What do you think?
Rate this book
Το Μυστικό Άστρο
Μια έπαυλη στην Πεντέλη κατάµεστη από αφύσικες ποσότητες σκόνης, θολές αναµνήσεις του Μεσοπολέµου και της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών. Μια εντελώς αδιάκριτη µπέιµπι σίτερ. Ένα χαρισµατικό κοριτσάκι που ζωγραφίζει λευκούς, συµµετρικούς ήλιους από το υπερπέραν. Μια µητέρα αριστοκρατικής καταγωγής από τη Γαλλία, που σκαλίζει επικίνδυνα το παρελθόν και προσπαθεί να αλλάξει το µέλλον. Η αλλόκοτη αλληλογραφία ενός Έλληνα φυµατιολόγου κι ενός Ρώσου µουσικοσυνθέτη. Καθηµερινά µικρά αντικείµενα που εξαφανίζονται ανεξήγητα, όπως και παράξενα, παραµορφωµένα αντικείµενα που εµφανίζονται από το πουθενά. Μια µυστηριώδης και ακατάληπτη συσκευή που βρίσκεται επιµελώς κρυµµένη στο σκοτάδι…
«Με το καινούργιο του έργο, τη νουβέλα µυστηρίου “Το Μυστικό Άστρο”, ο Δηµήτρης Δελαρούδης µας µεταφέρει σε µια έπαυλη όπου τα παράξενα γεγονότα που θα βιώσει η ηρωίδα θα ξετυλίξουν µια ιστορία-σύνδεση Λάβκραφτ, Τζον Ντη και αρχείων της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών. Με µια δοµή που έλκει και εξιτάρει, ο Δηµήτρης παίζει τα πλήκτρα της περιέργειάς µας µε µαεστρία. Το αποτέλεσµα, δυναµικό. Κι έτσι, για να τραβήξω την προσοχή σας, θα γράψω ότι θα γεµίσετε σκόνη καθώς θα περπατάτε στα σκοτάδια, ακούγοντας αλλόκοτους, ανατριχιαστικούς ήχους».
Αντώνης Αντωνιάδης
«Με το καινούργιο του έργο, τη νουβέλα µυστηρίου “Το Μυστικό Άστρο”, ο Δηµήτρης Δελαρούδης µας µεταφέρει σε µια έπαυλη όπου τα παράξενα γεγονότα που θα βιώσει η ηρωίδα θα ξετυλίξουν µια ιστορία-σύνδεση Λάβκραφτ, Τζον Ντη και αρχείων της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών. Με µια δοµή που έλκει και εξιτάρει, ο Δηµήτρης παίζει τα πλήκτρα της περιέργειάς µας µε µαεστρία. Το αποτέλεσµα, δυναµικό. Κι έτσι, για να τραβήξω την προσοχή σας, θα γράψω ότι θα γεµίσετε σκόνη καθώς θα περπατάτε στα σκοτάδια, ακούγοντας αλλόκοτους, ανατριχιαστικούς ήχους».
Αντώνης Αντωνιάδης
144 pages, Paperback
Published September 10, 2020
1 person is currently reading
30 people want to read
About the author
Δημήτρης Δελαρούδης
23 books98 followersΟ Δημήτρης Δελαρούδης γράφει Λογοτεχνία του Παράξενου εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων: «Ο Στοιχειωτής» (μυθιστόρημα, 2023), «Ζωντανός Πυρσός» (διηγήματα, 2021), «Το Μυστικό Άστρο» (νουβέλα, 2020), και «Ο Ιός της Βαβέλ» (διηγήματα, 2017).
Μέχρι σήμερα, διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικά βιβλία του Φανταστικού και του Μυστηρίου όπως: «Σύνορο», «Αντίστροφη Μέτρηση», «Παύση», «Echoes of a Lost Time», «29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν», «Απειλητική Νύμφη - (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2)», «Το Έπος της Φαντασίας (Ι & II)», «Βρόχος», «And they lived happily ever after?», «There Once Was a Myth», «Ιστορίες του ΦantastiCon», «Ανάτυπο - Διαγωνισμός Sci-Fi-1», «Pandemia», «Στα Σύνορα του Τρόμου», «Κλειστοί Χώροι», «Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας». Ιστορίες του έχουν φιλοξενηθεί σε περιοδικά της Φανταστικής Λογοτεχνίας («Αλλόκοσμες Ιστορίες», «Οι Δραματουργοί των Γιανν», «ΕΦ-ΖΙΝ», «Συμπαντικές Διαδρομές») και σε ιστοσελίδες (ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ., LC DLVI, κ.α.).
Έχει συνεργαστεί με τις εκδόσεις Αρχέτυπο στο συλλογικό βιβλίο «Φανταστικοί Κόσμοι» και αρθρογραφήσει ενίοτε στο περιοδικό Strange. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Λέσχης του Φανταστικού (ΕΛΦ) που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1995.
Βραβεύτηκε με:
Α' Βραβείο Graham Still το 2001,
Α' Βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Resurrection» (Φεστιβάλ Fantasmagoria, 2018),
Α' Βραβείο ΦantastiWords (ΦantastiCon, 2015).
Δύο βιβλία του τιμήθηκαν με το βραβείο Everlies του Fantasy Festival: «2ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2020» για το βιβλίο «Το Μυστικό Άστρο» και «3ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2021» για το βιβλίο «Ζωντανός Πυρσός».
Γεννήθηκε το 1972 και ζει στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγο και την κόρη του. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με το συγκεκριμένο αντικείμενο, γιατί τον κέρδισε ο κόσμος της πληροφορικής.
---Εργογραφία---
--Βιβλία--
Ο Στοιχειωτής, 2023
Ζωντανός Πυρσός, 2021
Το Μυστικό Άστρο, 2020
Ο Ιός της Βαβέλ, 2017
--Διηγήματα που συμμετέχουν σε συλλογικά βιβλία και περιοδικά:
«Πέρα από τις οθόνες μας». Συλλογή «Σύνορο», εκδόσεις Bookstagram 2025
«Το Εσώτερο Φως». Συλλογή «Echoes of a Lost Time», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Το Κυρίως Πιάτο». Συλλογή «Αντίστροφη Μέτρηση», εκδόσεις AllΒooks 2024
«Λάικα ΙΙ». Συλλογή «Παύση», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Προς το Φως». Συλλογή "29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν" εκδόσεις Anima, 2024
«Η Σοφία των Άστρων». Περιοδικό "Αλλόκοσμες Ιστορίες #9", 2024
«Αγρυπνία στην Αρλυχή». Συλλογή "There Once Was A Myth" εκδόσεις Bookstagram, 2023
«ΖΕΠ Γολγοθάς». Συλλογή "Απειλητική Νύμφη" (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2) εκδόσεις Αρχέτυπο, 2023
«Έξι Μαύρα Φασόλια». Συλλογή "And They Lived Happily Ever After?" εκδόσεις Bookstagram, 2022
«To Τελευταίο Ρολόι της Γης». Ανθολογία "Pandemia" e-book by Nyctophilia.gr, 2020
«Στα Τέλη του Νοέμβρη» (σε συνεργασία με την Αγνή Σιούλα). Συλλογική έκδοση "Βρόχος εκδ. Λυκόφως, 2019
«Ούτε μια Λέξη» ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας 2: Reurrection", εκδ. iWrite, 2018 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Anasta[sys]». Ανθολογία "Sci-Fi Διαγωνισμός 01", εκδ. Ανάτυπο, 2017
«Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα», ανθολογία «Ιστορίες του Φantasticon", εκδ. Φantasticon 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Φantasticon 2015, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Μιν», ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας", εκδ. iWrite, 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε το 3ο βραβείο)
«Το Χέρι», ανθολογία "Στα Σύνορα του Τρόμου", εκδ. Άλλωστε, 2016 (από τον ομώνυμο διαγωνισμό όπου το διήγημα κατατάχθηκε δεύτερο)
«Το Μικρό Κλειδί», ανθολογία "Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας", εκδ. iWrite, 2016
«Μήπως πέρασε από ‘δω ο Μαρτιάτικος λαγός;», ανθολογία "Κλειστοί Χώροι", εκδ. Ars Nocturna, 201
Μέχρι σήμερα, διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικά βιβλία του Φανταστικού και του Μυστηρίου όπως: «Σύνορο», «Αντίστροφη Μέτρηση», «Παύση», «Echoes of a Lost Time», «29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν», «Απειλητική Νύμφη - (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2)», «Το Έπος της Φαντασίας (Ι & II)», «Βρόχος», «And they lived happily ever after?», «There Once Was a Myth», «Ιστορίες του ΦantastiCon», «Ανάτυπο - Διαγωνισμός Sci-Fi-1», «Pandemia», «Στα Σύνορα του Τρόμου», «Κλειστοί Χώροι», «Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας». Ιστορίες του έχουν φιλοξενηθεί σε περιοδικά της Φανταστικής Λογοτεχνίας («Αλλόκοσμες Ιστορίες», «Οι Δραματουργοί των Γιανν», «ΕΦ-ΖΙΝ», «Συμπαντικές Διαδρομές») και σε ιστοσελίδες (ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ., LC DLVI, κ.α.).
Έχει συνεργαστεί με τις εκδόσεις Αρχέτυπο στο συλλογικό βιβλίο «Φανταστικοί Κόσμοι» και αρθρογραφήσει ενίοτε στο περιοδικό Strange. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Λέσχης του Φανταστικού (ΕΛΦ) που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1995.
Βραβεύτηκε με:
Α' Βραβείο Graham Still το 2001,
Α' Βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Resurrection» (Φεστιβάλ Fantasmagoria, 2018),
Α' Βραβείο ΦantastiWords (ΦantastiCon, 2015).
Δύο βιβλία του τιμήθηκαν με το βραβείο Everlies του Fantasy Festival: «2ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2020» για το βιβλίο «Το Μυστικό Άστρο» και «3ο Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου 2021» για το βιβλίο «Ζωντανός Πυρσός».
