What do you think?
Rate this book
Αφώτιστες Περιοχές
Σύμφωνα με τη Βρετανίδα συγγραφέα Freya Stark, το να ξυπνάς εντελώς μόνος σε μια ξένη πόλη είναι ένα από τα πιο ωραία συναισθήματα.
Υπάρχουν ωστόσο σοκάκια, δρόμοι, συνοικίες ολόκληρες, που κανείς δε τολμά να διαβεί μόνος κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εγκαταλελειμμένες βιομηχανίες, που όποιος άστεγος τολμά να διαμείνει εντός τους, ρισκάρει την εγκεφαλική του συγκρότηση.
Εξαθλιωμένοι καταυλισμοί, των οποίων οι κάτοικοι εξαφανίζονται μυστηριωδώς κάθε τόσο.
Βραχέα και ραδιοκύματα που συνδέουν τη ρουτίνα της καθημερινότητας με τις πιο εφιαλτικές γωνιές του Σύμπαντος.
Τσιμεντένια κανάλια γεμάτα από λύματα ακαθόριστης φύσεως που διασχίζουν κακόφημες πλατείες. Εναλλακτικές πόλεις, αόρατες για τα μάτια των αμύητων, που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο με τις δικές μας και στις οποίες η πρόσβαση εξασφαλίζεται μονάχα με μυστικές επικλήσεις που περιέχονται κρυμμένες σε δημοφιλή τραγούδια.
Οι πρωταγωνιστές των πέντε ιστοριών της παρούσας συλλογής, έρχονται αντιμέτωποι με αυτά και άλλα τόσο ανομολόγητα μυστικά.
Κυριευμένοι από ανείπωτο δέος, ξεναγούνται μαζί με τον αναγνώστη στις πιο αφώτιστες περιοχές του συλλογικού ασυνείδητου.
Μόνο οι γενναίοι θα επιβιώσουν.
Υπάρχουν ωστόσο σοκάκια, δρόμοι, συνοικίες ολόκληρες, που κανείς δε τολμά να διαβεί μόνος κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εγκαταλελειμμένες βιομηχανίες, που όποιος άστεγος τολμά να διαμείνει εντός τους, ρισκάρει την εγκεφαλική του συγκρότηση.
Εξαθλιωμένοι καταυλισμοί, των οποίων οι κάτοικοι εξαφανίζονται μυστηριωδώς κάθε τόσο.
Βραχέα και ραδιοκύματα που συνδέουν τη ρουτίνα της καθημερινότητας με τις πιο εφιαλτικές γωνιές του Σύμπαντος.
Τσιμεντένια κανάλια γεμάτα από λύματα ακαθόριστης φύσεως που διασχίζουν κακόφημες πλατείες. Εναλλακτικές πόλεις, αόρατες για τα μάτια των αμύητων, που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο με τις δικές μας και στις οποίες η πρόσβαση εξασφαλίζεται μονάχα με μυστικές επικλήσεις που περιέχονται κρυμμένες σε δημοφιλή τραγούδια.
Οι πρωταγωνιστές των πέντε ιστοριών της παρούσας συλλογής, έρχονται αντιμέτωποι με αυτά και άλλα τόσο ανομολόγητα μυστικά.
Κυριευμένοι από ανείπωτο δέος, ξεναγούνται μαζί με τον αναγνώστη στις πιο αφώτιστες περιοχές του συλλογικού ασυνείδητου.
Μόνο οι γενναίοι θα επιβιώσουν.
- GenresHorror
392 pages, Paperback
First published September 11, 2020
27 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
Read
October 9, 2020Έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του Βασίλη Γιαννάκη, οπότε ήξερα ακριβώς τι να περιμένω. Και ευτυχώς, ο Βασίλης το προσέφερε απλόχερα. Καλογραμμένες ιστορίες, γεμάτες αγωνία, με τον υπερφυσικό τρόμο να παίζει συχνά καθοριστικό ρόλο, αλλά ποτέ σε υπέρμετρο βαθμό. Μου αρέσει πάρα πολύ κιόλας, που οι περισσότερες από τις ιστορίες του εξελίσσονται στην ίδια περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο γνωρίζεις πολλά για εκείνη, αλλά κάθε φορά σε περιμένει και μία καινούργια έκπληξη. Δεν θα σταθώ σε κάποια συγκεκριμένη ιστορία, παρά μόνο θα πω ότι οι αναγνώστες του θα μείνουν και πάλι ικανοποιημένοι. Γενικώς, δεν βρίσκω κάποιο λόγο έτσι ώστε να μην αρέσει γενικότερα στους φίλους του υπερφυσικού και του τρόμου. Θεωρώ ότι όλοι θα περάσουν το ίδιο καλά με αυτό που πέρασα και εγώ... Βασίλη, go on! Over and out!
