What do you think?
Rate this book
Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden
Op zijn 28ste ontmoet Raoul de Jong zijn Surinaamse vader voor het eerst. Ze praten hetzelfde, bewegen hetzelfde en geloven allebei in wonderen. Dan vertelt Raouls vader hem een verhaal dat blijft hangen: een van hun voorouders, een medicijnman, kon zichzelf transformeren in een jaguar. Gegrepen door dit mysterie besluit Raoul op onderzoek te gaan in Suriname.
De geschiedenis van deze voormalig Nederlandse kolonie is er een van duisternis en slavernij, maar wie goed zoekt vindt ook veel hoop en levenskracht. Raoul zelf is het levende bewijs: zijn voorouders hebben op de een of andere manier overleefd. Tijdens zijn zoektocht, waarin hij kennismaakt met Surinaamse schrijvers, denkers en verzetshelden, ontdekt hij dat de kracht van de jaguar onmisbaar is geweest voor het land, en beseft hij hoeveel ieder mens daarvan kan leren.
Met Jaguarman, geschreven als een avonturenroman, brengt Raoul de Jong een prachtige hommage aan het land van zijn vader.
De geschiedenis van deze voormalig Nederlandse kolonie is er een van duisternis en slavernij, maar wie goed zoekt vindt ook veel hoop en levenskracht. Raoul zelf is het levende bewijs: zijn voorouders hebben op de een of andere manier overleefd. Tijdens zijn zoektocht, waarin hij kennismaakt met Surinaamse schrijvers, denkers en verzetshelden, ontdekt hij dat de kracht van de jaguar onmisbaar is geweest voor het land, en beseft hij hoeveel ieder mens daarvan kan leren.
Met Jaguarman, geschreven als een avonturenroman, brengt Raoul de Jong een prachtige hommage aan het land van zijn vader.
256 pages, Paperback
First published November 12, 2020
47 people are currently reading
1176 people want to read
About the author
Raoul de Jong
16 books68 followersRaoul de Jong (Rotterdam, 1984) is schrijver, programmamaker, danser en levensgenieter. Hij reisde op zijn negentiende vier maanden in zijn eentje door Afrika. Op zijn eenentwintigste overleefde hij vier maanden New York met vijftig Dollar op zak. Hij maakte items voor Cafe de Liefde van de VPRO en schreef en regisseerde zijn eigen programma Iedereen Kan Dansen voor Villa Achterwerk. Hij schreef columns voor Spunk, NRC Handelsblad, nrc.next, IS en Het Parool. En publiceerde vijf boeken: Het leven is verschrikkulluk, Stinknegers, It’s Amaaazing! en Miracoloso. Met Stinknegers won hij de Dick Scherpenzeelprijs.
Zijn meest recente boek De Grootsheid van het Al (genomineerd voor de Bob den Uyl Prijs 2014 en voor Het beste Rotterdamse boek 2015) werd uitgegeven bij de Bezige Bij. Over zijn wandeltocht, zonder training, zonder tomtom, maar met een lach, van zijn voordeur in Rotterdam naar zijn moeder in Marseille.
Zijn meest recente boek De Grootsheid van het Al (genomineerd voor de Bob den Uyl Prijs 2014 en voor Het beste Rotterdamse boek 2015) werd uitgegeven bij de Bezige Bij. Over zijn wandeltocht, zonder training, zonder tomtom, maar met een lach, van zijn voordeur in Rotterdam naar zijn moeder in Marseille.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 155 reviews
May 8, 2021
Leest als een trein en bevat mooie inzichten, maar ik klikte niet helemaal met het magische denken in het boek. Mogelijk waren mijn verwachtingen ook debet hieraan, gezien dit veel meer non-fictie is dan een roman, wat ik wel had verwacht op basis van de longlisting voor de Libris Literatuurprijs.
Later hoorde ik dat het op basisscholen in Suriname verboden is om kroeshaar los te dragen.
Raoul de Jong gaat op zoek naar zijn roots en vertelt in Jaguarman hoe dit hem naar Suriname brengt. De romantisering van het eigen levensverhaal, met betekenissen die aan random gebeurtenissen wordt toegekend werkt voor mij niet zo, maar het geschiedkundige/culturele deel van het boek is erg interessant. De cultuur achter een koto, om maar een voorbeeld te geven, is fascinerend en in het algemeen weten we maar weinig over de geschiedenis van Suriname.
Het boek is ingedeeld in dagen van een winti ritueel wat de schrijver uitvoert als hij weer terug in Nederland is. De donderdag sectie, puur over de geschiedenis van de slavernij, vond ik veel sterker dan de andere delen die wat meer het persoonlijke met het grotere verhaal van Suriname vermengen.
Soms voelde bepaalde secties me wat te new age aan of zo, te gedwongen in de betekenis die er gezocht werd tussen dromen, dingen in oude boeken en het leven van de auteur zelf (Als iets té toevallig lijkt, dan is het omdat dat zo is).
