Mijn meningen zijn feiten: de wording van Thierry Baudet

by Harm Ede Botje, Mischa Cohen

'Mijn meningen zijn feiten' van Harm Ede Botje en Mischa Cohen is een onthullend portret van politicus Thierry Baudet. Hij kwam als een komeet omhoog in de Nederlandse politiek: een rechtse stoorzender die de zaak wel eens even zou opschudden. Veel kiezers omarmden zijn verzet tegen de gevestigde orde. Waarom maakte Baudet – zelf als gymnasiast, rechtsfilosoof en romancier lid van de elite – diezelfde elite tot zijn aartsvijand? Waar komt zijn angst voor het vreemde en voor het uitwissen van ‘onze’ westerse cultuur vandaan? Hoe ontwikkelde hij zich van conservatief tot radicaal-rechtse populist?

Journalisten Harm Ede Botje en Mischa Cohen spraken met familieleden, leraren, medestudenten, (voormalige) vrienden en vriendinnen – en met ideologische voor- en tegenstanders. 'Mijn meningen zijn feiten' laat zien hoe Baudet, nergens thuis en vaak afgewezen, dan maar zijn eigen zuil bouwde. En hoe hij na pogingen in de muziek, de wetenschap, de journalistiek en de literatuur in de politiek – voorlopig – zijn bestemming vond.

Genres: Nonfiction, Politics, Biography, Audiobook

375 pages, Paperback

First published October 22, 2020

Reviews

[Kas Woudstra · Rating 4 out of 5]

Wat een heerlijke stroom van Baudet's gedrag en gedachten vanaf zijn middelbareschooltijd tot aan de langzame afzondering en nóg verdere radicalisering tijdens de coronacrisis. Het leest als een knappe journalistieke reconstructie, de 300 pagina's waren zo voorbij. Sommige aanhangers Baudet zullen het hele boek afknallen, maar er is weinig reden om te twijfelen aan een beeld dat door zoveel uiteenlopende mensen geschetst wordt.

Dat is een beeld van tomeloze egoïstische zelfoverschatting, een compleet tekort aan zelfreflectie, en kil, hard racisme. Baudet bij een radio-interview met Kiza Magendane: 'Ik wil niet dat Europa Afrikaniseert. Ik wil graag dat Europa dominant blank en cultureel blijft zoals het is.' Die uitspraak was me bekend. Maar nadat Magendane Baudet vroeg of 'hij zich nu werkelijk superieur aan hem voelde, antwoordde Baudet: '"Er is een reden waarom alle Nobelprijswinnaars blank zijn."'

Het boek staat bol van dit soort diepbruine opmerkingen en acties. Maar zo minutieus gevat op papier, Baudet's leven volgend, was die schets echt heel choquerend. Wat ook opvalt is dat Baudet al zijn leven lang variaties op één mantra herhaalt: de natiestaat en haar volk Nederland wordt kapot gemaakt door Europese elites, door middel van massa-immigratie en zelfhaat. Bijna al die ideeën kopieert hij één-op-één van Roger Scruton. Het is een intellectueel karig en weinig authentiek verhaal van de 'grootste intellectueel van Nederland.'

Op de achtergrond speelt ook de dynamiek van media en een gewillig publiek die smullen van Baudets voorkomen, radicalisme en stijl. Confronterend, en iets wat ik me aantrek. Het blijft heerlijk de talloze nieuwsfeitjes over de crisis in FvD te volgen, maar ergens lijkt die fascinatie precies de voedingsbodem waar Baudet op gedijt. En daarmee gedijt een antiliberaal, seksistisch, racistisch, en totalitair denken in de Nederlandse politiek en onder het Nederlandse publiek.

[Tamára · Rating 4 out of 5]

In het boek wordt gesproken over een avond waarbij Thierry sprak bij JOVD Groningen. Toevallig was ik die avond ook aanwezig. Graag wil ik toevoegen aan dat stuk het feit dat de zaal inderdaad vol zat, maar dat er na een (korte) rook- en borrelpauze halverwege de avond weinig meer van die aanwezigheid over was.

