What do you think?
Rate this book
De Woestijndief #1
De Woestijndief
Taran kan stelen als de beste. Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint, een magisch spel waar criminelen strijden voor vrijheid.
Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie.
Het tweede boek van de getalenteerde Emmelie Arents, die door vele bloggers de Vlaamse Leigh Bardugo wordt genoemd.
Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie.
Het tweede boek van de getalenteerde Emmelie Arents, die door vele bloggers de Vlaamse Leigh Bardugo wordt genoemd.
- GenresFantasyYoung AdultEbooks
380 pages, Hardcover
Published April 14, 2021
5 people are currently reading
197 people want to read
About the author
Emmelie Arents
11 books89 followersIedereen in haar naaste (en verre) omgeving kent Emmelie als het muzikale meisje met het boek in haar hand.
Sinds haar prille jeugd is de echte wereld ondergeschikt aan wat haar fantasie haar te bieden heeft. Ze brengt graag tijd alleen door, denkend aan de dingen die nog ongeschreven in haar hoofd schuilen.
Schrijven doet ze het liefst thuis, op een rustig plekje en in gezelschap van haar kat Toulouse. Je vindt haar daar ook achter de piano, of met een boek in de hand.
Ze houdt van Midden-Aarde, chocolade, de geur van boeken, oude dingen, het geluid van regen, bibliotheken, notitieboeken en katten.
Naast schrijven maakt Emmelie ook lid uit van de band Solitude Within en werkt ze part-time in Brussel.
Sinds haar prille jeugd is de echte wereld ondergeschikt aan wat haar fantasie haar te bieden heeft. Ze brengt graag tijd alleen door, denkend aan de dingen die nog ongeschreven in haar hoofd schuilen.
Schrijven doet ze het liefst thuis, op een rustig plekje en in gezelschap van haar kat Toulouse. Je vindt haar daar ook achter de piano, of met een boek in de hand.
Ze houdt van Midden-Aarde, chocolade, de geur van boeken, oude dingen, het geluid van regen, bibliotheken, notitieboeken en katten.
Naast schrijven maakt Emmelie ook lid uit van de band Solitude Within en werkt ze part-time in Brussel.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 58 reviews
June 8, 2021
Oké, waar begin ik. Allereerst denk ik dat mijn gevoel gewoon niet aangesproken werd door dit verhaal. Het klonk echt goed en als iets waar ik van kan genieten maar voor de een of andere reden raakte het me niet of zo?
Het is spijtig dat invloeden van bekende populaire verhalen iets te hard hun invloed hebben gehad. Ik neem hier als voorbeeld The Hunger Games. Het hele ding/wedstrijd/magisch spel met het Labyrint leek gewoon te hard op de arena. Ik kon het op een gegeven moment niet los zien van elkaar wat erg spijtig is.
Dialogen kwamen soms redelijk geforceerd over. Maar dit kan dan weer te maken hebben met mijn gevoel dat gewoon niet juist zat. De gevoelens van de personages raakten gewoon niet tot bij mij. Ik denk dat dat de beste uitleg is wat het deed met me. Het is erg moeilijk om dit te beschrijven omdat het te maken heeft met mijn leeservaring vandaag. Maar goed, ik probeer me zo goed mogelijk uit te drukken.
Er werd naar mijn gevoel ook iets te snel gewisseld tussen de verschillende perspectieven waardoor ik snel de draad een beetje kwijt raakte.
Als laatste maar het belangrijkste: cultural appropriation. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat meestal niet opmerk omdat ik gewoon te weinig kennis heb, waar ik wel aan werk vandaag de dag, maar sorry, hier ligt het er echt vingerdik op terwijl ik amper iets ken over de culturen van het midden oosten. De termen die gebruikt worden, de setting, de klederdracht en vast nog andere elementen. Nee, sorry. Het kan er bij mij niet echt in. En ik weet dat dit een erg gevoelig onderwerp is, en dat mensen hiervoor kwaad zullen worden, maar ik vind het eigenlijk niet echt oké.
Ikzelf vind het echt spijtig dat dit me niet echt bevallen is, ik heb dit uit de bib geleend omdat het me aansprak en goed leek. Zeker na alle positieve recensies gelezen te hebben. Maar helaas. Spijtig...
Het is spijtig dat invloeden van bekende populaire verhalen iets te hard hun invloed hebben gehad. Ik neem hier als voorbeeld The Hunger Games. Het hele ding/wedstrijd/magisch spel met het Labyrint leek gewoon te hard op de arena. Ik kon het op een gegeven moment niet los zien van elkaar wat erg spijtig is.
Dialogen kwamen soms redelijk geforceerd over. Maar dit kan dan weer te maken hebben met mijn gevoel dat gewoon niet juist zat. De gevoelens van de personages raakten gewoon niet tot bij mij. Ik denk dat dat de beste uitleg is wat het deed met me. Het is erg moeilijk om dit te beschrijven omdat het te maken heeft met mijn leeservaring vandaag. Maar goed, ik probeer me zo goed mogelijk uit te drukken.
Er werd naar mijn gevoel ook iets te snel gewisseld tussen de verschillende perspectieven waardoor ik snel de draad een beetje kwijt raakte.
Als laatste maar het belangrijkste: cultural appropriation. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat meestal niet opmerk omdat ik gewoon te weinig kennis heb, waar ik wel aan werk vandaag de dag, maar sorry, hier ligt het er echt vingerdik op terwijl ik amper iets ken over de culturen van het midden oosten. De termen die gebruikt worden, de setting, de klederdracht en vast nog andere elementen. Nee, sorry. Het kan er bij mij niet echt in. En ik weet dat dit een erg gevoelig onderwerp is, en dat mensen hiervoor kwaad zullen worden, maar ik vind het eigenlijk niet echt oké.
Ikzelf vind het echt spijtig dat dit me niet echt bevallen is, ik heb dit uit de bib geleend omdat het me aansprak en goed leek. Zeker na alle positieve recensies gelezen te hebben. Maar helaas. Spijtig...
May 18, 2021
Het eerste boek ‘Het hart van de adelaar’ van Emmelie Arents vond ik een bijzonder sterk debuut en ik was mede daardoor heel benieuwd naar haar volgende boek. Zo heb ik deze keer ‘De woestijndief’ in handen, een nieuw fantasievol Young Adult boek uitgegeven door Uitgeverij Hamley Books. Een prachtige, warmkleurige, hardcover uitvoering waar de sfeer van het verhaal vanaf spat en waardoor je als lezer gaat verlangen naar het moment dat je kan starten met lezen.
De hoofdstukken zijn aan het begin telkens pompeus geïllustreerd. Daar moet ik aan wennen omdat het nogal een groot stuk van elke eerste pagina van een hoofdstuk in beslag neemt maar al gauw vind ik het ook passen bij het inhoudelijke verhaal en stoort het me niet. De hoofdstuktitels bevatten de naam van een personage waarover het daarop volgende stuk gaat en geeft op die manier duidelijkheid vanuit wiens beleving je leest. Het gehele lettertype is overal goed leesbaar door de gekozen vorm en grootte. De kleine begrippenlijst vooraf dient als begeleiding bij bepaalde benamingen die wellicht onduidelijk zijn of gewoon als extra ondersteuning om alles soepel te lezen.
“Droge woestijnlucht nestelde zich in mijn longen en brandde heter dan ooit.”
Gelijk een vliegende start trekt me een spannend verhaal in wat me niet meer los laat. Er ontvouwt zich een wereld die voor mij onbekend is maar me ontzettend intrigeert, waardoor ik alleen maar door wil lezen. De omgeving vertaalt zich gemakkelijk visueel in mijn gedachte tot de mooiste beelden. Dit verhaal zou ook zo simpel een spannende YA Netflix serie kunnen zijn als je het mij vraagt. De karakters, onder andere Taran & Amir, voelen sympathiek, menselijk en realistisch. Ik leer doormiddel van het verhaal vele stukjes van hun persoonlijkheid kennen en leef volledig mee met alles wat er gebeurd. De magie en onderlinge vriendschapsconnecties verhogen de spanning en ik verveel mij al lezende geen moment.
“Ik hield mijn adem in toen ik de figuur in de verte herkende en deed uit alle macht mijn best mijn mond gesloten te houden.”
De schrijfstijl van Emmelie vind ik heel fijn lezen. Voelt toegankelijk voor een grote lezersgroep van jong tot oud zolang je maar van avontuurlijke fantasierijke verhalen houdt. De bewoording past bij de karakters van de personages in het boek, leest in zijn geheel plezierig en vloeiend zonder haperingen op wat voor vlak dan ook.
