What do you think?
Rate this book
De Academie
Wie wil er nu niet toetreden tot het allerhoogst haalbare?
‘Ze zijn slim, talentvol en grenzeloos ambitieus. En ze opereren vanuit de schaduw.’
Verwacht van de winnaar van de Jonge Jury Debuutprijs 2020!
Astrid Boonstoppel debuteerde met de thriller Dit is hoe het ging, die de Jonge Jury Debuutprijs 2020 won en werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs. Haar nieuwe boek is minstens zo spannend en speelt zich af op een chique privéschool in de bossen. Talentvolle meisjes, machtige mannen en nog machtigere vrouwen spelen de hoofdrol in dit verslavende verhaal met een duister randje.
Niemand weet wat er precies gebeurt tijdens een Academiejaar aan de exclusieve Recourt Academie voor Meisjes. De alumni zwijgen als het graf. Eén ding is echter zeker: de studenten worden zonder uitzondering succesvol.
Jaarlijks worden hooguit vijf studenten toegelaten tot de eliteschool van Frédéric en Isabella Recourt. De ambitieuze, talentvolle Em is een van die studenten. Ze kan niet wachten om haar grote voorbeeld, Isabella, in het echt te ontmoeten. Dit jaar is het begin van haar toekomst. Maar langzamerhand ontdekt ze dat de Academie vele geheimen kent…
‘Ze zijn slim, talentvol en grenzeloos ambitieus. En ze opereren vanuit de schaduw.’
Verwacht van de winnaar van de Jonge Jury Debuutprijs 2020!
Astrid Boonstoppel debuteerde met de thriller Dit is hoe het ging, die de Jonge Jury Debuutprijs 2020 won en werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs. Haar nieuwe boek is minstens zo spannend en speelt zich af op een chique privéschool in de bossen. Talentvolle meisjes, machtige mannen en nog machtigere vrouwen spelen de hoofdrol in dit verslavende verhaal met een duister randje.
Niemand weet wat er precies gebeurt tijdens een Academiejaar aan de exclusieve Recourt Academie voor Meisjes. De alumni zwijgen als het graf. Eén ding is echter zeker: de studenten worden zonder uitzondering succesvol.
Jaarlijks worden hooguit vijf studenten toegelaten tot de eliteschool van Frédéric en Isabella Recourt. De ambitieuze, talentvolle Em is een van die studenten. Ze kan niet wachten om haar grote voorbeeld, Isabella, in het echt te ontmoeten. Dit jaar is het begin van haar toekomst. Maar langzamerhand ontdekt ze dat de Academie vele geheimen kent…
245 pages, Paperback
First published October 15, 2020
18 people are currently reading
502 people want to read
About the author
Astrid Boonstoppel
6 books33 followersAstrid Boonstoppel (1983) schrijft al verhalen zolang als zij zich kan herinneren. Ze groeide op in Reeuwijk, als oudste van drie zusjes.
Astrid studeerde Algemene Cultuurwetenschappen en Media en Journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. (En rechten. Even.)
Na haar afstuderen schreef ze jarenlang persberichten, opinieartikelen, nieuwsberichten en speeches voor politici. Nu werkt zij als communicatieadviseur.
Haar debuut Dit is hoe het ging verscheen in februari 2019 bij Blossom Books.
Astrid studeerde Algemene Cultuurwetenschappen en Media en Journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. (En rechten. Even.)
Na haar afstuderen schreef ze jarenlang persberichten, opinieartikelen, nieuwsberichten en speeches voor politici. Nu werkt zij als communicatieadviseur.
Haar debuut Dit is hoe het ging verscheen in februari 2019 bij Blossom Books.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 127 reviews
June 8, 2021
Een vlot boek over een mysterieuze academie, waarvan het verhaal na de kerstvakantie ontspoort
De academie volgt de vrij vlakke Em die toegelaten is op een elite school voor jonge meisjes, met een duister geheim. Losjes gebaseerd op Jane Eyre zijn er mysterieuze geluiden in de nacht en is er ook een verliefdheid. Sebastian heeft om eerlijk te zijn alleen maar grijnzen als karaktereigenschap, en dit afgeraffelde, niet helemaal uitgewerkte komt alleen maar sterker terug later in het boek. Vermakelijk weliswaar, en goed leesbaar, maar ook bijna alsof en rond hoofdstuk 42 en 43 opeens besloten is het boek rond de kerst af te kappen in plaats van het schooljaar af te ronden. Het einde heeft een verontrustend gebrek aan ethiek en moraal als je er meer dan twee seconden bij stilstaat en Em reflecteert geen moment op alle onthullingen rondom haar begunstiger Bella.
De academie volgt de vrij vlakke Em die toegelaten is op een elite school voor jonge meisjes, met een duister geheim. Losjes gebaseerd op Jane Eyre zijn er mysterieuze geluiden in de nacht en is er ook een verliefdheid. Sebastian heeft om eerlijk te zijn alleen maar grijnzen als karaktereigenschap, en dit afgeraffelde, niet helemaal uitgewerkte komt alleen maar sterker terug later in het boek. Vermakelijk weliswaar, en goed leesbaar, maar ook bijna alsof en rond hoofdstuk 42 en 43 opeens besloten is het boek rond de kerst af te kappen in plaats van het schooljaar af te ronden. Het einde heeft een verontrustend gebrek aan ethiek en moraal als je er meer dan twee seconden bij stilstaat en Em reflecteert geen moment op alle onthullingen rondom haar begunstiger Bella.
May 13, 2021
Een school, Academie, voor jonge meisjes die zo opgeleid worden om precies mannen te kunnen "dienen". Maar dat blijkt dan niet zo te zijn. En dan weer wel. Er zijn meer bedoelingen achter deze Academie. De opzet is goed en origineel bedacht. Echter heb ik soms met fronsende wenkbrauwen zitten lezen.
Ik ben van mening om iedereen een tweede kans te geven, Dit is hoe het ging was namelijk ook niet echt mijn ding. Dus ik dacht, ik leen de Academie om te zien of ik toch fan kan worden. Helaas dus niet.
Wat in het begin heel verstaanbaar feministisch is, wordt ineens anti-feministisch. En dan wordt het feminisme op next level waar precies alle mannen slecht zijn en vrouwen achter die mannen moeten staan want anders verpesten die het. Of zoiets. Het einde vond ik dan ook extreem dramatisch en niet passen bij het begin van het verhaal. Echt een vreemd idee en uitvoering over feminisme. Echt gewoon ontzettend vreemd, die hele gedachtengang.
Het hoofpersonage, Em, blijft ook het hele boek redelijk vlak en kan precies niet echt voor zichzelf denken. De andere meisjes waarmee ze verblijft in De Academie zijn ook maar redelijk vaag. Ze hebben precies maar één persoonlijkheidstrekje en dat is hoe ze zijn als persoon. Althans, dat heb ik ervan opgevat.
Ook moet dit boek weer een thriller voorstellen (denk ik?) maar echt spannend was het niet. Toch niet op het niveau dat ik thrillers gewend ben. Een beetje psychologische spanning, dat wel. Maar het was "gene vette" zoals ze dat wel eens zeggen.
Deze auteur heeft wel een aangename manier van schrijven, daardoor heb ik dit ook kunnen uitlezen. Ze kan zeker schrijven, enkel is de uitvoering van de verhaallijn minder. Vandaar ook 2 en geen 1 ster(en).
En dan nog die love interest... Waarom dat er in hebben gestoken zonder dat het echt een nut, functie heeft in dit verhaal? Ik had iets meer daarrond verwacht, dat er daar een spannende plot lijn uit ging komen. Maar ik werd teleurgesteld.
Nee, helaas niet mijn ding. Ik ben helaas ook geen fan geworden. Jammer.
Ik ben van mening om iedereen een tweede kans te geven, Dit is hoe het ging was namelijk ook niet echt mijn ding. Dus ik dacht, ik leen de Academie om te zien of ik toch fan kan worden. Helaas dus niet.
Wat in het begin heel verstaanbaar feministisch is, wordt ineens anti-feministisch. En dan wordt het feminisme op next level waar precies alle mannen slecht zijn en vrouwen achter die mannen moeten staan want anders verpesten die het. Of zoiets. Het einde vond ik dan ook extreem dramatisch en niet passen bij het begin van het verhaal. Echt een vreemd idee en uitvoering over feminisme. Echt gewoon ontzettend vreemd, die hele gedachtengang.