Γεννήθηκε το 1972 και ζει στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγο και την κόρη του. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με το συγκεκριμένο αντικείμενο, γιατί τον κέρδισε ο κόσμος της πληροφορικής.
---Εργογραφία---
--Βιβλία--
Ο Στοιχειωτής, 2023
Ζωντανός Πυρσός, 2021
Το Μυστικό Άστρο, 2020
Ο Ιός της Βαβέλ, 2017
--Διηγήματα που συμμετέχουν σε συλλογικά βιβλία και περιοδικά:
«Πέρα από τις οθόνες μας». Συλλογή «Σύνορο», εκδόσεις Bookstagram 2025
«Το Εσώτερο Φως». Συλλογή «Echoes of a Lost Time», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Το Κυρίως Πιάτο». Συλλογή «Αντίστροφη Μέτρηση», εκδόσεις AllΒooks 2024
«Λάικα ΙΙ». Συλλογή «Παύση», εκδόσεις Bookstagram 2024
«Προς το Φως». Συλλογή "29 Κατασκευαστές Διηγημάτων Συνιστούν" εκδόσεις Anima, 2024
«Η Σοφία των Άστρων». Περιοδικό "Αλλόκοσμες Ιστορίες #9", 2024
«Αγρυπνία στην Αρλυχή». Συλλογή "There Once Was A Myth" εκδόσεις Bookstagram, 2023
«ΖΕΠ Γολγοθάς». Συλλογή "Απειλητική Νύμφη" (Θεσσαλονίκη Νουάρ #2) εκδόσεις Αρχέτυπο, 2023
«Έξι Μαύρα Φασόλια». Συλλογή "And They Lived Happily Ever After?" εκδόσεις Bookstagram, 2022
«To Τελευταίο Ρολόι της Γης». Ανθολογία "Pandemia" e-book by Nyctophilia.gr, 2020
«Στα Τέλη του Νοέμβρη» (σε συνεργασία με την Αγνή Σιούλα). Συλλογική έκδοση "Βρόχος εκδ. Λυκόφως, 2019
«Ούτε μια Λέξη» ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας 2: Reurrection", εκδ. iWrite, 2018 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Anasta[sys]». Ανθολογία "Sci-Fi Διαγωνισμός 01", εκδ. Ανάτυπο, 2017
«Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα», ανθολογία «Ιστορίες του Φantasticon", εκδ. Φantasticon 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Φantasticon 2015, όπου το διήγημα κέρδισε 1ο βραβείο)
«Μιν», ανθολογία "Το Έπος της Φαντασίας", εκδ. iWrite, 2017 (από το διαγωνισμό του φεστιβάλ Fantasmagoria, όπου το διήγημα κέρδισε το 3ο βραβείο)
«Το Χέρι», ανθολογία "Στα Σύνορα του Τρόμου", εκδ. Άλλωστε, 2016 (από τον ομώνυμο διαγωνισμό όπου το διήγημα κατατάχθηκε δεύτερο)
«Το Μικρό Κλειδί», ανθολογία "Κιλκίς: Ιστορίες του Τόπου μας", εκδ. iWrite, 2016
«Μήπως πέρασε από ‘δω ο Μαρτιάτικος λαγός;», ανθολογία "Κλειστοί Χώροι", εκδ. Ars Nocturna, 201
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 19 of 19 reviews
September 18, 2020
Αν και στη βιβλιοθήκη μου έχω εδώ και καιρό τη συλλογή διηγημάτων του "Ο ιός της Βαβέλ" -που τσίμπησα τον Οκτώβριο του 2017 από το ΦantastiCon-, αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω (πέρυσι τον Απρίλιο διάβασα το διήγημα "Στα Τέλη του Νοέμβρη" που έγραψε μαζί με την Αγνή Σιούλα για την ανθολογία "Βρόχος"). Λοιπόν, πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη νουβέλα του Φανταστικού, που κινείται μεταξύ πολλών διαφορετικών ειδών του Φανταστικού. Βασικά προσόντα της νουβέλας είναι η καταπληκτική ατμόσφαιρα -που σε σημεία είναι αρκετά υποβλητική-, η σίγουρη και συγκροτημένη γραφή, καθώς επίσης και οι ιντριγκαδόρικες ιδέες. Βέβαια, οφείλω να πω ότι με τέτοιο υλικό θα μπορούσε να γραφτεί κοτζάμ μυθιστόρημα (τουλάχιστον με το διπλάσιο μέγεθος), αλλά ίσως έτσι η ιστορία θα έχανε λίγο από τη δύναμή της που βασίζεται στην ατμόσφαιρα και το μυστήριο. Όπως και να'χει, είναι μια νουβέλα που με κράτησε στην τσίτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, καταφέρνοντας να μου δημιουργήσει μια παράξενη αίσθηση με όλα αυτά τα περίεργα που συνέβησαν στην έπαυλη της Πεντέλης. Και με έβαλε στη διαδικασία να ψάξω για την Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών, τον Άγγελο Τανάγρα και όλα αυτά τα παράξενα πειράματα. (7.5/10)
October 21, 2020
¨...Είδα εκατοντάδες νέες εικόνες και βίωσα πρωτόγνωρα συναισθήματα μέσα από στροβιλιζόμενες γαλαρίες καθαρής ενέργειας..."
Δεν θέλω να επεκταθώ, ήταν πραγματικά πολύ όμορφη η σύλληψη αυτής της ιδέας και άψογα δοσμένη. Βέβαια, αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο καθώς ο συγγραφέας παιδεύει πολύ κάθε έργο του ανεβάζοντας τον πήχη κάθε φορά και λίγο ψηλότερα. Το "Μυστικό άστρο" είναι μια πρωτότυπη ιστορία με πολύ όμορφη γραφή και ολοζώντανες περιγραφές! Το πέρασμα ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους και εποχές και η αναγκαία ανάμειξή τους για την εξυπηρέτηση της πλοκής γίνεται αβίαστα, χωρίς να κουράζει ή να μπερδεύει τον αναγνώστη. Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από οποιοδήποτε κοινό
Δεν θέλω να επεκταθώ, ήταν πραγματικά πολύ όμορφη η σύλληψη αυτής της ιδέας και άψογα δοσμένη. Βέβαια, αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο καθώς ο συγγραφέας παιδεύει πολύ κάθε έργο του ανεβάζοντας τον πήχη κάθε φορά και λίγο ψηλότερα. Το "Μυστικό άστρο" είναι μια πρωτότυπη ιστορία με πολύ όμορφη γραφή και ολοζώντανες περιγραφές! Το πέρασμα ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους και εποχές και η αναγκαία ανάμειξή τους για την εξυπηρέτηση της πλοκής γίνεται αβίαστα, χωρίς να κουράζει ή να μπερδεύει τον αναγνώστη. Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από οποιοδήποτε κοινό
December 7, 2020
Ξεκινώντας να μιλάω για αυτη τη νουβέλα θα ήθελα να πω δυο λόγια για την ιστορία, μιας και το οπισθόφυλλο δεν την αναφέρει.
Το βιβλίο είναι σε μορφή ημερολογίου, το οποίο γράφει μια νεαρή κοπέλα, η Χριστίνα. Η Χριστίνα, λοιπόν, προσλαμβάνεται ως μπειμπι σιττερ, σε μια έπαυλη στην Πεντέλη. Οι ιδιοκτήτες, και γονείς της μικρής Μιράντας, μοιάζουν να κρύβουν μυστικά. Όσο οι μέρες περνάνε, τόσο πληθαίνουν τα παράξενα πράγματα που γίνονται στο σπίτι και η περιέργεια της Χριστίνας την οδηγεί σε μονοπάτια που δεν θα έπρεπε να ακολουθήσει. Εσύ, ως αναγνώστης, κρατάς την ανάσα σου και η αγωνία χτυπάει κόκκινο σε κάθε «παράβαση» που κάνει η Χριστίνα, ενώ ταυτόχρονα τα πλοκάμια του μυστηρίου εξαπλώνονται όλο και περισσότερο!
Το μέγεθος του αναγνώσματος είναι τέτοιο, που ενώ από τη μια λες: θα μάθω σύντομα τι συμβαίνει, από την άλλη λυπάσαι που δεν απομένουν πολλές σελίδες• πραγματικά είναι απολαυστική η γραφή και η ιστορία και θέλεις περισσότερο.
Τελικά, όμως, συνειδητοποιείς πως η απολαβή είναι μεγαλύτερη του μεγέθους του βιβλίου. Το επιβλητικό κλίμα και η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι διάχυτα. Η φαντασία συμπληρώνει και ολοκληρώνει τις εικόνες. Μαντεύω ότι ο συγγραφέας έκανε μια μεγάλη έρευνα και του βγάζω το καπέλο που «έδεσε» τα στοιχεία με έναν τόσο συναρπαστικό τρόπο.
Μια πραγματικά πολύ ωραία και προσεγμένη δουλειά!
Το βιβλίο είναι σε μορφή ημερολογίου, το οποίο γράφει μια νεαρή κοπέλα, η Χριστίνα. Η Χριστίνα, λοιπόν, προσλαμβάνεται ως μπειμπι σιττερ, σε μια έπαυλη στην Πεντέλη. Οι ιδιοκτήτες, και γονείς της μικρής Μιράντας, μοιάζουν να κρύβουν μυστικά. Όσο οι μέρες περνάνε, τόσο πληθαίνουν τα παράξενα πράγματα που γίνονται στο σπίτι και η περιέργεια της Χριστίνας την οδηγεί σε μονοπάτια που δεν θα έπρεπε να ακολουθήσει. Εσύ, ως αναγνώστης, κρατάς την ανάσα σου και η αγωνία χτυπάει κόκκινο σε κάθε «παράβαση» που κάνει η Χριστίνα, ενώ ταυτόχρονα τα πλοκάμια του μυστηρίου εξαπλώνονται όλο και περισσότερο!
Το μέγεθος του αναγνώσματος είναι τέτοιο, που ενώ από τη μια λες: θα μάθω σύντομα τι συμβαίνει, από την άλλη λυπάσαι που δεν απομένουν πολλές σελίδες• πραγματικά είναι απολαυστική η γραφή και η ιστορία και θέλεις περισσότερο.
