What do you think?
Rate this book
Roze Brieven
Op zijn verjaardag op 3 maart 2020 debuteerde Splinter Chabot met CONFETTIREGEN. Het boek werd al snel omarmd door de boekhandel en media. En daar bleef het niet bij. Sinds de verschijning krijgt Splinter dagelijks reacties op zijn openhartige verhaal over zijn coming-out. Reacties van ouders, van jongeren die met dezelfde worsteling kampen, van ouderen die zichzelf herkennen in het verhaal, van mensen uit de LGBTQ+-gemeenschap, van docenten en nog vele anderen. Ontroerende, grappige, gekke, treurige en hoopvolle reacties die Splinter stuk voor stuk beantwoordt.
In Roze brieven zijn de meest bijzondere brieven verzameld door Splinter zelf met daarbij de reacties die hij heeft gestuurd. Voor alle lezers van CONFETTIREGEN en voor iedereen die worstelt met zijn of haar identiteit zal Roze brieven een waardevolle bron van herkenning zal zijn. Een intieme en ontroerende bundeling waarin een belangrijke boodschap weerklinkt: Het wordt beter.
In Roze brieven zijn de meest bijzondere brieven verzameld door Splinter zelf met daarbij de reacties die hij heeft gestuurd. Voor alle lezers van CONFETTIREGEN en voor iedereen die worstelt met zijn of haar identiteit zal Roze brieven een waardevolle bron van herkenning zal zijn. Een intieme en ontroerende bundeling waarin een belangrijke boodschap weerklinkt: Het wordt beter.
- GenresNonfictionQueerLGBT
168 pages, Hardcover
Published November 13, 2020
11 people are currently reading
314 people want to read
About the author
Splinter Chabot
7 books99 followersChabot (The Hague, March, 3, 1996) is a Dutch writer, TV maker and TV host.
Chabot is the third of four sons of poet and writer Bart Chabot and his wife Yolanda, who is a doctor. He grew up in the Benoordenhout district of The Hague. Chabot studied political science and theater sciences at the University of Amsterdam.
Chabot is the third of four sons of poet and writer Bart Chabot and his wife Yolanda, who is a doctor. He grew up in the Benoordenhout district of The Hague. Chabot studied political science and theater sciences at the University of Amsterdam.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 78 reviews
November 18, 2020
Roze Brieven is een mooi, herkenbaar en belangrijk boek met meer dan één verhaal. Zelf twijfelde ik of ik een brief zou insturen; ik heb niet lang geworsteld met mijn seksualiteit en was al out-and-proud genoeg dacht ik. En, waar kon ik de tijd vandaan halen?
Dit kleine boekje heeft mij weer laten realiseren dat ook mijn eigen verhaal ertoe doet, en dat het helemaal oké is om dat wel of niet te delen. De week waarin ik erachter kwam dat ik niet hetero kon zijn, was namelijk erg verwarrend en gek voor mij. De druk van de samenleving om je zo snel mogelijk uit te kast te trekken, hielp daar ook niet bij. En ook, ondanks dat ik in een open gezin ben opgegroeid, herkende ik ook de worsteling bij Splinter/Wobie dat in zijn debuut CONFETTIREGEN aan bod was gekomen. Want toen ik durfde uit de kast te komen, was dat voor mij zenuwslopend en hartstikke eng. Ik heb door het stigma van de samenleving (binnen als buiten de lhbt scene) wel eens afgevraagd of ik écht biseksueel was aangezien ik nooit vrouwelijke vriendinnetjes heb gehad, of ik niet alles gewoon bij elkaar aan het verzinnen was. Wanneer je dan toch aan het crushen bent op een meisje, wanneer je een klap krijgt van 'nee, je loopt dit inderdaad niet bij elkaar te verzinnen', is dat weer een hele verademing: dit is wie ik echt ben; ik hoef hier niet in grote of kleine maten mee te worstelen.