“De ondergaande zon drong naar binnen langs het enkele raam en wierp licht op de dansende stofdeeltjes.”
Zoals duidelijk mag zijn heb ik niks te klagen over dit boek en heb ik alleen maar van elke letter genoten. Ik kijk enorm uit naar het volgende verhaal ‘De Meesterdief’, ook met Taran in de hoofdrol, wat als het goed is gepland staat voor aankomende september. Tot die tijd zal ik geduldig af moeten wachten en me vermaken met alle andere fantastische boeken die er veelvuldig zijn. Dat Emmelie Arents uitmuntend kan schrijven in dit genre daar bestaat in ieder geval geen twijfel meer over bij mij. Emmelie levert absoluut magnifieke verhalen die groot leesplezier bezorgen!
Lieve leesgroet, Elsa.
De hoofdstukken zijn aan het begin telkens pompeus geïllustreerd. Daar moet ik aan wennen omdat het nogal een groot stuk van elke eerste pagina van een hoofdstuk in beslag neemt maar al gauw vind ik het ook passen bij het inhoudelijke verhaal en stoort het me niet. De hoofdstuktitels bevatten de naam van een personage waarover het daarop volgende stuk gaat en geeft op die manier duidelijkheid vanuit wiens beleving je leest. Het gehele lettertype is overal goed leesbaar door de gekozen vorm en grootte. De kleine begrippenlijst vooraf dient als begeleiding bij bepaalde benamingen die wellicht onduidelijk zijn of gewoon als extra ondersteuning om alles soepel te lezen.
“Droge woestijnlucht nestelde zich in mijn longen en brandde heter dan ooit.”
Gelijk een vliegende start trekt me een spannend verhaal in wat me niet meer los laat. Er ontvouwt zich een wereld die voor mij onbekend is maar me ontzettend intrigeert, waardoor ik alleen maar door wil lezen. De omgeving vertaalt zich gemakkelijk visueel in mijn gedachte tot de mooiste beelden. Dit verhaal zou ook zo simpel een spannende YA Netflix serie kunnen zijn als je het mij vraagt. De karakters, onder andere Taran & Amir, voelen sympathiek, menselijk en realistisch. Ik leer doormiddel van het verhaal vele stukjes van hun persoonlijkheid kennen en leef volledig mee met alles wat er gebeurd. De magie en onderlinge vriendschapsconnecties verhogen de spanning en ik verveel mij al lezende geen moment.
“Ik hield mijn adem in toen ik de figuur in de verte herkende en deed uit alle macht mijn best mijn mond gesloten te houden.”
De schrijfstijl van Emmelie vind ik heel fijn lezen. Voelt toegankelijk voor een grote lezersgroep van jong tot oud zolang je maar van avontuurlijke fantasierijke verhalen houdt. De bewoording past bij de karakters van de personages in het boek, leest in zijn geheel plezierig en vloeiend zonder haperingen op wat voor vlak dan ook.
“De ondergaande zon drong naar binnen langs het enkele raam en wierp licht op de dansende stofdeeltjes.”
Zoals duidelijk mag zijn heb ik niks te klagen over dit boek en heb ik alleen maar van elke letter genoten. Ik kijk enorm uit naar het volgende verhaal ‘De Meesterdief’, ook met Taran in de hoofdrol, wat als het goed is gepland staat voor aankomende september. Tot die tijd zal ik geduldig af moeten wachten en me vermaken met alle andere fantastische boeken die er veelvuldig zijn. Dat Emmelie Arents uitmuntend kan schrijven in dit genre daar bestaat in ieder geval geen twijfel meer over bij mij. Emmelie levert absoluut magnifieke verhalen die groot leesplezier bezorgen!
Lieve leesgroet, Elsa.
October 4, 2021
3,5 ⭐️
Een erg vlot lezend fantasyverhaal, precies waar ik aan toe was. Vanaf de eerste pagina zat ik in het verhaal en was meteen geïntrigeerd door de fantasywereld in de woestijn waar ook wel elementen van techniek aanwezig waren (ik kreeg van de beginscène eigenlijk een beetje Star Wars-vibes, op een goede manier). Naarmate het verhaal vorderde begon ik wel wat diepgang te missen. Met name de romantische relaties/gevoelens hebben vrij weinig opbouw, waardoor het erg insta-love-achtig aandeed. Ik had liever één (of geen) goed uitgewerkte relatie gezien dan vijf verschillende personages die plots enorme gevoelens voor een ander hebben (maar daar ook zó weer overeen kunnen stappen, zoals bij Rayan). Tarans band met een aantal leden van de familie waar hij verblijft (Zayd en Demyan) groeide ook vrij snel, maar die vond ik wel een stuk geloofwaardiger.
Tijdens het lezen was ik vooral geïnteresseerd in Taran's deel van het verhaal, aangezien dat het hoofdverhaal leek te zijn. Het verhaal van Amir en het Labyrint voelde minder uitgewerkt en daardoor kon het mijn aandacht wat minder vasthouden. Ik denk dat het Labyrint beter had gewerkt als een op zichzelf staand verhaal (al zijn er inmiddels zoveel toernooien in Young Adult-verhalen dat de spanning er voor mij wel een beetje af is) of juist alleen beschreven vanuit Taran als toeschouwer. Ook denk ik dat ik bij het Labyrint niet meer zo 'in' het verhaal zat doordat er erg duidelijke overeenkomsten met the Hunger Games en Harry Potter leken te zijn.
Maar ondanks dat het verhaal soms wat aan de oppervlakte bleef, vloog ik er doorheen. Er is veel actie en geregeld worden er onthullingen gedaan waardoor het interessant bleef. De schrijfstijl is ook erg fijn, waardoor ik vaak dacht 'ach, nog één hoofdstukje'.
Een erg vlot lezend fantasyverhaal, precies waar ik aan toe was. Vanaf de eerste pagina zat ik in het verhaal en was meteen geïntrigeerd door de fantasywereld in de woestijn waar ook wel elementen van techniek aanwezig waren (ik kreeg van de beginscène eigenlijk een beetje Star Wars-vibes, op een goede manier). Naarmate het verhaal vorderde begon ik wel wat diepgang te missen. Met name de romantische relaties/gevoelens hebben vrij weinig opbouw, waardoor het erg insta-love-achtig aandeed. Ik had liever één (of geen) goed uitgewerkte relatie gezien dan vijf verschillende personages die plots enorme gevoelens voor een ander hebben (maar daar ook zó weer overeen kunnen stappen, zoals bij Rayan). Tarans band met een aantal leden van de familie waar hij verblijft (Zayd en Demyan) groeide ook vrij snel, maar die vond ik wel een stuk geloofwaardiger.
Tijdens het lezen was ik vooral geïnteresseerd in Taran's deel van het verhaal, aangezien dat het hoofdverhaal leek te zijn. Het verhaal van Amir en het Labyrint voelde minder uitgewerkt en daardoor kon het mijn aandacht wat minder vasthouden. Ik denk dat het Labyrint beter had gewerkt als een op zichzelf staand verhaal (al zijn er inmiddels zoveel toernooien in Young Adult-verhalen dat de spanning er voor mij wel een beetje af is) of juist alleen beschreven vanuit Taran als toeschouwer. Ook denk ik dat ik bij het Labyrint niet meer zo 'in' het verhaal zat doordat er erg duidelijke overeenkomsten met the Hunger Games en Harry Potter leken te zijn.
Maar ondanks dat het verhaal soms wat aan de oppervlakte bleef, vloog ik er doorheen. Er is veel actie en geregeld worden er onthullingen gedaan waardoor het interessant bleef. De schrijfstijl is ook erg fijn, waardoor ik vaak dacht 'ach, nog één hoofdstukje'.
February 19, 2025
☆ 3,5/ 4 ☆
Dit boek is perfect voor de liefhebbers van Hunger Games, Powerless of gewoon als je van de trials trope houdt.
Zo underrated, maar zó ontzettend leuk!
De Woestijndief las ik in 2021 voor het eerst, toen deze nog maar net was uitgekomen.
Ik smulde enorm van dit verhaal, ik houd gewoon heer erg van boeken met trials erin en nog steeds vind ik het een toffe trope dus met deze reread genoot ik weer volop.
De schrijfstijl van Emmelie is gewoon heerlijk, het leest snel en is mooi beeldend waardoor je niet eens doorhebt dat je een boek aan het lezen bent.
Het is dual pov, en je leeft ontzettend mee met al de personages en wilt alleen maar het beste voor ze.
