What do you think?
Rate this book
Τραβέρσο
"Tραβέρσο : η θέση πλοίου κατά την οποία πλέει με μειωμένη ταχύτητα, καθώς δέχεται τον άνεμο ή το κύμα από τα πλάγια. Λοξός, εγκάρσιος".
Το Τραβέρσο είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1975 στις εκδ. Κέδρος (14 ανατυπώσεις μέχρι το 1989) και, από τον Απρίλιο 1990 μέχρι τον Φεβρουάριο 1997, 9 φορές στις εκδ. Άγρα.
Το Τραβέρσο είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1975 στις εκδ. Κέδρος (14 ανατυπώσεις μέχρι το 1989) και, από τον Απρίλιο 1990 μέχρι τον Φεβρουάριο 1997, 9 φορές στις εκδ. Άγρα.
50 pages, Paperback
First published April 1, 1975
3 people are currently reading
282 people want to read
About the author
Νίκος Καββαδίας
15 books67 followersNikos Kavvadias
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Σ’ αυτή τη μικρή Ρωσική πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά: η Τζένια (Ευγενία) κι ο Μήκιας (Δημήτρης). Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό.
Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα κι εγκαθίσταται στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά. Το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται. Γυρίζει και πάλι στην Ελλάδα το 1921, τσακισμένος και ανίκανος να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα.
Μετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά. Ο Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό κι είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.
Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Όμως την ίδια περίοδο πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο. Συνεχίζει όμως να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά περιοδικά. Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει ναυτικό φυλλάδιο και μπαρκάρει ως "ναυτόπαις" τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό "Άγιος Νικόλαος".
Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή εκείνη περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος απλός άνθρωπος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ, αγαπητός στους πάντες. Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιον
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Σ’ αυτή τη μικρή Ρωσική πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά: η Τζένια (Ευγενία) κι ο Μήκιας (Δημήτρης). Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό.
Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα κι εγκαθίσταται στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά. Το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται. Γυρίζει και πάλι στην Ελλάδα το 1921, τσακισμένος και ανίκανος να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα.
Μετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά. Ο Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό κι είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.
Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Όμως την ίδια περίοδο πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο. Συνεχίζει όμως να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά περιοδικά. Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει ναυτικό φυλλάδιο και μπαρκάρει ως "ναυτόπαις" τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό "Άγιος Νικόλαος".
Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή εκείνη περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος απλός άνθρωπος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ, αγαπητός στους πάντες. Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιον
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
Read
August 2, 2019Τώρα δηλαδή ένας Καββαδίας σηκώνει κριτική;
Και να θες δεν μπορείς.
Μια συλλογή ποίησης είναι σαν ένα πακέτο τσιγάρα
χωρίς επιπτώσεις στην υγεία
ανοίγεις ένα πακέτο τσιγάρα όταν χρειαστείς μια τζούρα νικοτίνης
ανοίγεις μια συλλογή ποίησης όταν χρειαστείς μια τζούρα λυρισμού
για να ξεφύγεις απ' την πεζή ζωή σου
Έτσι εκτός από την πρώτη φορά που το βλέπω σαν μύηση, οι επόμενες φορές που ανοίγω ένα βιβλίο ποίησης είναι για εκείνην την τζούρα, εκείνο το ποίημα που θέλω ξανά να το διαβάσω.
Το Τραβέρσο εκδόθηκε τελευταίο και τελευταίο ανήκει στις προτιμήσεις μου.
Όχι ότι δεν μ' άρεσε αλλά αρκετά ποιήματα ήταν κρυπτικά, εκτενή και έχανα κάπως το νόημα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν ήταν γεμάτα εικόνες, κάτι που γινόταν και στις προηγούμενες του συλλογές.
Και έτσι και εδώ αγαπημένα ήταν:
το Γυναίκα,
το Fata Morgana,
το Παιδεία, από την ενότητα ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
τα οποία δεν κατάλαβα γιατί ήταν σε ξεχωριστή ενότητα και αν ήταν όντως τραγούδια του Φίλιππου Χατζόπουλου. Διαφωτίστε παρακαλώ...
Και φυσικά θα ολοκληρώσω με μια αγαπημένη στροφή (της οποίας οι εικόνες είναι σουρεαλιστικά υπέροχες):
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Και να θες δεν μπορείς.
Μια συλλογή ποίησης είναι σαν ένα πακέτο τσιγάρα
χωρίς επιπτώσεις στην υγεία
ανοίγεις ένα πακέτο τσιγάρα όταν χρειαστείς μια τζούρα νικοτίνης
ανοίγεις μια συλλογή ποίησης όταν χρειαστείς μια τζούρα λυρισμού
για να ξεφύγεις απ' την πεζή ζωή σου
Έτσι εκτός από την πρώτη φορά που το βλέπω σαν μύηση, οι επόμενες φορές που ανοίγω ένα βιβλίο ποίησης είναι για εκείνην την τζούρα, εκείνο το ποίημα που θέλω ξανά να το διαβάσω.
Το Τραβέρσο εκδόθηκε τελευταίο και τελευταίο ανήκει στις προτιμήσεις μου.