Verder leest het boek goed weg en is het een prima, hoewel weinig positieve, samenvatting over de opkomst van Thierry Baudet. Mijn beeld over hem heeft het niet bepaald veranderd, maar die kans achtte ik voordat ik aan het boek begon al klein. Het is van mij sowieso wel bekend dat ik Thierry een sneue sausclown vind.

[Robin S. · Rating 4 out of 5]

Disturbing. Dat is denk ik echt het perfecte woord voor dit boek. ‘Deze man is geen minuut van mijn leven waard’ dacht ik altijd, echter enigszins ongefundeerd en gebaseerd op ‘wat de media zegt’ - het is ergens interessant en voor mij nodig geweest om een soort chronologisch verhaal te lezen, waaruit ik een beter gefundeerde opinie kon halen. Conclusie: Deze man is nog altijd absoluut geen minuut van mijn tijd waard, met de aan pure idiotie grenzende uitspraken. Voor deze mensen moeten we waken, zover is me nog wel duidelijker geworden. Klaar. Boek uit. Wegleggen. Nooit meer naar kijken. Creep.

[Martijn van Es · Rating 4 out of 5]

Voor ik dit boek las vond ik Baudet vervelend en eng, nu ook nog een beetje zielig.

[Sander Gervink · Rating 4 out of 5]

Ik heb in dit boek talloze momenten gehad waarop ik niet wist of ik nou moest lachen of moest huilen, lachen om het absurde gedrag van deze politicus of huilen omdat het daadwerkelijk allemaal gebeurd is en deze man een rol van betekenis speelt in de Nederlandse politiek.

Als Baudet zijn zin niet krijgt binnen Forum schreeuwt hij: 'IK BEN DE BAAS! IK BEN DE BAAS!' Baudet sabbelt aan het oor van de vriendin van Jort Kelder want dat heeft hij geleerd bij een datingcursus. Baudet moet met Özcan Akyol op een hotelkamer slapen, sleept de bedden uit elkaar en zet de tv-meubel, de koffers en de minibar er tussen want men mag niet denken dat "ze homofiel zijn" Baudet stormt met een draaiende camera een school binnen waar hij te gast is, foetert Paul Rosenmuller, Victor Deconinck én de volledige zaal met leraren ('Jullie zijn bijna allemaal links. Ik zie het aan jullie gezichten en kleding') en laat iedereen met stomheid geslagen achter. Dan is er nog de Marokannenrel, het flirten met extreemrechtse figuren, de immense chaos binnen zijn partij...

Dit alles wordt vrij koeltjes en feitelijk beschreven. Bovendien gaat het vaak over zaken die zich voor een camera hebben voltrokken, en zijn gewoon terug te zien. Het is zeer vermakelijk om te lezen, maar het is een onprettig gevoel dat deze man blijkbaar nog steeds een fanatieke achterban heeft.

[Julia Ham · Rating 4 out of 5]

Uit pure nieuwsgierigheid dit boek gekocht. Soms vind ik het fijn om non-fictie te lezen. Tijdens het lezen eigenlijk de hele tijd gedacht: het is toch bizar dat deze man heeft kunnen komen waar hij nu is. Het blijft een bijzonder figuur, maar het boek biedt een goed inzicht in het ontstaan van zijn denkwijzes (waar ik ABSOLUUT niet achter sta, laat dat duidelijk zijn). Aanrader als je geïnteresseerd bent in politiek.

[Arne-Jan · Rating 4 out of 5]

Must-read voor politieke junkies (matige uitdrukking vind ik altijd, maar weet even niks beters). Heerlijke smeuïge verhalen, leest als een trein. Helaas is het allemaal wat minder vermakelijk als je tot je laat doordringen dat alle gebeurtenissen op waarheid (want zorgvuldig bronnenonderzoek!) berusten en dat Baudet zijn gif nog altijd verspreidt. En dat als volksvertegenwoordiger… Onbegrijpelijk en buitengewoon schadelijk dat hij en andere populisten zoveel media-aandacht krijgen. Hmm daar doe ik nu ook aan mee door deze review weer te plaatsen. No such thing as bad publicity toch?

