Historie z ojczyzny

by Ayfer Tunç, Agnieszka Erdoğan (Translator)

Ayfer Tunç w swojej książce poszukuje odpowiedzi na pytania: Czym jest ojczyzna? Co jest istotą narodu? Czy wspólne pochodzenie łączy, czy raczej dzieli – i czym właściwie jest owo wspólne pochodzenie? Autorka stara się stworzyć portret socjologiczny społeczeństwa tureckiego w całej jego różnorodności. Poprzez historie zwykłych ludzi ukazuje jego mentalność, zalety i wady, nie waha się przy tym poruszać tematów wstydliwych czy niewygodnych. Nie ukrywa niechlubnych wydarzeń. Nie ocenia, nie krytykuje i nie chwali, pozostawiając czytelnikowi miejsce na własne przemyślenia.

Pod względem formalnym Historie z ojczyzny stanowią nawiązanie do opowiadań znanego tureckiego pisarza Refika Halita Karaya, wydanych w 1919 roku pod tym samym tytułem. Wyważony – ale nigdy chłodny – styl autorki, pełen wymownych niedomówień i zaskakujących obrazów, sprawia jednak, że książkę tę możemy czytać nie tylko jako dialog z dawniejszymi czasami, ale też jako przejmujące świadectwo teraźniejszości.

Genres: Turkish Literature, Nonfiction

404 pages, Paperback

First published January 1, 2012

About the author

Erenköy Kız Lisesi'nin ardından İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nden mezun oldu. Üniversite yıllarında çeşitli edebiyat ve kültür dergilerine yazılar yazmaya başladı. Edebiyat üzerine ilk yazılarını 1983 yılından itibaren çeşitli dergilerde yayımladı. 1989 yılında gazeteciliğe başladı. Sokak dergisinde, Güneş ve Yeni Yüzyıl gazetelerinde çalıştı. 1989 yılında "Saklı" başlıklı öyküsüyle Cumhuriyet gazetesinin verdiği Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü kazandı. 1999-2004 yılları arasında Yapı Kredi Yayınları'nda yayın yönetmeni olarak çalıştı. 2001 yılında yayımlanan Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek başlıklı yapıtı, 2003 yılında altı Balkan ülkesinin katılımıyla düzenlenen Balkanika Ödülü'nü kazandı ve altı Balkan diline çevrilmesine karar verildi. 2003 yılında Sait Faik'in öykülerinden hareketle yazdığı Havada Bulut başlıklı senaryosu filme çekildi ve TRT'de gösterildi. Aliye ve Binbir Gece dizilerinin senaryo ekibinde yer aldı.

Eserleri

* 1989 - Saklı, Cem Yayınları, 1989, Öykü
* 1992 - Kapak Kızı, Simavi Yayınları, 1992, Roman
* 1995 - İkiyüzlü Cinsellik, Altın Kitaplar, 1995, Araştırma (Oya Ayman ile)
* 1996 - Mağara Arkadaşları, Yapı Kredi Yayınları, 1996, Öykü (ISBN 978-975-3635-16-5)
* 2000 - Aziz Bey Hadisesi, Yapı Kredi Yayınları, 2002, Öykü (ISBN 978-975-3635-68-4)
* 2001 - Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek, Yapı Kredi Yayınları, 2004, Yaşantı (ISBN 978-975-0806-63-8)
* 2003 - Taş - Kağıt - Makas, Yapı Kredi Yayınları, 2004, Öykü (ISBN 978-975-0806-85-8)
* 2006 - Evvelotel, Can Yayınları, 2006, Öykü (ISBN 978-975-0706-30-1)
* 2007 - Ömür Diyorlar Buna, Can Yayınları, 2007, Yaşam Dizisi (ISBN 978-975-0707-77-3)
* 2009 - Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi, Can Yayınları, 2009, Roman Dizisi (ISBN 978-975-0710-24-7)
* 2010 - Yeşil Peri Gecesi, Can Yayınları, 2010, Roman Dizisi (ISBN 978-975-0712-18-0)
* 2011 - Suzan Defter, Can Yayınları, 2011, Roman Dizisi (ISBN 978-975-0712-97-5)
* 2014 - Dünya Ağrısı, Can Yayınları, 2014, Roman Dizisi (ISBN 978-975-0719-28-8)
* 2018 - Âşıklar Delidir ya da Yazı Tura, Can Yayınları, 2018, Roman Dizisi (ISBN 978-975-0736-80-3)
* 2020 - Osman, Can Yayınları, 2020, Roman (ISBN 978-975-0745-52-2)

