements with another person to basically switched houses for awhile so that she could have the chance to live on an island. Her new friend was Lia and Robert who adopted a green lifestyle, living off the land. Robert’s best friend with Martin. Martin and Adam were planning to head out for a picnic when his landline rang. He went to answer the phone and left his son at the front of the house. After his conversation with his dad, he came back out but his son no longer sat on the steps. He looked everywhere. The third view was Alexandra, Martin’s wife. She wanted to ask Martin about what happened and to grieve with him but he pushed her away. The fourth view was Robert, who contacted Alexandra about Martin. Maya was a photographer sometimes working for the police and she thought the whole situation with Adam wasn’t right so she decided to investigate. There was an epilogue at the end of the story.
Winter Water was well written and offered a unique storyline. The normal way was when grief struck, usually women were the one who fell apart first and men had to be the strong one to uphold the fort. I liked that this book presented the opposite because men are humans with feelings too. I liked the reminder about keeping an eye on young kids all the time especially when they are near water. I enjoyed the sleuthing work, from one clues leading to the next. It was exciting when Martin found clues that his son might still be alive, same with Maya. The reading pace got faster then and I enjoyed the read a lot more. I recommend everyone to read this book!
xoxo, Jasmine at www.Howusefulitis.com for more details
Many thanks to Grand Central Publishing for the opportunity to read and review. Please be assured that my opinions are honest.
This book started with a prologue describing the sky above the water and the people living around the island and how they heard sounds of cries that could have been the wind. Then the story began following Martin as he swam underwater enjoying the peace and quiet among sea creatures. He’s in the business of mussel farming. Then he drove over to the daycare to pick up his son, Adam, 3. Martin was woken up during the night to find his son sleepwalking and talking. He and his wife also have an infant daughter Nellie, 4 months old. The next day, his wife Alexandra and daughter went to Alexandra’s sister for a weekend getaway. Martin was home alone with Adam. Another view was Maya. She made arrangements with another person to basically switched houses for awhile so that she could have the chance to live on an island. Her new friend was Lia and Robert who adopted a green lifestyle, living off the land. Robert’s best friend with Martin. Martin and Adam were planning to head out for a picnic when his landline rang. He went to answer the phone and left his son at the front of the house. After his conversation with his dad, he came back out but his son no longer sat on the steps. He looked everywhere. The third view was Alexandra, Martin’s wife. She wanted to ask Martin about what happened and to grieve with him but he pushed her away. The fourth view was Robert, who contacted Alexandra about Martin. Maya was a photographer sometimes working for the police and she thought the whole situation with Adam wasn’t right so she decided to investigate. There was an epilogue at the end of the story.
Winter Water was well written and offered a unique storyline. The normal way was when grief struck, usually women were the one who fell apart first and men had to be the strong one to uphold the fort. I liked that this book presented the opposite because men are humans with feelings too. I liked the reminder about keeping an eye on young kids all the time especially when they are near water. I enjoyed the sleuthing work, from one clues leading to the next. It was exciting when Martin found clues that his son might still be alive, same with Maya. The reading pace got faster then and I enjoyed the read a lot more. I recommend everyone to read this book!
xoxo, Jasmine at www.Howusefulitis.com for more details
Many thanks to Grand Central Publishing for the opportunity to read and review. Please be assured that my opinions are honest.
June 28, 2023
TW
Animal cruelty in this one was going well up to this point, a missing child a fathers grief set in Sweden was ok but not great.
Animal cruelty in this one was going well up to this point, a missing child a fathers grief set in Sweden was ok but not great.
April 2, 2022
This was a 2-3 star read for me all the way up until a scene towards the end where the main character Martin does something so cruel to a cat that it literally made me gasp when I read it. I don't really care what reason was given for what he did, I don't think that it in any way, shape, or form was necessary to have been added in and did nothing but make me want to stop reading. I am not an overly sensitive reader and I found that scene jarring and upsetting. I don't understand why it wasn't edited out, it did nothing to move the story forward or portray the depth of Martin's grief. I can't recommend anyone pick this one up and it is entirely due to that scene.
I received a review copy from the publisher in exchange for an honest review.
Where you can find me:
•(♥).•*Monica Is Reading*•.(♥)•
Twitter: @monicaisreading
Instagram: @readermonica
I received a review copy from the publisher in exchange for an honest review.
Where you can find me:
•(♥).•*Monica Is Reading*•.(♥)•
Twitter: @monicaisreading
Instagram: @readermonica
April 11, 2023
Op steeds dezelfde dag in januari verdwijnt een kind spoorloos aan het water. Dit jaar is Adam aan de beurt… De familie van Adam blijft gebroken achter als zijn vader Martin hem enkele ogenblikken alleen laat om een telefoongesprek aan te nemen. In die luttele tijd is de jongen van drie verdwenen en is het gezin de wanhoop nabij. De ouders van Adam leven sindsdien gescheiden van elkaar nadat Martin de schuld bij zichzelf legt. Tot op de dag dat hij een logboek terugvindt met exact dezelfde data in waarop personen verdwenen. Dezelfde dag als Adam. Is de jongen nog levend?
Winterwater is het tweede deel van de serie rond Maya Linde na Het offerveen. De opzet van het boek Winterwater is gelijklopend met die van Het offerveen. Toen ging het ook om mensen die verdwenen, alleen was dat toen in het moeras en niet in het water. Net zoals in het eerste deel wordt ook hier sterk de nadruk gelegd op de beschrijvingen van de streek en is het onderzoek naar de verdwenen Adam minder groot.
We zien vooral hoe de familie omgaat met het verlies van hun kind en hoe elke ouder daar anders mee omgaat na verloop van tijd. Hier zien we dat Martin, de vader van Adam, een heel groot schuldgevoel met zich meedraagt na Adam even alleen te laten om een telefoontje aan te nemen. De moeder kan er na enige tijd beter mee overweg en focust zich op hun dochter. Martin verzinkt echt in een depressie en enkel Maya kan hem af en toe wat opbeuren.
Tot Martin een logboek ontdekt en merkt dat er op de dag van Adams verdwijning nog anderen verdwenen zijn, alleen vele jaren eerder. Hij gaat zelf op onderzoek en komt meer en meer te weten over de mysterieuze verdwijningen.
Winterwater is een zeer gezapig boek, maar af en toe begon de depressieve Martin wel wat te vervelen. Misschien had dit boek beter kunnen uitdraaien als er meer gefocust werd op het politieonderzoek en minder op het familiegegeven. Ik ben eerder fan van de eerste aanpak dan de tweede, maar elk zijn zin natuurlijk. Voor Winterwater geef ik 3,5 sterren, die ik naar 4 sterren breng.
https://elinevandm.wordpress.com/2023...
Winterwater is het tweede deel van de serie rond Maya Linde na Het offerveen. De opzet van het boek Winterwater is gelijklopend met die van Het offerveen. Toen ging het ook om mensen die verdwenen, alleen was dat toen in het moeras en niet in het water. Net zoals in het eerste deel wordt ook hier sterk de nadruk gelegd op de beschrijvingen van de streek en is het onderzoek naar de verdwenen Adam minder groot.
We zien vooral hoe de familie omgaat met het verlies van hun kind en hoe elke ouder daar anders mee omgaat na verloop van tijd. Hier zien we dat Martin, de vader van Adam, een heel groot schuldgevoel met zich meedraagt na Adam even alleen te laten om een telefoontje aan te nemen. De moeder kan er na enige tijd beter mee overweg en focust zich op hun dochter. Martin verzinkt echt in een depressie en enkel Maya kan hem af en toe wat opbeuren.
Tot Martin een logboek ontdekt en merkt dat er op de dag van Adams verdwijning nog anderen verdwenen zijn, alleen vele jaren eerder. Hij gaat zelf op onderzoek en komt meer en meer te weten over de mysterieuze verdwijningen.
Winterwater is een zeer gezapig boek, maar af en toe begon de depressieve Martin wel wat te vervelen. Misschien had dit boek beter kunnen uitdraaien als er meer gefocust werd op het politieonderzoek en minder op het familiegegeven. Ik ben eerder fan van de eerste aanpak dan de tweede, maar elk zijn zin natuurlijk. Voor Winterwater geef ik 3,5 sterren, die ik naar 4 sterren breng.
https://elinevandm.wordpress.com/2023...
December 3, 2021
Winter Water is a slow burn family drama/mystery about a family living on an island in Sweden whose world is turned upside down when their son disappears and is presumed to have drowned in the sea. This book takes a look at grief, loss, and recovery more than being an actual mystery. That part comes in about the last third of the book.
The late Susanne Janssob does an excellent job of building atmosphere and making thd reader feel the pain that young Adam's parents feel. She also brings a feel of claustrophobia in how she describes the island. The main characters were all well developed, and once I thought of it as more of a novel about grief and loss, I enjoyed it more. Last, be aware there is a brief scene of cruelty to an animal in this book.
Mt appreciation to Novel Suspects and Grand Central Publishing for sending me a physical copy to review!
The late Susanne Janssob does an excellent job of building atmosphere and making thd reader feel the pain that young Adam's parents feel. She also brings a feel of claustrophobia in how she describes the island. The main characters were all well developed, and once I thought of it as more of a novel about grief and loss, I enjoyed it more. Last, be aware there is a brief scene of cruelty to an animal in this book.
Mt appreciation to Novel Suspects and Grand Central Publishing for sending me a physical copy to review!
March 20, 2022
3.5! Thank you Grand Central Publishing for a gifted copy in exchange for an honest review.
I really liked the atmosphere through the entire book, which takes place in the span of about a year. I think this was a really intriguing book that takes you in so many directions!
I can’t say I was really invested in the story fully though, or the characters. I think it’s because of the short chapters and the quick-moving pace of the book.
The ending was also just a little to cliché for my tastes. It was more of a movie-style ending more than anything.
Read this if you’re looking for something atmospheric and a quick read. If you like thrillers that move at a quick place but also explore the psychological trauma after a child goes missing, this is for you.
I really liked the atmosphere through the entire book, which takes place in the span of about a year. I think this was a really intriguing book that takes you in so many directions!
I can’t say I was really invested in the story fully though, or the characters. I think it’s because of the short chapters and the quick-moving pace of the book.
The ending was also just a little to cliché for my tastes. It was more of a movie-style ending more than anything.
Read this if you’re looking for something atmospheric and a quick read. If you like thrillers that move at a quick place but also explore the psychological trauma after a child goes missing, this is for you.