Uitkomen voor je eigen seksualiteit gebeurt ook niet maar één keer in je leven, maar telkens opnieuw. Hoe je dit invult, is voor iedereen anders. Uiteindelijk hangen er in ieders glitterkast andere kledingstukken. Accepteren dat je onderdeel bent van een community waar veel mensen in 2020 nog steeds moeite mee hebben, gebeurt ook keer op keer. De statements die de auteurs maken raken me en geven weer dat we er nog niet zijn qua lhbt-acceptatie (zoals een waarbij de briefschrijver zegt dat mensen 'al dachten' dat hij homo was; je zegt dat toch ook niet over een hetero persoon? En de brief van een stel, die wel eens de vraag kregen wie het mannetje is in de relatie). Een boek zoals Roze Brieven, is dan ook een boek dat ieders nachtkastje, salontafel of boekenkast siert. Ik ga dit boek dan ook zeker wel nog een keer lezen.
Dit kleine boekje heeft mij weer laten realiseren dat ook mijn eigen verhaal ertoe doet, en dat het helemaal oké is om dat wel of niet te delen. De week waarin ik erachter kwam dat ik niet hetero kon zijn, was namelijk erg verwarrend en gek voor mij. De druk van de samenleving om je zo snel mogelijk uit te kast te trekken, hielp daar ook niet bij. En ook, ondanks dat ik in een open gezin ben opgegroeid, herkende ik ook de worsteling bij Splinter/Wobie dat in zijn debuut CONFETTIREGEN aan bod was gekomen. Want toen ik durfde uit de kast te komen, was dat voor mij zenuwslopend en hartstikke eng. Ik heb door het stigma van de samenleving (binnen als buiten de lhbt scene) wel eens afgevraagd of ik écht biseksueel was aangezien ik nooit vrouwelijke vriendinnetjes heb gehad, of ik niet alles gewoon bij elkaar aan het verzinnen was. Wanneer je dan toch aan het crushen bent op een meisje, wanneer je een klap krijgt van 'nee, je loopt dit inderdaad niet bij elkaar te verzinnen', is dat weer een hele verademing: dit is wie ik echt ben; ik hoef hier niet in grote of kleine maten mee te worstelen.
Uitkomen voor je eigen seksualiteit gebeurt ook niet maar één keer in je leven, maar telkens opnieuw. Hoe je dit invult, is voor iedereen anders. Uiteindelijk hangen er in ieders glitterkast andere kledingstukken. Accepteren dat je onderdeel bent van een community waar veel mensen in 2020 nog steeds moeite mee hebben, gebeurt ook keer op keer. De statements die de auteurs maken raken me en geven weer dat we er nog niet zijn qua lhbt-acceptatie (zoals een waarbij de briefschrijver zegt dat mensen 'al dachten' dat hij homo was; je zegt dat toch ook niet over een hetero persoon? En de brief van een stel, die wel eens de vraag kregen wie het mannetje is in de relatie). Een boek zoals Roze Brieven, is dan ook een boek dat ieders nachtkastje, salontafel of boekenkast siert. Ik ga dit boek dan ook zeker wel nog een keer lezen.
April 26, 2023
Om in Splinters eigen woorden te blijven: ik merk dat ik een beetje verliefd ben op Splinter. In mijn geval niet omdat ik weet hoe Splinter er écht uit ziet, of omdat ik weet hoe Splinter van binnen écht is. Maar dat verliefdheidsgevoel is er omdat hij de vrijheid omarmt. En die vrijheid ook uitdraagt, het met twee handen heeft toegeëigend en er ongeremd van weet te genieten. (Blz. 130)
Natuurlijk vijf sterren.
Natuurlijk vijf sterren.
February 1, 2024
Heel mooie brieven als reactie op Confettiregen. Soms pijnlijke, maar ook heel mooie verhalen over jezelf zijn en de weg ernaartoe.
