The Marriage Contract

La Comédie Humaine #27

by Honoré de Balzac

Honora de Balzac is considered the founder of social realism. Balzac was the first writer to write about the all social levels of the social scene in France. His vast collection of works encompasses the Restoration period and the July Monarchy. La Comedie Humaine was written between 1799 and 1850. This collection contains 95 novels, stories, and essays. A Marriage Contract (Le contrat de mariage 1835) is part of the Scenes from private life (Scènes de la vie privée) of La Comedie Humaine.

Genres: Classics, France, French Literature, Fiction, Romance, 19th Century, Historical Fiction

136 pages, Paperback

First published January 1, 1835

About the author

French writer Honoré de Balzac (born Honoré Balzac), a founder of the realist school of fiction, portrayed the panorama of society in a body of works, known collectively as La comédie humaine .

Honoré de Balzac authored 19th-century novels and plays. After the fall of Napoléon in 1815, his magnum opus, a sequence of almost a hundred novels and plays, entitled, presents life in the years.

Due to keen observation of fine detail and unfiltered representation, European literature regards Balzac. He features renowned multifaceted, even complex, morally ambiguous, full lesser characters. Character well imbues inanimate objects; the city of Paris, a backdrop, takes on many qualities. He influenced many famous authors, including the novelists Marcel Proust, Émile Zola, Charles John Huffam Dickens, Gustave Flaubert, Henry James, and Jack Kerouac as well as important philosophers, such as Friedrich Engels. Many works of Balzac, made into films, continue to inspire.

An enthusiastic reader and independent thinker as a child, Balzac adapted with trouble to the teaching style of his grammar. His willful nature caused trouble throughout his life and frustrated his ambitions to succeed in the world of business. Balzac finished, and people then apprenticed him as a legal clerk, but after wearying of banal routine, he turned his back on law. He attempted a publisher, printer, businessman, critic, and politician before and during his career. He failed in these efforts From his own experience, he reflects life difficulties and includes scenes.

Possibly due to his intense schedule and from health problems, Balzac suffered throughout his life. Financial and personal drama often strained his relationship with his family, and he lost more than one friend over critical reviews. In 1850, he married Ewelina Hańska, his longtime paramour; five months later, he passed away.

Reviews

[ECG ☕ · Rating 3 out of 5]

"Γιατί η αγάπη που γεννιέται απ' τον πόθο είν' η ελπίδα. Η αγάπη που ακολουθεί μετά την ικανοποίηση του πόθου, αυτή είναι η πραγματικότητα."

[Paradoxe · Rating 3 out of 5]

Το Συμβόλαιο Γάμου είναι ένα βιβλίο που πρέπει να παλέψεις μαζί του και κανένας δε θα σε αδικήσει, αν η ηλικία σου, τα βιώματα σου, η αντίληψη σου και δεν έχεις σκεφτεί προσωπικά ποτέ την ηθική και τη φύση του έρωτα, σε οδηγήσουν να το αφήσεις στην άκρη, θεωρώντας το πληκτικό, ακαταλαβίστικο, ξεπερασμένο. Μέχρι και προχτές το βράδυ με έφτασε στα όρια μου, αλλά τότε συνέβη αυτό: μια πρόσκληση για κρασί σ’ ένα φιλικό σπίτι, έκανα κεφάλι και επειδή ήμουν στα λυπημένα και τα ζορισμένα μου, το αλκοόλ έδρασε καταλυτικά, ώστε πηγαίνοντας σπίτι να μεμψιμοιρώ και να καταριέμαι. Έχω αρκετά βιβλία ανοιχτά και φτάνοντας στο σπίτι, έβαλα ρύζι να βράζει και ψιλομεθυσμένος είπα στον εαυτό μου και έγραψα με την ίδια ανακούφιση στο ημερολόγιο μου, πως ευτυχώς ανάμεσα στα βιβλία υπάρχει Μπαλζάκ. Καλός Μπαλζάκ, Κακός Μπαλζάκ, πάντως Μπαλζάκ. Ελάχιστοι είναι οι συγγραφείς που με έχουν κάνει να νιώσω τόσο ασφαλής και να με ζεσταίνουν οι σκέψεις τους, να μου μεταλαμβάνουν συναισθήματα. Τότε αποφάσισα να το παλέψω το βιβλίο, ό,τι και να γίνει. Το αποτέλεσμα είναι προϊόν κόπου, που ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση δεν επιβαρύνθηκε περισσότερο απ’ τις συγκεκριμένες εκδόσεις που έχουν κερδίσει την απαξίωση μου. Λέγοντας δεν επιβάρυναν, αυτό δε σημαίνει πως το αποτέλεσμα ήταν καλό, ήταν αδιάφορο κι επειδή διαβάζω Μπαλζάκ καιρό, απ’ τους καλύτερους μεταφραστές και απ’ το πρωτότυπο επίσης, πιστεύω πως με μια άλλη επιμέλεια και μια πιο προσεγμένη μετάφραση, το βιβλίο δε θα απογειωνόταν, αλλά θα κατείχε καλύτερη θέση.