Όχι ότι δεν μ' άρεσε αλλά αρκετά ποιήματα ήταν κρυπτικά, εκτενή και έχανα κάπως το νόημα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν ήταν γεμάτα εικόνες, κάτι που γινόταν και στις προηγούμενες του συλλογές.
Και έτσι και εδώ αγαπημένα ήταν:
το Γυναίκα,
το Fata Morgana,
το Παιδεία, από την ενότητα ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
τα οποία δεν κατάλαβα γιατί ήταν σε ξεχωριστή ενότητα και αν ήταν όντως τραγούδια του Φίλιππου Χατζόπουλου. Διαφωτίστε παρακαλώ...
Και φυσικά θα ολοκληρώσω με μια αγαπημένη στροφή (της οποίας οι εικόνες είναι σουρεαλιστικά υπέροχες):
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
April 10, 2025
"Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ."
"...Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά."
"Τ' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό,
έσμιξε πια με το καράβι του συννέφου.
Το φως γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν."
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ."
"...Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά."
"Τ' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό,
έσμιξε πια με το καράβι του συννέφου.
Το φως γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν."
December 29, 2022
Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.
[...]
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
//
Ο έρωτας σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
Ίσως η πιο κρυπτική συλλογή του Καββαδία να είναι και η αγαπημένη μου τελικά. Σε κάποια σημεία χάνεσαι, σε κάποια άλλα μπορείς όμως να βρεις τον εαυτό σου. Η πλούσια εικονοποιία είναι κι εδώ παρούσα, τα ποιήματα του Νίκου μεταφέρουν έντονα την αίσθηση του ταξιδιού, αλλά και αμυδρά τη ψυχοσύνθεσή του, και σε βάζουν μέσα σε πολλές από τις εμπειρίες που περιγράφονται. Πολλά από τα ποιήματα της συλλογής μπορούν να χωρέσουν στην κατηγορία των "ερωτικών" - με κυριότερο, ίσως το ομορφότερο ερωτικό ποίημα που μας δίνεται από τον Καββαδία (και προσωπικό μου αγαπημένο), τη Fata Morgana. Ακόμη εντονότερη στη συλλογή είναι η παρουσία ενός αισθήματος πίκρας. Οι ιστορίες πίσω από τα ποιήματα του Τραβέρσο (κλίνεται; δεν το έχω ψάξει ποτέ) παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και μπορείτε να βρείτε αρκετές στα συγκεκριμένα υπομνήματα . Δε θα σας κουράσω με αυτά. Τελευταία προσθήκη στην κριτική, ίσως η πιο προσωπική: στο Τραβέρσο περιλαμβάνονται τα πιο αγαπημένα μου μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία (Γυναίκα, Νάνοι, Θεσσαλονίκη ΙΙ, Fata Morgana, Πικρία) τα οποία θα σας πρότεινα και να ακούσετε. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Φρανσουά (για τις ατελείωτες συζητήσεις που έχουμε κάνει για τον Καββαδία και μου μιλάει ακόμα) και τον Γιώργη (που μου θύμισε πως είχα παραβλέψει να διαβάσω τη συλλογή και ευτυχώς τον ζήλεψα και την έπιασα κι εγώ).
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.
[...]
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
//
Ο έρωτας σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
Ίσως η πιο κρυπτική συλλογή του Καββαδία να είναι και η αγαπημένη μου τελικά. Σε κάποια σημεία χάνεσαι, σε κάποια άλλα μπορείς όμως να βρεις τον εαυτό σου. Η πλούσια εικονοποιία είναι κι εδώ παρούσα, τα ποιήματα του Νίκου μεταφέρουν έντονα την αίσθηση του ταξιδιού, αλλά και αμυδρά τη ψυχοσύνθεσή του, και σε βάζουν μέσα σε πολλές από τις εμπειρίες που περιγράφονται. Πολλά από τα ποιήματα της συλλογής μπορούν να χωρέσουν στην κατηγορία των "ερωτικών" - με κυριότερο, ίσως το ομορφότερο ερωτικό ποίημα που μας δίνεται από τον Καββαδία (και προσωπικό μου αγαπημένο), τη Fata Morgana. Ακόμη εντονότερη στη συλλογή είναι η παρουσία ενός αισθήματος πίκρας. Οι ιστορίες πίσω από τα ποιήματα του Τραβέρσο (κλίνεται; δεν το έχω ψάξει ποτέ) παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και μπορείτε να βρείτε αρκετές στα συγκεκριμένα υπομνήματα . Δε θα σας κουράσω με αυτά. Τελευταία προσθήκη στην κριτική, ίσως η πιο προσωπική: στο Τραβέρσο περιλαμβάνονται τα πιο αγαπημένα μου μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία (Γυναίκα, Νάνοι, Θεσσαλονίκη ΙΙ, Fata Morgana, Πικρία) τα οποία θα σας πρότεινα και να ακούσετε. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Φρανσουά (για τις ατελείωτες συζητήσεις που έχουμε κάνει για τον Καββαδία και μου μιλάει ακόμα) και τον Γιώργη (που μου θύμισε πως είχα παραβλέψει να διαβάσω τη συλλογή και ευτυχώς τον ζήλεψα και την έπιασα κι εγώ).
