در ستایش ریاضیات

by Alain Badiou, Gilles Haéri, علی حسن‌زاده (Translator)

جایگاه ریاضیات از دیرباز محل نزاع بوده است. برخی از شر آن به خدا پناه برده‌اند. برعکس، برخی از شر انبوه دهشتناک جزئیات ملموس به آن پناه برده‌اند. برخی آن را همان گویی صرف می‌دانند. برخی آن را یگانه صورت اندیشه می‌انگارند. برخی آن را انتزاعی به حساب می‌آورند که نابودگر زندگی باصفا و بی‌غل و غش است. اما برخی برعکس، واقعیت را بدون آن ناممکن می‌دانند.
آلن بدیو، فیلسوف نامدار فرانسوی، به دفاع از ریاضیات برمی‌خیزد و نظریه‌‌ای نو دربارهٔ ریاضیات می‌پروراند. از دید بدیو، «ریاضیات هستی شناسی است». او در کتاب حاضر می‌کوشد با زبانی ساده از ریاضیات و رابطه‌‌اش با فیلسوفان، فلسفه، واقعیت، زندگی و نیک بختی سخن بگوید.

Genres: Philosophy, Mathematics, Science, Nonfiction, France

97 pages, Paperback

First published September 16, 2015

About the author

Alain Badiou, Ph.D., born in Rabat, Morocco in 1937, holds the Rene Descartes Chair at the European Graduate School EGS. Alain Badiou was a student at the École Normale Supérieure in the 1950s. He taught at the University of Paris VIII (Vincennes-Saint Denis) from 1969 until 1999, when he returned to ENS as the Chair of the philosophy department. He continues to teach a popular seminar at the Collège International de Philosophie, on topics ranging from the great 'antiphilosophers' (Saint-Paul, Nietzsche, Wittgenstein, Lacan) to the major conceptual innovations of the twentieth century. Much of Badiou's life has been shaped by his dedication to the consequences of the May 1968 revolt in Paris. Long a leading member of Union des jeunesses communistes de France (marxistes-léninistes), he remains with Sylvain Lazarus and Natacha Michel at the center of L'Organisation Politique, a post-party organization concerned with direct popular intervention in a wide range of issues (including immigration, labor, and housing). He is the author of several successful novels and plays as well as more than a dozen philosophical works.

Trained as a mathematician, Alain Badiou is one of the most original French philosophers today. Influenced by Plato, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Jacques Lacan and Gilles Deleuze, he is an outspoken critic of both the analytic as well as the postmodern schools of thoughts. His philosophy seeks to expose and make sense of the potential of radical innovation (revolution, invention, transfiguration) in every situation.

Reviews

[Tahmineh Baradaran · Rating 3 out of 5]

درارتباط بین ریاضیات وفلسفه بسیارنوشته اند. این هم مصاحبه هایی دراین باب است. من البته پیشاپیش ازعلاقه مندان ریاضی هستم وازباب میزان قطعیت به ریاضی به نفع فلسفه رای میدهم . قدیمها بالیسانس ریاضی میتوانستی برای آزمون فوق لیسانس فلسفه شرکت کنی (؟)..ترجمه چنین اثری هرچند کوتاه چندان آسان نیست .به ویژه ازوجه ترجمه اصطلاحات که برای هراصطلاح فنی سلیقه ای درترجمه هست . اعتراف میکنم که بخشهایی ازکتاب رامطلقا" نفهمیدم . یانقص فهم من ویااشکال درترجمه ..
کتاب ، درمجموع چندان به دانسته هایم نیفزود.

[Endre Kornél · Rating 4 out of 5]

"When Plato - my old master - relentlessly insists that the philosopher is happier than the tyrant, what he is trying to tell us is that anyone who participates in a truth procedure, and does so concretely, vitally, really, not abstractly, anyone who has a life devoted to his or her highest capacities, a life of a free Subject, not a passive or empty life, well he or she is happier than the pleasure seeker. "

[CM · Rating 3 out of 5]

Another short, interview book. Badiou is as eloquent and clear as ever in these brief sections but a few main ideas here, that mathematics should return to philosophy and mathematics as an ideal of happiness, may not be readily accessible to many readers, when compared to his widely acclaimed "In Praise of Love". Yet, it's a mostly enjoyable interview, even you don't know set theory. And lay readers of philosophy and mathematics may be pleasantly surprised by the discussion on paraconsistent logic and intuitionist logic, both are alternatives to classical logic.