Ook het narratief van inheemsen eerst als barbaren en wilden, en nu als heiligen in sync met de natuur, vond ik initieel een beetje simpel, bijvoorbeeld me zinnen als: Het paradijs lag niet in de toekomst. Het paradijs was alles om hen heen.
Tot er op een dag een monster aan de kust verscheen.
De Jong gebruikt een concept genaamd Paraiaoendepo (de overheersende witte mens), om slim onrecht uit het verleden bespreekbaar te maken zonder dat het direct aanvallend zou voelen voor een witte lezer. En uiteindelijk erkent hij zelf dat de geschiedenis complexer is dan een pendule die slingert tussen veroveraars en overwinnaars:
Als je de geschiedenis gaat herschrijven, is het aantrekkelijk om van ‘winnaars’ de schurken te maken en van de ‘verliezers’ de helden. Maar ook dat beeld klopt niet helemaal.
Uiteindelijk helpen trips naar het oerwoud en de oude plantage van zijn overgrootouders de Jong de geschiedenis van het kolonialisme bespreekbaar te maken, maar ook om voor hem zelf een nieuwe filosofie te vormen, gecentreerd om de kracht van verhalen en narratief:
De conclusie leek dat we als mensen sowieso in sprookjes geloven en dat het niet gaat om of die sprookjes waar zijn of niet, maar om wat die sprookjes met de werkelijkheid doen.
Het leek te mooi om waar te zijn.
En dat klinkt mooi, maar heeft ook duistere kanten zoals Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro aangeeft in de promotie van zijn nieuwe boek: het geloof in een verhaal als belangrijker objectieve feiten kan uiteindelijk niet alleen leiden tot het herwaarderen van de ervaringen van onderdrukten maar ook tot een heilig geloof in een eigen verhaal ondanks de feiten a la Trump. Maar los daarvan is Jaguarman een vlot geschreven boek wat veel achtergronden geeft bij Suriname (hoewel ik Anton de Kom zijn Wij slaven van Suriname een meer indringend werk vond) en ook veel om over na denken.
Om met Raoul de Jong zijn eigen woorden af te sluiten:
Want datgene wat je over jezelf gelooft, goed of slecht, zal waar worden.
Later hoorde ik dat het op basisscholen in Suriname verboden is om kroeshaar los te dragen.
Raoul de Jong gaat op zoek naar zijn roots en vertelt in Jaguarman hoe dit hem naar Suriname brengt. De romantisering van het eigen levensverhaal, met betekenissen die aan random gebeurtenissen wordt toegekend werkt voor mij niet zo, maar het geschiedkundige/culturele deel van het boek is erg interessant. De cultuur achter een koto, om maar een voorbeeld te geven, is fascinerend en in het algemeen weten we maar weinig over de geschiedenis van Suriname.
Het boek is ingedeeld in dagen van een winti ritueel wat de schrijver uitvoert als hij weer terug in Nederland is. De donderdag sectie, puur over de geschiedenis van de slavernij, vond ik veel sterker dan de andere delen die wat meer het persoonlijke met het grotere verhaal van Suriname vermengen.
Soms voelde bepaalde secties me wat te new age aan of zo, te gedwongen in de betekenis die er gezocht werd tussen dromen, dingen in oude boeken en het leven van de auteur zelf (Als iets té toevallig lijkt, dan is het omdat dat zo is).
Ook het narratief van inheemsen eerst als barbaren en wilden, en nu als heiligen in sync met de natuur, vond ik initieel een beetje simpel, bijvoorbeeld me zinnen als: Het paradijs lag niet in de toekomst. Het paradijs was alles om hen heen.
Tot er op een dag een monster aan de kust verscheen.
De Jong gebruikt een concept genaamd Paraiaoendepo (de overheersende witte mens), om slim onrecht uit het verleden bespreekbaar te maken zonder dat het direct aanvallend zou voelen voor een witte lezer. En uiteindelijk erkent hij zelf dat de geschiedenis complexer is dan een pendule die slingert tussen veroveraars en overwinnaars:
Als je de geschiedenis gaat herschrijven, is het aantrekkelijk om van ‘winnaars’ de schurken te maken en van de ‘verliezers’ de helden. Maar ook dat beeld klopt niet helemaal.
Uiteindelijk helpen trips naar het oerwoud en de oude plantage van zijn overgrootouders de Jong de geschiedenis van het kolonialisme bespreekbaar te maken, maar ook om voor hem zelf een nieuwe filosofie te vormen, gecentreerd om de kracht van verhalen en narratief:
De conclusie leek dat we als mensen sowieso in sprookjes geloven en dat het niet gaat om of die sprookjes waar zijn of niet, maar om wat die sprookjes met de werkelijkheid doen.
Het leek te mooi om waar te zijn.