Het hoofpersonage, Em, blijft ook het hele boek redelijk vlak en kan precies niet echt voor zichzelf denken. De andere meisjes waarmee ze verblijft in De Academie zijn ook maar redelijk vaag. Ze hebben precies maar één persoonlijkheidstrekje en dat is hoe ze zijn als persoon. Althans, dat heb ik ervan opgevat.
Ook moet dit boek weer een thriller voorstellen (denk ik?) maar echt spannend was het niet. Toch niet op het niveau dat ik thrillers gewend ben. Een beetje psychologische spanning, dat wel. Maar het was "gene vette" zoals ze dat wel eens zeggen.
Deze auteur heeft wel een aangename manier van schrijven, daardoor heb ik dit ook kunnen uitlezen. Ze kan zeker schrijven, enkel is de uitvoering van de verhaallijn minder. Vandaar ook 2 en geen 1 ster(en).
En dan nog die love interest... Waarom dat er in hebben gestoken zonder dat het echt een nut, functie heeft in dit verhaal? Ik had iets meer daarrond verwacht, dat er daar een spannende plot lijn uit ging komen. Maar ik werd teleurgesteld.
Nee, helaas niet mijn ding. Ik ben helaas ook geen fan geworden. Jammer.
May 24, 2021
Ik vond De Academie vlot geschreven, het las makkelijk weg en het was fijn mysterieus. Wel vond ik sommige dingen nogal abrupt gebeuren, vooral een bepaalde scene op het dak vond ik heel vaag en bizar (en kwam ook helemaal niet echt meer terug later). Qua thema ging het over feminisme. Op zich een heel interessant thema, maar de manier waarop het werd uitgewerkt was moreel gezien wat twijfelachtig (vooral ook qua einde, en het gebrek aan reflectie daarop). Ik vroeg me daarom na het lezen vooral af wat de auteur nou precies met dit boek wilde zeggen :)
Gelezen voor het Boekentoernooi van het FNL forum.
Gelezen voor het Boekentoernooi van het FNL forum.
April 12, 2023
De Academie ~ Astrid Boonstoppel
Blossom Books, ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Wat was dit een waan-zinnig verhaal!!! Ik had het boek, mede door de prachtige cover, 3 jaar geleden direct als pre-order besteld toen Donner hem gesigneerd aanbood. Vervolgens heeft het 3 jaar in mijn kast staan wachten om gelezen te worden... En nu ik hem uit heb, denk ik alleen maar: Waarom Cisz?!
Ik heb echt met volle teugen genoten van het verhaal van Em, Bella en de Academie. Het zit fantastisch in elkaar, de personage zijn goed uitgewerkt, en ik zou het liefst een rondleiding door het gebouw willen. Het heeft de juiste dosis geheimzinnigheid, om mij als lezer nieuwsgierig te maken en te houden. Daarnaast bevat het genoeg stof tot nadenken, en ergens ook zeker wel een kern van waarheid, wat het alleen maar interessanter maakt om te lezen. Kortom: een echte aanrader!
www.facebook.com/thebookbabecisz
Blossom Books, ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Wat was dit een waan-zinnig verhaal!!! Ik had het boek, mede door de prachtige cover, 3 jaar geleden direct als pre-order besteld toen Donner hem gesigneerd aanbood. Vervolgens heeft het 3 jaar in mijn kast staan wachten om gelezen te worden... En nu ik hem uit heb, denk ik alleen maar: Waarom Cisz?!
Ik heb echt met volle teugen genoten van het verhaal van Em, Bella en de Academie. Het zit fantastisch in elkaar, de personage zijn goed uitgewerkt, en ik zou het liefst een rondleiding door het gebouw willen. Het heeft de juiste dosis geheimzinnigheid, om mij als lezer nieuwsgierig te maken en te houden. Daarnaast bevat het genoeg stof tot nadenken, en ergens ook zeker wel een kern van waarheid, wat het alleen maar interessanter maakt om te lezen. Kortom: een echte aanrader!
www.facebook.com/thebookbabecisz
December 13, 2020
De cover van het boek is simpel, maar mysterieus. De donkere kleur en het nette kraagje scheppen de sfeer van een kostschool goed. De tekst op de cover en op de rug zijn in glimmende gouden letters gedrukt. Erg mooi, maar naar mijn mening onhandig met lezen. In het verleden is het mij wel eens gebeurd dat door het vasthouden van het boek zulke opdruk eraf slijt. Achterop vinden we weer die spannende flaptekst! Ik kon niet wachten om te beginnen.
Eigenlijk lees ik zelden thrillers, dus ik heb niet veel vergelijkingsmateriaal. Toch paste dit boek wel in dit genre. Spanning was er zeker, maar naar mijn mening niet genoeg. De eerste helft van het boek gaat vooral over Em’s nieuwe leven op de school. Isabella is een strenge mentrix, die de meisjes veel regels oplegt. Ook moeten ze in korte tijd heel veel verschillende vakken leren. Ondanks al dat heeft Em het toch naar haar zin. De lezer krijgt tussendoor mysterieuze boodschappen. Voor mij schepte die meer verwarring dan spanning. De tweede helft van het boek is spannender en houd de lezer meer vast. Het verhaal neemt een duistere wending, die ik persoonlijk niet op die manier zag aankomen.
De schrijfstijl in het boek is erg vlot en de hoofdstukken kort. Hierdoor leest het boek erg snel en had ik hem zo uit. Niets wat de lezer te zien krijgt is overbodig, waardoor het verhaal soms ook wel een beetje gehaast aanvoelt.
De personages in het boek vind ik erg goed uitgewerkt. Hoofdpersoon Em is wat naïef, maar maakt wel keuzes waar de lezer zich in kan vinden. De andere Academie meisjes vond ik ook erg leuk. Zeker Millicent, met haar ongezouten meningen. Ook was ik erg onder de indruk van Isabella Recourt. In het begin word ze neergezet als een geheimzinnig vrouw. Wat schuilt er achter haar façade? Stukje bij beetje leren we haar en haar geheimen kennen naarmate je verder leest.
Zoals ik eerder vermeldde had ik het boek wat spannender verwacht. Ook vond ik de romance in het boek nogal uit de lucht komen vallen. Personages die elkaar pas een keer gezien hebben en een woordje gewisseld zijn meteen hoteldebotel. Dat vond ik wel jammer. Ik denk dat het beter tot zijn recht had gekomen als het verhaal langer was.
Het einde van het boek heeft me het meest verrast. Voor mij kwam dit totaal onverwacht en ik kan nog amper geloven dat het echt zo gelopen is, als het ware. Er is zeker geen sprake van zwart en wit, veel is grijs. De lezer kan er zelf een mening over vormen. Het voelt alsof het verhaal nog niet afgelopen is, alsof er nog een vervolg zou moeten komen.
De Academie is een boek voor lezers die op zoek zijn naar een toegankelijke thriller. Ik denk dat hij erg in de smaak zou vallen bij middelbare scholieren en ik kan me voorstellen dat als zij dit voor hun leeslijst mogen lezen ze er veel plezier aan gaan beleven.
Zover ik weet komt er geen vervolg op de Academie, maar ik kan dit mis hebben. Stiekem hoop ik dat deze er wel komt! Het einde zorgde er toch voor dat ik verder wil.
Ik geef dit boek 3/5 sterren.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 21, 2022
Boek niet uitgelezen, gestopt op bladzijde 174.
Wat... is dit?
Het concept van het verhaal zit goed: een superexclusieve privéschool voor meisjes die opgeleid worden om achter de schermen de wereld te leiden. Bijster origineel is het nu niet - doorheen de jaren heb ik genoeg boeken over allerlei soorten internaten gelezen - maar het blijft wel tof.