Senaryo
Düş, Gerçek, Bir de Sinema (1995)
Usta (2008)
72. Koğuş (2011)

Reviews

[Ludmilla · Rating 2 out of 5]

Çok sevemediğim bir kitap oldu Memleket Hikayeleri. Ayfer Tunç'un öykülerini çok sevmekle birlikte romanlarının arabesk düzeyi bana fazla gelir -Bir Deliler Evi.. hariç, gerçi onu da okuyalı o kadar uzun zaman oldu ki şimdi okusam nasıl düşünürüm, bilmiyorum- çok da sevmem bu yüzden. Bu kitapta ise Fotoğraflar Anlatıyor kısmına kadar insanı düşündürten bir şeyler mevcutken bu bölümden sonra benim için kitap düşüşe geçiyor. Dil kuru, bana vay dedirtecek bir gözlemle de karşılaşmadım, bazı hikayeleri çok uydurma, çoğunu klişe buldum, çok azından "çok az" etkilendim. Açıkçası Ayfer Tunç adı olmasa blog yazısı olarak dahi çok zayıf bulunacak bu parçaların kitap olarak basılacağını düşünmüyorum. Verdiğim paraya da harcadığım zamana da üzüldüğüm bir kitap oldu. 2/5

[Book Z Tobą · Rating 4 out of 5]

4.5 !!

[Bilgen · Rating 3 out of 5]

adapazarı memleket olarak tanımlanmaz pek. arada kalmıştır çünkü. istanbula yakındır ama batı değildir, büyükşehirdir ama sonradan olmadır, doğu değildir kültürel özelliği yok sayılır, gezilebilir tarihi eser pek yoktur çünkü deprem kentidir. velhasıl böyle bir şehrin, memleket öykülerinden oluşan bir kitaba konu olması beni çok heyecanlandırdı. burada doğmuş büyümüş bir yazar olduğunu bile bilmiyordum.
ama öyküleri okudukça ne kadar çok malzeme varmış şehrimde dedim.hangi millettensin diye bir tanışma sorusu vardır mesela adapazarında. bu ırkçılık anlamında sorulmaz genelde birbirini tanımak için sorulur. çünkü aynı aile içinde bile bir yenge çerkezken bir yenge abhaz bir yenge laz olabilir. sadece "bu memlekette köken meselesi her zaman karışıktır" öyküsünde olduğu gibi, kız isteme merasiminde kötü sürprizlerle karşılaşmamak için bile sorulabilir:)
dünyanın her köşesinden göç eden, hala dillerini konuşmaya devam edebilen insanların aynı köylerde şimdi şehirlerde komşu yaşaması bile bir sürü hikayeye konu edilebilir. deprem bir gerçektir ve herkesin hayatının dönüm noktasıdır. her şey depremden önce ve sonra diye tanımlanır. yaz tatili karasunun azgın dalgaları demektir. orada yüzme öğrendiyseniz mesela egenin sakin sularından keyif alamazsınız. dalgalarla yaşanan heyecan yoktur, deniz sizin için dalga demektir çünkü.
bunun gibi pek çok şey var kitapta. yaşadığım şeyleri okumak beni güldürdü, hüzünlendirdi, keyiflendirdi.

[Best Friend with Books · Rating 5 out of 5]

Ayfer Tunç'un deneme ve hikayelerinin yer aldığı bu eser, üç bölümden oluşuyor: Memleket Yazıları, Fotoğraflar Anlatıyor, Memleket Hikayeleri.

