What do you think?
Rate this book
Jozefien Wachters en de strijd om altijd
De twaalfjarige Jozefien Wachters is ingeschreven in het Instituut voor Bijzonder Talentvolle Kinderen. Helaas is haar enige talent het bouwen van een kaartenhuisje van tien verdiepingen. Ze is dan ook vastbesloten om het schooljaar zo onzichtbaar mogelijk uit te zitten. Maar dan lost de chemieleerkracht op als een bruistablet, blijkt de prettig gestoorde buurvrouw erg geïnteresseerd in wat ze doet en zit er midden in de nacht een pratende minirobot op haar nachtkastje. Voor Jozefien het goed en wel beseft, wordt ze meegesleurd in een fantasiewereld waarin ze sinds haar zevende niet meer heeft geloofd en moet ze samen met haar nieuwe vrienden strijden voor iets wat ze nooit voor mogelijk heeft gehouden.
Maar door wie worden ze echt op de proef gesteld? Wie kan je vertrouwen in een wereld waarin niets is wat het lijkt? En bovenal: hoe gevaarlijk is je diepste wens?
Maar door wie worden ze echt op de proef gesteld? Wie kan je vertrouwen in een wereld waarin niets is wat het lijkt? En bovenal: hoe gevaarlijk is je diepste wens?
390 pages, Paperback
Published August 1, 2020
17 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
November 11, 2021
Het klinkt als het eerste deel van een reeks. Je weet wel. Harry Potter en Blablabla. Artemis Fowl en Blablabla. Maar Jozefien Wachters en Blablabla is toch een stand-alone. Dat is ook weer eens verfrissend.
Ik ben geen echte fan van de naam van het hoofdpersonage. Jozefien, dat klinkt toch iets te ouderwets voor mij, maar goed, dat is nu ook niet het belangrijkste. Veel belangrijker is dat het personage zelf heel wat aangenamer is. De stijl die ze aangemeten krijgt - we volgen haar verhaal in de ik-vorm - is heerlijk grappig, met vaak gortdroge en compleet belachelijke commentaar erbij, vaak in de vorm van vergelijkingen. Altijd een plezier om zoiets te lezen. Ook een paar van de andere personages mogen er best zijn.
Alleen zijn er in totaal zeven hoofdpersonages, en dat is misschien een beetje te veel van het goede. Mona en Aagje bevielen me wel, maar de drie jongens en Betty... Het is niet zo dat ik iets tegen ze had, maar ze vielen niet erg op, hun karaktertrekken liepen wat in elkaar over. Dat is een beetje jammer.
De plot is... wel oké. Niet erg ingewikkeld, maar ik begrijp ook wel dat dit een boek is voor een jonger doelpubliek dan ik, dat minder ervaring heeft met fantasy. Het is nog tamelijk rechtlijnig, maar je kunt stellen dat dit een soort instapboek is, en dan past het er wel bij. Bovendien zitten er toch al wel momenten in waarop met bepaalde tropes gespeeld wordt en dat het wat diepgaander wordt.
Alleen de kwaadaardige persoon, daar schortte echt iets aan, vond ik. Al van voor ik een derde van het boek gelezen had, wist ik zeker wie het was. Het lag er té dik bovenop, als je 't mij vraagt, en dat niemand anders in het verhaal het zag, lijkt mij heel onlogisch. Kinderen van twaalf zijn echt wel een pak slimmer dan dat, er worden tientallen hints gegeven die naar de juiste persoon wijzen en iedereen negeert ze of denkt er niet over na. Dat lijkt me erg onwaarschijnlijk.
Maar ik moet zeggen: dat wordt wel deels goedgemaakt door een aantal andere sterke scènes en delen in het verhaal - je zou kunnen stellen dat het hele boek is opgebouwd uit een paar kortere vertalen die samen één geheel vormen, en een paar daarvan zitten echt wel tof in elkaar. Met name over het laatste deel ben ik echt wel enthousiast, want eens Jozefien dan achter de ware toedracht komt (wauw, dat klinkt zo gewichtig) volgt er nog een fameus stukje.
Alleen het einde wordt weer zo afgeraffeld. Het verhaal is af, maar daarna krijg je niks meer. Alleen een epiloog van twee bladzijdes die zich zeven jaar later afspeelt. Maar wat er verder met alle andere personages gebeurd is op het einde? Geen flauw benul. Dat is toch echt wel een lacune. Ik vind het zo spijtig dat tegenwoordig het idee heerst dat je verhalen niet meer kalm moet afsluiten. En hier voelt het dan wel bijzonder abrupt.
En als dit verhaal nog eens herdrukt wordt: kijk een keer de aanhalingstekens na, alsjeblieft. Er staan er nogal wat te veel - maar bovenal: er staan er een heel aantal niet waar er wel moeten staan. Dat was wel irritant.
