Wie leeft met kwetsbaarheid en beperking, heeft meer dan wie ook behoefte aan verbondenheid, aan een liefdevolle blik. Als we dát voor elkaar kunnen betekenen, kan leven met kwetsbaarheid en beperking ook goed leven worden.
Leven met een beperking of onomkeerbare ziekte is een voortdurende zoektocht. Als maatschappij moeten we daarvoor attent zijn en beperking in al haar vormen beter benaderen, zowel in een algemene visie op het omgaan met kwetsbaarheid en beperking als in nieuwe perspectieven op herstel.
In dit boek werpen Dirk De Wachter en Manu Keirse een unieke blik op kwetsbaarheid en beperking, en de rol die ze kunnen spelen in onze wereld. Van een brede visie rond inclusie en stereotypen, over concrete onderwerpen als slechtnieuwsgesprekken, dementie of euthanasie bij wilsonbekwaamheid, tot omgaan met een verlies dat nooit eindigt.
Met persoonlijke verhalen van de auteurs, van mensen met een beperking en van hun vrienden, familie- en gezinsleden.
Heel interessant boek, doet je weer stilstaan bij wat we kunnen betekenen voor anderen, zowel professioneel als privé. Duidelijk geschreven, vernieuwende inzichten. Om nog es te herlezen.
*3.5 voor mij net iets te veel theorie omdat ik veel hiervan al in mijn opleidingen gezien heb. Maar de inleidende casus aan het begin van een hoofdstuk vond ik fijn.
Het boek bevat zeker goede stukken vind ik maar is algemeen nogal weinig vernieuwend, nogal veralgemenend, teleurstellend, ergens ook weinig hoopgevend en op zekere punten zelfs extra stigmatiserend naar mijn gevoel. En o.a. wat er in het begin van de laatste paragraaf van het boek wordt gezegd, dat het maar eens uit moet zijn met het overwaarderen van geld, status en macht en wat daar dan voor in de plaats dient te komen, is iets wat ik mezelf ook nog wel (ongeveer) zie schrijven.
Dit is een boek dat aanzet tot nadenken. De theoretische stukken zijn soms nogal droog en ik moet bekennen dat ik een deel ervan diagonaal gelezen heb. Het zijn vooral de persoonlijke getuigenissen die dit boek interessant maken.