Giriş kısmında "taşra" kavramı üzerinde duruyor yazar. Ayrıca "Taşra nedir?" sorusununun cevabını Reşat Nuri, Yakup Kadri, Sabahattin Ali, Ahmet Hamdi Tanpınar gibi yazarların gözünden görmemizi de sağlıyor. "Memleket neresi?", "Hangi millettensin?" gibi sorular karşısında belki de söylenebilecek en güzel sözleri o söylüyor. Bunu yaparken de kavramlar üzerinde derin derin düşünmeye sevk ediyor bizi. "İstanbul için bir güzelleme" başlığında istanbul'un hakiki güzelliğine, tarihi değerine övgüler sunarken "İstanbul için bir ağıt" başlığında bu şehrin eskiyen yüzüne, adım adım yok oluşuna ağıtlar yakıyoruz beraberce. Deneme türünde yazdığı kısımlar (ilk iki bölüm), son bölümdeki hikaye anlatılarının fragmanı niteliğinde. Son bölüm, kimileri bir bütünün parçalarını oluşturacak şekilde yazılmış olsa da genel olarak birbirinden bağımsız hikayeler içeriyor. Marmara'dan, Karadeniz'den, Doğu ve Güneydoğu Anadolu'dan, her biri ülkenin ayrı bir dokusunu yansıtan hayatlardan kesitler sunuyor. Memleket hikayelerinde Türk insanını, taşra hayatını, kültürel hassasiyetlerimizi, zenginliklerimizi ve zayıflıklarımızı öyle güzel işliyor ki yazar, bir anda okuduğunuz sahnenin içinde buluyorsunuz kendinizi.

Eserde işlenen temalar arasında meyhane kültürü de var, muhafazakarlık da.. Cacığımızı, laz böreğimizi çalan Yunan'a eleştiri de var, cahilliğimizin bize ettikleri de.. Fedakarlığımız, yardımseverliğimiz de var dolandırıcılığımız da.. Bu kitapta koskoca bir ülke var. "Ülkemiz neyse biz de oyuz" diyor Ayfer Tunç kitabında. Ben de diyorum ki "Bu kitap neyse biz de oyuz."

Detaylı gözlemler, çok yerinde analizler.. Bunları metne yedirmedeki ustalık, dil kullanımı yine fevkalade. Bu kitap, derdi memleket olan herkese okuma tavsiyemdir.

T.

[GFG · Rating 5 out of 5]

Bir ulkede dogup mutlu, huzunlu ve samimi hatiralarla bir cocukluk ve genclik yasayip yetiskin olunca bazi seylere baska bir gozle bakip onlarin aci bir sekilde farkina varma hikayesi bu kitap...Bir sehre ve ulkeye ait olup bazen kizgin bazen kirgin bazen sevgi dolu bazen acidigi insanina kendini yabanci hissetme ama ne olursa olsun o insanlardan biri olmaktan kacamama hikayesi ayni zamanda...”Memleket”i bir araya getiren, milleti olusturan tum siyasi, toplumsal ve tarihi unsurlara essiz bir saygi durusu..

Hayatin icinden, yanibasimizdan hikayeleri ustaca kaleme alan yazar her toplumsal ve gelenekselin ozunde ve derininde barindirdigi sakli ve zehirli ideolojiye dikkat cekiyor, hic farkina varmadigimiz veya farketmenin isimize gelmedigi, farketmenin yasaklandigi, ayiplandigi..

“Buyuk siyah lekeler” ve “Memleket: Neresinden?” siradan bir oyku kitabi okumadiginizi, yazarin bu hikayeleri anlatirken bir “derdi” oldugunu acikca hissetmenizi sagliyor. “Bu memlekette koken meselesi her zaman karisiktir”, “Ask”, “Doktor Bey’in tatil gunu”, “Bir otobus yolculugu” ve “Klozetin esrari” akilda kalan ve her daim geri donup tekrar tekrar okunmaya aday oykuler.

