ห้องอาหารนกนางนวล

by Yōko Mure, มูเระ โยโกะ, สิริพร คดชาคร (Translator)

'ห้องอาหารนกนางนวล' หนังสือเล่มที่สองของสำนักพิมพ์แซนด์วิช ผลงานจากปลายปากกาของ 'มูเระ โยโกะ' ที่หลายคนประทับใจและหลงรักมาแล้วในฉบับภาพยนตร์ที่มีชื่อว่า 'Kamome Diner (2006)' ว่าด้วยเรื่องราวของ 'ซาจิเอะ' ที่ทิ้งชีวิตแบบเดิมๆ ที่ญี่ปุ่นมาเปิดร้านอาหารเล็กๆ อยู่ในฟินแลนด์ ดินแดนที่เธอไม่เคยคิดฝันถึง หนำซ้ำยังขีดเส้นพา 'มิโดริ' ผู้เดินทางมาด้วยความบังเอิญ กับ 'มาซาโกะ' ที่มาถึงแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ให้มาเจอกันเสียอีก

'ห้องอาหารนกนางนวล' ซึ่งเปิดทำการขึ้นอย่างเงียบๆ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของสามชีวิตที่ผ่านวันวัยมาแล้ว แต่คล้ายเพิ่งได้เริ่มหัดก้าวไปบนเส้นทางที่ขีดขึ้นเองเป็นครั้งแรก สิ่งที่กำหนดชีวิตคนเราคืออะไรกัน อาจไม่ใช่แค่โชคชะตาเท่านั้นที่พาพวกเธอออกมาแสนไกลจากชีวิตเดิม

Genres: Fiction, Literature, Japanese Literature, Food and Drink

160 pages, Paperback

First published January 1, 2006

About the author

群 ようこ

Reviews

[MonoNoAware · Rating 2 out of 5]

เรื่อยๆ จนรู้สึกมันเรื่อยเกินไป เรื่อยแบบไม่มีอะไรให้ทัชใจ ไม่อบอุ่น ไม่ละมุนหัวใจแบบ “วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมว”

อ่านจบแล้ววาง เหมือนไม่ได้อ่าน หนังสือไม่ได้ทำงานกับความรู้สึกเลยสักนิด...

ไม่ได้ผิดหวังอะไรมากมาย เพราะพอจะรู้แนวหนังสืออยู่แล้ว แค่คิดว่ามันต้องให้ความรู้สึกที่อบอุ่นกว่านี้อีกสักนิดแค่นั้นเอง

[Makmild · Rating 3 out of 5]

เล่มบางอ่านแบบกลั้นหายใจก็จบ แต่จริงๆ กลับนานกว่านั้น (แน่ละ) เรื่องราวของซาจิเอะ, สาวญี่ปุ่นที่ไม่สาวแล้ว (38 นี่ก็แก่แล้วเรอะ เศร้าใจ) บินไปทำธุรกิจอาหารแบบสโลว์ใลฟ์ที่ฟินแลนด์และได้เจอเรื่องราวที่ชวนให้อมยิ้ม ส่ายหัว ได้ตลอดทั้งเรื่อง
.

ส่วนตัวไม่เคยอ่าน วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมว ซึ่งเป็นผู้เขียนคนเดียวกัน ได้ยินมาว่าเรื่องวันที่เหมาะเจาะฯ สโลว์กว่าเรื่องนี้อีก แต่เราคิดว่าเรื่องนี้ก็สโลว์แล้วนะ ยังจะสโลว์ได้อีกหรอ ซึ่งอันที่จริงการดำเนินเรื่องก็ไม่ได้สโลว์ขนาดนั้น แต่ที่เราคิดว่ามันดูช้าๆ น่าจะเพราะอุปนิสัยของซาจิเอะที่ไม่ได้กระตือรือร้นในการทำอาหารชนะใจชาวฟินแลนด์มากกว่า แต่นั่นก็นับว่าเป็นส่วนที่ดีและส่วนที่ด้อยของตัวเอกด้วยเหมือนกัน เวลาอ่านเล่มนี้เราทั้งได้ดูตัวละครแล้วนึกสงสัยเสมอว่า ทำไมซาจิเอะทำแบบนี้นะ ถ้าเป็นเราจะทำแบบนี้มากกว่า ทำให้ได้ทบทวนตัวเองในอีกทางนึงด้วยเหมือนกัน
.