En dat klinkt mooi, maar heeft ook duistere kanten zoals Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro aangeeft in de promotie van zijn nieuwe boek: het geloof in een verhaal als belangrijker objectieve feiten kan uiteindelijk niet alleen leiden tot het herwaarderen van de ervaringen van onderdrukten maar ook tot een heilig geloof in een eigen verhaal ondanks de feiten a la Trump. Maar los daarvan is Jaguarman een vlot geschreven boek wat veel achtergronden geeft bij Suriname (hoewel ik Anton de Kom zijn Wij slaven van Suriname een meer indringend werk vond) en ook veel om over na denken.
Om met Raoul de Jong zijn eigen woorden af te sluiten:
Want datgene wat je over jezelf gelooft, goed of slecht, zal waar worden.
April 19, 2021
Mooiste (en belangrijkste) boek dat ik dit jaar tot nu toe las.
September 1, 2023
I preface my review with a short disclaimer*: Although I read Jaguarman in Dutch (the original language), I am intentionally leaving my review in English in the hopes of making this book more accessible to non-Dutch speakers, especially those from the Caribbean or with a passion for Caribbean history.
For me Jaguarman is much more than just a story about one man's journey to discover his roots and understand himself. It is a testament to the universal struggle that the Afro-Caribbean diaspora faces in reconnecting with its roots. Despite the genocidal horrors of slavery, the physical and spiritual displacement and dismemberment that it wrought, somehow the umbilical cord that links Caribbean people to Africa has survived the ravages of time. As Raoul de Jong eloquently points out it is everywhere and in everything, if we just know where to look and listen. It is subtle yet glaringly in our faces, from the bright colors of clothing and how it is worn, to the mesmerizing rhythms of Caribbean music. Jaguarman is also a tale about how hard it is to find out the truth about the past. Raoul relentlessly pursued it like a bloodhound, enduring and overcoming countless setbacks in order to get to the bottom of his family's history. As William Cullen Bryant famously wrote, "Truth crushed to earth, shall rise again." In Jaguarman, the truth is rising up again, and seeing the light of day after centuries of being buried (or rather intentionally suppressed). What I most enjoy about Raoul de Jong's writing is that he always connects the reader to other books and authors which are relevant to the story. Jaguarman is no different with him highlighting no fewer than a dozen other books including Barracoon: The Story of the Last "Black Cargo" by Zora Neale Hurston. In short, Jaguarman is essential reading if you are keenly interested in (re)educating about Caribbean history.
For me Jaguarman is much more than just a story about one man's journey to discover his roots and understand himself. It is a testament to the universal struggle that the Afro-Caribbean diaspora faces in reconnecting with its roots. Despite the genocidal horrors of slavery, the physical and spiritual displacement and dismemberment that it wrought, somehow the umbilical cord that links Caribbean people to Africa has survived the ravages of time. As Raoul de Jong eloquently points out it is everywhere and in everything, if we just know where to look and listen. It is subtle yet glaringly in our faces, from the bright colors of clothing and how it is worn, to the mesmerizing rhythms of Caribbean music. Jaguarman is also a tale about how hard it is to find out the truth about the past. Raoul relentlessly pursued it like a bloodhound, enduring and overcoming countless setbacks in order to get to the bottom of his family's history. As William Cullen Bryant famously wrote, "Truth crushed to earth, shall rise again." In Jaguarman, the truth is rising up again, and seeing the light of day after centuries of being buried (or rather intentionally suppressed). What I most enjoy about Raoul de Jong's writing is that he always connects the reader to other books and authors which are relevant to the story. Jaguarman is no different with him highlighting no fewer than a dozen other books including Barracoon: The Story of the Last "Black Cargo" by Zora Neale Hurston. In short, Jaguarman is essential reading if you are keenly interested in (re)educating about Caribbean history.
March 11, 2021
Van de longlist van de Libris Literatuurprijs 2021 (en helaas niet op de shortilst, van mij mocht hij er zeker op!)
Gisteravond in één (lange) avond uitgelezen. Leest dus heel vlot. Een persoonlijke kijk op de geschiedenis van Suriname, waarin juist ook aandacht is voor de mooie en inspirerende kanten van het land. Tijdens het lezen had ik veel flash backs naar twee kinderboeken die ik eerder las: Het Werkstuk – of hoe ik verdween in de jungle en De reis van Syntax Bosselman. O en het boek heeft illustraties! Ik houd daar van 0:)
Gisteravond in één (lange) avond uitgelezen. Leest dus heel vlot. Een persoonlijke kijk op de geschiedenis van Suriname, waarin juist ook aandacht is voor de mooie en inspirerende kanten van het land. Tijdens het lezen had ik veel flash backs naar twee kinderboeken die ik eerder las: Het Werkstuk – of hoe ik verdween in de jungle en De reis van Syntax Bosselman. O en het boek heeft illustraties! Ik houd daar van 0:)
May 14, 2021
Raoul zoekt en wat hij vindt, voelt en denkt deelt hij. Zijn Surinaamse familie, de stemmen van de kleine en grote helden van Suriname, de duisternis en onmenselijkheid van de slavernij, het uitbuiten van een land, het oerbos van het Amazonegebied. Maar er is ook schoonheid in wat van vader op vader, van zoon op zoon is overgedragen, de pracht en kracht van de overweldigende kleurrijke natuur en de veerkracht van de mens die overleeft. Wat heeft hij zijn oh zo waardevolle verhaal op een mooie manier gedeeld.
