The international bestseller that will sharpen your mind, broaden your perspective and transform your relationships.
WHY ARE WE SO BAD AT ASKING GOOD QUESTIONS?
In an increasingly polarized world, asking better questions in our daily and working lives is a radical shortcut to personal and professional success . It can create space for us to rethink our positions, find answers together, and even change our minds for the better.
Drawing on the lessons of Socrates and other great thinkers, practical philosopher Elke Wiss lays out an essential toolkit to help · Transform debates into dialogues · Embrace your doubts like a true philosopher · Ditch your ego and become an active listener · Discover an open and curious Socratic attitude · Learn Sherlock Holmes's powers of observation · Open conversations up or dig down deeper with key question types · Explore thorny issues and avoid classic question pitfalls · Face your fear of asking and start connecting
The right questions can unlock the answers to anything - and help you know everything, without being a know-it-all.
Goed opgezet boek met veel nuttige en praktische voorbeelden en tips. De toon en schrijfstijl was voor mij te babbelend en te ‘zweef’, vandaar 3* ipv 4*. Die stijl past vast prima in een podcast of yogaklasje, maar ik wil het niet zien als geschreven woord in een filosofieboek. Voorbeeldje: “Verwondering is voorbij de vanzelfsprekendheid, de bijzonderheid van de dingen willen zien. En ervoor kiezen die verwondering in te zetten, toe te laten, te ontwikkelen. Er is al snel te veel rumoer, te weinig tijd, te veel oordeel om verwonderlijk toe te laten. Dat betekent dat wijzelf in eerste instantie een plek voor verwondering moeten opeisen. Het ontstaat namelijk niet vanzelf, het is een beetje roeien tegen de stroom in. Wanneer wij die plek voor haar opeisen, een vruchtbare bodem creëren, wil verwondering zich met liefde in die bodem laten zakken en groeien. Tot ze steeds steviger verankerd is in je binnenste.”
Geinig gidsjes over het stellen van goede vragen gebaseerd op de Socratische methode voor onze tijd (letterlijk ‘Socrates op Sneakers’). MAAR, toen ik een van de artikelen opzocht waarnaar de auteur in haar boek verwijst, stuitte ik op deze boekbespreking waaruit blijkt dat Wiss plagiaat heeft gepleegd en dat is erg kwalijk: https://boltentraining.nl/elke-wiss-s...
Met dit boek kan ik flink gaan werken aan mijn perspectivistische lenigheid. Ben je ook zo benieuwd wat dat is neem deze van Elke Wiss dan zeker in je leeslijst op. Op de cover staat "een praktische gids voor het stellen van goede vragen". En dat is ook precies wat het is. Niets verhevens maar een duidelijke reeks aan tips voor een betere conversatie maar vooral ook een goede WAAROM dit zo belangrijk is. Helemaal in een tijd waarin iedereen zich in zijn loopgraaf lijkt in te graven en er alleen maar het hoofd uitsteekt om te roeptoeteren ipv eens goed te luisteren naar wat de ander heeft te zeggen.
Ik vind mensen die nooit vragen stellen en alleen maar over zichzelf praten altijd een beetje lastig. Daarom ben ik vaak bezig met hoe ik zelf ervoor kan blijven zorgen dat ik wel goeie vragen stel, me probeer open te stellen voor hoe iemand denkt en hoe ik misschien iemand kan helpen als diegene ergens mee zit. Dit boek heeft zeker bijgedragen daaraan en tijdens het lezen merkte ik al direct dat ik het irl aan het toepassen was!
Oké, gemengde gevoelens bij deze. De eerste helft van het boek is fan-tas-tisch en wist mijn aandacht moeiteloos vast te houden. Ik raakte geïnspireerd om betere vragen te gaan stellen tijdens gesprekken en voelde dat dit boek invloed kon gaan hebben op mijn leven. De tweede helft deed dat niet, en ik ben door de laatste pagina's geploeterd. De ellende is, dat dat niets zegt over de kwaliteit van het boek, het is maar net waar je als lezer in onderwezen wilt worden, wat je praktisch kunt toepassen. Dus dat.