ในเรื่องนอกจากซาจิเอะที่เด็กสุด (38) ก็ยังมีเหล่าแก๊งค์แม่บ้านไร้ที่ไปอย่าง มิโดริ และ มาซาโกะ ด้วย เรื่องนี้ทำให้เราชื้นใจอย่างนึงว่าคนเราไม่ต้องรีบประสบความสำเร็จจริงๆ ชีวิตมันมีอะไรอีกเยอะแยะกว่าเราจะได้ค้นพบ เราก็ต้องใช้เวลาค้นหาด้วยเหมือนกัน แก๊งค์แม่บ้านนี้ให้กำลังใจเราได้เป็นอย่างดีว่า Late Boomer ไม่ใช่เรื่องผิดปรกตินะ ทุกคนต่างมีทางเดินเป็นของตัวเองต่างหาก ห้องอาหารนกนางนวลไม่ได้กล่าวไว้
.

ว่าไปแล้วก็อยากลองไปนั่งจิบกาแฟที่ร้านอาหารนกนางนวลจังค่ะ

[ดินสอ สีไม้ · Rating 2 out of 5]

หยิบมาอ่านต่อจากซุปแมว
เราว่าเนื้อในของสองเล่มนี้แทบจะเหมือนกันเลย
ผู้เขียนแค่เพียงเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนองค์ประกอบ เปลี่ยนฉากใหม่เท่านั้น
ถ้าใครชอบเรื่องก่อน ก็คงจะชอบเรื่อนี้ได้ไม่ยาก
แต่ถ้าใครไม่ชอบมาแล้ว .. เล่มนี้ก็ไม่ค่อยต่างไปจากเดิมสักเท่าไร

เผื่ออยากอ่านรีวิวเต็มๆ นะคะ
http://www.sosotopia.com/%e0%b8%ab%e0...

[nana🐱 · Rating 2 out of 5]

ใครชอบวันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมวก็คงจะชอบ แต่ทางนี้ไม่55555555 การดำเนินเรื่องไม่มีมิติเลย ไม่น่าสนใจ ไม่รู้ว่าแกนหลักของเรื่องนี้คืออะไร เริ่มจากตัวเอกคือซาจิโกะ อยากมาเปิดร้านอาหารที่ต่างประเทศ เพราะสิ่งที่ตัวเองอยากทำที่ญปมันอยู่ยาก ที่เลือกฟินแลนด์ก็เพราะคุ้นเคย พอไปถึงก็เปิดร้าน เจอคนที่นั่น เป็นเด็กผชที่ชอบวัฒนธรรมญป คลั่งกัชชาแมน แล้วก็ได้เจอผญวัยกลางคนอีกสองคนมาจากญปแบบไร้จุดหมาย หนีปหจากที่ญปมา เจอผญแก่ฟินแลนด์อีกคน แล้วก็เจอผชแก่ที่มีปหชีวิตทั้งคู่ แต่คือ เล่าแบบขอไปทีมาก เหมือนฟังเรื่องของคนไม่รู้จักอะ ผ่านมากกกก เราเลยไม่อินซักเท่าไหร่ ตัวละครก็ใช้สิ้นเปลืองเหลือเกิน บางคนแบบไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ ตัวละครก็แบนมาก ไม่มีเสน่ห์ซะเลย ยิ่งเซตติ้งที่ใช้นะ อ่านจนจบก็ไม่เข้าใจทำไมต้องฟินแลนด์ ถึงจะเปลี่ยนเป็นปทอื่นอ่านแล้วก็คงเหมือนกันอะ

ปมในเรื่องก็ไม่มีอะไรเลย แบบไม่ชวนให้สงสัยอยากติดตาม อีกเรื่องยังมีปมครอบครัวให้ชวนคิด แต่อันนี้ไม่มีเลย (ที่สงสัยมีแค่ตัวเอกจะขายข้าวปั้นได้เมื่อไหร่)

ตอนจบก็แบบว่า อ่า จบละหรอ เหมือนโดนตัดจบ ไม่มีความประทับใจใดๆ แต่มันก็ยังอ่านได้เพลินๆดีนะ

[eve · Rating 3 out of 5]

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนที่อ่านหนังสือเฉย ๆ โดยไม่ได้เขียนรีวิวหรือคุยอะไรกับตัวเอง หนังสือเล่มนี้คงเป็นหนังสือเล่มที่เราอ่านจบแล้วรู้สึกเฉย ๆ ไม่ได้คิดไรมาก ไม่ได้สนุก ไม่ได้หวือหวา แต่ก็ไม่ได้ดีจนอยากแนะนำให้ใครอ่าน หากแต่เป็นตอนนี้ ตอนที่เราเริ่มมาคิดวิเคราะห์ถึงตัวละคร setting ในเรื่อง หรือแค่คิดให้ลึกขึ้นถึง intention หรือสารอะไรบางอย่างที่หนังสือเล่มนั้นสื่อออกมา หนังสือเล่มนี้บอกอะไรเราได้หลายอย่างอยู่เหมือนกัน