Τελικά, όμως, συνειδητοποιείς πως η απολαβή είναι μεγαλύτερη του μεγέθους του βιβλίου. Το επιβλητικό κλίμα και η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι διάχυτα. Η φαντασία συμπληρώνει και ολοκληρώνει τις εικόνες. Μαντεύω ότι ο συγγραφέας έκανε μια μεγάλη έρευνα και του βγάζω το καπέλο που «έδεσε» τα στοιχεία με έναν τόσο συναρπαστικό τρόπο.
Μια πραγματικά πολύ ωραία και προσεγμένη δουλειά!
November 6, 2020
Έχω διαβάσει αρκετά διηγήματα του συγγραφέα και κάθε φορά ενθουσιάζομαι όλο και περισσότερο από τη γραφή και τις ιδέες του. Ανυπομονούσα ωστόσο να διαβάσω μια μεγαλύτερη ιστορία του και να που ήρθε η ώρα. Και είμαι ενθουσιασμένος. Μια φοβερή σύλληψη η οποία μπλέκει πολλά είδη του φανταστικού σε μια μοναδική ιστορία η οποία καταλήγει σε ένα πολύ συγκινητικό τέλος και παρά το μικρό του μέγεθος μπορώ να πω ότι ήταν τόσα πολλά αυτά που έγιναν που ήταν τόσο-όσο. Αυτό πάντως που μου κάνει ιδιαίτερη είναι ότι ο Δημήτρης ανεβάζει διαρκώς τον πήχη και είμαι περίεργος να δω μέχρι που θα φτάσει. Αναμένω το επόμενο βιβλίο με αγωνία...
October 4, 2021
Ο Δημήτρης συγκαταλέγεται στις πιο δυνατές πένες του ελληνικού φανταστικού. Αν σας αρέσει το μυστήριο του αγνωστου, το αλλόκοτο, η παραψυχολογία, το υπερφυσικό, η αναζήτηση, αν προτιμάτε να βιώνετε τις ιστορίες μέσα από ένα καλειδοσκόπιο λογοτεχνικής δομής όπου η αληθοφάνεια και η μυστικιστική, υπερκόσμια γνώση συγκεράζονται αρμονικά μεταξύ τους, μην ψάχνετε παραπάνω, βρήκατε τον κατάλληλο συγγραφέα για εσας. Σας υπόσχομαι πως θα απολαύσετε τα έργα του στον μέγιστο βαθμό.
Το Μυστικό Άστρο είναι μια νουβέλα σκοτεινής φαντασίας που θα διεγείρει το ένστικτο της περιέργειας που διαθέτετε και θα σας γοητεύσει με τις ενδιαφέρουσες ιδέες που πραγματεύεται. Το μικρό της μέγεθος, κατά την προσωπική μου γνώμη, κάνει το ανάγνωσμα ακόμα πιο ελκυστικό και το καθιστά ιδανική παρέα για ένα βροχερό κυριακάτικο απόγευμα.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Το Μυστικό Άστρο είναι μια νουβέλα σκοτεινής φαντασίας που θα διεγείρει το ένστικτο της περιέργειας που διαθέτετε και θα σας γοητεύσει με τις ενδιαφέρουσες ιδέες που πραγματεύεται. Το μικρό της μέγεθος, κατά την προσωπική μου γνώμη, κάνει το ανάγνωσμα ακόμα πιο ελκυστικό και το καθιστά ιδανική παρέα για ένα βροχερό κυριακάτικο απόγευμα.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
March 6, 2021
Το ότι θα απολάμβανα αυτό το βιβλίο το ήξερα πριν καν το αποκτήσω. Άλλωστε ό,τι και αν έχω διαβάσει από τον Δημήτρη Δελαρούδη είναι το λιγότερο εξαιρετικό. Η αλήθεια είναι πως μετά τις πρώτες σελίδες που δεν μπορούσα να καταλάβω που πηγαίνει η ιστορία, οι σελίδες έφευγαν σαν νεράκι. Διάβαζα συνεχώς καθώς ήθελα να μάθω μυστικά κρυμμένα σε αυτό το άστρο. Και όταν δεν διάβαζα το σκεφτόμουν. Αυτή είναι και η μαγεία της ιστορίας.
Ο συγγραφέας ξέρει πως η ιστορία του είναι καλή και την γράφει, χωρίς να τον νοιάζει απλά να γεμίσει της σελίδες του με ανούσιες λεπτομέρειες. Ακριβώς όπως έκαναν οι μετρ του είδους. Ποιου είδους; Των διηγημάτων! Γιατί αυτό το βιβλίο περιέχει ένα διήγημα μυστηρίου, τρόμου, δράματος όπου μουσική και επιστήμη ενώνονται. Ενός διηγήματος 140 σελίδων, που όμως καταφέρνει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σου σε κάθε σελίδα. Δεν τρελάθηκα. Ξέρω πως τα διηγήματα δεν μπορεί να είναι 140 σελίδες. Κι όμως, αυτό τα καταφέρνει! Αγάπησα την ιστορία. Διαβάστε την σε μία νύχτα. Σας προκαλώ. Δε θα το μετανιώσετε.
Ο συγγραφέας ξέρει πως η ιστορία του είναι καλή και την γράφει, χωρίς να τον νοιάζει απλά να γεμίσει της σελίδες του με ανούσιες λεπτομέρειες. Ακριβώς όπως έκαναν οι μετρ του είδους. Ποιου είδους; Των διηγημάτων! Γιατί αυτό το βιβλίο περιέχει ένα διήγημα μυστηρίου, τρόμου, δράματος όπου μουσική και επιστήμη ενώνονται. Ενός διηγήματος 140 σελίδων, που όμως καταφέρνει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σου σε κάθε σελίδα. Δεν τρελάθηκα. Ξέρω πως τα διηγήματα δεν μπορεί να είναι 140 σελίδες. Κι όμως, αυτό τα καταφέρνει! Αγάπησα την ιστορία. Διαβάστε την σε μία νύχτα. Σας προκαλώ. Δε θα το μετανιώσετε.
October 3, 2020
Είχα την τύχη να είμαι στους Beta readers και να με εμπιστευτεί ένας συγγραφέας σαν τον Δελαρούδη. Η πρώτη μου επαφή με αυτόν συνέβη λόγω του ότι βρεθήκαμε κάτω από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, αλλά ο σεβασμός μου προς την πένα του γεννήθηκε όταν διάβασα τον Ιό της Βαβέλ. Έτσι, όταν συζητούσαμε για τα μελλοντικά μας έργα, ενθουσιάστηκα όταν μου πρότεινε να διαβάσω τη νέα και υπό δημιουργία ακόμη τότε νουβέλα του.
Δε θα πω πολλά, το οπισθόφυλλο τα λέει όλα και δίνει όσα υπόσχεται. Μυστήριο, ατμόσφαιρα, δένει μύθους με πραγματικότητα και προσφέρει ένα τέλος που θα σας κάνει να αναρρωτηθείτε. Θα σας κάνει να ερευνήσετε όσα διαβάσατε, να ελέγξετε τις ρίζες του και να ξεχωρίσετε τη φαντασία του συγγραφέα από τα πραγματικά γεγονότα μιας σκοτεινής εποχής, όπου η μεταφυσική ήταν υψηλό status και must επιφανών προσοπικοτήτων.
Θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο; Θα έπρεπε να έχει έκταση μυθιστορήματος; Όχι. Όλα πρέπει να πλαισώνονται στον χώρο που τους αρμόζει για να προκαλέσουν την έκρηξη. Και ο Δελαρούδης ξέρει πολύ καλά να γράφει και πόση έκταση χρειάζεται ένα κείμενο ώστε να είναι πλήρες και να μην πλατιάζει ταυτόχρονα.
Θα το απολαύσετε.
Δε θα πω πολλά, το οπισθόφυλλο τα λέει όλα και δίνει όσα υπόσχεται. Μυστήριο, ατμόσφαιρα, δένει μύθους με πραγματικότητα και προσφέρει ένα τέλος που θα σας κάνει να αναρρωτηθείτε. Θα σας κάνει να ερευνήσετε όσα διαβάσατε, να ελέγξετε τις ρίζες του και να ξεχωρίσετε τη φαντασία του συγγραφέα από τα πραγματικά γεγονότα μιας σκοτεινής εποχής, όπου η μεταφυσική ήταν υψηλό status και must επιφανών προσοπικοτήτων.
Θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο; Θα έπρεπε να έχει έκταση μυθιστορήματος; Όχι. Όλα πρέπει να πλαισώνονται στον χώρο που τους αρμόζει για να προκαλέσουν την έκρηξη. Και ο Δελαρούδης ξέρει πολύ καλά να γράφει και πόση έκταση χρειάζεται ένα κείμενο ώστε να είναι πλήρες και να μην πλατιάζει ταυτόχρονα.
Θα το απολαύσετε.
May 30, 2021
Έχοντας διαβάσει τον Ιό της Βαβέλ, έπιασα το Μυστικό άστρο περιμένοντας τα καλύτερα και δεν διαψεύστηκα. Παρά το μικρό μέγεθος του βιβλίου, η ιστορία καταφέρνει να έχει βάθος και πολυπλοκότη��α. Πότε δεν ένιωσα ότι κάπου έπρεπε να μπουν άλλες δέκα σελίδες γιατί έτσι ο συγγραφέας πετσόκοψε την τάδε σκηνή. Συνδυαστικά με ένα πολύ πρωτότυπο θέμα που συνδυάζει επιστήμη, παραφυσική και μουσική νομίζω ότι αποτελεί την τέλεια ευκαιρία για κάποιον που θέλει να διαβάσει κάτι γρήγορο, που θα του μείνει όμως στο μυαλό για πολύ καιρο. Δε νομίζω ότι περίμενε κανείς εμένα να του πω πόσο δυνατή είναι η πένα του κυρίου Δελαρούδη, αλλά εδώ αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πόσο δεινά εκτελεί τις ευφάνταστες ιδέες του.
