In zijn boek Revanche in de Andes schreef Van Rijn dat hij duizend-en-één redenen had om terug te gaan naar Zuid-Amerika, omdat de tijd hem ontbrak alles te zien wat hij wilde. Jaren later keerde hij, gedreven door die 1001 redenen, terug naar dit boeiende continent om goed te maken wat hij toen gemist had. Uiteraard gebruikte hij voor deze nieuwe reis weer zijn favoriete vervoermiddel: de fiets. Hij fietste dwars over de enorme zoutvlakte van Uyuni in Bolivia, doorkruiste de kurkdroge Atacamawoestijn, bezocht enkele ‘maanvalleien’ o.a. in Argentinië, aanschouwde enorm tot de verbeelding sprekende rotsformaties en canyons en klom met zijn fiets en ook te voet herhaaldelijk tot ijzige hoogten in de Andes. Een paar keer passeerde hij zelfs de magische vijfduizendmetergrens waar bergop fietsen zonder zuurstof een hele uitdaging is. Het culminerende punt was de 5559 meter hoge vulkaan Chuquiamanta. De uitzichten die hij bijna dagelijks had over zoutmeren, vulkanen, woestijnen en bijna surrealistisch geërodeerde landschappen, deden hem in zijn verbeelding toeven op een verre planeet. Processies en bezoeken aan historische plaatsen en natuurlijk de vele ontmoetingen met allerlei mensen, waarbij zich bijzondere dialogen ontsponnen, maakten deze reis tot een onvergetelijke ervaring.
Fietsen, ja we kunnen het eigenlijk allemaal. Maar toch tussen fietsen en fietsen zit wel een verschil. Je hebt mensen die zo weg zijn van de tweewieler dat ze er de hele wereld mee over crossen. Frank van Rijn is zo iemand. In zijn nieuwe boek neemt hij ons mee op zijn reis door Argentinië, Chili, Bolivia en Peru en bereikt daar ongekende hoogtes met de fiets.
De auteur neemt ons mee op avontuur en laat ons kennis maken met het veelal onbekende van de genoemde landen. Door de manier van vertellen heb je het gevoel dat je met hem mee fietst en het allemaal mee beleefd. Je beleeft al lezend een spannend avontuur. Je zult misschien denken wat is er nu zo spannend aan een fietstocht? Dit is natuurlijk niet zomaar een fietstocht. Argentinië, Bolivia, Chili en Peru hebben zo hun obstakels en hordes. De verscheidende passen die beklommen moeten worden in vaak niet al te beste wegen. De hoogtes die je doen happen naar lucht. De verschillende omstandigheden die je plotseling kunnen overvallen. Dus.. spannend en avontuurlijk is het zeker.
Het verhaal laat de lezer kennismaken met de bovengenoemde beproevingen. Maar dat niet alleen het laat ons ook de verschillende culturen van de landen zien. De vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen. Zijn het dan alleen maar leuke dingen die voorbij komen. Nee natuurlijk niet, de auteur is eerlijk in zijn verhaal, ook de minder leuke belevenissen komen voorbij. Het ziek zijn na iets verkeerds te hebben gegeten. De extreme kou waar het lichaam zich tegen verzet. Ook dat wordt de lezer niet onthouden.
Frank van Rijn weet zijn verhaal op bijzonder wijze beschrijven. Nuchter en humorvol. Het is dan ook genieten om het boek te lezen. Had ik het al gehad over mooie omschrijvingen van de natuurgebieden die hij met de fiets doorkruiste? Wel ook die worden levens echt in boek beschreven. Het boek bevat ook de nodige foto’s die een zeer goede indruk geven van zijn fietsavontuur.
Samengevat : Een fietstocht van rond de 15.000 km gebundeld in avontuurlijk boek. Je beleeft het allemaal van dichtbij mee. De hoogte en de dieptepunten. Met zijn vlotte schrijfstijl en humor race door het boek heen. Het boek is zeker een aanrader voor wie van reizen en fietsen houdt.
Bij het zien van de mooie cover van De magische vijfduizendmetergrens van Frank van Rijn krijg je al een idee van wat je kan gaan verwachten. De titel maakt nieuwsgierig, maar zal al snel tijdens het lezen duidelijk worden. De subtitel geeft duidelijk aan in welke landen de auteur heeft gefietst. In De magische vijfduizendmetergrens van Frank van Rijn vertelt de auteur op een boeiende, beeldende en soms humorvolle manier over zijn avontuurlijke fietstocht door Argentinië, Chili, Bolivia en Peru. Soms heeft hij het ook duidelijk tegen de lezers, zoals bijvoorbeeld op het eind, waar hij vertelt dat hij blij is dat hij iets niet heeft meegemaakt, maar zich voor kan stellen dat de lezer dat wel leuk had gevonden als hij dat had meegemaakt. Waar de meeste auteurs beginnen met een inleiding of een voorwoord, heeft de auteur dat niet gedaan, hij begint meteen tijdens de reis en schrijft een korte tijd later pas over hoe hij de reis is begonnen. Voor de een zal dat een gemis zijn, terwijl het voor de ander niet uitmaakt zolang het boek maar goed loopt en chronologisch is geschreven. En dat is het boek, het is op een chronologische manier geschreven waarbij er maar een enkele keer wordt teruggeblikt in de tijd als het verslag erom vraagt.
Van Rijn zit thuis vanwege covid 19. Genoeg tijd om een boek te schrijven over de tocht door Chili, Argentinië, Bolivia en Peru. Op zijn website staan alle fietstochten en hieruit kan men opmaken dat deze van november 1999 tot augustus 2000 duurde. Hij zal deze hebben geschreven aan de hand van zijn dagboeken en de vele foto’s, die onderweg gemaakt zijn. Goed verhaal, af en toe humoristisch, zeker wanneer hij in een hotel in gevecht komt met een papegaai.