Aptallarla Ne Yapmalı? Onlardan Biri Olmamak İçin

by Maxime Rovere, Servet Ugan (Translator)

"Sokakta rastlanan binlerce vakada –yolunuzu kesen bir araç, köpeğini tekmeleyen veya yerlere çöp atan biri– başkalarına saygı göstermeyip sıradan sağduyu ilkelerini bile hiçe sayarak birlikte yaşamanın koşullarını ortadan kaldıran kişidir aptal. Gerçekliğin tümüne değinmeden söylenebilecek ilk şey, bu tür davranışların çoğunun yalnızca söz konusu kişiyle ilgili olmaması, daha derin sorunların semptomları olmasıdır: tehlikeli ve zor çalışma koşulları, kaygı verecek kadar çığırından çıkmış eğlence ve tüketim endüstrisi, insanlar arasındaki ilişkileri düzenleyen yapıların başarısızlığı gibi. Sadece aptalların sosyal hayatın koşullarını yıkmasını değil, aynı zamanda bu aptalları üreten hasta toplumun işleyişini de hesaba katmak gerek."

Spinoza üzerine çalışmalarıyla tanınan felsefeci Maxime Rovere'in Türkçedeki bu ikinci kitabı bir etkileşimsel etik denemesi. Sağlıklı bir etkileşim ortadan kalktığında, karşılıklı güven kırıldığında bir otorite vasıtasıyla onu yeniden tesis etmeye çalışırız. Bu da genellikle saldırgan, sert, baskıcı hatta yıkıcı bir tutum olarak kendini gösterir. Kurumlarla ya da arkadaşımızla, patronumuzla ya da bir yabancıyla her gün öyle ya da böyle kendimizi içinde bulduğumuz bu türden etkileşim kazaları karşısında Rovere ahlakçı tutumu devreye sokmak, kendi normlarımızı dayatmak yerine, sinizme ve kayıtsızlığa kaçmadan felsefeye başvuruyor, yani okuru kendi kavramsal savunmalarını eleştirip yeni ufuklar aramaya davet ediyor. Rovere aptallığın, içinde hapsolduğumuz bir sistem olduğunu söylüyor ve bundan kurtulmak için düşüncelerimizi nasıl yönlendirebileceğimizi araştırıyor. Bu kitapta "Aptallarla ne yapmalı?" sorusu "Aptal olmamak için ne yapmalı?" sorusuyla birlikte yankılanıyor.

"Bir kişinin aptallığıyla baş etmek, her iki tarafın çatlaklarından hareketle iki dünyanın iç içe geçerek birbirini değiştirmesi anlamına gelir."

Genres: Nonfiction, Philosophy, Self Help, Leadership, Audiobook, France

160 pages, Paperback

First published January 23, 2019

Reviews

[Effie Saxioni · Rating 5 out of 5]

Η φιλοσοφική προσέγγιση της ηλιθιότητας που μας δέρνει και των ηλιθίων που μας έχουν περικυκλώσει-μην μπορώντας βέβαια να προσπεράσω το γεγονός πως ο πρωταρχικός ηλίθιος βρίσκεται μέσα μας!😂
5⭐

[Tuba · Rating 4 out of 5]

Maxime Rovere kamusal alan ihlalleri yapanları veya insani ilişkilerde etiği askıya alanları "aptal" olarak nitelendiriyor. İnsani etkileşimleri baltaladıkları için, ortak bir zeminde buluşmayı zorlaştırdıkları için. Söz konusu aptallarla gün içerisinde çok sık karşılaşırız ve çoğu zaman bizi o kadar dehşete düşürürler ki şaşkınlıktan ne yapacağımızı bilemeyiz. Bu aptallar bir aptallık yapıp bize rahatsızlık verdiğinde ne yapmalıyız? Müziğin sesini son ses açmışsa, arabasını park ederek kaldırımı işgal ettiyse, yan masadaki kişi sigara dumanını yüzünüze üflüyorsa, trafik kurallarına uymayarak can ve mal güvenliğimizi tehdit ettiyse... ne yapmalıyız? Hemen bir otoriteye başvururuz. Bu otorite ya ahlaki normlardır ya da hukuki normlardır. Ancak ikisi de totaliter bir tavır demektir. Maxime Rovere bu ikisine başvurmadan yani totaliter ve baskıcı bir tavır icra etmeden bu aptallarla nasıl baş edebileceğimize dair düşüncelerini paylaşıyor.