Alleen houdt het daar dan ook op. Volgens de korte inhoud van het boek herbergt de Academie 'vele geheimen'? LOL. Watte? Eén geheim, ja, desnoods nog twee, maar zeker geen vele. Ze laten het spannend en geheimzinnig klinken, maar dat is het totaal niet. Als lezer heb je echt direct door waar het allemaal om gaat, veel bijzonders is er niet aan. Op het moment dat ik gestopt ben, was er nog steeds niks gebeurd. Ik heb daarna even snel diagonaal doorgekeken en in de laatste hoofdstukken gebeurt er wel het een en het ander, zo te merken, maar dat is echt veel te laat. Oké, het boek is een beetje (een béétje) geheimzinnig, dat wel, maar spanning is er zeker niet te bespeuren.
De personages zijn allemaal nogal saai. Em beweert dat ze nog nooit zo'n goede vriendinnen heeft gehad als haar drie medestudentes, maar sorry, ik merk er niet veel van. Naar hun achtergrond gaat maar weinig aandacht uit en zo interessant is die bovendien ook niet echt. En hoe belachelijk zijn die namen ook? Het is net alsof Boonstoppel besloot dat je voor zo'n exclusieve, snobistische school ook alleen maar in aanmerking komt als je een opvallende naam hebt. Em - van Emmeline - is nog te doen, maar Millicent (Milly), Ni... Nifoular... Niloufar... of is het met een 'oe'... en Charlotte-Sophie. Alsjeblieft zeg. Daarnaast doen ze ook gewoon niks interessants, behalve dan wat lessen volgen en dergelijke. Em begint bovendien weer eens - ja hoor, daar gaan we, je voelt me al afkomen - een Totaal Overbodige Romance met Sebastian, die verder geen enkele functie in het verhaal heeft. Alleen Bella was nog tamelijk interessant.
Ik snap de werking van die school niet. Het lijkt wel alsof die meiden elke week een ander vak krijgen, want hoeveel worden er wel niet vermeld? Eerst dit, dan dat, en maanden later hebben ze nog steeds een curriculum dat de hele tijd verandert. Het zal dan wel, zeker.
Het is een feministisch boek, zoveel is wel duidelijk. Of misschien een geschiedkundig overzichtsboek waarmee je de namen van alle Amerikaanse presidentsvrouwen van de 20e eeuw vanbuiten kunt blokken. Want dat viel me ook wel op. Blijkbaar zijn er in Europa, Azië en Afrika geen vrouwen geweest die achter de schermen opereerden. Tuurlijk, dat kan zijn, maar het lijkt me redelijk onwaarschijnlijk. En verder worden even de suffragettes vermeld. Tof. Ik kom er verder nog even op terug.
Ik boei me niet vaak op over dingen die ik in boeken lees, en geloof me: ik ben dan wel een man, ik ben er niet trots op of zo. Vrouwen zíjn effectief eeuwenlang onderdrukt geweest in onze samenleving en worden dat voor een groot deel nog steeds, ook al gaat het wel wat meer de goede kant op. En ja, dat is absoluut een probleem. Dat feminisme in boeken verwerkt wordt, is daarom zeker een goede zaak.
MAAR!
Dit boek laat het wat mij betreft op een paar plekken uitschijnen dat alle mannen de duivel in hoogsteigen persoon zijn, zonder uitzondering, en dat ze verder totaal op macht belust zijn (op wereldvlak, bedoel ik dan, niet wat relaties betreft). Het schemert ook nog door in de tekst dat dat is omdat mannen de macht in handen hebben. Dus als vrouwen die rol zouden overnemen, zouden ze daar geen last van hebben. Als dat zo is - by all means, laat de vrouwen dan inderdaad maar de macht grijpen en regeren, maar persoonlijk betwijfel ik dat het zo simpel is. Doorheen het verhaal wordt de helft van de wereldbevolking hoe langer hoe zwarter gemaakt. Is dat terecht? Voor een deel wel, ja. Maar voor een deel ook niet, mag ik hopen.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat, als mijn vriendinnen dit lezen, ze toch zullen zeggen dat ík persoonlijk nog niet de kwaadste ben en dat ze niet de indruk hebben dat ik vrouwen als inferieur beschouw. Mocht dat wel zo zijn, dan doe ik duidelijk ergens iets verkeerd en moet ik dringend iets in mijn houding veranderen.
Enfin ja, verruim je blik gewoon wat als auteur, kijk eens wat meer naar het buitenland en haal daar inspiratie uit. Als Belg heb ik een interessant voorbeeld voor de Nederlanders. Op een bepaald moment wordt er iets gezegd over dat de naam van de academie 'Recourt' is - of whatever, zoiets dan toch - naar de achternaam van Frédéric. En ondertussen ook van Bella, want die is met hem getrouwd. Want zo gaat dat in Nederland: vrouwen die trouwen, nemen de achternaam van de man aan. En in België? Daar behoudt de vrouw haar eigen achternaam haar hele leven lang, tenzij ze daar specifiek een aanvraag voor indient natuurlijk, maar dat kan altijd, daarvoor hoef je niet te trouwen. Om maar te zeggen: er zijn wel degelijk verschillen.
Al bij al heb ik de indruk dat de auteur geprobeerd heeft een belangrijk maatschappelijk probleem aan te kaak te stellen zonder er veel diepgang in te steken, met een hoop veralgemeniseringen en dus zonder wat nuances erin te brengen, want dat had al een heel verschil gemaakt. En ja, zoals je al gemerkt hebt ondertussen, ik ben er ferm pissed over, om eerlijk te zijn.
Oh ja, die suffragettes hé? Die hebben, zoals in het boek staat, gestreden voor het vrouwelijk stemrecht. En dat feit op zich is natuurlijk heel positief, want ze hebben wel degelijk een verschil gemaakt. Maar diezelfde suffragettes hebben ook gewelddadige manifestaties gehouden, eigendommen vernield, winkels aan gort geslagen - en niet noodzakelijk omdat die winkeliers iets tegen dat stemrecht hadden. Maar je moet niet verwachten dat díé informatie in De Academie aan bod komt.
Nog een laatste punt: het schaduwkabinet wil de wereld verbeteren. Dat doen ze door de filantroop uit te hangen en allerlei humanitaire zaken te steunen, en nog zo het een en ander - er worden een aantal voorbeeld genoemd. Heel goed dat je je daarvoor inzet, natuurlijk, dat wil ik wel even gezegd hebben. Maar het milieu? Het klimaat? De natuur? Och, da's toch allemaal geen probleem. Of daar lijkt het dan toch op, want ik heb er nergens iets van zien staan.
Nee, ik was niet overtuigd. Gelukkig ziet de cover er goed uit en stond er maar één typfout in. Zijn er toch nog een paar punten die ik voor dit boek van de grond kon gaan schrapen.
3/10
Wat... is dit?
Het concept van het verhaal zit goed: een superexclusieve privéschool voor meisjes die opgeleid worden om achter de schermen de wereld te leiden. Bijster origineel is het nu niet - doorheen de jaren heb ik genoeg boeken over allerlei soorten internaten gelezen - maar het blijft wel tof.
Alleen houdt het daar dan ook op. Volgens de korte inhoud van het boek herbergt de Academie 'vele geheimen'? LOL. Watte? Eén geheim, ja, desnoods nog twee, maar zeker geen vele. Ze laten het spannend en geheimzinnig klinken, maar dat is het totaal niet. Als lezer heb je echt direct door waar het allemaal om gaat, veel bijzonders is er niet aan. Op het moment dat ik gestopt ben, was er nog steeds niks gebeurd. Ik heb daarna even snel diagonaal doorgekeken en in de laatste hoofdstukken gebeurt er wel het een en het ander, zo te merken, maar dat is echt veel te laat. Oké, het boek is een beetje (een béétje) geheimzinnig, dat wel, maar spanning is er zeker niet te bespeuren.
De personages zijn allemaal nogal saai. Em beweert dat ze nog nooit zo'n goede vriendinnen heeft gehad als haar drie medestudentes, maar sorry, ik merk er niet veel van. Naar hun achtergrond gaat maar weinig aandacht uit en zo interessant is die bovendien ook niet echt. En hoe belachelijk zijn die namen ook? Het is net alsof Boonstoppel besloot dat je voor zo'n exclusieve, snobistische school ook alleen maar in aanmerking komt als je een opvallende naam hebt. Em - van Emmeline - is nog te doen, maar Millicent (Milly), Ni... Nifoular... Niloufar... of is het met een 'oe'... en Charlotte-Sophie. Alsjeblieft zeg. Daarnaast doen ze ook gewoon niks interessants, behalve dan wat lessen volgen en dergelijke. Em begint bovendien weer eens - ja hoor, daar gaan we, je voelt me al afkomen - een Totaal Overbodige Romance met Sebastian, die verder geen enkele functie in het verhaal heeft. Alleen Bella was nog tamelijk interessant.