De tussenbeschouwingen - om het even in voetbaltermen te beschrijven - van de auteur namen wel iets van mijn leesplezier weg. Ondanks het feit dat ik de boodschap vaak mooi vond, vind ik de vele metaforen in het boek niet echt noodzakelijk. Soms is de lucht ook gewoon de lucht, en niet tientallen Tinkerbellen met glitterconfitti.
De tussenbeschouwingen - om het even in voetbaltermen te beschrijven - van de auteur namen wel iets van mijn leesplezier weg. Ondanks het feit dat ik de boodschap vaak mooi vond, vind ik de vele metaforen in het boek niet echt noodzakelijk. Soms is de lucht ook gewoon de lucht, en niet tientallen Tinkerbellen met glitterconfitti.
March 31, 2025
Ja simpel boek, maar wel mooi
February 9, 2021
3.5
Ontroerende brieven. Ben er nog niet uit of ik de fragmenten van/over Splinter zelf tussen de brieven door wel of niet van toegevoegde waarde vind.
Los daarvan, heerlijke schrijfstijl.
Ontroerende brieven. Ben er nog niet uit of ik de fragmenten van/over Splinter zelf tussen de brieven door wel of niet van toegevoegde waarde vind.
Los daarvan, heerlijke schrijfstijl.
May 16, 2023
Confettiregen heb ik met heel veel plezier gelezen, niet vanwege de schrijfstijl van Chabot maar vanwege de liefde in het gezin die van elke pagina spat. Wat een heerlijk en open gezin! Als mijn kinderen maar voor een kwart zo liefdevol over hun vroegere thuissituatie zouden schrijven, zou ik god op de blote knieën danken. Echt waar.
Voor moederdag kreeg ik vorig jaar als de Hemel genoeg ruimte heeft en dat werd een absoluut DNF boek. Vanaf de eerste pagina hikte ik tegen de ellenlange zinnen met zoveel bijvoeglijk naamwoorden aan. En nu heb ik hetzelfde met Roze brieven. De brieven van de lezers vind ik mooi, mensen stellen zich kwetsbaar op en zijn heel open over hun situatie. Geweldig dat ze dit bij Chabot kwijt kunnen, dat zegt veel over hem.
Ik heb een zwak voor Splinter Chabot en daarom vind ik het vervelend dat ik niet kan genieten van zijn schrijfstijl. Ik heb ook een zwak voor zijn vader Bart en diens biografieën over Herman Brood. Maar ja, die bijvoeglijk naamwoorden..
Voor moederdag kreeg ik vorig jaar als de Hemel genoeg ruimte heeft en dat werd een absoluut DNF boek. Vanaf de eerste pagina hikte ik tegen de ellenlange zinnen met zoveel bijvoeglijk naamwoorden aan. En nu heb ik hetzelfde met Roze brieven. De brieven van de lezers vind ik mooi, mensen stellen zich kwetsbaar op en zijn heel open over hun situatie. Geweldig dat ze dit bij Chabot kwijt kunnen, dat zegt veel over hem.
Ik heb een zwak voor Splinter Chabot en daarom vind ik het vervelend dat ik niet kan genieten van zijn schrijfstijl. Ik heb ook een zwak voor zijn vader Bart en diens biografieën over Herman Brood. Maar ja, die bijvoeglijk naamwoorden..
July 24, 2025
Dit boek doet iets fantastisch: het brengt de persoonlijke verhalen van de gay community op een hele mooie manier samen. De brieven zelf verdienen echt 5 sterren. Waar ik me echter wel aan irriteerde is hoeveel Splinter zelf aan het woord was. Hoewel hij soms echt wel wat nuttigs had toe te voegen, vond ik de omschrijving van zijn tijd in Zweden echt totaal niet nodig en bekroop me het gevoel dat dit ten koste ging van alle mooie brieven, die toch juist centraal moesten staan in dit boek? Bovendien benoemt hij dat hij nog veel meer brieven ingezonden had gekregen die niet meer in het boek konden, maar als je iets minder had geyapt, had dat echt nog wel gekund... Dit is echter mijn enige kritiekpuntje, voor de rest was het boek echt heel mooi en kwam het enorm binnen. Ik ben fan!