De voorbereidingen op het Labyrint vond ik ook weer zo vermakelijk om te lezen, ik ben dol op de training scenes.
Enigste wat ik wel een beetje jammer vond, is dat je eindelijk aan bent gekomen bij de proeven van het Labyrint in de laatste 100 pagina’s en dat deze zo snel worden afgekapt.
Je werkt het hele boek naar dit punt toe en bent nieuwsgierig naar deze proeven, maar je krijgt er helaas dus niet heel veel van te zien.
De plottwist op het einde? Oh my goodness ik had veel van dit boek onthouden, maar dit was ik toch echt even vergeten.
Dit stuk las ik met tranen in mijn ogen.
Zoals je kon verwachten was het vervolg, De Meesterdief, nog niet uit omdat het eerste boek natuurlijk nog maar net uit was toen ik het voor de eerste keer las, en daarom was ik niet meer aan het vervolg toegekomen.
Iets met een te lange tbr en een slechte gewoonte om series niet af te maken lol.
Ik ben mega nieuwsgierig naar hoe het verhaal van Taran verder gaat na al deze gebeurtenissen en excited dat ik eindelijk het einde kan lezen!
Dit boek is perfect voor de liefhebbers van Hunger Games, Powerless of gewoon als je van de trials trope houdt.
Zo underrated, maar zó ontzettend leuk!
De Woestijndief las ik in 2021 voor het eerst, toen deze nog maar net was uitgekomen.
Ik smulde enorm van dit verhaal, ik houd gewoon heer erg van boeken met trials erin en nog steeds vind ik het een toffe trope dus met deze reread genoot ik weer volop.
De schrijfstijl van Emmelie is gewoon heerlijk, het leest snel en is mooi beeldend waardoor je niet eens doorhebt dat je een boek aan het lezen bent.
Het is dual pov, en je leeft ontzettend mee met al de personages en wilt alleen maar het beste voor ze.
De voorbereidingen op het Labyrint vond ik ook weer zo vermakelijk om te lezen, ik ben dol op de training scenes.
Enigste wat ik wel een beetje jammer vond, is dat je eindelijk aan bent gekomen bij de proeven van het Labyrint in de laatste 100 pagina’s en dat deze zo snel worden afgekapt.
Je werkt het hele boek naar dit punt toe en bent nieuwsgierig naar deze proeven, maar je krijgt er helaas dus niet heel veel van te zien.
De plottwist op het einde? Oh my goodness ik had veel van dit boek onthouden, maar dit was ik toch echt even vergeten.
Dit stuk las ik met tranen in mijn ogen.
Zoals je kon verwachten was het vervolg, De Meesterdief, nog niet uit omdat het eerste boek natuurlijk nog maar net uit was toen ik het voor de eerste keer las, en daarom was ik niet meer aan het vervolg toegekomen.
Iets met een te lange tbr en een slechte gewoonte om series niet af te maken lol.
Ik ben mega nieuwsgierig naar hoe het verhaal van Taran verder gaat na al deze gebeurtenissen en excited dat ik eindelijk het einde kan lezen!
September 3, 2021
Hoewel het vorige boek van Emmelie Arents heel mooi was, bleef ik dit boek toch een beetje voor me uitschuiven.
Maar eenmaal begonnen, wist ik alweer waarom ik het vorige boek zo graag las. De schrijfstijl van de auteur is heel vlot. Je wordt onmiddellijk meegesleurd in het boek. De beschrijvingen zijn realistisch en de wereld wordt heel duidelijk voorgesteld.
De personages worden vlotjes afgewisseld in het boek. We leren zowel Amir als zijn broer Taran goed kennen en zowel met beide kon ik een band creëren. Door het snel afwisselen van perspectief, ligt het tempo van dit boek weliswaar heel hoog. Op een bepaald moment was ik de draad een beetje kwijt. Door alle magiërs in het verhaal en de vele namen die voorbijkwamen, bleven er af en toe enkele namen niet goed plakken. Het lijkt me wel een boek waarin een oplijsting van personages een hulpmiddel zou kunnen zijn. Maar dit terzijde is het verhaal spannend, goed uitgewerkt en verrassend door de vele plotwendingen.
Emmelie Arents heeft alleszins een vlammetje kunnen ontsteken op het vlak van YA fantasy en het vervolg ‘De meesterdief” komt zeker ook op mijn verlanglijstje.
En ook hier kan ik niet anders dan een positief woordje na te laten voor de cover en het binnenwerk van het boek. Zoals we bij Hamley gewoon zijn, springt dit er weer helemaal uit.
Maar eenmaal begonnen, wist ik alweer waarom ik het vorige boek zo graag las. De schrijfstijl van de auteur is heel vlot. Je wordt onmiddellijk meegesleurd in het boek. De beschrijvingen zijn realistisch en de wereld wordt heel duidelijk voorgesteld.
De personages worden vlotjes afgewisseld in het boek. We leren zowel Amir als zijn broer Taran goed kennen en zowel met beide kon ik een band creëren. Door het snel afwisselen van perspectief, ligt het tempo van dit boek weliswaar heel hoog. Op een bepaald moment was ik de draad een beetje kwijt. Door alle magiërs in het verhaal en de vele namen die voorbijkwamen, bleven er af en toe enkele namen niet goed plakken. Het lijkt me wel een boek waarin een oplijsting van personages een hulpmiddel zou kunnen zijn. Maar dit terzijde is het verhaal spannend, goed uitgewerkt en verrassend door de vele plotwendingen.
Emmelie Arents heeft alleszins een vlammetje kunnen ontsteken op het vlak van YA fantasy en het vervolg ‘De meesterdief” komt zeker ook op mijn verlanglijstje.
En ook hier kan ik niet anders dan een positief woordje na te laten voor de cover en het binnenwerk van het boek. Zoals we bij Hamley gewoon zijn, springt dit er weer helemaal uit.
Read
July 5, 2021DNF - oké, dit moet ik toch even kwijt.
Waar zal ik beginnen? Ik denk dat dit een boek is dat met name is geschreven voor witte mensen die een ‘exotische setting’ zoeken in een fantasy zonder kennis te hebben van het gebied waarop de opgebouwde wereld gebaseerd is. Want dat is het: een gebied, niet een cultuur, zoals velen lijken aan te nemen. Het Midden-Oosten, waaraan het boek refereert, is een gebied bestaande uit verschillende landen en nog veel meer (sub)culturen. Het reduceren tot een soort mengelmoes van… wat dit ook mag zijn, vind ik een twijfelachtige beslissing, zelfs in fantasy. Je kan immers makkelijk een fantasywereld met een woestijnsetting verzinnen zónder bestaande culturen erbij te betrekken.
De auteur gebruikt namen, kleding en termen in talen die in het Midden-Oosten voorkomen. Het is dus duidelijk waarop ze haar fantasywereld baseert. Alleen de manier waarop ze dit doet, is nogal teleurstellend. En dan druk ik het zacht uit. Om te beginnen: Sanji (magiër ev in het boek) is geen bestaand woord in welke taal dan ook die er in het Midden-Oosten voorkomt. Het heeft wel een betekenis in Hindi en in het Japans, maar ik geloof niet dat de auteur daarop doelde. Begrijp dan ook niet waarom deze term in de begrippenlijst werd opgenomen (eventueel had erbij gezet kunnen worden ‘verzonnen’, dan begreep ik het wel). Has(s)ani (magiërs mv, in het boek) is een Arabische jongensnaam met de betekenis ‘knap’. Sorry, maar dit vind ik zelfs een beetje grappig. Nu wordt er gewoon een foute betekenis gegeven aan een woord in een taal dat wél in het Midden-Oosten voorkomt. Arak is een alcoholische drank dat in een aantal Arabische landen wordt geconsumeerd, maar Shamshir zijn kromzwaarden die in Perzië (Iran) werden/worden gebruikt. Ook ‘Azizam’ is een woord in het Farsi (Iran/Perzië). Hoe kan je dat met elkaar gelijkstellen? Gewoon, nee. Dinar is een munteenheid dat in zowel Perzië als de Arabische wereld voorkwam/voorkomt, dus daar kan ik nog enigszins overheen kijken. Maar Perzië en de Arabische wereld zijn absoluut niet hetzelfde, laten we daar duidelijk over zijn. Al zou ik niet verbaasd moeten zijn, want als het om dit boek gaat zie ik zo vaak 'Arabisch/Aladdin/Midden-Oosten/Prince of Persia' genoemd worden terwijl dit allemaal verschillende dingen zijn die niet met elkaar kunnen worden gelijkgesteld. Je zegt toch ook niet dat Europa één cultuur heeft? Dat Oost-Europa hetzelfde is als West-Europa? Dat België en - ik zeg maar wat - Litouwen praktisch hetzelfde zijn? pfft.