January 10, 2022
Winter Water is a riveting thriller of what could go wrong when you’re on the beach with your little boy and your phone rings, he answers it just for a split second and the little boy disappears. As the story unfolds, the father starts to find other kids have disappeared on the same day over the years. Could it be a coincidence? I felt all the horrible emotions as I read this man’s story. The twist at the end was great!
November 8, 2021
3,5 αστέρια
September 26, 2024
Aš neskaitau detektyvų, trilerių todėl negaliu pasakyti ar tai buvo detektyvas ar trileris ar tiesiog romanas. Bet man laaaaabai patiko! O pabaiga ... įnešė super prieskonio!
Lengvai skaitėsi, mistikos buvo ir ji išliko kas tikrai sužavėjo. Labai talentingai, giliai, neapsakomai jautriai aprašymas tėvo skausmas ir gedulas.
Ypatinga knyga, tikrai.
Lengvai skaitėsi, mistikos buvo ir ji išliko kas tikrai sužavėjo. Labai talentingai, giliai, neapsakomai jautriai aprašymas tėvo skausmas ir gedulas.
Ypatinga knyga, tikrai.
January 4, 2023
Suintrigavo mane ši Baltų Lankų naujiena, kurią galima rasti elektroniniu formatu. Antroji švedų rašytojos knyga, kuri yra išleista net 22 šalyse!
„Kiekvieną naktį čia girdžiu balsą. Kaip jis šaukia mane ir mano vaiką. Kodėl? Turiu eiti į jūrą. Atsakymas ten, galbūt giliai dugne.“
Visą savo gyvenimą Martiną be galo traukė jūrą. Tad kuomet jis iš savo tėvų paveldi namuką, vienoje iš Švedijoje esančių salų, nekyla klausimų ar jis su savo šeima kraustysis ten gyventi. Taip Martinas kartu su žmona Aleksandra, sūnumi Adamu bei dukra Nele atsikrausto į Orustą.
Vieną sausio dieną, Martinas su sūnumi išeina pasivaikščioti. Jis nuleidžia vos minutei akis nuo savo sūnaus.. Ir vaikas paslaptingai dingsta. Vandenyje aptinkamas jo žaislinis kibirėlis. Tyrėjai mano, jog vaikas paprasčiausiai paskendo..
Skendintis sielvarte Martinas praktiškai pamiršta apie savo likusios šeimos egzistavimą. Į salą atsikrausčiusi fotografė Maja, užmezga šiokį tokį ryšį su Martinu ir stengiasi jį sugrąžinti į "gyvųjų" gretas. Ji jaučia, jog kažkas šioje istorijoje slepiasi giliau.. Kartu su Martinu išsaiškina, jog Adamas nėra pirmasis vaikas, kuris dingo sausio vienuoliktąją dieną..
Labai labai pagauli istorija, kuri ne tik skatino versti puslapį po puslapio, tačiau ir mąstyti apie ją, kuomet skaityti neišeina. Skaitant šį romaną tikiu, jog likti abejingu praktiškai neįmanoma, juolab jei turi vaikų. Martino gedulas, mane tiesiog gniuždė. Atrodė, jog tą desperaciją gali juste pajusti.
Šiek tiek dvelkianti mistika istorija, kurios atomazga buvo tikrai gana intriguojanti.
Dar viena puiki skandinavų knyga, kuri neabejoju, jog patiks mėgstantiems tamsias, šeimynines dramas.
„Kiekvieną naktį čia girdžiu balsą. Kaip jis šaukia mane ir mano vaiką. Kodėl? Turiu eiti į jūrą. Atsakymas ten, galbūt giliai dugne.“
Visą savo gyvenimą Martiną be galo traukė jūrą. Tad kuomet jis iš savo tėvų paveldi namuką, vienoje iš Švedijoje esančių salų, nekyla klausimų ar jis su savo šeima kraustysis ten gyventi. Taip Martinas kartu su žmona Aleksandra, sūnumi Adamu bei dukra Nele atsikrausto į Orustą.
Vieną sausio dieną, Martinas su sūnumi išeina pasivaikščioti. Jis nuleidžia vos minutei akis nuo savo sūnaus.. Ir vaikas paslaptingai dingsta. Vandenyje aptinkamas jo žaislinis kibirėlis. Tyrėjai mano, jog vaikas paprasčiausiai paskendo..
Skendintis sielvarte Martinas praktiškai pamiršta apie savo likusios šeimos egzistavimą. Į salą atsikrausčiusi fotografė Maja, užmezga šiokį tokį ryšį su Martinu ir stengiasi jį sugrąžinti į "gyvųjų" gretas. Ji jaučia, jog kažkas šioje istorijoje slepiasi giliau.. Kartu su Martinu išsaiškina, jog Adamas nėra pirmasis vaikas, kuris dingo sausio vienuoliktąją dieną..
Labai labai pagauli istorija, kuri ne tik skatino versti puslapį po puslapio, tačiau ir mąstyti apie ją, kuomet skaityti neišeina. Skaitant šį romaną tikiu, jog likti abejingu praktiškai neįmanoma, juolab jei turi vaikų. Martino gedulas, mane tiesiog gniuždė. Atrodė, jog tą desperaciją gali juste pajusti.
Šiek tiek dvelkianti mistika istorija, kurios atomazga buvo tikrai gana intriguojanti.
Dar viena puiki skandinavų knyga, kuri neabejoju, jog patiks mėgstantiems tamsias, šeimynines dramas.
February 5, 2022
3.5 stars I really enjoyed Jansson writing style, she had a way of giving the book an atmospheric quality that I appreciated. The pacing of the book was slow, but to be honest this did not bother me and the book was able to hold my interest.
One thing I did find odd, was how the character dynamics formed. It was almost haphazard as to how characters would meet and form relationships. This left the whole thing feeling somewhat unbelievable.
Overall, I enjoyed this book and would recommend as a slow pace winter thriller.
Thank you @grandcentralpub for this gifted copy.
One thing I did find odd, was how the character dynamics formed. It was almost haphazard as to how characters would meet and form relationships. This left the whole thing feeling somewhat unbelievable.
Overall, I enjoyed this book and would recommend as a slow pace winter thriller.
Thank you @grandcentralpub for this gifted copy.
December 10, 2021
3,5/5 αστεράκια.
Σκοτεινά βάθη τιτλοφορείται το δεύτερο μυθιστόρημα της Susanne Jansson, το οποίο διαπραγματεύεται ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα που αποτελεί εφιάλτη για κάθε γονιό: την εξαφάνιση του παιδιού του.
Η πλοκή εκτυλίσσεται σε ένα γραφικό χωριό στο νησί Ούρουστ της Σουηδίας. Εκεί έχουν μετακομίσει ο Μάρτιν και η Αλεξάντρα με τα παιδιά τους: τον τρίχρονο Άνταμ και τη μόλις τριών μηνών Νέλι. Το παραθαλάσσιο οικογενειακό εξοχικό, που εκείνος περνούσε τα παιδικά του καλοκαίρια, φαντάζει ιδανικό για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα μακριά από την πόλη. Ο Μάρτιν ανέκαθεν ένιωθε μια παράξενη έλξη για τη θάλασσα, όμως ποτέ δεν φανταζόταν πως αυτή θα γινόταν ο μεγαλύτερος εφιάλτης του.
Ένα πρωινό του Γενάρη, κι ενώ ετοιμάζονταν με τον Άνταμ για μια βόλτα στην παραλία, ο Μάρτιν άφησε τον γιο του από τα μάτια του για ελάχιστες στιγμές. Όμως αυτές ήταν αρκετές ώστε ο μικρός να εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει πίσω του το παραμικρό ίχνος, εκτός από το κόκκινο κουβαδάκι του που βρέθηκε να επιπλέει στη θάλασσα. Οι έρευνες αστυνομίας και εθελοντών αποβαίνουν άκαρπες, το σώμα του μικρού αγοριού δεν βρίσκεται ποτέ κι όλοι θεωρούν πως βούτηξε στην παγωμένη θάλασσα και πνίγηκε στα σκοτεινά βάθη της. Ο Μάρτιν βυθίζεται στην κατάθλιψη και κλείνεται στον εαυτό του, ενώ η Αλεξάντρα σταδιακά απομακρύνεται από αυτόν, προσπαθώντας να διαχειριστεί το δικό της πένθος αλλά και να παραμείνει όρθια για χάρη της κορούλας τους.
Η πρώην φωτογράφος της αστυνομίας Μάγια Λίντε, θέλοντας να αλλάξει για λίγο παραστάσεις, ζει τώρα στο Ούρουστ, έχοντας ανταλλάξει σπίτια με μια ντόπια. Μαθαίνοντας για την εξαφάνιση του παιδιού, σπεύδει να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Αρχικά, φαίνεται πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περνάει χρόνο με τον απαθή Μάρτιν, κερδίζοντας σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη του. Ώσπου κάποια στιγμή καταφέρνει να τον επαναφέρει κάπως από τον λήθαργό του και του προτείνει να εξερευνήσουν μερικές παλιές κούτες που βρίσκονται στη σοφίτα. Και τότε, θα ανακαλύψουν μια τραγική σύμπτωση: άλλα δύο παιδιά έχασαν τη ζωή τους στο παρελθόν, επίσης από πνιγμό. Όλα ζούσαν κάποτε στο σπίτι που ζει τώρα ο Μάρτιν και πνίγηκαν την ίδια μέρα που εξαφανίστηκε ο Άνταμ. Πρόκειται για μια μακάβρια σύμπτωση ή πράγματι η θάλασσα καλεί, με κάποιον υπερφυσικό τρόπο, τα μικρά παιδιά κοντά της;
Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο της, η συγγραφέας ενσωματώνει με έναν απόλυτα φυσικό τρόπο στην πλοκή τους παραδοσιακούς θρύλους της πατρίδας της. Αυτή τη φορά, έμπνευση αποτελεί η θάλασσα και τα μυστήρια που κρύβει η απεραντοσύνη της, οι παλιές δοξασίες για αυτήν και για τα πνεύματα όσων έχουν χαθεί στα βάθη της και πολλές φορές στοιχειώνουν τα μέρη όπου έχασαν τη ζωή τους. Το μεταφυσικό στοιχείο αποδίδεται με έναν τρόπο σχεδόν μυστικιστικό, υποβλητικό, τόσο ώστε να διεισδύσει στο μυαλό των ηρώων και των αναγνωστών, κάνοντας ακόμα και τους πιο δύσπιστους να νιώσουν ένα -στιγμιαίο έστω- αθέλητο ρίγος και μόνο στη σκέψη. Απέραντη και άχρονη, μυστηριώδης και ανεξερεύνητη, πάντοτε επιβλητική, η θάλασσα μπορεί να κάνει να πληρώσει ακριβά όποιον δεν τη σέβεται και την αψηφά.
