Laure, professor in de psychologie, verliest zich na een traumatische gebeurtenis en het daaropvolgende verwerkingsproces in oeverloos drinken. Niemand lijkt het op te merken en Laure wentelt zich alsmaar meer in de roes van haar nieuwe leven, niet beseffend hoe haar drankgebruik weegt op haar gezin. Dan ontmoet ze Bruna, een vrijgevochten, excentrieke tiener die haar bruut uit haar stomdronken droomwereld rukt.
Bruna is niet Bederts langverwachte tweede roman. Het is wel een novelle die ze speciaal voor Te Gek!? schreef, om het probleem van verslaving aan te kaarten.
De schrijfster (ik lees haar columns in Libelle graag) én de prachtige cover lonkten naar mij en zo begon ik in het verhaal van Laure. Laure is (was?) professor psychologie, ze worstelt met een trauma en begint te drinken, dat loopt uit de hand tot ze de 18-jarige, recht voor de raap Bruna ontmoet.
Wat volgt is een verhaal dat me aan de film Tully doet denken. Omdat die ook gaat over een vrouw met psychische problemen (in dat geval een postnatale depressie, in dit geval een alcoholverslaving). Het knappe aan Bruna is dat Bedert het klaarspeelt om in 110 pagina’s een pakkend beeld te schetsen van Laure en haar verdriet. Want daar draait het om: pijn hebben en die figuurlijk willen verdrinken.
Bruna komt als geroepen, in het verhaal, maar ook als boek in deze nare, donkere, moeilijke tijden. Bedert laat ons zien hoe belangrijk het is elkaar echt te zien, te durven praten, om te vragen hoe het echt gaat, en eerlijk te zijn. We moeten goed voor onszelf zorgen én voor elkaar.
Wat een prachtig verhaal, een verhaal van hoop en inspiratie. Van krachtige woorden. Over zoveel meer dan een verslaving, dan het vluchten in een roes.
Ik wou dat ik Bruna ook tegenkwam. Heel misschien hebben we allemaal wel nood aan een Bruna in ons leven, af en toe.
Weer een WAUWboek van Hannelore. Een wonderlijke ontmoeting zou ik haast gaan zeggen tussen Laure en Bruna, alles speelt zich af in een kort tijdsbestek. Zo mooi geschreven dat als je eenmaal begint te lezen je het boek niet meer kunt naast je neerleggen. Ik zie het zo voor mij gebeuren, levensecht. Voor mij ruim 4,5 * waard.
Bruna gaat over Laure. Ze is getrouwd met Alfredo en samen hebben ze twee kindjes. Laure kan echter het verlies van haar derde kind niet verwerken en verliest zichzelf in overmatig drankgebruik. Ze probeert angstvallig haar alcoholverslaving voor iedereen te verbergen totdat ze op een dag tijdens een tochtje naar de winkel Bruna ontmoet die haar wakker schudt. Het gaat echter van kwaad naar erger met Laure waardoor ze op de avond na haar ontmoeting met Bruna uitgeteld op de vloer ligt wanneer Alfredo thuiskomt met de kinderen en Alfredo haar buiten zet.
Bruna is een novelle die werd geschreven in opdracht van Te Gek!? voor de campagne Roes(t), een organisatie die zich inzet voor mensen met psychische problemen en die ook mensen hierover wil sensibiliseren. In deze novelle vertelt Laure meer over het feit dat ze die traumatische gebeurtenis niet kon verwerken en dat haar verslaving al sluimerend is begonnen zonder echt te weten wanneer ze daadwerkelijk verslaafd werd. Laure is zelf psychologe van opleiding, maar kan zichzelf niet redden van haar verslaving, want iedereen heeft tijd nodig om iets dergelijks te verwerken. Alleen blijft het bij haar duren.
Deze novelle werd geschreven door Hannelore Bedert die bekend is als singer-songwriter. Ze schreef in 2018 haar debuut Lam waarmee ze de Bronzen Uil Publieksprijs 2019 won. Met dit boekje is ze dus niet meer aan haar waagstuk toe en zet ze een mooie prestatie neer met dit boekje. Momenteel schrijft ze aan een tweede roman.
Een kort boek dat de problematiek van verslaving aankaart. Hannelore Bedert schreef Bruna in opdracht van Te Gek?! Het is een teder boek, een menselijk boek, een boek dat de confrontatie aangaat, een boek over trauma en een boek over verlies.