Dit boek wist niet helemaal waar het nou heen wou. Af en toe ging het over socratische gesprekken; een soort hobby waarin je diepgaande gesprekken met elkaar voelt gebaseerd op doorvragen. De andere helft ging over goede vragen stellen in het dagelijks leven. De scheiding was niet duidelijk, en ik kan me heel goed voorstellen dat juist die scheiding belangrijk is om niet ontzettend irritant en betweterig over te komen.
Verder is dit typisch zo’n boek waarbij de boodschap duidelijker was geweest als het gewoon een essay van 80 pagina’s was geweest. Na het eerste hoofdstuk was ik enthousiast, en ook na afloop denk ik dat ik daar uiteindelijk het meest van heb geleerd. Daarna werd het worstelen om door de hoofdstukken heen te komen. Vaak had ik deja vu’s naar vorige hoofdstukken omdat daar (bijna) hetzelfde werd gezegd. Vaak ook nog met dezelfde woorden. Ook de vele voorbeelden en het té simpele taalgebruik irriteerden me. Alsof ik niet weet dat “waarom heb je de afwas nog niet gedaan?” geen oprechte vraag is. (ja echt, dat voorbeeld wordt meerdere malen door het boek heen aangehaald. Misschien een frustratie van de schrijfster zelf?)
Als ik het dan toch over de voorbeelden in het boek heb, daar zit eigenlijk het punt dat me het meest stoorde. Toen ik dit eenmaal door had, was het moeilijk om het weer van me af te zetten. De voorbeelden zijn erg typisch, vooral wanneer het over mannen en vrouwen gaat. De voorbeelden van mannen gaan over hun baan, over beleggen, terwijl de voorbeelden van vrouwen over hun vriendinnen of hun kinderen gaan. Halverwege het boek dacht ik steeds als de schrijfster een vrouw noemde: ah, dit zal over haar kinderen gaan. En helaas, dat klopte bijna altijd. Een voorbeeld: ze noemt twee keer de vraag “waarom is x een goede werknemer”. Bij het voorbeeld waar x een vrouw is, worden dingen genoemd als “ze is vriendelijk” en “ze haalt altijd koffie”, terwijl bij x als man dingen worden genoemd als “hij heeft zijn documenten op orde” en “hij houdt zich aan afspraken”. Op den duur vertelt ze ook over een cursus die ze aan zakenmensen geeft. Die vragen gaan over zakelijke dingen, tot er een vrouw opstaat en vraagt hoe ze beter met haar kinderen over school kan praten. Daar was ik op den duur echt wel helemaal klaar mee.
Kortom: ik raad dit boek van harte aan als je een complete debiel in gesprekken voeren bent, of om aan te raden aan je partner als hij/zij je vele hints over de afwas niet snapt. 🫠
Twee jaar op mijn leeslijst maar nu eindelijk uit. De helft gelezen, de andere helft geluisterd. Leuk boek, interessant onderwerp en supergrappig. Eigenlijk zou dit verplicht leesvoer voor iedereen moeten zijn! Het zet je aan het denken hoe je vragen stelt, maar ook hoe je antwoord op deze vrage geeft.
Ik mis de cheat sheet. Informatie dichtheid was niet bijzonder hoog waardoor het uiteindelijk een beetje paragrafen scannen werd naar de onderliggende boodschap.
Het thema sprak me aan en in het begin kwam ik snel achter valkuilen waar ik zelf intrapte. Op dat gebied kwam ik tot goede inzichten. Dat gezegd hebbende, heb ik heel veel moeite gehad met het verder lezen van dit boek omdat ik het veel in herhaling vond vallen en de voorbeelden erg oppervlakkig vond. Vandaar dat ik er echt niet doorheen kwam
Ik vond het boek qua inhoud fantastisch, maar qua schrijfstijl minder. Dit boek heeft wel mijn houding in gesprekken veranderd, en ik denk dat iedereen er goed aan zou doen om wat meer stil te staan bij het stellen van goede vragen. Ik ergerde me alleen een beetje aan dat het voortdurend over persoonlijke ervaringen van de auteur ging. Soms is dit heel fijn en illustratief, maar na een tijdje gaat het voelen alsof het iets te veel over de auteur gaat.
