Τα παλιά χρόνια στην Ιαπωνία, οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στα παραμύθια. Τα δάση ήταν γεμάτα από ζώα που έπαιρναν ανθρώπινη μορφή, τα παιδιά γεννιόντουσαν μέσα από φυτά, οι πανέμορφες σύζυγοι έκρυβαν την αληθινή τους φύση, για χάρη της αγάπης, και η δικαιοσύνη έφτανε πάντα στον καλό και στον άξιο, παρά τις δυσκολίες. Τα λαϊκά παραμύθια της Ιαπωνίας είναι γεμάτα από πνεύματα, δαίμονες και θεότητες. Ο πρωταγωνιστής ωστόσο είναι η ίδια η ιαπωνική γη με τα ζώα, τα φυτά, τα νερά και τα βουνά της. Εκεί μέσα κρύβονται οι θεοί που ακούν τα αιτήματα των ανθρώπων, τα δαιμόνια με τις τρομερές δυνάμεις και την ικανότητά τους να μεταμορφώνονται, και φυσικά τα πνεύματα των νεκρών που κατοικούν στα βουνά και προσέχουν τους ζωντανούς οικείους τους. Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας υπάρχουν ιστορίες που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος των ιαπωνικών λαϊκών αφηγήσεων. Το χιούμορ, η συγκίνηση, ο φόβος, η καρμική ανταπόδοση, η καλοσύνη και η κακία είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτών των παλιών ιστοριών που κουβαλούν τη σοφία ενός τόπου μαγικού και μαγεμένου...
Η Αγγελική Ράδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979, όπου σπούδασε δημοσιογραφία. Εργάστηκε στα περιοδικά God&Religion και Press των εκδόσεων Τερζόπουλου και αργότερα στα έντυπα Strange και Μυστική Ελλάδα. Με κείμενα της έχει συμμετάσχει στο βιβλίο Φαντάσματα (Εκδόσεις Άγνωστο) και Αορατότητα (Εκδόσεις Αρχέτυπο). Από τις εκδόσεις Polaris κυκλοφορούν οι δύο πρώτοι τόμοι της εφηβικής σειράς, "Οι Σκοτεινές Ιστορίες του Νεαρού Πόε". Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται σταθερά με τις εκδόσεις Momentum από τις οποίες κυκλοφορούν τα βιβλία, "Φάντασμα στο Χιόνι:Πνεύματα, θρύλοι και ταφικά έθιμα στην Ιαπωνία" , "Το Κορίτσι δίχως χέρια και άλλα ιαπωνικά παραμύθια" καθώς και ο τρίτος τόμος της σειράς, "Οι Σκοτεινές Ιστορίες του Νεαρού Πόε: Η κατάρα του Κόμη Πρόσπερο". Η ιστορία της "The Binding of Chrysanthoula" έχει συμπεριληφθεί στην ανθολογία "The Lost Librarian's Grave" που κυκλοφορεί στην Αμερική από τις εκδόσεις Redwood Press.
Ένα ανάγνωσμα που ταξιδεύει στην εξωτική Ιαπωνία. Εκεί είναι όλα διαφορετικά, ανεξήγητα πολλές φορές για έναν δυτικό όπως εγώ. -Τα κορίτσια διαλέγουν εύκολα τον άντρα που θα παντρευτούν, αλλά ταυτόχρονα με χίλια δυο τεχνάσματα του ενός ή του άλλου. -Τα παιδιά τη βρίσκουν βασανίζοντας ζώα. -Οι φτωχοί πλουτίζουν σε μια μέρα και σε μια μέρα οι πλούσιοι φτωχαίνουν. -Βλέπεις άνθρωπο και δεν ξέρεις αν είναι άνθρωπος, ζώο, θεός ή δαίμονας. -Οι δαίμονες έχουν τρέλα με τον τζόγο (εντάξει, ένα Death Note όλοι το έχουμε δει). -Η έννοια της εκεί δικαιοσύνης και του συμβολισμού με ξεπερνά σε πολλά σημεία. Δε βρίσκω λογική ούτε ηθικό δίδαγμα στο τέλος κάθε παραμυθιού.
Περισσότερο μου άρεσε, μιας και ρωτήσατε, το κεφάλαιο με τις ιστορίες για θεούς-βοηθούς ενώ λιγότερο τα αστεία παραμύθια. Το χιούμορ τους με άφησε γενικά αδιάφορο, αν και φαντάζομαι έναν γέρο μοναχό σε κάποιον ναό να τα διηγείται στους νεαρούς του μαθητευόμενους και να γελά.
Συνολικά ένα πολύ ευχάριστο κι ελαφρύ αναγνωσμα από σύντομα παραμύθια.