Toen ik het boek trouwens opendeed deed ik een klein sprongetje (vanbinnen dan... want het was een keurige boekhandel en daar springen vrouwen van 51 niet omhoog). Door het hele boek staan kleine aquarellen, portretten die hij maakte van de mensen die hij ontmoette in de boeken die hij las of in levenden lijve, ik werd er helemaal blij van!
Voor een inkijkje: https://www.instagram.com/p/CO16LIur2Tr/
Toen ik het boek trouwens opendeed deed ik een klein sprongetje (vanbinnen dan... want het was een keurige boekhandel en daar springen vrouwen van 51 niet omhoog). Door het hele boek staan kleine aquarellen, portretten die hij maakte van de mensen die hij ontmoette in de boeken die hij las of in levenden lijve, ik werd er helemaal blij van!
'Ik wilde hem omhelzen en hem bedanken en zeggen dat ik zo blij was dat hij koppig was gebleven, dat hij geprobeerd had om trouw te blijven aan de jaguar. Dat de geschiedenis hem misschien niet tot winnaar zou verklaren, maar dat erin de toekomst mensen zouden zijn die zouden zoeken naar het licht. En dat die door zijn woorden en daden zouden begrijpen dat het wel degelijk mogelijk is. Om zelf na te blijven denken, zelfs als niemand anders dat doet.'
Voor een inkijkje: https://www.instagram.com/p/CO16LIur2Tr/
March 7, 2022
Het boek leest heel vlot en ik heb veel bijgeleerd. Ik denk dat dit een belangrijk boek kan zijn voor Surinamers én voor Nederlanders. En alhoewel ik het boek zeker interessant vond, miste ik iets en vond ik ook dat het boek bijwijlen zeer oppervlakkig bleef.
Raoul De Jong raakt heel veel aan, hij goochelt met veel namen van mannen en vrouwen die, volgens hem, bij het grotere publiek bekendheid verdienen omdat ze belangrijk waren voor het beeld van 'de Surinamer', hij doet een poging om zaken bloot te leggen, hij graaft en zoekt naar zijn oorsprong, naar de kern van zijn bestaan en bij uitbreiding naar dat van iedereen die afstamt van tot slaaf gemaakte mensen.
Maar ik miste iets in dit boek. Ik miste kwaadheid, woede om dat onrechtvaardige verleden én om de uitwassen ervan in de huidige samenlevingen van Nederland en Suriname.
Als voor de aanleg van een stuwmeer ongeveer vijfduizend marrons moesten verhuizen naar huizen die veel te klein waren, als ze hun cultuur vernietigd zagen en nu in Suriname nog steeds moeten strijden voor wat hen toekomt, dan verwacht ik strijdvaardiger taal dan de ietwat zweverige, naïeve analyse van Raoul de Jong die lijkt te besluiten dat zolang we in het nu leven én dansen, het allemaal wel goed komt...
Raoul De Jong raakt heel veel aan, hij goochelt met veel namen van mannen en vrouwen die, volgens hem, bij het grotere publiek bekendheid verdienen omdat ze belangrijk waren voor het beeld van 'de Surinamer', hij doet een poging om zaken bloot te leggen, hij graaft en zoekt naar zijn oorsprong, naar de kern van zijn bestaan en bij uitbreiding naar dat van iedereen die afstamt van tot slaaf gemaakte mensen.
Maar ik miste iets in dit boek. Ik miste kwaadheid, woede om dat onrechtvaardige verleden én om de uitwassen ervan in de huidige samenlevingen van Nederland en Suriname.
Als voor de aanleg van een stuwmeer ongeveer vijfduizend marrons moesten verhuizen naar huizen die veel te klein waren, als ze hun cultuur vernietigd zagen en nu in Suriname nog steeds moeten strijden voor wat hen toekomt, dan verwacht ik strijdvaardiger taal dan de ietwat zweverige, naïeve analyse van Raoul de Jong die lijkt te besluiten dat zolang we in het nu leven én dansen, het allemaal wel goed komt...
February 28, 2021
In Jaguarman gaat Raoul de Jong op zoek naar zijn voorouder Jaguarman, en daarmee ook naar het wintigeloof van zijn Surinaamse voorouders, de geschiedenis en de canon van de Surinaamse cultuur, naar zijn eigen Hollandse 'vrijpostigheid'. Een inspirerend, hoopvol, confronterend en onweerstaanbaar vriendelijk en grappig boek waarin De Jong, met behulp van verschillende literaire werken uit en over Suriname, zichzelf en de maarschappij eerlijk onder de loep durft te nemen, inclusief angsten, twijfels en grijs gebied.