[Mireille · Rating 4 out of 5]

De biografie begint op 5 september 2019, tijdens de boekpresentatie van een vertaling van het werk van de 19e-eeuwse denker Alexis de Tocqueville, voorbeeld voor politieke ideeën Baudet. Harm Ede Botje en Mischa Cohen zijn dan net begonnen aan hun biografische project en willen het onderwerp zelf spreken. Hij toont zich aanvankelijk geïnteresseerd, maar een verder gesprek is er nooit van gekomen. Deze gebeurtenis blijkt exemplarisch voor alle situaties waar Baudet bij betrokken is: een idee poneren, in de schijnwerpers staan, iets niet afmaken en anderen de schuld geven. Het recente Forum voor Democratie-schandaal toont hoe de partij in elkaar steekt/stak, een gebeurtenis die plaatsvond net na verschijning van het boek, maar wel een die de auteurs overigens hebben voorspeld.

Waarom wilde ik dit boek lezen toen de vraag me werd gesteld? Nieuwsgierigheid naar een ongrijpbaar persoon. Baudet komt op het eerste gezicht intelligent over in de politiek (pas sinds 2017 kent het publiek hem), maar ook egoïstisch, vaart zijn eigen populistische koers en neemt iedereen daarin mee. Hoe is hij? De kaft is donker en heeft een stevige titel; de hoofdpersoon kijkt je nogal indringend aan. Hijzelf zou waarschijnlijk zeggen dat Botje en Cohen bevooroordeeld aan het boek zijn begonnen, maar ze laten vakkundig hun mening weg, zoals het goede onpartijdige journalisten betaamt. Alleen helemaal op het eind lees je over Baudet als onderdeel van “populistische politici, de valse profeten van deze tijd”.

Botje en Cohen zijn niet de minsten: lange tijd gewerkt bij Vrij Nederland en onderzoeksprogramma’s; Botje is genomineerd geweest voor De Tegel en Cohen won deze prijs voor een reportage over de gevolgen van de moord op Theo van Gogh.
Voor het boek spraken ze véél mensen; de notenlijst is lang. Het boek zelf leest goed, hoge informatiedichtheid. De lezer krijgt een gedegen beeld van de vorming van Baudet.

Een voorbeeld is de Edmund Burke Stichting. De leden vechten tegen processen die al sinds de jaren ’60 aan de gang zijn: uitbreiding van de staatsinvloed en het ondemocratische Europa, islamisering en de asielzoekersinstroom. Daaruit komt voort dat de aan de stichting verbonden personen zich opstellen tegen de “elites”, want die kennen de grote inzichten van het Westen en de verschillen met de andere culturen niet meer. Wat precies in “onze westerse cultuur” verdedigd moet worden, zegt het FvD later ook niet precies, wat telt is dat er “tegen het partijkartel” gevochten wordt. Het “vechten” gebeurt door het filosofische en politieke gedachtegoed in zomerscholen aan de man te brengen. Zelf volgde Baudet deze zomerschool ook. Tijdens die week kwam hij meerdere geestverwanten en inspirators als de Leidse rechtsfilosoof Kinneging tegen.

Na lezing: heb ik antwoord op mijn vragen? Ja en nee, maar dat ligt aan het onderzoeksobject zelf en niet aan de vaardigheden van de auteurs. Keer op keer blijkt dat TB zich buiten groepen stelt, zichzelf op plek 1 zet. Overal, of het gaat om de wereld van de muziek, wetenschap, literatuur, politiek etc., creëert hij zijn eigen zuil. Als hij maar een podium krijgt.
Vaak krijg ik na een biografie meer inzicht in en waardering voor de beschreven persoon. Het eerste geldt zeker, de waardering heb ik enkel dubbel en dwars voor Botje en Cohen. Ik gun hen en de betrokken redacteuren een rustige politiekloze tijd. 😉

[Lotte · Rating 4 out of 5]

Ben erg fan van goed geschreven journalistiek en dat is precies wat dit is. Ik vond het interessant, schokkend, frustrerend en grappig tegelijk en het heeft me veel nieuwe inzichten opgeleverd. Hmm.