January 1, 2021
Μετα απο μια συλλογη διηγηματων και δυο μυθιστορηματα, ο Γιαννακης, επιστρεφει με μια συλλογη απο νουβελες και διηγηματα. Στα οποια, θα βρειτε εντονο κοινωνικο σχολιασμο μεσα στις σελιδες τους. Οταν ξεκινησα την τελευταια νουβελα, στην αρχη μπορω να πω οτι δεν μου αρεσε. Οσο γυρνουσαν οι σελιδες ομως, τοσο αλλαζα γνωμη και ισως τελικα να ειναι η αγαπημένη μου.
August 7, 2021
Βιβλιοέναυσμα #48: Αφώτιστες Περιοχές
(διαβάστε ολόκληρο το άρθρο μου και στο ιστολόγιό μου Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...)
Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο για δεύτερη φορά σε τέσσερις μήνες και σου αρέσει περισσότερο κι από την πρώτη, ε τότε είναι καλό. Ο λόγος για την συλλογή ιστοριών τρόμου Αφώτιστες Περιοχές (2020, 388 σελ.) του Βασιλείου Γιαννάκη!
Πριν πούμε όμως για τον Γιαννάκη, θα πούμε για τον Μπάρκερ. Τον Κλάιβ τον Μπάρκερ. Πρόκειται για τον περιβόητο αρχηγέτη τού αστικού τρόμου, τον οποίο απογείωσε με τις έξι συλλογές διηγημάτων Βιβλία του Αίματος. Δεν είναι όλες οι ιστορίες εκεί μέσα καλές, αν και υπάρχουν αρκετές άριστες. Αυτό πάντως που κάνει τα Βιβλία του Αίματος να ξεχωρίζουν είναι ο στροβιλίζων ηλεκτρισμός που βγάζουν μέσω των πολλών ιστοριών αστικού τρόμου που περιέχουν. Στην Ελλάδα δεν είχα δει μέχρι τούδε κάτι αντίστοιχο ως προς τον αστικό τρόμο (αν και ειδικά τώρα τελευταία βγαίνουν συνεχώς αξιόλογες ιστορίες λαογραφικού τρόμου). Πιθανότατα αρκετές μεμονωμένες ιστορίες ή ακόμα και συλλογές/ανθολογίες που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα θα μπορούσαν να ενταχθούν στο είδος αυτό. Όμως θα έχουν δύσκολο έργο όταν θα συγκριθούν με την συλλογή διηγημάτων Αφώτιστες Περιοχές τού Βασίλειου Γιαννάκη.
Μιλάμε για πέντε φοβερές και τρομερές ιστορίες αστικού τρόμου, εξαιρετικά δομημένες και καλογραμμένες, με μία παρηκμασμένη Ελλάδα στο παρασκήνιο των περισσότερων. Ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους, για την αριστοτεχνική πρωτοπρόσωπη αφήγηση, και για την ατμόσφαιρα που χτίζουν. Θαρρώ πως με αυτό το βιβλίο ο Γιαννάκης έπρεπε να κατέβει στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στο άλμα επί κοντώ ή και εις μήκος. Γιατί; Μα διότι το άλμα που κάνει σε σχέση με τα δύο προηγούμενα βιβλία του που έχω διαβάσει (Μυστικοί εφιάλτες και κρυφοί φόβοι και Η νύχτα που έβρεξε μαχαίρια) είναι όντως ολυμπιακών διαστάσεων και θα είχε ελπίδες ενός ολυμπιακού μεταλίου! Έχω διαβάσει εκατοντάδες βιβλία και συγγραφείς, αλλά τέτοια βελτίωση δεν έχω ξαναδεί. Και δεν την θεωρούσα και εφικτή.
Τι άλλο θα ήθελα; Καλύτερη λογοτεχνική επιμέλεια (έχουν ξεφύγει εκνευριστικά πολλά τυπογραφικά και ορθογραφικά), περισσότερες ιστορίες (βάλε δέκα, τι να σου κάνουν οι πέντε, ούτε μέχρι το στομάχι δεν φτάνουν), ιστορίες βασισμένες σε πραγματικούς ελληνικούς αστικούς μύθους, και πιο δουλεμένους διαλόγους.