Nu ja, het klinkt alsof ik overal op zaag, maar je moet dat relativeren. Het is voor het grootste part nog steeds een goede verhaal. Goeie plot, vlot verhaal, toffe personages, hier en daar nog een verrassing, een grappige en moderne stijl. Geen hoogstandje, maar zeker een van de betere verhalen die de laatste jaren uit de Lage Landen zijn gekomen. Mooi gedaan, Sofie Leyts!
7/10
Ik ben geen echte fan van de naam van het hoofdpersonage. Jozefien, dat klinkt toch iets te ouderwets voor mij, maar goed, dat is nu ook niet het belangrijkste. Veel belangrijker is dat het personage zelf heel wat aangenamer is. De stijl die ze aangemeten krijgt - we volgen haar verhaal in de ik-vorm - is heerlijk grappig, met vaak gortdroge en compleet belachelijke commentaar erbij, vaak in de vorm van vergelijkingen. Altijd een plezier om zoiets te lezen. Ook een paar van de andere personages mogen er best zijn.
Alleen zijn er in totaal zeven hoofdpersonages, en dat is misschien een beetje te veel van het goede. Mona en Aagje bevielen me wel, maar de drie jongens en Betty... Het is niet zo dat ik iets tegen ze had, maar ze vielen niet erg op, hun karaktertrekken liepen wat in elkaar over. Dat is een beetje jammer.
De plot is... wel oké. Niet erg ingewikkeld, maar ik begrijp ook wel dat dit een boek is voor een jonger doelpubliek dan ik, dat minder ervaring heeft met fantasy. Het is nog tamelijk rechtlijnig, maar je kunt stellen dat dit een soort instapboek is, en dan past het er wel bij. Bovendien zitten er toch al wel momenten in waarop met bepaalde tropes gespeeld wordt en dat het wat diepgaander wordt.
Alleen de kwaadaardige persoon, daar schortte echt iets aan, vond ik. Al van voor ik een derde van het boek gelezen had, wist ik zeker wie het was. Het lag er té dik bovenop, als je 't mij vraagt, en dat niemand anders in het verhaal het zag, lijkt mij heel onlogisch. Kinderen van twaalf zijn echt wel een pak slimmer dan dat, er worden tientallen hints gegeven die naar de juiste persoon wijzen en iedereen negeert ze of denkt er niet over na. Dat lijkt me erg onwaarschijnlijk.
Maar ik moet zeggen: dat wordt wel deels goedgemaakt door een aantal andere sterke scènes en delen in het verhaal - je zou kunnen stellen dat het hele boek is opgebouwd uit een paar kortere vertalen die samen één geheel vormen, en een paar daarvan zitten echt wel tof in elkaar. Met name over het laatste deel ben ik echt wel enthousiast, want eens Jozefien dan achter de ware toedracht komt (wauw, dat klinkt zo gewichtig) volgt er nog een fameus stukje.
Alleen het einde wordt weer zo afgeraffeld. Het verhaal is af, maar daarna krijg je niks meer. Alleen een epiloog van twee bladzijdes die zich zeven jaar later afspeelt. Maar wat er verder met alle andere personages gebeurd is op het einde? Geen flauw benul. Dat is toch echt wel een lacune. Ik vind het zo spijtig dat tegenwoordig het idee heerst dat je verhalen niet meer kalm moet afsluiten. En hier voelt het dan wel bijzonder abrupt.
En als dit verhaal nog eens herdrukt wordt: kijk een keer de aanhalingstekens na, alsjeblieft. Er staan er nogal wat te veel - maar bovenal: er staan er een heel aantal niet waar er wel moeten staan. Dat was wel irritant.
Nu ja, het klinkt alsof ik overal op zaag, maar je moet dat relativeren. Het is voor het grootste part nog steeds een goede verhaal. Goeie plot, vlot verhaal, toffe personages, hier en daar nog een verrassing, een grappige en moderne stijl. Geen hoogstandje, maar zeker een van de betere verhalen die de laatste jaren uit de Lage Landen zijn gekomen. Mooi gedaan, Sofie Leyts!
7/10
March 1, 2022
Het verhaal is een beetje Harry Potter achtig.
Spannend op sommige stukjes.
En je kunt er zelf achter komen wie de schurk is.
Spannend op sommige stukjes.
En je kunt er zelf achter komen wie de schurk is.
July 8, 2021
Als ik kinderen had, zou ik ze dit laten lezen. Of voorlezen. Net wat je wil.
May 8, 2023
Een fantastisch spannend, mooi, magish verhaal. Het las erg vlot en je kan je helemaal inleven. Echt top!
September 12, 2024
The plot twist was CRAZZYYY
The ending feels really rushed and a bit weird but overall the book is very great and interesting
The ending feels really rushed and a bit weird but overall the book is very great and interesting
December 16, 2022
Een super spannend en dik boek🤩🤩🤩
Displaying 1 - 6 of 6 reviews