What do you think?
Rate this book
Song ท่วงทำนองรัก #2
แว่วกังวานรัก
น้อยคนที่รู้ว่าเบื้องหลังความสำเร็จของวงสโมคแอนด์ซาวด์ (จากเรื่อง “Song ท่วงทำนองรัก”) คือเจ้าของค่ายเพลงและโปรดิวเซอร์นามว่า “วาสุ” และน้อยคนนักที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเขา
แต่เธอรู้ เด็กสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกัน อ่อนวัยกว่าเขาแปดปี ใบหน้ารูปไข่และผมหยิกฟู ที่วาสุเรียกเธอว่า “หัวฟู”
สำหรับเขา หัวฟูคือผู้เติมเต็มชีวิตที่ขาดหาย คือบทเพลงไพเราะและดนตรีที่เขาหลงใหล
เช่นกัน สำหรับหัวฟู วาสุหล่อหลอมจิตวิญญาศิลปินของเธอ และเขาคือ...ความรัก ที่คงมีแต่เพียงคนแหว่งเว้าสองคนเท่านั้นที่จะเข้าใจกันและกัน
“ต่อให้โลกกำลังจะแตกวันนี้พรุ่งนี้ อย่าให้มันหยุดความฝันหรือจินตนาการของเธอนะหัวฟู”
ทว่าทั้งที่สัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือจากกัน วาสุก็พลาดพลั้งหล่นลงในหล่มโสมม และเผลอปล่อยมือจากเธอจนได้
การเดินทางที่เหมือนจะสิ้นสุดกลับนำเขาไปสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือจากเธอตลอดไป
“พี่รู้และเชื่อมั่นตลอดมา ไม่ว่าพี่จะทำอะไร พี่มีพรของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งติดตัวเสมอ”
แต่เธอรู้ เด็กสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกัน อ่อนวัยกว่าเขาแปดปี ใบหน้ารูปไข่และผมหยิกฟู ที่วาสุเรียกเธอว่า “หัวฟู”
สำหรับเขา หัวฟูคือผู้เติมเต็มชีวิตที่ขาดหาย คือบทเพลงไพเราะและดนตรีที่เขาหลงใหล
เช่นกัน สำหรับหัวฟู วาสุหล่อหลอมจิตวิญญาศิลปินของเธอ และเขาคือ...ความรัก ที่คงมีแต่เพียงคนแหว่งเว้าสองคนเท่านั้นที่จะเข้าใจกันและกัน
“ต่อให้โลกกำลังจะแตกวันนี้พรุ่งนี้ อย่าให้มันหยุดความฝันหรือจินตนาการของเธอนะหัวฟู”
ทว่าทั้งที่สัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือจากกัน วาสุก็พลาดพลั้งหล่นลงในหล่มโสมม และเผลอปล่อยมือจากเธอจนได้
การเดินทางที่เหมือนจะสิ้นสุดกลับนำเขาไปสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือจากเธอตลอดไป
“พี่รู้และเชื่อมั่นตลอดมา ไม่ว่าพี่จะทำอะไร พี่มีพรของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งติดตัวเสมอ”
320 pages, Paperback
Published September 1, 2020
1 person is currently reading
11 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
February 4, 2021
ในที่สุดก็อ่านจนจบ กระอักกระอ่วน อึดอัด งุ่นง่าน เกิดคำถามในใจ...แล้วยังไงต่อวะ เอ่อ...แลัวยังไงอีกล่ะ แนะนำนิยายเล่มนี้สำหรับสายดาร์ก น้ำพุสาขาเมกัน ไม่ได้หวานอย่างชื่อเรื่องเลย 😭😭 ดีใจ...ที่เค้าคิดได้และมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือก
ก่อนอื่นต้องขอชมนักเขียนก่อนค่ะ ที่เขียนเรื่องดาร์กๆแบบนี้ให้น่าอ่าน น่าติดตาม น่าค้นหาคำตอบมากๆ ว่าเรื่องราวจะจบลงแบบไหน ซึ่งปมของเรื่องก็คือปัญหาครอบครัวทั้งฝั่งพระเอกนางเอก การได้การยอมรับจากสังคม บางจุดอ่านๆไป เอ้อ...คนที่เค้าเลือกเพื่อนมากกว่าครอบครัวก็คงอารมณ์ประมาณนี้สินะ เพื่อนคือคนที่ยอมรับตัวตนที่แท้จริง เพื่อนคือคนที่ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ไม่ทิ้งกัน
ติดที่ว่าเรื่องนี้บรรยายความรู้สึกของพระเอกนางเอกเยอะมาก มากสะจนบางทีก็ชวนเวียนหัว พูดกันบ้างก็ได้ค่ะ อย่าเอาแต่คิด หลังๆมาพระเอกก็เริ่มพูดเยอะขึ้น ถือเป็นแนวโน้มที่ดีค่ะ
สำหรับตัวเรื่องเราชอบตรงที่ เป็นการเริ่มเรื่องจากจุดต่ำสุดของชีวิต ทั้งติดยา ใช้ชีวิตไร้แก่นสาร จนเริ่มคิดได้ในวันที่สายไป ไม่ใช่ชีวิตพลิกผัน แต่เป็นความคิดที่ค่อยๆโตไปพร้อมประสบการณ์ของตัวละคร และดีใจมากที่เค้าได้เป็น ray of sunshine เป็น motivation ของกันและกัน
ชอบที่เค้ามั่นคงในเส้นทางความฝัน สนับสนุนกันเป็นอย่างดี และไม่ว่าจะผิดหรือถูกก็พร้อมเข้าใจกันและกัน ❤
แต่ถ้าในมุมของความรักมันเริ่มจาก แฟนเพื่อน กลายเป็น แฟนเรา...ดาร์กซ้ำซ้อน 😂แต่เพื่อนไม่ติด เราเป็นแค่คนนอกโอเคก็ได้...รักแกนะ เด็บบี้ ขอบคุณนะ โอลิเวีย ดเวนย์
ปล.อยากซื้อผลงานเมลิสสา ไปซื้อที่ไหนได้คะ
ก่อนอื่นต้องขอชมนักเขียนก่อนค่ะ ที่เขียนเรื่องดาร์กๆแบบนี้ให้น่าอ่าน น่าติดตาม น่าค้นหาคำตอบมากๆ ว่าเรื่องราวจะจบลงแบบไหน ซึ่งปมของเรื่องก็คือปัญหาครอบครัวทั้งฝั่งพระเอกนางเอก การได้การยอมรับจากสังคม บางจุดอ่านๆไป เอ้อ...คนที่เค้าเลือกเพื่อนมากกว่าครอบครัวก็คงอารมณ์ประมาณนี้สินะ เพื่อนคือคนที่ยอมรับตัวตนที่แท้จริง เพื่อนคือคนที่ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ไม่ทิ้งกัน
ติดที่ว่าเรื่องนี้บรรยายความรู้สึกของพระเอกนางเอกเยอะมาก มากสะจนบางทีก็ชวนเวียนหัว พูดกันบ้างก็ได้ค่ะ อย่าเอาแต่คิด หลังๆมาพระเอกก็เริ่มพูดเยอะขึ้น ถือเป็นแนวโน้มที่ดีค่ะ
สำหรับตัวเรื่องเราชอบตรงที่ เป็นการเริ่มเรื่องจากจุดต่ำสุดของชีวิต ทั้งติดยา ใช้ชีวิตไร้แก่นสาร จนเริ่มคิดได้ในวันที่สายไป ไม่ใช่ชีวิตพลิกผัน แต่เป็นความคิดที่ค่อยๆโตไปพร้อมประสบการณ์ของตัวละคร และดีใจมากที่เค้าได้เป็น ray of sunshine เป็น motivation ของกันและกัน
ชอบที่เค้ามั่นคงในเส้นทางความฝัน สนับสนุนกันเป็นอย่างดี และไม่ว่าจะผิดหรือถูกก็พร้อมเข้าใจกันและกัน ❤
แต่ถ้าในมุมของความรักมันเริ่มจาก แฟนเพื่อน กลายเป็น แฟนเรา...ดาร์กซ้ำซ้อน 😂แต่เพื่อนไม่ติด เราเป็นแค่คนนอกโอเคก็ได้...รักแกนะ เด็บบี้ ขอบคุณนะ โอลิเวีย ดเวนย์