Πάμε τώρα να δούμε μία-μία τις πέντε αφώτιστες ιστορίες…
1. Οι κάτοικοι των τοίχων (140 σ.): η δυτική Αθήνα έχει εξελιχθεί σε ερημωμένη παραγκούπολη. Μόνοι της κάτοικοι οι άστεγοι που έχουν εξαθλιωθεί από την οικονομική κρίση. Η ιστορία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός εξ αυτών, μέσα από συγκρούσεις με νταήδες, διαμονές σε στοιχειωμένα εργοστάσια, ξυσίματα στους τοίχους, έγγραφα ανατριχιαστικών πειραμάτων στην Κατοχή, και την παρουσία ενός περίεργου τύπου με Audi. Η φοβερή πρωτοπρόσωπη αφήγηση συνθέτει όλα τα παραπάνω σε μια στρωτή δομή και τα συγκλίνει σε ένα εκρηκτικό τέλος. Παίζει ελληνορωμαϊκή πάλη με την τρίτη και την πέμπτη ιστορία για την διάκριση ως η καλύτερη τού βιβλίου (εντάξει, το παραδέχομαι, με έχουν επηρεάσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες).
2. Εργατικό Κόστος (22 σ.): είμαστε ξανά σε παραγκούπολη, αυτήν την φορά στην ανατολική Αθήνα, κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όπου ο Αμαζόνιος και τα δάση της Αφρικής έχουν αποψιλωθεί και το ξύλο και το χαρτί θεωρούνται πλέον είδη πολυτελείας. Ένας ευσυνείδητος πράκτορας του ΣΔΟΕ υποψιάζεται πως η Πλήρως Αυτοματοποιημένη Βιομηχανία τού Παρασκευά Χαρίση απασχολεί αδήλωτους εργαζομένους, καθώς τα μηχανήματά της είναι σχεδόν πρωτόγονα. Αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση και ανακαλύπτει κάτι… τρομακτικό. Ξανά φοβερή πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ισχυρή δόση μυστηρίου, εύγεστο σφηνάκι.
3. 666 kHz (75 σελ.): τι ιστορία, Θεέ μου… Στην Νέα Υόρκη (εντάξει, ας το παραβλέψουμε αυτό), ένας σεφ ακούει διάφορους μυστηριώδεις ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και μιλάει με έναν ταξιτζή με την ίδια ασχολία. Όταν πέφτει στα 666 kHz, ακούει ήχους βασανισμών και έπειτα μία απόκοσμη φωνή βγαλμένη από την κόλαση. Η ιστορία συνεχίζεται μέσα από μία ψυχεδελική ακολουθία επεισοδίων, ενώ στην Νέα Υόρκη ο αριθμός των εξαφανισμένων ανθρώπων όλο και μεγαλώνει, με τις αρχές να κάνουν δειλά-δειλά λόγο για κατά συρροήν δολοφόνο…
4. Το Κανάλι (16 σελ.): από τις καλύτερες εναρκτήριες παραγράφους, ένα κανάλι με αίματα και κρέατα στο οποίο καταλήγουν τα απορρίματα των κρεατοβιομηχανιών και θυμίζουν έντονα το Ντέρι τού Στίβεν Κινγκ. Βρισκόμαστε όμως στην Λιβαδούπολη, όπου η οικονομική ανέχεια έχει επίσης παραγκοποιήσει μεγάλα μέρη της και δημιουργήσει ένα πλήθος αγανακτισμένων πολιτών. Ανατριχιαστικές επιγραφές εμφανίζονται σε τοίχους κτηρίων, και φήμες για μαγεία και ανθρωποθυσίες εξαπλώνονται… Λέω να ξαναδιαβάσω και την παλιά συλλογή τού Γιαννάκη Μυστικοί εφιάλτες και κρυφοί φόβοι, που έχει αρκετές ιστορίες στην Λιβαδούπολη…
5. Η Μελωδία των Ζωυφίων: μία ιστορία φόρος τιμής στον Βασιλιά με τα Κίτρινα, στον οποίο γίνεται κιόλας έμμεση αναφορά. Το τραγούδι ενός συγκροτήματος οδηγεί στην τρέλα – ακόμα και στον θάνατο – όσους το ακούν, ενώ στοιχειώνει την ζωή των υπολοίπων. Όταν το συγκρότημα εξαφανίζεται από το προσκήνιο και η απόκτηση τού εν λόγω τραγουδιού γίνεται σχεδόν αδύνατη, ένας θαυμαστής τού συγκροτήματος κάνει ό,τι μπορεί για να ξαναβάλει στα αυτιά του τους περίεργους ήχους του. Ξανά φοβερή πρωτοπρόσωπη αφήγηση και δομή, αναφορές σε ασσύριους δαίμονες και στον Λάβκραφτ, το τέλος θα μπορούσε να είναι πιο δυνατό. Δείτε και τα επεισόδια Cigarette Burns και Sick Girl τής αμερικανικής ανθολογίας τρόμου Masters of Horror (και όλα τα άλλα επεισόδια βασικά, η σειρά τα σπάει).