[Arne · Rating 4 out of 5]

Intrigerend, beangstigend, vermakelijk

[Elianne van Elderen · Rating 4 out of 5]

Er worden zoveel (oud-)vertrouwelingen, (ex-)vrienden en andere (voormalige) samenwerkingen genoemd in dit boek, maar uit elke relatie of samenwerking blijkt eigenlijk telkens maar weer hoe er altijd iets spaak loopt, zelfs zijn vrienden of voormalig partijgenoten op den duur Baudet verlaten omdat er met hem niet te praten of samenwerken is. Hoewel zijn publiek/kiezers hem misschien blijven volgen, dit boek geeft vooral een overzicht van zijn loopbaan achter de schermen en hoe alle connecties op den duur ergens stuklopen wanneer Baudet langzaam zijn ware aard laat zien en alles voor zijn eigen hachje en ego blijkt te doen en nooit bereid is water bij de wijn te doen of iets te matigen. En hoe hij dan met hangende pootjes weer terugkomt wanneer hij iets van ze nodig heeft, en ze weer verlaat zodra hij heeft gekregen wat hij wou, of zodra de tegenpartij geen tweede keer uitsluitend aan zijn voorwaarden wil voldoen. Eigenlijk laat dit boek vooral zien hoe alles op zijn voorwaarden moet gebeuren en hoe eenzaam hij uiteindelijk altijd achterblijft.

[Ewout van der Kleij · Rating 5 out of 5]

Onderzoeksjournalistiek van de bovenste plank.

[Ruben Seijbel · Rating 4 out of 5]

(Geluisterd) Om te weten dat Baudet een volslagen gek is, heb je dit boek inmiddels niet nodig. Wel wordt het patroon van alle fascistische flirts heel duidelijk. Hoewel sommigen misschien denken dat oud-FVD’ers beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald zijn, maakt dit boek duidelijk dat deze figuren met gemak allerlei bruin gedachtegoed gedogen. Alleen in contrast met FVD kunnen zulke afsplitsers redelijk voorkomen.

[Alicia · Rating 4 out of 5]

Vlot geschreven boek, interessant inkijkje in de partij en het leven van Baudet. Het heeft mijn beeld van hem niet fundamenteel veranderd, voor wie niet voor iedere uitspraak een excuus verzon was sowieso al volstrekt duidelijk dat er iets flink mis was bij hem. Op sommige momenten voelde ik echter wel een beetje medelijden.

Ik ben me door dit boek vooral af gaan vragen wat Henk Otten voor man is dat hij zonder goed uit te zoeken met wie hij te maken heeft denkt een ander te kunnen gebruiken, onder de duim te kunnen houden, om zijn doelen te bereiken. En daarmee nog zo lang door te gaan, terwijl al snel duidelijk was wat Baudet dacht.

[Lisa · Rating 5 out of 5]

Fantastisch portret van (Politieke) Clown des Vaderlands Thierry Baudet.

[Marjo van Bergen · Rating 4 out of 5]

Interessant boek met heel veel achtergrondinformatie. Na afloop blijft de vraag hoe het mogelijk is dat hij 1 van de 150 volksvertegenwoordigers is. Er zijn nog zoveel anderen!

[Myrte · Rating 5 out of 5]

Een van de meest tekenende politicologische onderzoeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen is die van Léonie de Jonge, die onderzocht waarom extreemrechts in bepaalde Europese landen wel voet aan de grond krijgt en in andere niet.

Ze schrijft over hoe media-aandacht en het geven van een podium het grote verschil is: in Wallonië wordt een extreem-rechtse politicus niet uitgenodigd bij talkshowtafels of mag 68 opiniestukken in een kwaliteitskrant publiceren, in tegenstelling tot Vlaanderen en Nederland (Waalse journalisten zien zichzelf als “watchdogs”, in Nederland en Vlaanderen ligt de nadruk op “het weergeven van het debat”).