Το κύριο θέμα του βιβλίου και λέγοντας κύριο, εννοώ πως καταλαμβάνει αρκετές σελίδες στο άτυπο πρώτο μέρος, δηλαδή μέχρι και το γάμο, σχετίζεται με την επαγγελματική ηθική. Έχουμε τον παλιό συμβολαιογράφο, Ματιάς που πονάει τον πελάτη του και μια περιουσία που έχει φροντίσει σε όλη τη σταδιοδρομία του κι έχουμε απ’ την άλλη, το νεαρό, Σολονέ που είναι νέας κοπής επαγγελματίας και δε διαφέρει σε τίποτα απ’ όλους τους τωρινούς ελεύθερους επαγγελματίες που τουλάχιστον στη δική μου δουλειά, συναντώ καθημερινά, τους λεγόμενους πανταχού παρόντες, μέσω των υφισταμένων τους και που ο στόχος τους είναι καθαρά προσωπικός και κάθε δουλειά έχει σημασία, μόνο για το κέρδος και η προστασία του πελάτη, όπως και αυτή η σκέψη, ‘’να έκανα καλά τη δουλειά μου, είμαι υπερήφανος’’, η μεν πρώτη έχει σημασία μόνο φαινομενικά και παροδικά, η δεύτερη μόνο ως διαφήμιση. Το είδος του επαγγελματία που δεν πονάει τη δουλειά του, βρέθηκε σ’ αυτή, είναι ο τρόπος να βγάλει το ψωμί του, να συντηρήσει τα πάθη του και τίποτα περισσότερο. Θα σας αφηγηθώ ένα σύντομο μικρό περιστατικό: ένας απ’ τους μαρμαράδες που προτιμώ να συνεργάζομαι, έχει τις καλύτερες ποιότητες, σε ανταγωνιστικές τιμές και τις κατάλληλες γνωριμίες στο χώρο. Πρόσφατα, χρειάστηκε νε αλλαχτούν τα σοβατεπί σε μια οικοδομή, ύστερα από ανακαίνιση κι επειδή το εργοστάσιο στο οποίο είχαμε καταλήξει στο παρελθόν με τον αρχιτέκτονα, είχε σταματήσει την παραγωγή, βρήκα το ίδιο σοβατεπί, σε πλακάκι. Χρειαζόταν κοπή ακριβείας, διότι ήταν δευτεράτζα και κόβοντας το ο πλακάς τσάκιζε σε διάφορα σημεία. Μου σύστησαν τότε ένα μικρομαρμαρά τοπικό και πράγματι πήγα μαζί με τον πλακά, για να βολιδοσκοπήσω. Από ποιότητες ήταν μέτριος, από διάθεση ήταν εξυπηρετικότατος και κάπου στο βάθος του μαγαζιού του είχε φτιάξει ένα κτίριο με όλες τις λεπτομέρειες από μάρμαρο και βιτρώ. Αυτό λέγεται πάθος. Επίσης, όταν του τηλεφώνησα δυο μέρες μετά, για κάτι που χρειάστηκα, ήρθε επιτόπου στην οικοδομή και έδωσε λύσεις που δεν τον συνέφεραν. Αυτά λέγονται συνέπεια και ήθος. Σε κάθε επάγγελμα μπορείς να συναντήσεις το σωστό, ή το μάπα. Ο Σοπενάουερ, έλεγε συμπόνια και κατανόηση: να μπαίνεις στη θέση του άλλου ώστε να νιώθεις τι δε θα ήθελες να σου κάνουν και τι χείρα θα ήθελες να λάβεις αν ήσουν στη θέση του αλλουνού. Αυτό ισχύει και στα επαγγέλματα.

Έχουμε τρεις βασικούς χαρακτήρες: Ο Πωλ, είναι ένας νεαρός 28 χρονών που απ’ τις σπουδές του γυρίζει για να ζήσει με ένα πατέρα που τον τρομοκρατεί και τον κατσιάζει, χωρίς να του δίνει την παραμικρή τρυφερότητα και ελευθερία όσο ζει. Επίσης πρόκειται για ένα πλάσμα που δε βλέπει κακό στους άλλους, γιατί δε θέλει να δει, είναι περισσότερο αυτό, παρά ψυχικά αδύναμος. Και βέβαια είναι ένας μαλθακός κόμης, που ξέρει πως σαν πεθάνει ο πατέρας του, θα χαίρεται μια ζωή στα μαξιλάρια, δεν έχει τίποτα να κοπιάσει. Η κυρία Ευαγγελίστα, η μέλλουσα πεθερά είναι μια γυναίκα παθιασμένη, εκδικητική, συλλέγει παρατηρήσεις για τους ανθρώπους γύρω της ώστε μόλις τη θίξουν να μπορέσει να τους διαλύσει και που αποφασίζει να εκδικηθεί το γαμπρό της, όταν χάρη στο Ματιάς, στο συμφωνητικό που συντάσσεται, καταφέρνει να προφυλάξει τον πελάτη του και προσωποποιεί το μένος στο γαμπρό της και το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή, ξεκινώντας να δίνει συμβουλές προ του γάμου, στην ανόητη και αβαθή κόρη της, Ναταλί που ως τότε δεν ξέρει τίποτα απ’ τη ζωή, αποκρύπτοντας της τους πραγματικούς λόγους και ουσιαστικά αφήνοντας να υποτεθεί ότι δίνει συμβουλές για ισότητα στο γάμο και για να μην αφήσει το πάθος να σβήσει διαμιάς, ενώ στην πραγματικότητα φροντίζει να κλειδωθεί η κόρη της σε πλατωνικά ερωτική αγαμία, πράγμα που την καθιστά αργότερα θύμα, ενός εραστή, που έχει αρκετό πάθος και ίντριγκα, ή που αν το προτιμάτε, βρίσκει πρόσφορο έδαφος, χάρη στην αντιξοότητα της υπάρχουσας δέσμευσης και του εξιταρίσματος απ’ το παράνομο. Όλα αυτά, δεν έχουν άλλο στόχο βέβαια απ’ το να θίξουν τα ήθη της Γαλλίας στη συγκεκριμένη περίοδο, την έκπτωση των αξιών. Αυτό διαφαίνεται αργότερα και μέσω της επιστολής του Ντε Μαρσέ που σκιαγραφεί τον τρόπο δράσης και τη στρατηγική που χρειάζεται να ακολουθηθεί στο δρόμο για την εξουσία.

