Alice de Vreede was 21 jaar oud toen ze voor het laatst op wintersport ging. Wat destijds echter begon als een heerlijke vakantie, liep uit op een drama. Een ongeluk met verstrekkende gevolgen. En het was allemaal haar schuld.
Acht jaar later besluit ze op aanraden van haar nieuwe psycholoog mee te gaan met een vriendengroep die de beroemde Grand Tour de Trois Vallées willen skiën. In eerste instantie lijkt de trip een succes te worden, maar wanneer het weer slechter wordt, lopen de onderlinge spanningen op en wordt de groep geconfronteerd met hun ergste nachtmerrie. Om het er levend vanaf te brengen, moet Alice de demonen uit haar verleden zien te bedwingen…
Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in juni 2011 overleden auteur Paul Goeken. In 2002 debuteerde hij met zijn eerste thriller onder zijn eigen naam. Na vier titels ontstond het idee om daarnaast andere boeken onder pseudoniem uit te brengen. All-inclusive (2006) was het eerste boek op naam van Suzanne Vermeer en werd meteen een bestseller. Ook voor de volgende boeken waren de reisbranche en het toerisme het uitgangspunt en inmiddels is dat het unieke handelsmerk geworden voor deze ijzersterke vakantiethrillers.
Alle titels (All inclusive, De vlucht, Zomertijd, Cruise, Après-ski, De suite, Zwarte piste en Bella Italia ) zijn in de bestsellerlijst verschenen. De zomerthriller Cruise (2009) werd genomineerd voor de NS Publieksprijs 2010. Noorderlicht (verschijning januari 2012) is het laatste Suzanne Vermeer-boek dat Paul Goeken geschreven heeft.
2,5*. Hm ja... Ik moet zeggen dat ik dit boek wel goed vond beginnen. Lekker vlot. Alleen daarna zakt het dus weer helemaal in elkaar. Ik vond het einde drie keer niks en het is ook behoorlijk voorspelbaar. Dus nee, weer niet echt een succes. En toch blijf ik de boeken steeds lezen, haha :-)
Ik las in het verleden al een aantal boeken van Suzanne Vermeer waaronder, ‘Lentevuur‘, ‘Souvenir‘ en ‘Waterland‘. Ook nu was ik weer benieuwd naar het nieuwste verhaal van de hand van Vermeer.
Het verhaal start met een stuk uit ‘Dagboek van een fotograaf’. Dit is meteen spannend, want ik heb het gevoel dat de fotograaf iemand volgt en vastlegt op foto. Wie deze fotograaf is, blijft lang onduidelijk, maar de spanning rondom dit persoon blijft wel hangen…
Hierna maken we kennen met Alice en haar vriendengroep. Doordat er iets gebeurd tijdens hun skivakantie merkte ik dat het hoofdpersonage Alice, terughoudender werd en ook niet snel meer iemand vertrouwde. Ze verbrak zelfs het contact met de vriendengroep. Tot dat ze, op een dag, haar vroegere vriendin tegenkomt in het ziekenhuis waar ze inmiddels werkt en ze wordt gevraagd om, na al die jaren, terug te gaan naar Frankrijk om de Grand Tour de Trois Vallées te gaan skiën. Na lang wikken en wegen besluit ze om mee te gaan…
Ik irriteer me niet zo snel aan personages, maar in ‘Midwinter’ had ik dit wel. Alice, het hoofdpersonage, was in het begin heel vrolijk en na dat er iets verschrikkelijks gebeurd, tijdens de skivakantie, veranderd ze in iemand die mensen op afstand houdt. Het was zo erg dat ze alle contact met de vriendengroep verbrak. Echter als ze acht jaar later toch weer op skivakantie gaat, met dezelfde groep, is Alice veranderd in iemand die wel even alles regelt en alles weet. Dit stoorde mij toch wel tijdens het verhaal.
Het boek is op de vlotte manier geschreven die we van Suzanne Vermeer kennen. Het is ook op een aantal momenten spannend, echter de ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel-spanning is niet echt te bekennen. Persoonlijk vind ik dit bij de boeken van Vermeer niet storend.