Ik ben geen fan. Voor een boek over verdieping vond ik alles nogal oppervlakkig. Ik denk dat er zo goed als in elk hoofdstuk minstens twee keer “dat is best spannend” stond. I can’t.
Leuk en toegankelijk geschreven boek over vragen stellen. Zouden meer mensen moeten doen (of is dat een oordeel???)…
Effectieve vragen “Een goede vraag is een uitnodiging. Een uitnodiging tot nadenken, uitleggen, aanscherpen, verdiepen, informatie verschaffen, onderzoeken, verbinden. Een goede vraag is helder geformuleerd en wordt geboren uit een open, nieuwsgierige houding. Een goede vraag blijft bij (het verhaal van) de ander. Een goede vraag zet het denken in beweging. Een goede vraag leidt tot verheldering, nieuwe inzichten of een nieuw perspectief voor de beantwoorder van die vraag.”
Niet-effectieve vragen Een goede vraag is niet: “advies geven, hypotheses checken, invullen, een mening delen, een suggestie doen of een manier om een ander klem te zetten.” “Maar al te vaak, zonder dat we het doorhebben of het per se zo bedoelen, gaat een vraag eigenlijk over onszelf. Over onze angsten en gevoelens, ideeën, allergieën, behoeftes. Die projecteren we - onbewust - op het verhaal van een ander.”
Slechte vragen: - Na een ruzie: ‘Je denkt er nu zeker over om bij hem weg te gaan?’ Invullen. - Na vakantie in Italië: ‘Kon jij op een gegeven moment ook geen pizza meer zien?’ Mening. - Bij een zieke ouder: ‘Ga je mantelzorgen? Heb ik ook gedaan, dat is zwaar hoor…’ Gesprek naar jezelf toehalen.
Er zijn geen inherent goede of slechte vragen, wel vragen die goed of slecht zijn geformuleerd of gesteld. Een goede vraag is een vraag die werkt, in de context waarin-ie wordt gesteld, die past bij de intentie.
Waarom stellen we vaak slechte vragen? - Biologie: over jezelf praten is leuker dan vragen stellen. - Vraagvrees: soms eng. - Scoren: meningen scoren vaak beter dan vragen. Je wilt niet onwetend overkomen. - Objectiviteit: we zijn verleerd objectief te redeneren. - Tijd: we denken dat vragen tijd kost. - Competentie: we hebben het niet geleerd, geoefend.
Biologie We zijn van nature self-centered. Reflexen die duiden op slecht luisteren: - Onderbreken, ratelen, eigen standpunt herhalen - Denken aan wat je gaat zeggen terwijl de ander praat. Meestal gelijk na de eerste zinnen willen reageren maar je inhouden. - Help- en adviesreflex - Dat heb ik ook! (Maar dan erger). “Spelletje: gesprekskapertje”.
Plato over Ideeën en meningen: - Mening = van iemand, toegeëigend - Idee = behoort aan niemand, is te bevragen, onderzoeken etc. Ideeën uitwisselen is gelijkwaardig.
Vragenvrees: angst voor - Ongemak bij de ander - Eigen pijn en eigen ongemak - Conflict, ruzie, ongezelligheid
Vrijheid Daan Rovers, denker des vaderlands, over vrijheid van meningsuiting: “VvM is een politiek recht van burgers ten opzichte van de overheid. Niet van kinderen tov hun ouders, of van burgers tov elkaar. En bij die vrijheid hoort dat je bereid bent om je mening ter discussie te stellen en kritiek van anderen aan te nemen.”