Μα θίγεται ακόμη, η φύση του έρωτα, όχι για το πάθος του, αλλά για τα μειονεκτήματα του, με καθαρή ψυχρή ματιά. Τι είναι, τι δεν είναι, τι δίνει, τι δε δίνει και πως δεν εξαγοράζεται κι αυτό προκαλεί βαθιά λύπη στο συγγραφέα, διότι στον έρωτα δε μπορείς να μιλήσεις για αξιοκρατία. Ναι μπορούν τα υψηλά ιδανικά, η αρετή, το θάρρος, οι νίκες να εμπνεύσουν τον έρωτα, μα την ίδια στιγμή μπορεί να μην έχουν καμιά σημασία και να προτιμηθεί ένας ασήμαντος, ένας άσχετος, ένας δειλός, ή ένας φονιάς. Δεν εξηγείται; Όχι εξηγείται, αλλά κατά περίπτωση, εντρυφώντας στην ιδιαίτερη ψυχογραφία του ατόμου. Αυτό δε σημαίνει πως εγώ μπορώ να σε κάνω να ερωτευτείς εμένα, τηρώντας τις αναλογίες που συνάδουν με το χαρακτήρα και τα βιώματα σου, είναι πολύ περισσότερο σύνθετο, όχι όμως ακαταλαβίστικο. Από ‘κει και πέρα, υπάρχουν πολλά που ξεκινούν απ’ τον έρωτα και το κυριότερο αυτό που λέμε οικογένεια και εννοώ το ζευγάρι, ούτε γάμους, ούτε συμφωνητικά, εννοώ μόνο τη συμβίωση. Είναι άγχος και του συγγραφέα, πώς να διατηρηθεί το πάθος, όταν δυο άνθρωποι καταδικασμένοι να ζουν συνέχεια μαζί, δίνουν ο ένας στον άλλο την ολότητα του, θέλει, δεν θέλει, κάθε λεπτό. Είναι λεπτές οι ισορροπίες αυτές για τον οποιονδήποτε. Σε αυτό ας προσθέσουμε δυο ακόμη παράγοντες: τους γονείς κατ’ αρχήν κι εν συνεχεία τα περιουσιακά. Στη μεν πρώτη περίπτωση τον πωπώ σου κάτω να χτυπάς, ποτέ δε θα σε αποδεχτούν ολοκληρωτικά, πάντοτε θα υπάρχει ένα ερωτηματικό, ένα φύλαγμα, μια αμφιβολία. Το ίδιο ισχύει και για τους δικούς σου γονείς. Ακόμη λεπτότερες είναι οι ισορροπίες, όταν δε σε πάρουν με καλό μάτι. Ναι φυσικά και έχει σημασία το ήθος του γονιού κι η εμπιστοσύνη που έχει στην κρίση του παιδιού του, αλλά πάντα κάτι μένει, έτσι δεν είναι; Κάτι θα ξεφύγει και στις ψυχές που ζουν μαζί, ειδικά σαν αρχίζει η φθορά, χωρίς όμως ακόμα να έχει καταλάβει σημαντικό ποσοστό, ακόμη κι οι μικρότερες αμυχές κάνουν τρομερό κακό. Όσο για τα περιουσιακά, είναι ένας σίγουρος τρόπος, για να δηλητηριαστούν οι σχέσεις του ζευγαριού, με τους γονείς τους και μεταξύ τους.

Το βιβλίο είναι κουραστικό, υπάρχουν πολλά καλύτερα βιβλία να διαβάσεις, υπάρχουν βιβλία που τα ίδια πράγματα τα αναλύουν περισσότερο, πιο φρέσκα, ή που θα σου ταιριάξουν καλύτερα. Γιατί να διαβάσεις αυτό; Έχει κάτι ξεχωριστό που να το κάνει, ν’ αξίζει τον κόπο σου; Αυτό το κρίνεις εσύ, εγώ έκρινα για τον εαυτό μου, πως δε θα μου μείνουν πολλά απ’ το βιβλίο αυτό, δεν είναι σίγουρα το καλύτερο του συγγραφέα, όμως μου κράτησε παρέα και ήταν ανοιχτό στις συζητήσεις μας.

[Getalocalife · Rating 4 out of 5]

Ο γάμος σαν μια προσπάθεια επιβολής των εκάστοτε συμφερόντων.Ο Μπαλζάκ καταπιάνεται με ένα ζήτημα που δεν χάνει ποτέ το στοιχείο του επίκαιρου.Ο πρωταγωνιστής μας Πολ , αδύναμος και ευαίσθητος χαρακτήρας άγεται και φέρεται από δύο γυναίκες που έχουν σαν στόχο τη προστασία της περιουσίας τους και των προσωπικών τους συμφερόντων.
Τα ήθη της εποχής καθώς και η θέση της γυναίκας δίνονται με σχετική ελαφρότητα αλλά και σαφήνεια, προβάλλοντας τη γυναικεία πονηριά,τη μέθοδο που υιοθετούν και οι πρωταγωνίστριες για να κινούν αόρατα νήματα,να πείθουν τον Πολ τους χωρίς να φαίνεται πως τον χειραγωγούν.
Προσωπικά βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα σαν χαρακτήρα,τον συμβολαιογράφο Ματίας που με τη πείρα του και τη λογική του προσπάθησε να προστατεύσει τον Πολ από ένα λάθος που θα του στοίχιζε πολλά περισσότερα από τη περιουσία του.