Het zijn elke keer boeken die je op een koude zondagmiddag, dicht bij de verwarming leest. En ondanks de irritatie aan het hoofdpersonage, ben ik toch blij dat ik het boek gelezen heb, want het is wel een lekker vlot boek.
In april verschijnt ‘Zomeravond‘ van Suzanne Vermeer. Natuurlijk staat deze titel al op ons wensenlijstje. Bij jou ook? In dit nieuwe boek zal Vermeer ons mee nemen naar de Ardèche. Ik ben in ieder geval benieuwd wat daar weer te beleven valt.
Jaarlijks komen er twee vakantiethrillers van Suzanne Vermeer uit. Een eerste, die zich afspeelt op een zonbestemming in het voorjaar en in het najaar worden we naar een winterbestemming meegevoerd. Suzanne Vermeer is het pseudoniem voor Paul Goeken en na diens dood werd besloten om de boeken verder te publiceren, wie de auteur(s) zijn weten we niet en dat maakt dit concept zo leuk. De ene keer kan het verhaal en de schrijfstijl je bevallen en de andere keer kan het wat tegenvallen, iedere keer weer is het een verrassing. Midwinter, de nieuwe winterthriller neemt ons mee naar een Frans skioord.
Acht jaar geleden ging Alice De Vreede voor een laatste keer skiën naar Les Trois Vallées. Hierna zou ze beginnen aan haar medische studies en nog maar weinig vakantie kunnen nemen. Samen met haar vrienden Yasmijn, Jurre, Olga, Loek en Noah had ze een heerlijke vakantie tot het noodlot toesloeg, een afschuwelijk ongeluk strooide roet in het eten en Alice bleef getraumatiseerd achter. Nu besluit ze op aandringen van Ilse, Olga’s zus, om terug mee te gaan met hen op vakantie. Ilse heeft een donorhart en wil de beroemde Grand Tour de Trois Vallées skiën. Gezien haar gezondheidstoestand lijkt Alice, die dokter is en bovendien een ervaren skiester, de meest geschikte begeleidster. Eenmaal in Frankrijk lijkt alles goed te verlopen, maar dan komen er onverwacht donkere wolken boven hun vakantie hangen. Uiteindelijk zal Alice haar eigen grenzen moeten verleggen om haar vrienden te helpen.
Deze Suzanne Vermeer is weer een toppertje. Er zijn heel wat wendingen die je totaal niet ziet aankomen en de uiteindelijke ontknoping is totaal onverwacht. Deze had ik echt niet zien aankomen, zo een spannend einde! Alle typische Suzanne Vermeer kenmerken zijn opnieuw aanwezig maar het romantische aspect lijkt mij er deze keer bij gesleurd omdat het bij het concept hoort. Het verhaal van Cédric lijkt mij, zonder er dieper op in te gaan om spoilers te voorkomen, overbodig en geeft geen enkele meerwaarde aan het verhaal. Maar dit is dan ook het enigste minpuntje aan dit boek, de rest zit zeer knap in elkaar.
Midwinter is zo een boek om gezellig met een dekentje voor de haard te gaan zitten, te genieten en weg te dromen over een heerlijke skivakantie in Frankrijk. Door de beeldende schrijfstijl en de vele details over de streek waan je je in Frankrijk en leer je bovendien de personages goed kennen. Er is nagedacht over de ontwikkeling van het hoofdpersonage Alice. Hoewel het verhaal een sprong maakt van acht jaar, weet je wat er in deze tussenperiode gebeurde met haar. Hiernaast wordt er ook met zorg omgegaan met de nevenpersonages zoals Olga, Ilse, Jasmijn, Jurre en Loek. Via hen zal de auteur aantonen dat iedereen op een andere manier omgaat met bepaalde situaties. Ook hier weer wegens spoilergevaar moeilijk om er dieper op in te gaan.
Kortom dit is weer een zalige Suzanne Vermeer. Fans van haar boeken zullen in de wolken zijn. Ik scoor deze spannende thriller dan ook 4 sterren ****.
Het boek was echt heel erg voorspelbaar, ik wist al direct dat de stukken van de “fotograaf” afkwamen van Jurre. In mijn ogen lag dit er best dik bovenop. Ik hoopte van harte dat ik het mis had maar helaas bleek ik het bij het juiste einde te hebben.