ห้องอาหารนกนางนวล ประกอบด้วยซาจิเอะ เจ้าของร้าน และมิโดริกับมาซาโกะ ผู้ช่วย ทั้ง 3 คนไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่กลับมีอะไรเหมือนกันอย่างน่าประหลาด — ร้านอาหารแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ประเทศฟินแลนด์ ซาจิเอะต้องการเปิดร้านอาหารแต่อยากหาความแตกต่างจากร้านอาหารทั่ว ๆ ไปในประเทศญี่ปุ่น สุดท้ายเลยเลือกที่จะมาเปิดร้านอาหารที่นี่และได้พบเจอกับสาว ๆ ญี่ปุ่นอีก 2 คน ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ฉันเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกันอยู่เรื่อย ๆ รวมไปถึงเหล่าลูกค้าทั้งขาจรและขาประจำที่คอยแวะเวียนมาใช้บริการและพูดคุย

อย่างที่เราบอกว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ได้สนุกอะไรมาก การบรรยายเป็นไปแบบเรื่อย ๆ เนิบ ๆ เหมือนเวลาที่เราเดินเที่ยวชมเมือง เก็บรายละเอียดเล็กยิบย่อยไปเรื่อย ไม่ได้เร่งรีบไปถ่ายรูปกับ landmark สำคัญอะไรนั่น ส่วนอากาศก็ดูขมุกขมัว ไม่ได้สดใส แต่ก็มีวันที่แดดออกบ้างนิดหน่อย อ่าน ๆ ไปพลางจินตนาการภาพของเมืองในประเทศฟินแลนด์และสภาพอากาศของประเทศแถบสแกนดิเนเวีย

ตัวละครทั้ง 3 คนนี้ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่กลับมีอะไรที่คล้ายกัน สิ่งนั้นที่ว่าคือกรอบการใช้ชีวิต จากที่เราอ่าน background ของทั้ง 3 คน พวกเธอใช้ชีวิตแบบมีกรอบมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นกรอบที่ถูกพ่อแม่ตีขึ้นมาหรือเป็นกรอบที่ตัวเองตีเอาไว้เองก็ตาม ซาจิเอะที่พอแม่เสียชีวิต เธอก็ทำหน้าที่แทนแม่มาตลอด ทั้งการทำอาหาร ดูแลบ้าน และดูแลพ่อ พ่อที่ก็บังคับให้เธอทำในสิ่งที่พ่อต้องการอยู่ในที พอถึงวันหนึ่งอยากลองทำตามความฝันตัวเองดูก็คงไม่มีอะไรเสียหาย ตัวมิโดริเองก็จมปลักอยู่กับงานรูทีนที่ก็ไม่ทันได้คิดว่าวันหนึ่งจะต้องสูญเสียงาน จนวันนั้นมาถึงเธอก็เสียเวลามาเกือบครึ่งชีวิต ส่วนมาซาโกะก็คอยดูแลพ่อแม่ที่แก่ตัวลงจนเสียชีวิต กว่าจะได้ใช้ชีวิตของตัวเองก็ไม่รู้อายุเท่าไรไปแล้ว

ทั้ง 3 คนอยู่ในช่วงอายุที่ต่างกัน แต่ทั้งหมดต่างโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วทั้งสิ้น ทั้ง 30 ปลาย 40s และ 50s ในวัยเหล่านี้ เรามองว่าสังคมญี่ปุ่นคงมองว่าทำอะไรไม่ได้แล้ว จะเริ่มต้นอะไรใหม่ก็คงจะสายเกินไป ตัวละครเหล่านี้เลยเลือกที่จะออกมาสำรวจโลกภายนอกประเทศดูบ้าง พอทั้งหมดได้มาอยู่ในฟินแลนด์ ในวันที่ตัดสินใจออกมาลองใช้ชีวิตตามที่ตัวเองต้องการ ออกมาที่สถานที่ใหม่ ๆ ก็ได้ทดลองทำอะไรใหม่ ๆ ดู ทั้งหมดก็ดูจะสนุกไปกับมันและมีความสุขกับชีวิตเรียบง่ายเหล่านี้

