Zes broers worden opgeroepen om dienst te nemen in het leger. Op weg naar het front moeten ze zich melden bij een grenspost. Geschikte giften of geld om de grens te kunnen passeren, bezitten de broers niet. Verhalen kennen ze echter in overvloed. Verhalen over een behekst meer, over een poppenspeler die over lijken gaat om succes te hebben en over een jongeman die zo mooi is dat de mannen uit zijn dorp hem van pure jaloezie het liefst een kopje kleiner maken. De broers vertellen en vertellen alsof er een leven van af hangt. En dat is ook zo.
Wat is het verhaal achter deze schitterende raamvertelling, die de Woutertje Pieterse Prijs 2021 won? Wij praten er in de 43ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast uitgebreid met Benny Lindelauf over. Ook de illustrator van het boek, Ludwig Volbeda, komt even aan het woord. Een gesprek over hoe Lindelauf de ellende in de wereld verwerkt door te schrijven, over de collectieve bron van oude sprookjes en verhalen, over een schatkist vol geluiden, muzikale taal, de klankkast tussen schrijver en lezer. Luister nu via Spotify, je podcast-app of http://www.degrotevriendelijkepodcast...
Een boek met knappe zinnen, hele mooie beschrijvingen en metaforen (ik denk wel dat het qua taalniveau echt pittig is, soms haast meer voor volwassenen zelfs). Sommige sprookjes vond ik mooi (Warre & het sprookje met de witte wolf bijvoorbeeld), bij veel andere sprookjes en stukjes verhaal bleef het voor mij een beetje op afstand. Ook het plot vond ik wat wazig. Achteraf ging ik googlen en vond ik dit: Aha-momentje.
Het is een kleine spoiler misschien ergens, maar het had voor mij wel geholpen als ik dit van tevoren had geweten. Het is dus een prequel (las het later ook achterop het boek, maar zonder de bovenstaande uitleg onder de spoilertag), maar ik denk dat ik zelf liever eerst Hoe Tortot zijn vissenhart verloor had gelezen en dan deze. Ik denk dat het verhaal dan net iets meer was binnengekomen.
P.S. Benny Lindelauf zat in de Grote Vriendelijke Podcast om over dit boek te vertellen: zeker een aanrader, misschien zelfs al wel om van tevoren te luisteren Dat interview verklaarde voor mij ook veel! Hier kan je hem terugluisteren: https://open.spotify.com/episode/3Kf1...
Wauw... Dit is echt een prachtig boek, ik heb uitgesteld om het laatste hoofdstuk te lezen omdat ik het jammer vond dat ik het bijna uit had. Het is echt bijzonder hoe mooi en goed alles met elkaar verweven is en de vragen die bij je worden opgeroepen houden je genoeg in spanning om door te willen lezen en je wil ze beantwoord hebben, maar niet zo lang dat het irritant wordt. Ik heb een beetje gehuild. Echt een aanrader.
Weer een aanrader! Wie al hield van ´Hoe Tortot zijn vissenhart verloor´, gaat nog meer houden van dit boek. Lindelauf overtrof zichzelf en de illustraties van Volbeda zijn van een duizelingwekkend niveau. Parkeer je mening over jeugdliteratuur even in die te warme tuin en zoek de koelte binnenhuis op met deze wonderlijke, wat wrange, verhalen. Ze maken je leesleven heel wat mooier. (Kan iemand er trouwens voor zorgen dat Wes Anderson dit boek leest? Lijkt mij de geknipte persoon om dit boek correct te verfilmen.)
Het is oorlog in Hele verhalen voor een halve soldaat van Benny Lindelauf. Jongens worden met bosjes naar het front gestuurd om te vechten. Ook zes arme, naamloze broers worden een voor een, van oud naar jong, opgeroepen door het ministerie om het leger te dienen. Wanneer de oudste broer aankomt bij wachtpost 7787, heeft hij niets om bij te dragen aan de financiering van de oorlog. De broers zijn echter gek op verhalen, en om de grens over te mogen, betaalt Oudstebroer de wachter een verhaal.
Wil je mijn volledige recensie lezen? Ga dan naar elineschrijfthier.nl. ↖️🙋🏻♀️
Dit is een raamverteling met prachtige, sprookjesachtige verhalen. Er wordt niet in getoverd, maar er gebeuren wel wonderlijke en onverklaarbare dingen. Bij elk verhaal word ik helemaal meegesleept en zie ik het vertelde zo voor me.