Echte spanning voelde ik in het verhaal niet, ik vond het geen thriller.
WEL vond ik het een fijn verhaal, zeker met Ilse en haar ziekte en haar strijdlust. Dit maakte het verhaal mooi in mijn ogen.
De laatste tijd heb ik vaker met Suzannes boeken dat ik ze stukken minder vind en vele malen voorspelbaarder vind dan voorheen. Natuurlijke weet ik dat de in 2011 overleden Paul de originele Suzanne Vermeer is.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Toch maar weer eens een Suzanne Vermeer lezen. De vorige boeken waren niet super en niet slecht. Het is bij dit verhaal al snel duidelijk hoe de vork in de steel zit en daardoor voelt het boek langdradig aan, zeker de passages over het skiën werden eindeloos beschreven wat mijnziens niet nodig was, het haalde de spanning er uit. Zo zonde dat de boeken van deze schrijver steeds minder worden, altijd 1 van mijn favoriete auteurs geweest.
Dit boek was een makkelijke weglezer maar wel voorspelbaar op sommige momenten. Het plot was snel weer klaar, dus het echte spannende miste ik een beetje. Het is verder absoluut geen slecht boek, maar gewoon een makkelijk en lekker boek om tussendoor te lezen.
De thrillerkoningin Suzanne Vermeer is terug! Steek je kaarsjes aan, pak een kop thee en kruip onder een dekentje met haar nieuwste boek Midwinter. Krijg je al kippenvel van de spanning?
Met Midwinter speelt Vermeer in op de aankomende winter. Alice gaat op wintersport, maar haar vorige wintersportvakantie liep uit op een drama. Nu moet Alice haar angsten onder ogen komen, en vertrekt ze weer naar de Grand Tour des Trois Vallées, met haar vrienden van toen. Dit zorgt wel voor wat wrijving, want na het ongeluk heeft Alice hen niet meer gezien… Vermeer zet weer een fijne seizoensthriller neer en neemt je echt mee op wintersport. Ondanks dat ik nooit ben wezen skiën, krijg ik ook het gevoel dat ik zelf op de latten sta en de piste af ga! Vermeer schrijft zo levensecht dat ik er kippenvel van krijg.
Midwinter wordt vanuit het perspectief van Alice verteld, maar een aantal hoofdstukken zijn uit ‘Dagboek van een fotograaf’. Door middel van deze hoofdstukken wordt het duidelijk dat Alice in de gaten wordt gehouden, wat zorgt voor een onheilspellende sfeer. Wie is deze mysterieuze stalker?
Vermeer zet in Midwinter een gemêleerd gezelschap neer in de vorm van de (oude) vriendengroep van Alice. Alice is zwaar getraumatiseerd door de ongelukkige afloop van de vorige wintersportvakantie, maar het is jammer dat Vermeer niet echt ingaat op de impact van deze gebeurtenis bij haar vrienden. De personages blijven een beetje vlak en zijn duidelijk meer middelen dan echte gelaagde personages, en dit is wel jammer.
De spanningsboog in Midwinter zit wel helemaal goed: vanaf het begin is het duidelijk dat er iets in deze tweede wintersportvakantie wat mis zal gaan, maar door de hoofdstukken vanuit het perspectief van de stalker is er meteen wat sluimerende spanning. Het is duidelijk dat in de Grand Tour des Trois Vallées niet zomaar een ongeluk gaat gebeuren, waardoor je constant op je hoede bent. Wanneer zal de stalker toeslaan? Wat gaat er gebeuren? Dit zorgt ervoor dat je blijft lezen: ik heb Midwinter in één adem uitgelezen.
Al met al is Midwinter weer een ijzersterke winterthriller. Al je andere plannen verdwijnen als sneeuw voor de zon als je begint met Midwinter lezen, want het is moeilijk om ‘m nog weg te leggen.
De laatste tijd merk ik toch dat de wat nieuwe boeken van Suzanne Vermeer mij niet meer zo goed bevallen als daarvoor. Hoewel de schrijfstijl wederom aangenaam was en het boek vlot leest, is het plot weinig verrassend en liet het mij zelfs wat ongemakkelijk voelen. En ja, nu klaag ik wel maar ik weet zeker dat ik gerust weer vol goede moed andere Suzanne Vermeer boeken oppak en er toch stiekem ook wel van geniet.