Beschermen Elke vorm van weerstand (een klap, uitgescholden worden, een tegengestelde mening) activeert hersenen op dezelfde manier. We ontlenen onze identiteit grotendeels aan onze opvattingen en overtuigingen; onze reflex is: beschermen.
Vragen stellen Kunst van het vragen stellen is drie-ledig: 1. Socratische houding (de kern): een onwetende, verwonderde houding, zoals kinderen; niet zeker weten. Basis=ken jezelf, observeer je eigen gedachten. Echte nieuwsgierigheid. 2. Vraagvoorwaarden: basisvoorwaarden voordat je een vraag stelt. (1) Goed luisteren, (2) neem taal serieus, (3) vraag toestemming, (4) vertraag, neem de tijd, (5) verdraag frustratie 3. Vraagvaardigheden: praktische techniek, tips en trucs.
Confirmation bias = als je al een kordeel hebt dan zoek je naar bevestiging daarvan. Kortom: voorkom oordelen. ‘Je mag niet oordelen’ is in zichzelf een oordeel…
Alternatief voor empathie: niet empatische compassie. Emotionele empathie, het voelen van andermans pijn, beïnvloedt je vermogen tot objectief oordelen. Goede vragen stellen vereist ‘uitschakelen’ van emotionele empathie.
Methodiek Het boek stelt de volgende methodiek voor: 1. Stel eerst een statement vast 2. Specificeer het statement eerst. Stel concretiserende vragen. Blijf feitelijk: wanneer, wat precies, wie betrokken, in welke situaties komt het voor, etc 3. Abstraheer daarna. Stel vragen over achterliggend principes: waarom vind je dat, wat heeft dit met iets anders te maken?
Vraagtechnieken - Eerst concretiserende vragen stellen (wanneer, wat zei hij, wat deed zij…), daarna abstracte (wat bedoel je hiermee, waarom is dat zo vlgs jou, wat heeft x met y te maken). - Vragen die beginnen met een lidwoord zijn geen vragen maar meningen. Vragen die beginnen met een werkwoord zijn vaak suggestief. - Vermijdt aanvallende waarom-vragen. Formuleer om: wat is de reden dat…, wat is je argument voor…, wat maakt dat je dat zegt?( - ‘Vertel eens…’ als uitnodiging. - Vermijd komma-sukkel-vragen, vragen waar je eigenlijk ‘, sukkel’ achter wilt zetten: nog niet klaar (, sukkel)? - Vermijdt ‘maar-‘vragen en helemaal ‘maar … niet’ vragen: maar waarom heb je het niet aan jan gevraagd? - Stel 1 vraag per keer, geen spervuur. - Stel duidelijke vragen. - Stel geen onterecht of-of-vragen, alsof er maar twee opties zijn.
Een goed gesprek is meer dan twee monologen. Doorvragen in twee richtingen: - In de eigen richting: hoe weet je dat zeker, welk argument heb jij hiervoor - Een ander standpunt opzoeken: denkt iedereen er zo over, kan het ook anders zijn? Echovraag: letterlijk herhalen wat de ander zojuist zei. Confronteren = de ander met je vraag dwingen om na te denken over wat zij eigenlijk zegt. Stel-dat-vraag: het denken aanzwengelen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Aanradertje voor iedereen die verdieping wil aanbrengen in zijn gesprekken. Het boek bevat ontzettend veel praktische tips om meteen aan de slag te gaan met je socratische houding. Bovendien is de schrijfstijl heel nuchter en beschouwend, en leest vooral ook lekker weg.
Tijd voor ‘Socrates op sneakers’. Wat een goed boek! Met vlotte, frisse schrijfstijl waardoor het makkelijk wegleest. Altijd fijn om je al lezend bewust te worden van je eigen denken, je valkuilen èn je mogelijkheden.