(พูดตรง ๆ มันก็คือนิยาย เรามองว่าชีวิตจริงคงไม่มีอะไรราบเรียบขนาดนั้น ทั้งการที่จะอยู่ ๆ อยากไปเปิดร้านอาหารที่ต่างประเทศ อยากจะย้ายประเทศมาใช้ชีวิตใหม่ อยากจะออกเดินทางก็มาได้เลยง่าย ๆ ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่ต้องใช้เงินทั้งสิ้น เราแอบตะหงิดอยู่ในใจเล็กน้อยตอนอ่านเพราะตัวละครดูจะไม่มีใครเดือดร้อนเรื่องเงินกันเลย ดีจัง แต่ก็ปล่อยจอยไป อ่านเอาความรู้สึกสบาย ๆ ดีกว่า พูดง่าย ๆ ก็คืออิจฉาตัวละครก็ว่าได้)

เราว่าการดำเนินเรื่องก็น่ารักดี ผู้หญิงวัยผู้ใหญ่ 3 คน มาพบเจอคนชาติเดียวกันในที่ต่างถิ่น เราในฐานะคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ต่างบ้านต่างเมือง พอได้เจอคนชาติเดียวกันก็จะแอบรู้สึกใจชื้นเล็กน้อยถึงปานกลาง (อีกส่วนที่เหลืออยู่คือต้องดูก่อนว่านิสัยพอจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม เพราะที่เคยเจอก็เลือกที่จะไม่คบเป็นเพื่อนอยู่หลายคนเพราะรู้สึกเข้ากับพวกเค้าไม่ได้) หญิงสาวทั้ง 3 คนถือว่าโชคดีมากที่ได้มาพบเจอกัน เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แถมยังเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกันอีกแน่ะ ไม่แน่ใจว่าประเทศญี่ปุ่นเค้าชอบฟินแลนด์กันหรือเปล่านะ คล้าย ๆ กับเกาหลีที่ชอบฝรั่งเศสเข้าสายเลือด นักท่องเที่ยวเกาหลีเยอะจนนับไม่ถ้วน ถ้าใช่ บริบทมันก็จะเป็นแบบนี้แหละที่ไปไหนก็สามารถเจอคนชาติเดียวกันได้ (คล้ายกับคนไทยที่ชอบเที่ยวญี่ปุ่นแหละนะ)

ถ้าไม่นับเรื่องความไม่ realistic ในหลาย ๆ แง่ เรื่องนี้ให้ความรู้สึกถึงเพื่อนหญิงพลังหญิงแบบเต็ม ๆ ทั้ง 3 คนเป็นหญิงโสดไม่มีครอบครัว เลือกที่จะออกจากกรอบแล้วเดินทางไกลบ้านเพื่อมาหาประสบการณ์ใหม่ อีกทั้งพอมาพบเจอกันก็มีการให้ความช่วยเหลือกันเต็มที่โดยไม่ระแคะระคายว่าอีกฝ่ายจะไว้ใจได้มากน้อยแค่ไหน ความสัมพันธ์ของทั้ง 3 ตัวละครนี้มีความน่ารักแบบวัยผู้ใหญ่มาก ๆ อีกทั้งยังมีตัวละครที่เป็นชาวฟินแลนด์ที่เป็นผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอีก ล้วนแล้วแต่เป็นตัวละครวัยผู้ใหญ่ทั้งสิ้น

อีกข้อที่เราแอบมีความรู้สึกกังขาก็คือตัวละครชาวฟินแลนด์ที่โผล่มามีบทสนทนาบ้างในเรื่อง การพูดการจาไม่เหมือนคนฟินแลนด์เอาซะเลยนะ ยังไงก็ญี่ปุ่น การพูดจา high context ความเกรงใจต่าง ๆ มันทำให้เรารู้สึกว่าผู้เขียนยัดเยียดความเป็นญี่ปุ่นเข้าไปในตัวละครชาวฟินแลนด์ แต่พูดก็พูด เราอาจจะคิดมากไป เพราะยังไงผู้เขียนก็เป็นชาวญี่ปุ่นอยู่ดี ก็คงไม่แปลกอะไร (ย้อนแย้งกับตัวเองจัง 5555555555)

เราหยิบเล่มนี้มาอ่านคั่นกับอีกเล่มที่อ่านค้างอยู่ ถือว่าเป็น fast read ได้ดีเลย เบาใจ เบาสมอง ไม่ต้องคิดหรือตีความอะไรเยอะ