October 15, 2021
Minder herkenning dan in Confettiregen, maar wel mooie verhalen.
July 24, 2022
Prachtig en ontroerend om te lezen!
May 24, 2025
Lief! En ik hoop dat de juiste persoon dit op het juiste moment leest. De stukken die Splinter tussendoor zelf heeft geschreven lezen ook erg prettig.
December 16, 2022
En alweer weet splinter me te verbazen. Wat is dit een goed boek zeg! De persoonlijke brieven en verhalen zijn echt heek erg indrukwekkend, en de manier waarop splint ze verwerkt heeft is heel fijn. Ik herkende mezelf echt heel erg in die brieven, en dat maakt een boek ook een stuk leuker om te lezen. Dit is een heel ander soort boek dan confettiregen en dat is ook leuk. De schrijfstijl was fijn maar soms ook wel een beetje langdradig. Sommige stukjes tussen de brieven door hadden wel iets korter gekund in mijn menig. Maar voor de rest, zeker een aanrader!!
January 2, 2023
Wauw, wat een boek. Ik heb gelachen en gehuild om dit boek, maar bovenal het ook in één dag uitgelezen. Waar Confettiregen zelf me niet gelijk emotioneerde, had ik dat bij dit boek wel. Het begon zo sterk, zo mooi en zo ontroerend. Dit was gelijk ook het eerste boek waarin ik stukjes die ik mooi, grappig of ontroerend vond gemarkeerd heb (annoteren noemen ze dat in boektermen, volgens mij). Ik zou zo veel willen zeggen over dit boek, maar ben er zo stil van dat ik oprecht niet weet waar te beginnen.
May 11, 2025
Ik vond Confettiregen prachtig, en kon niet wachten om weer even terug dat wereldje in te duiken. Of eigenlijk een kant van onze eigen wereld die ik niet doorleef maar wel vanaf de zijkant mag meemaken.
Ook nu weer prachtig rauw, over de verschillende oogpunten van wanneer iemand uit de kast komt. Een mooie collectie brieven, die zowel lief als hartverscheurend maar vooral allemaal eerlijk zijn. Ik vind het prachtig te weten dat zoveel mensen zo veel voelden bij Confettiregen dat ze besloten een brief te schrijven naar Splinter, en om nu te lezen dat Splinter zelf hier ook veel om geeft.
Alleen de manier waarop die liefde door hem is beschreven vond ik deze ietwat… veel? Hij heeft een ontzettende mooie schrijfstijl, kan zaken echt heel indrukwekkend omschrijven, maar het is niet altijd nodig. Soms is de lucht gewoon blauw of grijs of donker of licht en dat is prima. Soms hebben we niet meer nodig om te snappen wat de impact hiervan is geweest. En ik had gewild dat Splinter wat meer had gesnapt dat we weten dat het hem wat doet - het doet ons ook heel veel - en dat we hem al geweldig vinden in al zijn kleur en confetti en liefde die hij heeft voor ons allen.
Ook nu weer prachtig rauw, over de verschillende oogpunten van wanneer iemand uit de kast komt. Een mooie collectie brieven, die zowel lief als hartverscheurend maar vooral allemaal eerlijk zijn. Ik vind het prachtig te weten dat zoveel mensen zo veel voelden bij Confettiregen dat ze besloten een brief te schrijven naar Splinter, en om nu te lezen dat Splinter zelf hier ook veel om geeft.
Alleen de manier waarop die liefde door hem is beschreven vond ik deze ietwat… veel? Hij heeft een ontzettende mooie schrijfstijl, kan zaken echt heel indrukwekkend omschrijven, maar het is niet altijd nodig. Soms is de lucht gewoon blauw of grijs of donker of licht en dat is prima. Soms hebben we niet meer nodig om te snappen wat de impact hiervan is geweest. En ik had gewild dat Splinter wat meer had gesnapt dat we weten dat het hem wat doet - het doet ons ook heel veel - en dat we hem al geweldig vinden in al zijn kleur en confetti en liefde die hij heeft voor ons allen.