October 15, 2020
Μία πρωτότυπη θεματικά και ιδιαιτέρως καλογραμμένη νουβέλα paranormal mystery. Σωστή δομή, εξέλιξη και κορύφωση, άριστος χειρισμός της γλώσσας, πολύ όμορφη έκφραση, γραφή που παρασύρει, νοσταλγική, καλοστημένη ατμόσφαιρα. Ο ρεαλισμός είναι εντυπωσιακός, κατέληξα να γκουγκλάρω να δω αν είναι αληθινή ιστορία ή αληθινά τα πρόσωπα. Δεν έχω τίποτα αρνητικό να επισημάνω. Διαβάζεις και δραπετεύεις από την πραγματικότητα. Give it a try!
September 17, 2021
Με μεγάλο ενδιαφέρον ανακαλύπτω πως το ελληνικό fantasy genre καλά κραττεί.
Ακολουθούμε λοιπόν την Χριστίνα, μια baby-sitter που μας συστήνεται ως αθεράπευτα περίεργη, κάτι που δεν θα με προσέλκυε σε έναν χαρακτήρα γενικότερα. Είναι όμως τέτοια η γραφή του συγγραφέα που σε λίγες μόνο σελίδες και παρόλα τα "ατοπήματα" της πρωταγωνίστριας, αναπόφευκτα την συμπάθησα.
Το βιβλίο πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα με ένα συγκλονιστικό φινάλε. Σε δεύτερη ανάγνωση και όσο το σκεφτόμουν την επόμενη ημέρα που το τελείωσα, είχα την αίσθηση πως η Χριστίνα τελικά, αν και δεν θα έλεγα πως έκανε την καλύτερη δυνατή επιλογή (εκ του αποτελέσματος), είναι τόσο ανθρώπινη που η προσπάθειά της και μόνο με συγκίνησε.
Ακολουθούμε λοιπόν την Χριστίνα, μια baby-sitter που μας συστήνεται ως αθεράπευτα περίεργη, κάτι που δεν θα με προσέλκυε σε έναν χαρακτήρα γενικότερα. Είναι όμως τέτοια η γραφή του συγγραφέα που σε λίγες μόνο σελίδες και παρόλα τα "ατοπήματα" της πρωταγωνίστριας, αναπόφευκτα την συμπάθησα.
Το βιβλίο πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα με ένα συγκλονιστικό φινάλε. Σε δεύτερη ανάγνωση και όσο το σκεφτόμουν την επόμενη ημέρα που το τελείωσα, είχα την αίσθηση πως η Χριστίνα τελικά, αν και δεν θα έλεγα πως έκανε την καλύτερη δυνατή επιλογή (εκ του αποτελέσματος), είναι τόσο ανθρώπινη που η προσπάθειά της και μόνο με συγκίνησε.
August 18, 2021
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και δηλώνω γοητευμένος. Η γραφή του είναι άνετη, χωρίς να πνίγεται ποτέ το κείμενο, με σωστό timing σε όλα, ενώ ρέει με τόση ευκολία που μου θύμισε αντίστοιχους ξένους συγγραφείς.
Η ιστορια είναι ξεκάθαρα μυστηρίου και φαντασίας. Ξεδιπλώνεται με σταθερό ρυθμό και δεν είχα ιδέα που θα με πάει, κάτι που μου άρεσε πολύ. Θα μπορούσε να ταιριάξει και σαν παραμύθι (πχ υπάρχει villain, ηθικό δίδαγμα κλπ), ωστόσο καταφερνει να στέκεται και σε ενήλικο κοινό, ενώ κάποιες αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα δίνουν πάντα γεύση. Είναι μια ιστορία καλά δουλεμένη, που εξάπτει την περιέργεια και παρά το μικρό της μέγεθος καταφέρνει να σου μείνει.
Δεν είχα ιδέα τι ήταν το Μυστικό Άστρο (από το εξώφυλλο δεν ήξερα τι να συμπεράνω, θαρρώ πάντως πως του άξιζε καλύτερο εικαστικό) και τελικά ήταν προτιμότερο ετσι.
Από τα πιο καλογραμμένα ελληνικά βιβλία φαντασίας που έχω διαβάσει, και για μένα, δείγμα του ποσο καλή μπορεί να γίνει η ελληνική σκηνή στο ειδος του fantasy.
Η ιστορια είναι ξεκάθαρα μυστηρίου και φαντασίας. Ξεδιπλώνεται με σταθερό ρυθμό και δεν είχα ιδέα που θα με πάει, κάτι που μου άρεσε πολύ. Θα μπορούσε να ταιριάξει και σαν παραμύθι (πχ υπάρχει villain, ηθικό δίδαγμα κλπ), ωστόσο καταφερνει να στέκεται και σε ενήλικο κοινό, ενώ κάποιες αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα δίνουν πάντα γεύση. Είναι μια ιστορία καλά δουλεμένη, που εξάπτει την περιέργεια και παρά το μικρό της μέγεθος καταφέρνει να σου μείνει.
Δεν είχα ιδέα τι ήταν το Μυστικό Άστρο (από το εξώφυλλο δεν ήξερα τι να συμπεράνω, θαρρώ πάντως πως του άξιζε καλύτερο εικαστικό) και τελικά ήταν προτιμότερο ετσι.
Από τα πιο καλογραμμένα ελληνικά βιβλία φαντασίας που έχω διαβάσει, και για μένα, δείγμα του ποσο καλή μπορεί να γίνει η ελληνική σκηνή στο ειδος του fantasy.
June 21, 2021
Θα ήθελα δεύτερη δόση από τούτα τα Ζένεκα, ουχί από τα άλλα… (‘’Το μυστικό Άστρο’’ του Δημήτρη Δελαρούδη)
Τελειώνοντας τον ‘’ιό της Βαβέλ’’, ένιωθα μια φαγούρα στα ακροδάχτυλα να γυρίσω κι άλλες σελίδες βιβλίου του ίδιου συγγραφέα και έναν εντονότερο και βαθύτερο κνησμό, να περιπλανηθώ στις ίδιες θεματικές. Οπότε, τσούκου-τσούκου, πήρα το σαρκίο μου και πήγα στην Πολιτεία, τσίμπησα άλλο ένα βιβλίο του συγγραφέα και επέστρεψα σπίτι.
Έφυγε μονοκοπανιά και απνευστί και δίχως διάλλειμα για τσιγάρο!
Ευθύς εξαρχής μου άρεσε η επιλογή των ψεύτικων ονομάτων, κάτι που σαν τρικ προσδίδει παραπάνω αληθοφάνεια στην αφήγηση και σε τραβάει πάντα. Έπειτα, ο ανάλαφρος τόνος ήταν κάτι που δεν περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα που διατηρήθηκε σε όλη την διάρκεια του βιβλίου. Τέλος, το γεγονός ότι τονίστηκε η περιέργεια της ηρωίδας από τις πρώτες σελίδες, ήταν πολύ σωστό και σαν προοικονομία, γιατί δεν σε άφηνε να αναφωνήσεις όπως σε κάθε ταινία τρόμου αν είναι ηλίθια η πρωταγωνίστρια με κάποιες από τις επιλογές της αργότερα.
Με το που μπαίνει η ηρωίδα στο σπίτι των ματσωμένων γονιών και έπειτα από την πρώτη συνάντηση, δημιουργείται στον αναγνώστη μια ανησυχία, με ένα γνώριμο, μα πολύ καλά δουλεμένο τρίπτυχο: πρώτο ύποπτο στοιχείο η σκόνη πάνω στα έπιπλα (αποπροσανατολισμός), δεύτερο ύποπτο στοιχείο η κίνηση σε συγκεκριμένους χώρους (περιορισμός), και τρίτο και τελικό: εφιάλτες (ψυχικός δεσμός). Αυτά τα τρία, ειδικά σε θρίλερ όπως το ‘’they’’ με την Κίντμαν, το ‘’haunting on hill house’’ του Νέτφλιξ και το αγαπημένο ‘’the haunting’’ με τον Νίσον και την Ζέτα Τζόουνς (για να δώσω μόνο τρία παραδείγματα) είναι ένα μοτίβο που λατρεύω και ένιωσα ότι πλέον δεν μπορώ να το αφήσω για να το ξαναπιάσω την επόμενη.
Ακολουθεί η πολύ όμορφη ανακάλυψη του κρυφού δωματίου πίσω από το δωμάτιο μουσικής, με το αφρολεξ της ηχομόνωσης να κρύβει την πόρτα εισόδου σε αυτό και στα μυστικά του. Μου άρεσε η εμφάνιση της Ίρμα της καθαρίστριας και η δική της απόγνωση για την αφύσικη σκόνη, καθώς και η ευκαιρία που άδραξε η ηρωίδα με το να κινηθεί για να κάνει τις ψακτικές της όσο δημιουργούσε ηχορύπανση η ηλεκτρική σκούπα.
Με την εμφάνιση του τυπά με το μονόκλ, σε διάσπαρτες εικόνες, ένιωσα λαβκραφτικές ανατριχίλες και ιδιαίτερα το πώς χειρίζεται τον μύθο ο Λάμλεϊ σε κάποια διηγήματά του. Ο αλλόκοσμος θόρυβος, εν μέσω τις νυκτός, μου θύμισε επίσης κθουλικές μελωδίες από τα βάθη, ειδικά από τα κείμενα του Ντέρλεθ (ίσως η απλότητα της γλώσσας να μου έφερε τους μαθητές του Λάβκραφτ στον νου και όχι τον ίδιο, όπως συνέβαινε στην συλλογή διηγημάτων του). Μόλις δε είδα Ζαγρέας και Πεντέλη, απευθείας ο νους μου πήγε σε όργια του Πάνα και στην είσοδο για τον Κάτω Κόσμο. Δεν ήξερα αν θα το έβλεπα στην συνέχεια, μα σε κάποιον διαβασμένο ίσως να είναι σπόιλερ. Πάλι καλά, αν και δεν έπεσα πολύ έξω, η επιλογή των ονομάτων με επηρέασε όμορφα, καθώς το ελληνικό στοιχείο παρέμενε δυνατό.