Oké, verder. ‘Papa’ wordt vertaald naar ‘baba’, maar mama/moeder niet? Er wordt daarnaast vaak in algemene zin gesproken over cultuurgebonden producten, zoals ‘broodjes/zoete lekkernijen/gebakjes/koekjes’, maar het meest opvallend vond ik het gebruik van ‘gewaden’ en ‘hoofddoek’ (voor mannen - dat heet dus anders bij mannen, afhangende van in welk gebied je leeft). Termen waaruit blijkt dat de auteur dus geen idee heeft wat er exact gedragen en gegeten wordt. Of ja, sporadisch wordt er gesproken van ‘kaftan’, maar daar blijft het ook bij.
Ik kan het niet kan opbrengen om de rest te lezen, bang voor welke culturele elementen/talen nog meer misbruikt worden. (In dit stuk heb ik het niet eens gehad over sociale omgangsvormen en politieke spanningen in het Midden-Oosten, dus er zit nog veel meer!). Je zal de fouten niet opmerken als je geen verstand hebt van het Midden-Oosten, maar toch. Als je een gebied of cultuur gebruikt in je boek waar je niet bekend mee bent, dan mag je als auteur op z’n minst gedegen onderzoek doen zodat je het gebied, de cultuur én de mensen waarover je schrijft op een respectvolle manier afbeeld.
Al met al: mocht je bekend zijn met het Midden-Oosten of er vandaan komen, dan raad ik dit boek absoluut niet aan. Wil je boeken lezen waar het wél goed gedaan wordt? Probeer dan: The Wrath and the Dawn, We hunt the flame of the City of Brass. Heb je geen verstand van het Midden-Oosten of boeit het je niet of het goed wordt afgebeeld? Tja, go for it.
Waar zal ik beginnen? Ik denk dat dit een boek is dat met name is geschreven voor witte mensen die een ‘exotische setting’ zoeken in een fantasy zonder kennis te hebben van het gebied waarop de opgebouwde wereld gebaseerd is. Want dat is het: een gebied, niet een cultuur, zoals velen lijken aan te nemen. Het Midden-Oosten, waaraan het boek refereert, is een gebied bestaande uit verschillende landen en nog veel meer (sub)culturen. Het reduceren tot een soort mengelmoes van… wat dit ook mag zijn, vind ik een twijfelachtige beslissing, zelfs in fantasy. Je kan immers makkelijk een fantasywereld met een woestijnsetting verzinnen zónder bestaande culturen erbij te betrekken.
De auteur gebruikt namen, kleding en termen in talen die in het Midden-Oosten voorkomen. Het is dus duidelijk waarop ze haar fantasywereld baseert. Alleen de manier waarop ze dit doet, is nogal teleurstellend. En dan druk ik het zacht uit. Om te beginnen: Sanji (magiër ev in het boek) is geen bestaand woord in welke taal dan ook die er in het Midden-Oosten voorkomt. Het heeft wel een betekenis in Hindi en in het Japans, maar ik geloof niet dat de auteur daarop doelde. Begrijp dan ook niet waarom deze term in de begrippenlijst werd opgenomen (eventueel had erbij gezet kunnen worden ‘verzonnen’, dan begreep ik het wel). Has(s)ani (magiërs mv, in het boek) is een Arabische jongensnaam met de betekenis ‘knap’. Sorry, maar dit vind ik zelfs een beetje grappig. Nu wordt er gewoon een foute betekenis gegeven aan een woord in een taal dat wél in het Midden-Oosten voorkomt. Arak is een alcoholische drank dat in een aantal Arabische landen wordt geconsumeerd, maar Shamshir zijn kromzwaarden die in Perzië (Iran) werden/worden gebruikt. Ook ‘Azizam’ is een woord in het Farsi (Iran/Perzië). Hoe kan je dat met elkaar gelijkstellen? Gewoon, nee. Dinar is een munteenheid dat in zowel Perzië als de Arabische wereld voorkwam/voorkomt, dus daar kan ik nog enigszins overheen kijken. Maar Perzië en de Arabische wereld zijn absoluut niet hetzelfde, laten we daar duidelijk over zijn. Al zou ik niet verbaasd moeten zijn, want als het om dit boek gaat zie ik zo vaak 'Arabisch/Aladdin/Midden-Oosten/Prince of Persia' genoemd worden terwijl dit allemaal verschillende dingen zijn die niet met elkaar kunnen worden gelijkgesteld. Je zegt toch ook niet dat Europa één cultuur heeft? Dat Oost-Europa hetzelfde is als West-Europa? Dat België en - ik zeg maar wat - Litouwen praktisch hetzelfde zijn? pfft.
Oké, verder. ‘Papa’ wordt vertaald naar ‘baba’, maar mama/moeder niet? Er wordt daarnaast vaak in algemene zin gesproken over cultuurgebonden producten, zoals ‘broodjes/zoete lekkernijen/gebakjes/koekjes’, maar het meest opvallend vond ik het gebruik van ‘gewaden’ en ‘hoofddoek’ (voor mannen - dat heet dus anders bij mannen, afhangende van in welk gebied je leeft). Termen waaruit blijkt dat de auteur dus geen idee heeft wat er exact gedragen en gegeten wordt. Of ja, sporadisch wordt er gesproken van ‘kaftan’, maar daar blijft het ook bij.
Ik kan het niet kan opbrengen om de rest te lezen, bang voor welke culturele elementen/talen nog meer misbruikt worden. (In dit stuk heb ik het niet eens gehad over sociale omgangsvormen en politieke spanningen in het Midden-Oosten, dus er zit nog veel meer!). Je zal de fouten niet opmerken als je geen verstand hebt van het Midden-Oosten, maar toch. Als je een gebied of cultuur gebruikt in je boek waar je niet bekend mee bent, dan mag je als auteur op z’n minst gedegen onderzoek doen zodat je het gebied, de cultuur én de mensen waarover je schrijft op een respectvolle manier afbeeld.
Al met al: mocht je bekend zijn met het Midden-Oosten of er vandaan komen, dan raad ik dit boek absoluut niet aan. Wil je boeken lezen waar het wél goed gedaan wordt? Probeer dan: The Wrath and the Dawn, We hunt the flame of the City of Brass. Heb je geen verstand van het Midden-Oosten of boeit het je niet of het goed wordt afgebeeld? Tja, go for it.
May 9, 2021
Emmelie Arents wist me vorig jaar al te verrassen met haar boek “Het Hart van de Adelaar”, waarin ze binnen een high-fantasy setting ons liet kennis maken met haar schrijfkunsten. Het resultaat was een ijzersterke uitgave die ongetwijfeld een schare fans met zich mee bracht. Dit jaar is ze terug om opnieuw de fantasywereld in te duiken en mocht ik haar “Woestijndief” van een leesbeurt en passende bespreking voorzien.
De auteur kon met haar vorige boek op heel wat bijval rekenen en maakte met “De Woestijndief” dan ook de logische keuze om alle sterkhouders van haar debuut ook in dit boek netjes op de voorgrond te laten treden. Het kan natuurlijk altijd dat een debuterend schrijfster een gelukstreffer weet voort te brengen, maar we kunnen al meteen stellen dat Arents met haar tweede uitgave zonder enige twijfel weet te bevestigen wat ik eigenlijk al een eindje wist : de schrijfster heeft de kunst van het schrijven perfect onder de knie en weet hoe ze haar young adult publiek moet onderhouden.
Het verhaal beslaat iets meer dan 400 pagina’s, maar kent een relatief gespreide bladspiegel, waardoor de leesbeurt heel vlot verloopt. De verschillende hoofdstukken zijn uiterst behapbaar en worden regelmatig wisselend vanuit het standpunt van één van de hoofdrolspelers weergegeven. Dat zorgt ervoor dat de lezer emotioneel beter betrokken wordt bij het verhaal. Wanneer één personage namelijk over meer informatie beschikt dan een ander (en daarmee de lezer ook uiteraard) levert dit ongetwijfeld enkel momentjes van frustratie bij de lezer op, zij het “aangename” frustratie natuurlijk.
De verhaallijn is heel vlot opgebouwd en biedt voldoende diepgang bij de diverse personages, waardoor geen enkel moment duidelijk is welk personage uiteindelijk als kanonvoer zal worden aangevoerd. Een dikke pluim voor Arents dus. Maar daar stopt het leuks helemaal niet. Haar schrijfstijl is gelijklopend met haar vorige boek en ook de lovende woorden die ik toen kon uiten, kunnen hier zonder aanpassing gewoon overgenomen worden.