Η απώλεια του μικρού αγοριού βαραίνει κυρίως τον πατέρα του, που εκτός από το πένθος έχει να αντιμετωπίσει και τις ενοχές. Τι κι αν δεν τον κατηγορεί κανείς για αμέλεια· κατηγορεί εκείνος τον εαυτό του κι αυτό είναι χίλιες φορές χειρότερο. Η Jansson σκιαγραφεί για εκείνον ένα εξαιρετικά βαθύ, αιχμηρό, άψογο ψυχογράφημα: αυτό ενός ανθρώπου που φτάνει στο ύστατο όριο της απελπισίας, χάνει τον εαυτό του και κάθε έγνοια για τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, αφήνεται και το μόνο που επιθυμεί είναι να πάει να βρει το χαμένο παιδί του. Δεν υπάρχει αναγνώστης που να μη νιώσει ένα σφίξιμο στην καρδιά διαβάζοντας τα στάδια πένθους του Μάρτιν, να μην του συμπαρασταθεί νοερά, να μη σκεφτεί πως θα μπορούσε κι ο ίδιος να είναι στη θέση του. Και κάπως έτσι, γίνεται αυτός ο χάρτινος ήρωας απόλυτα ρεαλιστικός, ανθρώπινος και προσιτός. Φυσικά, κι η σύζυγός του υποφέρει ως μητέρα, απλώς αυτή δεν κουβαλάει το βάρος της ενοχής ότι φάνηκε απρόσεχτη και δεν αντιλήφθηκε την εξαφάνιση του παιδιού. Το δέσιμο πατέρα και γιου είναι αυτό το οποίο θέλει πιο πολύ να αναδείξει η συγγραφέας – και το κατορθώνει.
Αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες παίζουν τον δικό τους ρόλο στις εξελίξεις, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο. Από τους πιο κοντινούς φίλους του ζευγαριού μέχρι ορισμένους ηλικιωμένους κατοίκους του νησιού που βοηθούν την έρευνα του Μάρτιν, όλοι έχουν λόγω ύπαρξης και κάτι να πουν. Ταυτόχρονα, κι ενώ η σχέση των γονιών του Άνταμ δείχνει να οδεύει σε αδιέξοδο και να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον, η Μάγια βρίσκει έναν σύντροφο στο πρόσωπο ενός ντόπιου καλλιτέχνη και νιώθει να ξυπνάει μέσα της ένα περίεργο συναίσθημα, που δεν αναγνωρίζει ούτε η ίδια. Αυτή η αντίθεση ανάμεσα στον θάνατο ενός συναισθήματος και τη γέννηση ενός άλλου εκφράζει την ίδια τη ζωή, που βρίσκει πάντα τον τρόπο να συνεχίζεται και να ορθοποδεί ακόμα και μετά τη μεγαλύτερη καταιγίδα.
Το θέμα που διαπραγματεύεται το βιβλίο σίγουρα δεν είναι πρωτότυπο, όμως κάθε φορά παρουσιάζει ενδιαφέρον. Είτε είναι κάποιος γονιός είτε όχι, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος απέναντι στον χαμό ενός παιδιού και στο δράμα αυτών που μένουν πίσω. Ουσιαστικά, το κοινωνικό στοιχείο είναι αυτό που υπερέχει του αστυνομικού ή του μυστηρίου. Είναι όμως τόσο έντονη και συναισθηματική η ατμόσφαιρα μέχρι την τελική ανατροπή και το φινάλε, που καλύπτει επαρκώς οτιδήποτε άλλο.
Η Susanne Jansson «έφυγε» από καρκίνο το 2019. Εκτός από την απώλεια μια νέας γυναίκας, ο λογοτεχνικός χώρος θρηνεί και μια ταλαντούχα συγγραφέα, η οποία είχε να δώσει πολλά ακόμα σ’ αυτόν. Κατάφερε όμως, στη σύντομη διαδρομή της, να αφήσει το στίγμα της και να βρει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των αναγνωστών.
Σκοτεινά βάθη τιτλοφορείται το δεύτερο μυθιστόρημα της Susanne Jansson, το οποίο διαπραγματεύεται ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα που αποτελεί εφιάλτη για κάθε γονιό: την εξαφάνιση του παιδιού του.
Η πλοκή εκτυλίσσεται σε ένα γραφικό χωριό στο νησί Ούρουστ της Σουηδίας. Εκεί έχουν μετακομίσει ο Μάρτιν και η Αλεξάντρα με τα παιδιά τους: τον τρίχρονο Άνταμ και τη μόλις τριών μηνών Νέλι. Το παραθαλάσσιο οικογενειακό εξοχικό, που εκείνος περνούσε τα παιδικά του καλοκαίρια, φαντάζει ιδανικό για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα μακριά από την πόλη. Ο Μάρτιν ανέκαθεν ένιωθε μια παράξενη έλξη για τη θάλασσα, όμως ποτέ δεν φανταζόταν πως αυτή θα γινόταν ο μεγαλύτερος εφιάλτης του.
Ένα πρωινό του Γενάρη, κι ενώ ετοιμάζονταν με τον Άνταμ για μια βόλτα στην παραλία, ο Μάρτιν άφησε τον γιο του από τα μάτια του για ελάχιστες στιγμές. Όμως αυτές ήταν αρκετές ώστε ο μικρός να εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει πίσω του το παραμικρό ίχνος, εκτός από το κόκκινο κουβαδάκι του που βρέθηκε να επιπλέει στη θάλασσα. Οι έρευνες αστυνομίας και εθελοντών αποβαίνουν άκαρπες, το σώμα του μικρού αγοριού δεν βρίσκεται ποτέ κι όλοι θεωρούν πως βούτηξε στην παγωμένη θάλασσα και πνίγηκε στα σκοτεινά βάθη της. Ο Μάρτιν βυθίζεται στην κατάθλιψη και κλείνεται στον εαυτό του, ενώ η Αλεξάντρα σταδιακά απομακρύνεται από αυτόν, προσπαθώντας να διαχειριστεί το δικό της πένθος αλλά και να παραμείνει όρθια για χάρη της κορούλας τους.
Η πρώην φωτογράφος της αστυνομίας Μάγια Λίντε, θέλοντας να αλλάξει για λίγο παραστάσεις, ζει τώρα στο Ούρουστ, έχοντας ανταλλάξει σπίτια με μια ντόπια. Μαθαίνοντας για την εξαφάνιση του παιδιού, σπεύδει να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Αρχικά, φαίνεται πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περνάει χρόνο με τον απαθή Μάρτιν, κερδίζοντας σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη του. Ώσπου κάποια στιγμή καταφέρνει να τον επαναφέρει κάπως από τον λήθαργό του και του προτείνει να εξερευνήσουν μερικές παλιές κούτες που βρίσκονται στη σοφίτα. Και τότε, θα ανακαλύψουν μια τραγική σύμπτωση: άλλα δύο παιδιά έχασαν τη ζωή τους στο παρελθόν, επίσης από πνιγμό. Όλα ζούσαν κάποτε στο σπίτι που ζει τώρα ο Μάρτιν και πνίγηκαν την ίδια μέρα που εξαφανίστηκε ο Άνταμ. Πρόκειται για μια μακάβρια σύμπτωση ή πράγματι η θάλασσα καλεί, με κάποιον υπερφυσικό τρόπο, τα μικρά παιδιά κοντά της;
Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο της, η συγγραφέας ενσωματώνει με έναν απόλυτα φυσικό τρόπο στην πλοκή τους παραδοσιακούς θρύλους της πατρίδας της. Αυτή τη φορά, έμπνευση αποτελεί η θάλασσα και τα μυστήρια που κρύβει η απεραντοσύνη της, οι παλιές δοξασίες για αυτήν και για τα πνεύματα όσων έχουν χαθεί στα βάθη της και πολλές φορές στοιχειώνουν τα μέρη όπου έχασαν τη ζωή τους. Το μεταφυσικό στοιχείο αποδίδεται με έναν τρόπο σχεδόν μυστικιστικό, υποβλητικό, τόσο ώστε να διεισδύσει στο μυαλό των ηρώων και των αναγνωστών, κάνοντας ακόμα και τους πιο δύσπιστους να νιώσουν ένα -στιγμιαίο έστω- αθέλητο ρίγος και μόνο στη σκέψη. Απέραντη και άχρονη, μυστηριώδης και ανεξερεύνητη, πάντοτε επιβλητική, η θάλασσα μπορεί να κάνει να πληρώσει ακριβά όποιον δεν τη σέβεται και την αψηφά.
Η απώλεια του μικρού αγοριού βαραίνει κυρίως τον πατέρα του, που εκτός από το πένθος έχει να αντιμετωπίσει και τις ενοχές. Τι κι αν δεν τον κατηγορεί κανείς για αμέλεια· κατηγορεί εκείνος τον εαυτό του κι αυτό είναι χίλιες φορές χειρότερο. Η Jansson σκιαγραφεί για εκείνον ένα εξαιρετικά βαθύ, αιχμηρό, άψογο ψυχογράφημα: αυτό ενός ανθρώπου που φτάνει στο ύστατο όριο της απελπισίας, χάνει τον εαυτό του και κάθε έγνοια για τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, αφήνεται και το μόνο που επιθυμεί είναι να πάει να βρει το χαμένο παιδί του. Δεν υπάρχει αναγνώστης που να μη νιώσει ένα σφίξιμο στην καρδιά διαβάζοντας τα στάδια πένθους του Μάρτιν, να μην του συμπαρασταθεί νοερά, να μη σκεφτεί πως θα μπορούσε κι ο ίδιος να είναι στη θέση του. Και κάπως έτσι, γίνεται αυτός ο χάρτινος ήρωας απόλυτα ρεαλιστικός, ανθρώπινος και προσιτός. Φυσικά, κι η σύζυγός του υποφέρει ως μητέρα, απλώς αυτή δεν κουβαλάει το βάρος της ενοχής ότι φάνηκε απρόσεχτη και δεν αντιλήφθηκε την εξαφάνιση του παιδιού. Το δέσιμο πατέρα και γιου είναι αυτό το οποίο θέλει πιο πολύ να αναδείξει η συγγραφέας – και το κατορθώνει.
Αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες παίζουν τον δικό τους ρόλο στις εξελίξεις, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο. Από τους πιο κοντινούς φίλους του ζευγαριού μέχρι ορισμένους ηλικιωμένους κατοίκους του νησιού που βοηθούν την έρευνα του Μάρτιν, όλοι έχουν λόγω ύπαρξης και κάτι να πουν. Ταυτόχρονα, κι ενώ η σχέση των γονιών του Άνταμ δείχνει να οδεύει σε αδιέξοδο και να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον, η Μάγια βρίσκει έναν σύντροφο στο πρόσωπο ενός ντόπιου καλλιτέχνη και νιώθει να ξυπνάει μέσα της ένα περίεργο συναίσθημα, που δεν αναγνωρίζει ούτε η ίδια. Αυτή η αντίθεση ανάμεσα στον θάνατο ενός συναισθήματος και τη γέννηση ενός άλλου εκφράζει την ίδια τη ζωή, που βρίσκει πάντα τον τρόπο να συνεχίζεται και να ορθοποδεί ακόμα και μετά τη μεγαλύτερη καταιγίδα.
Το θέμα που διαπραγματεύεται το βιβλίο σίγουρα δεν είναι πρωτότυπο, όμως κάθε φορά παρουσιάζει ενδιαφέρον. Είτε είναι κάποιος γονιός είτε όχι, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος απέναντι στον χαμό ενός παιδιού και στο δράμα αυτών που μένουν πίσω. Ουσιαστικά, το κοινωνικό στοιχείο είναι αυτό που υπερέχει του αστυνομικού ή του μυστηρίου. Είναι όμως τόσο έντονη και συναισθηματική η ατμόσφαιρα μέχρι την τελική ανατροπή και το φινάλε, που καλύπτει επαρκώς οτιδήποτε άλλο.
Η Susanne Jansson «έφυγε» από καρκίνο το 2019. Εκτός από την απώλεια μια νέας γυναίκας, ο λογοτεχνικός χώρος θρηνεί και μια ταλαντούχα συγγραφέα, η οποία είχε να δώσει πολλά ακόμα σ’ αυτόν. Κατάφερε όμως, στη σύντομη διαδρομή της, να αφήσει το στίγμα της και να βρει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των αναγνωστών.
December 27, 2021
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ποιος γονιός μπορεί να διαβάσει για την εξαφάνιση ενός παιδιού και να μην επηρεαστεί; Πόσο μάλλον όταν διαβάζει για ένα παιδί που εξαφανίζεται ενώ βρίσκεται υπό την εποπτεία του γονιού του. Αν προσπαθήσει να μπει στη θέση αυτού του γονιού θα καταστραφεί ψυχολογικά.
Δεν έχω ιδέα πως θα αντιδρούσα αν ήμουν στη θέση του Μάρτιν, όταν καταλαβαίνει πως ο γιος του δεν είναι εκεί που τον άφησε, στο κατώφλι του σπιτιού τους. Το μόνο που έκανε ήταν να απαντήσει στην κλήση του πατέρα του και να προσπαθήσει να τον πείσει ότι τα καταφέρνει με την επιχείρησή του. Να αποδείξει την αξία του. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους έβλεπε το Μπουφάν του γιου του να είναι εκεί, δε θα μπορούσε να του περάσει από το μυαλό ότι το μπουφάν ήταν μόνο του, χωρίς το παιδί. Όταν φτάνει η στιγμή που το ανακαλύπτει, κοντεύει να τρελαθεί.
Γρήγορα η αστυνομία και εθελοντές μαζί αρχίζουν να ψάχνουν για το παιδί. Η γυναίκα του Μάρτιν, η Αλεξάντρα είναι επίσης κλονισμένη, όμως έχει να σκεφτεί και την τριών μηνών Νέλι που έχει στην αγκαλιά της. Η οικογένειά τους δοκιμάζεται καθώς σιγά σιγά απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο. Η Αλεξάντρα περνά όλο και περισσότερο χρόνο στο σπίτι των γονιών της όπου βρίσκει μια κάποια παρηγοριά και βοήθεια για τη Νέλι. Ενώ ο Μάρτιν βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ στην κατάθλιψη και τις ενοχές. Κλείνεται στον εαυτό του και χωρίς βοήθεια από κανέναν, χάνει σιγά σιγά την επαφή με το περιβάλλον.
Η Μάγια Λίντε, μια φωτογράφος που έχει δουλέψει και σαν φωτογράφος της Αστυνομίας ζει το τελευταίο διάστημα στο νησί Ούρουστ. Γείτονές της εκεί είναι καλοί φίλοι του Μάρτιν και της Αλεξάντρα, οπότε έρχεται άμεσα σε επαφή με την εξαφάνιση του Άνταμ. Χωρίς να μπορεί να κάνει πολλά, έστω στην αρχή, προσπαθεί να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί, έστω κι αν αυτό σημαίνει απλά να κάνει παρέα στον Μάρτιν, είτε αυτός αναγνωρίζει την παρουσία της είτε όχι. Σιγά σιγά θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του και θα γίνει το σημείο επαφής του με την πραγματικότητα. Μια μέρα διαύγειας, η Μάγια και ο Μάρτιν θα ερευνήσουν κάποιες κούτες που υπάρχουν στη σοφίτα του σπιτιού από τους προηγούμενους ακόμα κατόχους του. Τότε θα ανακαλύψουν πως ο Άνταμ δεν είναι το πρώτο παιδί που εξαφανίζεται σε αυτό το σημείο. Δύο παιδιά πριν από αυτόν πνίγηκαν στη θάλασσα, κάτι για το οποίο οι αρχές πιστεύουν πως ισχύει και για τον Άντ��μ, παρόλο που δεν έχει βρεθεί το σώμα του. Ο Μάρτιν δεν μπορεί να πιστέψει πως η μεγάλη του αγάπη, η θάλασσα, του πήρε τόσο βάναυσα το γιο!
Ο Μάρτιν και η Μάγια θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τι συνέβη, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Οι παλιές δοξασίες του τόπου θα βρουν τον τρόπο να μπλεχτούν σε αυτή την έρευνα και να παίξουν τον ρόλο τους. Ακολουθώντας άλλωστε μια ανορθόδοξη οδό, ο Μάρτιν θα ανακαλύψει στοιχεία που από τη μια θα του φαίνονται παράλογα σαν εξήγηση, από την άλλη, αν εξαιρέσει κανείς το στοιχείο του υπερφυσικού, θα του δώσουν την ελπίδα που χρειάζεται για να κάνει τους συνειρμούς που θα τον οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου.
Χαίρομαι πολύ που ενώ υπάρχει το στοιχείο του υπερφυσικού σε ολόκληρο το βιβλίο, εντούτοις η συγγραφέας καταφέρνει ��α δώσει μια αληθοφανή εξήγηση στο τι συνέβη. Ήταν άλλωστε κάτι που είχα σκεφτεί κι εγώ εξαρχής, κι ας είχα άλλο ύποπτο στο μυαλό μου. Όμως, καταφέρνει να περάσει ένα γονιό μέσα από την παράνοια μια κατάστασης όπως αυτή που ζει ο Μάρτιν, στην καθαρή σκέψη και την πραγματικότητα. Η εξαφάνιση ενός παιδιού είναι κάτι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί κανείς, ειδικά όταν θεωρεί εαυτόν υπεύθυνο για ό,τι έγινε. Ένα γεγονός τόσο τραγικό μπορεί είτε να ενώσει μια οικογένεια, είτε να τη διαλύσει και στο βιβλίο αυτό βλέπουμε τα στάδια από τα οποία περνάει η οικογένεια του Μάρτιν και της Αλεξάντρα, που όσο ψυχρά κι αν μας φαίνονται σαν μεσογειακός λαός, είναι όμως αυτά που περνάνε οι ίδιοι. Μακάρι κανείς να μη ζήσει τέτοιες εφιαλτικές στιγμές.
Ποιος γονιός μπορεί να διαβάσει για την εξαφάνιση ενός παιδιού και να μην επηρεαστεί; Πόσο μάλλον όταν διαβάζει για ένα παιδί που εξαφανίζεται ενώ βρίσκεται υπό την εποπτεία του γονιού του. Αν προσπαθήσει να μπει στη θέση αυτού του γονιού θα καταστραφεί ψυχολογικά.
Δεν έχω ιδέα πως θα αντιδρούσα αν ήμουν στη θέση του Μάρτιν, όταν καταλαβαίνει πως ο γιος του δεν είναι εκεί που τον άφησε, στο κατώφλι του σπιτιού τους. Το μόνο που έκανε ήταν να απαντήσει στην κλήση του πατέρα του και να προσπαθήσει να τον πείσει ότι τα καταφέρνει με την επιχείρησή του. Να αποδείξει την αξία του. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους έβλεπε το Μπουφάν του γιου του να είναι εκεί, δε θα μπορούσε να του περάσει από το μυαλό ότι το μπουφάν ήταν μόνο του, χωρίς το παιδί. Όταν φτάνει η στιγμή που το ανακαλύπτει, κοντεύει να τρελαθεί.
Γρήγορα η αστυνομία και εθελοντές μαζί αρχίζουν να ψάχνουν για το παιδί. Η γυναίκα του Μάρτιν, η Αλεξάντρα είναι επίσης κλονισμένη, όμως έχει να σκεφτεί και την τριών μηνών Νέλι που έχει στην αγκαλιά της. Η οικογένειά τους δοκιμάζεται καθώς σιγά σιγά απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο. Η Αλεξάντρα περνά όλο και περισσότερο χρόνο στο σπίτι των γονιών της όπου βρίσκει μια κάποια παρηγοριά και βοήθεια για τη Νέλι. Ενώ ο Μάρτιν βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ στην κατάθλιψη και τις ενοχές. Κλείνεται στον εαυτό του και χωρίς βοήθεια από κανέναν, χάνει σιγά σιγά την επαφή με το περιβάλλον.