Η αναφορά στον Τανάγρα με συγκίνησε. Θα έπρεπε να το περιμένω, έχοντας δει ότι ο συγγραφέας αρθρογραφούσε στο Στρανγή, αλλά είναι ένα παρακλάδι της σύγχρονης ιστορίας της μεταφυσικής που πολλοί δυστυχώς αγνοούν. Πέρσι ή πρόπερσι μάλιστα είχε βγει και ένα τρομερό βιβλίο από τις εκδόσεις Δαιδαλέος, που θα σας πρότεινα να το αναζητήσετε.
Η ανακάλυψη του ανελκυστήρα στην αποθηκούλα, για κάποιο λόγο μου έφερε στο νου το ασανσέρ του φάντομ ντακ μέσα στην ντουλάπα και ένιωσα λες και είμαι πάλι 7, γέμισα ενθουσιασμό και ανυπομονούσα να δω τι βρίσκεται στο τέλος του ανελκυστήρα.
Μου κλώτσησε λίγο, έπειτα από την απόλυτη υπερτεχνολογική διαδικασία αναγνώρισης του ήχου το γεγονός ότι δύο νέοι άνθρωποι πάνε να παραγγείλουν από φυλλάδια. Ναι, βοήθησε να βρεθεί η σιμ μα η αναφορά σε κάποια εφαρμογή, θα ήταν αν όχι πιο ρεαλιστική, τότε σίγουρα πιο φυσική. Ωραίο πάντως το μπλέξιμο της σιμ και η αναφορά στα χαμένα πράγματα.
Το Lum eto ήταν πολύ όμορφο κλείσιμο του ματιού μετά από το τω λυ (του ευχαριστώ πολύ) για όσα θα ακολουθήσουν και με τρόμαξε κάπως. Το πηγάδι στο υπόγειο μου θύμισε το σπίτι στην άκρη του κόσμου -και αυτό είναι πάντα θετικό- ενώ η ανακάλυψη του άστρου, η εξήγηση της φύσης του και η ‘’ πνευματική πτήση’’ ήταν απλά τέλεια.
Το δεύτερο πράγμα που μου κλώτσησε κάπως, ήταν το κλασικό ‘’Θα σου πω γιατι θα πεθάνεις’’, το οποίο βλέποντάς το σε βιβλίο με έκανε να κριντζάρω λίγο. Μα το κρεσέντο με τον κηπουρό και το φευγιό από τους Μαλτέζους μου άρεσε αρκετά. Αν τέλειωνε εκεί όμως, θα είχα θέματα. Το γεγονός ότι έχουμε λίγο ακόμα με το μετά το εκτίμησα πολύ και ειδικά το τέλος που ήταν αρκετά συγκινητικό.
Παίδες, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Θα πρότεινα να το διαβάσετε και στα καπάκια να πιάσετε το ‘’Σπίτι’’ του Μίττα. Η ατμόσφαιρα και των δύο βιβλίων, αν και προσφιλής, καταφέρνει να σε κρατά σε μία μόνιμη ανατριχίλα, με το σασπένς αμείωτο! Αγοράστε το ψες…
Τελειώνοντας τον ‘’ιό της Βαβέλ’’, ένιωθα μια φαγούρα στα ακροδάχτυλα να γυρίσω κι άλλες σελίδες βιβλίου του ίδιου συγγραφέα και έναν εντονότερο και βαθύτερο κνησμό, να περιπλανηθώ στις ίδιες θεματικές. Οπότε, τσούκου-τσούκου, πήρα το σαρκίο μου και πήγα στην Πολιτεία, τσίμπησα άλλο ένα βιβλίο του συγγραφέα και επέστρεψα σπίτι.
Έφυγε μονοκοπανιά και απνευστί και δίχως διάλλειμα για τσιγάρο!
Ευθύς εξαρχής μου άρεσε η επιλογή των ψεύτικων ονομάτων, κάτι που σαν τρικ προσδίδει παραπάνω αληθοφάνεια στην αφήγηση και σε τραβάει πάντα. Έπειτα, ο ανάλαφρος τόνος ήταν κάτι που δεν περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα που διατηρήθηκε σε όλη την διάρκεια του βιβλίου. Τέλος, το γεγονός ότι τονίστηκε η περιέργεια της ηρωίδας από τις πρώτες σελίδες, ήταν πολύ σωστό και σαν προοικονομία, γιατί δεν σε άφηνε να αναφωνήσεις όπως σε κάθε ταινία τρόμου αν είναι ηλίθια η πρωταγωνίστρια με κάποιες από τις επιλογές της αργότερα.
Με το που μπαίνει η ηρωίδα στο σπίτι των ματσωμένων γονιών και έπειτα από την πρώτη συνάντηση, δημιουργείται στον αναγνώστη μια ανησυχία, με ένα γνώριμο, μα πολύ καλά δουλεμένο τρίπτυχο: πρώτο ύποπτο στοιχείο η σκόνη πάνω στα έπιπλα (αποπροσανατολισμός), δεύτερο ύποπτο στοιχείο η κίνηση σε συγκεκριμένους χώρους (περιορισμός), και τρίτο και τελικό: εφιάλτες (ψυχικός δεσμός). Αυτά τα τρία, ειδικά σε θρίλερ όπως το ‘’they’’ με την Κίντμαν, το ‘’haunting on hill house’’ του Νέτφλιξ και το αγαπημένο ‘’the haunting’’ με τον Νίσον και την Ζέτα Τζόουνς (για να δώσω μόνο τρία παραδείγματα) είναι ένα μοτίβο που λατρεύω και ένιωσα ότι πλέον δεν μπορώ να το αφήσω για να το ξαναπιάσω την επόμενη.
Ακολουθεί η πολύ όμορφη ανακάλυψη του κρυφού δωματίου πίσω από το δωμάτιο μουσικής, με το αφρολεξ της ηχομόνωσης να κρύβει την πόρτα εισόδου σε αυτό και στα μυστικά του. Μου άρεσε η εμφάνιση της Ίρμα της καθαρίστριας και η δική της απόγνωση για την αφύσικη σκόνη, καθώς και η ευκαιρία που άδραξε η ηρωίδα με το να κινηθεί για να κάνει τις ψακτικές της όσο δημιουργούσε ηχορύπανση η ηλεκτρική σκούπα.
Με την εμφάνιση του τυπά με το μονόκλ, σε διάσπαρτες εικόνες, ένιωσα λαβκραφτικές ανατριχίλες και ιδιαίτερα το πώς χειρίζεται τον μύθο ο Λάμλεϊ σε κάποια διηγήματά του. Ο αλλόκοσμος θόρυβος, εν μέσω τις νυκτός, μου θύμισε επίσης κθουλικές μελωδίες από τα βάθη, ειδικά από τα κείμενα του Ντέρλεθ (ίσως η απλότητα της γλώσσας να μου έφερε τους μαθητές του Λάβκραφτ στον νου και όχι τον ίδιο, όπως συνέβαινε στην συλλογή διηγημάτων του). Μόλις δε είδα Ζαγρέας και Πεντέλη, απευθείας ο νους μου πήγε σε όργια του Πάνα και στην είσοδο για τον Κάτω Κόσμο. Δεν ήξερα αν θα το έβλεπα στην συνέχεια, μα σε κάποιον διαβασμένο ίσως να είναι σπόιλερ. Πάλι καλά, αν και δεν έπεσα πολύ έξω, η επιλογή των ονομάτων με επηρέασε όμορφα, καθώς το ελληνικό στοιχείο παρέμενε δυνατό.
Η αναφορά στον Τανάγρα με συγκίνησε. Θα έπρεπε να το περιμένω, έχοντας δει ότι ο συγγραφέας αρθρογραφούσε στο Στρανγή, αλλά είναι ένα παρακλάδι της σύγχρονης ιστορίας της μεταφυσικής που πολλοί δυστυχώς αγνοούν. Πέρσι ή πρόπερσι μάλιστα είχε βγει και ένα τρομερό βιβλίο από τις εκδόσεις Δαιδαλέος, που θα σας πρότεινα να το αναζητήσετε.
Η ανακάλυψη του ανελκυστήρα στην αποθηκούλα, για κάποιο λόγο μου έφερε στο νου το ασανσέρ του φάντομ ντακ μέσα στην ντουλάπα και ένιωσα λες και είμαι πάλι 7, γέμισα ενθουσιασμό και ανυπομονούσα να δω τι βρίσκεται στο τέλος του ανελκυστήρα.
Μου κλώτσησε λίγο, έπειτα από την απόλυτη υπερτεχνολογική διαδικασία αναγνώρισης του ήχου το γεγονός ότι δύο νέοι άνθρωποι πάνε να παραγγείλουν από φυλλάδια. Ναι, βοήθησε να βρεθεί η σιμ μα η αναφορά σε κάποια εφαρμογή, θα ήταν αν όχι πιο ρεαλιστική, τότε σίγουρα πιο φυσική. Ωραίο πάντως το μπλέξιμο της σιμ και η αναφορά στα χαμένα πράγματα.
Το Lum eto ήταν πολύ όμορφο κλείσιμο του ματιού μετά από το τω λυ (του ευχαριστώ πολύ) για όσα θα ακολουθήσουν και με τρόμαξε κάπως. Το πηγάδι στο υπόγειο μου θύμισε το σπίτι στην άκρη του κόσμου -και αυτό είναι πάντα θετικό- ενώ η ανακάλυψη του άστρου, η εξήγηση της φύσης του και η ‘’ πνευματική πτήση’’ ήταν απλά τέλεια.
Το δεύτερο πράγμα που μου κλώτσησε κάπως, ήταν το κλασικό ‘’Θα σου πω γιατι θα πεθάνεις’’, το οποίο βλέποντάς το σε βιβλίο με έκανε να κριντζάρω λίγο. Μα το κρεσέντο με τον κηπουρό και το φευγιό από τους Μαλτέζους μου άρεσε αρκετά. Αν τέλειωνε εκεί όμως, θα είχα θέματα. Το γεγονός ότι έχουμε λίγο ακόμα με το μετά το εκτίμησα πολύ και ειδικά το τέλος που ήταν αρκετά συγκινητικό.