[Jonfaith · Rating 3 out of 5]

Not the best Balzac by any metric, but an intriguing portrait of the business of love and the cottage industry involved with marriage contracts. There was a dearth of character here, it was largely legal philosophy, economics and the percolation of dialogue. I wanted more music and personal defect. Human touches were needed and largely absent outside of avarice: where were the greasy dressing gowns of Old Goriot?

There were also a number of racial caricatures which weary me. Do we need more conniving Jews or tempestuous Creoles? This strikes me as weak writing on the part of Balzac.

[Classic reverie · Rating 5 out of 5]

Again I wanted to scream "wake up, Paul" but Paul was in a dream world and once again Balzac shows us another man duped by a beautiful woman, not looking at the whole picture. Balzac's The Marriage Contract takes us to this necessary procedure which could bring happiness or distress to a marriage depending on the characters involved. Warning a man too deeply in love of the perils of not keeping his eyes open is useless but being a Cassandra is still important. We find out in the final chapter what happens five years later but is that really conclusive or will the reader to more about the characters are played out in the other Human Comedy stories?


I did not read this edition but a collection of his work which had the following synopsis.

"Le Contrat de mariage is an 1835 novel set in Bordeaux, detailing the marriage of a Parisian gentleman, Paul de Manerville, to the beautiful, but spoilt Spanish heiress, Natalie Evangelista. Paul is a gentleman born of wealth and nobility, who decides, over the objections of his worldly friend de Marsay, to give up his bachelor’s life and get married at the age of twenty-seven. Having fallen in love with Natalie Evangelista, the daughter of a proud Spanish matriarch, he is alas too naïve to see the hidden motives of Natalie Evangelista’s mother. The novel is one of Balzac’s great studies of human illusions — in this case the illusions of married life. Paul is a subtly conveyed example of the husband that prefers to suffer than to resist his wife. The novel is notable for its realistic depiction of courtship leading up to a marriage, but also the negotiations which follow it. "

Story in short- Paul de Manerville after spending a good amount of money on pleasures decides to marry the beautiful Natalie and her mother is part of the package.

"Remain a bachelor for the next thirteen years; amuse yourself like a lost soul; then, at forty, on your first attack of gout, marry a widow of thirty-six. Then you may possibly be happy. If you now take a young girl to wife, you’ll die a madman.”


💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢SPOILER ALERT💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢

Paul finds out his wife and mother in law's deceit after he sails to make his fortune from his friend Henri, but what will be do? I hope he comes back and makes life difficult for his cheating wife and mother in law. Paul was too easily lead by these women and his friend Henri, who at this point I like because he tried to help kind hearted Paul.

Felix Vanderesse is Paul's wife's lover and in the story about Daughters of Eve, Natalie de Manerville tries to have Felix's wife have an affair which she says will make her happy. Natalie is a very unlikable character but her mother is far worse. Interesting how the supposed pious mother in law encourages her daughter to have an affair if she loves another, so Paul could be forced out of France.

Paul is off to India thinking that his wife and mother in law love him but his friend Henri de Marsey enlightens him about how she is Felix Vanderesse' lover and the mother in law fleeced him of his money. What will Paul do after he arrives in India? Come home and follow Henri's advice or stay away. He has been weak but sometimes his personality will show strength, I wonder. Paul de Manerville is 27 & after his father's death who was a miser and tyrant, Paul travels and uses up money not tied down to the estate. His father has brought out a timid but also and kind of hot tempered man due to his ways. He is easily duped and looking to settle on his estate; his friend Henri de Marsey tries to convince him not to marry but Paul is determined. Paul falls in love with Natalie Evangelista, a beautiful girl and her widow mother who are spenders and will be ruined with their lifestyle; Madame sees she can control Paul and hopes for a marriage. The notaries meet and Madame Evangelista's young notary knows they must scheme because the dowery is not a lot. The older sees that Paul is in love and he sees the mother and daughter for causing him ruin; he wants to diminish this and finally thinks of Paul becoming a peer of France and the contract have entails for their children. Madame and her notary do not see the problems with that and Paul's notary does not tell him all for fear he will talk and ruin all. Natalie is not really in love and Paul is hoodwinked. At the signing of the contract Madame Evangelista finds out that she is not a victor but the entail does not help her daughter; she talks to her notary upset that he talks to her if no children clause which would benefit her daughters. The old notary talks about the diamonds needing to be sold which angers and she vows revenge on Paul. Madame starts her revenge by telling her daughter how to rule over Paul. She will live apart from the couple until the moment is right. The diamonds that are to be sold are kept by Paul's wishes for Natalie. Paul thinks he will win his fortune in India and thinks his wife loves him. She tells him she is with child but whose? Both mother and daughter have ruined Paul and not until Henri writes his friend the truth does he know but he read the letters too late. Would he gave left? Maybe leaving for a little while would be good and he can gain strength and father his thoughts for his actions. His mother in law stole his money and he had no clue but wanted his wife to be happy.

[Steve R · Rating 3 out of 5]

A strange, short narrative of the marriage of Paul de Monerville with Natalie Evangelista, a marriage he undertakes out of pure love, and without heeding the advice of his longtime friend, Henri de Marsay. Marriage, according to Marsay, represents 'the annoying, irritating, provoking, aggravating, stultifying, worrying things that ... paralyze your mind ... in the course of the petty warfare of two human beings always together.' The negotiations between Solanet and Mathias, the notaries representing the two parties, preparatory to the marriage is an admirable piece of writing, replete with tactics both overt and implied, and a swaying back and forth of the attempts to not be hoodwinked by the other party.