In “De Woestijndief” worden we getrakteerd op een plot dat wat aanvoelt als “Prince of Persia” met een resem elementen uit de topreeks “The Summoner” van Taran Matharu. (één van mijn lievelingsreeksen en ook dat zegt dus weer al heel wat over de kwaliteiten van Arents). Mijn god, ik heb genoten van dit boek en ik kijk zo hard uit naar het tweede deel dat in het najaar eraan zit te komen. Dit is het soort fantasywerken dat ons taalgebied internationaal op de kaart zet en de grootmeesters naar de kroon steekt.
De auteur kon met haar vorige boek op heel wat bijval rekenen en maakte met “De Woestijndief” dan ook de logische keuze om alle sterkhouders van haar debuut ook in dit boek netjes op de voorgrond te laten treden. Het kan natuurlijk altijd dat een debuterend schrijfster een gelukstreffer weet voort te brengen, maar we kunnen al meteen stellen dat Arents met haar tweede uitgave zonder enige twijfel weet te bevestigen wat ik eigenlijk al een eindje wist : de schrijfster heeft de kunst van het schrijven perfect onder de knie en weet hoe ze haar young adult publiek moet onderhouden.
Het verhaal beslaat iets meer dan 400 pagina’s, maar kent een relatief gespreide bladspiegel, waardoor de leesbeurt heel vlot verloopt. De verschillende hoofdstukken zijn uiterst behapbaar en worden regelmatig wisselend vanuit het standpunt van één van de hoofdrolspelers weergegeven. Dat zorgt ervoor dat de lezer emotioneel beter betrokken wordt bij het verhaal. Wanneer één personage namelijk over meer informatie beschikt dan een ander (en daarmee de lezer ook uiteraard) levert dit ongetwijfeld enkel momentjes van frustratie bij de lezer op, zij het “aangename” frustratie natuurlijk.
De verhaallijn is heel vlot opgebouwd en biedt voldoende diepgang bij de diverse personages, waardoor geen enkel moment duidelijk is welk personage uiteindelijk als kanonvoer zal worden aangevoerd. Een dikke pluim voor Arents dus. Maar daar stopt het leuks helemaal niet. Haar schrijfstijl is gelijklopend met haar vorige boek en ook de lovende woorden die ik toen kon uiten, kunnen hier zonder aanpassing gewoon overgenomen worden.
In “De Woestijndief” worden we getrakteerd op een plot dat wat aanvoelt als “Prince of Persia” met een resem elementen uit de topreeks “The Summoner” van Taran Matharu. (één van mijn lievelingsreeksen en ook dat zegt dus weer al heel wat over de kwaliteiten van Arents). Mijn god, ik heb genoten van dit boek en ik kijk zo hard uit naar het tweede deel dat in het najaar eraan zit te komen. Dit is het soort fantasywerken dat ons taalgebied internationaal op de kaart zet en de grootmeesters naar de kroon steekt.
June 3, 2021
Taran kan stelen als de beste. Tot hij van de verkeerde steelt en diep in de problemen komt. Zijn broer Amir, de boekenwurm, is dan ook diegene die het mag ontgelden. Maar hij wordt verkozen om mee te doen aan het Labyrint, zijn enige kans op vrijheid.
Emmelie Arents has done it! Again! Ze noemen haar de Vlaamse Leigh Bardugo en dat is duidelijk te merken. Ze heeft een prachtig verhaal neergeschreven dat erg vlot leest, en dat je wil blijven verder lezen. De spanning blijft zich opbouwen, pagina na pagina. Je kan niet anders dan je verder verdiepen in de wereld.
Het magiesysteem dat Emmelie heeft uitgewerkt is – net zoals ze in Het Hart van de Adelaar zo feilloos had gedaan – hier ook mooi naar voren gebracht. De personages zijn goed uitgewerkt. Je leert zowel Taran als Amir goed kennen want de twee broers worden door de lezer op de voet gevolgd. De prachtige wereld die Emmelie heeft gecreëerd is mooi uitgewerkt. Mag ik zeggen dat deze wereld zelfs een tikkeltje beter is uitgewerkt dan haar debuut ‘Het Hart van de Adelaar’? Het kan ook liggen aan het feit dat dit een duologie gaat zijn, maar echt chapeau. Fantastisch goed gedaan! De plotwendingen – die ik trouwens helemaal niet zag aankomen – deden me meerdere keren naar adem happen. Ik kan niet wachten op het laatste deel! Laat maar komen!
Emmelie Arents has done it! Again! Ze noemen haar de Vlaamse Leigh Bardugo en dat is duidelijk te merken. Ze heeft een prachtig verhaal neergeschreven dat erg vlot leest, en dat je wil blijven verder lezen. De spanning blijft zich opbouwen, pagina na pagina. Je kan niet anders dan je verder verdiepen in de wereld.
Het magiesysteem dat Emmelie heeft uitgewerkt is – net zoals ze in Het Hart van de Adelaar zo feilloos had gedaan – hier ook mooi naar voren gebracht. De personages zijn goed uitgewerkt. Je leert zowel Taran als Amir goed kennen want de twee broers worden door de lezer op de voet gevolgd. De prachtige wereld die Emmelie heeft gecreëerd is mooi uitgewerkt. Mag ik zeggen dat deze wereld zelfs een tikkeltje beter is uitgewerkt dan haar debuut ‘Het Hart van de Adelaar’? Het kan ook liggen aan het feit dat dit een duologie gaat zijn, maar echt chapeau. Fantastisch goed gedaan! De plotwendingen – die ik trouwens helemaal niet zag aankomen – deden me meerdere keren naar adem happen. Ik kan niet wachten op het laatste deel! Laat maar komen!
April 25, 2021
Geweldig boek!
Het verhaal had me vanaf de eerste pagina mee, de personages waren super leuk en Taran en Amir hadden al snel een speciaal plekje in mijn hart.
Dit boek zit vol spanning en heeft ervoor gezorgd dat ik een paar late nachten heb gehad omdat ik hem gewoonweg niet kon wegleggen!
Ik kan niet wachten op boek 2!
Het verhaal had me vanaf de eerste pagina mee, de personages waren super leuk en Taran en Amir hadden al snel een speciaal plekje in mijn hart.
Dit boek zit vol spanning en heeft ervoor gezorgd dat ik een paar late nachten heb gehad omdat ik hem gewoonweg niet kon wegleggen!
Ik kan niet wachten op boek 2!
October 17, 2021
Leest lekker weg ben wel benieuwd naar de rest van emmelie arents
October 7, 2021
Wat een boek is dit? Je wordt direct in het verhaal getrokken. Het boek is ingedeeld in hoofdstukken, dit met als titel steeds de naam van het personage dat de hoofdrol speelt? Door die ordelijke indeling kan je het verhaal en alle verhaallijnen heel goed volgen.
Ik heb mij geen moment verveeld bij het lezen van dit boek. Het is een page-turner en vraagt een vervolg en krijgt het ook.
het is mooi hoe de liefde groeit tussen Taran , een dief, en Inara, de dochter van de man die Taran onderdak geeft. Eerst is er afstand en dan groeit de liefde en wordt steeds groter. Ondertussen komen we meer te weten over de geschiedenis van Taran en hoe die leeft.
Je blijft dit boek lezen en koesteren. De binnenzijde is heel stijlvol versiert.
Je leest dit boek lijk een film, je zit zo in het verhaal dat je precies alles meemaakt vanop de eerste rij. Ik geef heel graag 4,5 sterren voor dit boek.
Dit is een Young Adult, maar volgens mij kan iedereen dit lezen als een soort fantasy. Het is heel toegankelijk geschreven.
Ik heb mij geen moment verveeld bij het lezen van dit boek. Het is een page-turner en vraagt een vervolg en krijgt het ook.
het is mooi hoe de liefde groeit tussen Taran , een dief, en Inara, de dochter van de man die Taran onderdak geeft. Eerst is er afstand en dan groeit de liefde en wordt steeds groter. Ondertussen komen we meer te weten over de geschiedenis van Taran en hoe die leeft.
Je blijft dit boek lezen en koesteren. De binnenzijde is heel stijlvol versiert.
Je leest dit boek lijk een film, je zit zo in het verhaal dat je precies alles meemaakt vanop de eerste rij. Ik geef heel graag 4,5 sterren voor dit boek.
Dit is een Young Adult, maar volgens mij kan iedereen dit lezen als een soort fantasy. Het is heel toegankelijk geschreven.