May 23, 2022
Het was een klein kort boekje, maar wat was het toch weer fijn. Ik eindigde mijn Confetti review m met de wens dat, nu we Splinter's roze verhaal kennen, ik verhalen van andere kleuren van de LGBTQ+ community wilde lezen. En dat is precies wat Roze Brieven doet.
Het liefst zou ik dit boek bij iedereen in de brievenbus stoppen want het geeft een directe stem aan degenen die in sommige hoeken van de samenleving verstopt zitten. Ik herkende me zo in sommige brieven en ze ontroerden me allemaal.
In mijn Confettiregen review zei ik ook dat ik nerveus was omdat mijn moeder het graag wilde lezen. Ze leest niet zo snel, dus ik denk dat dit boek veel geschikter voor haar is :)
Het liefst zou ik dit boek bij iedereen in de brievenbus stoppen want het geeft een directe stem aan degenen die in sommige hoeken van de samenleving verstopt zitten. Ik herkende me zo in sommige brieven en ze ontroerden me allemaal.
In mijn Confettiregen review zei ik ook dat ik nerveus was omdat mijn moeder het graag wilde lezen. Ze leest niet zo snel, dus ik denk dat dit boek veel geschikter voor haar is :)
July 28, 2022
"Maar mensen zijn geen zaken die opgeruimd moeten worden.
Juist de chaos die al die verschillende mensen met zijn allen vormen, juist de chaos die elk mens ook vanbinnen is, juist dat is waar het om gaat.
Iedereen is een kerstboom, met haar of zijn eigen kleuren, slingers, lichtjes, versieringen en dennennaalden.
Als je je voorneemt nieuwsgierig te zijn naar iedere decoratie, dan hoef je je geen zorgen te maken of je iemand wel kunt labelen.
Producten in winkels hebben labels nodig, mensen niet."
Woordenkunstenaar Splinter doet het gewoon weer opnieuw. Ook de briefschrijvers schreven zelf bijna als professioneel auteurs, allemaal opzoek naar een podium om hun eigen worstelingen een plek te kunnen geven. Zoals bijvoorbeeld:
"Alles in me schreeuwde NIET ZEGGEN! Want dan zou ik onze vriendschap verfrommelen en de kreukels niet meer glad kunnen strijken."
Of
"Het is jammer dat het zo'n struggle is om jezelf te kunnen zijn. Het maakt zichtbaar dat de strijd om gelijkwaardigheid nog niet voorbij is. We zouden net zo gemakkelijk moeten kunnen zeggen dat je op mannen valt als op vrouwen, en het feit dat de worsteling zo groot is laat zien dat volledige acceptatie van homoseksualiteit in de maatschappij nog achterwege blijft."
Wat een prachtige verhalen en wat is Splinter's commentaar erbij ook weer doordacht en mooi. Nu ik deze verhalen zo lees, ben ik echt benieuwd hoe ik het lezen van confettiregen nu zou ervaren. Misschien toch maar tijd voor een reread.
And remember: altijd blijven huppelen✌️
Juist de chaos die al die verschillende mensen met zijn allen vormen, juist de chaos die elk mens ook vanbinnen is, juist dat is waar het om gaat.
Iedereen is een kerstboom, met haar of zijn eigen kleuren, slingers, lichtjes, versieringen en dennennaalden.
Als je je voorneemt nieuwsgierig te zijn naar iedere decoratie, dan hoef je je geen zorgen te maken of je iemand wel kunt labelen.
Producten in winkels hebben labels nodig, mensen niet."
Woordenkunstenaar Splinter doet het gewoon weer opnieuw. Ook de briefschrijvers schreven zelf bijna als professioneel auteurs, allemaal opzoek naar een podium om hun eigen worstelingen een plek te kunnen geven. Zoals bijvoorbeeld:
"Alles in me schreeuwde NIET ZEGGEN! Want dan zou ik onze vriendschap verfrommelen en de kreukels niet meer glad kunnen strijken."