Kitap "Bana çözüm ver Rovere!" diyenleri tatmin etmemiş olsa dahi bu konunun kritik edilmesinin bile çok değerli olduğunu düşünüyorum. Bu konuda sosyal bilimci gözüyle bir kitap yazılmış olması bile başlı başına beni mutlu etmeye yetti.

[Mark McKenny · Rating 1 out of 5]

I've just finished this book and I still don't know how to deal with idiots... No but really, I thought this book would be more humorous than pretentious, but I was wrong.

[Ky Hays · Rating 1 out of 5]

I think 1 star was a generous rating. There were a few cool quotes and valuable nuggets in this but wow what a long 170 pages. I've been reading this for a week and I am so glad to have checked this off the list and never have to pick it up again.

[B. Han Varli · Rating 3 out of 5]

aptallar sizi istemezler. size saygı duymamaları bir yana, varlığınızı bile hesaba katmak istemezler. sizi dikkate almazlar. en büyük arzuları siz hiç olmamışsınız gibi davranmaktır ya da daha net bir ifadeyle sanki varlığınız ve onunla alakalı her şey; duygular, düşünceler, umutlar, korkular, endişeler ve gösteremediğiniz şefkatler, içinizde özenle taşıdığınız tüm bu duygu, imge ve semboller dünyasının hiçbir değeri yokmuş gibi davranırlar. onların gözünde siz yok hükmündesinizdir. bu tutum o kadar aptalca, o kadar aşağılayıcıdır ki şaşkınlıktan donakalırsınız ama artık bunu böyle kabul etmek zorundasınız. sizinle onlar arasındaki ortak insanlık, hatta ortak yaşam çökmüştür.??bir aptala ahlak dersi verirken onun anlamadığı bir dilden konuşuyorsunuzdur. dilin katılığı ve anlam belirsizliği iyi niyetli insanlar arasında bile daima yanlış anlaşılmalara yol açıyorken trajedi anında iletişimsizlik devasa boyutlara ulaşır.

aptal bütün gücünü kullanıp bir akıntı ve ters akıntı etkisiyle sisteminizi yıkarak kendi sözde sistemiyle size boyun eğdirmeye çalışır, tam da bu noktada sizi boğar; titrer, böğürür vs vs sizi tahrik eder, kızdırır, her türlü yolu kullanarak hakaret eder, hatta fırsat bulursa kasıntılı bir tavırla avaz avaz nutuk çekerek size hayatı anlatır.

şimdi artık şunu kabul etmekten başka seçeneğimiz yok: dil oyunlarından vazgeçin. anlamak istemezler.

hepimiz aptal orospu çocuklarıyla bir süre de olsa ilişki kurmuş insanlarız. bir yandan da aptallık göreli bir kavram olduğu için, kimse bir başkasının aptalı olmaktan kurtulamaz. dolayısıyla, her koşulda zeki canlılar olduğumuz söylenemez, mutlaka bazı aptal dönemlerimiz olmuştur. bu noktada, aptallarla uzlaşmak imkansızdır desem, kendi inatçılıklarımızı da göz önünde bulundurduğumuzda bana kimsenin kızacağını sanmıyorum. özeleştirimizi yaptıktan sonra asıl soruya geçelim: aptallarla -ve bazen de kendimizle- ne yapmalı?

spinoza üzerine çalışmalarıyla tanınan felsefeci maxime rovere'in etkileşimsel etik denemesi diyebileceğimiz bu kitapta 14 farklı bölümde aptal olmamak için ne yapacağımız sade, komik bir dille anlatılmış. kitap içerisinde kaç kere "aptal" kelimesi geçiyor bilmiyorum ama nihayetinde eleştiri oklarıyla geçmişinize koşarken buluyorsunuz kendinizi.