Memlekete dair ogretilen ve hayatin her aninda her seferinde tekrardan yasatilarak zihnimize ve ozumuze kazinan ezberle bir derdi olan ve o ezberi bozmaya kafa yoran herkese fazlasiyla tavsiye.

[Merve · Rating 5 out of 5]

Bu kitap okunmuyor, yaşanıyor adeta.

"Asla unutamayan şanssızlardan bile olsak,hafızamızın kayıtlarına tamamen güvenemeyiz, güvenmemeliyiz."

[moi, k.y.a. · Rating 5 out of 5]

İlk defa Ayfer Tunç okudum ve tek kelimeyle muhteşem!
Kitaba başladığım gün bir yakınım sormuştu, sen nasıl bu kitabı bu zamana kadar okumadın, diye. İnanın şu anda ben de buna şaşıyorum.

[Ilke · Rating 5 out of 5]

‘Memleket nere’ sorusunun cevabını veremeden, bir solukta okuyorsunuz…

[Oytunla Hayat · Rating 4 out of 5]

Ayfer Tunç hikayeleri arasında açık ara bu kitabı daha çok sevdim. Fotoğraflarla başlayan hikayeler evrildi devrildi birebir tanık olduğumuz hikayelere döndü. Hepimizin başına gelebilecek, dost muhabbetlerinde bu da olmuştu hatırlıyor musun der gibiydi ♥

[Patrycja Krotowska · Rating 4 out of 5]

Z dużą przyjemnością przepłynęłam przez "Historie z ojczyzny", trochę nieświadomie, bo mimo objętości całej książki te opowiadania/eseje połyka się raz po raz. Kończąc jedno z myślą, że książkę już na dziś odkładam łapałam się na tym, że jestem już na kolejnej stronie kolejnego rozdziału.

"Historie z ojczyzny" to obfity zbiór esejów i opowiadań oscylujących tematycznie wokół zrozumienia i indywidualnej interpretacji pojęcia "ojczyzny", uczucia wyobcowania, przedstawiających plejadę ludzi i zdarzeń w jakiś sposób powiązanych z Turcją. To dość nieoczywiste, bo sama sięgając po tę książkę spodziewałam się raczej wymagającej lektury socjologicznej traktującej o pochodzeniu, o narodzie tureckim. I tak, to jest raczej wymagająca lektura, bo pod wierzchnią warstwą opowiadań kryją się kolejne, być może nie zawsze interpretacyjnie dostępne dla przeciętnego czytelnika (mówię tutaj np. o sobie).

Ayfer Tunç dzięki wyjątkowej umiejętności obserwacji z urywków z życia zwyczajnych ludzi buduje portret socjologiczny społeczeństwa tureckiego. Opowiadania są relatywnie krótkie, ale bogate w treść, bohaterów, wydarzenia - na tyle, by silnie angażować czytelniczkę/ka. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autorka snuje swoje opowieści - bez zbędnego moralizatorstwa (choć puenty są widoczne, czasem mniej, czasem bardziej), bez upiększania rzeczywistości (i języka!), bez unikania treści niewygodnych, uwłaczających, ze spokojem i czułością. To migawki z życia ludzi pochodzenia tureckiego, ale pomijając kontekst społeczno-polityczno-kulturowy z powodzeniem można by je traktować bardziej transparentnie. Bo zachowania ludzi nie zawsze można wiązać wyłącznie z jednym narodem.

W pierwszej części książki mamy więcej esejów z bardziej osobistej perspektywy, które czytałam z wielkim zaangażowaniem i zainteresowaniem. Tunç pisze m.in. o tym, jak nasze rozczarowanie lub idealizowanie przeszłości wpływa na nasze uczucia wobec niej; o tym, jak w pewnym momencie zaczynają nachodzić na siebie zdarzenia, o których się słyszało, które się przeżyło i które się wymyśliło. Pisze o tym, jak jednostka identyfikuje się z całym społeczeństwem, szczególnie w kontekście popełnianych błędów. Dużo pisze o kwestii bycia "stambulczykiem" i czym dla niej jest Stambuł. Te rozważania z łatwością można przełożyć na wiele innych poziomów.