[Mohammad Amin Pishdar · Rating 4 out of 5]

There is no doubt that without mathematics, humans attribute everything to supernatural forces, and history is the witness of this. This book will inspire you to start learning mathematics right now. The main goal of the book is to introduce mathematics as the best human invention for any collective progress and individual happiness. which, in my opinion, reached this goal and was able to convince the audience why mathematics is important. The main question of the book is: "Is there a separation between mathematics and philosophy?"

[Tintarella]

اسپینوزا کتاب اخلاق را با این گفته آغاز می‌کند که اگر ریاضیات وجود نداشت، انسان در جهالت می‌ماند، مخصوصاً به این دلیل که کماکان همه‌چیز را با «علل غایی»، اساطیر یا تاثیر نیروهای فراطبیعی تبیین می‌کرد. از این رو خودِ اسپینوزا اخلاقیاتش را در این ایده حک می‌کند که به یک معنای مشخص پی‌آمد وجود ریاضیات است. به دیده‌ی او نقش کلیدی ریاضیات بی‌اعتبارسازی تبیین‌های مبتنی بر علل غایی، کنارگذاری غایت‌مندی از عرصه‌ی فلسفی (که همچنان در سنت ارسطویی اهمیت فراوان داشت) و پای‌بندی به استدلال‌های قیاسی بوده است. اسپینوزا، درست مثل افلاطون بین سه نوع دانش یا شناسایی تمایز قائل می‌شود. اولی ترکیبی از بازنمائی حسی و تخیلی است، یا چیزی که می‌توان آن را جهالت عادی نامید. دومی، شناسایی مفهومی روش‌مند است. یعنی اثبات مرحله به مرحله و ریاضیات مظهر آن است. نوع سوم شناسایی شهودی خداست، خدایی که نام دیگر طبیعت یا همه است، و این نوع سوم مشخصاً شناسایی فلسفی‌ست. اما اسپینوزا خیلی روشن و بی‌ابهام می‌گوید که بدون دسترسی به نوع دوم شناسایی، شناسایی نوع سوم ناممکن است (30)

اسپینوزا در آخرین صفحات کتاب اخلاق از بهجت عقلی سخن می‌گوید. بهجت عقلی چیزی جز این نیست که انسان به «ایده‌ی تام» دست یابد. و یگانه مثال‌هایی از ایده‌های تام که او می‌آورد در پیوند با ریاضیات هستند. اسپینوزا می‌گوید، با ایده‌ی تام، ایده‌ای از نوع سوم، دیگر سخت درگیر حل مسئله (که همچنان نوع دوم شناسایی‌ست)، ملال کسالت‌بار اثبات و تمرین طاقت‌فرسای ریاضیاتی نیستید، بلکه مشغول ترکیب بازسازانه می‌شوید. از دید من، این لحظه‌ای‌ست که شما فهمیده‌اید و جالب این‌که لاکان نیز در مقام یک فرویدی حقیقی از «لحظه‌ی فهمیدن» سخن می‌گوید. درست است است که باید گام‌های ملال‌آور اثبات را سپری کنید، اما لحظه‌ای هست که نور می‌تابد و سپیده می‌دمد. منظور اسپینوزا از ایده‌ی تام دقیقاً همین است، یعنی شناسایی نوع سوم و برداشت او از نیک‌بختی نیز به سادگی همین است که آن را بهجت عقلی می‌نامد (81)

[Mohammad]

عنوان جالب و کنجکاو کننده ای دارد پس ترغیب شدم ببینم چیست منتها برای من ثقیل بود.
کتاب در واقع یک مصاحبه است و ارتباط ریاضیات و فلسفه را بحث می‌کند.
بین خیل جملاتی که نفهمیدم بعضی هم جدید بود و جالب!

نمره‌ای نمیدم چون واقعا نفهمیدم چی میگه😑

[Ietrio · Rating 1 out of 5]

An intellectual fraud trying to seem smart with his 6th grade understanding of Math.

[David · Rating 4 out of 5]

Surprisingly deep yet accessible interview with AB. It’s one of the better one-stop summaries, by the end, of what he’s up to.

Tempted to use this for a “reflecting on math” capstone course.

[Charles · Rating 2 out of 5]

Near-nonsense.