February 9, 2016
Τί θα μπορούσα να πω για αυτήν την εκπηκτική συλλογή ποιημάτων; Η κρυπτικότερη από τις τρεις και, σαφώς, η καλύτερη. Αγάπησα πολύ αυτά τα ποιήματα και συγκινήθηκα από την πικρία που εκφράζει για όλη την ζωή του και την απροσάρμοστη φύση του ναυτικού. Ενδιαφέρον έχει και η ιστορία της Θεανώς Σουνά, της εικοσιπεντάχρονης κοπέλας που ερωτεύτηκε ο Κόλλιας στα εξηνταπέντε του χρόνια και η τραγική φύση αυτού του έρωτα που απεικονίζεται σε τρία από τα ποιήματα της συλλογής. Εξαιρετική συλλογή.
Γέρο, σοῦ πρέπει μοναχὰ τὸ σίδερο στὰ πόδια,
δύο μέτρα καραβόπανο, καὶ ἀριστερὰ τιμόνι.
Μία μέδουσα σὲ ἀντίκρισε γαλάζια καὶ σιμώνει
κι ἕνας βυθὸς ποὺ βόσκουνε σαλάχια καὶ χταπόδια.
[Η τελευταία στροφή που έγραψε ο Καββαδίας, του ποιήματος «Πικρία» που φέρει την ημερομηνία 7-2-1975, τρεις ημέρες πριν τον θανατό του από εγκεφαλικό επεισόδιο.]
Γέρο, σοῦ πρέπει μοναχὰ τὸ σίδερο στὰ πόδια,
δύο μέτρα καραβόπανο, καὶ ἀριστερὰ τιμόνι.
Μία μέδουσα σὲ ἀντίκρισε γαλάζια καὶ σιμώνει
κι ἕνας βυθὸς ποὺ βόσκουνε σαλάχια καὶ χταπόδια.
[Η τελευταία στροφή που έγραψε ο Καββαδίας, του ποιήματος «Πικρία» που φέρει την ημερομηνία 7-2-1975, τρεις ημέρες πριν τον θανατό του από εγκεφαλικό επεισόδιο.]
August 3, 2016
Το Τραβέρσο είναι σε μεγάλο βαθμό μια συνομιλία του ποιητή με τον εαυτό του!
Ποιήματα του προκύπτουν μέσα από μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια αναμέτρηση με τα πεπραγμένα του.
Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα,
του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.
Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο.
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.
Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.
Ποιήματα του προκύπτουν μέσα από μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια αναμέτρηση με τα πεπραγμένα του.
Φώτα του Melbourne. Βαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει δυάρα,
του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.
Γερά την ανεμόσκαλα. Καφέ για τον πιλότο.
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
Και σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.
Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.
November 16, 2017
Ο Καββαδίας έχει γράψει μερικά από τα αγαπημένα μου ποιήματα, παρόλο που η συγκεκριμένη συλλογή ίσως δεν είναι (για μένα πάντα) από τις πιο δυνατές του. Είναι τα αισθήματα, οι σκέψεις και οι εικόνες ενός ναυτικού, πλεγμένα με ποικίλα, πιθανώς πραγματικά περιστατικά, τόσα που συναντάει και κάνει στη ζωή του ένας ναυτικός, ώστε καταλήγουν να γίνονται αρχετυπικά.
Εξωτικές γυναίκες, έρωτες σε λιμάνια, κακόφημα καπηλειά, μαχαιρώματα, νοσταλγία, θάνατος, αλλά ποιητικά πλέκονται με τρόπο που μοιάζει να τα αραιώνει κάπως.
Υποθέτω βέβαια πως έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσες κι έχω κατά νου δυο φίλους ναυτικούς και συνάμα συγγραφείς, που πιθανότατα θα έβλεπαν πολύ περισσότερα σε αυτές τιις εικόνες.
Εξωτικές γυναίκες, έρωτες σε λιμάνια, κακόφημα καπηλειά, μαχαιρώματα, νοσταλγία, θάνατος, αλλά ποιητικά πλέκονται με τρόπο που μοιάζει να τα αραιώνει κάπως.
Υποθέτω βέβαια πως έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσες κι έχω κατά νου δυο φίλους ναυτικούς και συνάμα συγγραφείς, που πιθανότατα θα έβλεπαν πολύ περισσότερα σε αυτές τιις εικόνες.
March 4, 2016
"Κάματος είναι που μιλά στενόχωρα και κάψα.
Πεισματική, και πέταξες χαρτί, φτερό, κλαδί,
όμως δεν είμασταν παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.
Τι θά'δινα - "Πάψε, Σεβάχ" - για νά'μουνα παιδί!"
ΜΟΥΣΩΝΑΣ
"Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές."
YARA YARA
Πεισματική, και πέταξες χαρτί, φτερό, κλαδί,
όμως δεν είμασταν παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.
Τι θά'δινα - "Πάψε, Σεβάχ" - για νά'μουνα παιδί!"