Νομίζω πως οι Αφώτιστες Περιοχές πρέπει να τοποθετηθούν στο ίδιο σκαλί τού βάθρου με τις τρεις καλύτερες συλλογές διηγημάτων που έχω διαβάσει (Ο Ιός της Βαβέλ τού Δημήτρη Δελαρούδη, Αγαλήνευτα Βάθη τού Μιχάλη Δαγκλή, και Μυστικά στο Λυκόφως τού Γεωργίου Δάμτσιου), και τις οποίες ελπίζω να διαβάσετε και εσείς. Διαβάστε επίσης όλα τα Βιβλία του Αίματος τού Μπάρκερ, παρότι η ποιότητα ποικίλλει από ιστορία σε ιστορία έχει αρκετές εξαιρετικές. Δείτε και τις ταινίες The Midnight Meat Train, Creep (2004), και Candyman (1992) για περισσότερο αστικό τρόμο.
(διαβάστε ολόκληρο το άρθρο μου και στο ιστολόγιό μου Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...)
Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο για δεύτερη φορά σε τέσσερις μήνες και σου αρέσει περισσότερο κι από την πρώτη, ε τότε είναι καλό. Ο λόγος για την συλλογή ιστοριών τρόμου Αφώτιστες Περιοχές (2020, 388 σελ.) του Βασιλείου Γιαννάκη!
Πριν πούμε όμως για τον Γιαννάκη, θα πούμε για τον Μπάρκερ. Τον Κλάιβ τον Μπάρκερ. Πρόκειται για τον περιβόητο αρχηγέτη τού αστικού τρόμου, τον οποίο απογείωσε με τις έξι συλλογές διηγημάτων Βιβλία του Αίματος. Δεν είναι όλες οι ιστορίες εκεί μέσα καλές, αν και υπάρχουν αρκετές άριστες. Αυτό πάντως που κάνει τα Βιβλία του Αίματος να ξεχωρίζουν είναι ο στροβιλίζων ηλεκτρισμός που βγάζουν μέσω των πολλών ιστοριών αστικού τρόμου που περιέχουν. Στην Ελλάδα δεν είχα δει μέχρι τούδε κάτι αντίστοιχο ως προς τον αστικό τρόμο (αν και ειδικά τώρα τελευταία βγαίνουν συνεχώς αξιόλογες ιστορίες λαογραφικού τρόμου). Πιθανότατα αρκετές μεμονωμένες ιστορίες ή ακόμα και συλλογές/ανθολογίες που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα θα μπορούσαν να ενταχθούν στο είδος αυτό. Όμως θα έχουν δύσκολο έργο όταν θα συγκριθούν με την συλλογή διηγημάτων Αφώτιστες Περιοχές τού Βασίλειου Γιαννάκη.
Μιλάμε για πέντε φοβερές και τρομερές ιστορίες αστικού τρόμου, εξαιρετικά δομημένες και καλογραμμένες, με μία παρηκμασμένη Ελλάδα στο παρασκήνιο των περισσότερων. Ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους, για την αριστοτεχνική πρωτοπρόσωπη αφήγηση, και για την ατμόσφαιρα που χτίζουν. Θαρρώ πως με αυτό το βιβλίο ο Γιαννάκης έπρεπε να κατέβει στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στο άλμα επί κοντώ ή και εις μήκος. Γιατί; Μα διότι το άλμα που κάνει σε σχέση με τα δύο προηγούμενα βιβλία του που έχω διαβάσει (Μυστικοί εφιάλτες και κρυφοί φόβοι και Η νύχτα που έβρεξε μαχαίρια) είναι όντως ολυμπιακών διαστάσεων και θα είχε ελπίδες ενός ολυμπιακού μεταλίου! Έχω διαβάσει εκατοντάδες βιβλία και συγγραφείς, αλλά τέτοια βελτίωση δεν έχω ξαναδεί. Και δεν την θεωρούσα και εφικτή.
Τι άλλο θα ήθελα; Καλύτερη λογοτεχνική επιμέλεια (έχουν ξεφύγει εκνευριστικά πολλά τυπογραφικά και ορθογραφικά), περισσότερες ιστορίες (βάλε δέκα, τι να σου κάνουν οι πέντε, ούτε μέχρι το στομάχι δεν φτάνουν), ιστορίες βασισμένες σε πραγματικούς ελληνικούς αστικούς μύθους, και πιο δουλεμένους διαλόγους.
Πάμε τώρα να δούμε μία-μία τις πέντε αφώτιστες ιστορίες…
1. Οι κάτοικοι των τοίχων (140 σ.): η δυτική Αθήνα έχει εξελιχθεί σε ερημωμένη παραγκούπολη. Μόνοι της κάτοικοι οι άστεγοι που έχουν εξαθλιωθεί από την οικονομική κρίση. Η ιστορία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός εξ αυτών, μέσα από συγκρούσεις με νταήδες, διαμονές σε στοιχειωμένα εργοστάσια, ξυσίματα στους τοίχους, έγγραφα ανατριχιαστικών πειραμάτων στην Κατοχή, και την παρουσία ενός περίεργου τύπου με Audi. Η φοβερή πρωτοπρόσωπη αφήγηση συνθέτει όλα τα παραπάνω σε μια στρωτή δομή και τα συγκλίνει σε ένα εκρηκτικό τέλος. Παίζει ελληνορωμαϊκή πάλη με την τρίτη και την πέμπτη ιστορία για την διάκριση ως η καλύτερη τού βιβλίου (εντάξει, το παραδέχομαι, με έχουν επηρεάσει οι Ολυμπιακοί Αγώνες).