Druga, dłuższa, część to zbiór opowiadań - oczywiście, niektóre spodobały mi się bardziej, inne mniej, ale nie ma to znaczenia, bo jest ich tam tyle, że spokojnie każdy znajdzie swoje ulubione, jestem przekonana. Jestem też pewna, że te opowiadania Was zaskoczą - mnie niektóre oczarowały, bardzo przyjemnie się je czytało wieczorami. Ja szczególnie polecam "Dzień wolny Pana Doktora", "Belkis, królowa piękności", "Podróż autobusem", "Samobójstwo", "Żal", "Ból w sercu spowodowany poznaniem znaku krzyżyka". Jeśli macie Legimi to polecam odpalić "Historie..." i zerknąć na opo wybrane randomowe lub moje ulubione.

Myślę, że to fajny zbiór do tzw. "podczytywania", choć jak wspomniałam na początku - łatwo się zapomnieć i poddać narracji autorki.

[Alphan Lodi · Rating 5 out of 5]

“Şehir, yurt olduğu herkesin hatıra kesesinde kendine büyük bir yer bulan ve ruhumuza doğrudan nüfuz eden bir şeydir…Birisi ilk Boğaz Köprüsü’nün açıldığı gün doğmuştur. Ya da bir genç önemli bir iş görüşmesinden dönerken Halaskakgazi Caddesi’nde Hrant Dink’in öldürüldüğünü öğrenmiştir ve işe başlamak sevinci İstanbul’un tarihine düşen bu kara leke nedeniyle kursağında kalmıştır. Bazı insanlar şehirlerine iflah olmaz bir aşkla bağlıdırlar. İstanbul sakinlerine huzurlu bir aşk vaat etmez. Aksine inişli çıkışlı, fırtınalı bir ilişki yaşanır onunla. Yemin billah terk etmelerle, güneye yerleşmelerle, sonra baş önde geri dönmeler ve bağrına tekrar sokulmalarla ilerler. Aşıkları bile İstanbul’u terk etmek ister, çünkü İstanbul sevenlerini horlar. Türkiye akreptir, İstanbul yelkovan” Ayfer Tunç’tan bir şehir arşivi. Adapazarı, Karasu, İstanbul, Erzurum, Rize… Memleketimizin doğal ve toplumsal coğrafyasını hor kullanışımıza vurgu yapıyor. Halis muhlis Anadolu hikayeleri. Ayfer Tunç, büyük bir kalem.

[Aslihan · Rating 3 out of 5]

Kendine özgü bir anlatımı ve bazı hikayelerde şaşırtıcı unsurlar olmasına rağmen ne yazık ki ne üslup ne de içerik açısından pek de sarsıcı, sarıcı, şaşırtıcı olmayan memleket hikayeleri. Belki yazar burada yaşadıklarımızla yüzleşmemiz için bir imkan yaratmayı istedi, belki de yalnızca kendi hayatındaki karşılaşmaları aktardı, belki de sadece içini dökmek için yazdı; ama okuduklarım halihazırda yaptığım gözlemlere kıyasla bilmediğim bir şey anlatmadı, dolayısıyla düşündürmedi veya hissettirmedi. Memleket üzerine hafif bir okuma isteyenlere…

[Kamila Kunda · Rating 5 out of 5]

“Historie z ojczyzny” („Stories from the Motherland”, „Memleket Hikâyeleri”) is a superb collection of essays and short stories by Ayfer Tunç, in which she explores and reflects on Turkish identity, elements of Turkish culture as well as binding and divisive values and beliefs among Turks.