Het niet-weten durven aangaan. Kunnen vertragen, júist op het moment dat je geraakt wordt, en dan ‘blanco’ en vanuit oprechte nieuwsgierigheid onderzoeken. De ander echt willen begrijpen, zien, horen. Blijven leren. Laten landen. Me nog meer bewust van het grote belang en de impact van taal, van goede vragen en zuiver luisteren.
Durf te twijfelen aan je eigen overtuigingen, dan word je ook opener en milder naar anderen. Het boek laat je hierin groeien en wijzer worden. Met daarnaast veel direct toepasbare voorbeeldvragen, praktische oefeningen en tips. Deze zorgen echt voor leuke uitdagingen en meer verdieping in gesprekken. Kortom: een aanrader, een fijne stimulans en uitnodiging tot een ècht gesprek..
Quote’s: *‘Een goede vraag stellen. De kwetsbaarheid en het ongemak aan durven gaan. Dat doe je niet voor jezelf, maar voor de ander, zodat die door kan, z’n denken verdiept, nieuw perspectief ziet. Dat cadeau aan de ander betekent soms een pijnlijke smak voor jezelf. Maar die prijs is het wel waard.’ *‘... dat we heel veel vragen níet stellen om ongemak te vermijden. Dat is hartstikke zonde, want hoeveel mooie gesprekken ben jij misschien misgelopen omdat je die ene vraag niet durfde te stellen?’
Socratic lessons are valuable. People basically listen less and express nonsense more than useful. I always remind myself of the Native American staying that you have two ears but one mouth so listen twice as much as you speak. It is a powerful tool to listen, think and ask good questions with a purpose. many do not even think about this. You should.
Ik vond het een chill geschreven boek waarin wat ingewikkeldere dingen wat makkelijker worden gemaakt. Maar merkte dat ik veel van de inhoud al kende en vond het daarnaast ook wel erg veel herhaling en soms een beetje tè veel gepush naar een bepaald denkbeeld.
Dit boek gaat over verdiepende gesprekken: ‘’gesprekken met diepgang, gesprekken die ergens over gaan.’’ Gesprekken die daardoor leiden tot verbinding.
Ik herkende die behoefte en trok daarom ‘Socrates op sneakers’ bij mijn zusje uit boekenkast. Het boek leest vlot weg en is direct toepasbaar. Al snel kon ik dus ook in gesprekken oefenen met goede vragen stellen. Dat blijft lastig, vind ik, maar de tips van Elke WIss helpen er zeker bij.
Wiss concludeert: ‘’We willen boven al verbinding voelen, als mens. Als deze wereld ergens behoefte aan heeft, dan is dat het wel.’’
-luisterboek- onderwerp verraste want ging er blanco in. De kunst van vragen stellen en goed luisteren; leuk om over na te denken en over te leren. Ben benieuwd of ik er iets van zal toepassen in mijn dagelijks leven.
Een boeiend boek over hoe je vragen kan stellen. Er waren veel dingen die ik zeker onbewust doe, dus ik denk wel dat ik het in mijn dagelijkse leven zal kunnen gebruiken. Maar zeker weten? Daarop is het antwoord - als ware ik een échte Socrates op sneakers - natuurlijk nee!
2.5 ster. Het idee dat we allemaal teveel aannames doen en dat het belangrijk is om goede vragen te stellen is een goed punt (wat iedereen die ooit weleens nagedacht heeft denk ik wel weet, maar goed), maar na het eerste hoofdstuk wordt dit punt zo vaak zonder verdere verdieping herkauwd dat irritatie bij mij de boventoon voerde. Als ik het fysieke boek had gelezen was ik er denk ik snel doorheengebladerd, maar omdat ik naar het audioboek luisterde ergerde ik me mateloos aan alle herhaling. Nu heb ik dit boek ook alleen maar beluisterd omdat 'ie toevallig langskwam op Spotify, maar afgezien van wat nuttige tips heeft dit me weinig opgeleverd.
Dit boek is ok, ik zou het een ander niet aanraden maar het is een interessant verhaal.