February 16, 2024
Het was een ok verhaal, maar er zat niks vernieuwends in en bepaalde scènes werden simpel opgelost, zoals aan het eind met Yassin: het hele boek draaide om wat die figuur allemaal had gedaan, maar toen hij eenmaal ten tonele verscheen, verdween hij ook weer in een oogwenk. Ondanks dat de hoofdpersoon best wat overkwam, kon ik me weinig in hem inleven. Dit kwam denk ik door de stijl en het taalgebruik in het verhaal: er werden regelmatig lijdende zinsconstructies gebruikt, waardoor je als lezer sneller wat op afstand blijft. Verder deed het taalgebruik wat formeel aan voor een jeugdboek en de gesprekken voelden wat gekunsteld. Wat me redelijk stoorde waren grammaticale fouten en soms gewoon echt verkeerd gebruikte woorden. Het leek alsof de auteur er regelmatig een synoniemenwoordenboek bij heeft gepakt en een woord eruit heeft gepikt zonder dat ze de juiste betekenis of nuance ervan heeft opgezocht.
September 30, 2021
Echt een goed boek. Ik zag zojuist dat het tweede deel ook al is verschenen, De meesterdief. Ik kan hem helaas nog niet lenen bij de bieb en hij is nog niet als ePub verschenen. Maar hij staat zeer zeker op mijn nog te lezen lijst.
May 28, 2023
Ik ben dus echt helemaal niet van de fantasy, maar heel af en toe ben ik toch wel weer benieuwd. Dit verhaal klonk veel belovend, dus heb het een kans gegeven. En ik moet zeggen, het was niet heel verkeerd! Vooral het begin vond ik heel tof. Uiteindelijk werd het wel steeds ingewikkelder en toen raakte ik de draad een beetje kwijt. En misschien was het ook niet een heel goed idee om gelijk een best dikke fantasy uit te kiezen, want ik vond het verhaal toch wel aardig lang. Ik vond de setting dan wel weer erg leuk.
May 13, 2021
Na het debuut van Emmelie Arents was ik razend benieuwd naar haar nieuwe boek 'De Woestijndief'. Van de uitgeverij kreeg ik een recensie-exemplaar, waar ik ze enorm voor wil bedanken. Dit heeft mijn mening uiteraard niet beïnvloed.
De achterflap van het boek geeft niet zoveel weg over de inhoud. Dat is eigenlijk maar goed ook, want het zit zo vol met plottwists dat het niet op een andere manier samen te vatten valt zonder allerlei gebeurtenissen te verklappen. Diezelfde plottwists zorgden bij mij ook voor verwarring en soms ging het te snel. Dan moest ik het boek even wegleggen om alles te laten bezinken. Ook zag ik bepaalde dingen al aankomen, doordat je als lezer weet dat er iets moet gaan gebeuren om het verhaal de goede kant op te krijgen.
De belangrijkste plottwists zaten bij de personages; mensen die niet helemaal eerlijk waren geweest bijvoorbeeld en alles helemaal op z'n kop zetten. De meeste personages waren gelukkig vrij goed beschreven. De tweelingbroers die onze hoofdpersonen zijn lijken behalve qua uiterlijk totaal niet op elkaar. Dat zorgde ervoor dat het heel echt aanvoelde. Wel waren er soms heel veel namen en personages, waardoor ik sommigen door elkaar begon te halen.
De fantasywereld die Emmelie heeft gecreëerd is een interessante, omdat er niet erg veel boeken zijn met deze vibe. Toch wil ik ook even kort benoemen dat het wel vreemd is om elementen uit Midden-Oosterse landen te gebruiken, maar vervolgens belangrijke delen hiervan in te vullen met Westerse cultuur. Als witte lezer stoorde ik mij hier niet erg aan tijdens het lezen, maar als ik er langer over na ga denken, vind ik het eigenlijk niet kunnen (net als bijv. K3 en hun 'Egyptische' verkleedpartij die historisch gezien niet klopt).
Al met al geef ik het boek een gemiddelde 3★. Ik heb me vermaakt tijdens het lezen, maar het blies me niet zo omver als 'Het Hart van de Adelaar'. Dit boek is geschikt als je zin hebt in een fantasyverhaal met een rap tempo en vele plottwists, verraders en vriendschap.
Mijn volledige review kun je terugvinden op mijn website: https://www.rienekespeulman.nl/boeken...
De achterflap van het boek geeft niet zoveel weg over de inhoud. Dat is eigenlijk maar goed ook, want het zit zo vol met plottwists dat het niet op een andere manier samen te vatten valt zonder allerlei gebeurtenissen te verklappen. Diezelfde plottwists zorgden bij mij ook voor verwarring en soms ging het te snel. Dan moest ik het boek even wegleggen om alles te laten bezinken. Ook zag ik bepaalde dingen al aankomen, doordat je als lezer weet dat er iets moet gaan gebeuren om het verhaal de goede kant op te krijgen.
De belangrijkste plottwists zaten bij de personages; mensen die niet helemaal eerlijk waren geweest bijvoorbeeld en alles helemaal op z'n kop zetten. De meeste personages waren gelukkig vrij goed beschreven. De tweelingbroers die onze hoofdpersonen zijn lijken behalve qua uiterlijk totaal niet op elkaar. Dat zorgde ervoor dat het heel echt aanvoelde. Wel waren er soms heel veel namen en personages, waardoor ik sommigen door elkaar begon te halen.
De fantasywereld die Emmelie heeft gecreëerd is een interessante, omdat er niet erg veel boeken zijn met deze vibe. Toch wil ik ook even kort benoemen dat het wel vreemd is om elementen uit Midden-Oosterse landen te gebruiken, maar vervolgens belangrijke delen hiervan in te vullen met Westerse cultuur. Als witte lezer stoorde ik mij hier niet erg aan tijdens het lezen, maar als ik er langer over na ga denken, vind ik het eigenlijk niet kunnen (net als bijv. K3 en hun 'Egyptische' verkleedpartij die historisch gezien niet klopt).
Al met al geef ik het boek een gemiddelde 3★. Ik heb me vermaakt tijdens het lezen, maar het blies me niet zo omver als 'Het Hart van de Adelaar'. Dit boek is geschikt als je zin hebt in een fantasyverhaal met een rap tempo en vele plottwists, verraders en vriendschap.
Mijn volledige review kun je terugvinden op mijn website: https://www.rienekespeulman.nl/boeken...
August 28, 2021
Wat een verhaal!
Ik dacht dat het voorspelbaar zou worden, maar het deed me juist verrassen! Wendingen, emoties, karakters. Heerlijk allemaal.
Ik vond het verhaal eigenlijk wel aardig af, dus ben benieuwd wat er in deel twee gaat gebeuren om het echt af te ronden.
Ik dacht dat het voorspelbaar zou worden, maar het deed me juist verrassen! Wendingen, emoties, karakters. Heerlijk allemaal.
Ik vond het verhaal eigenlijk wel aardig af, dus ben benieuwd wat er in deel twee gaat gebeuren om het echt af te ronden.
June 10, 2021
Emmelie en haar debuut het hart van de adelaar was naar mijn gevoel de ideale introductie voor het fantasy genre. Met de woestijndief bevestigd ze dat ze kan schrijven en zowat iedereen van fantasy kan laten houden.
Emmelie Arents heeft een schrijfstijl die ongelooflijk vlot leest. Je raast door het boek. Het tempo ligt met momenten heel hoog en er gebeuren tig dingen. Gelukkig wisselt ze die momenten af met een rustiger hoofdstuk hier en daar. Wat absoluut vaststaat is dat je wil blijven lezen.
Het verhaal begint op topsnelheid en al snel leer je dat de broers Taran en Amir niet verschillender van elkaar kunnen zijn. Er zijn veel personages en elk heeft wel iets te verbergen waardoor de auteur niet verlegen zit voor een plottwist hier en daar. Ik ben blij dat er een tweede deel komt - en dat dat deel heel snel komt - want er is nog veel te ontdekken.
Qua verhaal kwam het mij bekender voor. Een hunger games vibe. Op zich niet erg want het tempo ligt zo hoog dat je geen tijd hebt om er bij stil te staan. Wel kan ik mij voorstellen dat niet iedereen er zo vlot over zal lezen. Mij stoorde het alleszins niet want het entertainment gehalte van dit boek is torenhoog, pure ontspanning.
Voor mij weer een geslaagd boek, ik ben geëntertaind, ik was ontspannen én ik verbleef even in een fantasiewereld. Heel benieuwd naar de meesterdief.