October 9, 2024
Raoul de Jong neemt de lezer mee op een 7-daags winti-ritueel. Elk hoofdstuk, elke dag verhaalt hij over dit ritueel en zijn zoektocht naar de jaguarman, een van zijn voorvaderen. Onderdeel van die zoektocht is zijn eerste reis naar Suriname. De aanleiding is zijn in Nederland woonachtige Surinaamse vader die voor het eerst contact opneemt met hem als hij 28 is…
Het persoonlijke aspect vond ik minder boeiend. De zoektocht leverde mij vooral een beter beeld op van de historie van Suriname. De slavernij. De afschaffing ervan in 1863. Waren ze vrij, werd de traditionele winti religie, verboden (want onze god is de beste om Koot en Bie te citeren). Vanaf 1916 is het Amerikaanse Alcoa er actief om bauxiet te winnen. Ik vrees dat Suriname er economisch weinig wijzer van is geworden. Wel creëerde dat het enorme Brokopondomeer in verband met de bouw van een stuwdam om elektriciteit op te wekken die nodig was voor de winning van bauxiet. 5000 mensen moesten verhuizen voor dit project. Uiteindelijk volgt de onafhankelijkheid in 1975 waarna 300000 Surinamers naar Nederland vertrekken. Tot 1980 had iedereen ouder dan 18 het recht op een Nederlands paspoort. En als al het stof is neergedaald krijgt Suriname te maken met Desi Bouterse…
Van de meeste personen die voorkomen in het boek zijn zwart-wit portretten afgebeeld. De portretten zijn gemaakt door de schrijver zelf en Elizabeth Tomasetti. Zeer fraai. Veel citaten uit literatuur van Surinaamse auteurs zoals Anton de Kom
Het persoonlijke aspect vond ik minder boeiend. De zoektocht leverde mij vooral een beter beeld op van de historie van Suriname. De slavernij. De afschaffing ervan in 1863. Waren ze vrij, werd de traditionele winti religie, verboden (want onze god is de beste om Koot en Bie te citeren). Vanaf 1916 is het Amerikaanse Alcoa er actief om bauxiet te winnen. Ik vrees dat Suriname er economisch weinig wijzer van is geworden. Wel creëerde dat het enorme Brokopondomeer in verband met de bouw van een stuwdam om elektriciteit op te wekken die nodig was voor de winning van bauxiet. 5000 mensen moesten verhuizen voor dit project. Uiteindelijk volgt de onafhankelijkheid in 1975 waarna 300000 Surinamers naar Nederland vertrekken. Tot 1980 had iedereen ouder dan 18 het recht op een Nederlands paspoort. En als al het stof is neergedaald krijgt Suriname te maken met Desi Bouterse…
Van de meeste personen die voorkomen in het boek zijn zwart-wit portretten afgebeeld. De portretten zijn gemaakt door de schrijver zelf en Elizabeth Tomasetti. Zeer fraai. Veel citaten uit literatuur van Surinaamse auteurs zoals Anton de Kom
March 1, 2021
Lieve Raoul,
Dankjewel voor dit boek. Het heeft me diep geraakt, als generatiegenoot zijnde. Ik ben geroerd door de liefde waarmee je onze gedeelde geschiedenis met al zijn nuances beschrijft. Dit is iets waarvan ik niet wist dat ik het miste tot ik het las. Je vader had gelijk: dit is helend, een soort catharsis.
Dit boek was een feest van herkenning, van mensen, van plaatsen, van gebruiken en geschiedenis en tradities. Een feest wat zo zelden gevierd wordt. Dank voor het platform wat je onze generatie hebt gegeven, en zo mooi versierd hebt met je eigen verhaal. Voor de puurheid waarmee je je openstelt voor het magische en voor de verbinding. Je boek zou op de leeslijst van elke middelbare school moeten staan.
Dankjewel voor dit boek. Het heeft me diep geraakt, als generatiegenoot zijnde. Ik ben geroerd door de liefde waarmee je onze gedeelde geschiedenis met al zijn nuances beschrijft. Dit is iets waarvan ik niet wist dat ik het miste tot ik het las. Je vader had gelijk: dit is helend, een soort catharsis.
Dit boek was een feest van herkenning, van mensen, van plaatsen, van gebruiken en geschiedenis en tradities. Een feest wat zo zelden gevierd wordt. Dank voor het platform wat je onze generatie hebt gegeven, en zo mooi versierd hebt met je eigen verhaal. Voor de puurheid waarmee je je openstelt voor het magische en voor de verbinding. Je boek zou op de leeslijst van elke middelbare school moeten staan.