Ik snap de werking van die school niet. Het lijkt wel alsof die meiden elke week een ander vak krijgen, want hoeveel worden er wel niet vermeld? Eerst dit, dan dat, en maanden later hebben ze nog steeds een curriculum dat de hele tijd verandert. Het zal dan wel, zeker.
Het is een feministisch boek, zoveel is wel duidelijk. Of misschien een geschiedkundig overzichtsboek waarmee je de namen van alle Amerikaanse presidentsvrouwen van de 20e eeuw vanbuiten kunt blokken. Want dat viel me ook wel op. Blijkbaar zijn er in Europa, Azië en Afrika geen vrouwen geweest die achter de schermen opereerden. Tuurlijk, dat kan zijn, maar het lijkt me redelijk onwaarschijnlijk. En verder worden even de suffragettes vermeld. Tof. Ik kom er verder nog even op terug.
Ik boei me niet vaak op over dingen die ik in boeken lees, en geloof me: ik ben dan wel een man, ik ben er niet trots op of zo. Vrouwen zíjn effectief eeuwenlang onderdrukt geweest in onze samenleving en worden dat voor een groot deel nog steeds, ook al gaat het wel wat meer de goede kant op. En ja, dat is absoluut een probleem. Dat feminisme in boeken verwerkt wordt, is daarom zeker een goede zaak.
MAAR!
Dit boek laat het wat mij betreft op een paar plekken uitschijnen dat alle mannen de duivel in hoogsteigen persoon zijn, zonder uitzondering, en dat ze verder totaal op macht belust zijn (op wereldvlak, bedoel ik dan, niet wat relaties betreft). Het schemert ook nog door in de tekst dat dat is omdat mannen de macht in handen hebben. Dus als vrouwen die rol zouden overnemen, zouden ze daar geen last van hebben. Als dat zo is - by all means, laat de vrouwen dan inderdaad maar de macht grijpen en regeren, maar persoonlijk betwijfel ik dat het zo simpel is. Doorheen het verhaal wordt de helft van de wereldbevolking hoe langer hoe zwarter gemaakt. Is dat terecht? Voor een deel wel, ja. Maar voor een deel ook niet, mag ik hopen.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat, als mijn vriendinnen dit lezen, ze toch zullen zeggen dat ík persoonlijk nog niet de kwaadste ben en dat ze niet de indruk hebben dat ik vrouwen als inferieur beschouw. Mocht dat wel zo zijn, dan doe ik duidelijk ergens iets verkeerd en moet ik dringend iets in mijn houding veranderen.
Enfin ja, verruim je blik gewoon wat als auteur, kijk eens wat meer naar het buitenland en haal daar inspiratie uit. Als Belg heb ik een interessant voorbeeld voor de Nederlanders. Op een bepaald moment wordt er iets gezegd over dat de naam van de academie 'Recourt' is - of whatever, zoiets dan toch - naar de achternaam van Frédéric. En ondertussen ook van Bella, want die is met hem getrouwd. Want zo gaat dat in Nederland: vrouwen die trouwen, nemen de achternaam van de man aan. En in België? Daar behoudt de vrouw haar eigen achternaam haar hele leven lang, tenzij ze daar specifiek een aanvraag voor indient natuurlijk, maar dat kan altijd, daarvoor hoef je niet te trouwen. Om maar te zeggen: er zijn wel degelijk verschillen.
Al bij al heb ik de indruk dat de auteur geprobeerd heeft een belangrijk maatschappelijk probleem aan te kaak te stellen zonder er veel diepgang in te steken, met een hoop veralgemeniseringen en dus zonder wat nuances erin te brengen, want dat had al een heel verschil gemaakt. En ja, zoals je al gemerkt hebt ondertussen, ik ben er ferm pissed over, om eerlijk te zijn.
Oh ja, die suffragettes hé? Die hebben, zoals in het boek staat, gestreden voor het vrouwelijk stemrecht. En dat feit op zich is natuurlijk heel positief, want ze hebben wel degelijk een verschil gemaakt. Maar diezelfde suffragettes hebben ook gewelddadige manifestaties gehouden, eigendommen vernield, winkels aan gort geslagen - en niet noodzakelijk omdat die winkeliers iets tegen dat stemrecht hadden. Maar je moet niet verwachten dat díé informatie in De Academie aan bod komt.
Nog een laatste punt: het schaduwkabinet wil de wereld verbeteren. Dat doen ze door de filantroop uit te hangen en allerlei humanitaire zaken te steunen, en nog zo het een en ander - er worden een aantal voorbeeld genoemd. Heel goed dat je je daarvoor inzet, natuurlijk, dat wil ik wel even gezegd hebben. Maar het milieu? Het klimaat? De natuur? Och, da's toch allemaal geen probleem. Of daar lijkt het dan toch op, want ik heb er nergens iets van zien staan.
Nee, ik was niet overtuigd. Gelukkig ziet de cover er goed uit en stond er maar één typfout in. Zijn er toch nog een paar punten die ik voor dit boek van de grond kon gaan schrapen.
3/10
October 10, 2021
En plotsklaps was daar het einde van het boek..... ennuh hoe dan?
Het boek leest vlot en prettig. Het neemt je als lezer mee in de ontwikkelingen, waarvan sommige wat uit de lucht komen vallen. En dan ineens is daar de allerlaatste pagina. Het liet me wat onverzadigd achter: wat een open eindjes.
Het boek leest vlot en prettig. Het neemt je als lezer mee in de ontwikkelingen, waarvan sommige wat uit de lucht komen vallen. En dan ineens is daar de allerlaatste pagina. Het liet me wat onverzadigd achter: wat een open eindjes.
September 23, 2021
Dit boek is zo heerlijk vlot geschreven, leest makkelijk weg en is goed te volgen. Ik had dat einde totaal niet zien aankomen en vond het uitstekend! Ik raad dit boek zeker aan voor mensen die in een reading slump zitten want dit boek kun je niet wegleggen
June 23, 2021
Dit boek is goed geschreven. Maar, inhoudelijk? Wat was dit? De mensen die het mysandrisch noemen, beseffen nu mss hoe het voelt wanneer vrouwen behandeld worden in het merendeel van de media, want zo anders was dat gedeelte niet, ze waren gewoon oppervlakkig en getekend in de ogen van vrouwen met trauma. Verder... dit boek was pijnlijk heteronormatief, de hoeveelheid keren dat er benadrukt werd dat de meisjes een man moesten vinden gaat echt niet tenietgedaan worden door de twee regels waarin gezegd wordt dat er ook een academiemeisje met een vrouw getrouwd was en ten tweede: voor een boek waar zoveel over feminisme gesproken wordt, hebben de karakters precies weinig van feminisme begrepen.
Volgens de karakters is feminisme ook enkel weggelegd voor de knappe en rijke (vnl witte) mensen die de macht in de wereld houden. De waarde van mensen wordt hier vastgehangen aan iq en uiterlijk en al de rest doet er niet toe. Wat? Ook het hele concept van het schaduwkabinet zo diep doordrammen om dan een regel te geven over hoe dat het patriarchaat nooit zal veranderen? Feminisme is niet het spel spelen dat ons tot dit punt gebracht heeft. Feminisme is eigen regels opstellen zodat we onze eigen weg uit kunnen gaan met gelijke kansen voor iedereen, dus niet meer of minder voor een groep?
Ik wil mijn best doen om de juiste boodschap uit dit boek te halen, maar dat lukt tbh heel moeilijk omdat er gewoon zoveel nadruk gelegd wordt op de foute dingen. Dat geeft me enorme mixed feelings over dit hele boek, want echt diepgang heeft het niet en het was echt sleuren om aan interpretatie te kunnen doen omdat er eigenlijk bijzonder weinig gebeurt.
Niet mijn ding dus.