ΜΟΥΣΩΝΑΣ
"Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές."
YARA YARA
August 18, 2020
Το διάβασα σε πλοίο... τυχαίο; Με άγγιξαν κάποια κομμάτια περισσότερο, και παρατήρησα ότι ορισμένα έχουν αποτελέσει έμπνευση σε νεότερους δημιουργούς τραγουδιών.
April 18, 2020
ΜΟΥΣΩΝΑΣ
Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ.
Κοράλλι ο κατραμόκωλος βαστάει να σε φιλέψει.
Γιατί μπήγεις τα νύχια σου στη σάπια κουπαστή;
Είν' ένα φάδι αθώρητο και μου μποδάει τη βλέψη.
Γαλάζιο βλέπω μοναχά, γαλάζιο και σταχτί.
Παρακαλώ σε κάθησε να ξημερώσει κάπως.
Χρώμα να βρώ, το πράσινο και τίντες μυστικές.
Κι απέ, το θρύλο να σου π�� που μου 'πε μαύρος κάπος
τη νύχτα που μας έγλειφε φωτιά στο Μαρακές.
Ακόμη ξέρω τον αρχαίο σκοπό του Μινικάπε,
τη φοινικιά που ζωντανή θρηνεί στο Παραμέ.
Μα ένα πουλί μου μύνησε πως κάποιος άλλος σ' τα 'πε
κάποιος , που ξέρει να ιστορά καλύτερα από με.
Κάματος είναι που μιλά στενόχωρα και κάψα.
Πεισματική, και πέταξες χαρτί,φτερό,κλαδί,
όμως δεν είμαστε παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.
Τι θά 'δινα - ''Πάψε, Σεβάχ'' - για να 'μουνα παιδί!
Αυγή, ποιός δαίμονας Ινδός σου μόλεψε το χρώμα;
Γυρίζει ο ναύτης τον τροχό κι ο γύφτος τη φωτιά.
Και μεις, που κάμαμε πετσί την καραβίσια βρώμα,
στο πόρτο θα κερδίσουμε και πάλι στα χαρτιά.
Ινδικός Ωκεανός 1951
Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ.
Κοράλλι ο κατραμόκωλος βαστάει να σε φιλέψει.
Γιατί μπήγεις τα νύχια σου στη σάπια κουπαστή;
Είν' ένα φάδι αθώρητο και μου μποδάει τη βλέψη.
Γαλάζιο βλέπω μοναχά, γαλάζιο και σταχτί.
Παρακαλώ σε κάθησε να ξημερώσει κάπως.
Χρώμα να βρώ, το πράσινο και τίντες μυστικές.
Κι απέ, το θρύλο να σου π�� που μου 'πε μαύρος κάπος
τη νύχτα που μας έγλειφε φωτιά στο Μαρακές.
Ακόμη ξέρω τον αρχαίο σκοπό του Μινικάπε,
τη φοινικιά που ζωντανή θρηνεί στο Παραμέ.
Μα ένα πουλί μου μύνησε πως κάποιος άλλος σ' τα 'πε
κάποιος , που ξέρει να ιστορά καλύτερα από με.
Κάματος είναι που μιλά στενόχωρα και κάψα.
Πεισματική, και πέταξες χαρτί,φτερό,κλαδί,
όμως δεν είμαστε παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.
Τι θά 'δινα - ''Πάψε, Σεβάχ'' - για να 'μουνα παιδί!
Αυγή, ποιός δαίμονας Ινδός σου μόλεψε το χρώμα;
Γυρίζει ο ναύτης τον τροχό κι ο γύφτος τη φωτιά.
Και μεις, που κάμαμε πετσί την καραβίσια βρώμα,
στο πόρτο θα κερδίσουμε και πάλι στα χαρτιά.
Ινδικός Ωκεανός 1951
January 22, 2019
Ποιήματα που ξυπνάνε όλες τις αισθήσεις. Διαβάζοντας, μυρίζεις, ακούς, ακουμπάς και γεύεσαι. Προσφέρει δυνατές εικόνες, μεσα στην απλότητα τους.
"Θα μεταλαβω με νερο θαλασσινό
Σταλα τη σταλα συναγμενο απ το κορμι σου
Σε τασι αρχαίο μπακιρενιο αλγερινο
Που κοινωνουσαν πειρατες πριν πολεμησουν.
Πουθ ερχεσαι; απ την Βαβυλώνα
Που πας; στο ματι του κυκλώνα
Ποιαν αγαπας; μια τσιγγάνα
Πως τη λενε; Φάτα Μοργκάνα."
"Θα μεταλαβω με νερο θαλασσινό
Σταλα τη σταλα συναγμενο απ το κορμι σου
Σε τασι αρχαίο μπακιρενιο αλγερινο
Που κοινωνουσαν πειρατες πριν πολεμησουν.
Πουθ ερχεσαι; απ την Βαβυλώνα
Που πας; στο ματι του κυκλώνα
Ποιαν αγαπας; μια τσιγγάνα
Πως τη λενε; Φάτα Μοργκάνα."