Of
"Het is jammer dat het zo'n struggle is om jezelf te kunnen zijn. Het maakt zichtbaar dat de strijd om gelijkwaardigheid nog niet voorbij is. We zouden net zo gemakkelijk moeten kunnen zeggen dat je op mannen valt als op vrouwen, en het feit dat de worsteling zo groot is laat zien dat volledige acceptatie van homoseksualiteit in de maatschappij nog achterwege blijft."
Wat een prachtige verhalen en wat is Splinter's commentaar erbij ook weer doordacht en mooi. Nu ik deze verhalen zo lees, ben ik echt benieuwd hoe ik het lezen van confettiregen nu zou ervaren. Misschien toch maar tijd voor een reread.
And remember: altijd blijven huppelen✌️
January 14, 2022
De brieven zijn echt prachtig. Het laat in maar een paar verhalen een ongelooflijk divers landschap zien waarin iedereen gehoord mag worden. Om dan elke keer naar Zweden gesleurd te worden met een quasi diep verhaal deed voor mij echt af aan de puurheid van de brieven. Wobie heeft mooie inzichten op de brieven en voegt nog een paar sterkte eigen verhalen toe, maar weet in de rest van het verhaal niet de herkenning de bieden waar je naar lezer zo naar verlangt.
In het kort: Ik had graag nog meer brieven gelezen en een iets nuchtere narrator om de bij elkaar te brengen.
In het kort: Ik had graag nog meer brieven gelezen en een iets nuchtere narrator om de bij elkaar te brengen.
June 10, 2024
Happy Pride month! Ik probeer zo veel mogelijk queer boeken te lezen deze maand, vandaar dat ik Roze Brieven er ook eindelijk weer bij gepakt heb. Tja, wat kan ik zeggen? Het was oké. Opzich leuk om de ingezonden brieven te lezen. Maar de schrijfstijl van Chabot vind ik, op Confettieregen na, gewoonweg slaapverwekkend. Te veel onnodige details. Er kan makkelijk een halve bladzijde over een boom geschreven worden, terwijl die boom 0 toegevoegde waarde heeft voor de rest van het verhaal. Ik heb het boek tijdens de boekenweek voor een gereduceerd tarief gekocht, maar had al niet per se de behoefte om het te lezen. Ach ja, je kan niet altijd 6 gooien.
April 1, 2024
Wat een verdriet moeten veel mensen nog meemaken om zichzelf te mogen zijn en uit de kast te komen. Ik denk voor veel mensen bin wie dit speelt een steun om te lezen en een eyeopener voor mensen die dit niet meemaken.
September 21, 2024
Loeevv loev loev, echt heel mooi en deels herkenbaar maar ik ben niet zo’n fan van Chabots wollige taal en hoe hij ontelbaar veel metaforen gebruikt. Ik zou dit boek wel aanraden als je queer bent, zeker als je hebt geworsteld met uit de kast komen :)
February 8, 2021
Dit boek bevat reacties naar aanleiding van confettiregen en is daarmee misschien nog wel indrukwekkender dan confettiregen. Verhalen van mensen die niet mochten schitteren, langzaam de glitters pakken en mensen die het confetti laten regenen maken dit boek tot een indrukwekkend sausje.
October 18, 2021
Mooie brievenbundel, ontroerende eerlijke prachtige brieven.
Wobie’s reflectie op die brieven daarentegen voegde voor mij niet zoveel toe. De brieven spraken zelf al.
Wobie’s reflectie op die brieven daarentegen voegde voor mij niet zoveel toe. De brieven spraken zelf al.
January 2, 2022
Good book, but for me it was too short.. 150 pages and I had the feeling it just started, would love more from this author!