Bruna is de novelle die Hannelore Bedert schreef voor de Vlaamse Te Gek-campagne om te sensibiliseren voor en het voetlicht te richten op psychische stoornissen. Andere succesvolle Te Gek-novelles die ik al las: Als je iemand verliest die je niet kan verliezen van Ish Ait Hamou, Gezellig is anders van Christophe Vekeman en Het zusje van de buurvrouw van Margot Vanderstraeten, die elk op zich de moeite waard waren.
In Bruna gaat het over alcoholmisbruik. Laure is een professor psychologie die haar eigen leven niet meer onder controle heeft na een traumatisch verlies en zich daarna in de drank stort. Dan komt ze de vrijgevochten excentrieke tiener Bruna tegen, die haar, hoewel ze zelf een moeilijk leven achter de rug heeft, uit haar benevelde wereld rukt. Een mooi geschreven novelle, die door de beperkte lengte en de weinige karakterontwikkeling echter wat minder laat zien van Bedert die in haar debuutroman Lam toch nog wat beter tot haar recht kwam.
het boek beschrijft een dag in het leven van Laure. Laure is het verlies van haar derde kindje niet te boven gekomen en is alcoholverslaafd. Ze ontmoet Bruna, een jong meisje, die haar confronteert met haar toestand. Wat volgt is een heel rake beschrijving met veel mededogen van een alcoholverslaafd iemand. Met het personage van Bruna heb ik meer een probleem. Bruna heeft al veel meegemaakt niettegenstaande haar jonge leeftijd, maar haar figuur komt mij niet realistisch over. Toch een mooi boek.
Een boek geschreven voor Te Gek?! Over hoe een ingrijpende gebeurtenis, zoals je kindje verliezen, je helemaal onderuit kan halen. Hoe iedereen een rekker heeft en onder genoeg spanning kan knappen…
Maar dan komt Bruna… Bruna, een door haar levenspad veel te matuur meisje voor haar leeftijd. Door haar eigen geschiedenis probeert ze anderen te helpen. De vitaliteit, het empowerment, het niet wentelen in de slachtofferpositie, het spontane maar vooral het rauw en eerlijk durven benoemen van alles helpt Laure. Een oproep om allemaal wel eens een Bruna te zijn voor mensen op ons levenspad…
Dit is het eerste boek dat ik lees uit de 'Te Gek?!' reeks. Het verhaal beschrijft een dag in het leven van een alcoholverslaafde moeder, Laure. Bedert beschrijft de aspecten van verslaving heel herkenbaar en realistisch. Het verhaal zelf komt wat geknutseld over en kon me daarom niet helemaal meekrijgen. Het was wel in prachtige taal geschreven.
Kernboodschap: laat een verlaafde niet los, ook al duwt die iedereen rondom weg.
Dit boek was kort maar bondig. Door de vlotte schrijfstijl van Hannelore Bedert was ik in 1,2,3 klaar met het boek. Het boek zelf was zeer mooi geschreven. Ik vond het plot ook zeer interessant en ik wou echt weten wat er nog ging komen. Ik had graag geweten hoe het verder ging met Laure en Bruna, maar dat zit er nu éénmaal niet in. Alhoewel ik toch blij was met het (open) einde. Ik hoop van harte dat het goed gaat met hen in de toekomst. rating: 4/5
Vertederend en mooi geschreven, maar ik bleef met teveel vragen zitten.
Mysterie is fijn en kan de verbeelding doen spreken, maar 100 pagina’s was te weinig om je als lezer van Bruna te kunnen doen houden, om je in te leven in de relatie tussen de twee hoofdpersonages - om de dubbele lagen te ontcijferen.
Dat Bedert kan schrijven, daarvan zijn Lam en haar prachtige songteksten ontegensprekelijke bewijzen ... in Bruna echter "voel" je haast de "opdracht", het doet allemaal wat mechanisch, technisch aan, minder doorleefd, het pakt je niet : waar Lam je omverblies, blijf je bij Bruna wat aan de oppervlakte drijven ...
"Mensen zijn niet gemaakt om van elkaar te houden wanneer de ander op zijn zwakst is."
(3, maar eigenlijk 3,5 sterren. 3 is te weinig en 4 te veel). Mooi, sterk eerste deel, tweede deel voelt rommeliger, en het einde mocht mss ook wat krachtiger. Het gaat allemaal wat snel, maar het is dan ook een novelle. Had gerust iets langer mogen zijn.