[Iris Norton · Rating 1 out of 5]

我只是偶然看到"食堂"兩個字就把他借回家，消遣用的。喜歡看美食小說的讀者，我勸你可以跳過這本，《鴨川食堂》或《黑心居酒屋》會好很多，這本跟《麵包、湯與貓咪日和 》一樣，亂七八糟的，我剛剛查了貓咪日和那本書，真是晴天霹靂，竟然跟海鷗食堂是同一個作者，我要是有點腦袋先查查作者是誰，根本就不會浪費時間在群陽子的第二本書上，真是豬頭！神奇的是，這兩本書非常的紅，海鷗改編成電影，貓咪日和改編成電視劇＠＠

不知道為什麼作者非常喜歡歐巴桑，貓咪日和是、海鷗食堂主角四個全都是，他的另一本連作蓮花莊的主角也歐巴桑，也許作者真的很愛吧！但在小說裡歐巴桑並沒有特別的吸引力–至少我覺得。

就和貓咪日和犯的兩個毛病一樣，人物沒有個性不符年紀，四個歐巴桑如果沒加上人名，我會覺得是一個人自問自答，開朗的人跟陰鬱的人說話的用詞絕對有很明顯的差異，但在書裡完全沒能表現出來。再來就是門庭若市與門可羅雀鬼打牆的循環，湯米去煩幸江的時候，幸江說現在很忙，那表示店裡客人多，一個人打理所以忙，但是在之後又說小貓兩三隻＠＠最後生意又好起來，到底客人是怎樣憑空消失又從天而降，應該在寫作前先排好順序，一步一步來，客人不會一下多一下少。

其他還有非常多離奇的點，幸江想創業開餐廳，腦袋迸出了＂芬蘭＂，這是怎麼回事，時報出版也很不負責，他們也茫茫然為什麼選了芬蘭，在書籍介紹瞎掰說芬蘭是離日本最近的歐洲國家，為了芬蘭我還特地查了地圖，莫名其妙，明明就很遠，後來是有查到一些文章寫了兩個國家友好的歷史，已經好幾個世紀了，有興趣的人再上網查查。談到創業必然要資金，資金不外乎存款＋貸款，海鷗食堂的幸江最厲害了，買樂透！哇~想要錢買彩券就有，而且幸江已經知道自己會中大獎喔~一大筆資金隨便到手，用這種方式取得創業資金我實在服了作者。人處在異地，店都還沒有經營起來就雇了新員工綠，請問薪水從哪裡來？海鷗食堂當時明明客人還很少，有盈餘都很困難了還雇員工，雇了員工才開始改善餐廳環境......從頭到尾只有說綠在菜單上加了插圖，這是唯一改善餐廳的部分，但是作者在後面卻寫說做了很多的努力所以客人越來越多，難道是沒有點子也不出來，就一個塗鴉而已哪來的很多努力，這中間寫得就是兩個歐巴桑客人發生的事，關於海鷗食堂如何從０到足夠再雇第二個員工，依然是空蕩蕩的，幸江最期待的烤飯糰也到一半居然沒有下文，烤飯糰應該是最有潛力的梗，非常道地的日本食物如何改良到歐洲人可以接受甚至喜愛，在烤飯糰出場後我是很期待它成功的，沒想到，只說了幸江做了改良的嘗試，綠說這樣那樣幸江都說不好，本來異國的食物一定會改良符合當地人口味，最後一句幸江覺得烤飯糰是日本的傳統，過度改良也不好，然後烤飯糰就在書中GG了。

[Bewl2P · Rating 3 out of 5]

ดำเนินเรื่องแบบเรื่อยๆมาก ส่วนตัวชอบวันที่เหมาะกับขนมปัง ซูปและแมวมากกว่า แต่อ่านแล้วก็เออว่ะคนเราไม่ต้องรีบประสบความสำเร็จตั้งแต่เด็กๆก็ได้ เนื้อเรื่องค่อนข้างมีความอิหยังวะเยอะอยู่ แบบไม่มีเงินแต่อยากไปเปิดร้านอาหารตามความฝันที่ต่างประเทศ ลองซื้อล็อตโต้ดูละกันเพราะรู้สึกเป็นคนดวงดี แล้วก็ถูกเฉย เค รวยละไปต่างประเทศได้ แบบโอ๊ยยย แบบนี้ก็ได้หรอ แต่เราชอบที่เขาเลือกโลเคชั่นเป็นฟินแลนด์นะ แต่ก็อยากให้ขยายความมากกว่านี้ว่าทำไมเลือก

[Kin · Rating 3 out of 5]

น่ารักดี ญี่ปุ๊นญี่ปุ่น

[Sammm · Rating 2 out of 5]

At most a 1.5-star.

