De verhalen van Rob van Essen leiden de lezer een wereld binnen die veel weg heeft van de realiteit maar waarin gaandeweg steeds vreemdere dingen gebeuren. Therapeuten hanteren eigenzinnige methodes, bezoeken aan het Koningshuis lopen uit op raadselachtige dwaaltochten, zwervers worden gewassen en geschoren.
In deze nieuwe bundel keren een paar oude bekenden terug en maken we kennis met nieuwe personages die allemaal één ding gemeen hebben: net als de lezer hebben ze geen idee wat er op de volgende pagina gaat gebeuren. 'Een man met goede schoenen' is een nieuwe toevoeging aan het eigenzinnige universum van Rob van Essen, waarin onbekende dimensies van het dagelijks leven worden verkend op een manier die steeds meer lezers ontroert, vermaakt en verrast.
Mijn verwachtingen waren hoog na De goede zoon. Wellicht werkt deze bundel beter als je elke dag of elke week één kortverhaal leest, ipv de gehele collectie op twee dagen.
Van Essens verbeeldingskracht werkt voor mij beter in combinatie met de meeslependheid van een roman waarin een opstapeling van maffe gebeurtenissen wordt gekoppeld aan een hoofdpersonage waar je voor supportert.
Wat ik jammer vind aan zijn nieuwste bundel is dat het literaire universum van het fantastische zoveel breder kan zijn dan ofwel inzoomen op één vreemd persoon of aspect, of het stabiel houden van alle parameters met het wijziging van één parameter, waardoor het alledaagse op een zijpad wordt gebracht vol vreemde wendingen en reacties daarop. Hoe fantasierijk en inspiratievol Rob van Essen ook is, hij kleurt veilig tussen de lijntjes van een universum dat hij weliswaar zelf oprekt, maar dat minder uitzinnig en gedurfd is dan dat het lijkt. Hij is dus niet zo veelzijdig als een Steven Millhauser, Kelly Link of Kevin Wilson.
Maar (en dit is een grote maar), ik heb wel degelijk genoten van zijn verhalen en verbeeldingskracht. Ik ben heel blij dat er in de Lage Landen auteurs rondlopen die de literaire polders op zo'n vermakelijke en eigenzinnige manier inkleuren.
Ik had een lichte leesdip de afgelopen weken, maar deze bundel korte verhalen trok me daar echt weer uit. Van tevoren twijfelde ik of het me wel zou liggen, want twee jaar geleden las ik De goede zoon en daar was ik niet zo weg van, ik vond het net wat te afstandelijk en vreemd. Mijn leesinteresses zijn veranderd denk ik, want nu ging ik juist helemaal op in het vreemde universum van Rob van Essen. Echt top hoe de personages steeds terechtkomen in situaties die zij niet hadden voorzien (en ik als lezer helemaal niet) en hoe elk verhaal een absurdistische wending krijgt. Soms probeerde ik ergens betekenis in te vinden, om het dan maar weer op te geven en me te laten meevoeren. Ieder verhaal toverde wel een glimlach op m'n gezicht of liet me weer een beetje anders naar 'het dagelijkse' kijken. Als je op zoek bent naar fijn escapisme tijdens deze grauwe novemberdagen, lees het!
Ik houd erg van verhalen die realistisch beginnen en op een gegeven moment iets surrealistisch krijgen, vaak zonder dat je precies kunt aanwijzen waar het vreemd begint te worden. Het is prachtig hoe Rob van Essen filosofische gedachten verwerkt in mooie zinnen en er toch licht verteerbare, grappige verhalen van maakt.
Verhalen waarvan je wat blijft 'bungelen' tussen ongeloof en mogelijkheid dat Gewone personages, herkenbaarheid en toch soms helemaal ontspoord en onecht, hoewel het echt zou kunnen zijn Fijn om lezen, om in mee te gaan, soms bevreemdend en toch herkenbaar Goeie bundel!
Ik heb geen idee wat me hiervan gaat bijblijven, maar ik heb er ontzettend van genoten. Bij ieder verhaal schoot ik wel eens hardop in de lach. Het is allemaal zo heerlijk droogkloterig en quasi-absurd. Het leukste aspect aan zijn schrijven vind ik het wij-perspectief waar hij zo soepel in glijdt zodra hij deel uitmaakt van een groepje mensen. De ik lijkt er altijd volledig in op te lossen, totdat hij dat later weer ontkracht. Dat is ook een kracht van deze teksten, die constante ontmanteling van wat er eerder gebeurd is. Heel grappig en slim allemaal.