April 23, 2022
Ουδέν σχόλιον παρά ένα ποίημα
Γυναίκα
Στὸν Ἀντώνη Μωραΐτη
Χόρεψε πάνω στὸ φτερὸ τοῦ καρχαρία.
Παῖξτε στὸν ἄνεμο τὴ γλώσσα σου καὶ πέρνα.
Ἀλλοῦ σὲ λέγανε Γιουδήθ, ἐδῶ Μαρία.
Τὸ φίδι σκίζεται στὸ βράχο μὲ τὴ σμέρνα.
Ἀπὸ παιδὶ βιαζόμουνα, μὰ τώρα πάω καλιά μου.
Μία τσιμινιέρα στὸν κόσμο καὶ σφυρίζει.
Τὸ χέρι σου, ποὺ χάιδεψε τὰ λιγοστὰ μαλλιά μου
γιὰ μία στιγμὴ ἂν μὲ λύγισε, σήμερα δὲ μὲ ὁρίζει.
Τὸ μετζαρόλι ράγισε καὶ τὸ τεσσαροχάλι.
Τὴν τάβλα πάρε, τζόβενο, νὰ ξανάπαμε ἀρόδο.
Ποιὸς σκύλας γιὸς μᾶς μούτζωσε κι ἔχουμε τέτοιο χάλι
ποὺ γέροι καὶ μικρὰ παιδιὰ μᾶς πῆραν στὸ κορόϊδο;
Βαμμένη. Νὰ σὲ φέγγει κόκκινο φεγγάρι.
Γιομάτη φύκια καὶ ροδάνθη, ἀμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ἀσέλωτο μὲ δίχως χαλινάρι
πρώτη φορά, σὲ μία σπηλιά, στὴν Ἀλταμίρα.
Σαλτάρει ὁ γλάρος τὸ δελφίνι νὰ στραβώσει.
Τί μὲ κοιτᾶς; Θὰ σοῦ θυμίσω ἐγὼ ποῦ μ᾿ εἶδες.
Στὴν ἄμμο πάνω σ᾿ εἶχα ἀνάστροφα ζαβώσει
τὴ νύχτα ποὺ θεμέλιωναν τὶς Πυραμίδες.
Τὸ τεῖχος περπατήσαμε μαζὶ τὸ Σινικό.
Κοντά σου ναῦτες ἀπ᾿ τὴν Οὒρ πρωτόσκαρο ἐβιδώναν.
Ἀνάμεσα σὲ ὁλόγυμνα σπαθιὰ στὸ Γρανικὸ
ἔχυνες λάδι στὶς βαθιὲς πληγὲς τοῦ Μακεδόνα.
Πράσινο. Ἀφρός, θαλασσινὸ βαθὺ καὶ βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ἕνα χρυσὸ στὴ μέση σου ζωστήρι.
Τὰ μάτια σου τὰ χώριζαν ἑφτὰ Ἰσημερινοὶ
μὲς στοῦ Giorgione τὸ ἀργαστήρι.
Πέτρα θὰ τοῦ ῾ριξα καὶ δὲ μὲ θέλει τὸ ποτάμι.
Τί σοῦ ῾φταιξα καὶ μὲ ξυπνᾶς προτοῦ νὰ φέξει.
Στερνὴ νυχτιὰ τοῦ λιμανιοῦ δὲν πάει χαράμι.
Ἁμαρτωλὸς ποὺ δὲ χαρεῖ καὶ ποὺ δὲ φταίξει.
Βαμμένη. Νὰ σὲ φέγγει φῶς ἀρρωστημένο.
Διψᾶς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Ἐδῶ κοντά σου, χρόνια ἀσάλευτος νὰ μένω
ὡς νὰ μοῦ γίνεις Μοίρα, Θάνατος καὶ Πέτρα.
Ἰνδικὸς Ὠκεανὸς 1951
@-->-------
Γυναίκα
Στὸν Ἀντώνη Μωραΐτη
Χόρεψε πάνω στὸ φτερὸ τοῦ καρχαρία.
Παῖξτε στὸν ἄνεμο τὴ γλώσσα σου καὶ πέρνα.
Ἀλλοῦ σὲ λέγανε Γιουδήθ, ἐδῶ Μαρία.
Τὸ φίδι σκίζεται στὸ βράχο μὲ τὴ σμέρνα.
Ἀπὸ παιδὶ βιαζόμουνα, μὰ τώρα πάω καλιά μου.
Μία τσιμινιέρα στὸν κόσμο καὶ σφυρίζει.
Τὸ χέρι σου, ποὺ χάιδεψε τὰ λιγοστὰ μαλλιά μου
γιὰ μία στιγμὴ ἂν μὲ λύγισε, σήμερα δὲ μὲ ὁρίζει.
Τὸ μετζαρόλι ράγισε καὶ τὸ τεσσαροχάλι.
Τὴν τάβλα πάρε, τζόβενο, νὰ ξανάπαμε ἀρόδο.
Ποιὸς σκύλας γιὸς μᾶς μούτζωσε κι ἔχουμε τέτοιο χάλι
ποὺ γέροι καὶ μικρὰ παιδιὰ μᾶς πῆραν στὸ κορόϊδο;
Βαμμένη. Νὰ σὲ φέγγει κόκκινο φεγγάρι.