Η Μάγια Λίντε, μια φωτογράφος που έχει δουλέψει και σαν φωτογράφος της Αστυνομίας ζει το τελευταίο διάστημα στο νησί Ούρουστ. Γείτονές της εκεί είναι καλοί φίλοι του Μάρτιν και της Αλεξάντρα, οπότε έρχεται άμεσα σε επαφή με την εξαφάνιση του Άνταμ. Χωρίς να μπορεί να κάνει πολλά, έστω στην αρχή, προσπαθεί να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί, έστω κι αν αυτό σημαίνει απλά να κάνει παρέα στον Μάρτιν, είτε αυτός αναγνωρίζει την παρουσία της είτε όχι. Σιγά σιγά θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του και θα γίνει το σημείο επαφής του με την πραγματικότητα. Μια μέρα διαύγειας, η Μάγια και ο Μάρτιν θα ερευνήσουν κάποιες κούτες που υπάρχουν στη σοφίτα του σπιτιού από τους προηγούμενους ακόμα κατόχους του. Τότε θα ανακαλύψουν πως ο Άνταμ δεν είναι το πρώτο παιδί που εξαφανίζεται σε αυτό το σημείο. Δύο παιδιά πριν από αυτόν πνίγηκαν στη θάλασσα, κάτι για το οποίο οι αρχές πιστεύουν πως ισχύει και για τον Άντ��μ, παρόλο που δεν έχει βρεθεί το σώμα του. Ο Μάρτιν δεν μπορεί να πιστέψει πως η μεγάλη του αγάπη, η θάλασσα, του πήρε τόσο βάναυσα το γιο!
Ο Μάρτιν και η Μάγια θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τι συνέβη, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Οι παλιές δοξασίες του τόπου θα βρουν τον τρόπο να μπλεχτούν σε αυτή την έρευνα και να παίξουν τον ρόλο τους. Ακολουθώντας άλλωστε μια ανορθόδοξη οδό, ο Μάρτιν θα ανακαλύψει στοιχεία που από τη μια θα του φαίνονται παράλογα σαν εξήγηση, από την άλλη, αν εξαιρέσει κανείς το στοιχείο του υπερφυσικού, θα του δώσουν την ελπίδα που χρειάζεται για να κάνει τους συνειρμούς που θα τον οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου.
Χαίρομαι πολύ που ενώ υπάρχει το στοιχείο του υπερφυσικού σε ολόκληρο το βιβλίο, εντούτοις η συγγραφέας καταφέρνει ��α δώσει μια αληθοφανή εξήγηση στο τι συνέβη. Ήταν άλλωστε κάτι που είχα σκεφτεί κι εγώ εξαρχής, κι ας είχα άλλο ύποπτο στο μυαλό μου. Όμως, καταφέρνει να περάσει ένα γονιό μέσα από την παράνοια μια κατάστασης όπως αυτή που ζει ο Μάρτιν, στην καθαρή σκέψη και την πραγματικότητα. Η εξαφάνιση ενός παιδιού είναι κάτι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί κανείς, ειδικά όταν θεωρεί εαυτόν υπεύθυνο για ό,τι έγινε. Ένα γεγονός τόσο τραγικό μπορεί είτε να ενώσει μια οικογένεια, είτε να τη διαλύσει και στο βιβλίο αυτό βλέπουμε τα στάδια από τα οποία περνάει η οικογένεια του Μάρτιν και της Αλεξάντρα, που όσο ψυχρά κι αν μας φαίνονται σαν μεσογειακός λαός, είναι όμως αυτά που περνάνε οι ίδιοι. Μακάρι κανείς να μη ζήσει τέτοιες εφιαλτικές στιγμές.
September 9, 2022
After reading this book I wouldn't categorize it as a thriller & I think that's why I was a bit disappointed. It started off very strong & I do think the ending was interesting BUT they lost me in the middle. The relationships between the characters were a bit odd & at points it felt like the book veered away from the main plot line. If you decide to read this one don't go into it expecting typical thriller characteristics!
February 13, 2025
KNYGA IŠ BIBLIOTEKOS. SKIRTA KURŠĖNŲ KNYGŲ KLUBUI „(Ne)keista skaityti“ APTARTI.
Martinas su Aleksandra ir dviem vaikais gyvena saloje. Vieną dieną Aleksandra su dukrele išvyksta su drauge į Kopenhagą, o Martinas lieka su sūneliu. Kuris.... dingsta. Prasideda jo bergždžios paieškos...
Kas mane pažįsta žino, jog aš nemėgėjas skandinavų trilerių. Bet visada esu pasiryžęs duoti šansą net nemėgstamam žanrui. Knyga skaitėsi lengvai, sudomino, pajutau tą šaltą sausio jūrą ir vėjus – labai vaizdžiai aprašyta. Bet iki pusės knygos buvo nuobodoka. Tikėjausi kažkokio antgamtiškumo, mistikos ar net mitologijos pėdsakų, bet to buvo man per maža knygoje.... troškau daugiau.
Kaip psichologinis trileris gal ir visai nieko. Tų psichologinių dalykėlių buvo justi. Ir dar kaip skaudžiai justi jie buvo. Žiaurybių čia jokių nebuvo, o jų ir nereikėjo. Tik dabar paspoilinsiu vieną vietą dėl ko labai supykau: Martinas nuskandino savo sūnelio katę.... Na, tikrai baisiai supykau ir nebenorėjau skaityti. Aš netoleruoju žiaurumo su gyvūnais. Nubraukiau ir ašarą dėl vargšės katytės...
Pabaiga buvo gan netikėta, nors nežinau... gal kažką ir nujaučiau. O epilogas paliko daug klausimų.
Vertinu knygą vidutiniškai. Nesužavėjo, kad būtų wow, bet ir nebuvo taip, kad nepatiktų skaityti. Rekomenduoju tiems, kam patinka lengvesnio turinio trileriai, šeimų paslaptys ir tas mažytis lašelis mistikos.
Martinas su Aleksandra ir dviem vaikais gyvena saloje. Vieną dieną Aleksandra su dukrele išvyksta su drauge į Kopenhagą, o Martinas lieka su sūneliu. Kuris.... dingsta. Prasideda jo bergždžios paieškos...
Kas mane pažįsta žino, jog aš nemėgėjas skandinavų trilerių. Bet visada esu pasiryžęs duoti šansą net nemėgstamam žanrui. Knyga skaitėsi lengvai, sudomino, pajutau tą šaltą sausio jūrą ir vėjus – labai vaizdžiai aprašyta. Bet iki pusės knygos buvo nuobodoka. Tikėjausi kažkokio antgamtiškumo, mistikos ar net mitologijos pėdsakų, bet to buvo man per maža knygoje.... troškau daugiau.
Kaip psichologinis trileris gal ir visai nieko. Tų psichologinių dalykėlių buvo justi. Ir dar kaip skaudžiai justi jie buvo. Žiaurybių čia jokių nebuvo, o jų ir nereikėjo. Tik dabar paspoilinsiu vieną vietą dėl ko labai supykau: Martinas nuskandino savo sūnelio katę.... Na, tikrai baisiai supykau ir nebenorėjau skaityti. Aš netoleruoju žiaurumo su gyvūnais. Nubraukiau ir ašarą dėl vargšės katytės...
Pabaiga buvo gan netikėta, nors nežinau... gal kažką ir nujaučiau. O epilogas paliko daug klausimų.
Vertinu knygą vidutiniškai. Nesužavėjo, kad būtų wow, bet ir nebuvo taip, kad nepatiktų skaityti. Rekomenduoju tiems, kam patinka lengvesnio turinio trileriai, šeimų paslaptys ir tas mažytis lašelis mistikos.
December 31, 2021
Set on a Swedish island in the depths of winter, Winter Water is the story of one family faced with the disappearance/potential drowning death of their young son.
Winter Water is marketed as a thriller, but I think that's doing the book a disservice, and also setting an unreasonable expectation for readers. This book is much more a quiet study of grief and its various manifestations than it is a thriller. After an explosive beginning, the pace slows way down to focus on how the family deals with the loss of their son, while throwing in some meandering subplots and introducing characters who seem to belong to a different story. Very little is mentioned about the investigation into the child's disappearance until the last third of the book, when the narrative speeds back up in a way that almost feels jarring. With writing that does more telling than showing, I struggled to emotionally connect to the characters and never really felt I had a handle on the direction of the narrative.
Set against the backdrop of a freezing ocean on an isolated island in the coldest part of winter, Winter Water is an atmospheric story that had me feeling the chill in my bones. But overall, I felt that there was a more interesting story to be told here than the direction that was taken. Thank you to NetGalley and Grand Central Publishing for my digital copy in exchange for an honest review.
Winter Water is marketed as a thriller, but I think that's doing the book a disservice, and also setting an unreasonable expectation for readers. This book is much more a quiet study of grief and its various manifestations than it is a thriller. After an explosive beginning, the pace slows way down to focus on how the family deals with the loss of their son, while throwing in some meandering subplots and introducing characters who seem to belong to a different story. Very little is mentioned about the investigation into the child's disappearance until the last third of the book, when the narrative speeds back up in a way that almost feels jarring. With writing that does more telling than showing, I struggled to emotionally connect to the characters and never really felt I had a handle on the direction of the narrative.
Set against the backdrop of a freezing ocean on an isolated island in the coldest part of winter, Winter Water is an atmospheric story that had me feeling the chill in my bones. But overall, I felt that there was a more interesting story to be told here than the direction that was taken. Thank you to NetGalley and Grand Central Publishing for my digital copy in exchange for an honest review.
December 9, 2021
The first quarter of the book I was convinced that this would be a five star read, you are quickly pulled in and really feel the panic and fear of Martin when his son goes missing. However, after that happens a large part of the book then focuses on Martin’s grief, the damage it does to his life and relationships and his slow recovery from it, rather than the missing child. Maya as a character didn’t fully make sense to me. I understand that she was a police photographer in the past, but I didn’t really see how she felt qualified to suddenly start investigating a missing child on her own. Certain characters and events in the book also didn’t add anything to the story in my opinion. One example of this, Maya’s relationship with her boyfriend. If this had been planned as the start of a series with her as the MC I wouldn’t be surprised.
The last quarter of the book is where the action picks up again and the ending really made me sit back in shock. If you are a fan of slow burn suspense then this one is definitely for you. I enjoyed it, however, would have preferred more focus on the missing child and the investigation surrounding his disappearance.
TW: brief scene of animal cruelty.
Thank you @novelsuspects and @grandcentralpub for the complimentary copy
The last quarter of the book is where the action picks up again and the ending really made me sit back in shock. If you are a fan of slow burn suspense then this one is definitely for you. I enjoyed it, however, would have preferred more focus on the missing child and the investigation surrounding his disappearance.
TW: brief scene of animal cruelty.
Thank you @novelsuspects and @grandcentralpub for the complimentary copy
December 22, 2021
SPOILERS
This book was dreadful. It drags on forever and the main character kills a cat, is HAPPY about that decision, and still gets a happy ending? Nope. Not okay.