Een uitzonderlijk boek vol met dwalende personages die hun lot telkens weer in handen leggen van ouders en therapeuten, buren en koningen, clowns en dokters, pestkoppen uit het verleden en nageslacht uit de toekomst. Vergeefs natuurlijk, telkens weer, want geen van die figuren biedt geborgenheid in een alledaags bizarre wereld. Misschien moeten Van Essens personages maar eens een rijbewijs halen, zodat ze zichzelf niet meer moeten veroordelen tot chauffeurs en treinbestuurders die hen telkens weer afzetten op plekken waar ze nooit meer wilden terugkeren, situaties waar ze niet uit kunnen ontsnappen en oplossingen die er geen zijn. Maar dan zouden zijn verhalen natuurlijk wel een heel stuk saaier zijn. Prachtig.
Beetje te absurd voor mijn beperkte geest dit boek.
Vond wel 2 interessante passages over macht. Mijn favoriete verhaal was in de kelder van de kruidenier, over scholieren die een geheim ontdekken en daar niks mee kunnen. Macht om een geheim te gebruiken dus. Boeiende gedachte. En de zin (p171): “vergeef iemand en je hebt macht over hem. Hij staat bij je in t krijt, je mag met hem doen wat je wilt om het evenwicht weer te herstellen” (heb je dan eigenlijk vergeven?)
Tja... Rob van Essen... ik ben en blijf fan van deze auteur. De manier waarop hij observeert en dat in rake zinnen op papier zet... fantastisch! Combineer dat met de onverwachte en surrealistische wendingen en het recept is compleet. Elk verhaal met eigen sfeer, hoe kort ze soms ook duren. Ik heb weer genoten van deze bundel en kijk alweer uit naar zijn volgende boek!
Ik ben toch wel echt een liefhebber van Rob van Essen aan het worden. Mooie verhalenbundel! Zoals we van hem gewend zijn veel verhalen met iets absurdistisch. Ik heb er van genoten. Alleen volgende keer zou ik het wat gespreider lezen (ik heb het nu als een roman in een paar dagen uitgelezen). Dan beklijven de verhalen wat beter.
Verhalenbundel met vrij absurdistische verhalen, die daardoor allemaal de moeite zijn. Soms denk je dat het ergens op slaat en dan lijkt het nergens op te slaan. En uiteindelijk komt er wel of geen climax en blijkt het helemaal niet uit te maken of het ergens op sloeg. Wilde eerst 3 sterren geven, maar besefte tijdens het schrijven dat ik er toch meer van genoten heb dan 3 sterren.
Rob van Essen is een taalkunstenaar die in zijn verhalen alledaagse situaties vrolijk laat ontsporen tot de meest absurde situaties. Waar voor je geld dit hoor, want in deze bundel zijn 20 verhalen opgenomen. Ik ben streng voor mezelf geweest en heb mijn 3 favorieten uitgekozen.
De therapeut Een man wordt door zijn therapeut 'ontvoerd' naar zijn geboortedorp, waar hij tijdens een nachtelijke tocht herinneringen ophaalt aan de plaaggeest uit zijn jeugd. De kabouter van het omslag heeft een hoofdrol in dit verhaal.
Nu is het diep genoeg Een man raakt geobsedeerd door de onderbuurman van zijn vriendin, die een oog op zijn achterhoofd heeft laten tatoeëren.
Scipio's zuster Een man gaat langs bij de zus van een oude jeugdvriend over wie hij verhalen heeft geschreven. Ze roept hem ter verantwoording.
Voor wie graag verhalenbundels leest, kan ik Ambulance van Johan Harstad en De pier stort in van Mark Haddon van harte aanbevelen.
Ik ben groot fan van Rob van Essen, zou deze bundel ook weer zeker aanraden voor een paar sterke, korte verhalen. Toch vond ik er ook een paar nietszeggend, of had ik het gevoel dat ze onaf waren. Een paar verhalen, zoals die van de therapeut die de ouders van zijn patiënt vastbindt om een gesprek te forceren of de kunstenaarsborrel bij de koning, krijgen van mij vijf sterren, en zijn het waard om dit boek te proberen, maar de gehele bundel krijgt er drie.
Net als in 'de goede zoon' vind ik de absurditeit van Rob van Essen in dit boek wederom boeiend. Niet alle verhalen vond ik heel indrukwekkend, maar wel allemaal origineel en een aantal is me echt bijgebleven.