Het is een C-boek, maar ik vermoed dat volwassenen met veel leeservaring het meer zullen waarderen, omdat het niet zo uitgesproken is.
Een bitterzoet verhaal. Vader Schmetterling (De terugkeer van prins Arthur Zenig de Vijfde) heeft gelijk. 'Er is geen beter medicijn tegen de gruwelen van deze wereld dan de gruwelen uit het rijk der verbeelding.'
Een bijzonder en eigenzinnig boek, met originele en soms ontroerende verhalen. In het begin moest ik wennen aan de schrijfstijl en de sfeer, maar toen ik er eenmaal in was gekomen, vond ik het prachtig, ook door de dromerige illustraties.
Een ontroerende kadervertelling vol broederliefde en sprookjesachtig surrealisme, voorzien van prachtige illustraties, waaruit vooral blijkt hoe absurd oorlog is.
"Als de soldaten nog jonger worden, dacht de wacht, hoef ik de slagboom niet eens meer op te halen. Dan lopen ze er zo onderdoor."
Zo begint Hele verhalen voor een halve soldaat van Benny Lindelauf.
Deelnemen aan de oorlog is verplicht in Lindelaufs nieuwste jeugdroman. Ervoor betalen ook. Wie wordt opgeroepen te vechten in de oorlog moet zich aan de grens bij wachtpost 7787 melden en betalen. De grenswacht is kritisch en neemt geen genoegen met leren laarzen, vijgen of muziekinstrumenten. Verhalen wil hij wel horen, en zolang een soldaat vertelt, kan hij niet vechten en hoeft de wacht zich niet schuldig te voelen omdat hij weer een jonge man toegang tot de oorlog biedt.
In het verhalenrijk van Hele verhalen voor een halve soldaat, dat geschikt is voor lezers vanaf een jaar of 14, maar misschien nog wel veel meer voor volwassenen, spelen zes broers de hoofdrol. Ze hebben geen eigennamen, maar heten Oudstebroer, Tweede tot en met Vijfde Oudstebroer en Jongstebroer. Andere personages hebben namen als Niksnut, Niksnut II en Niksnut III. De sfeer van Hele verhalen voor een halve soldaat doet een beetje denken aan Hier (2018) van Joke van Leeuwen, een roman over het leven in een naamloze dictatuur waar de ‘beëdigd controleur der grensovergangen’ Stamvader de baas is.
Betalen voor een oorlog of het nu met geld, goederen of verhalen is, klinkt in eerste instantie raar, maar is het niet. Deelnemers aan een oorlog betalen altijd: met hun eigen leven, met hun lichamelijke en geestelijke gezondheid, met hun tijd, met hun eigen verdriet en met het verdriet van hun familie, dat vaak nog generaties na het einde van de strijd pijn doet. Aan de namen van de broers en de andere personages is de inwisselbaarheid van de jonge mannen af te lezen. Oorlogsvoer zijn ze, machteloos oorlogsvoer, maar wel met een eigen persoonlijkheid. De overheid mag ze anonimiseren, de verteller laat zien wie ze zijn en dat doen ze zelf ook omdat ze allemaal een uniek verhaal vertellen dat bij hun persoonlijkheid past. Leer meer: https://www.tzum.info/2021/02/recensi...
Wat een begenadigd verteller! Een meeslepend boek in een prachtige taal geschreven, met fantasievolle beelden die je niet loslaten. Ik zou het zo willen verfilmen, elk verhaal een visuele kortfilm. Smaakt in ieder geval naar meer van deze schrijver.
Niet voor niets ontvingen Benny Lindelauf en Ludwig Volbeda vorige week de Woutertje Pieterse prijs voor Hele verhalen voor een halve soldaat. Prachtige zinnen, zeldzaam rijk vocabulaire, illustraties om je vingers bij af te likken.
En toch stelde het boek me een klein beetje teleur. Want door de hierboven omschreven nauwkeurigheid ontbrak het aan schwung. Het boek pakte me niet, alsof er te diep en te lang over iedere zin was nagedacht en daardoor het tempo eruit was gegaan. Ik bleef onvoldoende nieuwsgierig naar wat komen ging.
Maar goed, voor een portie mooie taal ben je bij dit boek wel aan het goede adres. Daarom toch vier sterren.