ปล.อยากซื้อผลงานเมลิสสา ไปซื้อที่ไหนได้คะ
September 1, 2025
พระเอกไทป์คนดีที่เสพยา คือพี่แกคนดีจริง เอาใจ สายเปย์ แต่เสพยา ยอมใจในคาร์แรคเตอร์มาก
เท่าที่อ่านของภาพิมลมา ฉันชอบพี่ปั้นจากแรกพบบรรจบรักที่สุดละ ผู้ชายนุ่มนิ่ม น่ารัก สุภาพ มีความ Feminine เห้อ รักเขาว่ะ
คือพี่แกก็ไม่ได้เป็นลูกคนรวยทำตัวหัวโคยอะไรมาก แค่มีปัญหากับพ่อ โลกส่วนตัวสูง คบเพื่อนซี้แก๊งนักดนตรี วันนึงมาเสพยาด้วยกัน 2 คนแล้วเพื่อนอีกคนดันเสพเกินขนาด ตาย พ่อเลยสั่งให้คนไปเอาตัวออกมาจากห้องแล้วส่งไปบำบัดที่อเมริกา ซึ่งพระเอกสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกับพ่อจริงจัง ฉันก็แอบกังขาเล็ก ๆ แหละเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่พ่อทำคือถูกต้องมาก ก็ปกป้องลูกไง พี่ชายก็ปกป้องเขา คือติดยามันก็ร้ายแรงป่าววะ ฉันเลยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกลียดพ่อปานนั้น พ่อพาไปบำบัดด้วยซ้ำ เงินทองในบัตรก็ให้รูดไม่อั้น ตัวเองนั่นแหละทำตัวมีปัญหาซะเองทั้งที่มีพร้อมแล้วแท้ ๆ เนี่ยยย5555 ทำไมลูกคนรวยชอบเป็นงี้ง่ะ
ความจริงปัญหาอาจจะหนักก็ได้ แต่สาเหตุที่ทำให้ฉันตกผลึกมาได้แค่นี้ เพราะบทบรรยายยังสื่ออารมณ์กับความคิดของตัวละครออกมาได้แบบ...ทำให้ฉันไม่เข้าใจมากพออะ แล้วยิ่งคสพ.ตอนแรกพระเอกคือแฟนเพื่อนนางเอกด้วยซ้ำ นึกว่าจะดราม่าแต่ก็ไม่ แต่อีกใจก็นะ พูดตามตรง ถ้าเราเห็นเพื่อนตัวเองพูดภาษาไทยกับแฟนเราอย่างสนุกสนาน แล้วแฟนเราแม่งให้ฉายาเพื่อนเราแล้วเรียกแบบเอ็นดูตลอดว่า 'หัวฟู' อะ คือ??? เป็นฉันคือโกรธฉิบหายเลยนะ ยิ่งมาคบมาเอากันหลังเลิกบอกเลยฉันต้องขอด่าพระนางสักทีอะ พฤติกรรมโคตรน่าสุ่มเสี่ยงโดนด่าว่าแอบมีใจกันลับหลังเรามากกกก
แล้วมีตอนนึงนางเอกสงสัยว่าทำไมคนอายุ 26 ถึงมาคบเด็กแก๊งที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะ (18) แต่บางคนก็อายุเยอะกว่านี้นิดนึง เขาก็บอก "...ไม่มีอะไรรับประกันว่าอายุคือความถูกต้องนี่..." คือพูดยาวกว่านี้แหละ จะสื่อว่าผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ถูกไปซะหมด แต่ฉันก็หน้าชาหน่อย ๆ เพราะพี่แกเพิ่งเอาเด็ก 18 ไปว่ะ มันทำฉันกลัวอะว่าถ้าคิดแบบนี้ งั้นเด็กที่ความคิดเป็นผู้ใหญ่แกก็คบหาได้เหรอ แล้วยิ่งนางเอกหนีออกจากบ้าน มีปัญหาครอบครัว คือสภาพจิตใจก็ไม่ได้... เออ ช่างเหอะ ฉันจะพยายามมองเป็น age gap ก็ได้ อันนี้แค่ไม่สบายใจส่วนตัวเฉย ๆ น่ะ เผื่อจำผิดว่าความจริงบรรลุนิติภาวะสัก 21 ก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่พระเอกก็บรรยายว่านางเอกคือ 'เด็กหญิง' ตลอดไง ฉันก็เลยแอบขนลุก