Bijvoorbeeld 'de therapeut' waarin de hoofdpersoon door zijn therapeut wordt gedropt en zo bij zijn ouderlijk huis terecht komt. Hier komt hij erachter dat zijn ouders vastgebonden zitten door toedoen van diezelfde therapeut. Het zijn bizarre taferelen, maar de menselijkheid voert in dit verhaal de boventoon. Want de relatie met zijn ouders en jeugdtraumas vormen de rode draad in het verhaal. Van Essen durft hier ook de ruimte te nemen, want dit 'korte verhaal' is 40 pagina's lang.
Ik vind Van Essen op zijn best wanneer hij op deze manier mysterieuze elementen combineert met menselijke relaties of gevoelens, zoals hij dit ook meesterlijk doet in de goede zoon. Een ander voorbeeld hiervan is 'ideeën omtrent ontsnapping' waarin een compleet nieuwe beschaving wordt beschreven, maar die ook gaat over acceptatie en wat noodzakelijk is in het leven.
En sommige verhalen zijn gewoon heel grappig of origineel, zoals de lastigste loge sinds tijden, dat over een tijdreiziger gaat die wil ingrijpen in zijn verwekking. Dat geldt ook voor sommige zinnnen, zoals: 'Er kwam een man met goede schoenen onze straat in lopen.' Wat zijn goede schoenen? Waarom is dat relevant? Het roept zoveel vragen op, fantastisch naar mijn idee. Niet alle verhalen vond ik zoals gezegd zo geslaagd, maar de verhalen die ik wel geslaagd vind, maken dit voor mij een mooie verhalenbundel.
Rob van Essen heeft een stijl die me wel ligt. De droge absurditeit spat er vanaf. Ik was op zoek naar een Nederlandstalig boek dat me terug leesplezier zou geven en wat dat betreft is deze verhalenbundel daarin geslaagd. De verhalen lezen heel gemakkelijk weg, maar sommigen zijn hilarisch en anderen blijven dan weer even hangen, als een vreemde droom waar je de rest van de dag af en toe aan terugdenkt.
Door de schrijfstijl en het verfrissende absurdisme ben ik benieuwd geworden naar zijn roman De goede zoon, die ik nu maar eens ga aanschaffen.
Het enige minpunt is dat, net zoals vele andere moderne Nederlandstalige schrijvers, er af en toe over seks wordt geschreven (dat stoort me niet) op een nogal platte, vulgaire manier (dat dan weer wel), alsof dat bijna verplichte kost is geworden als je een boek van een Nederlandstalige schrijver openslaat tegenwoordig.
Al bij al is dit maar een heel klein deeltje van het geheel, en buiten dit en het ietwat repetitief namedroppen van straten in Amsterdam en het uitvoerig beschrijven van woonblokken uit de jaren vijftig heb ik alleen maar lof voor dit boek. Hulde!
Favoriete verhalen: 1. De therapeut 2. Nog warm van de clown 3. De lastigste logé sinds tijden 4. De man die weer naar buiten wilde
De grens tussen een spannend verhaal en een ongeloofwaardig verhaal is soms erg dun en precies op die grens bevindt de verhalenbundel Een man met goede schoenen van Rob van Essen zich. De schrijver vraagt de lezer om te geloven in onwaarschijnlijke gebeurtenissen, en hij komt er mee weg: je gelooft de schrijver vaker wel dan niet. Dit is waarschijnlijk wat op de achterflap ‘literaire waaghalzerij’ wordt genoemd. Zo begint de bundel met een verhaal waarin een man in een supermarkt precies hetzelfde koopt als een andere man. De schrijver neemt je stap voor stap mee, en daardoor accepteer je dit enorme toeval. Het helpt ook dat de personages voortdurend twijfelen aan wat er gebeurt. Een ander opvallend kernmerk is dat de hoofdpersonages geen spannende levens hebben, maar, in ieder geval voor de duur van het verhaal, het leven in worden getrokken, of ze willen of niet. (Recensie Tzum)
Een bijzonder vlot lezende verzameling verhalen. Deze spelen zich af in een universum dat heel erg op het onze lijkt, maar telkens zijn er (bizarre of absurde) elementen waardoor bij de lezer een gevoel van vervreemding wordt opgeroepen. Vaak lijkt er sprake van een diepere betekenis, maar dat is zeker niet altijd het geval. Soms bleef ik wat dat betreft toch wat op mijn honger en dacht ik: leuk gevonden, maar ook niet meer dan dat. Ik genoot vooral van ‘De lastigste logé sinds tijden’ en ‘De vissen eten geven’. Hoe dan ook zijn alle bijdragen bijzonder goed geschreven. Van Essen weet je op die manier toch weer keer op keer mee te sleuren in zijn verhalen en voor je het weet is het boek uit. Indien Goodreads 3.5 als score toeliet, dan was dat mijn score geweest.