A superb disappointment. The premises sounds so promising; in the end, I learned nothing about Helsinki specifically nor Finland so to speak. It might as well be set in America for all I could tell it didn't exactly make a difference.

I admit I'm fooled by the elegant Taiwanese book cover... Had I first encounter the original Japanese cover ( ), I definitely would not have considered picking it up.

I reread aka skimmed it through, for I'm compiling a list of food mentioned in this book for my blog; really, from the very beginning I should have known this wouldn't be a good book... There was no actual description of our main girl's cooking skills, and we were just told that she knew how to do this and that... With absolute no effort on emphasizing the food she supposedly knows how to make... There were no specific "dish" mentioned, just that she learned how to cook "French", "Italian", "Japanese", "Southeast Asian", and "Middle Eastern" cuisines; excuse me for not finding it one bit believable, or that perhaps, sure, she learned the basics, but imo, the writing sure as heck wasn't even trying to convince people that she's a pro.

This book makes me SO ANGRY. I swear, if the number of ratings reaches 100 on GR, I WOULD lower mine to a 1-star. IT'S THAT BAD. It's telling stuff without actually telling me stuff... Like "she bought groceries"... So what exactly did she buy? Dunno. "The market has all sorts of vegetables and fruits"... So what kinds? I don't frickin know. Honestly WTF? Everything was hella vague.

>[List of food in this book (in Chinese)]<

[Justreadalot · Rating 5 out of 5]

Movie: Kamome Diner (2006)

[Runz Sama · Rating 4 out of 5]

‘ห้องอาหารนกนางนวล:KAMOME SHOKUDO’

หนังสือเล่มที่สองจาก สนพ. แซนวิซ เราติด ขนมปัง ซุป และแมว ที่อ่านแล้ว ฟิลกู๊ดมาก ตอนรุ้ว่า สนพ จะออกเล่มใหม่ก็รีบพรีออเดอร์จ้า.. แต่กว่าจะได้แกะซิลอ่านก็คือ..2ปี 55555

เล่มนี้ได้ฤกษ์ อ่านบนเครื่องขากลับจาก กทม เมื่อวีคที่ผ่าน เป็นหนังสือเล่มบางแต่เนื้อกาเต็มอิ่ม

เล่มนี้ให้ฟีลเหมือนหนังสือ coming of age ของวัย สว ที่หลุดไปจาก norm ที่คนคาดหวังของหญิงสาววัยนี้ ปลายสามสิบ สี่สิบและห้าสิบ

การผจญภัย(?) ในต่างแดน การไปใช้ชีวิตใหม่ในต่างถิ่น เราชาบู สาวๆกลุ่มนี้มากเลยอ่ะ โคตรเท่ เราตอนนี้คงไม่กล้าขนาดนั้น..5555

ปล.อยากกินข้าวปั้น 🤣

[Ampassacha Rakkhumkaeo · Rating 3 out of 5]

รสชาติเรียบๆ แต่อร่อย

[J · Rating 2 out of 5]

เรียบๆ
ง่ายๆ
สบายๆ


แต่ก็ไม่ได้ทิ้งความประทับใจอะไรไว้ด้วยเช่นกัน

เหมือนข้าวปั้นที่พยายามคงความเป็นดั้งเดิมทั้งรูปลักษณ์และไส้ข้างใน แต่พอได้ชิมจริงๆ กลับไม่เหลือรสชาติหรือความประทับใจอะไรไว้ในปากเลย...กินพออิ่มก็โอเค

[Sahathust Num · Rating 4 out of 5]

เป็นหนังสือที่ให้ความรู้สึกของการเป็นอิสระต่อข้อจำกัดในชีวิตของตัวเอง อิสระต่อความคิด และการใช้ชีวิตของเด็กที่มีพ่อแม่ เป็นผู้คุมชีวิตอยู่เบื้องหลัง เป็นหนังสือที่เรียบง่าย อ่านได้เพลินๆ คาดเดาว่าผู้เขียนใช้สัญลักษณ์ของนกนางนวล มาจากโจนาทาน ลิฟวิงสตัน โดยอ้อม เพื่อสื่อถึงความคิดสะท้อนของตัวละคร เป็นหนังสือฟิลกู๊ดที่ดีมากเล่มหนึ่งครับ ไม่ควรเปรียบกับหนังสือ วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุปและแมว ผู้เขียนน่าจะสื่อคนละมิติกัน