2. Εργατικό Κόστος (22 σ.): είμαστε ξανά σε παραγκούπολη, αυτήν την φορά στην ανατολική Αθήνα, κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όπου ο Αμαζόνιος και τα δάση της Αφρικής έχουν αποψιλωθεί και το ξύλο και το χαρτί θεωρούνται πλέον είδη πολυτελείας. Ένας ευσυνείδητος πράκτορας του ΣΔΟΕ υποψιάζεται πως η Πλήρως Αυτοματοποιημένη Βιομηχανία τού Παρασκευά Χαρίση απασχολεί αδήλωτους εργαζομένους, καθώς τα μηχανήματά της είναι σχεδόν πρωτόγονα. Αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση και ανακαλύπτει κάτι… τρομακτικό. Ξανά φοβερή πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ισχυρή δόση μυστηρίου, εύγεστο σφηνάκι.
3. 666 kHz (75 σελ.): τι ιστορία, Θεέ μου… Στην Νέα Υόρκη (εντάξει, ας το παραβλέψουμε αυτό), ένας σεφ ακούει διάφορους μυστηριώδεις ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και μιλάει με έναν ταξιτζή με την ίδια ασχολία. Όταν πέφτει στα 666 kHz, ακούει ήχους βασανισμών και έπειτα μία απόκοσμη φωνή βγαλμένη από την κόλαση. Η ιστορία συνεχίζεται μέσα από μία ψυχεδελική ακολουθία επεισοδίων, ενώ στην Νέα Υόρκη ο αριθμός των εξαφανισμένων ανθρώπων όλο και μεγαλώνει, με τις αρχές να κάνουν δειλά-δειλά λόγο για κατά συρροήν δολοφόνο…
4. Το Κανάλι (16 σελ.): από τις καλύτερες εναρκτήριες παραγράφους, ένα κανάλι με αίματα και κρέατα στο οποίο καταλήγουν τα απορρίματα των κρεατοβιομηχανιών και θυμίζουν έντονα το Ντέρι τού Στίβεν Κινγκ. Βρισκόμαστε όμως στην Λιβαδούπολη, όπου η οικονομική ανέχεια έχει επίσης παραγκοποιήσει μεγάλα μέρη της και δημιουργήσει ένα πλήθος αγανακτισμένων πολιτών. Ανατριχιαστικές επιγραφές εμφανίζονται σε τοίχους κτηρίων, και φήμες για μαγεία και ανθρωποθυσίες εξαπλώνονται… Λέω να ξαναδιαβάσω και την παλιά συλλογή τού Γιαννάκη Μυστικοί εφιάλτες και κρυφοί φόβοι, που έχει αρκετές ιστορίες στην Λιβαδούπολη…
5. Η Μελωδία των Ζωυφίων: μία ιστορία φόρος τιμής στον Βασιλιά με τα Κίτρινα, στον οποίο γίνεται κιόλας έμμεση αναφορά. Το τραγούδι ενός συγκροτήματος οδηγεί στην τρέλα – ακόμα και στον θάνατο – όσους το ακούν, ενώ στοιχειώνει την ζωή των υπολοίπων. Όταν το συγκρότημα εξαφανίζεται από το προσκήνιο και η απόκτηση τού εν λόγω τραγουδιού γίνεται σχεδόν αδύνατη, ένας θαυμαστής τού συγκροτήματος κάνει ό,τι μπορεί για να ξαναβάλει στα αυτιά του τους περίεργους ήχους του. Ξανά φοβερή πρωτοπρόσωπη αφήγηση και δομή, αναφορές σε ασσύριους δαίμονες και στον Λάβκραφτ, το τέλος θα μπορούσε να είναι πιο δυνατό. Δείτε και τα επεισόδια Cigarette Burns και Sick Girl τής αμερικανικής ανθολογίας τρόμου Masters of Horror (και όλα τα άλλα επεισόδια βασικά, η σειρά τα σπάει).