Kortverhalen: zo is Rob van Essen op zijn best. Ik had ooit het genoegen in de publieksjury van een literatuurprijs te zitten en mijn keuze uit de vijf genomineerden toen was zijn bundel: Hier wonen ook mensen. Deze nieuwe bundel is meer van hetzelfde, maar "leve meer van hetzelfde" zeg ik dan. Beter dan zijn romans nog: Rob van Essen hoeft geen marathons te lopen, de sprintnummers zijn ideaal voor hem.
Sinds ik De Goede Zoon heb gelezen, de roman waarmee Rob van Essen vorig jaar De Libris Literatuurprijs won, ben ik best wel een liefhebber van zijn bevreemdende verhalen geworden. De Goede Zoon vond ik een erg rijke en komische roman. Daarna las ik Visser en die vond ik eigenlijk nog beter.
Het uitgangspunt voor zijn verhalen is altijd de realiteit, maar Van Essen verdraait die realiteit in zulke mate dat het een komisch en soms ongemakkelijk geheel wordt. Zijn personages ondergaan lijdzaam de vreemde situaties waarin ze terechtkomen.
Dat geldt ook voor de verhalen die in deze bundel opgenomen zijn. De titels van de verhalen spreken al tot de verbeelding. 'Scheer een zwerver', 'Nog warm van de clown', 'Het orakel van de buitenwijk', alleen al bij het lezen van de titels krijg je zin om te lezen in welke dimensies van Van Essens universum je nu weer terecht gaat komen.
Het was zeker geen teleurstelling, deze bundel, maar zo goed als de romans die ik tot nu toe van hem las vond ik het ook niet. Ik werd er wel vrolijk van, en dat is ook wat waard. Ik koos daarom voor de leessoundtrack voor albums die een beetje vreemd zijn, maar waar ik keer op keer heel erg blij van word.
Weer erg genoten van Rob van Essen. Ieder verhaal maak ik af in mijn hoofd. Ze lenen zich allemaal voor een volledige roman. Ik weet niet waarom ik zo van Rob van Essen houd. Misschien is het de manier waarop hij alledaagse gebeurtenissen laat ontaarden in absurdisme zonder dat de hoofdpersonen zich ooit verwonderen over wat er gebeurt, maar het gewoon maar ondergaan. Misschien ook wel het beste wat je kunt doen.
Ik vind mijzelf telkens hardop lachen, iets wat ik nooit doe bij boeken. Echt genoten man, heb bij dit boek besloten dat ik al zijn boeken ga lezen (alleen dan niet achter elkaar haha) favo verhaaltjes - scheer een zwerver - de therapeut - de glazen kamer - nu is het diep genoeg - de man die weer naar buiten wilde - het orakel van de buitenwijk Oke.
Ik had dit boek geleend bij de bieb maar overweeg hem gewoon te kopen zodat ik hem niet constant hoef te lenen lol.
Prachtige collectie korte en vooral vreemde verhalen. Ze zijn niet allemaal even sterk, maar het meerendeel is dat toch wel. Rob van Essen heeft weinig woorden om je als lezer mee te nemen naar zijn kleine universa waarin het vreemde heel gewoon is en het alledaagse uniek.
GE-WEL-DIG! en fenomenaal voorgelezen. Heerlijke, humorrijke verhalenbundel. Zijn nieuwste roman ligt al weer klaar (Reddend zwemmen red.) - zijn werk is volkomen verslavend en iedere keer weer een feest om te lezen.
Ik vind deze nieuwe verhalenbundel veel beter dan Van Essens laatste roman 'De goede zoon', waarvoor hij in mijn ogen onterecht de Libris Literatuurprijs 2019 kreeg. Deze bundel zet me aan om toch meer van zijn boeken te lezen.
Verhalen met vreemde wendingen, soms absurd, soms sprookjesachtig, soms grappig, soms ongemakkelijk... Elk verhaal kon mij, op z’n eigen manier, fascineren. Hiervan lees ik graag nog meer!