Volgens de karakters is feminisme ook enkel weggelegd voor de knappe en rijke (vnl witte) mensen die de macht in de wereld houden. De waarde van mensen wordt hier vastgehangen aan iq en uiterlijk en al de rest doet er niet toe. Wat? Ook het hele concept van het schaduwkabinet zo diep doordrammen om dan een regel te geven over hoe dat het patriarchaat nooit zal veranderen? Feminisme is niet het spel spelen dat ons tot dit punt gebracht heeft. Feminisme is eigen regels opstellen zodat we onze eigen weg uit kunnen gaan met gelijke kansen voor iedereen, dus niet meer of minder voor een groep?
Ik wil mijn best doen om de juiste boodschap uit dit boek te halen, maar dat lukt tbh heel moeilijk omdat er gewoon zoveel nadruk gelegd wordt op de foute dingen. Dat geeft me enorme mixed feelings over dit hele boek, want echt diepgang heeft het niet en het was echt sleuren om aan interpretatie te kunnen doen omdat er eigenlijk bijzonder weinig gebeurt.
Niet mijn ding dus.
February 19, 2021
Ik denk 4,5 sterren. Superleuk en mysterieus verhaal!
Recensie volgt.
Recensie volgt.
January 26, 2021
Oh wat is dit boek fantastisch! Als je Astrid een beetje kent of volgt op Social Media weet je dat ze een sterke vrouw is die vecht voor wat zij wil. En dat komt in dit boek zo goed naar voren, eerst verscholen en dan zo helder en duidelijk. Ik vind dat heel mooi om te lezen.
Daarnaast vind ik de personages ook echt heel goed! Astrid heeft precies daar waar het moet de personages hun karaktereigenschappen gegeven. Zo heb je sympathie en adoratie voor de twee hoofdpersonen en afschuw voor een man, die in mijn ogen eens even een lesje moet krijgen over de moderne wereld. Ik zou hem die maar al te graag willen geven!
Echt, heel goed gedaan, Astrid!
Daarnaast vind ik de personages ook echt heel goed! Astrid heeft precies daar waar het moet de personages hun karaktereigenschappen gegeven. Zo heb je sympathie en adoratie voor de twee hoofdpersonen en afschuw voor een man, die in mijn ogen eens even een lesje moet krijgen over de moderne wereld. Ik zou hem die maar al te graag willen geven!
Echt, heel goed gedaan, Astrid!
November 2, 2020
De Academie is een internationaalwaardig verhaal. Mysterieus, uniek, intrigerend en niet weg te leggen! Zie link voor mijn volledige recensie:
http://booksanddreams.nl/boekrecensie...
http://booksanddreams.nl/boekrecensie...
May 1, 2021
Leest als een trein, heel onheilspellend. Ik houd van boeken met leugenaars erin.
En wederom staat de clou op het omslag, zonder dat je kunt weten dat dat de clou is.
En wederom staat de clou op het omslag, zonder dat je kunt weten dat dat de clou is.
April 1, 2021
“De Academie”
Ik geef boeken altijd een eerlijke kans als ik er aan begin want ondanks dat ik het niet zelf uit heb gekozen zal er toch een reden zijn dat iemand het wel deed.
Voor een boek dat een 4 ster gemiddelde heeft op goodreads en zich uit doet als een verhaal dat vol zit met “mysterie” en een gevecht tegen seksisme; waar ik overig altijd wel in voor ben, bleek de academie een intens anti-feministisch gedoe te zijn. De personages zijn slecht ontwikkeld en missen diepgang, de plotlijn is een zooi en heeft geen fatsoenlijk einde en als kers op de taart heb ik een boek voorgeschoteld gekregen waar ik zoveel woede van krijg omdat het zulke lage lees kwaliteit is dat ik geneigd ben het uit elkaar te scheuren en er gerecycled papier van te maken.
Personages
Emmaline “Em”
Em was een intens saai hoofd personage.
Ze was door heel het boek heen aan het herhalen dat ze slecht is in dingen en dat ze niet weet wat ze op de academie doet. Het word duidelijk gemaakt dat ze neer gezet moet worden als een vooruit denkend en slim meisje maar het enige gevoel wat ze in me opbracht was irritatie. Het constante “ik ben niet zoals andere meisjes” gedoe zoals bijvoorbeeld met de bloemen maakte het voor mij steeds minder makkelijk om me in te leven in het character omdat de schrijfster zo druk was met haar speciaal maken dat ze uiteindelijk heel twee dimensionaal werd.
Isabella “Bella”
Bella begon als een persoon dat ik interessant vond. Ze had een slechte jeugd gehad en wist zich tot een zelfverzekerde, slimme en succesvolle vrouw te ontwikkelen. Dat vond ik erg inspirerend tot je er achter komt dat ze een manipulerende psychopaat is die het leuk vind mentale spelletjes te spelen met haar leerlingen (en wat later duidelijk word haar man).
Het idee dat ze een vooruitdenkende feminist zou moeten zijn vind ik heel grappig want vrouwen verplichten om met rijke mannen te trouwen om te krijgen wat ze willen vind ik de meest seksistische troep die ik ooit gelezen heb. Ze duwt vrouwen de schaduw in om op die manier dingen te doen die misschien langer hadden geduurd als ze het zelf hadden gedaan. Maar waarom boeit dat? Laat de vrouwen werken, laat ze aan de wereld laten zien wie ze zijn, zet meer vrouwen in de media als inspiratie voor jonge meiden.
Bella is veel maar ik zou haar zeker geen feminist noemen.
Sebastian
Sebastian.. de zoon van en natuurlijk (wat er met je neus direct in gedouwd word) de “love interest”.
Sebastian was naar mijn menig een behoorlijk overbodig personage. Er was weinig boeiends aan hem. Hij is het zoveelste “mijn ouders zijn rijk en dat is lastig dus doe ik maar wat ze blij maakt want er zijn verwachtingen al wil ik in de werkelijkheid iets anders” persoon waar ik over lees dat ik nog net niet met mijn ogen rolde. Natuurlijk is het leuk als de hoofdpersoon verliefd raakt maar in een boek als dit dat voor feminisme hoort te staan en gaat over een meisje dat “een heel systeem neer haalt” word naar mijn mening omlaag gehaald door een zwapzwans zonder inhoud als Sebastian.
Frédéric
Over meneer Recourt valt niet veel te zeggen. Hij is een seksistische zak die vind dat hij beter is dan iedereen. Start een school om jonge meisjes terug de jaren 50 in te sturen en een huisvrouw te worden. Verder niet een personage waarvan ik vond dat hij nou echt een goede aanvulling was op t boek en helemaal niet sinds hij de “bad guy” moet voorstellen. Ik had wel wat meer verwacht.
De andere academie meisjes
De andere meisjes van de academie voelden allemaal heel erg als een algemeen profiel dat je opstelt als je een reclame campagne gaat maken. Ik vond ze allemaal te gemaakt. Er was niets dat ze diep maakten. Waarom waren ze op de school? Wat dreef ze om te doen wat ze deden? En waarom gingen ze niet weg na de onthulling van het schaduwkabinet?
Er was niets wat ze lees waardig maakte, er was niks dat ze als mens liet voelen en er was niets dat ze tot leven bracht tijdens het lezen.
Plotlijn
Om te beginnen. Het verhaal start af als een verhaal over een meisje dat enthousiast is om aan haar nieuwe school te beginnen. Ze komt daar aan en zoals bij alles in het leven voelt het alsof je ergens ingezogen word. Tegen mijn verwachtingen in werd dat goed gepresenteerd.
Alles daarna helaas is één grote soep en voelt alsof het niet door proef-lezers of een editor is gecheckt.
Sebastian komt langs en uit het niets is er ineens een liefde sub-plot. Das leuk, maar waarom? Ze kennen elkaar amper en na elkaar twee keer gezien te hebben is Em verliefd en staan ze te zoenen.
Hoezo vind ze Sebastian dan zo leuk? Wat is er zo interssant aan hem? Waarom word ze zo naar hem toegetrokken? Op het moment voelt het meer alsof het puur is omdat ze aandacht krijgt. En als is dat zo, waarom? Waarom vind Sebastian haar zo leuk? ... “omdat ze anders is” kom je weer met die “not like other girls” troep. Hoezo is ze zo anders dan? WAT is er anders. Als het dan toch echt nodig is om een aspect van liefde in dit boek te doen zorg dan dat hij het waard is om te lezen.