[Isabel · Rating 3 out of 5]

3,5*

[Emy · Rating 1 out of 5]

πολυ μπλα μπλα για το τιποτα! πολυλογια ανευ ουσιας. θεωρω οτι πεταξα 12 ευρω χωρις λογο. το μονο σημαντικο στο βιβλιο ηταν ο τιτλος που ηταν αποπροσανατολιστικος αν και πιασαρικος! δεν μας προτεινε κατι ο συγγραφεας σε σχεση με τον τιτλο του,ενω τραβουσε σε μακρος τα φιλοσοφικα του χωρις λογο και χωρις ανασα σχεδον στις παραγραφους του. εμπλεκε τις σκεψεις του κανοντας τες πολυπλοκες χωρις λογο. θα μπορουσε να συνοψισει κ απλοποιησει οσα ελεγε αλλα εκανε ακριβως το αντιθετο. δεν εξηγηται λογικα να γυρνας γυρω-γυρω μια σκεψη κανοντας την οσο πιο πολυπλοκη μπορεις! μπορεις να την πεις ξεκαθαρα ευκολα και γρηγορα. εχανε τον ειρμο της σκεψη του στην προσπαθεια να το φιλοσοφησει και να το τραβηξει οσο πιο πολυ μπορουσε.
δεν το προτεινω. καταρχην οσοι κινουμαστε σ'αυτον τον..κυκλο σκεψης -αναφορικα με τον τιτλο- πιστευω οτι βιωματικα γνωριζουμε μαλλον περισσοτερα απ'οτι ο συγκεκριμενος συγγραφεας...

[Linda · Rating 3 out of 5]

It is an interesting attempt on explaining why people act so differently towards oneself, and specifically why sometimes stupid decision are made instead of doing the "right" thing. Why someone is inherently seen as hostile and why these "idiots" (Rovere) seem to react in a matter of war-or-nothing.

However, as intruiging and amusing as it may be, I sure hope this is not how he actually preceives people who are opposed to his idea of "right and wrong". He proposed an interesting thesis: People are inherently all idiots, and we can choose to continue to be one or not down the line. But the problem with his thinking is that it makes for paradoxes. He critiques the fact that intelligent people are automatically seen as "bad" by idiots, whilst they preceive themselves to be "good". He calls bs on this thinking, which I agree with, but then proceeds to base his argument on what we all assumedly know as right or wrong - another binary that is supposed to contrast, but does not necessarily counter the first binary proposed by idiots.

What I mean to say is, you cannot critique one binary proposed and implemented by a group of people you have devided from the rest of the population, only to propose your own binary theory on how society is built up - especially when a clear right and wrong does not exist.

I understand the motivion of explaining why opinions differ so drastically from one's own and see where he wanted to go with his theory. Yet I cannot see the answer in the separation of society into a group called idiots in order to point fingers at them (which, again, is to point a finger to ourselves).

Nonetheless, I had to smile here and there. Rovere has a way with words, and the translation made sure to do him justice. A refreshing read, if nothing else.

[Liz López · Rating 3 out of 5]

Que le dé 3 estrellas tiene más que ver conmigo que con el libro. Su lectura no cansa, es amena y fluida y sus páginas están llenas de humor e ironía. Solo que no soy amante de este tipo de lecturas autoayuda donde se analizan cosas y se exponen de forma obvia, eso si, tiene muy buenos análisis.

[Chris Koul · Rating 2 out of 5]

Πρώτα από όλα, χάλια μετάφραση. Με το ζόρι βγάζουν νόημα τα κείμενα, ούτε στο google translate να τα βάζατε! Δεύτερον, πολύ μπλα-μπλα για το τίποτε. Όλο το βιβλίο θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μια παράγραφο όπως στη σελίδα 174 του συμπεράσματος. Οι ηλίθιοι δεν νικιόνται το ξέραμε προ πολλού. Δεν ήταν ανάγκη να υποστούμε αυτό το κακογραμμένο βιβλίο για να το επιβεβαιώσουμε. Παρόλα αυτά, περιέχονται και κάποια χρήσιμα επιχειρήματα.