Parel van een boek! Mooie, sprookjesachtige verhalen. Het ene verhaal sprak me meer aan dan het andere, maar prachtig verteld. Wel veel lange zinnen, meer een kinderboek voor volwassenen dan voor kinderen. Mooi om voor te lezen (ook aan oudere leeftijdsgenoten, weet ik uit ervaring). De illustraties zijn buitengewoon prachtig!
Intense en bedwelmende raamvertelling. Jammer dat niet alle verhalen overtuigen en het plot een beetje wazig blijft, maar de sfeer zit helemaal snor. Het zand dat opwaait prikt nog altijd in mijn gezicht...
Een boek met prachtige zinnen, dat is wel het minste dat je kan zeggen. Dit boek volgt het verhaal van zes broers, die elk naar de oorlog worden gestuurd. Om daar te geraken, moeten ze eerst betalen aan het Vredespaleis. Elke broer vertelt een verhaal en zo krijg je zes verhalen te horen in dit boek. Ik vond het heel inspirerende verhalen, maar tegelijk miste ik iets. Nog een pluspunt: het boek las enorm vlot en je wou ook gewoon blijven lezen!
Hele verhalen voor een halve soldaat - Benny Lindelauf (illustraties door Ludwig Volendam)
Prachtig jeugdboek. Pas nog winnaar van de Woutertje Pieterse Prijs (prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige kinder- of jeugdboek). De illustraties mogen ook niet onvermeld blijven!
Lindelauf heeft een raamvertelling gecreëerd. De omlijsting verhaalt van oudstebroers uit een gezin die één voor één worden opgeroepen om mee te vechten in de oorlog. Bij hun oproep krijgen ze de opdracht om een gift voor de oorlog mee te nemen. Eenmaal bij de wacht aangekomen melden de broers stuk voor stuk dat ze niets hebben behalve een verhaal. Zo wordt de lezer getrakteerd op een aantal verhalen die wel wat weg hebben van sprookjes - heftige sprookjes, dat wel.
Het is echt een prachtig boek. Ik denk wel dat het voor wat gevorderde lezers vanaf een jaar of 13 is. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het laatste verhaal me het minst kon bekoren, maar misschien moet ik dat op een ander, rustig moment nog eens overlezen.
Goed om te weten: ik kan me voorstellen dat je dit boek oppakt omdat je het interessant vindt om over oorlogen te lezen. In dat geval moet ik je wel waarschuwen: het gegeven van de oorlog is decor voor de raamvertelling, maar komt verder niet écht aan bod!
Opzet qua verhaal is leuk bedacht, maar wat een moeilijke woorden voor een jeugdboek. Ik vond ook lang niet alle verhalen even prettig lezen. Ik zou het niet aanraden voor 12-15 jaar
Prequel op ‘Hoe Tortot zijn vissenhart verloor’. Ook dit boek met raamvertellingen bekoort al ervoer ik niet hetzelfde als bij het verhaal van Tortot. Misschien omdat ik de personages al kende, het verrassingseffect uitbleef. Niet ieder verhaal kon me evenveel boeien maar toch weet de auteur steeds je mee te zuigen in een sfeer die nu al eens duister en dan weer ontzettend menselijk is. Heerlijk ook hoe deze auteur lak heeft aan leeftijdscategorieën. Bij zijn boeken kan je geen opdeling maken. Dat vind ik heel bevrijdend voor de zogenaamde‘ jeugd’ literatuur.
Blijft een geweldige schrijver, Lindelauf, maar het boek is niet constant in kwaliteit. Sterke verhalen en mindere. De raamvertelling is mooi. De toon wordt wel wat monotoon, met zinswendingen die vaak terugkomen. Een ster is helemaal voor de prachtige illustraties van Volbeda die het boek tot een geheel maken en ook de spanningsboog goed....illustreren.
Prachtig, zo'n raamvertelling waarvan je niet weet waar het naartoe gaat. en dan ontdek ik hier op Goodreads dat ik nog een ander boek moet gaan lezen, Hoe Tortot zijn vissenhart verloor. Ik verheug me er al op. Misschien is dit bijna meer literatuur voor volwassenen, maar goede lezers vanaf 12 jaar ga ik hier zeker op attenderen. Ook heel geschikt om voor te lezen aan groep 8.