แต่ช่วงติดยาก็ไม่ได้ดราม่าอะไรมากหรอก เขาบรรยายบาดแผลและสภาพคนติดยาได้ดี ฉันชอบการที่เขาให้พระเอกเลิกติดยาด้วยการบำบัดรักษานะ ไม่ได้บำบัดด้วยรัก สมเหตุสมผลดี พอได้กลับมาเจอกันอีกก็หวาน ๆ ละ พระเอกเคยผลักนางเอกล้มหัวแตกหัวโนเพื่อไปเอายาที่นางเอกจะแย่งไปทิ้ง เขาก็หายโกรธกันเรียบร้อย สายติสท์โลกส่วนตัวสูงแถมมีปมทั้งคู่ ก็เข้ากันได้ดีอะ ไม่มีลูกด้วย สิ่งเดียวที่อยากทิ้งไว้บนโลกคือผลงาน ศิลปะ และดนตรี
แต่โดยภาพรวมก็...ยังมีหลายจุดที่ขมวดคิ้ว แล้วปมบางปมก็ยังรู้สึกว่าทำไมต้องแสดงออกแรงขนาดนั้น คือฉันเข้าใจหัวอกพ่อแม่ว่าการที่ลูกติดยานี่เขาก็ทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ ยิ่งโลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยพูดก็ยิ่งเหมือนคอมโบรวมความฉิบหายของครอบครัวอะ เห้อ ถ้าให้เทียบกับเล่มจักรวาลเดียวกันอย่าง Song ท่วงทำนองรัก ฉันก็ชอบเล่มนี้มากกว่านิดนึง มันดูลงลึกถึงความฝันและดนตรีดี ถึงไม่มาก แต่ฉันก็ชอบสารที่ต้องการจะสื่อมากกว่าเล่มนั้น
ส่งท้าย เกือบอ่านไม่ทัน แต่ทดเวลาบาดเจ็บด้วยการเปิดแอพ Meb ค้างไว้ ทั้งวันคือภาวนาไม่ให้มันเด้งออก ก็เลยได้อ่านทันจนจบทั้งที่หมดอายุไปตอนเที่ยงคืนแล้ว ลุ้นระทึกมาก555
เท่าที่อ่านของภาพิมลมา ฉันชอบพี่ปั้นจากแรกพบบรรจบรักที่สุดละ ผู้ชายนุ่มนิ่ม น่ารัก สุภาพ มีความ Feminine เห้อ รักเขาว่ะ
คือพี่แกก็ไม่ได้เป็นลูกคนรวยทำตัวหัวโคยอะไรมาก แค่มีปัญหากับพ่อ โลกส่วนตัวสูง คบเพื่อนซี้แก๊งนักดนตรี วันนึงมาเสพยาด้วยกัน 2 คนแล้วเพื่อนอีกคนดันเสพเกินขนาด ตาย พ่อเลยสั่งให้คนไปเอาตัวออกมาจากห้องแล้วส่งไปบำบัดที่อเมริกา ซึ่งพระเอกสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกับพ่อจริงจัง ฉันก็แอบกังขาเล็ก ๆ แหละเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่พ่อทำคือถูกต้องมาก ก็ปกป้องลูกไง พี่ชายก็ปกป้องเขา คือติดยามันก็ร้ายแรงป่าววะ ฉันเลยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกลียดพ่อปานนั้น พ่อพาไปบำบัดด้วยซ้ำ เงินทองในบัตรก็ให้รูดไม่อั้น ตัวเองนั่นแหละทำตัวมีปัญหาซะเองทั้งที่มีพร้อมแล้วแท้ ๆ เนี่ยยย5555 ทำไมลูกคนรวยชอบเป็นงี้ง่ะ
ความจริงปัญหาอาจจะหนักก็ได้ แต่สาเหตุที่ทำให้ฉันตกผลึกมาได้แค่นี้ เพราะบทบรรยายยังสื่ออารมณ์กับความคิดของตัวละครออกมาได้แบบ...ทำให้ฉันไม่เข้าใจมากพออะ แล้วยิ่งคสพ.ตอนแรกพระเอกคือแฟนเพื่อนนางเอกด้วยซ้ำ นึกว่าจะดราม่าแต่ก็ไม่ แต่อีกใจก็นะ พูดตามตรง ถ้าเราเห็นเพื่อนตัวเองพูดภาษาไทยกับแฟนเราอย่างสนุกสนาน แล้วแฟนเราแม่งให้ฉายาเพื่อนเราแล้วเรียกแบบเอ็นดูตลอดว่า 'หัวฟู' อะ คือ??? เป็นฉันคือโกรธฉิบหายเลยนะ ยิ่งมาคบมาเอากันหลังเลิกบอกเลยฉันต้องขอด่าพระนางสักทีอะ พฤติกรรมโคตรน่าสุ่มเสี่ยงโดนด่าว่าแอบมีใจกันลับหลังเรามากกกก