Unfortunately, in saving Paul's fortunes, Mathias allows his future mother-in-law to become convinced of her son-in-law-to-be's connivance in a maneuver by which, as her lawyer puts it 'we had wanted to get 400,000 francs out of them; now they've got 800,000 francs out of us'. This is treated by Madame Evangelista as a declaration of war, and she sets about ruining her son-in-law. Five years is allowed to pass, and this result has occurred.

Paul leaves for India in a vain attempt to recoup his fortunes, but receives a missive from Marsay explaining not only how fruitless is such an endeavor, but that Natalie has taken a lover. I'm getting to feel that Balzac's essential outlook on life - at least as it existed in early nineteenth century France - is essentially an unremittingly pessimistic one, and by the time Marsay's description of marriage is completed in the first 20 pages of the 130 pp. novella, you know that Paul is going to do exactly what his friend counseled him to avoid and that he will end up totally discouraged. Added to this lack of any narrative suspense is the overwhelming plethora of financial figures, which made much of the complex negotiation in completing the document of the titles difficult to understand. A challenging, at times confusing,and ultimately very sad work.

[Laura · Rating 4 out of 5]

Free download available at Project Gutenberg.

The original French text is available at La Bibliothèque électronique du Québec.



Opening lines:
Monsieur de Manerville le père était un bon gentilhomme normand bien connu du maréchal de Richelieu, qui lui fit épouser une des plus riches héritières de Bordeaux dans le temps où le vieux duc y alla trôner en sa qualité de gouverneur de Guyenne.

Scènes de la vie privée :
3* La maison du Chat-qui-pelote (1830)
3* Le bal de Sceaux (1830)
3* La Bourse (1830)
4* La Vendetta (1830)
3* Madame Firmiani (1832)
3* Une Double Famille (1830)
4* La paix du ménage (1830)
3* La Fausse Maîtresse (1842)
3* Étude de femme (1830)
4* Albert Savarus (1842)
4* Mémoires de Deux Jeunes Mariées (1841)
3* Le Colonel Chabert (1844, first published as La transaction, 1832)
4* Une fille d'Eve (1839)
3* La Femme Abandonee (1833)
4* La Grenadière (1832)
3* Le Message (1833)
3* Gobeseck (1830)
3* Autre Etude de Femme (1839-1842)
4* La Femme de Trente Ans (1834)
4* Le Contrat de Marriage (1835)

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Τὴν εὐτυχία δὲ θὰ μπορέσετε νὰ τὴν ξεγελάσετε οὔτε μὲ τὶς φροντίδες γιὰ τὴν περιουσία σας οὔτε μὲ τὶς ἀσχολίες τοῦ σπιτιοῦ σας. Αν δὲ μπορέσεις λοιπὸν νὰ κάνεις τὸν ἄντρα σου να μοιράζεται μαζί σου τὴν κοσμική σου ζωή, ἂν δὲν τὸν διασκεδάζεις θὰ καταλήξετε στὴν πιὸ φοβερὴ ἀτονία. Τότε αρχίζει τὸ «πλὴν» τοῦ ἔρωτα. Πάντα ἀγαπᾶμε αὐτὸν ποὺ μᾶς διασκεδάζει ἢ αὐτὸν που μᾶς χαρίζει τὴν εὐτυχία. Αλλο να δέχεται μια γυναίκα τὴν εὐτυχία κι ἄλλο νὰ τὴ χαρίζει. "Αβυσσος χωρίζει αὐτὰ τὰ δυὸ πράματα.[...]


[...]Οι δυνατές ψυχές οὔτε ζηλεύουνε οὔτε φοβοῦνται: ἡ ζήλεια είναι έλλειψη σιγουριᾶς, ὁ φόβος είναι μικρότητα. Ἡ πίστη δίχως όρια είναι τὸ βασικό χαρακτηριστικὸ τοῦ μεγάλου ἀνθρώπου: ἂν τὸν ἀπατήσουνε τόσο ἡ δύναμη ὅσο κ᾿ ἡ ἀδυναμία μπορεῖ νὰ γίνουν ἀφορμή ν' απατηθεί κανείς - τότε ἡ περιφρόνησή του γίνεται τσεκούρι, τὰ σκίζει ὅλα. Τούτη ἡ μεγαλοσύνη εἶναι ἐξαίρεση.[... ]

 

[Argiris Fytakis · Rating 3 out of 5]

Αλλη μια φορα που η πανουργία της πεθεράς κυριαρχεί 😁 Πέρα από την πλάκα, ένα βιβλίο που περιγράφει τα ήθη μιας ολόκληρης κοινωνίας, ειδικά στο θέμα του γάμου. Είναι ένα βιβλίο που όσα λίγα κατορθώνουν να επιτελέσουν μ��α ανεπαίσθητη κοινωνική κριτική στα ήθη και τα έθιμα των πρώτων δεκαετιών της Επαναστατικής Γαλλίας. Η ανθρωπιστική οπτική του Μπαλζακ, ειδικά στις περιγραφές των προσώπων, σε παρασύρει που νομίζεις ότι διαβάζεις βιβλίο ψυχολογικής ανθρωπολογίας. Το Συμβόλαιο ήταν το μέσο ή η αφορμή που οδήγησε σε ένα μοναδικό στήσιμο που μας ταξίδεψε στο Μπορντό του 19ου αιώνα.