Παίδες, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Θα πρότεινα να το διαβάσετε και στα καπάκια να πιάσετε το ‘’Σπίτι’’ του Μίττα. Η ατμόσφαιρα και των δύο βιβλίων, αν και προσφιλής, καταφέρνει να σε κρατά σε μία μόνιμη ανατριχίλα, με το σασπένς αμείωτο! Αγοράστε το ψες…
August 3, 2021
Ομολογώ ότι η ιστορία του Δημήτρη μου προκάλεσε έντονη περιέργεια κατά πόσο αυτά που περιγράφει έχουν πραγματική υπόσταση κ κατά πόσο είναι αποκύημα της φαντασίας του (ναι, έψαξα μέχρι αν υπάρχει το sonicidentity.org). Είναι τόσο φανταστικά ενορχηστρωμένα όσα αναφέρει που σε παρασύρουν να σκεφτείς “δεν μπορεί, κάποια αλήθεια θα κρύβεται σε κάτι από όσα συμβαίνουν” κ ότι βασιζόμενος σε αυτό, μετά από ένα σημείο, θα ανέλαβε τα ηνία η φαντασία του συγγραφέα. Για να διαπιστώσω, τελικά, ότι η ουσία της ιστορίας είναι ένα περίτεχνο προσωπικό του δημιούργημα.
Όλα καταγράφονται μέσα από τα μάτια μιας κοπέλας (πολύ περίεργης) που αναλαμβάνει να εργαστεί ως μπέιμπι σίτερ στο σπίτι μιας εκλεπτυσμένης διακριτικής οικογένειας, η οποία κρατά σημειώσεις στο προσωπικό της ημερολόγιο. Κάθε εξιστόρησή της αυξάνει την αγωνία, την περιέργεια κ τον φόβο, ενώ παράλληλα προσθέτει νέα στοιχεία ασύνδετα μεταξύ τους, τα οποία σταδιακά συγκλίνουν επεξηγώντας αρκετό από το προκύπτον μυστήριο κ αφού μας οδηγήσει σε ένα ελικοειδές υπόγειο φρεάτιο.
Παράξενα αντικείμενα εμφανίζονται κ εξαφανίζονται, στρώματα πυκνής σκόνης δε φεύγουν όσο κ αν καθαρίζονται, επιστολές κ φωτογραφίες από ένα ιδιαίτερο παρελθόν, μουσικές από το μουσικό όργανο θέρεμιν (ή εθερόφωνο), ημιδιάφανοι αχινοί με κρυσταλλωμένες αχτίνες λεπτές σαν τρίχες, δάκρυα του Τζαφκιήλ κ ακόμη πολλά άλλα σε ωθούν να διαβάζεις όσο πιο γρήγορα αντέχεις, γυρνώντας τη μία σελίδα μετά την άλλη, προκειμένου να φτάσεις στη λύση του μυστηρίου. Επομένως κ στην προσωπική σου αναγνωστική λύτρωση.
Ο Δελαρούδης αναμιγνύει την Παραψυχολογία με το Μεταφυσικό, το Μυστήριο με τον Τρόμο, τη Μουσική με τα Μαθηματικά, τη Διάσταση του κόσμου μας με ενός άλλου (ή άλλων;) απ’ όπου εισρέει το ποτάμι του χρόνου, της Ιατρικής με την αιώνια Ουσία που διαποτίζει τα πάντα. Σαν μαέστρος παίζει με τις λέξεις και μετακινεί διάφορα “πέπλα” γύρω μας ανοίγοντας τις διπλωμένες χαραμάδες του Νου ωθώντας μας στους αιθέρες του χρόνου.
Η πειθώ του είναι τόσο ισχυρή, που κατάφερε να πείσει ακόμη κ τον Αυστραλό μακετίστα και μαθηματικό Robert Webb να του δώσει την άδεια να χρησιμοποιήσει το περίπλοκο γεωμετρικό πολύεδρο που σχεδίασε, ως το εξώφυλλο που κοσμεί τη νουβέλα. Το Άστρο με τις ενενήντα δύο έδρες κ τις εξήντα κορυφές.
Μετά τον “Ιό της Βαβέλ” βεβαιώθηκα για το προσωπικό ύφος της γραφής του κ ετοιμάζομαι να περάσω στον “Ζωντανό Πυρσό” σίγουρος πως θα “καώ” πνευματικά εξαιτίας του, για άλλη μια φορά.
Όλα καταγράφονται μέσα από τα μάτια μιας κοπέλας (πολύ περίεργης) που αναλαμβάνει να εργαστεί ως μπέιμπι σίτερ στο σπίτι μιας εκλεπτυσμένης διακριτικής οικογένειας, η οποία κρατά σημειώσεις στο προσωπικό της ημερολόγιο. Κάθε εξιστόρησή της αυξάνει την αγωνία, την περιέργεια κ τον φόβο, ενώ παράλληλα προσθέτει νέα στοιχεία ασύνδετα μεταξύ τους, τα οποία σταδιακά συγκλίνουν επεξηγώντας αρκετό από το προκύπτον μυστήριο κ αφού μας οδηγήσει σε ένα ελικοειδές υπόγειο φρεάτιο.
Παράξενα αντικείμενα εμφανίζονται κ εξαφανίζονται, στρώματα πυκνής σκόνης δε φεύγουν όσο κ αν καθαρίζονται, επιστολές κ φωτογραφίες από ένα ιδιαίτερο παρελθόν, μουσικές από το μουσικό όργανο θέρεμιν (ή εθερόφωνο), ημιδιάφανοι αχινοί με κρυσταλλωμένες αχτίνες λεπτές σαν τρίχες, δάκρυα του Τζαφκιήλ κ ακόμη πολλά άλλα σε ωθούν να διαβάζεις όσο πιο γρήγορα αντέχεις, γυρνώντας τη μία σελίδα μετά την άλλη, προκειμένου να φτάσεις στη λύση του μυστηρίου. Επομένως κ στην προσωπική σου αναγνωστική λύτρωση.
Ο Δελαρούδης αναμιγνύει την Παραψυχολογία με το Μεταφυσικό, το Μυστήριο με τον Τρόμο, τη Μουσική με τα Μαθηματικά, τη Διάσταση του κόσμου μας με ενός άλλου (ή άλλων;) απ’ όπου εισρέει το ποτάμι του χρόνου, της Ιατρικής με την αιώνια Ουσία που διαποτίζει τα πάντα. Σαν μαέστρος παίζει με τις λέξεις και μετακινεί διάφορα “πέπλα” γύρω μας ανοίγοντας τις διπλωμένες χαραμάδες του Νου ωθώντας μας στους αιθέρες του χρόνου.
Η πειθώ του είναι τόσο ισχυρή, που κατάφερε να πείσει ακόμη κ τον Αυστραλό μακετίστα και μαθηματικό Robert Webb να του δώσει την άδεια να χρησιμοποιήσει το περίπλοκο γεωμετρικό πολύεδρο που σχεδίασε, ως το εξώφυλλο που κοσμεί τη νουβέλα. Το Άστρο με τις ενενήντα δύο έδρες κ τις εξήντα κορυφές.
Μετά τον “Ιό της Βαβέλ” βεβαιώθηκα για το προσωπικό ύφος της γραφής του κ ετοιμάζομαι να περάσω στον “Ζωντανό Πυρσό” σίγουρος πως θα “καώ” πνευματικά εξαιτίας του, για άλλη μια φορά.
November 30, 2020
Μια καλογραμμένη, ευφυέστατη και πρωτότυπη νουβέλα γεμάτη μαγεία, μυστήριο και φαντασία, που συνδυάζει την παραψυχολογία με την μουσική και τις συχνότητες της.
...επειδή η μουσική είναι η καθαρότερη μαγεία
...επειδή η μουσική είναι η καθαρότερη μαγεία
May 26, 2023
Καταπληκτικη η ιδεα, καπως απογοητευτικη εκτελεση.
Τα θετικα: εξαιρετικες οι σκηνες φαντασιας, που θεωρω οτι ειναι και οι πιο καλογραμμενες του βιβλιου. Πρεπει να εχει πεσει πολλη ερευνα απο τον συγγραφεα, αφου καταφερνει να "παντρεψει" πολλα ιδιαιτερα στοιχεια, ιστορικα, παραψυχολογικα, μουσικα, με πολυ ωραιο τροπο. Φοβερη η αναφορα στο πηγαδι της Quinta de Regaleira, που μαλιστα ενεπνευσε και τον Jeff Vandermeer στο Annihilation (ελπιζω να το δω κι εγω καποτε) Μου αρεσε επισης η σκηνη στο τελος
Τα αρνητικα: το στυλ γραψιματος σε αρκετες φασεις ειναι λιγο πομπωδες χωρις λογο, λες και ο συγγραφεας κανει επιδειξη. Οι επιλογη λεξεων ειναι συχνα παλιομοδιτικη (η πρωταγωνιστρια υποτιθεται πως ειναι στην ηλικια μου, και καποια στιγμη αναφερεται σε ενα κερι ως "σπαρματσετο". Καποια στιγμη μιλαει με τον συντροφο της και λενε οτι μια καρτα SIM "σκεβρωσε" Υπαρχει η φραση "Θα σου δωσω μια συσκευη κινητου τηλεφωνου.....")
Το παραπανω το αγνοεις ευκολα (απλα ειμαι ψειρας), αλλα δεν μπορεις με τιποτα να αγνοησεις το ποσο "αδυναμοι" ειναι οι χαρακτηρες, και το πως πολλες αποκαλυψεις ερχονται απο το πουθενα. Αυτα τα δυο συνδεονται, γιατι πχ Μιλωντας για τους Μαλτεζους, μετα βιας εμφανιζονται καν, και δεν εχουν αλλα χαρακτηριστικα περα απο "πλουσιο ζευγαρι".