[Christos Bouras · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό βιβλίο - συνέντευξη από τον Αλαίν Μπαντιού αναφορικά την σημασία που είχαν τα μαθηματικά στην ζωή του αλλά και στην φιλοσοφική οπτική του. Γραμμένο με απλό λόγο παρουσιάζει την σημασία των μαθηματικών στην καθημερινότητα μας, ασκώντας κριτική στην ακαδημαικότητα, στον κλειστό κύκλο των ακαδημαικών μαθηματικών.
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί.

[Achilleas · Rating 4 out of 5]

Το μήνυμα του βιβλίου μπορεί να γίνει απλό μέσα στην πολυπλοκότητα της έκφρασής του, αρκεί κανείς με υπομονή να αναλύσει τις έννοιες που εισάγει ο Badiou. Τα μαθηματικά είναι η βάση της σκέψης μας, είτε το γνωρίζουμε και το δεχόμαστε, είτε όχι. Και όσο απαραίτητα μας είναι, άλλο τόσο απαραίτητη μας είναι και μια φιλοσοφική ανάγνωση της ζωής.

[Lola · Rating 5 out of 5]

Dommage qu'il soit si court !

[Negarin · Rating 2 out of 5]

حقیقتا خیلیشو نفهمیدم
و احتمالا دوباره باید برگردم اما حتما برگردم
ریاضی و فلسفه دو عنصر جدا نشدنی
باید داستان های کشف های ریاضی رو پیدا کنم حتما

[Hobart Mariner · Rating 3 out of 5]

An interview with the philosopher in which he lays out why he views math as a proper foundation for rational thought, why it is beautiful and enjoyable to study, why philosophers should learn it, how it should be taught, and where it figures in a proper orientation of society. Kind of slight and corny in places but nevertheless interesting. Apart from pointing out the subject's elitism, Badiou remarkably uncritical of the research practices of mathematicians. His main critique of mathematics is its use as a social selector of the meritocratic elite, i.e. in entrance exams. He's far more critical of philosophers: analytic philosophers, content to define the subject into irrelevance, and romantic philosophers, who give up any criterion of logical truth.

In a few places the terminology and definitions he brings up are wrong: he gives the incorrect definition for convergence of a sequence (his only guarantees a subsequence), and he uses the term "biunivocal" where any mathematician would say bijective (perhaps inspired by Deleuze's use of the same term). Also he has a regrettable tendency to focus on proof by contradiction as the characteristic logical habit of mathematicians. This misses the fact that most mathematicians would, all things being equal, prefer an algorithmic/constructive proof over any proof by contradiction. When the interviewer presses him on the non-arbitrariness of most axiom schemes, he offers a kind of irrelevant digression into discrete and dense orderings. Also his claim that Cantor's theorem (|P(X)| > |X|) somehow gives a symbolic endorsement of collectivism, as much as I wanted to agree with him, had me cringing. It's not clear to me why set theory plays such an dominant role when philosophers study/imagine math...go do some graph theory or harmonic analysis once an a while.

Nonetheless it's a pretty enjoyable and quick little read, he does a good job of getting across the appeal of the subject, although I'm less certain of whether his conclusions re: philosophy are valid. He's a Platonist

[Oranje · Rating 4 out of 5]

Το εγκώμιο για τα μαθηματικά σε παρασύρει να το διαβάσεις με τον παραπλανητικό τίτλο του, αλλά πιο πολύ με το αντικείμενο που εξετάζει: την άρρηκτη σχέση μαθηματικών και φιλοσοφίας. Το βιβλίο αντιμετωπίζει τη σχέση μαθηματικών και φιλοσοφίας παρά ασχολείται με τα μαθηματικά ως ξεχωριστό αντικείμενο· είναι μάλλον σωστότερα ένα εγκώμιο για τα μαθηματικά στη φιλοσοφία. Και είναι καταπληκτικό.

Παρουσιάζει τα μαθηματικά ως έναν τόπο όπου επιθυμία και νόμος δεν αντιτίθενται αλλά είναι διαλεκτικά ταυτόσημα, συνδυάζοντας και την διαίσθηση. Είναι μια προυπόθεση για την ύπαρξη της ορθολογικής φιλοσοφίας και του ιδεώδους της απόδειξης. Και για αυτό, κάτι στη φιλοσοφία υποκλίνεται στα μαθηματικά.

«Αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις το κατανοούμε γιατί τα μαθηματικά μας έχουν προιδεάσει παρουσιάζοντάς μας όλες τις δυνατές μορφές που μπορεί να υπάρχουν.»