แล้วมีตอนนึงนางเอกสงสัยว่าทำไมคนอายุ 26 ถึงมาคบเด็กแก๊งที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะ (18) แต่บางคนก็อายุเยอะกว่านี้นิดนึง เขาก็บอก "...ไม่มีอะไรรับประกันว่าอายุคือความถูกต้องนี่..." คือพูดยาวกว่านี้แหละ จะสื่อว่าผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ถูกไปซะหมด แต่ฉันก็หน้าชาหน่อย ๆ เพราะพี่แกเพิ่งเอาเด็ก 18 ไปว่ะ มันทำฉันกลัวอะว่าถ้าคิดแบบนี้ งั้นเด็กที่ความคิดเป็นผู้ใหญ่แกก็คบหาได้เหรอ แล้วยิ่งนางเอกหนีออกจากบ้าน มีปัญหาครอบครัว คือสภาพจิตใจก็ไม่ได้... เออ ช่างเหอะ ฉันจะพยายามมองเป็น age gap ก็ได้ อันนี้แค่ไม่สบายใจส่วนตัวเฉย ๆ น่ะ เผื่อจำผิดว่าความจริงบรรลุนิติภาวะสัก 21 ก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่พระเอกก็บรรยายว่านางเอกคือ 'เด็กหญิง' ตลอดไง ฉันก็เลยแอบขนลุก
แต่ช่วงติดยาก็ไม่ได้ดราม่าอะไรมากหรอก เขาบรรยายบาดแผลและสภาพคนติดยาได้ดี ฉันชอบการที่เขาให้พระเอกเลิกติดยาด้วยการบำบัดรักษานะ ไม่ได้บำบัดด้วยรัก สมเหตุสมผลดี พอได้กลับมาเจอกันอีกก็หวาน ๆ ละ พระเอกเคยผลักนางเอกล้มหัวแตกหัวโนเพื่อไปเอายาที่นางเอกจะแย่งไปทิ้ง เขาก็หายโกรธกันเรียบร้อย สายติสท์โลกส่วนตัวสูงแถมมีปมทั้งคู่ ก็เข้ากันได้ดีอะ ไม่มีลูกด้วย สิ่งเดียวที่อยากทิ้งไว้บนโลกคือผลงาน ศิลปะ และดนตรี
แต่โดยภาพรวมก็...ยังมีหลายจุดที่ขมวดคิ้ว แล้วปมบางปมก็ยังรู้สึกว่าทำไมต้องแสดงออกแรงขนาดนั้น คือฉันเข้าใจหัวอกพ่อแม่ว่าการที่ลูกติดยานี่เขาก็ทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ ยิ่งโลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยพูดก็ยิ่งเหมือนคอมโบรวมความฉิบหายของครอบครัวอะ เห้อ ถ้าให้เทียบกับเล่มจักรวาลเดียวกันอย่าง Song ท่วงทำนองรัก ฉันก็ชอบเล่มนี้มากกว่านิดนึง มันดูลงลึกถึงความฝันและดนตรีดี ถึงไม่มาก แต่ฉันก็ชอบสารที่ต้องการจะสื่อมากกว่าเล่มนั้น
ส่งท้าย เกือบอ่านไม่ทัน แต่ทดเวลาบาดเจ็บด้วยการเปิดแอพ Meb ค้างไว้ ทั้งวันคือภาวนาไม่ให้มันเด้งออก ก็เลยได้อ่านทันจนจบทั้งที่หมดอายุไปตอนเที่ยงคืนแล้ว ลุ้นระทึกมาก555
May 28, 2021
เรื่องของวาสุกับเมลิสสาที่หน่วงพอสมควรเพราะวาสุเล่นยาจนชีวิตเกือบพังถ้าไม่มีสาวลูกครึ่งอย่างลิซ่า-เมลิสสาคอยประคับประคอง เรื่องนี้ตัวเองมีอาชีพด้านดนตรีที่ฉันไม่ค่อยอินเท่าไรเลยรู้สึกสนุกไม่สุด
Displaying 1 - 3 of 3 reviews