[Jeffrey Green · Rating 3 out of 5]

A lot of this book was hard to understand, because it had to do with financial transactions in France during the 1830s, and the language was technical. It begins with a cynical speech against marriage, given by a jaded nobleman to his ingenuous friend, trying to dissuade him from leaving the freedom of bachelor life, and it ends with a long letter, written by that nobleman, to his friend, proving his point by showing how his married friend had been fleeced and ruined by a profligate noblewoman and her spoiled daughter. Central to the plot is the battle over the marriage contract, whose complexities were beyond my ability to follow.
The general idea is clear. The prospective bride's mother has spent almost all the money her late husband had set aside for his daughter's dowry, so she tries to marry her off without dipping into her own resources. The prospective groom is too much in love to question the motives of his future mother-in-law, so his notary goes to battle for him and comes close to victory.
As usual, Balzac wrote about rich aristocrats, but without an ounce of admiration for them. There is a single figure of probity in the novel, Mathias, the old notary (more or less corresponding to what a British person would call his solicitor), who does his best to defend his client's interest but ultimately fails, because of his client's weakness.
Marriage is presented as a struggle for control, with love as something derisory. In defense of the conniving mother-in-law and her complicit daughter, one might say that French society offered women virtually no opportunity for self-sufficiency except by manipulating and exploiting their husbands. But Balzac is far from proposing a feminist platform. He offers an acid critique of society without any program of reform - not that social reform is necessarily a novelist's mandate.

[Jim · Rating 4 out of 5]

This is the nearest you can get to an "anti-love" story. The novella begins with suave man-of-the-world Henri de Marsay warning young Paul de Manerville that his desire to fall in love and get married is, in effect, a snare for fools.

Next we see Paul de Manerville romancing the lovely Creole beauty Natalie Evangelista. Her mother wants him to take Natalie without a dowry or income of any sort, leading to a battle royal between the two sides' notaries (lawyers). Paul's notary pulls what he thinks is a trump card by creating an entail that would protect Paul's estate from the ravages of a vengeful mother-in-law.

On her side, Natalie's mother trains her daughter to treat her husband like a marionette, which she proceeds to do.

After six years, Paul is a ruined man who runs away from France to seek his fortune in the Indies under an assumed name. On board, he reads a letter from Henri de Marsay which tells him that he has been cuckolded and that Natalie has played him false in every which way. De Marsay's message is that "love is ... a belief like that in the immaculate conception of the Virgin." He plans to marry an ugly, but rich heiress so that he can play the field without worrying about by ruined by his wife.

[Elizabeth (Alaska) · Rating 4 out of 5]

For all except the final chapter, I was thinking Balzac gives us another look at "bad things happen to good people." But Balzac took that a step further and gave us yet another example that, in life, "evil lurks where you least expect it." And at the end, I was reminded of that Zola character who didn't want to read any more Balzac because he was just too sad.

This Spring I have read several pieces of Balzac's shorter fiction. Although I think Eugénie Grandet - my introduction to Balzac - will always be my favorite, I am becoming ever more fond of his short fiction. He is such a superb storyteller and his characters so well drawn.

[Fazackerly Toast · Rating 3 out of 5]

there's so much stuff about money in this, you feel as though you're involved in the negotiations of a business contract yourself, which frankly is a bit tedious. As usual, the women are venal, treacherous and shallow and the men are idiots or cynics. What a lovely society!

[David · Rating 3 out of 5]

The first book I read by him. I'm now reading his whole bibliography and he is amazing.

[Armin · Rating 3 out of 5]

Der Lerneffekt war größer als das Lesevergnügen, auf jeden Fall kann ich es jetzt ganz gut nachvollziehen, warum manche Klassiker aus feministischer Sicht schlecht wegkommen, selbst wenn man zugesteht, dass sich Dummheit nicht notwendig auf ein Geschlecht konzentrieren muss, sondern einigermaßen gleichmäßig verteilt ist, bzw. in jedem Geschlecht unterschiedliche Schwächen und Stärken vorhanden sind.
Aber Paul der Manerville ist schon ein selten dämliches Exemplar von männlicher Schwäche, das als Opfer eines seltsamen Falles von weiblicher Rache Bankrott geht. Als Kind wurde Paul von seinen tyrannischen Vater derart seelisch verkrüppelt, dass er impulsgestört ist, sprich er handelt nicht, wenn er den richtigen Gedanken hat oder verwickelt sich vollkommen unnötig wegen Kleinigkeiten in Händel. Als der 27jährige der Jeunesse D'orée um Übermensch Marsay den Rücken kehren und in der Provinz sein Glück über eine Heirat finden will, sagt ihm der Freund das Scheitern vorher.
Tatsächlich trägt sogar der juristisch versierte Familienanwalt mit bestem Wissen und Gewissen zum Niedergang bei. Denn als die ziemlich ruinierte Schwiegermutti sich als betrogene Betrügerin vorkommt, weil der Ehevertrag die Kinder begünstigt und der Tochter im Todesfall des Mannes weniger übrig lässt, als eingezahlt wurde hat der Bräutigam schon vor der Trauung verloren. Zumal sich Schwiegermutti unter dem Eindruck des Ehevertrags über Nacht von der hirnlosen Verschwenderin zur raffinierten Finanzexpertin mausert, die in allen Instanzen Krieg gegen Paul führt, obwohl die Anwälte den Ehevertrag ausgehandelt haben. Sogar das zehn Jahre später entstandene Modeste Mignon enthält noch einen Verweis auf diese Erzählung, die bei politisch korrekt gepolten Lesern und - innen allerlei Rassismus-Abzüge kassieren dürfte.
Im Gesamtzusammenhang der Comédie Humaine liefert die Erzählung allerdings ein paar interessante Aufschlüsse. Denn der weichherzige Dummkopf Paul der Manerville gehört zur Jeunesse d'orée um de Marsay, jenem Kreis, der nach der 1830er-Revolution in Amt und Würden gerät. Paul gehört nicht mehr dazu, als es so weit ist, statt dessen rückt Rastignac nach, dessen Aufstieg Marsay seinem Freund im Rahmen des aufklärenden Briefs mit Lösung sämtlicher Rätsel des Niedergangs noch mitteilt. Bevor die ganze Schäbigkeit dieser Mutter-Tochter-Verschwörung in sämtliche Facetten enthüllt wird, schickt Balzac einen Abschiedsbrief von Natalie de Manerville an ihren entschwundenen Gatten voraus, der die Sirenenklänge absolut nachvollziehbar macht, die Paul sehenden Auges den persönlichen Ruin ansteuern ließen. Insofern ein Zeugnis seiner Meisterschaft.
Umso rätselhafter erscheint mir die Positionierung der Erzählung im Zyklus, denn der Ehevertrag ist Nummer 27, die chronologisch früher angesiedelte Geschichte der 13, auf die Marsay auch Bezug nimmt, ist 39ff, Die Lilie im Tal, in der Pauls Frau von der Offenherzigkeit ihres Favoriten vor den Kopf gestoßen wird, ist Nummer 65. Natalie de Manervilles Rache an der späteren Ehefrau von Felix Vandernesse Eine Evastochter, dagegen Nummer 14 und mein eigentlicher Einstieg in den Vandernesse-Manerville-Komplex.