Het leven op de school gaat verder en Em heeft nachtmerries. Ze is moe en krijgt daardoor problemen in de lessen. Vervolgens is het kerst bal. Vlak hiervoor werd ineens wat ik dan denk dat de “plottwist” moet voorstellen; dat de school eigenlijk is gemaakt om de leerlingen voor te bereiden voor een leven als huis slaaf voor een rijke man en al hun “goeie ideeën” uit te kunnen voeren door hun mannen te manipuleren en “uit de schaduwen te werken”
Nu had ik zoiets al verwacht en toch had ik nog hoop op iets beters.
Het bal word gebruikt als een soort manier om de meisjes ten toon te stellen aan de vrienden van Frédéric. Het is een smerig iets maar goed, het vult tenminste een beetje aan aan het plot.
Vervolgens start de kerstvakantie. En dit is wanneer het boek van een 2 naar een 1 star review ging voor mij. Door het hele boek heen kom je steeds gedichten en verhalen tegen waarvan ik er van uit ging dat het van Em was. Later kom je er achter dat het van een meisje genaamd Alexandra is. En hier kwam het, hier kwam mijn hoop dat dit boek nog een 360° zou doen. Maar helaas. Alexandra gaat op het lijstje met overbodige personages die niets toevoegen aan het verhaal.
Ze zou dan de affaire van Frédéric zijn en ze was zwanger. Ze zat opgesloten in de kelder en kreeg daar haar kind.
Het verhaal loopt nog een stukje door maar ineens had Bella besloten dat haar “laatste grote feministische move” zou zijn dat ze heel het huis is de fik steekt, Alexandra bevrijd (die vervolgens naar Spanje gaat en dus letterlijk niks toevoegt aan wat dan ook) en haar man levend laat verbranden.
Het laatste hoofdstuk is de begrafenis en dat is het. Alles waar naar toe is gewerkt in het boek word niet afgesloten. Wat gebeurd er met het schaduwkabinet nu dat Frédéric dood is? Gebruikt Bella de school voor iets beters of stopt ze er helemaal mee?
Hoe zit het met de meisjes zelf? Gaan ze naar huis? Gaat hun studie door? Waar is het grote doel heen dat in het midden stond van het schaduwkabinet? Er moeten consequenties zijn. Maar nee, blijkbaar is alles opgelost zodra Frédéric dood is.
Schrijfstijl
De academie is vanuit de eerste persoon geschreven. Een veilige optie waar op zich niet veel mis mee zou moeten zijn.
Tot je op elke bladzijde je hoofd persoon 6 keer tegen zich laat praten en dingen gaat uitleggen die je hoort te laten zien door de manier van doen.
Nog een punt op schrijven wat mij irriteerde was het feit dat de schrijfster blijkbaar niet weet hoe ze normaal informatie moet verwerken in een zin en dus alles waarvan ze niet weet wat ze er mee moet, maar tussen haakjes gooit.
Er zijn zoveel opties als het op tekst verwerking aankomt. Een beetje variatie had mij als lezer zeker meer geïnteresseerd gehouden.
Het zou kunnen omdat ik niet heel veel YA meer lees dat ze stijl voor mij te kinderlijk is en me daarom het gevoel gaf dat ik iets van wattpad aan het lezen was.
Ik geef boeken altijd een eerlijke kans als ik er aan begin want ondanks dat ik het niet zelf uit heb gekozen zal er toch een reden zijn dat iemand het wel deed.
Voor een boek dat een 4 ster gemiddelde heeft op goodreads en zich uit doet als een verhaal dat vol zit met “mysterie” en een gevecht tegen seksisme; waar ik overig altijd wel in voor ben, bleek de academie een intens anti-feministisch gedoe te zijn. De personages zijn slecht ontwikkeld en missen diepgang, de plotlijn is een zooi en heeft geen fatsoenlijk einde en als kers op de taart heb ik een boek voorgeschoteld gekregen waar ik zoveel woede van krijg omdat het zulke lage lees kwaliteit is dat ik geneigd ben het uit elkaar te scheuren en er gerecycled papier van te maken.
Personages
Emmaline “Em”
Em was een intens saai hoofd personage.
Ze was door heel het boek heen aan het herhalen dat ze slecht is in dingen en dat ze niet weet wat ze op de academie doet. Het word duidelijk gemaakt dat ze neer gezet moet worden als een vooruit denkend en slim meisje maar het enige gevoel wat ze in me opbracht was irritatie. Het constante “ik ben niet zoals andere meisjes” gedoe zoals bijvoorbeeld met de bloemen maakte het voor mij steeds minder makkelijk om me in te leven in het character omdat de schrijfster zo druk was met haar speciaal maken dat ze uiteindelijk heel twee dimensionaal werd.
Isabella “Bella”
Bella begon als een persoon dat ik interessant vond. Ze had een slechte jeugd gehad en wist zich tot een zelfverzekerde, slimme en succesvolle vrouw te ontwikkelen. Dat vond ik erg inspirerend tot je er achter komt dat ze een manipulerende psychopaat is die het leuk vind mentale spelletjes te spelen met haar leerlingen (en wat later duidelijk word haar man).
Het idee dat ze een vooruitdenkende feminist zou moeten zijn vind ik heel grappig want vrouwen verplichten om met rijke mannen te trouwen om te krijgen wat ze willen vind ik de meest seksistische troep die ik ooit gelezen heb. Ze duwt vrouwen de schaduw in om op die manier dingen te doen die misschien langer hadden geduurd als ze het zelf hadden gedaan. Maar waarom boeit dat? Laat de vrouwen werken, laat ze aan de wereld laten zien wie ze zijn, zet meer vrouwen in de media als inspiratie voor jonge meiden.
Bella is veel maar ik zou haar zeker geen feminist noemen.
Sebastian
Sebastian.. de zoon van en natuurlijk (wat er met je neus direct in gedouwd word) de “love interest”.
Sebastian was naar mijn menig een behoorlijk overbodig personage. Er was weinig boeiends aan hem. Hij is het zoveelste “mijn ouders zijn rijk en dat is lastig dus doe ik maar wat ze blij maakt want er zijn verwachtingen al wil ik in de werkelijkheid iets anders” persoon waar ik over lees dat ik nog net niet met mijn ogen rolde. Natuurlijk is het leuk als de hoofdpersoon verliefd raakt maar in een boek als dit dat voor feminisme hoort te staan en gaat over een meisje dat “een heel systeem neer haalt” word naar mijn mening omlaag gehaald door een zwapzwans zonder inhoud als Sebastian.
Frédéric
Over meneer Recourt valt niet veel te zeggen. Hij is een seksistische zak die vind dat hij beter is dan iedereen. Start een school om jonge meisjes terug de jaren 50 in te sturen en een huisvrouw te worden. Verder niet een personage waarvan ik vond dat hij nou echt een goede aanvulling was op t boek en helemaal niet sinds hij de “bad guy” moet voorstellen. Ik had wel wat meer verwacht.
De andere academie meisjes
De andere meisjes van de academie voelden allemaal heel erg als een algemeen profiel dat je opstelt als je een reclame campagne gaat maken. Ik vond ze allemaal te gemaakt. Er was niets dat ze diep maakten. Waarom waren ze op de school? Wat dreef ze om te doen wat ze deden? En waarom gingen ze niet weg na de onthulling van het schaduwkabinet?
Er was niets wat ze lees waardig maakte, er was niks dat ze als mens liet voelen en er was niets dat ze tot leven bracht tijdens het lezen.
Plotlijn
Om te beginnen. Het verhaal start af als een verhaal over een meisje dat enthousiast is om aan haar nieuwe school te beginnen. Ze komt daar aan en zoals bij alles in het leven voelt het alsof je ergens ingezogen word. Tegen mijn verwachtingen in werd dat goed gepresenteerd.
Alles daarna helaas is één grote soep en voelt alsof het niet door proef-lezers of een editor is gecheckt.
Sebastian komt langs en uit het niets is er ineens een liefde sub-plot. Das leuk, maar waarom? Ze kennen elkaar amper en na elkaar twee keer gezien te hebben is Em verliefd en staan ze te zoenen.