Dat vond ik wederom een van de meest ontluisterende aspecten van dit boek, dat zeker op het begin bij vlagen lastig doorheen te komen was vanwege de hele rits pretentieuze filosofische uitspattingen van Baudet. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat iemand die op dat moment al lang en breed contacten onderhoudt met openlijke antisemieten en racisten, met neonazi’s en white supremacists, die zelf al allerhande racistische uitspraken op z’n naam heeft staan, doodleuk een podium krijgt want oh hihi hij zegt van die spannende politiek incorrecte dingen.

En het ergste is dat ze het nooit leren. Hoe vaak zien we Joost “17 partijen” Eerdmans en Caroline “terrortrekkerspreekbuis” van der Plas tegenwoordig niet bij Op1? Om te janken.

Dit boek zit fantastisch in elkaar, alle lof voor dit machtig staaltje journalistiek. Ik kan alleen maar hopen dat Harm Ede Botje en Mischa Cohen te zijner tijd met een vervolg komen waarin ze de FvD-implosie in november 2020 en de coronawappie-aftakeling die daarop volgde meepakken.

Ik zou willen zeggen dat dit boek een aanrader is, maar ik moest hem een aantal keer wegleggen omdat de opsomming van racisme, antisemitisme, seksisme en homofobie me soms teveel werd, en dan vooral het besef dat de desinformatie van Baudet nu een vaste plek aan het politieke firmament heeft en daar ontwrichting en destructie aanricht.

[Diantha · Rating 4 out of 5]

Een interessant boek dat de evolutie van Baudets gedachtegoed laat zien door de jaren heen. Ik vond het heel boeiend om de verschuiving te zien van anti-EU vanuit democratisch oogpunt naar de anti-migratie/racistische Baudet die we nu kennen. Het boek stopt bij het begin van de coronacrisis, maar de gebeurtenissen van de afgelopen twee jaar (van full-on wappie tot pro-Poetin) past naadloos in de extrapolatie gebaseerd op wat er in het boek wordt beschreven.

Ik vond het ook heel boeiend om de meer persoonlijke kanten van zijn leven te lezen. Zijn relaties met oud-klasgenoten, mede-partijgenoten etc. Dat gaf wat meer inzicht in de persoon Baudet, ipv alleen de politicus Baudet. Het schetste een beeld van iemand die intellectueel heel sterk is (hoewel ik het totaaaal niet met hem eens ben), maar sociaal best kwetsbaar. Iemand die mensen goed mee kan slepen, maar tegelijkertijd ongelooflijk narcistisch is en niet in staat lijkt te zijn lange relaties op te bouwen of echt diepe connecties met mensen te maken. Ik vind dat een erg zorgwekkende combinatie. Ik krijg vooral het beeld van een diep eenzaam iemand die de leegte probeert op te vullen met een fanbase (en die nog heeft ook...), maar uiteindelijk vooral een zielig figuur is.

[Fedde Wiersma · Rating 4 out of 5]

De Nederlandse pers mag zich schamen dat ze deze persoon zo op het schild gehesen hebben en niet iets verder doorgezocht hebben naar waar hij werkelijk voor staat.

Ergens is de persoon Baudet wel intrigerend. De man heeft onmiskenbaar talenten echter slaagt hij er iedere keer in om datgene wat hij in korte tijd heeft opgebouwd in een nog kortere tijd op te blazen. Het is een tragisch figuur dat zijn hele leven op zoek is naar erkenning maar die nergens echt lijkt te vinden. In die zoektocht radicaliseert hij compleet.

[Varja Di · Rating 4 out of 5]

Een portret van baudet, wel interessant om te zien waar zijn gedrag vandaan komt. Voornamelijk toch wel heel erg geldingsdrang en onzekerheid.

[Thijs Van Opijnen · Rating 4 out of 5]

Goed en duidelijk geschreven met gedegen onderbouwing en een eerlijke, kritische blik. Wel weer ontzettend frustrerend om te lezen dat een type als Baudet zo’n achterban heeft. Niet nieuw, wel moeilijk.