This book was dreadful. It drags on forever and the main character kills a cat, is HAPPY about that decision, and still gets a happy ending? Nope. Not okay.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 11, 2022
I was already being a weak trillher, the fact that they killed the cat for no apparent reason just made me upset
March 4, 2022
Winter Water is a slow-burning mystery, set in a small Swedish Island village, about a family whose little boy Adam disappears at the beach behind his home when his dad steps away to take a phone call one morning.
The story focuses on Adam's dad, Martin,his spiral into despair after the disappearance and his friendship with former police photographer Maya who helps him unravel the mystery.
The book started off really good and I was intrigued by the translator's "Americanization" of the story, to include men drinking Budweiser at Swedish pubs and Adam's delight with "Taco Tuesday." However, the story moved very slowly and something really implausible happened to Maya that was never fully explained. Martin also became less and less likeable over the course of the book, and I almost wuit reading after something he did one night.
The big mystery about Adam was wrapped up neatly in the end, and I really enjoyed the setting and learning more about Sweden.
Thank you to Grand Central Publishing for gifting me this book!
**TW: Animal cruelty
The story focuses on Adam's dad, Martin,his spiral into despair after the disappearance and his friendship with former police photographer Maya who helps him unravel the mystery.
The book started off really good and I was intrigued by the translator's "Americanization" of the story, to include men drinking Budweiser at Swedish pubs and Adam's delight with "Taco Tuesday." However, the story moved very slowly and something really implausible happened to Maya that was never fully explained. Martin also became less and less likeable over the course of the book, and I almost wuit reading after something he did one night.
The big mystery about Adam was wrapped up neatly in the end, and I really enjoyed the setting and learning more about Sweden.
Thank you to Grand Central Publishing for gifting me this book!
**TW: Animal cruelty
January 25, 2025
Oho, kaip nustebino mane ši knyga!!! Įtraukė nuo pat pradžių. Kažkiek gal sakyčiau su detektyvo prieskoniu. Labai gera istorija. Nenumaniau, kad viskas išsirutulios taip, kaip išsirutuliavo. Stiprios 5⭐️👍
May 1, 2024
3,5⭐️
February 9, 2023
Inte direkt spännande på ett actionfyllt sätt, utan mer lågmäld och sorgmodig med försvinnandet av Adam som någon sorts drivmedel för att föra handlingen framåt.
January 7, 2021
Wanneer de driejarige zoon van Martin en Alexandra verdwijnt terwijl Martin even aan het bellen was, stort hun wereld in. Ze waren net verhuisd naar een afgelegen eiland voor de kust van Zweden en waren dus omringd door water. Hun zoon moet naar het water zijn gerend en waarschijnlijk zijn verdronken, want alleen zijn rode emmertje en een schoen worden in het water gevonden.
Martin sluit zich steeds verder af van alles en iedereen om zich heen, zijn vrouw vertrekt met hun dochter naar haar ouders en Martin zakt weg in een diepe depressie, verteerd door schuldgevoel en met een drang om te achterhalen wat er precies met zijn zoon is gebeurd. Tijdens deze zoektocht naar de waarheid krijgt hij hulp van een buurvrouw, een kunstenaar, die op het eiland werkt aan een fotoproject.
Om maar met de deur in huis te vallen: dit was niet helemaal mijn boek. Voor het grootste gedeelte ontbrak er spanning en ik denk dat een thriller dan ook niet de juiste kwalificatie is voor dit boek. Het grootste gedeelte gaat over de mentale toestand van Martin, het verhaal kabbelt en af en toe komen er vanuit het niets vreemde scènes voor die ertussen gepropt lijken en waarvan ik de meerwaarde voor het verhaal niet goed begrijp, terwijl op andere momenten plotgaten wel heel gemakkelijk opgevuld worden.
Zo wordt geheime politie-informatie zomaar vrijgegeven aan een burger, gaat de buurvrouw als een soort held te werk, wordt er vrijwel geen aandacht besteed aan de relatie tussen Martin en zijn vrouw, lijkt bijna niemand hem aan te sporen om hulp te zoeken en zit er een vrij onnodige, gruwelijke scène in. Pas richting het einde komt er een wending, maar daar wordt daarvoor vrijwel niet naartoe gewerkt, waardoor het nogal uit de lucht kwam vallen. Wat meer hints of opbouw eerder in het verhaal hadden naar mijn mening meer bijgedragen aan de spanning.
Wel zijn de sfeerbeschrijvingen mooi, heeft Jansson een mooie, beeldende schrijfstijl en zat er op sommige momenten een mysterieuze tint aan het verhaal, waardoor ik toch benieuwd was naar de ontknoping.
2.5-3⭐️
Martin sluit zich steeds verder af van alles en iedereen om zich heen, zijn vrouw vertrekt met hun dochter naar haar ouders en Martin zakt weg in een diepe depressie, verteerd door schuldgevoel en met een drang om te achterhalen wat er precies met zijn zoon is gebeurd. Tijdens deze zoektocht naar de waarheid krijgt hij hulp van een buurvrouw, een kunstenaar, die op het eiland werkt aan een fotoproject.
Om maar met de deur in huis te vallen: dit was niet helemaal mijn boek. Voor het grootste gedeelte ontbrak er spanning en ik denk dat een thriller dan ook niet de juiste kwalificatie is voor dit boek. Het grootste gedeelte gaat over de mentale toestand van Martin, het verhaal kabbelt en af en toe komen er vanuit het niets vreemde scènes voor die ertussen gepropt lijken en waarvan ik de meerwaarde voor het verhaal niet goed begrijp, terwijl op andere momenten plotgaten wel heel gemakkelijk opgevuld worden.
Zo wordt geheime politie-informatie zomaar vrijgegeven aan een burger, gaat de buurvrouw als een soort held te werk, wordt er vrijwel geen aandacht besteed aan de relatie tussen Martin en zijn vrouw, lijkt bijna niemand hem aan te sporen om hulp te zoeken en zit er een vrij onnodige, gruwelijke scène in. Pas richting het einde komt er een wending, maar daar wordt daarvoor vrijwel niet naartoe gewerkt, waardoor het nogal uit de lucht kwam vallen. Wat meer hints of opbouw eerder in het verhaal hadden naar mijn mening meer bijgedragen aan de spanning.
Wel zijn de sfeerbeschrijvingen mooi, heeft Jansson een mooie, beeldende schrijfstijl en zat er op sommige momenten een mysterieuze tint aan het verhaal, waardoor ik toch benieuwd was naar de ontknoping.
2.5-3⭐️
December 28, 2021
3.5 stars rounded up -
.
Winter Water was a slow burn mystery/family drama centered book. The book follows a family that is living on an island in Sweden whose world is turned upside down when their son disappears one day and is presumed to have fallen in & drowned in the sea. The book was not solely a mystery like I thought it would be. It was more focused on loss, grief, and recovery for the family that lost the little boy. The atmosphere of this mystery book and writing style were done very well. The last quarter of this book picked up and really wrapped it up nicely!
Thank you @novelsuspects and @grandcentralpub for sending me a physical copy to review! Make sure you get your hands on this one at the bookstore, it was published earlier this month!
.
Winter Water was a slow burn mystery/family drama centered book. The book follows a family that is living on an island in Sweden whose world is turned upside down when their son disappears one day and is presumed to have fallen in & drowned in the sea. The book was not solely a mystery like I thought it would be. It was more focused on loss, grief, and recovery for the family that lost the little boy. The atmosphere of this mystery book and writing style were done very well. The last quarter of this book picked up and really wrapped it up nicely!
Thank you @novelsuspects and @grandcentralpub for sending me a physical copy to review! Make sure you get your hands on this one at the bookstore, it was published earlier this month!
December 28, 2021
Winter Water is a slow burn atmospheric Nordic thriller set in an isolated island village brimming with old mysteries. With the disappearance of a local young boy, old town secrets and myths come to light when a former police photographer begins to look for answers. This book reminded me a bit of Camilla Lackberg’s Fjällbacka series as well as The Girl Who Died by Ragnar Jónasson. So if you’re a fan of those, you will enjoy this one. It’s not dark but an easy paced unravelling of small town secrets with a mystery which sometimes feels slightly supernatural. Overall I really enjoyed it. 3.5⭐️
November 8, 2022
I won this in the giveaway so here is my honest review:
I'm not sure why I finished this, but I did. The writing was all over the place and I was kinda bored.
I'm not sure why I finished this, but I did. The writing was all over the place and I was kinda bored.
August 20, 2022
*2.5 stars
December 26, 2021
Οικογενειακές σχέσεις, απώλεια, πόνος, ίντριγκες και αντιπαλότητες μιας μικρής κοινωνίας, σασπένς, αλλά και το έντονο μεταφυσικό στοιχείο κάνουν τα Σκοτεινά βάθη ένα πολύ δυνατό θρίλερ. Μια ατμοσφαιρική ιστορία για τον χειρότερο φόβο κάθε γονιού, για τον πόνο, την απώλεια και την ελπίδα, αλλά και την οµορφιά της άγριας θάλασσας. Ένα ανάγνωσμα με μεταφυσικά στοιχεία και πινελιές αστυνομικού.
Μην ακούς το κάλεσμα της θάλασσας. Δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να κρύβει. Τιμωρεί όσους δεν τη σέβονται και την αψηφούν.
Που; Στη Σουηδία. Πότε; Κάποιον παγωμένο χειμώνα. Τι; Μια μυστηριώδης εξαφάνιση στη θάλασσα…
Ένα μικρό τρίχρονο αγοράκι εξαφανίζεται στις 11 Ιανουαρίου. Το κόκκινο κουβαδάκι του επιπλέει στο νερό. Ο θρύλος λέει ότι ο ωκεανός μπορεί να δελεάσει τα παιδιά και να τα παρασύρει να χαθούν στα βάθη του για πάντα… Λες και η θάλασσα ήθελε τα παιδιά και τα καλούσε κοντά της.
– Μήπως είδες ή άκουσες τίποτα παράξενο εκεί έξω;
– Παράξενο; Σαν τι δηλαδή;
Εκείνος ανασήκωσε τους ώµους.
–Ήχους ίσως; Κραυγές; Ένας ηλικιωµένος ντόπιος που γνώριζε ο πατέρας µου είπε κάποτε ότι οι ψαράδες έλεγαν ότι τους χειµώνες άκουγαν καµιά φορά φωνές από τη θάλασσα.