[Socrate · Rating 3 out of 5]

Tatăl lui Paul de Manerville era un onorabil gentilom normand, bun prieten cu mareşalul de Richelieu1, care i-a impus căsătoria cu una dintre cele mai bogate moştenitoare din Bordeaux, pe vremea când bătrânul duce – în calitate de guvernator – stăpânea Guiana.

  Normandul şi-a vândut atunci moşiile din ţinutul Bessin şi subjugat de încântătoarea reşedinţă a nevesti-si, de frumosul castel Lanstrac, s-a făcut gascon. În ultimele zile ale domniei lui Ludovic al XV-lea, el a cumpărat demnitatea de căpitan al Străjii Porţii şi, după ce a străbătut cu bine epoca Revoluţiei, a vieţuit astfel până în 1813. Şi iată cum.

  Spre sfârşitul lui 1790, el plecă în Martinica, unda soţia sa avea multe interese. Între timp încredinţă administraţia bunurilor sale din Gasconia unui secretar de notar, om de treabă, pre nume Mathias, care sa lăsase ademenit de noile idei atunci la modă. La înapoiere, contele de Manerville şi-a găsit toate bunurile neatinse şi bine administrate. Această îndemânare era o urmare a altoiului normandului cu al gasconului. Doamna de Manerville se prăpădi în 1810. Deprins din tinereţe să fie o mână spartă, acum ştia să pună preţ pe ban – aşa cum fac mulţi bătrâni – şi-i dădea o mai mare însemnătate decât o are în fapt; astfel, încetul cu încetul, domnul de Manerville ajunse să fie nu numai econom, ci un zgârcit şi un cărpănos. Fără să-i treacă prin gând că avariţia părinţilor pregăteşte risipa copiilor, el nu dădea băiatului său aproape nimic, deşi era singura-i odraslă.

  Întorcându-se către sfârşitul anului 1810 de la Colegiul din Vendôme2, Paul de Manerville a rămas vreme de trei ani sub îndrumarea părintească. Tirania pe care o exercita acest bătrân de şaptezeci şi nouă de ani asupra moştenitorului său a avut urmări însemnate asupra unui suflet şi a unui caracter încă fraged. Deşi nu-i lipsea curajul fizic – căruia se pare că-i prieşte aerul gascon – Paul nu cuteza totuşi să ţină piept tatălui său şi îşi pierduse putinţa de împotrivire din care se zămisleşte curajul moral. Simţămintele sale înăbuşite şi le-a tăinuit în străfundul sufletului, păstrându-le acolo îndelungă vreme; mai târziu, cinci a simţit că nu se mai potrivesc cu principiile societăţii, a ajuns să gândească adesea bine, dar să se poarte rău.

[Jaime Fernández Garrido · Rating 3 out of 5]

En esta decimocuarta entrega de "La comedia humana" nos encontramos a Paul de Manerville, un joven con dinero, pero sin experiencia vital, que se presenta como una víctima fácil para una madre y una hija manirrotas, dispuestas a hacerle firmar papeles que le llevarán a la ruina.

La premisa de esta novela recuerda a la reciente serie "La edad dorada", sobre todo a la segunda temporada, en la que se suceden los tejemanejes de una madre para colocar (o vender) a su hija. Pero lo que en la serie es una sucesión emocionante de acontecimientos aquí es una narración un pelín tediosa, sobre todo en las conversaciones que mantienen los dos abogados, el de la joven y el del joven, para sacar adelante un contrato de matrimonio que, en principio y aparentemente, les beneficie a los dos.

Mientras los abogados discuten, durante largas páginas, Paul de Manerville se deja llevar por un amor exagerado, que le convierte en lo que antiguamente se conocía como un calzonazos, que no es otro que un pobre hombre que complace todos los caprichos de su mujer y que incluso se muestra ciego ante sus infidelidades. Y no sólo eso, sino que además, tras prácticamente arruinarse, se aparta de ella en busca de fortuna para seguir manteniendo su nivel de vida y su presencia en la sociedad.

El final del libro, tras una serie de cartas que recibe el protagonista de su mujer y, sobre todo, de un buen amigo, queda abierto y no sabemos si tras el shock de conocer todo lo que los demás ya sabíamos se reformará o seguirá siendo el bobo útil.