[Daniel Schotman · Rating 4 out of 5]

Alvorens ik aan dit boek begon wist ik dat het erg was. Ik volg Baudet al een tijdje (meer voor de amusementswaarde, net als Trump) en ik heb inmiddels al 4 van zijn boeken gelezen, waaronder De Aanval Op De Natiestaat en Oikofobie. Maar dat het zo erg gesteld was was ook voor mij een schok en tegelijk wellicht een openbaring.

Baudet had eerst toegezegd mee te willen werken aan het boek, eiste later dat hij eerst hele manuscript goedkeurde en trok zich later terug. Wat dus overblijft zijn de tal van personen die in de jaren met hem in aanraking zijn gekomen of met hem hebben samengewerkt. Gezien de uniforme boodschap van al die mensen lijkt het me haast onmogelijk dat deze mensen allemaal liegen. Eerder lijkt het me dat deze mensen allemaal onafhankelijk de spijker op zijn kop slaan. Doordat het beeld wat hier van Baudet wordt geschetst nou niet bepaald de schoonheidsprijs verdient is het dan wel eerder een boek geworden voor zijn vijanden, zoals ik. Al hoop ik echt van ganselijke harte dat zijn blinde volgelingen ook wakker worden, dit boek lezen en daarna besluiten om deze charlatan te laten voor wat het is.

Wat het boek vooral zo interessant maakt zijn het steeds weer aanhalen van Baudets eigen woorden en daden. Die spreken op zich al boekdelen maar worden echt meer kracht bijgezet door dit te verbinden aan de uitspraken van mensen die erbij waren en met hem hebben samengewerkt. Het beeld wat je zo krijgt is een beeld van een leider en een achterban die elkaar eigenlijk steeds verder is radicaliseren. Vooral dit is voor mij eigenlijk het meest zorgwekkende. Een de ene kant iemand die echt alleen maar in de politiek is gegaan voor een stabile bron van inkomsten (voordat hij de politiek in ging ging hij er steeds kort lang, geldproblemen, was ie blut, etc.) en er zodanig echt alleen maar zit voor zichzelf en het verschaffen van een platform voor zijn eigenverklaarder genialiteit. Hij wil gezien worden als intellectueel en als zodanig is niets ooit zijn schuld waarbij het meest trieste voorval misschien nog wel was dat hij na een gefaald debat (omdat hij zich voor de zoveelste keer weer eens niet had voorbereid, wat hij doorgaans niet nodig vond) met Alexander Pechtold beweerde dat iemand hem had gedrogeerd (uiteraard bleken tests uit dat er niets in zijn bloed zat). Aan de andere kant zijn aanhang die hem niet goed begrijpen, niet altijd kunnen volgen maar hem net als met Fortuyn of Wilders op handen dragen omdat hij provocerende uitspraken doet doordat hij mensen persoonlijk aanvalt politiek in ieder geval weer wat interessanter maakt maar tegelijk niet inziet wat er achter het maskertje schuil gaat en zich geen moer bekommert om zijn achterban. Als zodanig deed het hele boek me steeds denken aan de Netflix TV Serie : Inventing Anna, wat gaat over de meesteroplichter, Anna Delvey. Ook daar zie je dat zij vooral in staat is om iedereen op te lichten omdat mensen met haar gezien willen worden en bij haar incrowd willen horen. Ik denk dat de meeste fans en aanhangers van Baudet dat ook denken. Hij komt immers van een intellectuele familie en heeft een gedegen elitaire achtergrond. Dit heeft een bepaalde aantrekkingskracht voor mensen die dat niet hebben maar daar wel graag bij willen horen.