Βασικα, ολοι οι χαρακτηρες ειναι μονοδιαστατοι. Η ιδια η πρωταγωνιστρια δεν εχει χαρακτηρα περα απο το οτι ειναι φοβερα αδιακριτη, που αυτο ειναι τελειο και για την πλοκη αφου, αν καθοταν στα αυγα της, δεν θα ειχε τιποτα να ~ανακαλυψει~; αλλα ταυτοχρονα σου δινει και μπολικους λογους να την κρινεις. Απο την μια υποτιθεται οτι ειναι μορφωμενη με Γαλλικα και πιανο (κυριολεκτικα) που κανει στην Μιραντα "ασκησεις ψυχοκινητικης αγωγης", απο την αλλη δεν κανει ουσιωδεις ερωτησεις στους Μαλτεζους (οπως το πως θα βγει απο το σπιτι σε περιπτωση αναγκης χωρις να εχει να φοβηθει τα σκυλια), παραταει το παιδακι που ειναι υπ'ευθυνη της με καθε ευκαιρια για να κανει την ντετεκτιβ ή την παιρνει ο υπνος και την χανει (!!!),
Γενικα κανει ο,τι απαιτει η πλοκη να κανει, οπως και η Μιραντα, που
Επισης, διαφορα πραγματα δεν εξηγουνται ποτε, οπως κατι περιεργα ονειρα που βλεπει η Χριστινα Ολα ηταν απλα για το mood?
Πρεπει να αναφερω επισης και μερικες πολυ, πολυ ελαφριες πινελιες σεξισμου. Εκτος απο το οτι ο συγγραφεας, που ειναι αντρας, επιλεγει να γραψει την γυναικα πρωταγωνιστρια του ως μια αφορητη κουτσομπολα, που ειναι κλασικο στερεοτυπο, σχολιαζει συχνα την εμφανιση ολων των γυναικων. Ενα απο τα πρωτα πραγματα που περιγραφει η Χριστινα για τον εαυτο της ειναι οτι εχει "περιττα κιλα", γινεται συγκεκριμενη περιγραφη των αβαφων μαλλιων της Ιρμας, η κ.Λιλα περιγραφεται συχνα σαν αερικο ή αυτοκρατειρα ή κατι παρομοιο (που μαλιστα η Χριστινα αμεσως ζηλευει οταν την κοιταει για 2 δευτερολεπτα ο συντροφος της στο Ιντερνετ), αλλα γινεται και συγκεκριμενο σχολιο για το οτι μαλλον εχει κανει πλαστικη στην μυτη- ηταν αληθεια απαραιτητο? Συγκριτικα, δεν σχολιαζονται ποτε αρνητικα οι αντρες, αν εξαιρεσουμε
Ναι, το ξερω οτι ετσι οπως γραφω τα αρνητικα ειναι λες και μισησα το βιβλιο (ασε που η εκταση αυτης της κριτικης κοντευει να φτασει του ιδιου του βιβλιου), αλλα ουτε καν. Τα γραφω με τοση λεπτομερεια ακριβως επειδη με απογητευσαν τοσο, οταν ειναι πολλα μικρα ειναι πιο απογοητευτικα απο 1-2 σημαντικα, που τοτε απλα θα ξεγραφα το βιβλιο.
Τα θετικα: εξαιρετικες οι σκηνες φαντασιας, που θεωρω οτι ειναι και οι πιο καλογραμμενες του βιβλιου. Πρεπει να εχει πεσει πολλη ερευνα απο τον συγγραφεα, αφου καταφερνει να "παντρεψει" πολλα ιδιαιτερα στοιχεια, ιστορικα, παραψυχολογικα, μουσικα, με πολυ ωραιο τροπο. Φοβερη η αναφορα στο πηγαδι της Quinta de Regaleira, που μαλιστα ενεπνευσε και τον Jeff Vandermeer στο Annihilation (ελπιζω να το δω κι εγω καποτε) Μου αρεσε επισης η σκηνη στο τελος
Τα αρνητικα: το στυλ γραψιματος σε αρκετες φασεις ειναι λιγο πομπωδες χωρις λογο, λες και ο συγγραφεας κανει επιδειξη. Οι επιλογη λεξεων ειναι συχνα παλιομοδιτικη (η πρωταγωνιστρια υποτιθεται πως ειναι στην ηλικια μου, και καποια στιγμη αναφερεται σε ενα κερι ως "σπαρματσετο". Καποια στιγμη μιλαει με τον συντροφο της και λενε οτι μια καρτα SIM "σκεβρωσε" Υπαρχει η φραση "Θα σου δωσω μια συσκευη κινητου τηλεφωνου.....")
Το παραπανω το αγνοεις ευκολα (απλα ειμαι ψειρας), αλλα δεν μπορεις με τιποτα να αγνοησεις το ποσο "αδυναμοι" ειναι οι χαρακτηρες, και το πως πολλες αποκαλυψεις ερχονται απο το πουθενα. Αυτα τα δυο συνδεονται, γιατι πχ Μιλωντας για τους Μαλτεζους, μετα βιας εμφανιζονται καν, και δεν εχουν αλλα χαρακτηριστικα περα απο "πλουσιο ζευγαρι".
Βασικα, ολοι οι χαρακτηρες ειναι μονοδιαστατοι. Η ιδια η πρωταγωνιστρια δεν εχει χαρακτηρα περα απο το οτι ειναι φοβερα αδιακριτη, που αυτο ειναι τελειο και για την πλοκη αφου, αν καθοταν στα αυγα της, δεν θα ειχε τιποτα να ~ανακαλυψει~; αλλα ταυτοχρονα σου δινει και μπολικους λογους να την κρινεις. Απο την μια υποτιθεται οτι ειναι μορφωμενη με Γαλλικα και πιανο (κυριολεκτικα) που κανει στην Μιραντα "ασκησεις ψυχοκινητικης αγωγης", απο την αλλη δεν κανει ουσιωδεις ερωτησεις στους Μαλτεζους (οπως το πως θα βγει απο το σπιτι σε περιπτωση αναγκης χωρις να εχει να φοβηθει τα σκυλια), παραταει το παιδακι που ειναι υπ'ευθυνη της με καθε ευκαιρια για να κανει την ντετεκτιβ ή την παιρνει ο υπνος και την χανει (!!!),
Γενικα κανει ο,τι απαιτει η πλοκη να κανει, οπως και η Μιραντα, που
Επισης, διαφορα πραγματα δεν εξηγουνται ποτε, οπως κατι περιεργα ονειρα που βλεπει η Χριστινα Ολα ηταν απλα για το mood?
Πρεπει να αναφερω επισης και μερικες πολυ, πολυ ελαφριες πινελιες σεξισμου. Εκτος απο το οτι ο συγγραφεας, που ειναι αντρας, επιλεγει να γραψει την γυναικα πρωταγωνιστρια του ως μια αφορητη κουτσομπολα, που ειναι κλασικο στερεοτυπο, σχολιαζει συχνα την εμφανιση ολων των γυναικων. Ενα απο τα πρωτα πραγματα που περιγραφει η Χριστινα για τον εαυτο της ειναι οτι εχει "περιττα κιλα", γινεται συγκεκριμενη περιγραφη των αβαφων μαλλιων της Ιρμας, η κ.Λιλα περιγραφεται συχνα σαν αερικο ή αυτοκρατειρα ή κατι παρομοιο (που μαλιστα η Χριστινα αμεσως ζηλευει οταν την κοιταει για 2 δευτερολεπτα ο συντροφος της στο Ιντερνετ), αλλα γινεται και συγκεκριμενο σχολιο για το οτι μαλλον εχει κανει πλαστικη στην μυτη- ηταν αληθεια απαραιτητο? Συγκριτικα, δεν σχολιαζονται ποτε αρνητικα οι αντρες, αν εξαιρεσουμε
Ναι, το ξερω οτι ετσι οπως γραφω τα αρνητικα ειναι λες και μισησα το βιβλιο (ασε που η εκταση αυτης της κριτικης κοντευει να φτασει του ιδιου του βιβλιου), αλλα ουτε καν. Τα γραφω με τοση λεπτομερεια ακριβως επειδη με απογητευσαν τοσο, οταν ειναι πολλα μικρα ειναι πιο απογοητευτικα απο 1-2 σημαντικα, που τοτε απλα θα ξεγραφα το βιβλιο.
Read
January 27, 2023Ένα βιβλίο μικρού μεγέθους, το οποίο κυλούσε απίστευτα γρήγορα. Εντός του όμως έκρυβε αυτά που έχουμε συνηθίσει πια στη γραφή του Δημήτρη Δελαρούδη: μυστήριο, ατμόσφαιρα και ανεξήγητα, παραφυσικά φαινόμενα.
(Στη συνέχεια της κριτικής ίσως υπάρχουν minor spoilers).
Αν και η πρωταγωνίστρια μέσα σε αυτές τις σελίδες ημερολογίου της χώρεσε αλόγιστες ενέργειες, πρωτοφανή παραμέληση καθηκόντων και μια περιέργεια ανήκουστη ως κινητήριο δύναμη της πλοκής, κατάφερε εξαρχής με κάποιον τρόπο να με κάνει να νοιαστώ για την τύχη της και να θέλω να διαβάσω παρακάτω.
Κατά την ανάγνωση του βιβλίου, η έρευνα του συγγραφέα με έφερε μπροστά σε γνώριμα μονοπάτια και όρους, όπως η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών του Άγγελου Τανάγρα και το μέντιουμ Λένα Κικίδου. Κι αυτό ήταν μια ικανοποιητική επιλογή του.
Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς την ατμόσφαιρα που αναφέρω κάθε φορά στα βιβλία του Δελαρούδη, αλλά οι περιγραφές του έχουν κάτι το καλοδουλεμένα απόκοσμο, αφήνοντας τα μυστήρια να ελλοχεύουν ανάμεσα στις λέξεις.
Δεν είναι ακριβώς τρομακτική, ούτε απόλυτα μυστηριώδης - είναι ένα κράμα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας που για μένα είναι το κοκτέιλ στις σωστές αναλογίες.
Καθώς διάβαζα και ψηλάφιζα τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες του σπιτιού μαζί με την πρωταγωνίστρια, απολάμβανα μια εμπειρία τύπου escape room.