Νομίζω πως οι Αφώτιστες Περιοχές πρέπει να τοποθετηθούν στο ίδιο σκαλί τού βάθρου με τις τρεις καλύτερες συλλογές διηγημάτων που έχω διαβάσει (Ο Ιός της Βαβέλ τού Δημήτρη Δελαρούδη, Αγαλήνευτα Βάθη τού Μιχάλη Δαγκλή, και Μυστικά στο Λυκόφως τού Γεωργίου Δάμτσιου), και τις οποίες ελπίζω να διαβάσετε και εσείς. Διαβάστε επίσης όλα τα Βιβλία του Αίματος τού Μπάρκερ, παρότι η ποιότητα ποικίλλει από ιστορία σε ιστορία έχει αρκετές εξαιρετικές. Δείτε και τις ταινίες The Midnight Meat Train, Creep (2004), και Candyman (1992) για περισσότερο αστικό τρόμο.
January 24, 2022
Ήξερα πριν καν αγοράσω το βιβλίο ότι θα μου άρεσε. Άργησα να το διαβάσω, μα γι' αυτό δεν ευθύνεται ο φόβος μου για το αποτέλεσμα. Κάθε βιβλίο του Γιαννάκη είναι εγγύηση. Αλλά ειδικά αυτά με διηγήματα (αν και αυτά θα μπορούσες άνετα να τα αποκαλέσεις νουβελέτες) έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Πέρα από το ότι ο συγγραφέας ξέρει να γράφει καλές ιστορίες που ακροβατούν στον αστικό τρόμο και τον κοινωνικό σχολιασμό, ξέρει πως να το κάνει για να μη φανεί επιτηδευμένο και ψεύτικο. Δε διστάσει να σχολιάσει προβλήματα των ημερών μας και να σε κάνει να σκεφτείς τα πράγματα όπως ποτέ πριν. Μου αρέσει που όλα δείχνουν να περιστρέφονται στην ίδια πόλη και γύρω από τον ίδιο κόσμο μαγείας, προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα. Ή μήπως όχι;
ΥΓ. Ο Γιαννάκης σε κάθε βιβλίο κάνει άλματα στο συγγραφικό του ταλέντο και σε κάνει να αναρωτιέσαι που μπορεί να φτάσει στο επόμενο βήμα του. Προσωπικά θα τον ακολουθήσω...
ΥΓ. Ο Γιαννάκης σε κάθε βιβλίο κάνει άλματα στο συγγραφικό του ταλέντο και σε κάνει να αναρωτιέσαι που μπορεί να φτάσει στο επόμενο βήμα του. Προσωπικά θα τον ακολουθήσω...
April 7, 2021
Τι να πει κανείς για αυτήν την αξιολογότατη συλλογή πέντε σκοτεινών ιστοριών; Το πρώτο που θα πω είναι αυτό που νιώθω πάντα όταν διαβάζω Γιαννάκη: Απόλαυση! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει και μου δημιουργεί την αίσθηση της λιωμένης σοκολάτας στον ουρανίσκο, παρόλο που οι αφηγήσεις του έχουν να κάνουν με τη φρίκη και τον τρόμο... Είναι ένας σύγχρονος Ντέρλεθ, που αντί για εγκαταλελειμμένα αρχοντικά και καταραμένες επαύλεις, τοποθετεί το υπερφυσικό στοιχείο στο αστικό τοπίο, δημιουργώντας δυστοπίες, τονίζοντας με τρόπο μοναδικό την ασχήμια και την αγωνία, διαμέσου ενός λυρισμού και συμβολισμού που, ενίοτε, αγγίζει εκείνον του Φραντς Κάφκα και του Τόμας Λιγκόττι.
Οι ιδέες του είναι πρωτότυπες και αυτός ήταν ο βασικός παράγοντας του ενθουσιασμού μου κατά την ανάγνωση του βιβλίου. Ιδέες, δύσκολες στην υλοποίησή τους και κατά συνέπεια, στην τοποθέτησή τους στο χαρτί. Οι διάλογοι είναι ζωντανοί και πειστικοί, χωρίς περιττές φιοριτούρες, αντικατοπτρίζοντας τον αποξενωμένο και αποκτηνωμένο σύγχρονο αστό.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι έχοντας διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, διαπίστωσα ένα τεράστιο, ποιοτικό άλμα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη ιστοριών τρόμου, αλλά και του σκοτεινού φανταστικού, γενικότερα.
Οι ιδέες του είναι πρωτότυπες και αυτός ήταν ο βασικός παράγοντας του ενθουσιασμού μου κατά την ανάγνωση του βιβλίου. Ιδέες, δύσκολες στην υλοποίησή τους και κατά συνέπεια, στην τοποθέτησή τους στο χαρτί. Οι διάλογοι είναι ζωντανοί και πειστικοί, χωρίς περιττές φιοριτούρες, αντικατοπτρίζοντας τον αποξενωμένο και αποκτηνωμένο σύγχρονο αστό.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι έχοντας διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, διαπίστωσα ένα τεράστιο, ποιοτικό άλμα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη ιστοριών τρόμου, αλλά και του σκοτεινού φανταστικού, γενικότερα.