A few essays refer mainly to Istanbul and a sense of belonging. “A city is almost like a living organism. A city is something that takes a lot of space in the repository of the memories of all those people for whom it is the motherland; it is something reaching straight into our soul. The periods, in which the history of a city is rooted in our own intimate history, overlaps with it, are more significant than all others” (my amateurish translation). Tunç balances well between patriotism and conditional love for Istanbul, and what becomes apparent from her texts is the realisation that love for a city and settling down is a process, which cannot happen overnight.

Her gripping, compelling stories about ordinary Turks in various parts of the country, reveal various faces of Turkish identity. Among many, it is coarse misogyny, attachment to outdated definitions of honour and pride, willingness to accommodate others, gentleness, inability to forgive and forget. “They want to follow traditions and at the same time lead modern lives. In fact, they have no idea what it means. They think that going on holidays, throwing birthday parties, wearing fashionable clothes, listening to pop music and living in new apartment blocks makes them urbanites and thus modern people. They cannot comprehend nor get used to things like questioning rules and regulations, deciding to be different than others, showing respect and tolerance towards other people’s opinions and their freedom”. An astute sense of observation and knowledge of human psychology which characterise Tunç help her create a portrait of Turkish society in which homophily constitutes the core.

A fascinating book, with deeply humane stories of human nature, as diverse as people themselves.

[emre · Rating 5 out of 5]

Ayfer Tunç'a hayranım. Gözlemleri, dil işçiliği, metinlerine yedirdiği detaylar fazlasıyla iyi.

İlk denk geldiğimde, bunun bir memleket güzellemesi kitabı olduğunu düşünmüş ve biraz çekimser kalmıştım; memleket güzellemelerini sevmediğimden değil, ihtiyaç duyduğum şeyin güzellemeden ziyade acı-tatlı ama gerçek bir anlatım olduğunu düşündüğümden. Başlardaki denemelerle Tunç, kitabın maksadını, rengini oldukça açık ifade ediyor. Memleket, büyük siyah lekelerdir. Bu denemeler içinde, "memleket meselesi" denilen şeyi anlamaya yarayacak derinlikli birçok cümle vardı, altını çize çize, defaatle okuduğum. "Millet: Beni O Anlar!" başlıklı yazıyı birkaç dostuma gönderdim, kendi hâlimize ve "komşu"muzun hâline üzüldüm biraz.

Öykülerden birkaçını Ayfer Tunç'un kaleminin birkaç kerte altında buldum. Başkası yazsa çok beğeneceğim öyküleri, yazara dair beklentimin yüksekliğinden olsa gerek, biraz sığ buldum. Ama diğer öyküleri fazlasıyla beğendim. Nuri Bilge Ceylan demeyeli, "yalnız ve güzel ülke"mizi bu denli iyi tanıyor oluşundan çok etkilendim. Trençkot, Doktor Bey'in Tatil Günü, Güzellik Kraliçesi Belkıs, Siz Batılılar ve Yuvasız isimli öyküleri sık sık hatırlayacağım.

[Elif Can · Rating 5 out of 5]

Son öykünün adında olduğu gibi, sayfaları çevirdikçe memleket bir akide şekeri gibi ağzınızda hem yoğunlaşıyor, hem bağımlılık yapacak gibi mutlu ediyor, bitmeyecek gibi geliyor, ama bir çırpıda kırıp bitirmemek için içinizden ihtimam göstermek de geliyor. Sonra burnunuza bir anneanne evi kokusu gelip yerleşiyor, peşi sıra bayramlar, akrabalar, komşular, çocukluk anıları, dinlenme tesisleri, sofralar...

Özlem duygusunun aslında mekanlardan değil anılardan, yaş alırken zihnine gelip yerleşen senin de orda durduğunu bilmediğin bir kokudan, sızıdan, damakta kalan o acı-tatlı tortudan geldiğini gösteren harika gözlemler, kısacık öykülerde öyle ustaca işlenmiş ki. Suni ve zorlama memleket övgülerine hiç paye vermeden. Ayfer Tunç’la Osman’dan sonraki bu ikinci karşılaşmam yine ardı ardına gülümsemeler, kaş çatmalar, buruk şaşkınlıklarla doluydu. Hayran bıraktı.