Η συγγραφέας δίνει έμφαση σε περιγραφές που καλλιεργούν μυστήριο ή στοχεύουν σε έντονα συναισθήματα. Οι περισσότεροι χαρακτήρες της ψυχογραφούνται ικανοποιητικά, κερδίζοντας τον αναγνώστη. Είναι τέχνη να ξεκινάς ζωντανεύοντας τον μεγαλύτερο φόβο κάθε γονιού. Να χάσεις το παιδί του, ανήμπορος να το βοηθήσεις ή να το προστατέψεις. Με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεσαι στις τύψεις της αποτυχίας. Βιώνεις όλα τα στάδια του πένθους του γονιού μαζί του.
Ένα μυστηριώδες ημερολόγιο μαρτυρά πως και άλλα παιδιά έχουν βρει τραγικό θάνατο στα ίδια νερά την ίδια µέρα του Γενάρη, όλα στο ίδιο ακριβώς σηµείο, αν και µε µερικές δεκαετίες διαφορά. Τραγική σύµπτωση ή µήπως η θάλασσα καλεί τα παιδιά στα σκοτεινά της βάθη; Σε ποιους ασκεί μια ανεξήγητη έλξη το νερό και γιατί; Κι αν το παιδί είναι ζωντανό;
Δεν χρειαζόταν ν’ αφουγκράζεται τη θάλασσα ή να της μιλάει, τα καταλάβαινε έτσι κι αλλιώς όλα με όλη του την ύπαρξη, το πώς όλα συνδέονταν. Ένιωθε ότι η θάλασσα ήταν η πύλη της καθαρής ύπαρξης και ότι η έλξη της ήταν ακόμα ισχυρότερη όταν το εγώ ήταν στην πιο αδύναμη κατάστασή του, όπως σε μωρά, όσο νεαρότερο το άτομο τόσο καλύτερα, ή όπως στο ηλικιωμένο άτομο που έχει καταρρεύσει ή στο συντετριμμένο, θλιμμένο άτομο, αυτό που επιθυμεί να φύγει μακριά, το άτομο που λαχταρά να παρατήσει τα πάντα, ν’ αφεθεί να παρασυρθεί με όλα τ’ άλλα.
Ο Μάρτιν, της ήρεμης στοχαστικότητας, η σύζυγός του Αλεξάντρα, της ζωντάνιας, της ομιλητικότητας, της πρακτικότερης ενέργειας στην επίλυση προβλημάτων, ο τρίχρονος Άνταμ και η μερικών μηνών κόρη τους Νέλι, μετακομίζουν στο εξοχικό τους, στο νησί Ούρουστ, στις δυτικές ακτές της Σουηδίας. Ο πατέρας ασχολείται με τη μυδοκαλλιέργεια, αλλά σύντομα έχει ν’ αντιμετωπίζει θέματα με ντόπιους που χρησιμοποιούσαν το χώρο.
Κατά τη διάρκεια ενός σύντομου ταξιδιού μαμάς και κόρης στην Κοπεγχάγη, ο Μάρτιν μένει μόνος με τον Άνταμ. Ετοιμάζονται για πικνίκ στην παραλία όταν ένα τηλεφώνημα αποσπά στιγμιαία την προσοχή του πατέρα και ο μικρός εξαφανίζεται... Βρίσκουν μόνο το κουβαδάκι του να επιπλέει στη θάλασσα οπότε εύκολα -όχι όλοι- συμπεραίνουν πως έτρεξε προς τη θάλασσα και πνίγηκε.
Απόγνωση κι ανείπωτη θλίψη. Πώς νιώθει κανείς όταν συμβεί το χειρότερο; Μπορεί να ξεπεράσει κανείς μια τέτοια απώλεια; Φαίνεται ένα άτομο αν είναι ένοχο ή αθώο;
Με θλίψη στην ψυχή η Αλεξάντρα σκέφτηκε ότι ο πατέρας της είχε γίνει ο μπαμπάς που ο Μάρτιν δεν είχε την αντοχή να είναι πια.
Η απώλεια αυτή θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικογένεια. Οι γυναίκες εγκαταλείπουν το σπίτι για το πατρικό της μητέρας και ο πατέρας βυθίζεται στην κατάθλιψη, στον πόνο, στις ενοχές και στα αναπάντητα ερωτήματα μη μπορώντας να εγκλιματιστεί στη νέα πραγματικότητα. Αφήνεται στην πτώση, χωρίς αντίσταση. Στο άγχος-φάντασμα, που υπήρχε εκεί κι ας μην το ένιωθε. Σε μια φυσαλίδα μη επαφής, να παίζει τον ρόλο του εαυτού του, να μην μπορεί να δει πέρα από το φταίξιμό του. Άνευ δυνατότητα παρηγοριάς ή επικοινωνίας. Χωρίς διάθεση να υπάρχει καν. Μόνο ν’ αναπνέει. Για λίγο.
Μπορεί να ορθοποδήσει η ζωή μετά την κατάρρευση;
Η είσοδός του στο δωμάτιο του παιδιού θα τον έστελνε σε άγνωστες εσχατιές, σε ακόμα τροκακτικότερες εσχατιές της ψυχής. Θα χρειαζόταν να συναντήσει κάποιον μέσα του που δεν τολμούσε ν’ αντικρίσει. Ένιωθε ασφαλέστερος εκεί όπου βρισκόταν τώρα, όπου κι αν ήταν αυτό.
Ομολογώ πως περίμενα περισσότερα. Γενικά, από τα πάντα. Βρήκα αργή την εξέλιξη της ιστορίας. Μιας ιστορίας την οποία εχω ξανασυναντήσει. Περίμενα στοιχεία και ενδείξεις για τη σύνδεση/μετάβαση από σελίδα σε σελίδα που δεν ήρθαν. Η μοναδική ανατροπή έρχεται -ευτυχώς- στο τελευταίο μέρος του βιβλίου για να το σώσει κάπως.
Η γραφή όμως είναι ιδιαίτερη και η μετάφραση του κύριου Κονδύλη παραπάνω από άρτια. Απεικονίζεται άριστα ένα πλανόμενο μυστήριο κι ένας μυστικισμός μαζί με παλιούς θρύλους που θέλγουν. Υπάρχει μια σταδιακή προσέγγιση στην ψυχολογία των ηρώων του βιβλίου, μέχρι να φωτιστεί η παραμικρή πτυχή τους. Το περιβάλλον εναρμονίζεται απόλυτα με την εκάστοτε δράση, πασπαλίζοντας με αστερόσκονη την πλοκή. Και κινηματογραφικά, πιστεύω, θα είχε πράγματα να δώσει.
Ήταν σκοτάδι ακόμη. Ο κήπος αναπαυόταν στο πρωινό κρύο και σύντομα θα φαινόταν και η ανοιχτή θάλασσα πέρα από τη μικρή βραχονησίδα καθώς και οι κοντινότερες νησίδες. Ο πορθμός Σκάγερακ, απέραντος και άγριος.
(...)
Άκουσε από τη μεριά της θάλασσας την κραυγή ενός ήταυρου ή τρανομουγκάνας, που έμοιαζε με πνιχτή μπουρού πλοίου. Ήταν ένας δυσάρεστος ήχος και κατάλαβε γιατί οι αγρότες πίστευαν παλιά ότι ο ήχος προερχόταν από κακόβουλα στοιχειά.
Θίγονται οι θεσμοί της οικογένειας, της ανθρώπινης επαφής, της φιλίας, σίγουρα και εντονότερα ο πόνος της απώλειας αλλά και η ίδια η μυστηριώδης ομορφιά της θάλασσας και τέλος η ελπίδα.
Μύθοι και πραγματικότητα. Βρες το μοναπάτι της αλήθειας ανάμεσά τους.
Την ελπίδα εδώ εκπροσωπεί η Μάγια Λίντε, μια πρώην φωτογράφος της αστυνομίας, που μετά την εξαφάνιση του Άνταμ, ερευνά προσωπικά την υπόθεση για να έρθει αντιμέτωπη με τα μυστικά της πόλης, των κατοίκων και τους μύθους για τη θάλασσα. Η φωτογράφος βρίσκεται σε περίοδο αλλαγών και βρίσκει για κάποιο διάστημα ένα σπιτάκι στην περιοχή.
Κάτω στο νερό υψώνονταν τα βράχια σαν δεινόσαυροι με δέρμα αυλακωμένο, σχημάτιζαν έναν κόλπο και άφηναν χώρο για μια μικρή πετρώδη παραλία με μισοσαπισμένα φύκη και ενίοτε μερικές ξεβρασμένες μέδουσες.
(...)
Πέρα στ’ ανοιχτά είδε τα κύματα το ένα μετά το άλλο ν’ ανασηκώνονται προσεκτικά πάνω από την επιφάνεια, να καταρρέουν και να χάνονται, να γίνονται ένα με την απεραντοσύνη της θάλασσας, ν’ αφήνουν χώρο για καινούργια κύματα.
Πόσο εύκολο είναι για τη θάλασσα, σκέφτηκε.
Ένα χανόταν, ένα άλλο ερχόταν – και αυτό ήταν.
Υποκινούμενη από γνήσιο ενδιαφέρον, προσεγγίζει τον απελπισμένο Μάρτιν, τον τόσο ατελέσφορο και ανύπαρκτο, όπως εκείνος νιώθει, χωρίς καμιά απαίτηση ή αντάλλαγμα, και λίγο λίγο κερδίζει την εμπιστοσύνη του, συμμαχώντας για τη διελεύκανση της υπόθεσης. Για μια προσδοκία πάνω απ’ την επικρατούσα παράλυση. Στη σοφίτα του σπιτιού ανακαλύπτουν πολλά... Μυστικά αποκαλύπτονται ρίχνοντας φως σε αλήθειες που πολλοί δεν γνώριζαν. Για το παρελθόν. Για τη μητρότητα. Για την ανάγκη.
Μην ακούς το κάλεσμα της θάλασσας. Δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να κρύβει. Τιμωρεί όσους δεν τη σέβονται και την αψηφούν.
Που; Στη Σουηδία. Πότε; Κάποιον παγωμένο χειμώνα. Τι; Μια μυστηριώδης εξαφάνιση στη θάλασσα…
Ένα μικρό τρίχρονο αγοράκι εξαφανίζεται στις 11 Ιανουαρίου. Το κόκκινο κουβαδάκι του επιπλέει στο νερό. Ο θρύλος λέει ότι ο ωκεανός μπορεί να δελεάσει τα παιδιά και να τα παρασύρει να χαθούν στα βάθη του για πάντα… Λες και η θάλασσα ήθελε τα παιδιά και τα καλούσε κοντά της.