[Npasinee · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องเรื่อยๆมากกกกกกก​ โทนเรื่องสบายๆ​ โลกนี้มีแต่ความโชคดี​ ใดๆล้วนดี๊ดี​ อ่านง่าย​ แต่ไม่ได้น่าติดตาม

[Suwitcha Chandhorn · Rating 3 out of 5]

เดินเรื่องเรียบง่าย สำนวนไม่น่าเบื่อ เป็นเรื่องเบา ๆ ที่เหมาะจะอ่านในบ่ายวันอาทิตย์

[PAMMIE パム · Rating 4 out of 5]

บางครั้งชีวิตก็เริ่มต้นนอกดินแดนที่คุ้นเคย…
ออกจากสิ่งที่ฉุดรั้งเราไว้

“อนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่รู้นะคะ ขอแค่จัดการตัวเองให้เข้าที่เข้าทางได้ก็พอ ต้องมีทางไปสักทางล่ะ” 🌸

เรื่องราวของผู้หญิง 3 คนที่มาพบกันโดยบังเอิญ
แม้พวกเธอจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่สิ่งที่พวกเธอมีเหมือนกันคือการที่อยากจะเริ่มต้นใหม่ในชีวิต
ทั้งซาจิเอะ มิโดริ และมาซาโกะ ต่างก็เคยมีชีวิตที่ถูกกรอบมาตลอดทั้งจากตัวเองหรือจากคนรอบข้าง
แต่ตอนนี้พวกเธอต้องการหาทางไปข้างหน้าในแบบของตัวเอง
แม้จะเริ่มใหม่ในวัยที่ไม่ใช่เด็กๆ แต่ก็ยังไม่สายเกินไปที่จะทำตามฝันและทำในสิ่งที่รัก 🍞💛

เรื่องนี้อบอุ่นเหมือนการได้กอดตัวเองในวันที่เหนื่อยล้า
การเริ่มต้นใหม่ไม่จำเป็นต้องรอเวลาหรืออายุ เพราะความกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
บางครั้งชีวิตก็ต้องการเพียงแค่การให้โอกาสตัวเองเท่านั้นเอง 🧡

อ่านแล้วจะรู้สึกเหมือนกับว่าเราได้กล้าฝันและเชื่อในตัวเองมากขึ้น
เล่มนี้เต็มไปด้วยพลังบวกและกำลังใจให้ทุกคนที่อยากจะเริ่มต้นใหม่เสมอ 💫🐦

[Le Gongdong Blur · Rating 3 out of 5]

จากผู้เขียน "วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมว"
ซึ่งส่วนตัว ชอบเล่มนี้มากกว่าเล่มซุปแมว(?) นะ
.
เกี่ยวกับ ตัวเอกเป็นหญิงชาวญี่ปุ่น
ที่มาเปิดร้านอาหารที่ฟินแลนด์
แต่ไม่มีคนเข้าร้าน เพราะก็ไม่ได้โปรโมทอะไรใดใด
จนวันนึงโชคชะตาก็พัดพาหญิงชาวญี่ปุ่นอีก 2 คน
ให้ต้องมาเจอกัน
ความฟีลกู้ดโลกนี้ช่างสวยงาม จึงบังเกิด
.
ถ้าให้เทียบระหว่างหนังสือ กับหนัง
(ใช่ค่ะ เขามีเป็นหนังด้วย ชื่อ Kamome Diner)
หนังจะมีความฟีลกู้ดดดจัดๆ อบอุ่นลงตัวมากกว่า
แต่หนังสือจะได้รู้เบื้องหลังที่มาของตัวละคร
เลยจะมีความแอบดราม่านิดนึง แต่ก็ยังฟีลกู้ดอยู่ดี
.
สรุปเลย ชอบหนังมากก ชอบกว่าหนังสืออีก
แต่ถ้าไม่อ่านหนังสือเลยก็ไม่ได้
ฉะนั้น ควรอ่านหนังสือให้จบก่อน แล้วดูหนังต่อเลย
ก็จะดีงามมม

[Ai · Rating 3 out of 5]

映画化もされた原作です。（映画はこれから見ます）低評価が多いようですが、個人的には好きな作品の一つです。主人公のサチエの営むカフェ「かもめ食堂」に集う・関わる人々との交流が描かれています。
ちょっと深みが足りないかな？と思いましたが、そこはフィンランドロケをした、映画に期待しつつ、群ようこさんの他の作品（カフェや猫が登場するほっこりする物語）にも期待したいです。

