What do you think?
Rate this book
Епосът на утринните звезди
Руди Еребара (1971) е албански поет, романист и преводач. За романа си „Епосът на утринните звезди“ през 2017 г. печели Наградата за литература на Европейския съюз.
Роман за неморалността на диктатурите и диктаторите, за човешката слабохарактерност и дребнавост, за склонността към оскотяване и ожесточаване срещу ближния – и всичко това на фона на една абсурдна действителност, в която няма и не би могъл да се намери смисъл, в която никой не е герой.
На 16 октомври 1978 г. албанският народ празнува рождения ден на комунистическия диктатор Енвер Ходжа, чиято личност е издигната в култ. Но празникът е помрачен от неочаквана беда – проливния дъжд, който измива червената боя, символа на пролятата партизанска кръв, от лозунгите, плакатите и портретите, окачени из цяла Тирана в чест на ръководителя на страната. Органите на властта виждат в това целенасочен саботаж, организиран от вражеска група сред художниците. Някой трябва да бъде наказан за поруганата чест на великия вожд! На прицел се озовава Сюлейман, чийто род е бил богат, преди да им бъде иззето имуществото, и който е имал нещастието да се забърка с дъщерята на виден комунист, с която впоследствие се е разделил заради нейната изневяра. Въпреки че той е просто помощник в предприятието, което изработва лозунгите и портретите, клетникът усеща, че в очите на вездесъщата партия той винаги ще бъде враг по рождение, независимо дали наистина се е провинил в нещо, или е невинен. Защото по време на диктатура истинската човечност не може да вирее – тя е обуздана с намордник, окована е с вериги в някаква дълбока пропаст, от която само от време на време успява да издаде сърцераздирателен вик.
Роман за неморалността на диктатурите и диктаторите, за човешката слабохарактерност и дребнавост, за склонността към оскотяване и ожесточаване срещу ближния – и всичко това на фона на една абсурдна действителност, в която няма и не би могъл да се намери смисъл, в която никой не е герой.
На 16 октомври 1978 г. албанският народ празнува рождения ден на комунистическия диктатор Енвер Ходжа, чиято личност е издигната в култ. Но празникът е помрачен от неочаквана беда – проливния дъжд, който измива червената боя, символа на пролятата партизанска кръв, от лозунгите, плакатите и портретите, окачени из цяла Тирана в чест на ръководителя на страната. Органите на властта виждат в това целенасочен саботаж, организиран от вражеска група сред художниците. Някой трябва да бъде наказан за поруганата чест на великия вожд! На прицел се озовава Сюлейман, чийто род е бил богат, преди да им бъде иззето имуществото, и който е имал нещастието да се забърка с дъщерята на виден комунист, с която впоследствие се е разделил заради нейната изневяра. Въпреки че той е просто помощник в предприятието, което изработва лозунгите и портретите, клетникът усеща, че в очите на вездесъщата партия той винаги ще бъде враг по рождение, независимо дали наистина се е провинил в нещо, или е невинен. Защото по време на диктатура истинската човечност не може да вирее – тя е обуздана с намордник, окована е с вериги в някаква дълбока пропаст, от която само от време на време успява да издаде сърцераздирателен вик.
620 pages, Paperback
First published January 1, 2016
66 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
December 28, 2021
Правия път на комунизма го виждат дори и слепите: http://knigolandia.info/book-review/e...
Близките отношения между Китай и Албания са един от онези откачени куриози на Студената война, които изглеждат като абсурдни, но са имали своята логика. Руди Еребара ни въвежда в своя разказ в края на тези близки отношения – назадничавата албанска държава още почита като светци Сталин, Ленин и сие, не приема промените в Съветския съюз, които подема Хрушчов, счита за заплаха югославския режим на Тито и изобщо намира опора само в китайските помощи, краят на които вече е дошъл, защото светът се променя вън от границите на окованата в култа към Енвер Ходжа държава. След един силен дъжд червената боя от многобройните огромни пропагандни плакати по случай рождения ден на диктатора се разтича. Саботаж, провокация, атака срещу властта?
Издателство Изида
http://knigolandia.info/book-review/e...
Близките отношения между Китай и Албания са един от онези откачени куриози на Студената война, които изглеждат като абсурдни, но са имали своята логика. Руди Еребара ни въвежда в своя разказ в края на тези близки отношения – назадничавата албанска държава още почита като светци Сталин, Ленин и сие, не приема промените в Съветския съюз, които подема Хрушчов, счита за заплаха югославския режим на Тито и изобщо намира опора само в китайските помощи, краят на които вече е дошъл, защото светът се променя вън от границите на окованата в култа към Енвер Ходжа държава. След един силен дъжд червената боя от многобройните огромни пропагандни плакати по случай рождения ден на диктатора се разтича. Саботаж, провокация, атака срещу властта?