[Selin Oral · Rating 4 out of 5]

Okur sanki hikayelerle birlikte Türkiye'deki her şehri dolaşıyor. Bazen kendimi bir otobüste gibi hissettim. Erzurum'a giden otobüs yolculuğunda adı söylenilen şehirler ve kasabaların içinde Niksar, Tokat ve Erbaa gibi isimleri görünce de 1970-80 arası bu rotada seyehat etmiş babamı düşündüm. Hamam hikayesi sanırım beni en etkileyen oldu. Onun dışında Karasu hikayeleri, Berlin'de siyaset ve sosyoloji okuyan genç kızın Türkiye gezisi gibi tonlarca hikaye değişik ve kendine özgüydü.

[Cenken · Rating 4 out of 5]

Önsözünü okurken insanı etkilemeye başlayan bir eser... Son 20 yılın film gibi özeti ile başlıyor, memlekette neler oldu neler bitti... Memleket Hikayeleri, geneli yazarın kendi memleketi olan Adapazı ile ilgili, ancak anlatılanların hepsinde bu memleketin insanı olduğumuz için kendimizden birşeyler buluyoruz... İnsan, coğrafya, kültür harmanından kesitler edebi dille birleşince bir solukta okunuyor...

[Özge Beydağ Yılmaz · Rating 3 out of 5]

Ayfer Tunç çok severim, kitap yazsa da okusam diye beklerken, bu öykü kitabını okumadığımı fark ettim. Üst üste değil ara ara açıp bir kaç öykü okuyarak bitirdim. İçlerinde hoşuma giden bir kaç öykü oldu ama klasik Ayfer Tunç lezzeti aldığım bir kitap olmadı.

[Bülent Kırdar · Rating 4 out of 5]

Sürükleyici ve keyifli hikayelerden oluşan bir kitaptı. Ben başlangıçtaki hikayelerini daha çok beğendim. Çocukluk yıllarıma, Üniversite dönemlerime, memleketi anımsatan yaşanmışlıklara çıkardı her bir hikaye yolumu. Ayfe Tunç okumak keyif veriyor.

[Turgay Keskin · Rating 5 out of 5]

Çarpı işaretinin öğrenmenin yarattığı kalp ağrısı, Trençkot, Garaz, Doktor Bey’in tatil günü, Bir otobüs yolculuğunda ve Güzellik kraliçesi Belkıs benim en sevdiğim hikâyeler oldu.

[Umut Kaya · Rating 3 out of 5]

Türkiye coğrafyasında, birbirinden farklı mizaç yapısına sahip bireylerinin, ailelerin yaşantıları. okurken ben bunları yaşıyorum dediğim hikayeler...

[Justyna · Rating 3 out of 5]

Bez szału, większość opowiadań zdaje się prowadzić do nikąd. Szukałam głębszego sensu, ale nie znalazłam.

[Şeyda · Rating 1 out of 5]

Klise. Progresif olmaya calisirken tasraliliktan cikamamis bir bakis acisiyla yazilmis hikayeler. Ozellikle Ece’nin hamam hikayesinin son satirlarindan sonra okumayi biraktim.

[Esma Arslan · Rating 3 out of 5]

Ayfer Tunç'u hem üslubu hem de karakter derinleştirmedeki başarısı sayesinde seviyorum. Çoğu kitabını okudum. Bu kitap diğerlerinden sönük kalmıştı. Birkaç hikaye dışında beni çok etkileyemedi.

[Begüm M. · Rating 3 out of 5]

Biraz didaktik, biraz klişe. Bir aile büyüğünden nasihat dinler gibi. Íçine giremediğim hikayeler.

[Melisa · Rating 2 out of 5]

Çoğu hikaye bana oldukça sıradan geldi. İsminin kredisini kullanmış gibi hissettim.

[algodón edebiyat · Rating 5 out of 5]

http://algodonedebiyat.blogspot.com/2...