July 8, 2021
Leuk, lief en informatief maar ook wel een beetje zweverig en kinderlijk naïef af en toe. Maakt duidelijk hoe Nederland tekort is geschoten in het incorporeren van de Surinaamse cultuur in het onderwijs en maatschappelijke uitingen. De auteur doet een paar bijzondere ontdekkingen zoals dat kromanti van Kormantijn afstamt, de plaats in Ghana vanwaar de groep verscheept was. Sterkste zin, helemaal aan het eind over de er dreigend uitziende Surinaamse jongemannen in Nederland eind jaren '70: "... ze waren koningen, ook al stond het mes op hun keel."
March 4, 2025
Hou van de hoeveelheid planten in dit boek 🌱
September 29, 2021
4.5 zelfs. Dit boek maakte me blij. Ik wil het nog een keer lezen. Alles is met elkaar verbonden: wij allemaal, de verschillende strijden om gelijkheid, de natuur en de nood haar te beschermen, ons geluk. Dank u Jaguarman.
December 1, 2020
Misschien mijn lievelingsboek van 2020, zo mooi en lief en hartverwarmend. Met een nodige geschiedenisles aan de hand van "vergeten" schrijvers die de focus legt op de kracht en al het mooie van Suriname, verpakt in een zoektocht naar het overleven van de Jaguarman, zo magisch en verblijdend en belangrijk.
December 22, 2020
Met Jaguarman heeft Raoul de Jong zijn meesterproef geschreven. Zijn zoektocht naar zijn vaders voorvaderen is zowel een queeste door de Surinaamse geschiedenis als een zelfreinigend ritueel dat niet alleen hem maar ook de lezer raakt.
November 14, 2023
Raoul de Jong neemt ons mee op zijn zoektocht naar de Jaguarman. Een deel van zijn verhaal speelt zich af in Suriname. Ik moet bekennen dat ik erg weinig weet van dit land en de geschiedenis die wij (Nederland) daar hebben gespeeld. Boeiend boek, mooi geschreven.
May 15, 2024
Mooi, al duurde het wel even voordat het me greep. Ik denk dat de vele verwijzingen naar allerlei mensen, bronnen en magische elementen me af en toe even uit het verhaal haalden, al pasten ze wel bij de beetje ‘zweverige’ zoektocht die Raoul de Jong onderneemt in dit boek. Ik zat er meer in als bijvoorbeeld uitgebreid werd verteld over Surinaamse kleding en feesten, over de ontstaanswijze van het Brokopondomeer en het heftige slavernijverleden.
Het boek heeft me veel geleerd over Suriname en hoe het koloniale verleden nog altijd doorwerkt, maar ook hoe bijzonder en eigen het land en de cultuur zelf zijn, met een eigen geschiedenis los van de koloniale. Dat vond ik waardevol, zeker na alle millennialromans die ik de afgelopen weken voor studie heb moeten lezen waarin een witte, westerse blik centraal staat. In het kader van ‘literatuur en engagement’ kent dit boek wel een duidelijker, en belangrijk engagement (even weg van affectieve crises en het relationele paradigma was een verademing).
Het einde heeft het voor mij naar 4 sterren weten te tillen, ik vond het ontroerend hoe de auteur schrijft over wat zijn reis naar Suriname hem gebracht heeft. Maar ook vond ik het krachtig hoe wordt benadrukt dat dit verhaal ons allemaal aangaat, en wat we ervan kunnen opsteken.
Het boek heeft me veel geleerd over Suriname en hoe het koloniale verleden nog altijd doorwerkt, maar ook hoe bijzonder en eigen het land en de cultuur zelf zijn, met een eigen geschiedenis los van de koloniale. Dat vond ik waardevol, zeker na alle millennialromans die ik de afgelopen weken voor studie heb moeten lezen waarin een witte, westerse blik centraal staat. In het kader van ‘literatuur en engagement’ kent dit boek wel een duidelijker, en belangrijk engagement (even weg van affectieve crises en het relationele paradigma was een verademing).
Het einde heeft het voor mij naar 4 sterren weten te tillen, ik vond het ontroerend hoe de auteur schrijft over wat zijn reis naar Suriname hem gebracht heeft. Maar ook vond ik het krachtig hoe wordt benadrukt dat dit verhaal ons allemaal aangaat, en wat we ervan kunnen opsteken.
June 3, 2021
Prachtig boek. Over de kracht vinden in jezelf, je voorouders en de natuur. Mooi persoonlijk en positief verhaal, waarin ook de geschiedenis van Suriname (in alle mooi- en lelijkheid) aan bod komt, waarin toeval misschien niet altijd toeval is en je opgeroepen wordt trouw aan jezelf te blijven. Aanrader!
April 27, 2021
Aan de hand van Raouls persoonlijke én universele zoektocht naar zijn voorouders veel nieuws gelezen over de geschiedenis van Suriname en slavernij.