[Pelle · Rating 4 out of 5]

Unerwartet philosophisch, sehr einsichtsreich, musste viele Absätze doppelt lesen, aber es bringt viel Struktur und (das bleibt abzusehen) auch Ruhe in künftige Interaktionen💆🏻‍♂️

[Rosesinparis · Rating 3 out of 5]

Not so easy to read because it is kind of philosophe book. But quitte interesting with some conclusions that you already made maybe, if you were able to face some "stupide people" :)

Some sentences from the book (in French):
- on est toujours le con de quelqu'un: les formes de la connerie sont en nombre infini: et le principal con se trouve en nous.
- plus vous savez et sentez que le con est un con, plus vous perdez votre pouvoir de bienveillance, plus vous vous éloignez de votre propre idéal humain, et plus vous vous transformez vous-même...
- vous n'êtes pas le prof des cons. Changez les situations, pas les personnes.
- là où la connerie advient, votre valeur doit survenir
- A chaque nouveau choc, votre champ de vision se rétrécit et l'événement local prend une valeur absolue, comme si rien n'avait jamais été plus lumineux ni plus brillant que lui. C'est peu dire que la souffrance vous empêche de penser
- contre l'immédiateté de l'événement, il faudrait prendre le recul de la réflexion.
- Au lieu de culpabiliser vos propres émotions, Il convient d'affronter la véritable difficulté, celle qui consiste à leur trouver une expression correcte. Par correcte, je veux dire que vos gestes et vos paroles doivent relever le défi d'épuiser la force des émotions en l'exprimant tout entière, jusqu'à plus soif.
- Ne luttez pas contre l'émotion. Epuisez-la.
- Quittez la posture moralisante. Cessez de juger. Tout de suite!
- Renoncez aux jeux de langage. Ils ne veulent pas comprendre.
- Valorisez vos adversaires, votre lutte se fera politique.
- Voilà pourquoi les ragots nous fascinent: ils nous donnent en spectacle l'insuffisance des autres, ce qui est plutôt rassurant, car cela montre qu'aucun de nous n'est seul à être naufragé.
- N'imposez pas vos normes. Négociez celles des autres.
- Parce qu'il est plus facile de détruire que de construire, d'agresser que d'apaiser, de foutre en l'air que de comprendre, les cons se laissent traverser par une violente qui dépasse toute élaboration subjective, toute construction sociale, toute concorde politique, toute écologie.
- Plus immédiate, plus simple, moins coûteuse en moyens immédiats que le dialogue, la destruction est en définitive consubstantielle à la connerie.
- Faites la paix, et laissez-les en guerre.
- Faites valoir toujours vos préférences- jamais vis frustrations.
- les cons sont des événements qui se produisent au coeur des relations humaines, et non des types d'humains qui se promènent de par le monde: c'est ce qu'on peut appeler la nature interactionnelle de la connerie
- parce que les interactions augmentent, les cons se multiplient.
- soignez vos interactions et vos valeurs suivront.
-Pour ne pas sombrer dans la guerre contre les cons, qui serait celle de tous contre tous, nous ne pouvons qu'osciller entre stratégies: négocier avec ceux qui le peuvent, faire évoluer ceux qui se laissent faire, laissez être ceux qui s'y refusent.
- pour ne pas ravaler votre colère face aux cons de tous poils, pour refuser de la laisser de perdre, il faudra donc vous organiser afin de faire place- oui, simplement faire place- à vos adversaires, afin qu'ils cessent de vous taper sur les nefs.
- dans tous les cas, les cons vous apprendront toujours plus que vous ne leur apprendre, parce que c'est vous qui souhaitez apprendre.

[Gert De Bie · Rating 3 out of 5]

Klootzakken, hufters en eikels. En hoe je ermee om kunt gaan.

In een vlot leesbaar, behapbaar en met de nodige humor geschreven filosofische bespiegeling, probeert Maxime Rovere zijn lezers de nodige handvaten aan te reiken om met hufters in hun leven om te gaan.

Op weg naar een soort algemene conclusie legt Rovere - hoogleraar filosofie in onder meer Rio de Janeiro - uit wat hufters zijn en waarom er steeds meer lijken te zijn. Hij poneert dat hufters een logisch en doodnormaal gevolg zijn van menselijke relaties en verschillen in morele opvattingen, en raadt zijn lezers aan de hufter niet als entiteit te zien, maar als een situatie.
Rovere plaatst behoorlijk helder de reden waarom hufters ons zo'n pijn doen en waarom we steeds opnieuw vastlopen in de omgang met eikels en klootzakken.
Hij geeft voorbeelden uit het dagelijks leven, plaatst ze in filosofische context en sluit zijn hoofdstukken telkens af met een kerngedachte.
Rovere herhaalt regelmatig en somt (mogelijke) conclusies op, waardoor je als lezer makkelijk bij de les blijft. Dat hij een scherpe en vlotte pen heeft, maakt het boek meteen ook aangenaam en spitant leesvoer.