Издателство Изида
http://knigolandia.info/book-review/e...
December 25, 2023
Από τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει! Αργό, πολύ βαρύ, εκτενέστατο, δύσκολο, επαναλαμβανόμενο, Καφκικό στον τρόπο που σε παίρνει και σε βυθίζει στα φθινοπωρινά Τίρανα της γειτονικής χώρας το 1978, στα μαύρα, σχιζοφρενικά, τρομοκρατικά χρόνια της στιγνότατης κομμουνιστικής διακυβέρνησης του Εμβέρ Χότζα. Σε τίποτα δεν θυμίζει άλλο βιβλίο, ούτε ο Κούντερα δεν κατορθώνει να κάνει τον αναγνώστη να καταλάβει σε τέτοιο βαθμό πώς ήταν να ζεις στις χώρες πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, να ζεις υπό συνεχή τρόμο, κρατική παρακολούθηση, έλεγχο από τον καθένα χαφιέ, υπό την καθημερινή πιθανότατα να κάνεις κάτι αδιόρατο και να θεωρηθεί «ρεβιζιονιστικό», «αγκιτάτσια», «αντιλαϊκό» και να βρεθείς στα κάτεργα για 20 χρόνια κι η οικογένειά σου στιγματισμένη και χαρακτηρισμένη για πάντα. Μια εφιαλτική ατμόσφαιρα που σκέπαζε την μισή Ευρώπη, δίπλα μας, επί 40 ολόκληρα χρόνια, που στραγγάλιζε τις ζωές εκατομμυρίων αθώων επιζώντων του Β΄Παγκ. Πολέμου και που κάποιοι αδαείς που δεν την έχουν ζήσει αφελέστατα τη νοσταλγούν. Γροθιά στο στομάχι! Θα ήθελα να μάθαινα πώς αντιμετωπίστηκε ο συγγραφέας και το πώς αισθάνθηκαν διαβάζοντάς το ηλικιωμένοι Αλβανοί που ήσαν επί δεκαετίας πιστοί στο Κόμμα και καλοπερνούσαν...
Η υπόθεση; Ένας απλός νέος άνθρωπος, ευαίσθητος, εκκολαπτόμενος καλλιτέχνης που δουλεύει κατώτατος υπάλληλος στον κρατικό κλάδο που ζωγραφίζουν τις τεράστιες αφίσσες του Χότζα, του Στάλιν, του Μάο για τους δρόμους, που ονειρεύεται να γίνει πραγματικός ζωγράφος, που πίνει για να ξεχάσει μια ερωτική προδοσία. Μια ελαττωματική κόκκινη μπογιά κάνει μια βροχερή μέρα τις πάνινες ζωγραφισμένες αφίσσες στους δρόμους να ξεθωριάσουν πριν την παρέλαση κι εκεί ουσιαστικά η ζωή του τελειώνει. Με αργόσυρτη φρίκη και πνίξιμο στον λαιμό παρακολουθούμε κάτι «ένδοξους» πρώην παρτιζάνους, κομμισσάριους πια της Αστυνομίας και της Ασφαλείας, να ερευνούν το θέμα που εξευτέλισε το κύρος του Ηγέτη Χότζα, να τον στοχεύουν επειδή η οικογένειά του ήταν πλούσια πριν τον κομμουνισμό, επειδή τραγουδά τα τραγούδια του λάθος φεστιβάλ στο μπαλκόνι του, επειδή κατήγγειλε και χώρισε τη γυναίκα του, κόρη μεγάλου στελέχους του Κόμματος, όταν την έπιασε επ΄αυτοφόρω στο κρεββάτι τους με άλλον, επειδή δεν ξαναπαντρεύτηκε, επειδή ζει μόνος σε τριάρι... Χωρίς καν να έχει ο ίδιος βάλει μια πινελιά στις ξεβαμμένες γιγαντοαφίσσες, ο κλοιός σφίγγει γύρω του εφιαλτικά, ο ίδιος το καταλαβαίνει μα δεν δύναται να μάθει καν το τι είναι αυτό για το οποίο κατηγορείται. Προσπαθεί να ζωγραφίζει για μια επερχόμενη έκθεση ένα πορτραίτο του Χότζα για να δείξει την αφοσίωσή του στον Σοσιαλισμό μα η εωσφορική εξουσία έχει ήδη αποφασίσει το φινάλε.