December 31, 2024
hoe mooi om dit jaar af te sluiten met dit boek? dit boek is echt m'n fav
October 30, 2021
Kort maar krachtig 🏳️🌈
April 9, 2024
een emotionele reminder om gewoon even wat liever voor elkaar te zijn. vond confettiregen zo mooi, dit was een mooie afsluiter van dat boek.
January 28, 2021
WAUW, wat een prachtig boek. Mooie brieven, een prachtig verhaal eromheen. Ik zou meer willen typen maar na een week weet ik nog steeds niet hoe woorden werken voor dit boek. Haha, ik zal maar zeggen dat je het gewoon maar moet lezen.
August 23, 2023
Een heerlijk boek om op vakantie te lezen. Het is diepgaand, luchtig boek met een duidelijke boodschap!
March 30, 2023
misschien nog wel meer tranen gelaten en nog mooier dan de eerste.
February 9, 2021
Geweldig om al deze persoonlijke verhalen te lezen en dat mijn eigen persoonlijke verhaal daartussen mag staan!
July 27, 2021
Terwijl ik dit schrijf, voel ik de tranen nog in mijn ogen en zijn mijn wangen nog niet helemaal droog. Ik huil vaak bij boeken, maar ik heb nog nooit zo vaak gehuild bij een boek als bij deze. Misschien komt het doordat ik weet dat alle verhalen waargebeurd zijn, misschien doordat het allemaal zo herkenbaar is, misschien omdat het allemaal zo prachtig geschreven was. Ik heb de laatste 70% van dit boek in een zitting gelezen, alleen pauzerend om soms een pagina te markeren. Splinter schrijft alles op een prachtige manier aan elkaar, en herinnert me er steeds weer aan dat ik een heel boek heb gelezen over zijn leven. Ik heb even in zijn hoofd kunnen kijken, en nu liet hij me weer binnen door middel van herinneringen, het noemen van namen die ik herkende of door ons de brieven van zijn moeder en broer te laten lezen. Het was zo mooi om de verhalen te lezen van mensen die struggles hadden met zichzelf, mensen wiens ouders er niet voor ze waren, ouders die zo trots schreven over hun kinderen en ik realiseerde me hoe belangrijk bepaalde mensen zijn. Hoe belangrijk en kenmerkend je ouders zijn, hoe belangrijk het is om goede vrienden te hebben, dat je niet alles in kan houden en het altijd zal helpen om er over te praten. Dit boek herinnerde me aan alles wat goed is in het leven (de regenboogvlaggen, het gevoel om dat te zien hangen, adem te halen en trots te zijn) en alles wat onrechtvaardig is, wat niet zou moeten bestaan (mensen die zelfmoord plegen omdat hun ouders hun simpelweg nooit kunnen accepteren). Dit boek deed pijn, maar liet me ook lachen, glimlachen. Ik zal er nooit spijt van hebben dat ik dit boek heb gekocht en gelezen.
"Door de brieven te lezen zal ik honderden persoonlijke levens instappen. Mensen ontmoeten die ik niet ken, van wie ik de gezichten niet voor me zie, maar van wie ik wel de diepste gevoelens mag aanschouwen. Alsof je een portret van iemand maakt maar alleen de kleuren vangt en niet de contouren."
"Ze zouden allemaal een Roze Brief hebben kunnen schrijven. Overal waar je kijkt, zijn Roze Brieven verstopt - de vraag is of ze ooit gevonden of gelezen zullen worden."
"Door de brieven te lezen zal ik honderden persoonlijke levens instappen. Mensen ontmoeten die ik niet ken, van wie ik de gezichten niet voor me zie, maar van wie ik wel de diepste gevoelens mag aanschouwen. Alsof je een portret van iemand maakt maar alleen de kleuren vangt en niet de contouren."
"Ze zouden allemaal een Roze Brief hebben kunnen schrijven. Overal waar je kijkt, zijn Roze Brieven verstopt - de vraag is of ze ooit gevonden of gelezen zullen worden."
Displaying 1 - 30 of 78 reviews