[Alejandro Teruel · Rating 4 out of 5]

Esta breve novela contiene un extraordinario enfrentamiento entre dos notarios de muy diferente cuña para defender a sus respectivos clientes al momento de negociar un contrato (pre)matrimonial. Uno de los notarios es un veterano y honesto abogado pendiente de proteger al novio de una alianza en apariencia brillante pero que puede arruinarlo en un mediano plazo; el otro notario es un ambicioso e inescrupuloso jóven que defiende los intereses de la peligrosa madre de la novia.

La obra entra en detalles financieros que bien pueden resultarse excesivos o poco comprehensibles a algunos lectores, pero las maniobras técnicas en el curso de la negociación entre los notarios y sus clientes son magistrales. La negociación no toma en cuenta aspectos psicológicos claves que terminan por desbaratar los resultados aparentes en varias vueltas a la tuerca...

El tono misógino de este relato que critica ácidamente la sociedad de la época y algunos pocos y aparentamente casuales comentarios discriminatorios contra españoles, italianos, criollos, judíos, mulatos y negros que lanza el autor al voleo también chocarán al lector que quiera aplicar estándares contemporáneos al pasado.

[La Cucaracha · Rating 3 out of 5]

"Kontrakt ślubny": Paweł de Manerville oczarowany urokami młodziutkiej Natalii Evangelista postanawia się z nią ożenić. Zanim jednak dojdzie do ślubu, należy dopełnić formalności. A mianowicie spisać kontrakt ślubny. Ma on być lokatą na przyszłość dla obu stron. Miłość i interesy nie zawsze jednak idą w parze, szczególnie, gdy na horyzoncie pojawia się niegłupia teściowa (przez niektórych zwana mamusią), która wkracza z kopytami i używając kobiecych zmysłów (nie zawsze zrozumiałych przez mężczyzn) próbuje odegrać swoją rolę jak najlepiej. Tak zaczyna się gra w przeciąganie liny lub, jak wprost określa to Balzac, WOJNA.

Nie zabrakło wyrachowanych, pewnych siebie kobiet, które potrafią wykorzystać swoje atrybuty w skrytej wojnie, którą toczą z mężczyznami.

Rozczarowania nie było. Balzac za każdym razem zaskakuje łatwością w przekazywaniu tego, co urodziło mu się w głowie. Dosadny, konkretny język, niezwykle trafne porównania.

[Catalina BT · Rating 4 out of 5]

Et vous le mariage ça évoque quoi ?

L'amour, la passion, l'éternité ?

Mais ces sentiments persistent ils lorsque les intérêts se rencontrent ou sont ils dévoyés ?

Balzac revient ainsi sur cette union s'attardant plutôt sur ses prémisses : la signature du contrat de mariage.

Ce moment décisif, scellant le réel destin des futurs époux nobles.

Notamment, lorsque leurs gains sont d'autant plus menacés que ne l'est la pérennité de leur renommée depuis le renversement de la Monarchie.

Entre jalousie, rancœur, manipulation Balzac déchante l'amour pour n'y révéler que sa note la plus cruelle : la miserabilité.

Le pessimisme prime sur cette œuvre lançaient un regard noir sur une bourgeoisie en pleine convalescence dans laquelle tous les coups sont permis pour tenter de faire subsister son rang.

[James F · Rating 3 out of 5]

The marriage between an elegant but weak young man, Paul de Manerville, and the spoiled daughter of a Spanish nobleman, Natalie Evangélista, is undermined from the beginning by a fight over the contract of marriage and the financial arrangements, which causes the mother-in-law to seek revenge against Paul. The plot is difficult to understand because so much depends on the intricacies of early nineteenth century law concerning marriages and inheritances. The impact is also weakened by a long monologue at the beginning and a long letter at the end by Henry de Marsay, an otherwise minor character in the novel (although one of the more important figures in the Comédie humaine as a whole) which present a misogynistic view of marriage and much irrelevant material about politics.

[David Sterritt]

As the title hints, “The Marriage Contract” is as obsessed with money, contracts, debts, entails, and the like as anything I’ve read in Balzac’s grand-scale Human Comedy, with deal-making, negotiating, and bargaining at the center of everything from romance and matrimony to living arrangements and generational relations. In other words, this is a realistic depiction of life in 19th-century modernity. It’s hardly a newsflash to say this, but Balzac had his culture’s number, and his portraiture rings all too true in 21st-century America as well.

[Alex Frame · Rating 5 out of 5]

Loved the nitty gritty of the contract negotiations preempting todays prenups.
Notaries representing both sides pre marriage hammer out what will be the marriage contract to the benefit or detriment of either party.
A fun read.

[Tundra Martin · Rating 3 out of 5]

Interesting some points i saw and others made you really think about

This book got a lot of different issues. It proved you can't have everybody in your marriage they all had their own problems.

[Catherine Vamianaki · Rating 4 out of 5]

Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν θα πω ότι ήταν από τα καλύτερα του. Όμως μας περιγράφει τα ήθη και έθιμα της Γαλλίας της εποχής εκείνης. Στην ιστορία αυτή πως οι συμβολαιογράφοι προσπάθησαν να διαφυλάξουν τις περιουσίες ενός ζευγαριού.....πριν από τον γάμο τους.

[Gonzalo Trobo · Rating 5 out of 5]

Brillante !!

Que decir de Balzac que no se haya dicho hasta ahora. Un retrato de época aplicable a cualquier época. Busco más Balzac.

[PATRICE PRIVAT · Rating 2 out of 5]

Quite boring , unusual from Balzac !

[Romaissa Bellarbi · Rating 3 out of 5]

Stick till the end!

[Mara · Rating 4 out of 5]

astronomical marriage contract
by
Shang Man Dong Man

on mangasy.com

[Lucy · Rating 2 out of 5]

Too much incomprehensible money talk and too many letters. Oh, and a really really dim hero.