前半はあんまり進みませんでしたが、後半の展開はかなりページターニングでした。

[Meena Narag · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้ชอบความเด็ดเดี่ยวของ ซาจิเอะมาก นางมีความมั่นใจเวอร์ ๆ กล้าไปเปิดร้านอาหารไกลถึงฟินแลนด์ ชอบเรื่องราวของทั้งสามคน เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมาก ดำเนินเรื่องเหมือนการใช้ชีวิตประจำวันของตัวละคร ว่าแต่ละวันทำอะไร เจอลูกค้าแบบไหน อารมณ์คล้ายกับ วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมว

[Ottoshi Intel · Rating 3 out of 5]

แนว Cozy เรื่อยๆ เบาๆ ของผู้หญิงญี่ปุ่น ที่หนีจากความวุ่นวายของญี่ปุ่นมายังฟินแลนด์ มาเปิดร้านอาหาร และเพิ่มเติมตัวละคร และผูกสร้างความสัมพันธ์กับร้านอาหาร เหมือนจะสนุกแต่ช่วงท้ายเนือยๆ ตัดจบปิดแค่นั้นเลย

[Blackmoon Lilith · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เพลินๆ ฟีลกู๊ด แต่รู้สึกว่าการเดินทางไปใช้ชีวิตในต่างประเทศมันดูง่ายไปหน่อย อยากถูกลอตเตอรี่ก็ถูกเลย บอกพ่อปุ๊บบินเลย แอบใจร้าย ทุกคนดูรวย ดูมีตังไปหมด ไม่เหมือนบินจากญี่ปุ่นไปฟินแลนด์ เหมือนไปแค่ฮอกไกโดมากกว่า ถ้าไม่คิดอะไรก็อ่านได้เพลินไปแป๊บเดียวจบ

[Daisuke · Rating 4 out of 5]

5年前に映画視聴済み。

難しいことを考えずに読める。リラックスした時間のお供に最適。
映画は女優さん3人の飾らない演技と淡々とした話の展開の心地よい作品だったが原作は後半少し盛り上がりがある。おにぎりの描写があるたびに映画で出てき���美味しそうなおにぎりを思い出すが、原作はそんなに食事の描写に力点をおいていないんですね。

[IDonut · Rating 3 out of 5]

แนวเขียนของชาวญี่ปุ่นมักจะมาในแนวเดียวกันเลย มีหลายมุมหลายอารมณ์สับสนปนกันไป อ่านได้เรื่อยๆไม่พิเศษมากนัก

[Chiratikan Sanguancheep · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เรื่อย​ ​​ๆ​ เพลิน​ ​ๆ​ ​​ในช่วงที่อยากหลีกหนีความจริง​บรรยากาศเรื่องอบอุ่น​ ​แต่นอกนั้นอย่าคาดหวังอะไร​ 😅

[Tanny · Rating 4 out of 5]

ชอบวันที่เหมาะกับขนมปัง ซุป และแมว มากกว่า แต่เรื่องนี้ก็ดีเหมือนกัน

[I'm not the moon · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้ก็อ่านได้เรื่อยๆ เเต่ชอบระดับนึง สามสาวที่ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่จริงๆหลังจากเรื่องราวต่างๆจบไป ทั้งส่วนต้องดูเเลครอบครัว การตั้งความหวังของพ่อ เหมือนได้เริ่มใช้ชีวิตจริงๆ

[Froggie · Rating 1 out of 5]

I don't know what I just read.

1.5 stars

[daryn B. · Rating 5 out of 5]

เราว่าเราชอบเนื้อเรื่องแบบเรื่อยๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปของตัวละครนะ เหมือนพออ่านจบแล้วทำให้ได้ตกตะกอนว่า ถ้าเรามีฝัน จะอายุกี่ปีก็ไม่มีคำว่าสายเกินไปที่จะทำมันอะ

[Kanyada Kongtrakool · Rating 3 out of 5]

Cozy และ minimal สไตล์ญี่ปุ่นมาก ถึงแม้ฉากของเรื่องจะอยู่ที่ฟินแลนด์ เป็นหนังสือที่เหมาะกับการอ่านแบบสบายๆชิลๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก เนื้อเรื่องเรื่อยๆเฉื่อยๆไปหน่อย แต่ก็มีความอบอุ่นใจดี