Er waren vele momenten in het boek waar ik letterlijk een soort van plaatsvervangende schaamte voelde, zijn leugens (hij werd op verschillende plekken ontslagen maar zei dan gewoon glashard dat hij ontslag had genomen),de verdraaiingen van eerder ingenomen standpunten, de enorme slordigheden, de buitengewoon afschuwelijke manier waarop hij omgaat met mensen, vrienden en collega’s. Hoe zich steeds weer als intellectueel presenteert, blaakt van zelfvertrouwen, arrogantie en zelfingenomenheid en echt iedereen daar in principe voor moet buigen. Echter het allerergste moment was wat mij betreft het hoofdstuk dat een beschrijving gaf van de verdediging van zijn promotie. Iedereen bleek het bijna unaniem eens te zijn over het feit dat zijn proefschrift zwaar onder de maat was, vooral meningen bevatte en geen goed uitgewerkte argumentatie of inzichten, maar toch werd het er doorgedrukt door vooral Paul Cliteur. Ik vond het een schande voor de goede naam van de Leidse Universiteit en bleef me maar afvragen wat het nog waard is als het inderdaad zo gemakkelijk is om te promoveren.

En dan zijn er nog zijn politieke denkbeelden. Baudet zelf profileert zich als een conservatief-liberaal. Ik ben nog er nog steeds niet uit welk aspect van zijn opvattingen zou kunnen doorgaan voor liberaal, behalve dan, dat hij de vrijheid van meningsuiting tot in het extreme wenst door te voeren zodat vooral hij iedereen ongeschonden kan beledigen (als anderen dat doen mag dat natuurlijk ineens weer niet). Conservatief zegt hij zelf aan te leunen tegen Burke en Tocqueville, hoewel deze echt veel te gematigd conservatief zijn om daarvoor in aanmerking te komen. Als je Conservatism : The History Of An Idea van Edward Fawcett (Princeton 2021) leest kun je conservatief zijn op twee manieren . Of a la Burke of a la Le Maistre. Gezien de radicaliteit en zijn constante geflirt met het Nationaal-Socialistische gedachtegoed (De Aanval Op De Natiestaat is wat dat betreft echt eng om te lezen), hoe hij dit gedachtegoed dan weer openlijk en dan weer meer verkapt verdedigd en zowel racisme als discriminatie niet schuwt (en ook binnen zijn partij lijkt toe te laten en aan te moedigen) en hij zich identificeert met dictatoriale figuren als Orban, Poetin en andere extreem rechtse filosofen en politici, lijkt het me eerder dat Baudet veel meer in de hoek van Le Maistre zit. Ik heb toevallig ondanks Consideration On France nog weer gelezen, en diezelfde radicale en agressieve toon, die frontale aanval die Le Maitre uitvoert op de Verlichting en de Franse Revolutie (waar ook Baudet tegen is) is echt precies hoe Baudet ook zijn politiek bedrijft.

[Anneke de Bundel · Rating 5 out of 5]

Ik vond het een heel goed boek maar wel heel verontrustend. De narcist die radicaliseert en net als bij Trump, nauwelijks weerwoord krijgt. Mensen stappen op, als ze het echt niet meer trekken maar de meeste mensen in zijn omgeving vinden het kennelijk heel normaal om door een grillige narcist afgebekt of tegen elkaar opgezet te worden. En al die mensen van de Leidse universiteit die achter m aanhollen. Wat zien ze in deze man?
En dan zijn aanhang die mensen bedreigt, armen omdraait van mensen die geweldloos protesteren. Het meest ontluisterende vond ik het verhaal van de dominee die na afloop van een debat in zijn eigen kerk moest onderduiken omdat Baudet het verbale vuur op hem had geopend en zijn achterban wel bereid was de man ook lijfelijk aan te pakken.
Baudet en zijn achterban zaaien angst bij iedereen die het met hen oneens durven te zijn. Dat mensen niet aan t boek meedurfden te werken uit angst voor de achterban zegt genoeg. In de week dat ik het las, stapte Baudet binnen 24 uur op en kwam weer terug. Vervolgens stapte een deel van de partij op vanwege zijn antisemitisme en het niet bereid zijn het fascisme onder zijn jongerenaanhang te veroordelen.
Ik heb mijn buik vol van die man.

[Huub Van Breugel · Rating 4 out of 5]

'Mijn meningen zijn feiten: de wording van Thierry Baudet'

Een duidelijk beeld ontstaat van hoe Thierry Baudet, ooit begonnen als mislukt romanschrijver, filosoof, docent en documentairemaker, uiteindelijk transformeerde tot een radicale politicus die flirt met rechtsextremisme. Van zijn eigen opgerichte leesclub in Amsterdam tot het sabbelen aan de oor van de vriendin van Jort Kelder na het volgen van een flirtcursus, en het ontmoeten van rechtsextremistische groeperingen zoals Erkenbrand, komt alles aan bod.