May 17, 2023
luister het audioboek! extra mooi ❤️
May 1, 2021
Interessante zoektocht naar de geschiedenis van Suriname. Mooi hoe Raoul de Jong ook het verhaal van hoop opschrijft naast de duistere kant van de slavernij. Veel verwijzingen naar muziek en andere literatuur om je meer te verdiepen in het onderwerp. Wij slaven van Suriname vond ik moeilijk leesbaar maar met dit boek als achtergrond waag ik een nieuwe poging. Er zitten veel verschillende vormen in, daar moet je als lezer wel van houden. Fijne leeservaring.
Had wat mij betreft zeker aan de shortlist van de Libris Literatuurprijs toegevoegd mogen worden!
Had wat mij betreft zeker aan de shortlist van de Libris Literatuurprijs toegevoegd mogen worden!
July 11, 2022
Tegen het einde kon ik het boek erg waarderen. Daarvoor vond ik het interessant, maar de literair-historische verwijzingen en citaten haalden in mijn ogen veel vaart uit het verhaal. Je krijgt wel een mooi beeld van Suriname.
April 7, 2021
Wat een heerlijk boek. Hoe Raoul je op meeneemt op reis op zoek naar de Jaguarman, hoe meer we leren over Suriname en hoe rijk en oud dit land is - ver voordat de Nederlanders er een kolonie van maakte. Raoul vertelt het prachtig: de ontmoetingen met bijzonder mensen, de kleuren en geluiden van de jungle, en wat de geleerde kennis met hemzelf doet.
4,5 sterren en echt een aanrader voor iedere lezer geïnteresseerd in Suriname.
“Ik heb nooit uitgevonden hoe mijn Jaguarman heette, lieve lezer, maar de helden die ik tijdens mijn zoektocht ontmoette, gaven hem een gezicht. De Jaguarman was wat al deze mensen met elkaar verbond. Ze leerden me niet alleen hoe makkelijk wij als mensen de hel op aarde kunnen creëren, ze leerden me vooral en boven alles dat dat niet hoeft.”
4,5 sterren en echt een aanrader voor iedere lezer geïnteresseerd in Suriname.
“Ik heb nooit uitgevonden hoe mijn Jaguarman heette, lieve lezer, maar de helden die ik tijdens mijn zoektocht ontmoette, gaven hem een gezicht. De Jaguarman was wat al deze mensen met elkaar verbond. Ze leerden me niet alleen hoe makkelijk wij als mensen de hel op aarde kunnen creëren, ze leerden me vooral en boven alles dat dat niet hoeft.”
January 31, 2024
De schrijfstijl is niet voor mij; hier en daar net een dagboek, maar ook vol citaten en geschiedkundige verwijzingen. En door de vele karakters moeilijk om me te verplaatsen in de ander. Voelt voor mij alsof er nog een flinke redactionele slag overheen mag.
April 6, 2023
Prachtig geschreven en indrukwekkend verhaal! Dit zou, net als Wij slaven van Suriname, wat mij betreft op de Nederlandse leeslijst thuishoren. Erg benieuwd naar meer werk van Raoul de Jong!
July 23, 2025
Ik wilde dit boek heel graag goed vinden, maar het heeft me helaas fundamenteel teleurgesteld, en dat valt te herleiden tot één probleem dat ik met het boek heb: het doet te veel verschillende dingen, maar doet tegelijkertijd te weinig met al die verschillende dingen.
Het boek is zowel een autobiografisch relaas (al leunt het soms aan bij autofictie), als een geschiedenis van de kolonisering van Suriname, een overzicht van de ontwikkeling van de postkoloniale kunstbewegingen in en met betrekking tot Suriname, en ook een soort literaire fictie. Waar sommige recensenten dat een magisch overstijgen van genres zouden noemen, zie ik dat eerder als een vijftal genres die tegelijkertijd door hetzelfde deurgat proberen te wandelen en zo in elkaars weg lopen. Als je dit boek wil lezen om meer over de (post)koloniale (cultuur)geschiedenis van Suriname te leren, dan zit hier te veel autobiografisch en gezwets over winti, magie, etc. in die constant de interessante info onderbreekt, en als je net voor dat persoonlijke en/of de belofte van magisch realisme gekomen bent (want dat las ik toch in de flaptekst), dan wordt je waarschijnlijk best ok literaire fictie constant onderbroken door uiteenzettingen over de geschiedenis van Suriname, culturele gebruiken, en de levens van auteurs (geen idee trouwens of die stukken literaire (auto)fictie goed zijn, ik voel me ondanks mijn master westerse literatuur beslist geen kenner van literaire fictie).