Υπέροχη η γραφή του Ερεμπάρα, με εντυπωσίασε πάνω από όλα η ενδοσκόπηση στους χαρακτήρες, το πώς μέσα στον καθένα υπήρχε καλά κρυμμένος ο παλιός του αληθινός εαυτός: ο Σουλεϊμάν/Εντμόντ, ο τρισάθλιος Κότσι/Στάλιν... και οι εσωτερικοί τους διάλογοι! Αριστοτεχνικό εύρημα.
Άθλος, τέλος, η μεγαλειώδης μετάφραση του φίλου Έλσον, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο κοπίασε, πού έψαξε κι ανέσυρε όλες αυτές τις ξεχασμένες λέξεις της ξύλινης γλώσσας της δικής μας Αριστεράς που διαποτίζουν το κείμενο και μας παρέδωσε αυτό το αποτέλεσμα σε άψογα και αστραφτερά Ελληνικά.
Ψάξτε το αν δεν σας τρομάζουν τα βαριά κι ασήκωτα πολιτικά βιβλία. Εγώ μόνο στην Πρωτοπορία το βρήκα.
Η υπόθεση; Ένας απλός νέος άνθρωπος, ευαίσθητος, εκκολαπτόμενος καλλιτέχνης που δουλεύει κατώτατος υπάλληλος στον κρατικό κλάδο που ζωγραφίζουν τις τεράστιες αφίσσες του Χότζα, του Στάλιν, του Μάο για τους δρόμους, που ονειρεύεται να γίνει πραγματικός ζωγράφος, που πίνει για να ξεχάσει μια ερωτική προδοσία. Μια ελαττωματική κόκκινη μπογιά κάνει μια βροχερή μέρα τις πάνινες ζωγραφισμένες αφίσσες στους δρόμους να ξεθωριάσουν πριν την παρέλαση κι εκεί ουσιαστικά η ζωή του τελειώνει. Με αργόσυρτη φρίκη και πνίξιμο στον λαιμό παρακολουθούμε κάτι «ένδοξους» πρώην παρτιζάνους, κομμισσάριους πια της Αστυνομίας και της Ασφαλείας, να ερευνούν το θέμα που εξευτέλισε το κύρος του Ηγέτη Χότζα, να τον στοχεύουν επειδή η οικογένειά του ήταν πλούσια πριν τον κομμουνισμό, επειδή τραγουδά τα τραγούδια του λάθος φεστιβάλ στο μπαλκόνι του, επειδή κατήγγειλε και χώρισε τη γυναίκα του, κόρη μεγάλου στελέχους του Κόμματος, όταν την έπιασε επ΄αυτοφόρω στο κρεββάτι τους με άλλον, επειδή δεν ξαναπαντρεύτηκε, επειδή ζει μόνος σε τριάρι... Χωρίς καν να έχει ο ίδιος βάλει μια πινελιά στις ξεβαμμένες γιγαντοαφίσσες, ο κλοιός σφίγγει γύρω του εφιαλτικά, ο ίδιος το καταλαβαίνει μα δεν δύναται να μάθει καν το τι είναι αυτό για το οποίο κατηγορείται. Προσπαθεί να ζωγραφίζει για μια επερχόμενη έκθεση ένα πορτραίτο του Χότζα για να δείξει την αφοσίωσή του στον Σοσιαλισμό μα η εωσφορική εξουσία έχει ήδη αποφασίσει το φινάλε.
Υπέροχη η γραφή του Ερεμπάρα, με εντυπωσίασε πάνω από όλα η ενδοσκόπηση στους χαρακτήρες, το πώς μέσα στον καθένα υπήρχε καλά κρυμμένος ο παλιός του αληθινός εαυτός: ο Σουλεϊμάν/Εντμόντ, ο τρισάθλιος Κότσι/Στάλιν... και οι εσωτερικοί τους διάλογοι! Αριστοτεχνικό εύρημα.
Άθλος, τέλος, η μεγαλειώδης μετάφραση του φίλου Έλσον, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο κοπίασε, πού έψαξε κι ανέσυρε όλες αυτές τις ξεχασμένες λέξεις της ξύλινης γλώσσας της δικής μας Αριστεράς που διαποτίζουν το κείμενο και μας παρέδωσε αυτό το αποτέλεσμα σε άψογα και αστραφτερά Ελληνικά.
Ψάξτε το αν δεν σας τρομάζουν τα βαριά κι ασήκωτα πολιτικά βιβλία. Εγώ μόνο στην Πρωτοπορία το βρήκα.
January 6, 2022
Amazing book, a true story very dramatic and interesting. Is a very Albania during the years of one of the toughest and bloodiest communist dictatorships of the world. A very detailed tale of the great fear people experienced living under dictatorship.
February 7, 2022
One of the best books about the crimes and punishments of communist regime.
Displaying 1 - 4 of 4 reviews