I didn't really enjoy this book. This is my second Suzanne Vermeer book, and once again, I hate how the female character is written. I was surprised by this, because women often write good female characters, so when I found out it's really a male author, it all fell into place.
Alice is the most annoying character. She constantly feels sorry for herself, judges everyone and thinks she knows better EVERY TIME. Literally, she meets someone after not seeing them for years, yet immediately tells them how to live their life. I cannot stress how much I hate this woman. She pressured Noah into going off-piste, and then she behaved like a stupid brat throughout the rest of the book. Gosh, she's so frustratingly annoying. I can't believe she's a doctor, she has no empathy and thinks the world revolves around herself. Her holier than thou attitude frustrated me so much. The fact that she wanted Olga to turn down a manuscript because it was creeping her out, and then being mad that Olga doesn't want to throw her entire life away for dramaqueen Alice whom no one likes????? She takes over the entire trip with her planning and mothering, so. fucking. annoying.
The story was also insanely predictable. , it was hinted at from the beginning and it was so obvious. I also kinda hated the whole Ilse aspect; she can barely move, yet decides to go skiing for an entire fucking day, and no one thinks that's a stupid idea and clearly not believable??? Bro, you'd have to be an experiences skiier for that, I hate it all. Such bullshit, wtf?
The pacing was also madly off. Nothing happens for like the first 80% besides Alice whining about her life (you're not the one who died, are you?! Get over yourself b), then suddenly there's a storm, Loek has a mental breakdown, there's a random crash of a balloon (what the fuck was that?) - the entire story was all over the place. Cédric was clearly there for the plot and didn't make any sense honestly wtf. Alice was immediately in love with him without any fucking reason besides creating drama. how did he even find them? I hate that the story just cut off both times there was action, so we didn't see how they dealt with the aftermath at all. I wanted it shown instead of told ugh. This was just so terribly written, aspects were just thrown in but not developed at all. Olga is honestly the only tragic person in this, I'm sick of Alice's shit.
So yeah, not a fan. I don't think I'm a fan of the author, the female characters are constantly whiny and terribly written, the story is predictable, rushed and vague, and I just don't like it at all. Unhauling this one, hope the other books I own are better, or I'm throwing them all out.
Ook dit boek is weer vlot geschreven, net als de meeste boeken onder de naam van Suzanne Vermeer. Maar of ik het echt spannend vond.. hmm, nee. En dat is zo jammer. Ik miste echt het spannende element. Het was allemaal iets voorspelbaar, en de relaties onderling voelden niet echt aan. En het moment van ontknoping was 1 keer met de ogen knipperen, en alweer voorbij. Ik miste hierin de spannende opbouw, waardoor ik sneller wil lezen dan ik daadwerkelijk kan. Maar begrijp mij niet verkeerd, dit boek was niet slecht. Het is een makkelijke weglezer, een boek voor tussen de dikkere en moeilijkere boeken door. Ik hoop stiekem dat ik het volgende boek onder de naam van Suzanne Vermeer toch wat spannender vind!
Het mag dan buiten rond de 25 graden zijn, maar dit boek gaf me toch koude rillingen. Althans, tot op zekere hoogte. Het waren vooral de winterse omgevingen die ik voor me zag en hoewel ik nog nooit op skies had gestaan, heb ik na het lezen haast wel dat gevoel. Qua spanning viel dit boek wel iets tegen: het waren puntje-van-je-stoel momenten en ook de 'dader' was niet geheel verrassend. Maar al met al genoten!
Tja, ik kan niet anders zeggen dan dat ik toch een beetje teleurgesteld ben. Het begon een beetje spannend en vooral rond 60-75% van het boek wilde ik verder lezen maar ik hoopte vooral dat hoe ik dacht dat het zat niet zo zou zijn en wachtte op een verrassende plottwist. Die kwam niet en helaas lag het er dus inderdaad zo dik bovenop….
