Leonie Espen bezit veel, maar heeft weinig om te koesteren. Met haar man Dick, eigenaar van een reisbureauketen, woont ze begin jaren zeventig in een villa in het westelijk deel van Amsterdam. Terwijl haar man trots is op zijn succesvolle vakantiereizen, gaat er bij Leonie na een ontmoeting met een Surinaamse jongen een knop om. Ze ontdekt dat de wereld zoveel groter is dan de Burgemeester Eliasstraat. Welke keuzes in het leven kan Leonie zelf maken? En zijn er keuzes die, al dan niet met behulp van donkere machten, fataal zijn?
Een vrouw van de wereld is een bitterzoete, droogkomische en spannende roman over de schijn van een geslaagd huwelijk.
Bestaat uit 3 delen. Gekozen vanwege de geweldige recensie die Jeroen Vullings gaf. Mij kon het niet boeien; gekunsteld/ slecht qua stijl ... En perspectiefwisseling waardoor je in elk deel anders naar dezelfde feiten kijkt... voor mij voorspelbaar. En in deel 3 onwaarschijnlijk
Speelt in ca jaren 70. Bij de naam E-reizen en spaarbonnen vd supermarkt ging ik Wiki eens raadplegen. De overeenkomsten met D-reizen zijn opvallend. Dick is nogal … ongeloofwaardig onaardig. Onaantrekkelijk, lomp en racistisch. Haar zus reageert wel erg raar op de biecht van Leonie. Slaan?! Ik snap Leonie eigenlijk niet. Het boek is zo opgezet dat gebeurtenissen die eerst terloops gemeld worden later verklaard worden, maar dat kan het boek niet genoeg redden. Vanaf blz 16 kan ik het beeld van Dick’s ‘witte billen dansten als puddingen tussen haar benen’ maar niet van mn netvlies krijgen.
Het boek bestaat uit drie delen waarbij deel 1 het leeuwendeel vorm. Het beeld dat je daar krijgt wordt bijgesteld in het tweede deel maar eigenlijk is het derde deel een soort korte nabrander die veel te snel uitdooft. De grens tussen deel 1 en 2 maakt het niet direct interessanter en al met al is het eerste deel erg kortaf geschreven. De belevingen van het vrouwelijke hoofdpersonage worden ook dusdanig kort beschreven, vooral haar eigen gedachten, dat er ook weinig empathie voor haar ontstaat.
Interessant om te lezen hoe het gewoon echt zo ging in die tijd: de man de baas, de vrouw onderdanig, huiselijk geweld bestond niet, niet om kunnen gaan met veel geld. Toch denk ik dat dit nog steeds veel voorkomt. Van generatie op generatie. #metoo
Vermakelijk en makkelijk geschreven, dus je bent er zo doorheen. Bij het laatste deel was ik teleurgesteld, omdat het voelde als een luie afsluiting die bovendien te vaag is om zelf een interpretatie aan te kunnen geven waardoor het hele boek minder wordt. Jammer!