De sterkste hoofdstukken zijn die waarin de filosoof zijn visie op de plaats van hufters in onze samenleving uit de doeken doet én helder betoogt waarom het zelfs logisch, normaal (en noodzakelijk?) is dat hufters het merendeel van de leidinggevende functies uitoefenen. Hierbij aansluitend leer je waarom de overheid de grootste hufter van allemaal is, en dat ook dat onvermijdelijk is.

Maar of we nu écht geleerd hebben hoe we met hufters, eikels en klootzakken in ons leven moeten omgaan, dat blijft de vraag. Of de handvaten die Rovere ons aanreikt effectief bruikbaar zijn, daar moet je ons binnen een jaar of 2 nog eens naar vragen.

[Carolina Magalhaes · Rating 5 out of 5]

You must like philosophy to enjoy this splendid book.
After all, it is written by a philosopher (so what did you expect).
Even though within this social science it is a relatively light book to read, it is philosophy nonetheless.
So that makes statement one.
For those who like philosophy, it is a really fun book to read. The writer has a sense of humor. There wasn’t a chapter that didn’t make me laugh, even when I wasn’t enjoying what I was reading (the book really challenges you to grow in ways that, well, like most things that makes us grow, may hurt. Takes a lot of practice and in the point at head which is dealing with stupids, an almost inhuman tolerance and smartness. What? But if I don’t consider myself a stupid ain’t I smart by definition. Well won’t say more so not to contain spoilers.
The book is really good. And poignant. Though it may hurt at times because it is simply realist and even smart people find it hard at times to deal with reality (specially if it involves stupid people).
I recommend it vividly.

[Sıla · Rating 2 out of 5]

Okurken yorulduğum nadir kitaplardandı. Gerçekten bazı yerleri güzeldi; mesela aptalla ve aptallık etmenin aynı anlama geldiğinin bahsedildiği bölüm. Bu nadir güzel tespitlerin haricinde kendisini çok tekrarlayan ve gereksiz açıklayan bir anlatıma sahip olduğunu düşünüyorum.
Genel kitleye yazılmış bir kitabın(sonuçta akademik amaçlı yazılmış bir felsefe kitabı değil bu) daha akıcı ve açıklayıcı bir kitap olması gerektiğini düşünüyorum. Kavrayamadığım örtük anlatımlar dolayısıyla kitabın başında ve sonunda hislerimde veya düşüncelerimde bir değişim yaratmadı. Biraz zaman kaybı olarak görüyorum bu kitabı açıkçası.

[Diamantis · Rating 2 out of 5]

Πραγματικά απαράδεκτο, όμως πιστεύω ότι οφείλεται στην κάκιστη μετάφραση του κειμένου στα ελληνικά.

[Noya · Rating 4 out of 5]

aptallar üzerine değil de neden bu kadar çoğaldıkları üzerine güzel tartışan bir zihin açıcı. kolay okunuyor, dili akıcı. ancak içinde yeni bir şey bulamadım.

[Markwoods · Rating 2 out of 5]

Too many assertions without proof. Not enough wit.

[Welzen · Rating 3 out of 5]

Hay que tener cuidado con este libro porque no es el típico libro de un señor que se cree muy gracioso escribiendo y aprovecha ese hecho para contar su visión de la vida en un libro denominado de autoayuda . No es como El sutil arte de que (casi todo) te importe una mierda sino que es un libro de FILOSOFÍA -sí, con letras grandes- que trata sobre como debemos tratar a los idiotas en un mundo gobernado por idiotas. Y por eso su lenguaje es filosófico y por eso se hace complicado para muchos lectores.
Personalmente me ha gustado, sobre todo los primeros capítulos, tienen algunos momentos en los que es imposible no estar de acuerdo con lo que dice, y existen algunas frases que deberían guardarse en la memoria o en una libreta para usarlas de vez en cuando porque reflejan perfectamente ciertos momentos de la vida. Pero a medida que avanza el libro va tomando un camino más filosófico y un poco más teórico y ahí es donde puedes perderte porque para comprender algunos conceptos o ideas necesitas evitar la lectura rápida y meterte de lleno en una lectura pausada que requiere compresión. Puedes leer el libro en unas horas pero puede que no te enteres de nada o lo puedes leer en varios días, masticarlo, y aprender algo.