Γιομάτη φύκια καὶ ροδάνθη, ἀμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ἀσέλωτο μὲ δίχως χαλινάρι
πρώτη φορά, σὲ μία σπηλιά, στὴν Ἀλταμίρα.
Σαλτάρει ὁ γλάρος τὸ δελφίνι νὰ στραβώσει.
Τί μὲ κοιτᾶς; Θὰ σοῦ θυμίσω ἐγὼ ποῦ μ᾿ εἶδες.
Στὴν ἄμμο πάνω σ᾿ εἶχα ἀνάστροφα ζαβώσει
τὴ νύχτα ποὺ θεμέλιωναν τὶς Πυραμίδες.
Τὸ τεῖχος περπατήσαμε μαζὶ τὸ Σινικό.
Κοντά σου ναῦτες ἀπ᾿ τὴν Οὒρ πρωτόσκαρο ἐβιδώναν.
Ἀνάμεσα σὲ ὁλόγυμνα σπαθιὰ στὸ Γρανικὸ
ἔχυνες λάδι στὶς βαθιὲς πληγὲς τοῦ Μακεδόνα.
Πράσινο. Ἀφρός, θαλασσινὸ βαθὺ καὶ βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ἕνα χρυσὸ στὴ μέση σου ζωστήρι.
Τὰ μάτια σου τὰ χώριζαν ἑφτὰ Ἰσημερινοὶ
μὲς στοῦ Giorgione τὸ ἀργαστήρι.
Πέτρα θὰ τοῦ ῾ριξα καὶ δὲ μὲ θέλει τὸ ποτάμι.
Τί σοῦ ῾φταιξα καὶ μὲ ξυπνᾶς προτοῦ νὰ φέξει.
Στερνὴ νυχτιὰ τοῦ λιμανιοῦ δὲν πάει χαράμι.
Ἁμαρτωλὸς ποὺ δὲ χαρεῖ καὶ ποὺ δὲ φταίξει.
Βαμμένη. Νὰ σὲ φέγγει φῶς ἀρρωστημένο.
Διψᾶς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Ἐδῶ κοντά σου, χρόνια ἀσάλευτος νὰ μένω
ὡς νὰ μοῦ γίνεις Μοίρα, Θάνατος καὶ Πέτρα.
Ἰνδικὸς Ὠκεανὸς 1951
@-->-------
July 28, 2019
4.5 / 5
Διάβασα τα ποιήματα της συλλογής Τραβέρσο μαζί και σχεδόν ανακατεμένα με αυτά της συλλογής Πούσι. Για αυτό τον λόγο αποφάσισα να αντιγράψω την σύντομη κριτική μου για το Πούσι καθώς ισχύουν σχεδόν τα ίδια, με εξαίρεση ορισμένα σημεία προς το τέλος που με άφησαν λίγο αδιάφορο.
"Το να δώσω 5 άριστα αστέρια στην ποιητική συλλογή Πούσι του Ν. Καββαδία δεν ήταν δύσκολο για μένα. Τα ποιήματα του είναι πραγματικά μαγευτικά. Σε σχέση με την προηγούμενη συλλογή του Μαραμπού είναι ολοφάνερο ότι η γλώσσα και το στυλ του είναι ακόμα πιο ώριμα και δουλεμένα. Οι έννοιες πίσω από τους αφηγηματικούς στίχους είναι συχνά βαθύτερες και πολύ πιο συγκινητικές. Θα αντιγράψω και θα παραθέσω και 2 σειρές από προηγούμενη κριτική. Όντας ο ίδιος ναυτικός για πολλά χρόνια, και έχοντας γυρίσει εκατοντάδες λιμάνια σε όλη την γη, μας μεταφέρει με μάλλον σχεδόν αυτοβιογραφικό τρόπο πως ήταν και είναι συχνά η ζωή του ναύτη. Η συλλογή αυτή είναι απαραίτητο ανάγνωσμα και θα ανταμείψει όποιον αναγνώστη αφιερώσει χρόνο και προσοχή. Το μόνο που μετανιώνω είναι το ότι άργησα τόσο πολύ να ανακαλύψω τον Καββαδία και τα ποιήματα του."
4.5 / 5
Διάβασα τα ποιήματα της συλλογής Τραβέρσο μαζί και σχεδόν ανακατεμένα με αυτά της συλλογής Πούσι. Για αυτό τον λόγο αποφάσισα να αντιγράψω την σύντομη κριτική μου για το Πούσι καθώς ισχύουν σχεδόν τα ίδια, με εξαίρεση ορισμένα σημεία προς το τέλος που με άφησαν λίγο αδιάφορο.