Βασικά ναι. Ενώ πολλά βιβλία θα γίνονταν καλές ταινίες ή σειρές, συνολικά θα έλεγα πως είναι ένα βιβλίο που θα γινόταν ένα εξαιρετικό escape room. Αν υπήρχε η δυνατότητα, θα ήθελα πολύ να το δω να γίνεται πραγματικότητα!
Οπότε είναι ένα βιβλίο χαρακτηριστικό της γραφής του Δημήτρη Δελαρούδη. Έχοντας πλέον διαβάσει διηγήματά του κι αυτή τη νουβέλα, θα ήθελα να διαβάσω κάποια στιγμή κι ένα μυθιστόρημα από τα χέρια του!
(Στη συνέχεια της κριτικής ίσως υπάρχουν minor spoilers).
Αν και η πρωταγωνίστρια μέσα σε αυτές τις σελίδες ημερολογίου της χώρεσε αλόγιστες ενέργειες, πρωτοφανή παραμέληση καθηκόντων και μια περιέργεια ανήκουστη ως κινητήριο δύναμη της πλοκής, κατάφερε εξαρχής με κάποιον τρόπο να με κάνει να νοιαστώ για την τύχη της και να θέλω να διαβάσω παρακάτω.
Κατά την ανάγνωση του βιβλίου, η έρευνα του συγγραφέα με έφερε μπροστά σε γνώριμα μονοπάτια και όρους, όπως η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών του Άγγελου Τανάγρα και το μέντιουμ Λένα Κικίδου. Κι αυτό ήταν μια ικανοποιητική επιλογή του.
Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς την ατμόσφαιρα που αναφέρω κάθε φορά στα βιβλία του Δελαρούδη, αλλά οι περιγραφές του έχουν κάτι το καλοδουλεμένα απόκοσμο, αφήνοντας τα μυστήρια να ελλοχεύουν ανάμεσα στις λέξεις.
Δεν είναι ακριβώς τρομακτική, ούτε απόλυτα μυστηριώδης - είναι ένα κράμα μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας που για μένα είναι το κοκτέιλ στις σωστές αναλογίες.
Καθώς διάβαζα και ψηλάφιζα τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες του σπιτιού μαζί με την πρωταγωνίστρια, απολάμβανα μια εμπειρία τύπου escape room.
Βασικά ναι. Ενώ πολλά βιβλία θα γίνονταν καλές ταινίες ή σειρές, συνολικά θα έλεγα πως είναι ένα βιβλίο που θα γινόταν ένα εξαιρετικό escape room. Αν υπήρχε η δυνατότητα, θα ήθελα πολύ να το δω να γίνεται πραγματικότητα!
Οπότε είναι ένα βιβλίο χαρακτηριστικό της γραφής του Δημήτρη Δελαρούδη. Έχοντας πλέον διαβάσει διηγήματά του κι αυτή τη νουβέλα, θα ήθελα να διαβάσω κάποια στιγμή κι ένα μυθιστόρημα από τα χέρια του!
December 28, 2022
Το όνομα "Δελαρούδης" αποτελεί εγγύηση ποιότητας στον τομέα της ελληνικής λογοτεχνίας του αλλόκοτου. Μετά την ανάγνωση του μυστικού άστρου, είμαι πλέον πεπεισμένος. Πρόκειται για τη γοητευτική ιστορία μιας μπέιμπι σίτερ που προσλαμβάνεται από ένα μυστηριώδες ζευγάρι για να προσέχει τη μικρή της κόρη. Η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει μέσα στους σκονισμένους χώρους του σπιτιού μυστικά δωμάτια, κρυφές επιστολές και παράξενα μουσικά όργανα, τα οποία τη φέρνουν σε επαφή με το επέκεινα. Παρακολουθούμε τις σκέψεις της, συμμεριζόμαστε την περιέργειά της και συμπάσχουμε με όσα της συμβαίνουν, όλα αυτά δοσμένα με μαεστρία και δεινότητα από τον συγγραφέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως στα περισσότερα έργα του Δελαρούδη, έτσι και σε αυτό, πολλά από τα παράξενα στοιχεία που συνθέτουν την πλοκή βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα, γεγονότα και συγγράμματα. Έχει προηγηθεί σχολαστική έρευνα προκειμένου να γραφτεί αυτή η νουβέλα και αυτό φαίνεται. Το τέλος είναι καθηλωτικό, γεμάτο ζεστασιά, συγκίνηση, λυτρώνει τη ψυχή μας όπως και τις ψυχές των ηρώων.
February 7, 2021
Υπέροχη νουβέλα, με την σωστή δόση σε συναίσθημα, σε φαντασία και σε μυστήριο.Δεν θα πω πολλά, αρκεί πως την διάβασα απνευστί, γιατί ο συγγραφέας, με μοναδική μαεστρία, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και τον επίλογο.Αυτή άλλωστε είναι η επιτυχία ενός βιβλίου.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 6, 2021
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο και στο ιστολόγιό μου Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...
Βιβλιοέναυσμα #40: Το Μυστικό Άστρο
Όταν ο Δημήτρης Δελαρούδης, συγγραφέας τής συλλογής διηγημάτων Ο Ιός της Βαβέλ, γράφει μία νουβέλα μυστηρίου, με πινελιές κοσμικού τρόμου (λέγε με Λάβκραφτ), στοιχειωμένου σπιτιού, και απόκοσμων γεωμετριών, δεν αναρωτιέμαι αν θα την διαβάσω, αλλά πότε θα την διαβάσω. Και το πλήρωμα τού χρόνου έφτασε.
Η αναφορά μου στον Ιό της Βαβέλ δεν είναι τυχαία. Πρόκειται περί μίας εκ των τριών καλύτερων ελληνικών συλλογών διηγημάτων (οι άλλες δύο είναι το Μυστικά στο Λυκόφως τού Γεώργιου Δάμτσιου και τα Αγαλήνευτα Βάθη τού Μιχάλη Δαγκλή). Ίσως, μάλιστα, ο Δελαρούδης να είναι ό,τι πλησιέστερο διαθέτουμε αυτή την στιγμή εν Ελλάδι σε Μπόρχες και Έκο, όσον αφορά τον… κιμπαρισμό που αποπνέει ο λόγος του.
Λοιπόν, πάμε τώρα στο Μυστικό Άστρο. Νουβέλα, 140 σελίδων, με καλό ρυθμό, αν και κάνει κάποια κοιλιά όποτε περιγράφει χώρο. Το μυστήριο χτίζεται ωραία, ίσως να αποκαλύπτεται λίγο νωρίτερα από όσο θα ήθελα. Το τέλος θα αρέσει στους αρέσκοντας τας ανατροπάς, αν και ίσως να μην ενδείκνυται για τους πιο ευαίσθητους εξ ημών και υμών. Το στοιχειωμένο σπίτι, οι παλιές επιστολές, τα υπόγεια, και οι κατακόμβες δεν μπορούσαν παρά να μου θυμήσουν το κλασικό βιντεοπαιχνίδι τρόμου Amnesia: The Dark Descent.
Εν κατακλείδι, το Μυστικό Άστρο θα σας χαρίσει ένα απολαυστικό απόγευμα μυστηρίου. Διαβάστε (αν την έχετε ήδη διαβάσει, ξαναδιαβάστε την ) και την εκπληκτική συλλογή τού Δελαρούδη Ο Ιός της Βαβέλ. Ευχαριστώ θερμά τις Εκδόσεις Πηγή για την προμήθεια τού βιβλίου.
Βιβλιοέναυσμα #40: Το Μυστικό Άστρο
Όταν ο Δημήτρης Δελαρούδης, συγγραφέας τής συλλογής διηγημάτων Ο Ιός της Βαβέλ, γράφει μία νουβέλα μυστηρίου, με πινελιές κοσμικού τρόμου (λέγε με Λάβκραφτ), στοιχειωμένου σπιτιού, και απόκοσμων γεωμετριών, δεν αναρωτιέμαι αν θα την διαβάσω, αλλά πότε θα την διαβάσω. Και το πλήρωμα τού χρόνου έφτασε.
Η αναφορά μου στον Ιό της Βαβέλ δεν είναι τυχαία. Πρόκειται περί μίας εκ των τριών καλύτερων ελληνικών συλλογών διηγημάτων (οι άλλες δύο είναι το Μυστικά στο Λυκόφως τού Γεώργιου Δάμτσιου και τα Αγαλήνευτα Βάθη τού Μιχάλη Δαγκλή). Ίσως, μάλιστα, ο Δελαρούδης να είναι ό,τι πλησιέστερο διαθέτουμε αυτή την στιγμή εν Ελλάδι σε Μπόρχες και Έκο, όσον αφορά τον… κιμπαρισμό που αποπνέει ο λόγος του.
Λοιπόν, πάμε τώρα στο Μυστικό Άστρο. Νουβέλα, 140 σελίδων, με καλό ρυθμό, αν και κάνει κάποια κοιλιά όποτε περιγράφει χώρο. Το μυστήριο χτίζεται ωραία, ίσως να αποκαλύπτεται λίγο νωρίτερα από όσο θα ήθελα. Το τέλος θα αρέσει στους αρέσκοντας τας ανατροπάς, αν και ίσως να μην ενδείκνυται για τους πιο ευαίσθητους εξ ημών και υμών. Το στοιχειωμένο σπίτι, οι παλιές επιστολές, τα υπόγεια, και οι κατακόμβες δεν μπορούσαν παρά να μου θυμήσουν το κλασικό βιντεοπαιχνίδι τρόμου Amnesia: The Dark Descent.
Εν κατακλείδι, το Μυστικό Άστρο θα σας χαρίσει ένα απολαυστικό απόγευμα μυστηρίου. Διαβάστε (αν την έχετε ήδη διαβάσει, ξαναδιαβάστε την ) και την εκπληκτική συλλογή τού Δελαρούδη Ο Ιός της Βαβέλ. Ευχαριστώ θερμά τις Εκδόσεις Πηγή για την προμήθεια τού βιβλίου.
Displaying 1 - 19 of 19 reviews