«Αν δεν υπήρχαν τα μαθηματικά, ο άνθρωπος θα είχε παραμείνει στην άγνοια, εξηγώντας τα πάντα μέσω των τελικών αιτιών, τις μυθολογίες, τη δράση υπερφυσικών δυνάμεων.»

«Τα μαθηματικά είναι μια διαδικασία που παρακάμπτει τη μοναδικότητα της γλώσσας.»

[Manuel Del Río Rodríguez · Rating 4 out of 5]

This book is really just an interview bound and printed into book format, so it is not very long -you could finish it in one sitting. As to its contents, the title pretty much says it all. Alain Badiou is an interesting French philosopher, a pal of Zizek's who is famous both for his dogmatic, revolutionary Leninism and for his intense attachment to Mathematics, which he sees as the grounding for a non-religious Ontology of absolute truths that are also exportable to art, love, science and politics. This gist of the book is a defense of mathematics as the ideal blueprint for this, a reflection on its close and necessary connections to philosophy and a lament of both its relative ignorance by philosophers and the instrumental and elite-selecting ways in which it is used at school, when it should be available to all as a path towards enlightenment and the good life.
It is also a very accessible work: some math is mentioned, but of the sort that any cultured person can easily understand as has probably heard of, and some of Badiou's peculiar philosophical ideas. If you have any affinity towards Math and/or Badiou, you are probably going to like it.

[M.Sadegh Abdollahi · Rating 4 out of 5]

ریاضیات برای عمده دانش‌آموزان درسی مشکل بوده که تا بتوانند از گیر آن فرار می‌کنند. بزرگتر هم که می‌شوند از ریاضی به همان جمع و تفریق بسنده کرده و آموختن بیش از آن در دوران مدرسه را به سخره می‌گیرند تا جایی که می‌توان ادعا کرد جامعه ایرانی در قهری دائمی با ریاضیات به سر می‌برد.
بخش زیادی از این مسئله که موجبات عقب‌ماندگی را نیز فراهم می‌سازد، آن است که ما هیچ‌گاه به این علم به چشم ریاضی به ما هو ریاضی ننگریسته‌ایم و کمتر پیش آمده که از فلسفه ریاضی بشنویم.
کتاب «در ستایش ریاضی» یکی از محدود منابع ترجمه شده در این زمینه است که بسیار خودمانی و عامیانه به ریاضیات فراتر از فرمول‌های رایج پرداخته است. در این کتاب چشمانمان مصاحبه ژیل حائری با آلن بدیو را می‌خوانند و این فیلسوف شهیر معاصر برایمان از لذت‌های ریاضی و حضور آن در گوشه گوشه زندگی می‌گوید. متن کتاب شیوا و روان است و می‌تواند آشتی دهنده جامعه ایرانی با ریاضی به عنوان مهم‌ترین علم پایه باشد.
لینک نسخه الکترونیکی کتاب در پلتفرم طاقچه:
https://taaghche.com/book/106427

[سیــــــاوش · Rating 2 out of 5]

سبک بدیو می‌تونه ثقیل و سخت‌خوان باشه. اگه پیش‌تر از بدیو خوندید و خوشتون نیومده، احتمالاً اینجا هم حس مشابهی پیدا می‌کنید. بدیو با زبون انتزاعی و پر از اصطلاحات فلسفی حرف می‌زنه که برای کسانی که پیش‌زمینه قوی تو فلسفه یا ریاضیات ندارند، کتاب ممکنه گنگ و دور از دسترس به نظر بیاد. بدیو بیشتر ایده‌های قبلی خودش رو بازیافت می‌کنه و خیلی وارد قلمروهای کاملاً جدید نمی‌شه برای همین ممکنه حرف‌هاش به نظر تکراری بیاد.
اگه به کارهای قبلی بدیو مثل «هستی و رخداد» علاقه داشتید، این کتاب جمع‌بندی ساده‌تری از ایده‌هاشه.

[Jeroen · Rating 4 out of 5]

De radicaliteit van Badiou's dialectisch materialisme komt tot uiting in dit kleine boekje. Er is niets irrationeel buiten de irrationele getallen zelf. Daarmee is hij aanhanger van Lacan. Hij zet de lezer aan het denken en maakt zij die minder bekend zijn met wiskunde warm om zich er in te verdiepen. Hij doet een pleidooi tegen het elitarisme van de wiskunde en tegelijk tegen het amateurisme die de hedendaagse filosofie kenmerkt, door de afwezigheid van een wiskundige basis zelf.