November 2, 2020
Είναι κάποια βιβλία που ξέρεις από πριν ότι θα σου αρέσουν. Και στο συγκεκριμένο βιβλίο συνέβη γιατί γνωρίζω πώς γράφει ο Βασίλης και σε τι ύφος κινείται. Για άλλη μια φορά λοιπόν δεν με διέψευσε. Μάλιστα οφείλω να ομολογήσω ότι ενθουσιάστηκα. Πέντε ιστορίες, τρεις νουβέλες και δύο διηγήματα συγκεκριμένα, που με ταξίδεψαν στο ιδιαίτερο σύμπαν που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας στο οποίο συνεχίζει να τοποθετεί τους ήρωές του. Μου άρεσε μάλιστα που οι περισσότερες ιστορίες διαδραματίζονται στην ιδία πόλη βάζοντας τον αναγνώστη πιο έντονα στο κλίμα αυτού του παράξενου σκοτεινού μέρους. Υπερφυσικός τρόμος, μια μόνιμη εφιαλτική ατμόσφαιρα, έξυπνες ιδέες και όλα αυτά δοσμένα μέσα από μια εξαιρετική γραφή. Τι άλλο να θέλω;
October 4, 2020
Το έχω ήδη στα χεράκια μου και το διαβάζω ήδη!
Πολύ σύντομα έρχεται και η κριτική αλλά δηλώνω για νιοστή φορά εραστής του σύμπαντος του Βασίλη!
Merged review:
Το έχω ήδη στα χεράκια μου και το διαβάζω ήδη!
Πολύ σύντομα έρχεται και η κριτική αλλά δηλώνω για νιοστή φορά εραστής του σύμπαντος του Βασίλη!
Πολύ σύντομα έρχεται και η κριτική αλλά δηλώνω για νιοστή φορά εραστής του σύμπαντος του Βασίλη!
Merged review:
Το έχω ήδη στα χεράκια μου και το διαβάζω ήδη!
Πολύ σύντομα έρχεται και η κριτική αλλά δηλώνω για νιοστή φορά εραστής του σύμπαντος του Βασίλη!
July 20, 2021
Τούτη η συλλογή αποτελεί τη δεύτερη επαφή μου με το έργο του Βασίλη Γιαννάκη, μετά την αρκετά ικανοποιητική αλλά μικρή σε μέγεθος συλλογή "Μυστικοί εφιάλτες και μικροί φόβοι" που διάβασα τον Φεβρουάριο του 2019. Τώρα τα πράγματα νομίζω ότι είναι σαφώς καλύτερα (και εννοείται πως δεν έχει σχέση το γεγονός ότι ο συγγραφέας μου δώρισε με ειδική αφιέρωση το βιβλίο!), μιας και από τη μια η συλλογή αυτή είναι φυσικά πιο χορταστική σε μέγεθος αφού περιέχει τρεις νουβέλες και δυο διηγήματα, ενώ από την άλλη είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες και εξαιρετικά ιντριγκαδόρικες ιδέες, με τη γραφή να είναι πολύ καλή, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστη και σε πολλά σημεία με ιδιαίτερα ατμοσφαιρικές και υποβλητικές περιγραφές. Γενικά, το βιβλίο είναι γεμάτο σκηνές και εικόνες που σε ανατριχιάζουν ολίγον τι, και ίσως ακόμα σε κάνουν να σκέφτεσαι και λίγο έξω από το κουτί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασα καλά κατά την ανάγνωση και ότι σαν βιβλίο είναι από τα πολύ καλά που έχω διαβάσει στο είδος του ελληνικού Φανταστικού. Όσον αφορά την αγαπημένη μου ιστορία, θα έλεγα ότι είναι η τελευταία, η νουβέλα με τον τίτλο "Η μελωδία των ζωυφίων", αν και η αλήθεια είναι ότι ποιοτικά οι υπόλοιπες δεν απέχουν και πολύ από τη συγκεκριμένη.
October 23, 2021
Με το που ανακοίνωσε ο Βασίλης το νέο του βιβλίο είπα... ''Αποκλείεται να μην το πάρω!''
Και αυτό και έκανα και νομίζω ότι ήμουν ο πρώτος αγοραστής. Αυτό το λέω για να τονίσω το πόσο πολύ μου αρέσει η γραφή και το Σύμπαν της Νοστρομορτάλα που έχει δημιουργήσει... Εφιάλτες της Νοστρομορτάλα (Nostromortala Nightmares) όπως έχω ονομάσει το κόσμο που τόσο όμορφα έχει δημιουργήσει.