Hoezo vind ze Sebastian dan zo leuk? Wat is er zo interssant aan hem? Waarom word ze zo naar hem toegetrokken? Op het moment voelt het meer alsof het puur is omdat ze aandacht krijgt. En als is dat zo, waarom? Waarom vind Sebastian haar zo leuk? ... “omdat ze anders is” kom je weer met die “not like other girls” troep. Hoezo is ze zo anders dan? WAT is er anders. Als het dan toch echt nodig is om een aspect van liefde in dit boek te doen zorg dan dat hij het waard is om te lezen.
Het leven op de school gaat verder en Em heeft nachtmerries. Ze is moe en krijgt daardoor problemen in de lessen. Vervolgens is het kerst bal. Vlak hiervoor werd ineens wat ik dan denk dat de “plottwist” moet voorstellen; dat de school eigenlijk is gemaakt om de leerlingen voor te bereiden voor een leven als huis slaaf voor een rijke man en al hun “goeie ideeën” uit te kunnen voeren door hun mannen te manipuleren en “uit de schaduwen te werken”
Nu had ik zoiets al verwacht en toch had ik nog hoop op iets beters.
Het bal word gebruikt als een soort manier om de meisjes ten toon te stellen aan de vrienden van Frédéric. Het is een smerig iets maar goed, het vult tenminste een beetje aan aan het plot.
Vervolgens start de kerstvakantie. En dit is wanneer het boek van een 2 naar een 1 star review ging voor mij. Door het hele boek heen kom je steeds gedichten en verhalen tegen waarvan ik er van uit ging dat het van Em was. Later kom je er achter dat het van een meisje genaamd Alexandra is. En hier kwam het, hier kwam mijn hoop dat dit boek nog een 360° zou doen. Maar helaas. Alexandra gaat op het lijstje met overbodige personages die niets toevoegen aan het verhaal.
Ze zou dan de affaire van Frédéric zijn en ze was zwanger. Ze zat opgesloten in de kelder en kreeg daar haar kind.
Het verhaal loopt nog een stukje door maar ineens had Bella besloten dat haar “laatste grote feministische move” zou zijn dat ze heel het huis is de fik steekt, Alexandra bevrijd (die vervolgens naar Spanje gaat en dus letterlijk niks toevoegt aan wat dan ook) en haar man levend laat verbranden.
Het laatste hoofdstuk is de begrafenis en dat is het. Alles waar naar toe is gewerkt in het boek word niet afgesloten. Wat gebeurd er met het schaduwkabinet nu dat Frédéric dood is? Gebruikt Bella de school voor iets beters of stopt ze er helemaal mee?
Hoe zit het met de meisjes zelf? Gaan ze naar huis? Gaat hun studie door? Waar is het grote doel heen dat in het midden stond van het schaduwkabinet? Er moeten consequenties zijn. Maar nee, blijkbaar is alles opgelost zodra Frédéric dood is.
Schrijfstijl
De academie is vanuit de eerste persoon geschreven. Een veilige optie waar op zich niet veel mis mee zou moeten zijn.
Tot je op elke bladzijde je hoofd persoon 6 keer tegen zich laat praten en dingen gaat uitleggen die je hoort te laten zien door de manier van doen.
Nog een punt op schrijven wat mij irriteerde was het feit dat de schrijfster blijkbaar niet weet hoe ze normaal informatie moet verwerken in een zin en dus alles waarvan ze niet weet wat ze er mee moet, maar tussen haakjes gooit.
Er zijn zoveel opties als het op tekst verwerking aankomt. Een beetje variatie had mij als lezer zeker meer geïnteresseerd gehouden.
Het zou kunnen omdat ik niet heel veel YA meer lees dat ze stijl voor mij te kinderlijk is en me daarom het gevoel gaf dat ik iets van wattpad aan het lezen was.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 8, 2021
In dit boek volgen we Em, een ambitieuze jonge vrouw die is toegelaten tot de Academie. Een school voor meisjes die hen moet voorbereiden op het hoogst haalbare. Wat er precies gebeurd op de academie is een geheim voor buitenstaanders.
Je wordt direct meegenomen in het verhaal, En arriveert namelijk op de Academie.
Al vrij snel wordt duidelijk dat er iets niet klopt. Dit zorgt voor een spannende sfeer en je wil als lezer zo snel mogelijk doorlezen om het mysterie te ontrafelen.
De sfeer in dit boek is geweldig, een school voor meisjes waar van alles wordt geleerd. Het is een mysterieuze plek die heel intrigerend is.
Het boek behandelt belangrijke onderwerpen die je als lezer ook echt aan het denken zet. Wat als dit echt was?
De schrijfstijl leest heel prettig. De beschrijvingen zijn prachtig en ook de gevoelens van de hoofdpersoon komen goed uit de verf.
Het einde verraste me en was erg origineel gevonden!
Je wordt direct meegenomen in het verhaal, En arriveert namelijk op de Academie.
Al vrij snel wordt duidelijk dat er iets niet klopt. Dit zorgt voor een spannende sfeer en je wil als lezer zo snel mogelijk doorlezen om het mysterie te ontrafelen.
De sfeer in dit boek is geweldig, een school voor meisjes waar van alles wordt geleerd. Het is een mysterieuze plek die heel intrigerend is.
Het boek behandelt belangrijke onderwerpen die je als lezer ook echt aan het denken zet. Wat als dit echt was?
De schrijfstijl leest heel prettig. De beschrijvingen zijn prachtig en ook de gevoelens van de hoofdpersoon komen goed uit de verf.
Het einde verraste me en was erg origineel gevonden!
February 5, 2021
Ik heb genoten van het verhaal. Het neemt je meteen mee. Je voelt dat er iets niet klopt alleen kun je er de vinger niet opleggen. Het neemt ook een andere wending als ik gedacht had. Een echte aanrader.
February 27, 2022
Een mysterieus verhaal dat vlot wegleest. I liked it!
October 18, 2023
Ik weet niet waarom maar ik had hier een soort vampier more scary vibe verwacht. Maar dit was een heel ander verhaal
April 4, 2024
Had een hele andere verwachting
December 27, 2020
Dit boek is INTRIGEREND, van begin tot eind. En dat einde...tsja dat einde.
April 26, 2021
Al met al is De Academie een mysterieus, spannend en interessant verhaal. Ook geeft Astrid Boonstoppel een duidelijke boodschap af met De Academie. Het einde daarentegen was ietwat voorspelbaar, maar desondanks heb ik enorm genoten van De Academie! --> Vanaf 27 april is de hele recensie te lezen op mijn blog: www.elinebooks.com
February 6, 2024
3.5 stars for now but I will review this properly in the near future
December 12, 2020
Recensie: De Academie van Astrid Boonstoppel, uitgegeven bij Blossombooks.
In dit boek volgen we het verhaal van Em, een meisje dat is toegelaten tot De Academie, een school voor alleen meisjes die in staat zijn om het allerhoogst haalbare te halen. Maar wat is het allerhoogst haalbare?
Dat er een addertje onder het gras zit wordt al snel duidelijk na het lezen van het eerste stuk schuingedrukte tekst. Wie is dat personage? En waarom lijkt het al snel alsof ze opgesloten zit?
Em is een personage die sterk wordt neergezet in het boek en ze maakt een groei door in het boek. Ook blijkt ze blijkt al snel anders dan de andere academiemeisjes volgens Sebastian, de zoon van Isabella Recourt.
De relatie tussen Em en Sebastian brengt al snel frustraties op bij Isabella, maar ze wil haar zoon eindelijk weer gelukkig zien en laat hij relatie toe.
Ik had al een vermoeden dat er iets niet helemaal in orde is in de school. De spanning rondom datgene wordt goed opgebouwd en wordt pas in de laatste paar hoofdstukken echt helemaal duidelijk. Deze spanning en de korte hoofdstukken, zorgen ervoor dat je door wilt blijven lezen.
Ook wordt dit boek verteld vanuit 3 personages: Em (het hoofdpersonage), de schuingedrukte stukken en Isabella. Dit past goed bij het verhaal en zorgde voor meer diepgang bij de andere personages. En zo leerde je de andere personages ook beter kennen naarmate je verder komt in het boek.
Door de setting van het boek denk ik dat dit boek een goede kans maakt om naar het Engels vertaald te worden en ik hoop dat dat in de toekomst ook zal gebeuren.