Emmelie Arents heeft een schrijfstijl die ongelooflijk vlot leest. Je raast door het boek. Het tempo ligt met momenten heel hoog en er gebeuren tig dingen. Gelukkig wisselt ze die momenten af met een rustiger hoofdstuk hier en daar. Wat absoluut vaststaat is dat je wil blijven lezen.
Het verhaal begint op topsnelheid en al snel leer je dat de broers Taran en Amir niet verschillender van elkaar kunnen zijn. Er zijn veel personages en elk heeft wel iets te verbergen waardoor de auteur niet verlegen zit voor een plottwist hier en daar. Ik ben blij dat er een tweede deel komt - en dat dat deel heel snel komt - want er is nog veel te ontdekken.
Qua verhaal kwam het mij bekender voor. Een hunger games vibe. Op zich niet erg want het tempo ligt zo hoog dat je geen tijd hebt om er bij stil te staan. Wel kan ik mij voorstellen dat niet iedereen er zo vlot over zal lezen. Mij stoorde het alleszins niet want het entertainment gehalte van dit boek is torenhoog, pure ontspanning.
Voor mij weer een geslaagd boek, ik ben geëntertaind, ik was ontspannen én ik verbleef even in een fantasiewereld. Heel benieuwd naar de meesterdief.
April 29, 2021
Ik heb een woord voor dit boek: een meesterwerk!
Vanaf pagina 1 wordt je er direct meegesleept in dit wonderlijke, magische avontuur. Het is een aangrijpend verhaal dat je bij je strot vast neemt en niet meer los laat tot het einde.
Het boek leest heel vlot en is moeilijk aan de kant te leggen. Ik heb van elke seconde genoten van dit verhaal en nu heb ik spijt dat het al uit is. Ik wou nog wat langer in deze wereld blijven. Gelukkig komt er nog een tweede boek😅
Taran, het hoofdpersonage, begaat in het begin van het verhaal een fout waardoor zijn broer in het labyrint terecht komt, een magisch spel georganiseerd door de Hassani. Taran doet er alles aan om zijn broer te helpen, maar dat gaat niet altijd van een lijen dakje.
Het boek is in meerdere perspectieven geschreven. De meeste mensen houden hiervan, maar voor mij is dit altijd gevaarlijk omdat ik soms een favoriet krijg en dan moeite heb om de rest te lezen. Maar hier had ik dat probleem absoluut niet! Wat dus nogmaals bewijst hoe goed dit boek was. Ik vond het heel fijn om vanuit meerder personages te lezen en hun ook wat meer te leren kennen.
Emmelie heeft een aangename schrijfstijl waardoor het heel vlot leest. Het boek is meeslepend, aangrijpend en laat je op het einde sprakeloos achter. Een echt meesterwerk dus!
Vanaf pagina 1 wordt je er direct meegesleept in dit wonderlijke, magische avontuur. Het is een aangrijpend verhaal dat je bij je strot vast neemt en niet meer los laat tot het einde.
Het boek leest heel vlot en is moeilijk aan de kant te leggen. Ik heb van elke seconde genoten van dit verhaal en nu heb ik spijt dat het al uit is. Ik wou nog wat langer in deze wereld blijven. Gelukkig komt er nog een tweede boek😅
Taran, het hoofdpersonage, begaat in het begin van het verhaal een fout waardoor zijn broer in het labyrint terecht komt, een magisch spel georganiseerd door de Hassani. Taran doet er alles aan om zijn broer te helpen, maar dat gaat niet altijd van een lijen dakje.
Het boek is in meerdere perspectieven geschreven. De meeste mensen houden hiervan, maar voor mij is dit altijd gevaarlijk omdat ik soms een favoriet krijg en dan moeite heb om de rest te lezen. Maar hier had ik dat probleem absoluut niet! Wat dus nogmaals bewijst hoe goed dit boek was. Ik vond het heel fijn om vanuit meerder personages te lezen en hun ook wat meer te leren kennen.
Emmelie heeft een aangename schrijfstijl waardoor het heel vlot leest. Het boek is meeslepend, aangrijpend en laat je op het einde sprakeloos achter. Een echt meesterwerk dus!
May 1, 2021
Dit was één van de boeken waar ik het meeste naar uit gekeken heb dit jaar.
Het was het wachten meer dan waard !!!
Taran kan stelen als de beste.
Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint.
Een magisch spel waar criminelen spelen voor hun vrijheid.
Vastberaden zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in het web van duistere magie.
De Woestijndief is het eerste deel van een duologie.
De prachtige cover is natuurlijk een groot pluspunt en past geweldig bij het verhaal.
De emotionele band die je als lezer krijgt met Taran & Amir is zo mooi en gaat enorm diep.
Emmelie heeft een geweldig mooie, en magische schrijfstijl.
Vanaf de eerste bladzijde neem ze je mee en houd je vast tot de laatste.
De Woestijndief is een aangrijpend, spannend , avontuurlijk verhaal met een lekkere vleug magie dat je van het begin in zijn greep houd, en je tot op het einde in tranen achterlaat.
Bereid je voor op een spannende en emotionele rollercoaster die voor mij persoonlijk zeer "heart-attack" waardig is.
Een dikke aanrader!!!
Het was het wachten meer dan waard !!!
Taran kan stelen als de beste.
Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint.
Een magisch spel waar criminelen spelen voor hun vrijheid.
Vastberaden zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in het web van duistere magie.
De Woestijndief is het eerste deel van een duologie.
De prachtige cover is natuurlijk een groot pluspunt en past geweldig bij het verhaal.
De emotionele band die je als lezer krijgt met Taran & Amir is zo mooi en gaat enorm diep.
Emmelie heeft een geweldig mooie, en magische schrijfstijl.
Vanaf de eerste bladzijde neem ze je mee en houd je vast tot de laatste.
De Woestijndief is een aangrijpend, spannend , avontuurlijk verhaal met een lekkere vleug magie dat je van het begin in zijn greep houd, en je tot op het einde in tranen achterlaat.
Bereid je voor op een spannende en emotionele rollercoaster die voor mij persoonlijk zeer "heart-attack" waardig is.
Een dikke aanrader!!!
July 29, 2024
3.5 ⭐️
Het boek is zeker een aanrader voor fans van the Hunger Games. De invloeden van the Hunger Games en Harry Potter zijn duidelijk zichtbaar. Soms iets te duidelijk. Ik vind het jammer dat de auteur sommige scenes niet net iets meer een eigen draai heeft gegeven.
Ik denk dat ik dit boek een 4.5⭐️ had gegeven als ik het een paar jaar geleden gelezen had. Het boek leest lekker vlot weg, waardoor ik het echt perfect vind voor een jonger publiek (14-16 jaar is denk ik ideaal). Persoonlijk vind ik dingen soms net iets te vlot gaan en zou ik graag iets meer willen horen voordat het verhaal verder gaat. Zeker de actiemomenten gaan erg snel.
Het boek is zeker een aanrader voor fans van the Hunger Games. De invloeden van the Hunger Games en Harry Potter zijn duidelijk zichtbaar. Soms iets te duidelijk. Ik vind het jammer dat de auteur sommige scenes niet net iets meer een eigen draai heeft gegeven.
Ik denk dat ik dit boek een 4.5⭐️ had gegeven als ik het een paar jaar geleden gelezen had. Het boek leest lekker vlot weg, waardoor ik het echt perfect vind voor een jonger publiek (14-16 jaar is denk ik ideaal). Persoonlijk vind ik dingen soms net iets te vlot gaan en zou ik graag iets meer willen horen voordat het verhaal verder gaat. Zeker de actiemomenten gaan erg snel.
May 1, 2021
Taran heeft een magische brouwsel van een sanji gestolen. En in plaats van dat hij hem weggooit zoals zijn vader wilt, besluit hij het brouwsel te verkopen op de magiërsmarkt.
Wanneer Taran dolgelukkig thuiskomt met cadeautjes voor zijn vader en broer, loopt alles mis en moet hij rennen voor zijn leven.
Kan Taran dit nog goedmaken?
Emmelie Arents heeft een prachtige wereld geschapen met Saradan!
De personages zijn erg toegankelijk en je voelt echt met ze mee. Doordat het boek is opgedeeld in hoofdstukken vanuit het oogpunt van verschillende de personages, krijg je echt een goed beeld van wie ze zijn, waar ze van dromen en wat ze willen. Je krijgt echt een band met de hoofdpersonen.
Sommige stukken gingen wat snel, helemaal waar het het reizen van de ene stad naar de andere betrof. Het leek alsof alle steden heel dicht op elkaar lagen en er eigenlijk geen reistijd was. Dit leidde ertoe dat ik even moest terug lezen. Wellicht dat een kaart hier bij had kunnen helpen voor het inzichtelijk maken van Saradan.