Dit boek was echt heel matig, het was vanaf het begin van een laag niveau en gevuld met nutteloze info. Alleen hoofdstuk 2 was spannend, daarna was het vooral lang en het einde sloeg als een lul op een slagroomtaart. Het leek wel of ik een c boek aan het lezen was.
Dit boek was all over the place. Ik heb nog getwijfeld tussen twee en drie sterren, maar meer dan dit kon ik er eigenlijk niet van maken.
Midwinter is eigenlijk helemaal niet spannend. Er zit amper spanningsopbouw in en er gebeurt niks waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten tijdens het lezen. De slechterik is ook gewoon al veel te snel overduidelijk. Het plot is langdradig en gaat van hot naar her. Er zijn te veel lange beschrijvingen en innerlijke monologen die nergens naar opbouwen.
Voorlopig denk ik geen Suzanne Vermeer meer voor mij, want de boeken stellen me helaas steeds meer teleur.
Dit was mijn eerste kennismaking met het werk van Suzanne Vermeer en dat stelde niet teleur! Het boek leest als een trein en hoewel ik de clou van het einde kon voorspellen, verbaasde de manier waarop me toch nog (op een goede manier).
De personages zijn niet heel ver uitgediept, maar wel ver genoeg om te begrijpen waar ze vandaan komen en waarom ze reageren zoals ze reageren. Al zijn ze vergevingsgezinder dan ik zelf zou zijn. De emotie die snerende opmerkingen oproepen is over het algemeen goed uitgewerkt; een enkele keer had ik een heftigere reactie verwacht, met name in boosheid. De manier waarop het verdriet impact heeft op de vriendengroep vind ik daarentegen wel heel goed, realistisch en invoelbaar uitgewerkt.
Het boek is in 5 delen verdeeld en ieder deel nodigt uit om gelijk weer verder te lezen. De gebeurtenissen volgen zich in hoog tempo op, zonder dat het ongeloofwaardig veel wordt. Ik heb genoten van dit leesavontuur!
Ik lees dat veel reviewers de spanning wat tegen vonden vallen in dit boek. Dat had ik juist niet, maar misschien is dat ook ingegeven doordat ik me vooral inleefde in het grote verantwoordelijkheidsgevoel van Alice dat ik heel erg herken en het feit dat er iets misgaat als jij verantwoordelijk bent mijn grootste nachtmerrie is.
De boeken van Suzanne Vermeer spreken mensen nog steeds aan. Tweemaal per jaar mogen we ons dan ook verheugen op een nieuw verhaal. Deze keer kreeg het nieuwe boek de titel “Midwinter” mee. In het verhaal leren we Alice kennen, tegenwoordig een arts, maar wel met een traumatisch verleden waar ze maar niet los van lijkt te komen . Tijdens een skivakantie in een Frans skioord verongelukt haar vriend voor haar ogen… Acht jaar later gaat Alice terug naar de plek des onheils.. Al snel staat de boel op scherp en moet Alice haar grenzen verleggen om samen met haar metgezellen te kunnen overleven…
Ook deze van Suzanne Vermeer zit weer boordevol spanning die je vast houdt tot op het einde. Dan pas vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Een einde met een onverwachte plotwending. Door het verhaal heen wordt je als lezer menigmaal op het verkeerde been gezet en denk je te weten hoe en wat. Ja mis dus…
De personages komen duidelijk over, en het is allemaal heel beeldend beschreven. Heel veel over uitweiden gaat niet, aangezien we niet aan spoilers doen. Dat moet de lezer zelf maar ervaren. Het is een boek dat heerlijk vlot weg leest, echt zo een boek voor tussendoor. Ondanks dat er spanning in het boek is, geeft het de lezer ook een feelgood gevoel. In deze donkere dagen geeft dat een heerlijk ontspannen gevoel. Het was weer genieten met deze Suzanne Vermeer.
Hoewel ik deze review pas in augustus schrijf, was dit mijn eerste boek van het jaar. En dat eerste boek is toch altijd een beetje speciaal. Je hoopt op een goede start om de toon te zetten voor de rest van het jaar. Jammer genoeg viel dit boek toch wat tegen.