– Μήπως είδες ή άκουσες τίποτα παράξενο εκεί έξω;
– Παράξενο; Σαν τι δηλαδή;
Εκείνος ανασήκωσε τους ώµους.
–Ήχους ίσως; Κραυγές; Ένας ηλικιωµένος ντόπιος που γνώριζε ο πατέρας µου είπε κάποτε ότι οι ψαράδες έλεγαν ότι τους χειµώνες άκουγαν καµιά φορά φωνές από τη θάλασσα.
Η συγγραφέας δίνει έμφαση σε περιγραφές που καλλιεργούν μυστήριο ή στοχεύουν σε έντονα συναισθήματα. Οι περισσότεροι χαρακτήρες της ψυχογραφούνται ικανοποιητικά, κερδίζοντας τον αναγνώστη. Είναι τέχνη να ξεκινάς ζωντανεύοντας τον μεγαλύτερο φόβο κάθε γονιού. Να χάσεις το παιδί του, ανήμπορος να το βοηθήσεις ή να το προστατέψεις. Με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεσαι στις τύψεις της αποτυχίας. Βιώνεις όλα τα στάδια του πένθους του γονιού μαζί του.
Ένα μυστηριώδες ημερολόγιο μαρτυρά πως και άλλα παιδιά έχουν βρει τραγικό θάνατο στα ίδια νερά την ίδια µέρα του Γενάρη, όλα στο ίδιο ακριβώς σηµείο, αν και µε µερικές δεκαετίες διαφορά. Τραγική σύµπτωση ή µήπως η θάλασσα καλεί τα παιδιά στα σκοτεινά της βάθη; Σε ποιους ασκεί μια ανεξήγητη έλξη το νερό και γιατί; Κι αν το παιδί είναι ζωντανό;
Δεν χρειαζόταν ν’ αφουγκράζεται τη θάλασσα ή να της μιλάει, τα καταλάβαινε έτσι κι αλλιώς όλα με όλη του την ύπαρξη, το πώς όλα συνδέονταν. Ένιωθε ότι η θάλασσα ήταν η πύλη της καθαρής ύπαρξης και ότι η έλξη της ήταν ακόμα ισχυρότερη όταν το εγώ ήταν στην πιο αδύναμη κατάστασή του, όπως σε μωρά, όσο νεαρότερο το άτομο τόσο καλύτερα, ή όπως στο ηλικιωμένο άτομο που έχει καταρρεύσει ή στο συντετριμμένο, θλιμμένο άτομο, αυτό που επιθυμεί να φύγει μακριά, το άτομο που λαχταρά να παρατήσει τα πάντα, ν’ αφεθεί να παρασυρθεί με όλα τ’ άλλα.
Ο Μάρτιν, της ήρεμης στοχαστικότητας, η σύζυγός του Αλεξάντρα, της ζωντάνιας, της ομιλητικότητας, της πρακτικότερης ενέργειας στην επίλυση προβλημάτων, ο τρίχρονος Άνταμ και η μερικών μηνών κόρη τους Νέλι, μετακομίζουν στο εξοχικό τους, στο νησί Ούρουστ, στις δυτικές ακτές της Σουηδίας. Ο πατέρας ασχολείται με τη μυδοκαλλιέργεια, αλλά σύντομα έχει ν’ αντιμετωπίζει θέματα με ντόπιους που χρησιμοποιούσαν το χώρο.
Κατά τη διάρκεια ενός σύντομου ταξιδιού μαμάς και κόρης στην Κοπεγχάγη, ο Μάρτιν μένει μόνος με τον Άνταμ. Ετοιμάζονται για πικνίκ στην παραλία όταν ένα τηλεφώνημα αποσπά στιγμιαία την προσοχή του πατέρα και ο μικρός εξαφανίζεται... Βρίσκουν μόνο το κουβαδάκι του να επιπλέει στη θάλασσα οπότε εύκολα -όχι όλοι- συμπεραίνουν πως έτρεξε προς τη θάλασσα και πνίγηκε.
Απόγνωση κι ανείπωτη θλίψη. Πώς νιώθει κανείς όταν συμβεί το χειρότερο; Μπορεί να ξεπεράσει κανείς μια τέτοια απώλεια; Φαίνεται ένα άτομο αν είναι ένοχο ή αθώο;
Με θλίψη στην ψυχή η Αλεξάντρα σκέφτηκε ότι ο πατέρας της είχε γίνει ο μπαμπάς που ο Μάρτιν δεν είχε την αντοχή να είναι πια.
Η απώλεια αυτή θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικογένεια. Οι γυναίκες εγκαταλείπουν το σπίτι για το πατρικό της μητέρας και ο πατέρας βυθίζεται στην κατάθλιψη, στον πόνο, στις ενοχές και στα αναπάντητα ερωτήματα μη μπορώντας να εγκλιματιστεί στη νέα πραγματικότητα. Αφήνεται στην πτώση, χωρίς αντίσταση. Στο άγχος-φάντασμα, που υπήρχε εκεί κι ας μην το ένιωθε. Σε μια φυσαλίδα μη επαφής, να παίζει τον ρόλο του εαυτού του, να μην μπορεί να δει πέρα από το φταίξιμό του. Άνευ δυνατότητα παρηγοριάς ή επικοινωνίας. Χωρίς διάθεση να υπάρχει καν. Μόνο ν’ αναπνέει. Για λίγο.
Μπορεί να ορθοποδήσει η ζωή μετά την κατάρρευση;
Η είσοδός του στο δωμάτιο του παιδιού θα τον έστελνε σε άγνωστες εσχατιές, σε ακόμα τροκακτικότερες εσχατιές της ψυχής. Θα χρειαζόταν να συναντήσει κάποιον μέσα του που δεν τολμούσε ν’ αντικρίσει. Ένιωθε ασφαλέστερος εκεί όπου βρισκόταν τώρα, όπου κι αν ήταν αυτό.
Ομολογώ πως περίμενα περισσότερα. Γενικά, από τα πάντα. Βρήκα αργή την εξέλιξη της ιστορίας. Μιας ιστορίας την οποία εχω ξανασυναντήσει. Περίμενα στοιχεία και ενδείξεις για τη σύνδεση/μετάβαση από σελίδα σε σελίδα που δεν ήρθαν. Η μοναδική ανατροπή έρχεται -ευτυχώς- στο τελευταίο μέρος του βιβλίου για να το σώσει κάπως.
Η γραφή όμως είναι ιδιαίτερη και η μετάφραση του κύριου Κονδύλη παραπάνω από άρτια. Απεικονίζεται άριστα ένα πλανόμενο μυστήριο κι ένας μυστικισμός μαζί με παλιούς θρύλους που θέλγουν. Υπάρχει μια σταδιακή προσέγγιση στην ψυχολογία των ηρώων του βιβλίου, μέχρι να φωτιστεί η παραμικρή πτυχή τους. Το περιβάλλον εναρμονίζεται απόλυτα με την εκάστοτε δράση, πασπαλίζοντας με αστερόσκονη την πλοκή. Και κινηματογραφικά, πιστεύω, θα είχε πράγματα να δώσει.
Ήταν σκοτάδι ακόμη. Ο κήπος αναπαυόταν στο πρωινό κρύο και σύντομα θα φαινόταν και η ανοιχτή θάλασσα πέρα από τη μικρή βραχονησίδα καθώς και οι κοντινότερες νησίδες. Ο πορθμός Σκάγερακ, απέραντος και άγριος.
(...)
Άκουσε από τη μεριά της θάλασσας την κραυγή ενός ήταυρου ή τρανομουγκάνας, που έμοιαζε με πνιχτή μπουρού πλοίου. Ήταν ένας δυσάρεστος ήχος και κατάλαβε γιατί οι αγρότες πίστευαν παλιά ότι ο ήχος προερχόταν από κακόβουλα στοιχειά.
Θίγονται οι θεσμοί της οικογένειας, της ανθρώπινης επαφής, της φιλίας, σίγουρα και εντονότερα ο πόνος της απώλειας αλλά και η ίδια η μυστηριώδης ομορφιά της θάλασσας και τέλος η ελπίδα.
Μύθοι και πραγματικότητα. Βρες το μοναπάτι της αλήθειας ανάμεσά τους.
Την ελπίδα εδώ εκπροσωπεί η Μάγια Λίντε, μια πρώην φωτογράφος της αστυνομίας, που μετά την εξαφάνιση του Άνταμ, ερευνά προσωπικά την υπόθεση για να έρθει αντιμέτωπη με τα μυστικά της πόλης, των κατοίκων και τους μύθους για τη θάλασσα. Η φωτογράφος βρίσκεται σε περίοδο αλλαγών και βρίσκει για κάποιο διάστημα ένα σπιτάκι στην περιοχή.
Κάτω στο νερό υψώνονταν τα βράχια σαν δεινόσαυροι με δέρμα αυλακωμένο, σχημάτιζαν έναν κόλπο και άφηναν χώρο για μια μικρή πετρώδη παραλία με μισοσαπισμένα φύκη και ενίοτε μερικές ξεβρασμένες μέδουσες.
(...)
Πέρα στ’ ανοιχτά είδε τα κύματα το ένα μετά το άλλο ν’ ανασηκώνονται προσεκτικά πάνω από την επιφάνεια, να καταρρέουν και να χάνονται, να γίνονται ένα με την απεραντοσύνη της θάλασσας, ν’ αφήνουν χώρο για καινούργια κύματα.
Πόσο εύκολο είναι για τη θάλασσα, σκέφτηκε.
Ένα χανόταν, ένα άλλο ερχόταν – και αυτό ήταν.
Υποκινούμενη από γνήσιο ενδιαφέρον, προσεγγίζει τον απελπισμένο Μάρτιν, τον τόσο ατελέσφορο και ανύπαρκτο, όπως εκείνος νιώθει, χωρίς καμιά απαίτηση ή αντάλλαγμα, και λίγο λίγο κερδίζει την εμπιστοσύνη του, συμμαχώντας για τη διελεύκανση της υπόθεσης. Για μια προσδοκία πάνω απ’ την επικρατούσα παράλυση. Στη σοφίτα του σπιτιού ανακαλύπτουν πολλά... Μυστικά αποκαλύπτονται ρίχνοντας φως σε αλήθειες που πολλοί δεν γνώριζαν. Για το παρελθόν. Για τη μητρότητα. Για την ανάγκη.
Displaying 1 - 30 of 182 reviews