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en heb er echt van genoten! Kan niet wachten tot het tweede deel uitkomt!
Wanneer Taran dolgelukkig thuiskomt met cadeautjes voor zijn vader en broer, loopt alles mis en moet hij rennen voor zijn leven.
Kan Taran dit nog goedmaken?
Emmelie Arents heeft een prachtige wereld geschapen met Saradan!
De personages zijn erg toegankelijk en je voelt echt met ze mee. Doordat het boek is opgedeeld in hoofdstukken vanuit het oogpunt van verschillende de personages, krijg je echt een goed beeld van wie ze zijn, waar ze van dromen en wat ze willen. Je krijgt echt een band met de hoofdpersonen.
Sommige stukken gingen wat snel, helemaal waar het het reizen van de ene stad naar de andere betrof. Het leek alsof alle steden heel dicht op elkaar lagen en er eigenlijk geen reistijd was. Dit leidde ertoe dat ik even moest terug lezen. Wellicht dat een kaart hier bij had kunnen helpen voor het inzichtelijk maken van Saradan.
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en heb er echt van genoten! Kan niet wachten tot het tweede deel uitkomt!
September 11, 2022
De Woestijndief is me verrassend veel meer bevallen dan ik gedacht had. Het Hart van de Adelaar was niet helemaal mijn ding, maar dit nieuwe boek van Emmelie Arents is totaal iets anders.
Pluspunten:
+ Prettige schrijfstijl, leest heerlijk weg. Het trok me zo uit een readingslump
+ Erg sfeervol*
+ Prachtig vormgegeven (cover en binnenwerk)
+ De plotwending rondom de 'grote boze slechterik' zag ik aankomen, maar dat maakte het niet minder indrukwekkend, wat erg knap is
Minpunten:
- De romance van Amir had beter opgebouwd kunnen worden, want ik gaf er niet zoveel om. Een vriendschap was sterker/origineler geweest. De romance van Taran was me te dramatisch
- Had meer diversiteit in gekund*
- Een magisch labyrint is niet superorigineel (voelde onder andere een beetje als The Hungergames) en het was eigenlijk overbodig voor het grootste deel van het verhaal
- Taran kruipt snel en vaak in de slachtofferrol. Dat frustreert
- De ontknoping voelde gehaast, dus ik ben blij dat er een vervolg is haha
Wat me het meeste dwarszat, is dat het boek De Woestijndief heeft, maar amper wordt gemotiveerd dat Taran een vaardige dief is. In het begin zijn er een paas show voorbeelden en voor de rest vooral tell of eigenlijk niets. Dat maakt het niet echt geloofwaardig dat iedereen op Taran rekent voor een grote klus. En het irriteerde me dat mensen hem de hemel in prijzen voor vaardigheden die hij amper aan de lezer heeft bewezen.
*Ik heb besloten niet in te gaan op cultural appropriation, maar er zijn diverse recensies die hier wel iets zinnigs over zeggen.
Pluspunten:
+ Prettige schrijfstijl, leest heerlijk weg. Het trok me zo uit een readingslump
+ Erg sfeervol*
+ Prachtig vormgegeven (cover en binnenwerk)
+ De plotwending rondom de 'grote boze slechterik' zag ik aankomen, maar dat maakte het niet minder indrukwekkend, wat erg knap is
Minpunten:
- De romance van Amir had beter opgebouwd kunnen worden, want ik gaf er niet zoveel om. Een vriendschap was sterker/origineler geweest. De romance van Taran was me te dramatisch
- Had meer diversiteit in gekund*
- Een magisch labyrint is niet superorigineel (voelde onder andere een beetje als The Hungergames) en het was eigenlijk overbodig voor het grootste deel van het verhaal
- Taran kruipt snel en vaak in de slachtofferrol. Dat frustreert
- De ontknoping voelde gehaast, dus ik ben blij dat er een vervolg is haha
Wat me het meeste dwarszat, is dat het boek De Woestijndief heeft, maar amper wordt gemotiveerd dat Taran een vaardige dief is. In het begin zijn er een paas show voorbeelden en voor de rest vooral tell of eigenlijk niets. Dat maakt het niet echt geloofwaardig dat iedereen op Taran rekent voor een grote klus. En het irriteerde me dat mensen hem de hemel in prijzen voor vaardigheden die hij amper aan de lezer heeft bewezen.
*Ik heb besloten niet in te gaan op cultural appropriation, maar er zijn diverse recensies die hier wel iets zinnigs over zeggen.
December 31, 2021
Heerlijk boek dat me meenam naar een andere wereld van twee broers, Taran en Amir.
De cover is prachtig en ook de versieringen bij ieder hoofdstuk zijn mooi. Bovendien zijn de letters mooi groot en dat is fijn bij lezen op donkere dagen, of met vermoeide ogen.
Het verhaal leest lekker weg, het is gemakkelijk te volgen. Emmelie heeft een fijne schrijfstijl.
Personages zijn redelijk goed uitgewerkt, ook al miste ik soms de aansluiting of diepte in de uitwerking (in emoties).
Al met al een fijn boek met een goed te volgen verhaal, dat vriendschap op de proef stelt en waar verraders soms wegkomen met hun daden. Een prima 3,5 ster!
De cover is prachtig en ook de versieringen bij ieder hoofdstuk zijn mooi. Bovendien zijn de letters mooi groot en dat is fijn bij lezen op donkere dagen, of met vermoeide ogen.
Het verhaal leest lekker weg, het is gemakkelijk te volgen. Emmelie heeft een fijne schrijfstijl.
Personages zijn redelijk goed uitgewerkt, ook al miste ik soms de aansluiting of diepte in de uitwerking (in emoties).
Al met al een fijn boek met een goed te volgen verhaal, dat vriendschap op de proef stelt en waar verraders soms wegkomen met hun daden. Een prima 3,5 ster!
December 4, 2021
Mijn hart gaat zingen van dit verhaal. Woestijn, magie, liefde en verraad ... what's not to like?!
Ik heb enorm meegeleefd met Taran en Amir, mijn adem ingehouden, een traantje gelaten en geglimlacht.
Ik ben dol op dit soort fantasy sprookjes en ben dan ook superblij dat ik deel 2 al op de leesstapel heb liggen.
Enige minpuntje ligt bij de grammatica, daar had hier en daar echt strakker op gelet moeten worden. Maar aan de kracht en het plezier van het verhaal doet het niet af.
Ik heb enorm meegeleefd met Taran en Amir, mijn adem ingehouden, een traantje gelaten en geglimlacht.
Ik ben dol op dit soort fantasy sprookjes en ben dan ook superblij dat ik deel 2 al op de leesstapel heb liggen.
Enige minpuntje ligt bij de grammatica, daar had hier en daar echt strakker op gelet moeten worden. Maar aan de kracht en het plezier van het verhaal doet het niet af.
Read
September 2, 2021Ik ben helaas halverwege gestopt. Ik kwam gewoon niet in het verhaal.
De schrijfstijl vond ik erg prettig en dat weerhield mij er dan ook niet van om door te lezen. Maar het onderwerp sprak mij toch niet aan en daarom heb ik het boek weggelegd.
De schrijfstijl vond ik erg prettig en dat weerhield mij er dan ook niet van om door te lezen. Maar het onderwerp sprak mij toch niet aan en daarom heb ik het boek weggelegd.
October 7, 2021
De schrijfstijl van Emmelie vind ik zó fijn! Ik lees de eerste zin en zit gelijk in het verhaal. Dit verhaal was ook echt weer heel goed, alhoewel ik wel eerlijk moet bekennen dat ik af en toe was diepgang miste. Desondanks was het een heerlijk boek, waar ik zo doorheen vloog!
Read
March 20, 2022Ik vond het weer zo'n mooi verhaal.
Het verhaal focust zich echt op vriendschap, broederliefde, familie. En ik moet echt eerlijk zijn dat ik dit zo mooi vind om te lezen. De schrijfsrijl van Emmelie Arents is ook zo mooi. Het is zeker een aanrader voor degenen die van Fantasy houden.
Het verhaal focust zich echt op vriendschap, broederliefde, familie. En ik moet echt eerlijk zijn dat ik dit zo mooi vind om te lezen. De schrijfsrijl van Emmelie Arents is ook zo mooi. Het is zeker een aanrader voor degenen die van Fantasy houden.
November 21, 2025
I had a hate for books but after reading this one I started liking them again.
Displaying 1 - 30 of 58 reviews