[Eduard Lev · Rating 4 out of 5]

An interesting discussion on mathematics both historical and contemporary and how it relates to philosophy. The content is that of an interview, which interestingly enough makes it seem like a Socratic dialogue. I enjoyed the style, but can’t say I am an expert enough on either philosophy or mathematics to truly understand what the author was trying to say. I think I already appreciate mathematics enough to not be too swayed by any of his arguments.

[Ghis · Rating 4 out of 5]

Passionnant et érudit éloge des mathématiques. On savoure les petites piques adressées aux "nouveaux philosophes" écumant les plateaux télé, pressés de ne rien dire d'intéressant.
Ce texte n'est pas toujours facile à suivre quand on aborde la philosophie pure et certains concepts mais l'ensemble et les questionnements abordés sont nourrissants.

[Julie Moronuki]

I'm extremely in love with this book, or with the audacity of this book. I hate trying to write reviews directly after reading a book, and I'm terrible at it, but this is a book I'll be thinking and writing about for some time so I'll surely have another opportunity.

[Dallas · Rating 5 out of 5]

Sort of corny to say something is life-affirming, but Badiou's work on mathematics has been such an essential touchstone for me recently when it comes to reading & reflecting on my own ways of thinking. Loved, thank you Mr. Badiou

[b barrett · Rating 5 out of 5]

Very Short. 100 Small pages. It starts off slow and standard, but (like In Praise of Love) he does relate the subject to his particular philosophy in a way that illuminates both.

[Dani Ollé · Rating 4 out of 5]

Brief philosophical dialogue on the beauty and pbilophical value of mathematics

[Emilou_books · Rating 3 out of 5]

Lecture un peu mitigée.
J'ai apprécié certains chapitres que j'ai trouvé fort intéressant, mais j'ai par moment trouvé ceux parlant plus de philo plutôt barbant...
Lecture qui reste intéressante

[Carlota · Rating 4 out of 5]

No he entendido todo lo que dice, una pena, pero llega a conclusiones muy interesantes y aún mejor, optimistas.

[Ghassem Hosseini · Rating 5 out of 5]

این کتاب ، از جمله کتابهایی است که نگارنده ، سعی کرده تا با بیان موضوعاتی قابل فهم ، لذت دوست داشتن ریاضی را معرفی کند . البته تا حد زیادی در این کار موفق شده است.
https://taaghche.com/book/106427/

[Antonin Couturier · Rating 5 out of 5]

Mathématiques, art, politique, amour.

Les mathématiques comme invention humaine la plus convaincante pour toucher à l’universalité du vrai – et donc au bonheur.
Non pas un savoir pour lui-même, mais une méthode pour dévoiler des mystères, accéder à la vérité, entrer dans la vraie vie.
Brève, dense, percutante : une défense claire et radicale des mathématiques comme expérience existentielle.

[Maurizio Codogno · Rating 3 out of 5]

Mal tradotto

Alain Badiou è un filosofo (e altro...) francese che, rifacendosi a una tradizione millenaria, ritiene che la matematica sia un'ottima base per la filosofia e quindi si lamenta dei "nuovi filosofi" che passano più che altro il tempo a parlare nei talk show: malvezzo che a quanto pare non è solo italiano. In questo libretto, pungolato da Gilles Ha��ri che gli ha fatto una lunga intervista, racconta perché a suo parere la matematica è importante: in due parole perché lo sviluppo della filosofia scaturisce da un insieme di "verità" in quatto aree distinte (scienza, arte, politica e amore) e la matematica permette di avere queste "verità" autonomamente. Così, dopo altre due interviste sull'elogio dell'amore e del teatro, Badiou ha calorosamente acconsentito a parlare anche della matematica.
Premesso che io e la filosofia non siamo mai andati troppo d'accordo, ho trovato davvero pesante la traduzione di Marcello Losito (che ha anche aggiunto un saggio finale), a partire dal titolo con quel plurale ("Elogio delle matematiche") che in italiano non ha nessun senso, a differenza dell'inglese e appunto del francese che recuperano la tradizione greca. È un peccato, perché i temi trattati sono interessanti, proprio perché visti da qualcuno che matematica l'ha studiata ma matematico non è. (Ah, a pagina 39 c'è scritto "Il successore di n si può scrivere n+1/1". Scritto così è tecnicamente corretto ma logicamente sbagliato nel contesto: sono andato a cercare l'originale francese dove era ovviamente scritto in modo che si capisse che era (n+1)/1...)