In de eerste honderd pagina's van het boek was er, naar mijn mening, iets te veel sprake van name-dropping, maar daarna verbeterde de vloeiendheid van het boek, evenals mijn interesse erin. Het is goed geschreven met duidelijk naslagwerk, hoewel er wel iets te sterk wordt geleund op de ervaringen van Henk Otten.

[Marie Jose · Rating 3 out of 5]

wow, even if only half of it is true it is mind-blowing. It is scary to know some things that are going on. It shows the lies and deceit of people, the shouting and aggressive campaigning. No room for listening and the half truths using for personal gain. An intellectual will be regarded as someone who listens and forms/shares an substantiated opinion not a shouty person who uses popular media distorting facts or , in a state of oblivion, shares unchecked "facts".
A picture of a sad and lonely person, narcissistic and almost in a state of psychosis. In combination with alcohol not a very good combination.

[David · Rating 4 out of 5]

Psychologisch gezien een erg boeiend boek. Het is jammer dat de schrijvers niet erg objectief zijn en Baudet duidelijk afkeuren. Al is dat laatste erg begrijpelijk, had ik gehoopt op een neutraler geschreven boek. Desondanks is het erg volledig en geeft het een inkijkje in de wondere wereld van Baudet en de FvD. De rare fratsen die Baudet zo vaak uithaalt zijn even vermakelijk als treurig. Het deed me vaak denken aan een quote die ik in een eerder boek las: "Als je standaard tegendraads bent, ben je evengoed niet vrij in je keuzes". Dit vond ik een erg typerende uitspraak voor Baudet.

[Remke · Rating 4 out of 5]

Huiveringwekkend, informatief maar zich soms ook bedienend van iets te sturende bewoordingen ( spiegelpaleis, echokamer). Als je als auteur zo minutieus al je feiten en citaten verantwoordt, heb je die bewoordingen niet nodig, dan doen de feiten het werk voor je. Laat de lezer zijn eigen conclusie trekken en die conclusie is na het lezen van het boek onontkoombaar: Thierry Baudet is een narcistische man met gevaarlijke en extreem-rechtse denkbeelden, die godzijdank de kwaliteiten niet had om de FvD uit te bouwen tot een succesvolle politieke partij.

[Tanja · Rating 4 out of 5]

Dit boek is ontzettend vlot geschreven. Het veronrustende is natuurlijk dat het geen fictie is maar gaat over onze Nederlandse Trump. Hij komt naar voren als een kinderachtige narcist die lijdt aan enorme zelfoverschatting, blijkbaar nul empathie heeft en die een discours alleen interessant vindt als het om hem draait. Mijn bloed kookt als ik zijn vreselijk minachtende commentaren over zwarte mensen of vrouwen lees.

[Floris Kleijne · Rating 2 out of 5]

Boeiende materie en een ontluisterend inkijkje in de ontsporing van wat wellicht een rijke geest was voordat de waanzin en radicalisering er vat op kregen. Had ook 'Verwording' mogen heten. Wel eeuwig jammer dat het boek kennelijk nogal haastig in elkaar is gezet na alle doorwrochte research. Redactioneel is er nogal wat op aan te merken namelijk, van continuïteit tot herhaling tot onhandige of weggelaten introductie van nieuwe spelers. Voor mij was het daardoor een vermoeiende leeservaring.

[Jan Mars · Rating 4 out of 5]

Politieke biografie van Thierry Baudet, knap journalistiek opgeschreven zodat het leest als een trein, wat past bij het onderwerp. Onthullend en ontluisterend, zowel voor de hoofdpersoon als voor de politiek in Nederland en de kwaliteit van het kiezersvolk. Je wordt er niet vrolijk van.
Overigens: een snelle steekproef in het namenregister laat zien dat dat beter kan.