"Το να δώσω 5 άριστα αστέρια στην ποιητική συλλογή Πούσι του Ν. Καββαδία δεν ήταν δύσκολο για μένα. Τα ποιήματα του είναι πραγματικά μαγευτικά. Σε σχέση με την προηγούμενη συλλογή του Μαραμπού είναι ολοφάνερο ότι η γλώσσα και το στυλ του είναι ακόμα πιο ώριμα και δουλεμένα. Οι έννοιες πίσω από τους αφηγηματικούς στίχους είναι συχνά βαθύτερες και πολύ πιο συγκινητικές. Θα αντιγράψω και θα παραθέσω και 2 σειρές από προηγούμενη κριτική. Όντας ο ίδιος ναυτικός για πολλά χρόνια, και έχοντας γυρίσει εκατοντάδες λιμάνια σε όλη την γη, μας μεταφέρει με μάλλον σχεδόν αυτοβιογραφικό τρόπο πως ήταν και είναι συχνά η ζωή του ναύτη. Η συλλογή αυτή είναι απαραίτητο ανάγνωσμα και θα ανταμείψει όποιον αναγνώστη αφιερώσει χρόνο και προσοχή. Το μόνο που μετανιώνω είναι το ότι άργησα τόσο πολύ να ανακαλύψω τον Καββαδία και τα ποιήματα του."
4.5 / 5
February 24, 2024
Kavadias' final poetry collection is clearly way more mature than his previous works, which comes with both positives and negatives. The poems feel more structured and the rhyming is somewhat better, but they are also not as "raw" in their emotions. Of course, his characteristic style is apparent in every page of this collection and some of the poems are fantastic, but there are also some more forgettable ones, that feel a bit more overworked. Still, Kavadias is one of the very few poets that can make you feel like you're traveling with him, feeling his heartache and sharing his experiences to such a fantastic degree.
June 22, 2022
Υπέροχο, ταξιδιωτικό, αναζωογονητικό. Με την κλασσική πινελιά του Καββαδία, αυτή η συλλογή σε παίρνει από το χεράκι και σε συνοδεύει σε ένα αέναο ταξίδι στην Θάλασσα, όπου αντίθετα με τον Καβάφη, δεν υπάρχει κανένας προορισμός. Η σύνδεση σου με την Θάλασσα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και ο σκοπός (ίσως;) του Καββαδία. Μέσα από τον περιγραφικό του λόγο, κάνει την φαντασία σου να μεταπηδά από λιμάνι σε λιμάνι, από κακοκαιρία σε νηνεμία, και από τις πρόσχαρες υλικές απολαύσεις στην απόλυτη ηρεμία ψυχής.
May 15, 2025
Ταξίδι.
«Μὲ πορφυρὸ στὰ χείλη μου κοχύλι σὲ προστάζω.
Στὸ χέρι τὸ γεράκι σου καὶ τὰ σκυλιὰ λυτά.
᾿Απάνωθέ μου σκούπισε τὴ θάλασσα ποὺ στάζω
καὶ μάθε με νὰ περπατῶ πάνω στὴ γῆ σωστά.»
«Ποιός τό 'λεγε, ποιός τό ᾿λπιζε καὶ ποιός νὰ τὸ βαστάξει.
᾿Αλάργα φεύγουν τὰ πουλιὰ καὶ χάσαν τὴ λαλιά τους. Θερίζουν τοῦ προσώπου σου τὸ ἐβένινο μετάξι
νεράιδες καὶ τὸ ὑφαίνουνε νὰ δέσουν τὰ μαλλιά τους.»
«Θὰ μεταλάβω μὲ νερὸ θαλασσινό
στάλα τὴ στάλα συναγμένο ἀπ᾿ τὸ κορμί σου
σὲ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό,
ποὺ κοινωνοῦσαν πειρατὲς πρὶν πολεμήσουν.»
«Μὲ πορφυρὸ στὰ χείλη μου κοχύλι σὲ προστάζω.
Στὸ χέρι τὸ γεράκι σου καὶ τὰ σκυλιὰ λυτά.
᾿Απάνωθέ μου σκούπισε τὴ θάλασσα ποὺ στάζω
καὶ μάθε με νὰ περπατῶ πάνω στὴ γῆ σωστά.»
«Ποιός τό 'λεγε, ποιός τό ᾿λπιζε καὶ ποιός νὰ τὸ βαστάξει.
᾿Αλάργα φεύγουν τὰ πουλιὰ καὶ χάσαν τὴ λαλιά τους. Θερίζουν τοῦ προσώπου σου τὸ ἐβένινο μετάξι
νεράιδες καὶ τὸ ὑφαίνουνε νὰ δέσουν τὰ μαλλιά τους.»
«Θὰ μεταλάβω μὲ νερὸ θαλασσινό
στάλα τὴ στάλα συναγμένο ἀπ᾿ τὸ κορμί σου
σὲ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό,
ποὺ κοινωνοῦσαν πειρατὲς πρὶν πολεμήσουν.»
May 11, 2021
Περιέχει κλασικά αγαπημένα από τον Σταυρό του Νότου όπως το Γυναίκα και την Πικρία, αλλά και μια συνέχεια στη Θεσσαλονική (το δεύτερο μέρος της), και ορισμένα νανουρίσματα στο τέλος. Εκείνο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η Σπουδή στη Θάλασσα, την οποία βάζω στο ίδιο επίπεδο με την Πικρία. Όπως χαρακτηριστικά είπε ένας φίλος για τη Σπουδή στη Θάλασσα, "διαβάζοντας μισή στροφή παθαίνεις σκορβούτο".