Het boek begint niet lekker, de inleiding en het eerste hoofdstuk zijn traag en er worden aardig wat open deuren ingetrapt. Het eerste hoofdstuk licht toe 'waarom wij zo slecht zijn in het stellen van goede vragen'. Om in de geest van Socrates te blijven: 'hoe komt het dat de schrijfster denkt dat deze vraag relevant is?' Het werd mij niet duidelijk, ik wil leren om goede vragen te stellen. Dat ik dat nu niet goed doe is mij al duidelijk, het waarom daarachter vind ik niet zo spannend. De 6 redenen waar de schrijfster een heel hoofdstuk aan wend zijn redelijk vanzelfsprekend, een simpele opsomming was genoeg geweest. En wen ook maar aan vaagtaal, je zult er een hoop van tegen komen.
Wanneer je je door het begin hebt geworsteld begint het boek vanaf hoofdstuk twee gelukkig beter te worden. Dit is waar je leert hoe je beter verdiepende vragen kan stellen en waar je inspiratie kan vinden om dit ook te gaan doen. Er zijn echter wat randvoorwaarden waar je aan moet voldoen voordat je de praktische filosofie in dit boek kan toepassen. Wanneer je niet aan deze voorwaarden voldoet heb je er eigenlijk niet zo heel veel aan en blijft het bij een interessant verhaal.
Één van deze voorwaarden is dat je 'oprecht geïnteresseerd moet zijn in de gedachtewereld van de ander, ook als deze onzin uitkraamt'. Wat als dat niet het geval is? Ik heb nogal moeite met mensen die onzin uitkramen. Geen paniek! Dit kun je oefenen. Na iedere les wordt een oefening gegeven die je in staat stelt om de les te leren. De oefening in dit geval is om in een gesprek met een ander "je eigen gedachten, oordelen en meningen eens níét interessant te vinden. Het doet er allemaal even niet toe." Eureka! Ik zal even de interesse-knop in mijn hoofd omzetten en pardoes heb ik enkel nog interesse voor mijn gesprekspartner.
Om mijn recensie samen te vatten ben ik niet gecharmeerd van de langdradigheid (het boek had 50% van het papier kunnen besparen), de vaagtaal en de praktische uitvoerbaarheid van een aantal adviezen. Wat wel goed is is een interessant verhaal over hoe Socrates te werk ging en in de kern genoeg handvatten om verdiepende vragen te stellen (mits je wat kan met de randvoorwaarden).
Nee dit boek was het zeker niet voor mij.. Het enthousiasme wat de schrijfster over wilde brengen, had een averechts effect op mij. Het voelde ooit zelfs als kindertaal. Ook de metaforen die werden gebruikt vond ik totaal niet passend of enkel gebruikt om interessant te klinken. Daarnaast was het boek te lang voor de informatie die werd gegeven. In 50 pagina’s had hetzelfde verteld kunnen worden.
Daarentegen is het boek zeker niet alleen slecht. De kern is helder: het belang van doorvragen en het leren begrijpen van een ander door het stellen van de juiste vragen. Er staan ook zeker handige tips in met herkenbare voorbeelden.
Socrates op Sneakers belooft je te leren hoe je betere vragen stelt en diepere gesprekken voert. En in de basis doet het dat ook: het boek leest makkelijk weg, staat vol herkenbare situaties en geeft praktische tips die je direct kunt toepassen.
Toch wringt er iets. Het boek wekt de indruk dat je met de “juiste” vragen tot diepere inzichten komt, maar in werkelijkheid zijn veel voorbeelden eerder suggestief dan filosofisch. Het draait in sommige situaties meer om sturen dan om echt open verkennen. Daarnaast is er de nodige controverse rond de auteur, die verdacht wordt van fraude. Dat roept de vraag op hoe oprecht haar benadering eigenlijk is.
Al met al vond ik het een prima boek voor een kennismaking met socratisch vragenstellen. Maar als je echt kritisch en filosofisch wilt denken, is dit niet voldoende diepgaand.