Het is zeker geen slecht boek. Ik was geïntrigeerd, het was entertainend en ik wilde weten hoe het afliep. Ook de twist was zeker niet slecht. Dit zou een van die boeken zijn die misschien niet heel memorabel zijn, maar waar ik toch een leuke tijd mee had, ware het niet voor een ding.
Het hoofdpersonage was verschrikkelijk. Nadat ze haar vrienden 8 jaar niet meer heeft gezien, denkt ze nog altijd dat ze hen beter kent dan wie dan ook. Denkt ze echt dat haar vrienden, ondertussen tegen de 30, nog altijd exact hetzelfde zijn als wanneer ze 21 waren? Mensen veranderen, mensen groeien. Maar nee, Alice weet het allemaal beter. Ze bemoeit zich met het huwelijk van haar vroegere vriendin
Voeg daarbij nog een aantal logische fouten (hoezo heeft Ilse geen eigen vrienden? Waarom gaat ze op reis met de oude vriendengroep van haar zus?) en een op zijn minst gezegd twijfelachtige representatie van bipolariteit toe, en je bekomt een boek dat me hoe langer hoe meer ging irriteren. Misschien is Suzanne Vermeer gewoon niet de auteur voor mij.
Midwinter is een spannende winterse roman, het verhaal is hier leidend en daar komt de spanning in voor. Je kan dit boek dus vlot lezen op een lange donkere winter avond, zonder dat je al te veel moet gissen en nadenken over wat er juist aan de hand is. Je volgt het verhaal vooral vanuit het standpunt van Alice maar .... er is ook een onbekende verteller, een fotograaf - die best wel stalkerig overkomt in wat hij te melden heeft.
De situaties die zich voordoen in het verhaal, vooral die op de skipiste, voelen voor mij heel realistisch aan. Zelf ben ik geen fervente skiër en ik vond het heel erg fijn hoe de schrijfster beschreef wat een zwarte piste nu EXACT gevaarlijk maakt. Ook vond ik de kanttekeningen die Alice haar psycholoog gaf, prachtig beschreven, pakkend en ideeën die je ook zelf kan meenemen in je dagelijkse leven.
Lees meer over mijn ervaring met dit boek en een geheimpje over Suzanne Vermeer op mijn blog
Suzanne Vermeer doet het voor mij eigenlijk altijd goed, maar dit verhaal was onverwacht goed! Toen ik de flaptekst las wist ik nog niet helemaal wat ik ervan kon verwachten (vond het nog een beetje vaag), maar het verhaal was heel sterk. Ondanks dat het niet super spannend was door het verhaal heen, wilde ik wel graag blijven lezen om erachter te komen wat dit boek dan een thriller zou maken. Toen het plot uiteindelijk helemaal ontwikkeld was, viel ik bijna van mijn stoel. Ik had wel wat vermoedens maar had dit nooit zo verwacht.
Toen ik erachterkwam dat skiën weer een onderdeel van het boek was, was ik teleurgesteld. Dit bleek echter geen irritatiefactor voor mij te zijn. Het interessante van dit boek zijn de 2 verhaallijnen die door het boek heenlopen, en uiteindelijk uiteraard samen komen. Vooral het begin vond ik sterk, het einde voelde helaas afgeraffeld aan. Verder had ik last van de welbekende dingen bij de boeken van Suzanne Vermeer. Het stoorde me echter minder dan in andere boeken, vandaar de 3 sterren.
De afgelopen Suzanne Vermeer-boeken die ik heb gelezen, wisten mijn aandacht niet echt vast te houden, maar Midwinter was een uitzondering. Het verhaal is spannend en hield me van begin tot eind geboeid. De schrijfstijl is vlot en de opbouw van de spanning goed gedaan. En de PLOT TWIST?– die zag ik tot richting het einde niet aankomen, wat het verhaal extra verrassend maakte. Al met al een prima thriller die me positief verraste!
Pfff wat zal ik hier over zeggen. Niet alleen is vanaf het eerste hoofdstuk al duidelijk 'whodunit' maar het verhaal komt ook tergend langzaam op gang. De 2020 titels vallen me heel erg tegen dus ik hoop echt dat die van 2021 een stuk beter zijn voor ik helemaal afhaak van een 'schrijfster' die ik altijd heel leuk vond. Jammer!