November 19, 2025
Το «Τραβέρσο» μου έδωσε την αίσθηση μιας ήρεμης, αλλά δυνατής πορείας, σαν να διαβάζω τον Καββαδία πιο γειωμένο και πιο εσωτερικό.
Βρήκα μέσα του μια ποιητική ανάσα που σε τραβάει μακριά από την καθημερινότητα, χωρίς να χρειάζεται μεγάλες χειρονομίες. Ακόμη και τα πιο κλειστά του ποιήματα αφήνουν ένα αποτύπωμα, σαν να σου ψιθυρίζουν εικόνες που αργείς να ξεχάσεις.
Τελικά, η συλλογή με κέρδισε με τον ήσυχο ρυθμό και τη βαθιά της ατμόσφαιρα, που σε κάνει να θέλεις να επιστρέψεις ξανά.
Βρήκα μέσα του μια ποιητική ανάσα που σε τραβάει μακριά από την καθημερινότητα, χωρίς να χρειάζεται μεγάλες χειρονομίες. Ακόμη και τα πιο κλειστά του ποιήματα αφήνουν ένα αποτύπωμα, σαν να σου ψιθυρίζουν εικόνες που αργείς να ξεχάσεις.
Τελικά, η συλλογή με κέρδισε με τον ήσυχο ρυθμό και τη βαθιά της ατμόσφαιρα, που σε κάνει να θέλεις να επιστρέψεις ξανά.
July 31, 2023
Η τελευταία ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία, μάλιστα περιέχεται και ένα ποίημα, η Πικρία, που γράφτηκε τρεις μόλις μέρες πριν από τον θάνατό του. Στο τέλος της έκδοσης με τίτλο Τα παραμύθια του Φιλίππου περιέχονται ένα νανούρισμα και δύο ποιήματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σατιρικά.
Τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής θα τα χαρακτήριζα αρκετά δύσκολα όσον αφορά το νόημα, ενώ υπάρχουν και αρκετές δύσκολες λέξεις, είτε από τη ναυτική ορολογία είτε με τοπικούς ιδιωματισμούς.
Τα ποιήματα που ξεχώρισα είναι τα Γυναίκα, Οι εφτά νάνοι στο S/S Cyrenia, Αντινομία και Πικρία.
Τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής θα τα χαρακτήριζα αρκετά δύσκολα όσον αφορά το νόημα, ενώ υπάρχουν και αρκετές δύσκολες λέξεις, είτε από τη ναυτική ορολογία είτε με τοπικούς ιδιωματισμούς.
Τα ποιήματα που ξεχώρισα είναι τα Γυναίκα, Οι εφτά νάνοι στο S/S Cyrenia, Αντινομία και Πικρία.
March 24, 2024
Μύρισε το δωμάτιο θάλασσα χασίσι και ιδρώτα. Έμεινε μόνη της η σκέψη και το δοχείο της ανάμνησης αρχίζει και γεμίζει.
February 28, 2025
Η αλήθεια είναι δε με ξετρέλανε το συγκεκριμένο αλλά δε μου πάει η καρδιά να βάλω κάτω από 4 στον ναυτικό της καρδιάς μου
February 21, 2024
Είναι στην ίδια συνομοταξία με τις συλλογές Μαραμπού και Πούσι. Ο Καββαδίας, πιστός στο είδος του ως ποιητής των θαλασσών, σε παίρνει μαζί του σε ένα λογοτεχνικό μπάρκο παρέα με τους εξωτικούς του ήρωες και τις αξιοθαύμαστες ιστορίες τους. Σε αυτή τη συλλογή εμπεριέχεται και το γνωστό σε όλους ποίημα "Οι εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia" που μελοποίησε ο Θ. Μικρούτσικος αλλά και τα υπόλοιπα δεν υστερούν καθόλου.
" Ὅταν πιστεύω θάλασσα μονάχα καὶ βυθὸ
καὶ προσκυνάω γιὰ κόνισμα ἕναν παλιὸ ἀστρολάβο,
πές μου, στήν ἅγια πίστη σου, πῶς νὰ προσευχηθῶ;
σὲ ποιόν νὰ ξομολογηθῶ καὶ ποῦ νὰ μεταλάβω; "
" Ὅταν πιστεύω θάλασσα μονάχα καὶ βυθὸ
καὶ προσκυνάω γιὰ κόνισμα ἕναν παλιὸ ἀστρολάβο,
πές μου, στήν ἅγια πίστη σου, πῶς νὰ προσευχηθῶ;
σὲ ποιόν νὰ ξομολογηθῶ καὶ ποῦ νὰ μεταλάβω; "
August 29, 2017
Τῆς Σαλονίκης μοναχά τῆς πρέπει τό καράβι.
Νά μήν τολμήσεις νά τή δεῖς ποτέ ἀπό τή στεριά..
Νά μήν τολμήσεις νά τή δεῖς ποτέ ἀπό τή στεριά..
December 19, 2012
The last collection, but probably the most interesting, of Kavvadias,"the sea poet".
Displaying 1 - 24 of 24 reviews