Recomendable solo para aquellos que no buscan lecturas fáciles y que les guste la filosofía.

[Ferhat Elmas · Rating 4 out of 5]

Aptal, kurallari ve sizi hice sayan ve konusmayi engelleyen kisidir. Onlara karsi, totaliter (ahlaki veya hukuki) yaptirimlar ise yaramaz ve onlari anlamaya calismak da mumkun degildir cunku bir dusunme sistemleri yoktur. Onun yerine onlari oldugu gibi kabul edip (zaten bulundugumuz ekosistem -sosyal medya, kalitesiz egitim, ailenin yokolmasi, hayat pahaliligi- aptallarin buyumesine neden oluyor) ve onlarla birlikte degismeliyiz. Onemli olan nokta kendi cekirdegimizi kaybetmemek, cunku bir aptal bircoklarini cok kolay asagiya cekebilecekken, bir aptali yukari kaldirmak cok zordur. Kisinin farkindaligi gerekir ve tanim geregi o zaman da aptal olmaktan cikar.

Eser, bir cozumler listesi degil. Eger boyle bir hap bekliyorsaniz, size husran getirecektir ama bizi etraflica saran bu konuyu tanimlamasi ve biraz da cozum yonunde irdelemesi degerli, umarim biraz farkindalik yaratir ve bu konuya cozum onerebilecek baska eserlere on ayak olur.

Acikcasi, bunu hepimiz her gun yasiyoruz, bence bu konuda herkes biraz yaratici olabilir ve faydali olabilecek bir seyler yazabilir.

[Asli · Rating 3 out of 5]

belki felsefeye yeni yeni girdiğim içindir ya da belki gerçekten de hayatımdaki aptalları nasıl idare edeceğimi düşünmektense öğrenmek istediğim içindir, bilmiyorum ama cidden pek bir şey ifade eden bir kitap olmadı bana.

[Sylvie Dupont · Rating 4 out of 5]

Ceci n'est pas un livre humoristique comme on aurait pu le croire, mais une analyse philosophique très intéressante.

[Furkanysr · Rating 1 out of 5]

kitabın başlığını zebil etmiş.

[Barış Kaplan · Rating 5 out of 5]

Müthiş ötesi,bir başucu kitabı olmalı; birinin aptalı olmamak için...

[Alberto Vizcaíno López · Rating 4 out of 5]

En estos tiempos extraños en que mi ingenuidad no deja de encontrar nuevos y sorprendentes ejemplos de estupidez humana el libro de Maxime Rovere me ha ayudado a reconciliarme conmigo mismo. No sé si en mi caso se pueda cumplir lo que propone el subtítulo “para no ser uno de ellos” o me ha llegado demasiado tarde, pero “Qué hacemos con los idiotas” era una lectura que necesitaba como agua de mayo.

El autor propone un interesante estudio de la idiotez partiendo de “tres conclusiones aventuradas como preliminares”:

Siempre somos el idiota de alguien.
Las formas de la idiotez son infinitas.
El principal idiota está en nosotros.

A partir de aquí el autor analiza cómo se cae en las redes de los idiotas y lo fácil que es, en la lucha por librar a la humanidad de este mal, convertirse en un idiota apartándose del ideal humano.

El libro se divide en 14 capítulos de lectura rápida que nos van llevando por distintas consideraciones filosóficas sobre el asunto estudiado, incluyendo cuestiones clave como por qué nos gobiernan los idiotas o por qué los idiotas ganan siempre.

Reseña completa en: https://www.productordesostenibilidad...

[Paulo Teixeira · Rating 4 out of 5]

(PT) Como lidar com aqueles que estão dispostos a estragar o seu dia e a sua vida com as suas certezas, mesmo que não façam sentido? Cotar até vinte poderá não significar tudo, e mesmo que se safe deles, ignorando-os ou fugindo do lugar onde eles pululam, fugir não é a solução para todos os problemas. Se não puder fugir, como não ceder ao desespero?

E pior, como lidar com os estúpidos quando eles estão no governo e, quer queiramos, quer não, estão a mandar nas nossas vidas?