Gezien het bovenstaande kan ik niet anders dan tot de conclusie te komen dat dit boek niemands ding is, zelfs niet als zowel autofictie over omgaan met je buitenlandse roots én postkoloniale (cultuur)geschiedenis van Suriname je ding zijn. Er zijn ongetwijfeld recensenten die vinden dat al die aspecten naadloos elkaar aanvullen en zo, maar ik zie het persoonlijk niet. Afschuwelijk om te lezen vond ik het niet, maar ik bleef maar tot de vaststelling komen dat dit een veel beter boek was geweest als het gewoon één richting gekozen had, in plaats van te proberen alles tegelijkertijd te doen. Het doet me een beetje denken aan mijn frustratie met Inferno van Dan Brown (waar een thriller en een estheticalezing constant in elkaars weg lopen), en Jaguarman voelde soms alsof De Jong niet echt in staat was of de moeite wilde doen om al z'n research en investering om te zetten en bij te schaven tot één coherent geheel, maar gewoon wat alles samengesmeten heeft om de lezer er dan maar wat van te laten maken.
Nu goed, ik weet wel al een stuk(je) meer over Suriname, dat wilde ik er wel uithalen en dat is enigszins gelukt. Tot zover mijn ongeveer jaarlijks schuldgevoelmomentje omdat ik zo weinig literaire fictie lees lol
Het boek is zowel een autobiografisch relaas (al leunt het soms aan bij autofictie), als een geschiedenis van de kolonisering van Suriname, een overzicht van de ontwikkeling van de postkoloniale kunstbewegingen in en met betrekking tot Suriname, en ook een soort literaire fictie. Waar sommige recensenten dat een magisch overstijgen van genres zouden noemen, zie ik dat eerder als een vijftal genres die tegelijkertijd door hetzelfde deurgat proberen te wandelen en zo in elkaars weg lopen. Als je dit boek wil lezen om meer over de (post)koloniale (cultuur)geschiedenis van Suriname te leren, dan zit hier te veel autobiografisch en gezwets over winti, magie, etc. in die constant de interessante info onderbreekt, en als je net voor dat persoonlijke en/of de belofte van magisch realisme gekomen bent (want dat las ik toch in de flaptekst), dan wordt je waarschijnlijk best ok literaire fictie constant onderbroken door uiteenzettingen over de geschiedenis van Suriname, culturele gebruiken, en de levens van auteurs (geen idee trouwens of die stukken literaire (auto)fictie goed zijn, ik voel me ondanks mijn master westerse literatuur beslist geen kenner van literaire fictie).
Gezien het bovenstaande kan ik niet anders dan tot de conclusie te komen dat dit boek niemands ding is, zelfs niet als zowel autofictie over omgaan met je buitenlandse roots én postkoloniale (cultuur)geschiedenis van Suriname je ding zijn. Er zijn ongetwijfeld recensenten die vinden dat al die aspecten naadloos elkaar aanvullen en zo, maar ik zie het persoonlijk niet. Afschuwelijk om te lezen vond ik het niet, maar ik bleef maar tot de vaststelling komen dat dit een veel beter boek was geweest als het gewoon één richting gekozen had, in plaats van te proberen alles tegelijkertijd te doen. Het doet me een beetje denken aan mijn frustratie met Inferno van Dan Brown (waar een thriller en een estheticalezing constant in elkaars weg lopen), en Jaguarman voelde soms alsof De Jong niet echt in staat was of de moeite wilde doen om al z'n research en investering om te zetten en bij te schaven tot één coherent geheel, maar gewoon wat alles samengesmeten heeft om de lezer er dan maar wat van te laten maken.
Nu goed, ik weet wel al een stuk(je) meer over Suriname, dat wilde ik er wel uithalen en dat is enigszins gelukt. Tot zover mijn ongeveer jaarlijks schuldgevoelmomentje omdat ik zo weinig literaire fictie lees lol
November 18, 2025
Fascinerend om op deze manier ingeleid te worden in (een deel van) Caraïbische cultuur. Op een soort wiegende manier beweeg je door het boek heen: het leest lekker, maar af en toe met horten en stoten doordat het te informatiedicht is. Maar wel dicht met interessante informatie dus soit.
August 25, 2024
Wauw 🩷
July 27, 2022
Fraai monument voor de voorouders, de geschiedenis van Suriname, en zo je wilt: de mens en voor de noodzaak zelfstandig te blijven denken en barmhartig te zijn voor de schepping in al zijn schakeringen.
January 23, 2025
LOVED it. Mooi en toegankelijk geschreven; bijzonder hoe Raoul de connectie met zijn voorouders opzoekt en hoe hij dat weet te beschrijven, en tegelijkertijd ook bloot weet te leggen hoe bijzonder en rijk het land is. Qua cultuur, mensen en natuur. En ook heel fijn om nog meer te leren over bekende en onbekende Surinaamse vrijheidsstrijders, en over hoe het kolonialisme ook vandaag nog zijn stempel op het land drukt… maar dat cultuur en gebruiken gelukkig sterker zijn dan de wil van de onderdrukkers. Kan nie wachten tot Su!!
October 6, 2025
interessant com I ng of age verhaal waarin de schrijver met een witte moeder in Suriname op zoek gaat naar de familiegeschiedenis van zijn Surinaamse vader en en passant ook de Surinaamse geschiedenis.
Displaying 1 - 30 of 155 reviews