سِنگایی گیبون (۱۷۵۰ تا ۱۸۳۷)، مرشد طریقت ذِن رینزای، به طنز، شیوهٔ تدریس خلافِ عرف، و نگارهها و خوشنویسیهایش مشهور است.
در نوجوانی خرقهٔ رهبانی پوشید و از همان جوانی نشان داد که استعداد نقاشی دارد. در پی استاد، بسیاری از ژاپن را معبدبهمعبد گشت، در این مدت شاگردی استادانی را کرد تا در نهایت منصب ریاست و پیر دیر شوفوکوچی، کهنترین دیر ذن در ژاپن، را پذیرفت. در شصتویکسالگی خودش را بازنشسته کرد و خلوتگزینی پیشه کرد و خود را وقف هنر نمود. چیزی نگذشت که کارهایش مشتاقان فراوانی یافت.
سبک کارش همان فرم تکرنگ آبمرکب (سومیئه) است و غالبا از چند ضربه یا نقش تند قلم تشکیل شده است، و گهگاه همراه با شعر یا خوشنویسیای. اما تصاویر آرام و شادش، سرشار از نیرو و طنز و بازیگوشی است
Daisetsu Teitaro Suzuki (鈴木 大拙 貞太郎 Suzuki Daisetsu Teitarō; rendered "Daisetz" after 1893) was Professor of Buddhist philosophies at Ōtani University. As a translator and writer on Buddhism and Eastern philosophy, he greatly helped to popularize Japanese Zen in the West.
تعابیرش، نحوهٔ نگاهش به پدیدهها، توصیفها و شوخیهاش این چهلوچند نوشته و تصویر رو بارها به قصد تمامکردن کتاب، باز کردم، باز دوباره برگشتم به عقب، باز شعری رو دوباره خواندم، کمی جلو رفتم، باز گذاشتمش برای روز دیگری. کلا شعر خوانی، تجربهٔ عجیبیه برای من. همیشه دیوان شاعر رو میذارم کنار دستم و اونقدر روزهای متمادی سراغش میرم تا دیگه حوصلهام سر بره و بگذارمش سر جاش. ولی هنور مسیر ورود به شعرهای ذن رو پیدا نکردم، هنوز در لایهٔ ادبی و زبانی اونم.، صرفا میتونم جرعه جرعه بچشمش ---- صبوری: آنکه تو میتوانی صبورانه تحملش کنی صبوری نیست؛ صبوری، تحملکردن چیزیست که تحملپذیر نیست --- وقتی من سایه [حقیقت] را میبینم افتاده در تهیای فضا، چه به روشنی نمایان بود ماهِ شب پاییز!
Good introduction to the Zen master Sengai, but riddled with Suzuki's interpretation of Zen. The Plates are well chosen and there is much information about them. However, as mentioned before, much of Suzuki's interpretation goes with it. Some intricacies of the Japanese language as pertains to the inscriptions and relating to the meaning could have been explained better.