Αυτή τη φορά, συναντάμε το Βασίλη στον νέο του εκδοτικό, 24 Γράμματα και πολύ χαίρομαι για αυτό γιατί αναδύεται ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο οτι η φήμη του εξαπλώνεται και γίνεται μήλον της έριδος. Και το αξίζει.
Σε αυτό το βιβλίο, ο Βασίλης επιστρέφει στην Ανθολογία και μας παρουσιάζει πέντε ιστορίες στις οποίες καταπιάνεται με όλα τα παρακλάδια του Τρόμου. Θα βρείτε απόκοσμα πλάσματα που προέκυψαν από ανίερα πειράματα, ζόμπι μέχρι και δαίμονες που ξεπηδούν από τα πιο σκοτεινά σοκάκια της κόλασης. Ξανασυναντάμε τη Νοστρομορτάλα και επιστρέφουμε στη πόλη της Λιβαδούπολης, εκεί που η αλήθεια συμπορεύεται με το ψέμα και το εξωπραγματικό γίνεται θανάσιμα πραγματικό.
Το εξώφυλλο είναι μια πολύ πανέμορφη λήψη η οποία μας ωθεί να εκτιμήσουμε το φως ακόμα περισσότερο και υπερτονίζει την εξαγνιστική του δύναμη. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το τίτλο του βιβλίου.
Αν με ρωτήσετε ποια είναι η τοπ αγαπημένη μου ιστορία από τις Αφώτιστες Περιοχές θα σας απαντούσα το 666 kHz η οποία μας συστήνει τρόπους επικοινωνίας με τη κόλαση (κάτι που εγώ ο ίδιος παραλληλίζω με τη θεωρία ότι στο πυρήνα της Γης υπάρχει η κόλαση) και αμέσως μετά Οι Κάτοικοι των Τοίχων στην οποία αποτυπώνεται και η οπτική γωνία του Βασίλη σχετικά με την Οικονομική Κρίση.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο για τη γραφή του. Την άποψή μου τη ξέρετε και το πόσο πολύ τη λατρεύω. Είμαι φαν και θα παραμείνω φαν στο διηνεκές και το ξέρει και ο ίδιος!
See you in the next one!
Και αυτό και έκανα και νομίζω ότι ήμουν ο πρώτος αγοραστής. Αυτό το λέω για να τονίσω το πόσο πολύ μου αρέσει η γραφή και το Σύμπαν της Νοστρομορτάλα που έχει δημιουργήσει... Εφιάλτες της Νοστρομορτάλα (Nostromortala Nightmares) όπως έχω ονομάσει το κόσμο που τόσο όμορφα έχει δημιουργήσει.
Αυτή τη φορά, συναντάμε το Βασίλη στον νέο του εκδοτικό, 24 Γράμματα και πολύ χαίρομαι για αυτό γιατί αναδύεται ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο οτι η φήμη του εξαπλώνεται και γίνεται μήλον της έριδος. Και το αξίζει.
Σε αυτό το βιβλίο, ο Βασίλης επιστρέφει στην Ανθολογία και μας παρουσιάζει πέντε ιστορίες στις οποίες καταπιάνεται με όλα τα παρακλάδια του Τρόμου. Θα βρείτε απόκοσμα πλάσματα που προέκυψαν από ανίερα πειράματα, ζόμπι μέχρι και δαίμονες που ξεπηδούν από τα πιο σκοτεινά σοκάκια της κόλασης. Ξανασυναντάμε τη Νοστρομορτάλα και επιστρέφουμε στη πόλη της Λιβαδούπολης, εκεί που η αλήθεια συμπορεύεται με το ψέμα και το εξωπραγματικό γίνεται θανάσιμα πραγματικό.
Το εξώφυλλο είναι μια πολύ πανέμορφη λήψη η οποία μας ωθεί να εκτιμήσουμε το φως ακόμα περισσότερο και υπερτονίζει την εξαγνιστική του δύναμη. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το τίτλο του βιβλίου.
Αν με ρωτήσετε ποια είναι η τοπ αγαπημένη μου ιστορία από τις Αφώτιστες Περιοχές θα σας απαντούσα το 666 kHz η οποία μας συστήνει τρόπους επικοινωνίας με τη κόλαση (κάτι που εγώ ο ίδιος παραλληλίζω με τη θεωρία ότι στο πυρήνα της Γης υπάρχει η κόλαση) και αμέσως μετά Οι Κάτοικοι των Τοίχων στην οποία αποτυπώνεται και η οπτική γωνία του Βασίλη σχετικά με την Οικονομική Κρίση.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο για τη γραφή του. Την άποψή μου τη ξέρετε και το πόσο πολύ τη λατρεύω. Είμαι φαν και θα παραμείνω φαν στο διηνεκές και το ξέρει και ο ίδιος!
See you in the next one!
Displaying 1 - 9 of 9 reviews