Ik kan dit boek aan iedereen aanraden, want het is echt een fantastisch boek. Ik hou van de setting, de personages en de fijne, beeldende schrijfstijl van Astrid. Het leek net alsof ik zelf toetrad tot de Academie (ik heb een toelatingsbrief gekregen ;)).
Dit boek behoort tot één van mijn favorieten van 2020 en ik kan niet wachten om meer van Astrid te lezen!
Ik gaf dit boek ⭐⭐⭐⭐⭐/5 sterren.
Dankjewel @blossombooks voor het recensie exemplaar!
Deze recensie is ook te vinden op:
♡ Instagram (fantasybooklover3)
♡ Hebban
♡ Bol.com
In dit boek volgen we het verhaal van Em, een meisje dat is toegelaten tot De Academie, een school voor alleen meisjes die in staat zijn om het allerhoogst haalbare te halen. Maar wat is het allerhoogst haalbare?
Dat er een addertje onder het gras zit wordt al snel duidelijk na het lezen van het eerste stuk schuingedrukte tekst. Wie is dat personage? En waarom lijkt het al snel alsof ze opgesloten zit?
Em is een personage die sterk wordt neergezet in het boek en ze maakt een groei door in het boek. Ook blijkt ze blijkt al snel anders dan de andere academiemeisjes volgens Sebastian, de zoon van Isabella Recourt.
De relatie tussen Em en Sebastian brengt al snel frustraties op bij Isabella, maar ze wil haar zoon eindelijk weer gelukkig zien en laat hij relatie toe.
Ik had al een vermoeden dat er iets niet helemaal in orde is in de school. De spanning rondom datgene wordt goed opgebouwd en wordt pas in de laatste paar hoofdstukken echt helemaal duidelijk. Deze spanning en de korte hoofdstukken, zorgen ervoor dat je door wilt blijven lezen.
Ook wordt dit boek verteld vanuit 3 personages: Em (het hoofdpersonage), de schuingedrukte stukken en Isabella. Dit past goed bij het verhaal en zorgde voor meer diepgang bij de andere personages. En zo leerde je de andere personages ook beter kennen naarmate je verder komt in het boek.
Door de setting van het boek denk ik dat dit boek een goede kans maakt om naar het Engels vertaald te worden en ik hoop dat dat in de toekomst ook zal gebeuren.
Ik kan dit boek aan iedereen aanraden, want het is echt een fantastisch boek. Ik hou van de setting, de personages en de fijne, beeldende schrijfstijl van Astrid. Het leek net alsof ik zelf toetrad tot de Academie (ik heb een toelatingsbrief gekregen ;)).
Dit boek behoort tot één van mijn favorieten van 2020 en ik kan niet wachten om meer van Astrid te lezen!
Ik gaf dit boek ⭐⭐⭐⭐⭐/5 sterren.
Dankjewel @blossombooks voor het recensie exemplaar!
Deze recensie is ook te vinden op:
♡ Instagram (fantasybooklover3)
♡ Hebban
♡ Bol.com
May 20, 2023
Niet mijn favoriet van deze auteur, maar niettemin heel intrigerend en verslavend. Het gothic/dark academia-sfeertje is smullen en ook het idee is echt heel erg interessant, zeker door de verschillende perspectieven, alleen had ik er nog wel 100 bladzijden bij gewild omdat sommige dingen nog veel meer uitgewerkt hadden kunnen worden en er wat gemiste kansen en vragen overblijven.
December 27, 2020
Lekker wegleesboek, 3,5*
April 8, 2022
Het verhaal begint goed, mysterieus en met vaart. Helaas vond ik het halverwege inzakken. Het einde zelf vond ik wat teleurstellend al past het ook wel weer bij de 'oplossende' werkwijze van Bella.
January 14, 2024
Vlot geschreven. Korte hoofdstukken.
Vanaf het begin wordt je in het verhaal gezogen. Sommige stukken zijn wel voorspelbaar maar maakt het ook wel leuk
Vanaf het begin wordt je in het verhaal gezogen. Sommige stukken zijn wel voorspelbaar maar maakt het ook wel leuk
September 16, 2021
Wat er zich precies afspeelt op De Academie weet eigenlijk niemand. Het enige wat bekend is, is dat er maar een paar meiden toegelaten worden en dat deze meiden uitzonderlijk moeten zijn. De bedoeling is dat deze studenten uitermate succesvol gaan worden, door de opleiding die ze hier gaan volgen.
Em is één van de vier studenten die dit jaar de mogelijkheid heeft om te starten tot de eliteschool. Ze is nerveus, maar enorm gemotiveerd om succesvol te worden en ze heeft er veel zin in om Isabella, haar grote voorbeeld, te ontmoeten.
Em ontdekt echter dat er achter de gesloten deuren zich veel geheimen bevinden. Hoe meer ze leert op de opleiding, hoe meer ze ook begint te begrijpen. Maar of dit een positief iets is...
--
"Dit is hoe het ging" van Astrid Boonstoppel las ik al eens eerder. Deze vond ik vermakelijk, maar niet geweldig. "De Academie" heeft mij veel meer weten te raken.
Allereerst vind ik de schrijfstijl van Astrid Boonstoppel heel prettig. Al vanaf de eerste bladzijde was ik geïnteresseerd in dit verhaal. De flaptekst komt heel mysterieus over waardoor ik de hele tijd het gevoel had dat er wat zou gaan gebeuren.
Em is een meisje die voor vele meiden een herkenbaar personage zal zijn. Ze is lekker ambitieus, is niet op haar mondje gevallen, nieuwsgierig naar het leven, ga zo maar door. Hierdoor is het gemakkelijk om vanuit haar perspectief het verhaal te lezen en word je als lezer makkelijk mee genomen.
Door het mysterieuze ondertoontje blijft het gehele boek eigenlijk spannend, maar niet op een ik-zit-op-het-randje-van-de-bank manier. Wanneer de eerste geheimen dan op tafel komen denk je, dit valt toch wel mee? Tot je achter het grootste geheim komt...
De hele opbouw van het verhaal is ook op een hele mooie manier gedaan, waardoor het verhaal van begin tot eind interessant is en je eigenlijk aan het einde wenst dat het boek iets langer was.
In mijn ogen zeker een auteur die we in de gaten moeten houden, naar dit boek verwacht ik meer mooie verhalen van haar.
Em is één van de vier studenten die dit jaar de mogelijkheid heeft om te starten tot de eliteschool. Ze is nerveus, maar enorm gemotiveerd om succesvol te worden en ze heeft er veel zin in om Isabella, haar grote voorbeeld, te ontmoeten.
Em ontdekt echter dat er achter de gesloten deuren zich veel geheimen bevinden. Hoe meer ze leert op de opleiding, hoe meer ze ook begint te begrijpen. Maar of dit een positief iets is...
--
"Dit is hoe het ging" van Astrid Boonstoppel las ik al eens eerder. Deze vond ik vermakelijk, maar niet geweldig. "De Academie" heeft mij veel meer weten te raken.
Allereerst vind ik de schrijfstijl van Astrid Boonstoppel heel prettig. Al vanaf de eerste bladzijde was ik geïnteresseerd in dit verhaal. De flaptekst komt heel mysterieus over waardoor ik de hele tijd het gevoel had dat er wat zou gaan gebeuren.
Em is een meisje die voor vele meiden een herkenbaar personage zal zijn. Ze is lekker ambitieus, is niet op haar mondje gevallen, nieuwsgierig naar het leven, ga zo maar door. Hierdoor is het gemakkelijk om vanuit haar perspectief het verhaal te lezen en word je als lezer makkelijk mee genomen.
Door het mysterieuze ondertoontje blijft het gehele boek eigenlijk spannend, maar niet op een ik-zit-op-het-randje-van-de-bank manier. Wanneer de eerste geheimen dan op tafel komen denk je, dit valt toch wel mee? Tot je achter het grootste geheim komt...
De hele opbouw van het verhaal is ook op een hele mooie manier gedaan, waardoor het verhaal van begin tot eind interessant is en je eigenlijk aan het einde wenst dat het boek iets langer was.
In mijn ogen zeker een auteur die we in de gaten moeten houden, naar dit boek verwacht ik meer mooie verhalen van haar.
Displaying 1 - 30 of 127 reviews