Neste livro pequeno, Maxime Rovere fala sobre o funcionamento da estupidez e como eles conseguem ganhar sempre e chegar ao topo do estado, batendo os inteligentes e os razoáveis. Não há uma resposta simples - se fosse, seria estúpido - mas ele dá dicas em como, para além de esclarecer a sua natureza, mostrar as suas vulnerabilidades. Graças à filosofia - usando ensinamentos de gente como Kant ou, vejam só, Sade e Sache-Masoch - ele mostra uma via para fazer das nossas vidas mais suportáveis e menos para os estúpidos.

Este é um livro para os inteligentes, e quem o é, divertiu-se a ler. Sinceramente, é pequeno e divertido.

[Elisala · Rating 3 out of 5]

Assez rigolo, mais j'avais pas suffisamment la tête à des considérations philosophico-psychologico-sociologique aussi pointues: bien souvent ça me passait complètement au-dessus, trop abstrait, ou faisant appel à des concepts inconnus, ou faisant des déductions donc la logique m'échappe...
Mais j'aime bien ça:

Parce qu'il est plus simple et plus facile de détruire que de construire, d'agresser que d'apaiser, de foutre en l'air que de comprendre, les cons se laissent traverser par une violence qui dépasse toute élaboration subjective, toute construction sociale, toute concorde politique, toute écologie. Autrement dit, ils respectent scrupuleusement une loi naturelle d'augmentation de l'entropie, de retour au désordre, de destruction des formes organisées - non pas exactement parce qu'ils sont paresseux (quoique cette description ne soit pas inexacte), mais plus profondément parce que la force qui les traverse échoue en eux à s'organiser, échoue à s'accomplir en subjectivité, et donc s'affale comme une vague meurtrière sur le rivage des relations.

[Julie · Rating 3 out of 5]

Cons : entités existant dans le contexte d'une interaction. On est pas un con par essence. Il y en aura toujours, partout. Il faut les prendre comme des défis à relever : ne pas brider ses émotions mais les accepter et construire des cloisons adaptées selon la situation, pour exprimer plus ou moins cette émotion. Cons=> perte de confiance dans l'interaction => ça sert à rien de faire la morale car ça révèle notre impuissance à imposer des normes (on se réfère à une autorité supérieure abstraite - la loi, l'Etat, la morale - alors qu'on devrait essayer au max de ne pas se déresponsabiliser, de se défendreau niveau micro et faire preuve de civilité, se défendre soi-même + ses concitoyens, c'est plus efficace) => écouter les cons se plaindre car ils expriment une souffrance (ça sert à rien de se justifier auprès d'eux, ils ne veulent pas comprendre et sont indifférents à nous). Essayer de chercher la paix, ne pas s'imposer mais s'adapter. "Soignez vos interactions, et vos valeurs suivront."

[Carla Ferreirinho · Rating 3 out of 5]

O livro é composto por capítulos curtos e é cheio de humor, ironia e sarcasmo.
Tem como base a filosofia e aborda vários ângulos da estupidez humana, de modo a ajudar-nos a evitar o confronto com os estúpidos que se vão cruzando connosco ao longo da vida.
O autor define a estupidez como a verdade das relações humanas e defende que os estúpidos perturbam a vida social, mas também, são um produto da sociedade doente e muitas vezes até estão no poder.
A via mais fácil de responder a um estupido é tornarmo-nos nos próprios estúpidos, até porque aos olhos deles, somos nós os verdadeiros estúpidos e considerar a nossa opinião como algo absoluto é uma das definições subjetivas do estupido.
Apesar de não ser um livro fácil, uma vez que a escrita é filosófica e não é muito direta, é um livro interessante uma vez que nos permite perceber que não existe uma receita para acabar com a estupidez e ela irá sempre existir e que ultrapassar a estupidez exige-nos muito.

[Reader · Rating 5 out of 5]

Sorry for the 1-star raters that this book did not work as expected, I did the same for a similar book that is expounded on the four blocks of personalities for the same reason.

Whilst, this book worked on me, for it —
frankly acknowledges the existence of idiots
does not call me an idiot just because I am calling others idiots, as is common in books with similar titles
uses beautifully advanced lexical resource and grammatical structures
means something by at least most of the sentences
points out solutions — differentiate evil from idiocy; take moral grounds and forgive when affronted by idiots; etc. (for the low-raters as references)

For the above mentioned reasons, I have enjoyed the reading and expect to sap the reasoning pages as talking about idiology has only seldom been so rational and academic.